San Marino zoekt naar geld
ROBERT SCHUMAN
Londen-NewYork iedere twee uur
De ideeën van een te handige Roemeen
de taaie Lotharinger
Ernstige moeilijkheden
om de ANIUS
tfcPiadeu-zlgaedUig,, Ipzelfaanfc,
vioolj ó^heidLtiyen, en eAU
Albion gepasseerd
H'
Een blik in de
toekomst van
de luchtvaart
door testpiloot
RON. FALK
Eer» „overstappie"
boven de Oceaan
D'
Griekenland voor
vierde maal in zes
jaar ter stembus
W
D'
Ik heb een idee
ZATERDAG 25 OCTOBER 1952
V
We hadden een
gedeelte van on
ze vacantie door
gebracht in een
klein badplaatsje
aan de Adriati-
sche Zee in Italië.
Het was er rustig
maar de zon was
(Van onze Parijse correspondent).
niet merken, dat
je Italië uit- en
San Marino in
gereden was,
wanneer je niet
ergens boven de
weg een groot
bord gezien had
waarop stond:
te warm om er in te liggen. Daarom vroegen we aan „Hier begint het land van de vrijheid". Dit landje
onze hotelhouder, wat er in de omgeving te bewon- met zijn veertienduizend bewoners heeft namelijk
deren viel. De man wees op een gebergte een eindje sinds de oorlog een communistische regering. Vandaar
landinwaarts en zei: San Marino. En toen herinner- zeker dit opschrift, dat voor Italië overigens niet zo
den wij ons, dat er ergens in de Italiaanse bergen een vriendelijk is.
heel klein onafhankelijk republiekje moest liggen. De hoofdstad van dit bergrijk is een operetteplaats,
Dus trokken wy naar het gebergte, waarheen de waar het krioelt van de touristen, waar je tienmaal
Italiaanse vinger gewezen had. meer souvenirswinkeltjes hebt dan bakkers, waar je
Een heel smalle, stoffige en hopeloos warme weg een Pracbt van een uitzicht hebt over de Italiaanse
slingerde langzaam omhoog. Het was er druk De berSen en waar men kortgeleden allerlei huizen heeft
touristen trekken naar San Marino, zoals ze in' ons febouwd' di« de i"druk moeten vestigen btf ol'd
Tr 1 te zyn. Want San Marino is immers bekend als een
land naar Volendam stromen. De grenzen van deze middeleeuwse stad. En in een middeleeuwse stad
zestig vierkante kilometers grote republiek worden passen geen nieuwe gebouwen. Dus specialiseert men
niet bewaakt. Er zijn zelfs geen douanen en je zou zich in nieuw-maakt-oud huizen.
QNDANKS die stroom van touristen,
die er hun deviezen komen verte
ren door postzegels van de republiek te
kopen en zoete witte muscaatwijn te
drinken, verkeert San Marino toch in
heel grote moeilijkheden. Het land be
staat uit bergen en die bergen brengen
niet genoeg op om al die veertiendui
zend San Marinezen een fatsoenlijke
boterham te laten verdienen. De re
gering is er dus voortdurend op uit
middelen te verzinnen, die geld in het
laatje kunnen brengen.
De grootste misère begon in de oor
log. San Marino was neutraal, maar
in 1944 vluchtten er niet minder dan
120.000 Italiaanse soldaten over zijn
grenzen. Wie moest al die mannen te
eten geven? Tot overmaat van ramp
bombardeerde de R.A.F. bij vergissing
dit neutrale gebied, waarbij 178 per
sonen gedood werden en bijzonder veel
schade werd aangericht.
Toen de oorlog eenmaal voorbij was,
stuurde de regering van San Marino
een rekening van ongeveer vijf millioen
guldens naar Londen. Maar er kwam
geen antwoord. Nieuwe nota. Nog geen
antwoord. Intussen werd Elizabeth ko
ningin. De president van San Marino
schreef hierop direct aan koningin
Elizabeth. Toen kwam er eindelijk een
antwoord, waaruit bleek, dat de Britse
leeuw geen aanleiding zag om schade
vergoeding te betalen. Dat was een
slag. De staatskas was leeg, de ambte
naren konden niet meer betaald wor
den en het faillissement stond voor de
deur.
TIJDENS deze donkere dagen
meldde zich echter een elegant
geklede Roemeen by de com
munistische president van de re
publiek. „Ik heb een idee", zei hij.
Maar de president kon het idee
niet kopen, aangezien zijn staat
geen geld meer had. Dat gaf niet.
De Roemeen zou zich tevreden
stellen met een deel van de winst,
(Van onze correspondent te Athene)
MA enige vergeefse pogingen om een
bredere parlementaire basis te vin
den voor de zwakke coalitie-regering
heeft Koning Paul van Griekenland
zich genoodzaakt gezien het parlement
te ontbinden en nieuwe verkiezingen
uit te schrijven. Voor de vierde keer
in zes jaar zal het Griekse volk in No
vember ter stembus gaan, in de hoop,
dat het eindelijk zal gelukken het land
de sterke regering te geven, die het
sinds het einde van de oorlog nog niet
gehad heeft.
Veel positiefs heeft de regering in
het ene jaar van haar bestaan niet ge
presteerd. De oppositie en tezamen
hiermede de Amerikanen, die hun hoop
op veldmaarschalk Papagos gevestigd
hebben, verwijten de regering, dat ze
de helft van de geldmiddelen, die ze
ter ondersteuning ontvangen had, ver
kwist zou hebben. Verder geeft men
haar de schuld van de inflatie, omdat
ze niet in staat of niet van zins was
een modern belastingsysteem in te voe
ren en beschuldigt men haar van
vriendjespolitiek en bevoorrechting
van bepaalde kringen, bijvoorbeeld re
ders, die vergunning kregen om hun
schepen in Panama en andere staten te
laten registreren, zodat ze geen belas
ting behoefden te betalen. Ook bij de-
sociale woningbouw zou de regering
volkomen te kort geschoten zijn en de
beschikbare financiële middelen voor
het bouwen van kostbare luxe-flats
verkwist hebben, terwijl de arbeider <n
de door de oorlog en de burgeroorlog
zwaar gehavende landelijke streken,
evenals de tabaksarbeiders, niet gehol
pen werden.
De nieuwe verkiezingen zullen vol
gens een nieuwe verkiezingswet ge
houden worden, waardoor het tot nu
toe bestaande proportionele systeem
vervangen wordt door het meerder
heidssysteem en waarbij hef^leger van
het kiesrecht uitgesloten is.
Voorspellingen over de uitslag zijn
buitengewoon moeilijk. In ieder geval
wordt er op een verbitterde verkie
zingsstrijd gerekend, waarin maar
schalk Papagos met alle middelen zal
trachten de absolute meerderheid te
veroveren, die hem verleden jaar ont
zegd bleef. Hef nolitieke klimaat is
gunstig voor hem.
die zijn idee zou opleveren. Dat I-IOE nu aan geld te komen? Als we
- lt f nnno Knlronrl twoolrfan in
idee was een speelbank te bouwen,
waar de ryke Italianen, zonder dat
zy door de belastingambtenaren
van hun land op de vingers getikt
zouden worden, konden spelen.
De Roemeen wist zelfs in'het bui
tenland geld te lenen voor de
bouw van het casino. Het idee
bleek inderdaad goed, want de
bank deed gouden zaken.
Zulke gouden zaken, dat de speel
bank van het niet ver gelegen Venetië
er de helft van zijn klanten door ver
loor. Italië werd hierop kwaad en vroeg
langse diplomatieke weg, of San Marino
zijn casino wilde sluiten. Daar dacht
men natuurlijk niet aan. Goed, zei de
grote buur, waaraan San Marino aan
alle kanten grenst; dan leggen we de
spoorlijn van Italië, naar jullie hoofd
stad (je) stop. En we gaan een blok
kade vormen, zodat er geen goederen
meer over jullie grenzen kunnen ko
men. Waarop de -bank natuurlijk toch
gesloten moest worden, want San Ma
rino kan, op zich zelf aangewezen, na
tuurlijk helemaal niet bestaan.
Daarop had de Roemeen een nieuw
idee. We stichten een vloot. Natuurlijk
zonder schepen. Maar we verkopen
het recht om onder onze vloot te varen.
Panama doet dat ook. Schepen die om
de een of andere reden niet onder eigen
vlag willen varen, hebben voor de vlag
van zo'n klein landje altijd heel wat
over. De Roemeen ging met allerlei of
ficiële papieren op weg naar Hamburg
om contact op te nemen met verschil
lende reders. Maar op de Italiaanse
grens werd hij gearresteerd. Het bleek
een internationale oplichter te zijn.
eens bekend maakten, dat het in
onze republiek mogelijk is om binnen
de vier en twintig uur te scheiden,
stelde een minister voor. Dat voorstel
werd met algemene stemmen aange
nomen. Men verwachtte hier veel van,
aangezien het in Italië vrijwel onmoge
lijk is om te scheiden. Maar ondanks de
propaganda werden er in heel 1951
maar zeventig scheidingen uitgespro
ken. Dat leverde natuurlijk niet genoeg
op om veertienduizend San Marinezen
te onderhouden.
De zaken gingen steeds slechter. Nie
mand had meer geld en iedereen kocht
op de pof. Dus hadden de winkeliers
ook geen geld meer om hun grossiers
die in Italië wonen te betalen
Die grossiers beklaagden zich .bij hun
regering. De Italiaanse regering leende
hierop twee honderd millioen iires aan
San Marino. Hiermede werden de amb
tenaren betaald, die toen hun winke
liers weer konden betalen, die daarna
hun grossiers weer konden betalen. Zo
dat dat geld vanzelf weer in Italië
kwam.
Maar zelfs deze kleine republiek
kan met die twee honderd mil
lioen lires niet lang leven. Na het
idee van de schadevergoeding, dat
van de bank, dat van de vloot en
dat van de scheidingen besloot
men hierop de grond van de repu
bliek eens te gaan onderzoeken.
Toen ontdekte men, dat die grond
erg ryk was aan bepaalde ertsen.
Het nieuwe idee is nu die ertsen te
gaan ontginnen. Maar het is erg
warm in San Marino en dan valt
hard werken niet mee.
DE van de ene journalistengeneratie op de andere
overgeërfde ervaring, dat een voortijdig gepubli
ceerde necrologie van een prominent man de
beste garantie is voor -een lang leven, zou ook in het
geval van Robert Schuman, de Franse minister van
Buitenlandse Zaken in het kabinet Finay, wel eens
waar kunnen blijken. Hoe vaak heeft men deze staats
man, die nu al sinds 1948 op de Quai d'Orsay zit, zijn
onvermijdelijke val voorspeld eerst vanwege zijn
politiek ten opzichte van Duitsland, een andere keer
vanwege Tunesië en ten slotte omdat de regeringschef,
die aan het slagen van zijn economisch experiment be
gon te wanhopen, zijn aftocht wilde dekken met het
politieke lijk van zyn minister van Buitenlandse Zaken
maar steeds is de storm over het karakteristieke
hoofd van de Lotharinger. dat voor de carieaturisten in
de gehele wereld zo'n welkom onderwerp is, heen ge
bruist en Schuman is gebleven.
MISSCHIEN heeft Schuman door de veelzijdige as
pecten van zijn persoonlijkheid, die op het eerste
gezicht enigszins hard en niet zeer rijk aan men
selijke gevoelens schijnt, een soort solide populariteit
verkregen, ondanks alle bittere verwijten, die men hem
gemaakt heeft naar aanleiding van het naar hem ge
noemde plan, met zijn Europese, Saarlandse en Duitse
politiek. Deze ascetisch uitziende vrijgezel, die men zich
veel beter in een monnikspij zou kunnen voorstellen
als het naar zijn diepste persoonlijke wensen gaat,
zal hij deze pij nog eens aantrekken is voor hen, die
hem nader kennen, een levendig en geestig causeur en
het wordt tijd, dat de persoonlijkheid van Robert Schu
man ook eens van deze zijde belicht wordt.
Op een dag vroeg iemand aan hem, waarom hij er
nooit aan gedacht had zijn vrijgezellenleven op te ge
ven. Schuman dacht een ogenblik na en zei toen: „Heel
lang geleden reed ik eens met de ondergrondse en
trapte daarbij per ongeluk een dame op haar voet. Nog
vóór ik m'n excuses kon maken, viel ze uit: „Idioot!
Kun je niet oppassen?" Toen draaide ze zich om en sta
melde ontzet: „O, monsieur, neemt u me niet kwalijk!
Ik dacht, dat het mijn man was!" „Ziet u", merkte
Schuman droog op, „daarom ben Ik zo'n hardnekkige
vrijgezel".
m m
v 'ii V
yp
*tf« m i mi
CHUMAN moet zich herhaaldelijk en vooral door de
communisten, de benaming „Herr Hauptmann"
laten welgevallen, omdat beweerd wordt, dat hij
in het Duitse leger gediend zou hebben en officier ge
weest zou zijn. Hij verzekert daarentegen steeds weer,
dat hij nopit een Duitse uniform gedragen heeft. In ver
trouwelijke kring voegt hij er aan toe: „En het ergste
weten ze nog niet eens! De Duitsers hebben namelijk
tijdens de bezetting in mijn huis centrale verwarming
en een prachtige badkamer laten aanleggen!"
ROBERT SCHUMAN
Voor zijn trouwe huishoudster, juffrouw Marie, heeft
Schuman de grootste consideratie. Toen hij nog in zijn
vrijgezellenwoning in de Rue du Bac woonde en eens
om drie uur 's morgens van de Nationale Vergadering
naar huis kwam, merkte hij, dat hij zijn sleutel verge
ten had. Om zijn huishoudster niet te storen ging hij
op de trap vóór de huiÈdeur zitten en wachtte, tot deze
om zes uur geopend werd. „Wat zou ik eens voor Marie
kunnen meebrengen?", vroeg Schuman aan zijn kabi
netschef, toen hij verleden jaar naar Amerika ging.
„Wat denkt u van nylon kousen?", stelde deze voor.
„Een goed idee", zei Schuman, „maar, o neen, dat gaat
niet ik weet immers niet de omvang van haar
kuiten".
(Van onze correspondent
te Londen)
HOOR de heftige reac-
ties in de Engelse pers
weet elke Brit nu wel,
wat het zogenaamde An-
zus-pact is. Anzus - de
naam staat voor A(ustra-
lië), N(ieuw) Z(eeland)
en de U(nited) S(tates) -
is de prijs, welke Ameri
ka aan Australië en
Nieuw Zeeland heeft moe
ten betalen voor de on
dertekening van het Ja
panse Vredesverdrag.
Austialië en Nieuw
Zeeland menen zich na
melijk door middel van
een verdedigingspact te
gen de door de Verenigde
Staten doorgedreven her
bewapening van Japan
te moeten beschermen.
De Britten nu heeft het
veel zeer gedaan, dat ze
.ET is vooral Churchill, die het
buiten ANZUS zijn ge- UJ passeren van Groot-Brittannië
sloten en zelfs niet op de I I ajs een ernstige belediging voelt,
hoogte van de verdrags- Toen deze nog altijd van Engelands
bepalingen zyn gesteld. grootheid dromende staatsman nog in
Op grond van zijn posi- 0ppOSitie was, heeft hij heftig tegen
tie in Z.O. Azië en - be
langrijker nog - de mili
taire verdragen, welke
het met Australië en
Nieuw Zeeland heeft lo
pen, meent Engeland
deelgenoot van ANZUS
te moeten worden, of in
ieder geval gerechtigd te
zijn waarnemers naar de
besprekingen te zenden.
Lang voor hef einde van deze eeuw zullen duizenden passagiers
dagelijks de Atlanfische Oceaan per vliegtuig oversteken. Dat
is mijn vaste overtuiging. Met snelheden van meer dan 3000 km
per uur zullen zij door het luchtruim gevoerd worden. Snelheden
dus. die de strijd met de klok met succes kunnen opnemen. De
toestellen zullen bijvoorbeeld te New York aankomen twee uur
nadat men van Londen vertrokken is. Als men de locale tijden in
aanmerking neemt, zal het vliegtuig drie uur eerder aankomen dan
het uur, waarop men Londen verliet.
Hoe de snelheidsmonsters van die dagen er zullen uitzien? Het
meest opmerkelijke is zeker, dat zij geen ramen zullen hebben
Geen ernstig verlies overigens. Op een hoogte van 15000 tot
18000 meter is toch niet zoveel te zien. Constructief zou het
onmogelijk zijn om vensters aan te brengen, omdat op de ge
noemde grote hoogten het verschil tussen de atmosferische druk
binnen en buiten het vliegtuig veel te groot is.
Roland Falk, O.B.E., A.F.C., test
piloot van de Avro-vliegtuigfabrie-
ken, lid van de Hawker-Siddeley-
groep, wierp een blik in de toe
komst en beschreef voor ons blad
hoe hij de ontwikkeling van de
burgerluchtvaart in deze eeuw
ziet. Roland Falk is specialist op
het gebied van Delta-research en
maakte de testvluchten met de
Avro-deltabommenwerper „Vul-
can", die eind Augustus voor het
eerst het luchtruim koos.
OVERIGENS hebben de luchtreizigers
gedurende de korte overtocht niet zo
gek veel gelegenheid om zich te ver
velen. Er zal een film gedraaid worden, men
zal kunnen eten in de speciale restauratie-
afdeling en men zal voldoende ruimte heb
ben om zich eens even te vertreden.
Immers, de vorm van dit toekomst-vlieg
tuig zal waarschijnlijk zijn die van de drie
hoek, de delta: Een vliegtuig dat is nu
reeds bewezen dat als groot voordeel
heeft, dat het een geweldige ruimte biedt.
De toestellen, die ieder ongeveer plaats bie
den aan honderd passagiers, zullen tien
overtochten per dag maken. Slechts een zeer
kleine bemanning is nodig om de automati
sche besturing en de motoren te controleren.
TEST-PILOOT RONALD FALK IN ZIJN „VULCAN'
EZE zeer snelle vliegtuigen zaj toestel zich dan aan het blik kennen, gebouwd zijn, onmiddcl-
zullen alleen gebruikt worden transatlantische vliegtuig hechten, liJk z°u smelten De aluminium-alliages
j i Jnofnn "7JS 8 hniinpn hpt uit. t.nt ppn snelriem van on-
op de lange trajecten. Zij waarna men kan in- en uitstappen.
landen alleen als de motoren na
verloop van een bepaalde tyd ge- Eeze luchtreuzen van de nabije toe-
worden Nor- komst zullen vliegen met snelheden
(•evideerd moeten van ongeveer <jrjernaai de geluidssnel-
maal zullen zy zonder onderbre- hejd, dat is ongeveer 3000 kilometer
king tussen hun twee eindstations per uur. Bij deze snelheid wordt de
on en neer vliegen. Speciale aan- temperatuur van de huid er ontstaat
1!ervoor lor- warmte door de wrijving tussen deze
vocrvliegtuigcn zullen ervoor zor- hu-d en de iangsstromende iucht - zo
«ren, dat de passagiers zien Kunnen hoog, dat het metaal, waarvan de
in- en ontschepen, Als een parasiet vliegtuigen, zoals wy ze op het ogen-
houden het uit tot een snelheid van on
geveer 2000 kilometer per uur. Is de
huid van staal gemaakt, dan ligt deze
warmtebarrière op ongeveer 3000 kilo
meter per uur. Wellicht heeft men te
gen die tijd een oplossing gevonden:
een ander metaal of misschien een ma
nier om de huid te koelen.
rAAROM zal men er naar blijven
streven de snelheid van het
passagiersvliegtuig op te voeren?
het wis-
Op het eerste gezicht mag
echten vreemd lijken, maar deze voort
durende verhoging van snelheid bete
kent tevens verlaging van de kosten
voor de passagiers. Immers, een vlieg
tuig, dat zonder onderbreken vliegt
tussen Londen en New York, kan
iedere 24 uur tien overtochten over de
Atlantische Oceaan maken, met 24 mi
nuten op iedere overtocht om te draai
en en passagiers te laten in- en uit
stappen. Met een nieuwe bemanning
voor iedere retourvlucht, in aan
merking nemend dat voor het behande
len van het vliegtuig slechts drie man
nodig zijn zouden om het toestel een
etmaal te laten vliegen vijftien getrain
de bemanningsleden moeten optreden.
Bij een bezetting van ongeveer
honderd passagiers per vlucht zou
deze kleine bemanning duizend
mensen per dag over de oceaan
brengen, dat betekent 7000 per
week, derhalve drie maal de capa
citeit van de Queen Mary. Zo kun
nen de kosten dalen onder die van
het vervoer over zee, hoewel
uiteraard de aanschaffingsprijs van
het toestel zeer hoog zal zijn.
DELTAVORM
TEGEN de tijd, dat dit alles heel ge
woon geworden is, heeft zich een
nieuw soort vliegtuigmotor ontwik
keld. Of het nu een atoommotor of een
ander soort motor is. één ding hierbij
is zeker, namelijk dat de krachtbron
niet meer afhankelijk kan zijn van
zuurstof uit de buitenlucht. Op grote
hoogten namelijk is het zuurstofgehal
te van de lucht lang niet toereikend.
De motoren zullen zonder ophouden
gedurende een maand moeten draaien.
Atoommotoren zullen waarschijnlijk
zeer zwaar worden. Het is dus te ver
wachten, dat de atoomvliegtuigen in
verhouding tot het aantal passagiers,
dat zij zullen vervoeren, van bijzonder
grote afmetingen zullen zijn. En het is
juist op dit punt, dat de delta- of drie-
hoekvorm zich zo goed voor de vlieg
tuigbouw zal lenen. Immers, deze vorm
biedt een grote ruimte en leent zich
uitstekend tot constructies, die zo ste
vig zijn, dat zij de geweldige gewichten
van de motoren der toekomst met zich
zullen kunnen meevoeren.
het besluit van Labour geageerd om
zich bij de uitsluiting van het Ver
enigd koninkrijk neer te leggen.
Sinds de conservatieven aan de
macht zijn gekomen, heeft Churchill
dan ook alles in het werk gesteld om
nog te redden wat er te redden valt.
Naar verluidt oefent Londen voor
zover dit althans mogelijk is zware
politieke druk op Washington, Canber
ra en Wellington uit, om alsnog een rol
in ANZUS te spelen. Vrijwel de hele
Engelse pers heeft zich achter het
standpunt van de huidige regering ge
plaatst en van alle kanten klinken er
beschuldigingen op. Volgens de één
houdt Amerika de toelating van En
geland tot ANZUS tegen, omdat het
evenueel niet bij de verdediging van
Hongkong betrokken wenst te worden;
volgens de ander is het echter Austra
lië, dat roet in het eten heeft gegooid.
Australië, dat binnen het raamwerk
van het Gemenebest een steeds groter
probleem gaat worden, zou niet langer
door Engeland „bemoederd" willen
worden. Het zou door het voorbijgaan
van Groot-Brittannië willen tonen, dat
het op politiek gebied rijp genoeg is
om alleen verdragen af te sluiten.
HOE dit ook zyn mag, de tegen
zin der drie deelgenoten om
Engeland by het ANZUS-
pact te betrekken, is niet alleen te
begrijpen, maar zelfs te verdedi
gen. Zoals in de laatste oorlog is
gebleken, kan Engeland bij het uit
breken van een oorlog weinig in de
Stille Oceaan doen, omdat het veel
te zware verplichtingen elders
heeft. Australië en Nieuw Zeeland
mogen dan politiek gezien bij
Groot-Brittannië horen en ook
deze opvatting wordt tegenwoor
dig wel betwijfeld strategisch
gezien horen beide landen by de
Verenigde Staten. Ze vormen het
Zuidwestelijk bastion van de ver
dediging van de Stille Oceaan, met
andere woorden: in geval van oor
log hebben ze eerder hulp van A-
merika dan van Groot-Brittannië
te verwachten.
Practlsch gezien is er daarom geen
enkele reden aanwezig om Engeland
bij ANZUS te betrekken. Het gevaar
bestaat, dat, ais Groot-Brittannië tot
het Stille Oceaan-pact wordt toegela
ten, andere mogendheden hetzelfde
zullen eisen. Frankrijk, de Phillippij-
nen, Nederland (Nieuw Guinea) en
misschien zelfs Japan, hebben op
grond van hun belangen in het Verre
Oosten hetzelfde recht van spreken
als Engeland.
E Britse regering heeft inmiddel»
haar laatste hoop gevestigd op
het bezoek, dat de Australische
minister van buitenlandse zaken, Ca-
sey, op he ogenblik aan Amerika
brengt. Hoewel het doel van Casey'a
tocht officieel de V.N. geldt, is het vrij.
wel zeker, dat hij in Washington over
het ANZUS-pact zal praten. De kans,
die Engeland maakt om alsnog een roj
in het Stille-Oceaan-pact te spelen, i«
echter zó gering, dat geen waarnemcj»
meer dan oppervlakkige belangstelling
voor Casey's reis heeft. Argumentem
welke uit prestige-overwegingen
voortvloeien, hebben op het practische
Amerika weinig effect, zeker niet als
ze uit een avondland komen.