Ook boven de zestig gelooft nog dan Sinterklaas men 5 December Sint 1952 brengt heel wat nieuw speelgoed r Hoe notaris van Rietschoten de rode tabberd aantrok Goed heiligman is huwelijksmakelaar winkeliers voor En de Zwarte Piet speelden Een 19e eeuwse Sf. Nicolaas prent Ook in België wordt St. Nicolaas gevierd Nederlandse jeugd nog niet in ruimtevaart-pakken Auto's met versnelling, sirene en radio Kinderen wijzigden de politiek De Bisschop aan de Dam te Amsterdam »jU WIJ ZELF niets meer aan Sint Ni- 1* colaas doen, lijkt het net of andere mensen ook niet meer zoveel werk van g December maken, zegt het gezellige Mevrouwtje van Rietschoten in begin pecember tegen haar man. Dat heb je toch mis, vrouwtje, ls het antwoord. De winkels zijn goed ge sorteerd en er wordt ook wel verkocht Voor Notaris van Rietschoten is dit het eerste jaar dat hij renteniert en hij «niet op zijn manier van dit leventje. Hü loopt meer dan vroeger op straat, kijkt gedurende zijn morgenwandelin getje eens hier en maakt een praatje §aar. Zodoende weet hij haast nog be ter, dan in de voorbije jaren, wat er onder de bewoners van het dorpje Ber- kenbast te koop is, want gedurende die wandelingetjes houdt hij zijn goede ge woonte vol, waar nodig, de mensen een hart onder de riem te steken. Vroeger kwamen zij naar mij toe en nu ga ik naar hen, placht de vrien delijke oude heer tc zeggen. Inderdaad, het bevalt de Notaris best eens wat meer tijd te hebben. Voor mevrouw van Rietschoten is de verandering, uit het ruime notarishuis naar het kleine buitenhuis, minder ge makkelijk. Zij is wat jonger dan haar man en niet haar levendige natuur ver langt zij nog niet naar een rustig leven tje. Zij mist de gezellige aanloop die het notariskantoor haar gaf en daarbij komt dat al haar herinneringen met dat huis zijn verbonden. Zij is er haar huwelijk begonnen, heeft er haar twee dochtertjes opgevoed en er verschillen de bruiloften gevierd. Het huis is de veilige omlijsting van haar leven ge weest en de gebeurtenissen, die zich daarin hebben afgespeeld, zijn door de verhuizing verder van haar komen af te staan, zij heeft moeten vechten te gen haar weemoed. Opgeruimd en on dernemend als zij altijd is geweest, heb ben deze eigenschappen haar ten slotte ook nu weer geholpen zich aan de nieu we omstandigheden aan te passen. De herinnering aan de drukke De cemberdagen van vroeger gaat door haar gedachten. Hoe gezellig was het geweest voor iedereen een verrassing te maken! Een pak voor het tuinmans gezin, een mand met mooie appels moest altijd naar het Ziekenhuis. De zielige krantenman kreeg een doosje sigaren. Kleinigheden voor het hele kantoorpersoneel moesten gekocht en dan nog al die rijmpjes bij de cadeau tjes voor haar man en kinderen. Echte huiselijke feestavonden waren het ge weest, die ze ook nog lang na het trou wen van de meisjes in stand had gehou den. De oorlog had er een eind aan ge maakt De kinderen konden niet meer komen, zakelijke pakken met meel en bonen werden overgestuurd en in het laatste jaar van de oorlog waren die, vanwege de slechte verbinding, ook achterwege gebleven. Nooit hadden die avonden zich weer hersteld. De doch ters vierden nu Sinterklaas in eigen kring. Al gebruikt het kleine Mevrouwtje ook haar mooiste kopje en is de zilve ren bonbonschaal, waar de Sint-heer lijkheden op uitgestald zijn, ook nog zo blinkend gepoetst, al hanteert zij nog even sierlijk als vroeger dè grote Chi nese chocoladepot, elke stille Sinter klaasavond heeft ze opnieuw iets weg te drukken. Een iets, wat je zo krijgt als je „er niets meer aandoet" Mevrouw van Rietschoten bekent zich weemoedig dat de laatste twee Sinterklaasavonden zonder fleur zijn geweest, terwijl het vroeger altijd een feest van geven, een feest van grappen is geweest. Wie weet hoeveel oude mensen, net als wij, een stille vreugdeloze avond hebben en dan misschien nog zonder herinneringen, denkt Mevrouw van Rietschoten, terwijl zij haar rug, als om een steuntje, wat stijver in het cra- paudje drukt. Dat helpt. Haar vitaliteit wint het van de weemoed. Als een dui velse ingeving rijpt er een zot plan in haar brein. Een plan, waarin zij al haar lust naar grappen en Sintverrassingen nog eens „als van ouds" zal uitleven. Haar man. die denkt dat zij een uiltje knapt, zit stil voor zich heen te mijme ren en heeft geen flauw vermoeden Welk plan zij daar aan het brouwen is. Hij zoekt zich een antwoord op de W hij zich zeIf heef' gesteld- Waarom doen wij feitelijk niets u«eli,aai} ®lnt Nicolaas? Goed, de oor h°«i,eeft ons van die gewoonte afge acht, maar het is toch geen wet vai Meden en Perzen om daaraan vast ti hfü el- POtverdrie, ik kan no| zoekeniS a gs voor miJn vrouw uit 2 GEBEURT HET dat de volgende morgen de Notaris extra vroeg op stap gaat. Een ondernemende glimlach op zijn gezicht en het lijkt of hij zijn stok die dag een onnodig ding vindt, in die, vier winkels, waar hij anders weinig notitie van neemt (vrouwenza ken, placht hij die te noemen) gaat hij binnen en koopt achtereenvolgens een doosje zakdoekjes, een fles Eau de Cologne, een boek en een witte cyclaam. Bij de bakker bp de hoek, o, speelse ouderdom, een reuze hart van marse pein. Mijnheer van Rietschoten kent die zakenmensen zo goed, dat hij er gemak kelijk bij kan bedingen dat zij allen per soonlijk het pakje aan Mevrouw moe ten gaan overhandigen. Het zal Mevrouw goed doen je nog eens te zien, zegt hij er bij. Tussen 8 en 9 uur op 5 December, dat is een goede tijd. Zo zijn Mijnheer's aanwijzingen voordat hij de winkel uitstapt. Wat blijft Mijnheer vanmorgen toch lang weg, zegt Betje de vertrouw de hulp van de familie tegen Mevrouw. Maar het kleine Mevrouwtje vindt dat allang goed. Zij zit met rode konen aan haar bureautje te dichten. Een ge dicht, dat bij het pak behoort, dat voor de notaris op Sint Nicolaasmiddag be zorgd zal worden. In dat vers staat te lezen hoe de heer van Rietschoten die avond voor goed heiligman zal moeten spelen. Met zijn beste tabberd aan zal hij vijf oude paartjes moeten bezoeken. Bezeten goochelt Mevrouw met rijm woorden en zij is maar juist klaar met haar gedicht als Mijnheer, met een tikje jeugdige bravour, zijn plaats naast de haard weer inneemt. Zij merkt niets van zijn stille pret, die hij maar nau welijks kan heersen, maar pakt in ge dachten alles in. Zij ziet zich al voor haar uitverkoren beschermelingen dit en dat kopen. Bet moet deel uitmaken van mijn complot, anders kom ik nooit klaar, denkt zij. Achter de schermen werken zij de komende dagen geheimzinnig en koortsachtig aan de uitvoering van de plannen. Ondertussen vragen zij zich wel eens af hoe toch het gezicht zal zijn van hem, die de hoofdpersoon wordt in dit gebeuren, als hij het pak van Sint ontvangt. Maar er is weinig tijd zich daar te zeer in te verdiepen. Gespannen kijkt Mevrouw toe als Betje op 5 December, klokslag 3 uur, triomfantelijk voor mijnheer het grote pak binnenbrengt en er ter verduide lijking nog aan toevoegt: De Sint rijdt dit paar al vroeg in de middag. Betje kind, wat is dat allemaal, zegt Mijnheer een beetje beteuterd. Is dat niet verkeerd bezorgd? Het is moeilijk de uitdrukking van zijn gezicht te beschrijven. Het kan ver wondering zijn, wat daar te zien is, maar het kan net zo goed angst zijn om zijn figuur. Wat moet ik hier mee 3311? Zijn stemming is de gehele dag met het oog op de avond al vol verwach- ting geweest. Dst msskt, dst hij al gauw begrijpt wat hij te doen heeft. Hij opent het pak en leest het gedicht. Een fijn ondeugend lachje komt op zijn ge dicht. Af en toe kijkt hij schuin over zijn bril naar Mevrouw van Rietschoten en taxeert Betje in hoeverre zij mede schuldig is. Zij hebben mu te pakken, denkt hij. Zo komt boontje om zijn loontje! Hij leest hardop: Misschien is het op mijn verjaardag wat guur Een auto wacht U om zeven uur en realiseert zich dat hij dan met thuis zal zijn als zijn vrouw de pakjes krijgt Zij heeft het allemaal mom geregeld, denkt hij glunder, en wie weet, misschien is het nog wel leuker dat, nu zij mij deze poets gebakken heeft, zij zich slleen door hsar moeilijk- heden moet slaan. Ik zal zo oud maar niet ongehoor zaam aan de Sint zijn, zegt Manheer lachend. Met dat antwoord heeft het kleine vrouwtje haar man, waar zij hem hebben wil. CR WORDT VROEG gegeten en de verkleedpartij begint. Als twee on deugende kinderen vergenoegen zij zich in de voorpret. Er wordt gerepeteerd wat hij moet zeggen tegen de oude postbode en tegen Mie de bellenpoets ter. Je moet hard praten tegen de dove Beerdsen, herinnert Mevrouw haarman. Ja, ja, belooft Mijnheer, wat kennen wij al die oudjes toch goed. Met enkelen heb ik nog op school gegaan. Het is toch aardig al die oude getrou wen vanavond met iets te verrassen! Vergeet niet bij Cornelissen naar de kleinkinderen te vragen, zegt Me vrouw Beerdsen, herinnert Mevrouw nog eens omdat zij zo huilde toen zij trouwde, dat is zij misschien zelf al lang vergeten. Die goeie Sien, wat kon zij altijd prachtig koper poetsen! Voor Jan heb ik een paar wanten en een heerlijke trui ingepakt, klinkt de vrouwenstem vrolijk. Het beeld van Jan, die zoveel jaren als slagersknecht rollades, lappen en soepbenen in de keuken heeft afgege ven en nu, bijna door een ieder verge ten, ergens achteraf woont, speelt mijn heer voor de geest. Het maakt dat hij beslist schik in deze surpriseavond krijgt. Hij, met zijn goed karakter, doet graag een ander een plezier. Als zijn vrouw hem met veel zorg met een grijze baard versiert, kijkt hij haar haast dankbaar aan. Echt een plan voor mijn oudje. Wat heeft zij weer heerlijk kunnen zorgen, denkt hij vertederd. Maar als Sint Ni- colaas wil hij nu niet dadelijk uit zijn rol vallen door haar te knuffelen. Trouwens de taxi toetert en Bet die de grote zak met cadeaux al bij de deur heeft gezet, helpt Mijnheer onder veel goede wensen instappen. 7IE ZO BET, zegt Mevrouw, als nu alles voor vanavond klaar staat, Een vreemdeling, in de strikte zin des woords, kan men Sint Nicolaas in deze lage landen bezwaarlijk noe men. Toch heeft ook hij als groot industrieel wellicht geïnteresseerd in het show-element dat de vreem delingen-industrie nu eenmaal eigen is vergezeld door een van zijn vele knechten, een bezoek gebracht aan Volendam. Sint en Piet, beiden uiteraard deskundigen op folkloris tisch gebied, waren vol lof over de costuums die hun hier door een drietal Volendamse schonen werden getoond. zag, In de duistere nacht drijft een wolk op de wind en zij weet daar beneden het hunkerend kind, dat weer wacht op de wonderen van deze dag, dat weer lacht, daar 't een glimp van de feestvreugde dat weer smacht naar het snoepgoed en 't strooisel van Sint. In de duistere nacht drijft een wolk langs de maan, die vanavond juist achter de bomen blijft staan. Daar beneden op aarde klinkt kindergezang, daar beneden is 't feest van het kind aan de gang, dat door heden, verleden is blijven bestaan. In de duistere nacht drijft een wolk naar de aard en zij ziet bij een schoorsteen de schim van een paard; een gezicht, dat niet wit is, maar zwart, op het dak, het gezicht van de Sint, die iets deelt uit een zak.... en 't gezicht van het kind, dat zijn schatten vergaart! In die duistere nacht drijft de wolk snel voorbij; zie de stralende sterren in flonk'rende rij, zie: geen schaduw verstoort het Sint Nicolaasfeest. Ach, geen schaduw is er voor het kind nog geweest, want het kind ziet geen wolken, maar Sint, en is blij ELLEN EECKHOFF. moet je even bij mij komen zitten. Ik heb voor jou ook een pak gemaakt. Nauwelijks heeft Bet de eerste touw tjes los of er wordt gebeld. Op de stoep staat een kleine zwarte Piet, die beslist zelf Mevrouw een pakje moet overhan digen. Bet geheel overrompeld, moppert zoiets van: ....dat dèt in geen jaren gebeurd is, maar gaat toch haastig Me vrouw op de hoogte stellen. Deze zegt spontaan: Wel Bet, laat maar binnenkomen. Ik ben voor geen Sint, noch voor een Pieter bang. Een beetje lacherig schuift de bloe mist Jansen naar binnen. Zijn gezicht is zwaar in het zwart gezet, waartegen de witte bloemen van de cyclaam, die hij in zijn arm draagt, fel afsteken. Jansen heeft geen bezwaar om even een kopje chocolade mee te drinken. Ik zal dan maar meteen vertellen hoe de plant moet worden behandeld, zegt hij goedmoedig. Maar als hij net zijn eerste slok heeft gedronken en aan Mevrouw een com plimentje maakt dat zij het chocolade melk koken nog niet verleerd heeft, worden zij beiden opgeschrikt doordat, met een fikse klop op de deur, de koop man „in lapjes" zijn zakdoekjes komt afleveren. De koopman toont uitbundig zijn plezier in de eigen grap, die daar uit bestaat dat hij een alpinopetje op zijn hoofd heeft gezet, een rode zak doek omgeknoopt en zijn gezicht met zwarte vegen heeft bewerkt. Hij is zo vrolijk dat hij zijn collega, zwarte Piet Jansen, een klap op zijn schouder geeft en in het geheel niet geïntimideerd wordt door deze knecht van „stand". Mevrouw is ook geheel gegrepen door de dolle situatie die ontstaan is. Zij heeft een reuze plezier. Als ook de drogist Slim, die als de grootste dorpskomiek bekend staat, zich al even fraai uitgedost laat aandienen, weerhoudt haar niets meer om Betje te vragen zo gauw mogelijk een grote kan met goede wijngroc binnen te bren- gen. Zoveel Pieten heb ik nog nooit in mijn huis gehad en wie weet komt jul lie baas ook nog wel, zegt zij kindér- lijk verrukt. Maar voor het zover is, komen eerst nog de bakker met zijn marsepeinen hart en Mijnheer Veldman. Deze laat ste heeft gedacht Mevrouw eens te ver rassen om, vermomd als zwarte Piet, dit prachtige boek te overhandigen. Het is werkelijk aandoenlijk te horen, hoe hij zijn best op een speechje doet. In de jolige stemming, die er langzamer hand in de kamer heerst, gaat veel hiervan verloren. Dat men ook in België Sint Nicolaas feest viert is hier wel bekend. Men houdt zich echter bij onze zuiderburen niet aan de vijfde December. Het is na melijk ook heel goed mogelijk, dat het feest er voor of na gevierd wordt. Bel gië houdt zich trouwens bovendien vol komen aan de traditie, dat het een kinderfeest betreft en Sint Nicolaas is dan ook practisch alleen een feest voor de kinderen, waarbij de ouderen in het geheel niet of hoogstens zijdelings te pas komen. Vijf Pièterbazen in een dorpse bal dadigheid te samen. Mevrouw kan niet anders denken of heel Berkenbast is „beklaast". Niet dat zij het erg vindt. Integendeel, zij vindt het heel gezond dat het dorp eens uit de plooi komt. Op een dag als vandaag wordt er veel door de vingers gezien wat anders met onbehoorlijk of schan dalig wordt betiteld. Laat het maar eens vrolijk toe gaan in deze Pietensociëteit, denkt zij glimlachend. Men heeft elkaar veel te vertellen over het waarom en hoe men er toe is gekomen zich te verkleden. Achteraf vinden zij het allen zo'n geslaagde ge dachte van zichzelf dat men voorhands, in deze brooddronkenschap, niet eens opmerkt dat de notaris ontbreekt. Als Mijnheer Veldman eindelijk die ontdek king doet, laten zij zich gemakkelijk zoet houden met Mevrouw's uitlegging dat haar man wel spoedig zal komen. Even een boodschap doen, zegt zij effen. Wat zullen zij opkijken als straks werkelijk mijn man in zijn staatsiekleed binnen stapt, denkt zij. Dat is wéér een andere kant van deze grap. LIET IS ONGEVEER negen uur als de notaris in een zeer goed humeur de gang binnenstapt. Overal is hij met vreugde begroet. Met een kinderlijke blijdschap zijn de cadeaux ontvangen. Het onverwachte geschenk werd zeer gewaardeerd, maar ver boven dit ont vangen uit, ging het gevoel: niet ge heel vergeten te zijn. Nog nadenkend over zijn volbrachte tocht staat hij al voor de deur van de kamer voordat hij het luid gepraat daar binnen hoort. Wat zou dat zijn? vraagt hij zich zelf af en aarzelt verder te gaan. Maar dan herinnert hij zich dat een Sinterklaas in elk gezelschap een welkome gast is en stapt hij jolig zijn kamer binnen. De wederkerige reacties bij dit entrée zijn kostelijk. Bloemist Jansen blijft als vastgenageld zitten en voelt zich als op een doodzonde betrapt. De heer Veldman speelt zijn rol voortreffelijk en dient zijn meester als een waardige Pieterbaas. Hij treedt de Sint al bui gend tegemoet en leidt hem zwierig naar een vrije stoel. De bakker trekt zich wat in een hoekje terug en heeft schuldige gedachten over te grote in timiteit ten opzichte van de notaris. Zoals nu heeft hij het toch niet be doeld, mompelt hij. De lapjesman laat vol ijver, alsof hij in zijn zaak staat en een klant bedient de uitgestalde cadeaux zien en Slim, de drogist, staat maar te lachen en heeft, na mevrouw, het meeste plezier. Deze laatste zit, glunerend in haar crapaudje, het zaakje te bekijken. Zij beseft het beste de veelzijdigheid van deze grap e- herstelt weer gauw de vrolijkheid door een dronk in te stellen op zo'n onverwachte Sint Nicolaas-avond. De wijngroc smaakt goed en als ieder ein delijk aanstalten maakt om weg te t, n, verontschuldigt de bakker zich nog eens door in een onvervalst Berken- bast-taaltje te zeggen: „Zoiets kun je maar net van zo'n gek stelletje als wij verwachten, notaris. Ook dat neemt mevrouw maar terwille van het succes van deze vijfde December. Want een succes was het, dat blijkt wel als me vrouw, als laatste, het woord neemt en zegt: „HET WAS ALS VAN OUDS, MAN1" (Van onze speciale verslaggever) £OWBOYPAK, REVOLVER EN HALSTER, waarvoor de Amerikaanse jeugd lange tijd een rage had, zijn in het land van Uncle Sam niet meer in tel. De verovering van het wereldruim heeft thans de aandacht van de jeugd, en speel goedfabrikanten hebben Ijverig hun best gedaan om aan deze nieuwe rage een vorm te geven, die er in gaat als koek. Plasticpakken en helmen, die een door zichtige halfronde voorkant hebben, geven de jongelui het stoere uiterlijk, ge lijk de cowboy-costuums het eertijds deden, en dat is iets wat vooral de jon gens natuurlijk in bijzondere mate waarderen. W/IJ IN Nederland hebben voor onze jeugd nog geen ruimtevaartproble men. Natuurlijk kennen de jongens de straaljager en andere vliegtuigtypes, maar een kijkje in onze speelgoed zaken van dit ogenblik leert niets om trent een rage in deze richting. Integen deel, onder het sterk gemoderniseerde mechanische speelgoed neemt niet het vliegtuig een eerste plaats in, maar nog altijd de auto. Op dit punt zijn er stel lig vele nouveauté's te zien, die een jongenshart feller moeten doen klop pen. Is er iets schoners denkbaar voor een jongen, dan te kunnen spelen met een watervlug autootje met drie ver snellingen vóór en één achteruit of met auto's met een sirene, radio of een ver nuftige installatie, die de motor doet stoppen, zodra de wielen van de grond komen. De afstandbesturing heeft voorts ook al zijn intrede gedaan in de kinder wereld, want het automateriaal, waar over we hierboven spreken, kan ook hiermee geleverd worden. In plaats van het spoor? CEN VARIANT op het bekende meca- no is in deze auto-branche het Varianto-verkeersspel. Op gemakkelij ke manier kan in de huiskamers een wegennet worden opgebouwd. De auto's zullen door middel van een flenswiel aan de onderzijde steeds de uitgelegde rijbaan houden. Een vernuftig uitge werkt systeem van wissels maakt, dat op elke kruising voorrang verleend kan worden aan het van rechts komend verkeer. De overeenkomst met Mecca no is, dat van dit materiaal ook aanvul lende bouwdozen te krijgen zijn, die ongekende mogelijkheden bieden. In verhouding tot wat wij uit onze kinder jaren op dit punt kenden ten aanzien van het spoortreinspeelgoed, biedt deze Varianto dezelfde mogelijkheden maar nu voor wegverkeer, en het is aanzien lijk goedkoper. Voor de jeugd, die nog te klein is om een auto te kunnen opwinden, is er het vliegwielsysteem in speelgoedauto's, dat kennelijk een goede toekomst heeft. Voor de oudere jeugd WOLKOMEN NIEUW is verder een manoeuvreerspel, waarbij men met behulp van twee. stelschroeven een knikker moet leiden langs een gaten rijk doolhof. We vermoeden, dat dit meer een spel is voor kinderen van 25 tot 80 jaar, dan voor wie jonger zijn. Als geduldspel is het bijzonder enerve rend; dit kunnen we uit eigen onder vinding vertellen. Een Nederlandse firma heeft voorts, geïnspireerd op een Engels systeem, een bouwdoos samengesteld, waarmee De ultra-nationalistische groepen in Indonesië wensten het Sint Nicolaasfeest af te schaffen. Het Nederlandse Sinterklaasfeest was een overblijfsel uit de koloniale tijd meenden zij. Ook zagen zij een koloniale verhouding tussen de blanke Sint Nicolaas en de donkere zwarte Piet. Maar toen aan de vooravond van zijn naamdag de Sint een rijtoer door de straten van Djakarta maakte, stonden langs de route van de kindervriend de Chinese en Indonesische kin deren rijen en rijen dik en zij juichten „Sinjo Kolas" met een uitbundig enthousiasme toe. Dit deed de autoriteiten besluiten het „Nederlandse Sinterklaasfeest" maar niet af te schaffen, omdat het blijkbaar een Indonesische tra ditie was geworden. huizen, bruggen enz. van naar het schijnt echte steentjes kunnen worden gebouwd. Het is een plastic-materiaal, dat op steen lijkt. Met behulp van een imitatie-cement en voegstroken van karton gebeurt dit. Wil men het bouw sel weer vernietigen, de steentjes ko men weer los van elkaar, wanneer men het bouwwerk even in water laat we ken. Verbeterde vormen QUDE PRINCIPES ziet men voorts in de speelgoedafdelingen in vele ver beterde vormen te voorschijn komen. Het oude plakspel met kleurige rond jes, vierkantjes e.d. heeft nu zichzelf hechtende plastic-onderdelen gekregen, die voor meermalig gebruik geschikt zijn. De papieren pop, die aangekleed kon worden met jurkjes, die aange schoven moesten worden, heeft nu een onzichtbaar magneetje aan de rechter zijde van het kledingstuk. Men plakt het maar op het papieren lijfje en het blijft pasklaar zitten. Met uitzondering van het vrij kost bare complete Variantospel, zijn al deze genoemde nouveauté's voor onge twijfeld redelijke prijzen te krijgen bij de hofleveranciers van onze Sint. Gevelsteen het huis „De Bisschop" op de hoek van de Dam en het Damrak te Amsterdam. Uit de woorden, „Sinterklaas, goed heiligman", het deel uit een bekend Sint Nicolaasversje, zullen wij bijna allen opmaken, dat hiermede wordt be doeld: Sinterklaas goede heilige. Wan neer wij echter bedenken, dat Sint Ni colaas onder andere de patroon is van de trouwlustigen, dan kan het ook een andere betekenis krijgen. Het oude woord „hijlik" betekent na melijk huwelijk en „hijlikman" is een huwelijksmakelaar. Het woord „heilig man" zou dan een verbastering van „hijlikman" zijn. Hiervoor is veel te zeggen, omdat „heiligman" aan elkaar geschreven wordt, terwijl het in de zin van goede heilige „Heilig man", los van elkaar moet zijn. Het is dus niet toe vallig dat Sint Nicolaas, wanneer hij als patroon der trouwlustigen geen ge schikte vrijer of vrijster weet te vin den, als surrogaat op zijn verjaardag een taai- of speculaasvrijer geeftl

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 9