Ook boven de zestig gelooft
nog dan Sinterklaas
men
5 December
Sint 1952 brengt heel wat
nieuw speelgoed
r
Hoe notaris van Rietschoten de
rode tabberd aantrok
Goed heiligman is
huwelijksmakelaar
winkeliers voor
En de
Zwarte Piet speelden
Een 19e eeuwse
Sf. Nicolaas prent
Ook in België wordt
St. Nicolaas gevierd
Nederlandse jeugd nog niet in ruimtevaart-pakken
Auto's met versnelling,
sirene en radio
Kinderen wijzigden
de politiek
De Bisschop aan de Dam
te Amsterdam
»jU WIJ ZELF niets meer aan Sint Ni-
1* colaas doen, lijkt het net of andere
mensen ook niet meer zoveel werk van
g December maken, zegt het gezellige
Mevrouwtje van Rietschoten in begin
pecember tegen haar man.
Dat heb je toch mis, vrouwtje, ls
het antwoord. De winkels zijn goed ge
sorteerd en er wordt ook wel verkocht
Voor Notaris van Rietschoten is dit
het eerste jaar dat hij renteniert en hij
«niet op zijn manier van dit leventje.
Hü loopt meer dan vroeger op straat,
kijkt gedurende zijn morgenwandelin
getje eens hier en maakt een praatje
§aar. Zodoende weet hij haast nog be
ter, dan in de voorbije jaren, wat er
onder de bewoners van het dorpje Ber-
kenbast te koop is, want gedurende die
wandelingetjes houdt hij zijn goede ge
woonte vol, waar nodig, de mensen een
hart onder de riem te steken.
Vroeger kwamen zij naar mij toe
en nu ga ik naar hen, placht de vrien
delijke oude heer tc zeggen. Inderdaad,
het bevalt de Notaris best eens wat
meer tijd te hebben.
Voor mevrouw van Rietschoten is de
verandering, uit het ruime notarishuis
naar het kleine buitenhuis, minder ge
makkelijk. Zij is wat jonger dan haar
man en niet haar levendige natuur ver
langt zij nog niet naar een rustig leven
tje. Zij mist de gezellige aanloop die
het notariskantoor haar gaf en daarbij
komt dat al haar herinneringen met
dat huis zijn verbonden. Zij is er haar
huwelijk begonnen, heeft er haar twee
dochtertjes opgevoed en er verschillen
de bruiloften gevierd. Het huis is de
veilige omlijsting van haar leven ge
weest en de gebeurtenissen, die zich
daarin hebben afgespeeld, zijn door de
verhuizing verder van haar komen af
te staan, zij heeft moeten vechten te
gen haar weemoed. Opgeruimd en on
dernemend als zij altijd is geweest, heb
ben deze eigenschappen haar ten slotte
ook nu weer geholpen zich aan de nieu
we omstandigheden aan te passen.
De herinnering aan de drukke De
cemberdagen van vroeger gaat door
haar gedachten. Hoe gezellig was het
geweest voor iedereen een verrassing
te maken! Een pak voor het tuinmans
gezin, een mand met mooie appels
moest altijd naar het Ziekenhuis. De
zielige krantenman kreeg een doosje
sigaren. Kleinigheden voor het hele
kantoorpersoneel moesten gekocht en
dan nog al die rijmpjes bij de cadeau
tjes voor haar man en kinderen. Echte
huiselijke feestavonden waren het ge
weest, die ze ook nog lang na het trou
wen van de meisjes in stand had gehou
den. De oorlog had er een eind aan ge
maakt De kinderen konden niet meer
komen, zakelijke pakken met meel en
bonen werden overgestuurd en in het
laatste jaar van de oorlog waren die,
vanwege de slechte verbinding, ook
achterwege gebleven. Nooit hadden die
avonden zich weer hersteld. De doch
ters vierden nu Sinterklaas in eigen
kring.
Al gebruikt het kleine Mevrouwtje
ook haar mooiste kopje en is de zilve
ren bonbonschaal, waar de Sint-heer
lijkheden op uitgestald zijn, ook nog zo
blinkend gepoetst, al hanteert zij nog
even sierlijk als vroeger dè grote Chi
nese chocoladepot, elke stille Sinter
klaasavond heeft ze opnieuw iets weg
te drukken. Een iets, wat je zo krijgt
als je „er niets meer aandoet" Mevrouw
van Rietschoten bekent zich weemoedig
dat de laatste twee Sinterklaasavonden
zonder fleur zijn geweest, terwijl het
vroeger altijd een feest van geven, een
feest van grappen is geweest.
Wie weet hoeveel oude mensen,
net als wij, een stille vreugdeloze avond
hebben en dan misschien nog zonder
herinneringen, denkt Mevrouw van
Rietschoten, terwijl zij haar rug, als om
een steuntje, wat stijver in het cra-
paudje drukt. Dat helpt. Haar vitaliteit
wint het van de weemoed. Als een dui
velse ingeving rijpt er een zot plan in
haar brein. Een plan, waarin zij al haar
lust naar grappen en Sintverrassingen
nog eens „als van ouds" zal uitleven.
Haar man. die denkt dat zij een uiltje
knapt, zit stil voor zich heen te mijme
ren en heeft geen flauw vermoeden
Welk plan zij daar aan het brouwen is.
Hij zoekt zich een antwoord op de
W hij zich zeIf heef' gesteld-
Waarom doen wij feitelijk niets
u«eli,aai} ®lnt Nicolaas? Goed, de oor
h°«i,eeft ons van die gewoonte afge
acht, maar het is toch geen wet vai
Meden en Perzen om daaraan vast ti
hfü el- POtverdrie, ik kan no|
zoekeniS a gs voor miJn vrouw uit
2 GEBEURT HET dat de volgende
morgen de Notaris extra vroeg op
stap gaat. Een ondernemende glimlach
op zijn gezicht en het lijkt of hij zijn
stok die dag een onnodig ding vindt,
in die, vier winkels, waar hij anders
weinig notitie van neemt (vrouwenza
ken, placht hij die te noemen) gaat hij
binnen en koopt achtereenvolgens een
doosje zakdoekjes, een fles Eau de
Cologne, een boek en een witte cyclaam.
Bij de bakker bp de hoek, o, speelse
ouderdom, een reuze hart van marse
pein. Mijnheer van Rietschoten kent die
zakenmensen zo goed, dat hij er gemak
kelijk bij kan bedingen dat zij allen per
soonlijk het pakje aan Mevrouw moe
ten gaan overhandigen. Het zal
Mevrouw goed doen je nog eens te zien,
zegt hij er bij. Tussen 8 en 9 uur op
5 December, dat is een goede tijd. Zo
zijn Mijnheer's aanwijzingen voordat hij
de winkel uitstapt.
Wat blijft Mijnheer vanmorgen
toch lang weg, zegt Betje de vertrouw
de hulp van de familie tegen Mevrouw.
Maar het kleine Mevrouwtje vindt
dat allang goed. Zij zit met rode konen
aan haar bureautje te dichten. Een ge
dicht, dat bij het pak behoort, dat voor
de notaris op Sint Nicolaasmiddag be
zorgd zal worden. In dat vers staat te
lezen hoe de heer van Rietschoten die
avond voor goed heiligman zal moeten
spelen. Met zijn beste tabberd aan zal
hij vijf oude paartjes moeten bezoeken.
Bezeten goochelt Mevrouw met rijm
woorden en zij is maar juist klaar met
haar gedicht als Mijnheer, met een tikje
jeugdige bravour, zijn plaats naast de
haard weer inneemt. Zij merkt niets
van zijn stille pret, die hij maar nau
welijks kan heersen, maar pakt in ge
dachten alles in. Zij ziet zich al voor
haar uitverkoren beschermelingen dit
en dat kopen.
Bet moet deel uitmaken van mijn
complot, anders kom ik nooit klaar,
denkt zij. Achter de schermen werken
zij de komende dagen geheimzinnig en
koortsachtig aan de uitvoering van de
plannen. Ondertussen vragen zij zich
wel eens af hoe toch het gezicht zal zijn
van hem, die de hoofdpersoon wordt in
dit gebeuren, als hij het pak van Sint
ontvangt. Maar er is weinig tijd zich
daar te zeer in te verdiepen.
Gespannen kijkt Mevrouw toe als
Betje op 5 December, klokslag 3 uur,
triomfantelijk voor mijnheer het grote
pak binnenbrengt en er ter verduide
lijking nog aan toevoegt: De Sint
rijdt dit paar al vroeg in de middag.
Betje kind, wat is dat allemaal,
zegt Mijnheer een beetje beteuterd.
Is dat niet verkeerd bezorgd?
Het is moeilijk de uitdrukking van
zijn gezicht te beschrijven. Het kan ver
wondering zijn, wat daar te zien is,
maar het kan net zo goed angst zijn om
zijn figuur. Wat moet ik hier mee
3311?
Zijn stemming is de gehele dag met
het oog op de avond al vol verwach-
ting geweest. Dst msskt, dst hij al
gauw begrijpt wat hij te doen heeft. Hij
opent het pak en leest het gedicht. Een
fijn ondeugend lachje komt op zijn ge
dicht. Af en toe kijkt hij schuin over
zijn bril naar Mevrouw van Rietschoten
en taxeert Betje in hoeverre zij mede
schuldig is.
Zij hebben mu te pakken, denkt
hij. Zo komt boontje om zijn loontje!
Hij leest hardop:
Misschien is het op mijn verjaardag
wat guur
Een auto wacht U om zeven uur
en realiseert zich dat hij dan met
thuis zal zijn als zijn vrouw de pakjes
krijgt Zij heeft het allemaal mom
geregeld, denkt hij glunder, en wie
weet, misschien is het nog wel leuker
dat, nu zij mij deze poets gebakken
heeft, zij zich slleen door hsar moeilijk-
heden moet slaan.
Ik zal zo oud maar niet ongehoor
zaam aan de Sint zijn, zegt Manheer
lachend. Met dat antwoord heeft het
kleine vrouwtje haar man, waar zij
hem hebben wil.
CR WORDT VROEG gegeten en de
verkleedpartij begint. Als twee on
deugende kinderen vergenoegen zij zich
in de voorpret. Er wordt gerepeteerd
wat hij moet zeggen tegen de oude
postbode en tegen Mie de bellenpoets
ter.
Je moet hard praten tegen de dove
Beerdsen, herinnert Mevrouw haarman.
Ja, ja, belooft Mijnheer, wat
kennen wij al die oudjes toch goed. Met
enkelen heb ik nog op school gegaan.
Het is toch aardig al die oude getrou
wen vanavond met iets te verrassen!
Vergeet niet bij Cornelissen naar
de kleinkinderen te vragen, zegt Me
vrouw Beerdsen, herinnert Mevrouw
nog eens omdat zij zo huilde toen zij
trouwde, dat is zij misschien zelf al
lang vergeten.
Die goeie Sien, wat kon zij altijd
prachtig koper poetsen!
Voor Jan heb ik een paar wanten
en een heerlijke trui ingepakt, klinkt
de vrouwenstem vrolijk.
Het beeld van Jan, die zoveel jaren
als slagersknecht rollades, lappen en
soepbenen in de keuken heeft afgege
ven en nu, bijna door een ieder verge
ten, ergens achteraf woont, speelt mijn
heer voor de geest. Het maakt dat hij
beslist schik in deze surpriseavond
krijgt. Hij, met zijn goed karakter, doet
graag een ander een plezier.
Als zijn vrouw hem met veel zorg
met een grijze baard versiert, kijkt hij
haar haast dankbaar aan.
Echt een plan voor mijn oudje. Wat
heeft zij weer heerlijk kunnen zorgen,
denkt hij vertederd. Maar als Sint Ni-
colaas wil hij nu niet dadelijk uit zijn
rol vallen door haar te knuffelen.
Trouwens de taxi toetert en Bet die
de grote zak met cadeaux al bij de deur
heeft gezet, helpt Mijnheer onder veel
goede wensen instappen.
7IE ZO BET, zegt Mevrouw, als nu
alles voor vanavond klaar staat,
Een vreemdeling, in de strikte zin
des woords, kan men Sint Nicolaas
in deze lage landen bezwaarlijk noe
men. Toch heeft ook hij als groot
industrieel wellicht geïnteresseerd
in het show-element dat de vreem
delingen-industrie nu eenmaal eigen
is vergezeld door een van zijn
vele knechten, een bezoek gebracht
aan Volendam. Sint en Piet, beiden
uiteraard deskundigen op folkloris
tisch gebied, waren vol lof over de
costuums die hun hier door een
drietal Volendamse schonen werden
getoond.
zag,
In de duistere nacht drijft een wolk op de wind
en zij weet daar beneden het hunkerend kind,
dat weer wacht op de wonderen van deze dag,
dat weer lacht, daar 't een glimp van de feestvreugde
dat weer smacht naar het snoepgoed en 't strooisel van Sint.
In de duistere nacht drijft een wolk langs de maan,
die vanavond juist achter de bomen blijft staan.
Daar beneden op aarde klinkt kindergezang,
daar beneden is 't feest van het kind aan de gang,
dat door heden, verleden is blijven bestaan.
In de duistere nacht drijft een wolk naar de aard
en zij ziet bij een schoorsteen de schim van een paard;
een gezicht, dat niet wit is, maar zwart, op het dak,
het gezicht van de Sint, die iets deelt uit een zak....
en 't gezicht van het kind, dat zijn schatten vergaart!
In die duistere nacht drijft de wolk snel voorbij;
zie de stralende sterren in flonk'rende rij,
zie: geen schaduw verstoort het Sint Nicolaasfeest.
Ach, geen schaduw is er voor het kind nog geweest,
want het kind ziet geen wolken, maar Sint, en is blij
ELLEN EECKHOFF.
moet je even bij mij komen zitten. Ik
heb voor jou ook een pak gemaakt.
Nauwelijks heeft Bet de eerste touw
tjes los of er wordt gebeld. Op de stoep
staat een kleine zwarte Piet, die beslist
zelf Mevrouw een pakje moet overhan
digen.
Bet geheel overrompeld, moppert
zoiets van: ....dat dèt in geen jaren
gebeurd is, maar gaat toch haastig Me
vrouw op de hoogte stellen.
Deze zegt spontaan: Wel Bet, laat
maar binnenkomen. Ik ben voor geen
Sint, noch voor een Pieter bang.
Een beetje lacherig schuift de bloe
mist Jansen naar binnen. Zijn gezicht
is zwaar in het zwart gezet, waartegen
de witte bloemen van de cyclaam, die
hij in zijn arm draagt, fel afsteken.
Jansen heeft geen bezwaar om even
een kopje chocolade mee te drinken.
Ik zal dan maar meteen vertellen
hoe de plant moet worden behandeld,
zegt hij goedmoedig.
Maar als hij net zijn eerste slok heeft
gedronken en aan Mevrouw een com
plimentje maakt dat zij het chocolade
melk koken nog niet verleerd heeft,
worden zij beiden opgeschrikt doordat,
met een fikse klop op de deur, de koop
man „in lapjes" zijn zakdoekjes komt
afleveren. De koopman toont uitbundig
zijn plezier in de eigen grap, die daar
uit bestaat dat hij een alpinopetje op
zijn hoofd heeft gezet, een rode zak
doek omgeknoopt en zijn gezicht met
zwarte vegen heeft bewerkt. Hij is zo
vrolijk dat hij zijn collega, zwarte Piet
Jansen, een klap op zijn schouder geeft
en in het geheel niet geïntimideerd
wordt door deze knecht van „stand".
Mevrouw is ook geheel gegrepen door
de dolle situatie die ontstaan is. Zij
heeft een reuze plezier.
Als ook de drogist Slim, die als de
grootste dorpskomiek bekend staat, zich
al even fraai uitgedost laat aandienen,
weerhoudt haar niets meer om Betje
te vragen zo gauw mogelijk een grote
kan met goede wijngroc binnen te bren-
gen.
Zoveel Pieten heb ik nog nooit in
mijn huis gehad en wie weet komt jul
lie baas ook nog wel, zegt zij kindér-
lijk verrukt.
Maar voor het zover is, komen eerst
nog de bakker met zijn marsepeinen
hart en Mijnheer Veldman. Deze laat
ste heeft gedacht Mevrouw eens te ver
rassen om, vermomd als zwarte Piet,
dit prachtige boek te overhandigen. Het
is werkelijk aandoenlijk te horen, hoe
hij zijn best op een speechje doet. In
de jolige stemming, die er langzamer
hand in de kamer heerst, gaat veel
hiervan verloren.
Dat men ook in België Sint Nicolaas
feest viert is hier wel bekend. Men
houdt zich echter bij onze zuiderburen
niet aan de vijfde December. Het is na
melijk ook heel goed mogelijk, dat het
feest er voor of na gevierd wordt. Bel
gië houdt zich trouwens bovendien vol
komen aan de traditie, dat het een
kinderfeest betreft en Sint Nicolaas is
dan ook practisch alleen een feest voor
de kinderen, waarbij de ouderen in het
geheel niet of hoogstens zijdelings te
pas komen.
Vijf Pièterbazen in een dorpse bal
dadigheid te samen.
Mevrouw kan niet anders denken of
heel Berkenbast is „beklaast". Niet dat
zij het erg vindt. Integendeel, zij vindt
het heel gezond dat het dorp eens uit
de plooi komt. Op een dag als vandaag
wordt er veel door de vingers gezien
wat anders met onbehoorlijk of schan
dalig wordt betiteld.
Laat het maar eens vrolijk toe
gaan in deze Pietensociëteit, denkt zij
glimlachend.
Men heeft elkaar veel te vertellen
over het waarom en hoe men er toe is
gekomen zich te verkleden. Achteraf
vinden zij het allen zo'n geslaagde ge
dachte van zichzelf dat men voorhands,
in deze brooddronkenschap, niet eens
opmerkt dat de notaris ontbreekt. Als
Mijnheer Veldman eindelijk die ontdek
king doet, laten zij zich gemakkelijk
zoet houden met Mevrouw's uitlegging
dat haar man wel spoedig zal komen.
Even een boodschap doen, zegt zij
effen.
Wat zullen zij opkijken als straks
werkelijk mijn man in zijn staatsiekleed
binnen stapt, denkt zij. Dat is wéér
een andere kant van deze grap.
LIET IS ONGEVEER negen uur als de
notaris in een zeer goed humeur de
gang binnenstapt. Overal is hij met
vreugde begroet. Met een kinderlijke
blijdschap zijn de cadeaux ontvangen.
Het onverwachte geschenk werd zeer
gewaardeerd, maar ver boven dit ont
vangen uit, ging het gevoel: niet ge
heel vergeten te zijn. Nog nadenkend
over zijn volbrachte tocht staat hij al
voor de deur van de kamer voordat hij
het luid gepraat daar binnen hoort.
Wat zou dat zijn? vraagt hij zich zelf
af en aarzelt verder te gaan. Maar dan
herinnert hij zich dat een Sinterklaas
in elk gezelschap een welkome gast is
en stapt hij jolig zijn kamer binnen. De
wederkerige reacties bij dit entrée zijn
kostelijk. Bloemist Jansen blijft als
vastgenageld zitten en voelt zich als
op een doodzonde betrapt. De heer
Veldman speelt zijn rol voortreffelijk
en dient zijn meester als een waardige
Pieterbaas. Hij treedt de Sint al bui
gend tegemoet en leidt hem zwierig
naar een vrije stoel. De bakker trekt
zich wat in een hoekje terug en heeft
schuldige gedachten over te grote in
timiteit ten opzichte van de notaris.
Zoals nu heeft hij het toch niet be
doeld, mompelt hij.
De lapjesman laat vol ijver, alsof hij
in zijn zaak staat en een klant bedient
de uitgestalde cadeaux zien en Slim,
de drogist, staat maar te lachen en heeft,
na mevrouw, het meeste plezier. Deze
laatste zit, glunerend in haar crapaudje,
het zaakje te bekijken. Zij beseft het
beste de veelzijdigheid van deze grap
e- herstelt weer gauw de vrolijkheid
door een dronk in te stellen op zo'n
onverwachte Sint Nicolaas-avond. De
wijngroc smaakt goed en als ieder ein
delijk aanstalten maakt om weg te
t, n, verontschuldigt de bakker zich
nog eens door in een onvervalst Berken-
bast-taaltje te zeggen: „Zoiets kun je
maar net van zo'n gek stelletje als wij
verwachten, notaris. Ook dat neemt
mevrouw maar terwille van het succes
van deze vijfde December. Want een
succes was het, dat blijkt wel als me
vrouw, als laatste, het woord neemt en
zegt: „HET WAS ALS VAN OUDS,
MAN1"
(Van onze speciale verslaggever)
£OWBOYPAK, REVOLVER EN HALSTER, waarvoor de Amerikaanse jeugd
lange tijd een rage had, zijn in het land van Uncle Sam niet meer in tel. De
verovering van het wereldruim heeft thans de aandacht van de jeugd, en speel
goedfabrikanten hebben Ijverig hun best gedaan om aan deze nieuwe rage een
vorm te geven, die er in gaat als koek. Plasticpakken en helmen, die een door
zichtige halfronde voorkant hebben, geven de jongelui het stoere uiterlijk, ge
lijk de cowboy-costuums het eertijds deden, en dat is iets wat vooral de jon
gens natuurlijk in bijzondere mate waarderen.
W/IJ IN Nederland hebben voor onze
jeugd nog geen ruimtevaartproble
men. Natuurlijk kennen de jongens de
straaljager en andere vliegtuigtypes,
maar een kijkje in onze speelgoed
zaken van dit ogenblik leert niets om
trent een rage in deze richting. Integen
deel, onder het sterk gemoderniseerde
mechanische speelgoed neemt niet het
vliegtuig een eerste plaats in, maar nog
altijd de auto. Op dit punt zijn er stel
lig vele nouveauté's te zien, die een
jongenshart feller moeten doen klop
pen. Is er iets schoners denkbaar voor
een jongen, dan te kunnen spelen met
een watervlug autootje met drie ver
snellingen vóór en één achteruit of met
auto's met een sirene, radio of een ver
nuftige installatie, die de motor doet
stoppen, zodra de wielen van de grond
komen. De afstandbesturing heeft voorts
ook al zijn intrede gedaan in de kinder
wereld, want het automateriaal, waar
over we hierboven spreken, kan ook
hiermee geleverd worden.
In plaats van het spoor?
CEN VARIANT op het bekende meca-
no is in deze auto-branche het
Varianto-verkeersspel. Op gemakkelij
ke manier kan in de huiskamers een
wegennet worden opgebouwd. De auto's
zullen door middel van een flenswiel
aan de onderzijde steeds de uitgelegde
rijbaan houden. Een vernuftig uitge
werkt systeem van wissels maakt, dat
op elke kruising voorrang verleend kan
worden aan het van rechts komend
verkeer. De overeenkomst met Mecca
no is, dat van dit materiaal ook aanvul
lende bouwdozen te krijgen zijn, die
ongekende mogelijkheden bieden. In
verhouding tot wat wij uit onze kinder
jaren op dit punt kenden ten aanzien
van het spoortreinspeelgoed, biedt deze
Varianto dezelfde mogelijkheden maar
nu voor wegverkeer, en het is aanzien
lijk goedkoper.
Voor de jeugd, die nog te klein is om
een auto te kunnen opwinden, is er het
vliegwielsysteem in speelgoedauto's,
dat kennelijk een goede toekomst heeft.
Voor de oudere jeugd
WOLKOMEN NIEUW is verder een
manoeuvreerspel, waarbij men met
behulp van twee. stelschroeven een
knikker moet leiden langs een gaten
rijk doolhof. We vermoeden, dat dit
meer een spel is voor kinderen van 25
tot 80 jaar, dan voor wie jonger zijn.
Als geduldspel is het bijzonder enerve
rend; dit kunnen we uit eigen onder
vinding vertellen.
Een Nederlandse firma heeft voorts,
geïnspireerd op een Engels systeem,
een bouwdoos samengesteld, waarmee
De ultra-nationalistische groepen
in Indonesië wensten het Sint
Nicolaasfeest af te schaffen. Het
Nederlandse Sinterklaasfeest was
een overblijfsel uit de koloniale
tijd meenden zij. Ook zagen zij een
koloniale verhouding tussen de
blanke Sint Nicolaas en de donkere
zwarte Piet. Maar toen aan de
vooravond van zijn naamdag de
Sint een rijtoer door de straten
van Djakarta maakte, stonden
langs de route van de kindervriend
de Chinese en Indonesische kin
deren rijen en rijen dik en zij
juichten „Sinjo Kolas" met een
uitbundig enthousiasme toe. Dit
deed de autoriteiten besluiten het
„Nederlandse Sinterklaasfeest"
maar niet af te schaffen, omdat
het blijkbaar een Indonesische tra
ditie was geworden.
huizen, bruggen enz. van naar het
schijnt echte steentjes kunnen worden
gebouwd. Het is een plastic-materiaal,
dat op steen lijkt. Met behulp van een
imitatie-cement en voegstroken van
karton gebeurt dit. Wil men het bouw
sel weer vernietigen, de steentjes ko
men weer los van elkaar, wanneer men
het bouwwerk even in water laat we
ken.
Verbeterde vormen
QUDE PRINCIPES ziet men voorts in
de speelgoedafdelingen in vele ver
beterde vormen te voorschijn komen.
Het oude plakspel met kleurige rond
jes, vierkantjes e.d. heeft nu zichzelf
hechtende plastic-onderdelen gekregen,
die voor meermalig gebruik geschikt
zijn. De papieren pop, die aangekleed
kon worden met jurkjes, die aange
schoven moesten worden, heeft nu een
onzichtbaar magneetje aan de rechter
zijde van het kledingstuk. Men plakt
het maar op het papieren lijfje en het
blijft pasklaar zitten.
Met uitzondering van het vrij kost
bare complete Variantospel, zijn al
deze genoemde nouveauté's voor onge
twijfeld redelijke prijzen te krijgen bij
de hofleveranciers van onze Sint.
Gevelsteen het huis „De Bisschop"
op de hoek van de Dam en het
Damrak te Amsterdam.
Uit de woorden, „Sinterklaas, goed
heiligman", het deel uit een bekend
Sint Nicolaasversje, zullen wij bijna
allen opmaken, dat hiermede wordt be
doeld: Sinterklaas goede heilige. Wan
neer wij echter bedenken, dat Sint Ni
colaas onder andere de patroon is van
de trouwlustigen, dan kan het ook een
andere betekenis krijgen.
Het oude woord „hijlik" betekent na
melijk huwelijk en „hijlikman" is een
huwelijksmakelaar. Het woord „heilig
man" zou dan een verbastering van
„hijlikman" zijn. Hiervoor is veel te
zeggen, omdat „heiligman" aan elkaar
geschreven wordt, terwijl het in de zin
van goede heilige „Heilig man", los van
elkaar moet zijn. Het is dus niet toe
vallig dat Sint Nicolaas, wanneer hij
als patroon der trouwlustigen geen ge
schikte vrijer of vrijster weet te vin
den, als surrogaat op zijn verjaardag
een taai- of speculaasvrijer geeftl