San Marino zoekt naar geld ROBERT SCHUMAN Londen-NewYork iedere twee uur De ideeën van een te handige Roemeen de taaie Lotharinger Ernstige moeilijkheden om de ANIUS tfcPiadeu-zlgaedUig,, Ipzelfaanfc, vioolj ó^heidLtiyen, en eAU Albion gepasseerd H' Een blik in de toekomst van de luchtvaart door testpiloot RON. FALK Eer» „overstappie" boven de Oceaan D' Griekenland voor vierde maal in zes jaar ter stembus W D' Ik heb een idee ZATERDAG 25 OCTOBER 1952 V We hadden een gedeelte van on ze vacantie door gebracht in een klein badplaatsje aan de Adriati- sche Zee in Italië. Het was er rustig maar de zon was (Van onze Parijse correspondent). niet merken, dat je Italië uit- en San Marino in gereden was, wanneer je niet ergens boven de weg een groot bord gezien had waarop stond: te warm om er in te liggen. Daarom vroegen we aan „Hier begint het land van de vrijheid". Dit landje onze hotelhouder, wat er in de omgeving te bewon- met zijn veertienduizend bewoners heeft namelijk deren viel. De man wees op een gebergte een eindje sinds de oorlog een communistische regering. Vandaar landinwaarts en zei: San Marino. En toen herinner- zeker dit opschrift, dat voor Italië overigens niet zo den wij ons, dat er ergens in de Italiaanse bergen een vriendelijk is. heel klein onafhankelijk republiekje moest liggen. De hoofdstad van dit bergrijk is een operetteplaats, Dus trokken wy naar het gebergte, waarheen de waar het krioelt van de touristen, waar je tienmaal Italiaanse vinger gewezen had. meer souvenirswinkeltjes hebt dan bakkers, waar je Een heel smalle, stoffige en hopeloos warme weg een Pracbt van een uitzicht hebt over de Italiaanse slingerde langzaam omhoog. Het was er druk De berSen en waar men kortgeleden allerlei huizen heeft touristen trekken naar San Marino, zoals ze in' ons febouwd' di« de i"druk moeten vestigen btf ol'd Tr 1 te zyn. Want San Marino is immers bekend als een land naar Volendam stromen. De grenzen van deze middeleeuwse stad. En in een middeleeuwse stad zestig vierkante kilometers grote republiek worden passen geen nieuwe gebouwen. Dus specialiseert men niet bewaakt. Er zijn zelfs geen douanen en je zou zich in nieuw-maakt-oud huizen. QNDANKS die stroom van touristen, die er hun deviezen komen verte ren door postzegels van de republiek te kopen en zoete witte muscaatwijn te drinken, verkeert San Marino toch in heel grote moeilijkheden. Het land be staat uit bergen en die bergen brengen niet genoeg op om al die veertiendui zend San Marinezen een fatsoenlijke boterham te laten verdienen. De re gering is er dus voortdurend op uit middelen te verzinnen, die geld in het laatje kunnen brengen. De grootste misère begon in de oor log. San Marino was neutraal, maar in 1944 vluchtten er niet minder dan 120.000 Italiaanse soldaten over zijn grenzen. Wie moest al die mannen te eten geven? Tot overmaat van ramp bombardeerde de R.A.F. bij vergissing dit neutrale gebied, waarbij 178 per sonen gedood werden en bijzonder veel schade werd aangericht. Toen de oorlog eenmaal voorbij was, stuurde de regering van San Marino een rekening van ongeveer vijf millioen guldens naar Londen. Maar er kwam geen antwoord. Nieuwe nota. Nog geen antwoord. Intussen werd Elizabeth ko ningin. De president van San Marino schreef hierop direct aan koningin Elizabeth. Toen kwam er eindelijk een antwoord, waaruit bleek, dat de Britse leeuw geen aanleiding zag om schade vergoeding te betalen. Dat was een slag. De staatskas was leeg, de ambte naren konden niet meer betaald wor den en het faillissement stond voor de deur. TIJDENS deze donkere dagen meldde zich echter een elegant geklede Roemeen by de com munistische president van de re publiek. „Ik heb een idee", zei hij. Maar de president kon het idee niet kopen, aangezien zijn staat geen geld meer had. Dat gaf niet. De Roemeen zou zich tevreden stellen met een deel van de winst, (Van onze correspondent te Athene) MA enige vergeefse pogingen om een bredere parlementaire basis te vin den voor de zwakke coalitie-regering heeft Koning Paul van Griekenland zich genoodzaakt gezien het parlement te ontbinden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Voor de vierde keer in zes jaar zal het Griekse volk in No vember ter stembus gaan, in de hoop, dat het eindelijk zal gelukken het land de sterke regering te geven, die het sinds het einde van de oorlog nog niet gehad heeft. Veel positiefs heeft de regering in het ene jaar van haar bestaan niet ge presteerd. De oppositie en tezamen hiermede de Amerikanen, die hun hoop op veldmaarschalk Papagos gevestigd hebben, verwijten de regering, dat ze de helft van de geldmiddelen, die ze ter ondersteuning ontvangen had, ver kwist zou hebben. Verder geeft men haar de schuld van de inflatie, omdat ze niet in staat of niet van zins was een modern belastingsysteem in te voe ren en beschuldigt men haar van vriendjespolitiek en bevoorrechting van bepaalde kringen, bijvoorbeeld re ders, die vergunning kregen om hun schepen in Panama en andere staten te laten registreren, zodat ze geen belas ting behoefden te betalen. Ook bij de- sociale woningbouw zou de regering volkomen te kort geschoten zijn en de beschikbare financiële middelen voor het bouwen van kostbare luxe-flats verkwist hebben, terwijl de arbeider <n de door de oorlog en de burgeroorlog zwaar gehavende landelijke streken, evenals de tabaksarbeiders, niet gehol pen werden. De nieuwe verkiezingen zullen vol gens een nieuwe verkiezingswet ge houden worden, waardoor het tot nu toe bestaande proportionele systeem vervangen wordt door het meerder heidssysteem en waarbij hef^leger van het kiesrecht uitgesloten is. Voorspellingen over de uitslag zijn buitengewoon moeilijk. In ieder geval wordt er op een verbitterde verkie zingsstrijd gerekend, waarin maar schalk Papagos met alle middelen zal trachten de absolute meerderheid te veroveren, die hem verleden jaar ont zegd bleef. Hef nolitieke klimaat is gunstig voor hem. die zijn idee zou opleveren. Dat I-IOE nu aan geld te komen? Als we - lt f nnno Knlronrl twoolrfan in idee was een speelbank te bouwen, waar de ryke Italianen, zonder dat zy door de belastingambtenaren van hun land op de vingers getikt zouden worden, konden spelen. De Roemeen wist zelfs in'het bui tenland geld te lenen voor de bouw van het casino. Het idee bleek inderdaad goed, want de bank deed gouden zaken. Zulke gouden zaken, dat de speel bank van het niet ver gelegen Venetië er de helft van zijn klanten door ver loor. Italië werd hierop kwaad en vroeg langse diplomatieke weg, of San Marino zijn casino wilde sluiten. Daar dacht men natuurlijk niet aan. Goed, zei de grote buur, waaraan San Marino aan alle kanten grenst; dan leggen we de spoorlijn van Italië, naar jullie hoofd stad (je) stop. En we gaan een blok kade vormen, zodat er geen goederen meer over jullie grenzen kunnen ko men. Waarop de -bank natuurlijk toch gesloten moest worden, want San Ma rino kan, op zich zelf aangewezen, na tuurlijk helemaal niet bestaan. Daarop had de Roemeen een nieuw idee. We stichten een vloot. Natuurlijk zonder schepen. Maar we verkopen het recht om onder onze vloot te varen. Panama doet dat ook. Schepen die om de een of andere reden niet onder eigen vlag willen varen, hebben voor de vlag van zo'n klein landje altijd heel wat over. De Roemeen ging met allerlei of ficiële papieren op weg naar Hamburg om contact op te nemen met verschil lende reders. Maar op de Italiaanse grens werd hij gearresteerd. Het bleek een internationale oplichter te zijn. eens bekend maakten, dat het in onze republiek mogelijk is om binnen de vier en twintig uur te scheiden, stelde een minister voor. Dat voorstel werd met algemene stemmen aange nomen. Men verwachtte hier veel van, aangezien het in Italië vrijwel onmoge lijk is om te scheiden. Maar ondanks de propaganda werden er in heel 1951 maar zeventig scheidingen uitgespro ken. Dat leverde natuurlijk niet genoeg op om veertienduizend San Marinezen te onderhouden. De zaken gingen steeds slechter. Nie mand had meer geld en iedereen kocht op de pof. Dus hadden de winkeliers ook geen geld meer om hun grossiers die in Italië wonen te betalen Die grossiers beklaagden zich .bij hun regering. De Italiaanse regering leende hierop twee honderd millioen iires aan San Marino. Hiermede werden de amb tenaren betaald, die toen hun winke liers weer konden betalen, die daarna hun grossiers weer konden betalen. Zo dat dat geld vanzelf weer in Italië kwam. Maar zelfs deze kleine republiek kan met die twee honderd mil lioen lires niet lang leven. Na het idee van de schadevergoeding, dat van de bank, dat van de vloot en dat van de scheidingen besloot men hierop de grond van de repu bliek eens te gaan onderzoeken. Toen ontdekte men, dat die grond erg ryk was aan bepaalde ertsen. Het nieuwe idee is nu die ertsen te gaan ontginnen. Maar het is erg warm in San Marino en dan valt hard werken niet mee. DE van de ene journalistengeneratie op de andere overgeërfde ervaring, dat een voortijdig gepubli ceerde necrologie van een prominent man de beste garantie is voor -een lang leven, zou ook in het geval van Robert Schuman, de Franse minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet Finay, wel eens waar kunnen blijken. Hoe vaak heeft men deze staats man, die nu al sinds 1948 op de Quai d'Orsay zit, zijn onvermijdelijke val voorspeld eerst vanwege zijn politiek ten opzichte van Duitsland, een andere keer vanwege Tunesië en ten slotte omdat de regeringschef, die aan het slagen van zijn economisch experiment be gon te wanhopen, zijn aftocht wilde dekken met het politieke lijk van zyn minister van Buitenlandse Zaken maar steeds is de storm over het karakteristieke hoofd van de Lotharinger. dat voor de carieaturisten in de gehele wereld zo'n welkom onderwerp is, heen ge bruist en Schuman is gebleven. MISSCHIEN heeft Schuman door de veelzijdige as pecten van zijn persoonlijkheid, die op het eerste gezicht enigszins hard en niet zeer rijk aan men selijke gevoelens schijnt, een soort solide populariteit verkregen, ondanks alle bittere verwijten, die men hem gemaakt heeft naar aanleiding van het naar hem ge noemde plan, met zijn Europese, Saarlandse en Duitse politiek. Deze ascetisch uitziende vrijgezel, die men zich veel beter in een monnikspij zou kunnen voorstellen als het naar zijn diepste persoonlijke wensen gaat, zal hij deze pij nog eens aantrekken is voor hen, die hem nader kennen, een levendig en geestig causeur en het wordt tijd, dat de persoonlijkheid van Robert Schu man ook eens van deze zijde belicht wordt. Op een dag vroeg iemand aan hem, waarom hij er nooit aan gedacht had zijn vrijgezellenleven op te ge ven. Schuman dacht een ogenblik na en zei toen: „Heel lang geleden reed ik eens met de ondergrondse en trapte daarbij per ongeluk een dame op haar voet. Nog vóór ik m'n excuses kon maken, viel ze uit: „Idioot! Kun je niet oppassen?" Toen draaide ze zich om en sta melde ontzet: „O, monsieur, neemt u me niet kwalijk! Ik dacht, dat het mijn man was!" „Ziet u", merkte Schuman droog op, „daarom ben Ik zo'n hardnekkige vrijgezel". m m v 'ii V yp *tf« m i mi CHUMAN moet zich herhaaldelijk en vooral door de communisten, de benaming „Herr Hauptmann" laten welgevallen, omdat beweerd wordt, dat hij in het Duitse leger gediend zou hebben en officier ge weest zou zijn. Hij verzekert daarentegen steeds weer, dat hij nopit een Duitse uniform gedragen heeft. In ver trouwelijke kring voegt hij er aan toe: „En het ergste weten ze nog niet eens! De Duitsers hebben namelijk tijdens de bezetting in mijn huis centrale verwarming en een prachtige badkamer laten aanleggen!" ROBERT SCHUMAN Voor zijn trouwe huishoudster, juffrouw Marie, heeft Schuman de grootste consideratie. Toen hij nog in zijn vrijgezellenwoning in de Rue du Bac woonde en eens om drie uur 's morgens van de Nationale Vergadering naar huis kwam, merkte hij, dat hij zijn sleutel verge ten had. Om zijn huishoudster niet te storen ging hij op de trap vóór de huiÈdeur zitten en wachtte, tot deze om zes uur geopend werd. „Wat zou ik eens voor Marie kunnen meebrengen?", vroeg Schuman aan zijn kabi netschef, toen hij verleden jaar naar Amerika ging. „Wat denkt u van nylon kousen?", stelde deze voor. „Een goed idee", zei Schuman, „maar, o neen, dat gaat niet ik weet immers niet de omvang van haar kuiten". (Van onze correspondent te Londen) HOOR de heftige reac- ties in de Engelse pers weet elke Brit nu wel, wat het zogenaamde An- zus-pact is. Anzus - de naam staat voor A(ustra- lië), N(ieuw) Z(eeland) en de U(nited) S(tates) - is de prijs, welke Ameri ka aan Australië en Nieuw Zeeland heeft moe ten betalen voor de on dertekening van het Ja panse Vredesverdrag. Austialië en Nieuw Zeeland menen zich na melijk door middel van een verdedigingspact te gen de door de Verenigde Staten doorgedreven her bewapening van Japan te moeten beschermen. De Britten nu heeft het veel zeer gedaan, dat ze .ET is vooral Churchill, die het buiten ANZUS zijn ge- UJ passeren van Groot-Brittannië sloten en zelfs niet op de I I ajs een ernstige belediging voelt, hoogte van de verdrags- Toen deze nog altijd van Engelands bepalingen zyn gesteld. grootheid dromende staatsman nog in Op grond van zijn posi- 0ppOSitie was, heeft hij heftig tegen tie in Z.O. Azië en - be langrijker nog - de mili taire verdragen, welke het met Australië en Nieuw Zeeland heeft lo pen, meent Engeland deelgenoot van ANZUS te moeten worden, of in ieder geval gerechtigd te zijn waarnemers naar de besprekingen te zenden. Lang voor hef einde van deze eeuw zullen duizenden passagiers dagelijks de Atlanfische Oceaan per vliegtuig oversteken. Dat is mijn vaste overtuiging. Met snelheden van meer dan 3000 km per uur zullen zij door het luchtruim gevoerd worden. Snelheden dus. die de strijd met de klok met succes kunnen opnemen. De toestellen zullen bijvoorbeeld te New York aankomen twee uur nadat men van Londen vertrokken is. Als men de locale tijden in aanmerking neemt, zal het vliegtuig drie uur eerder aankomen dan het uur, waarop men Londen verliet. Hoe de snelheidsmonsters van die dagen er zullen uitzien? Het meest opmerkelijke is zeker, dat zij geen ramen zullen hebben Geen ernstig verlies overigens. Op een hoogte van 15000 tot 18000 meter is toch niet zoveel te zien. Constructief zou het onmogelijk zijn om vensters aan te brengen, omdat op de ge noemde grote hoogten het verschil tussen de atmosferische druk binnen en buiten het vliegtuig veel te groot is. Roland Falk, O.B.E., A.F.C., test piloot van de Avro-vliegtuigfabrie- ken, lid van de Hawker-Siddeley- groep, wierp een blik in de toe komst en beschreef voor ons blad hoe hij de ontwikkeling van de burgerluchtvaart in deze eeuw ziet. Roland Falk is specialist op het gebied van Delta-research en maakte de testvluchten met de Avro-deltabommenwerper „Vul- can", die eind Augustus voor het eerst het luchtruim koos. OVERIGENS hebben de luchtreizigers gedurende de korte overtocht niet zo gek veel gelegenheid om zich te ver velen. Er zal een film gedraaid worden, men zal kunnen eten in de speciale restauratie- afdeling en men zal voldoende ruimte heb ben om zich eens even te vertreden. Immers, de vorm van dit toekomst-vlieg tuig zal waarschijnlijk zijn die van de drie hoek, de delta: Een vliegtuig dat is nu reeds bewezen dat als groot voordeel heeft, dat het een geweldige ruimte biedt. De toestellen, die ieder ongeveer plaats bie den aan honderd passagiers, zullen tien overtochten per dag maken. Slechts een zeer kleine bemanning is nodig om de automati sche besturing en de motoren te controleren. TEST-PILOOT RONALD FALK IN ZIJN „VULCAN' EZE zeer snelle vliegtuigen zaj toestel zich dan aan het blik kennen, gebouwd zijn, onmiddcl- zullen alleen gebruikt worden transatlantische vliegtuig hechten, liJk z°u smelten De aluminium-alliages j i Jnofnn "7JS 8 hniinpn hpt uit. t.nt ppn snelriem van on- op de lange trajecten. Zij waarna men kan in- en uitstappen. landen alleen als de motoren na verloop van een bepaalde tyd ge- Eeze luchtreuzen van de nabije toe- worden Nor- komst zullen vliegen met snelheden (•evideerd moeten van ongeveer <jrjernaai de geluidssnel- maal zullen zy zonder onderbre- hejd, dat is ongeveer 3000 kilometer king tussen hun twee eindstations per uur. Bij deze snelheid wordt de on en neer vliegen. Speciale aan- temperatuur van de huid er ontstaat 1!ervoor lor- warmte door de wrijving tussen deze vocrvliegtuigcn zullen ervoor zor- hu-d en de iangsstromende iucht - zo «ren, dat de passagiers zien Kunnen hoog, dat het metaal, waarvan de in- en ontschepen, Als een parasiet vliegtuigen, zoals wy ze op het ogen- houden het uit tot een snelheid van on geveer 2000 kilometer per uur. Is de huid van staal gemaakt, dan ligt deze warmtebarrière op ongeveer 3000 kilo meter per uur. Wellicht heeft men te gen die tijd een oplossing gevonden: een ander metaal of misschien een ma nier om de huid te koelen. rAAROM zal men er naar blijven streven de snelheid van het passagiersvliegtuig op te voeren? het wis- Op het eerste gezicht mag echten vreemd lijken, maar deze voort durende verhoging van snelheid bete kent tevens verlaging van de kosten voor de passagiers. Immers, een vlieg tuig, dat zonder onderbreken vliegt tussen Londen en New York, kan iedere 24 uur tien overtochten over de Atlantische Oceaan maken, met 24 mi nuten op iedere overtocht om te draai en en passagiers te laten in- en uit stappen. Met een nieuwe bemanning voor iedere retourvlucht, in aan merking nemend dat voor het behande len van het vliegtuig slechts drie man nodig zijn zouden om het toestel een etmaal te laten vliegen vijftien getrain de bemanningsleden moeten optreden. Bij een bezetting van ongeveer honderd passagiers per vlucht zou deze kleine bemanning duizend mensen per dag over de oceaan brengen, dat betekent 7000 per week, derhalve drie maal de capa citeit van de Queen Mary. Zo kun nen de kosten dalen onder die van het vervoer over zee, hoewel uiteraard de aanschaffingsprijs van het toestel zeer hoog zal zijn. DELTAVORM TEGEN de tijd, dat dit alles heel ge woon geworden is, heeft zich een nieuw soort vliegtuigmotor ontwik keld. Of het nu een atoommotor of een ander soort motor is. één ding hierbij is zeker, namelijk dat de krachtbron niet meer afhankelijk kan zijn van zuurstof uit de buitenlucht. Op grote hoogten namelijk is het zuurstofgehal te van de lucht lang niet toereikend. De motoren zullen zonder ophouden gedurende een maand moeten draaien. Atoommotoren zullen waarschijnlijk zeer zwaar worden. Het is dus te ver wachten, dat de atoomvliegtuigen in verhouding tot het aantal passagiers, dat zij zullen vervoeren, van bijzonder grote afmetingen zullen zijn. En het is juist op dit punt, dat de delta- of drie- hoekvorm zich zo goed voor de vlieg tuigbouw zal lenen. Immers, deze vorm biedt een grote ruimte en leent zich uitstekend tot constructies, die zo ste vig zijn, dat zij de geweldige gewichten van de motoren der toekomst met zich zullen kunnen meevoeren. het besluit van Labour geageerd om zich bij de uitsluiting van het Ver enigd koninkrijk neer te leggen. Sinds de conservatieven aan de macht zijn gekomen, heeft Churchill dan ook alles in het werk gesteld om nog te redden wat er te redden valt. Naar verluidt oefent Londen voor zover dit althans mogelijk is zware politieke druk op Washington, Canber ra en Wellington uit, om alsnog een rol in ANZUS te spelen. Vrijwel de hele Engelse pers heeft zich achter het standpunt van de huidige regering ge plaatst en van alle kanten klinken er beschuldigingen op. Volgens de één houdt Amerika de toelating van En geland tot ANZUS tegen, omdat het evenueel niet bij de verdediging van Hongkong betrokken wenst te worden; volgens de ander is het echter Austra lië, dat roet in het eten heeft gegooid. Australië, dat binnen het raamwerk van het Gemenebest een steeds groter probleem gaat worden, zou niet langer door Engeland „bemoederd" willen worden. Het zou door het voorbijgaan van Groot-Brittannië willen tonen, dat het op politiek gebied rijp genoeg is om alleen verdragen af te sluiten. HOE dit ook zyn mag, de tegen zin der drie deelgenoten om Engeland by het ANZUS- pact te betrekken, is niet alleen te begrijpen, maar zelfs te verdedi gen. Zoals in de laatste oorlog is gebleken, kan Engeland bij het uit breken van een oorlog weinig in de Stille Oceaan doen, omdat het veel te zware verplichtingen elders heeft. Australië en Nieuw Zeeland mogen dan politiek gezien bij Groot-Brittannië horen en ook deze opvatting wordt tegenwoor dig wel betwijfeld strategisch gezien horen beide landen by de Verenigde Staten. Ze vormen het Zuidwestelijk bastion van de ver dediging van de Stille Oceaan, met andere woorden: in geval van oor log hebben ze eerder hulp van A- merika dan van Groot-Brittannië te verwachten. Practlsch gezien is er daarom geen enkele reden aanwezig om Engeland bij ANZUS te betrekken. Het gevaar bestaat, dat, ais Groot-Brittannië tot het Stille Oceaan-pact wordt toegela ten, andere mogendheden hetzelfde zullen eisen. Frankrijk, de Phillippij- nen, Nederland (Nieuw Guinea) en misschien zelfs Japan, hebben op grond van hun belangen in het Verre Oosten hetzelfde recht van spreken als Engeland. E Britse regering heeft inmiddel» haar laatste hoop gevestigd op het bezoek, dat de Australische minister van buitenlandse zaken, Ca- sey, op he ogenblik aan Amerika brengt. Hoewel het doel van Casey'a tocht officieel de V.N. geldt, is het vrij. wel zeker, dat hij in Washington over het ANZUS-pact zal praten. De kans, die Engeland maakt om alsnog een roj in het Stille-Oceaan-pact te spelen, i« echter zó gering, dat geen waarnemcj» meer dan oppervlakkige belangstelling voor Casey's reis heeft. Argumentem welke uit prestige-overwegingen voortvloeien, hebben op het practische Amerika weinig effect, zeker niet als ze uit een avondland komen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 9