(ONZE KINDERKRANT)
De I aarsjes van Zwarte Piet
4ar
DE VERMISTE OORRING
Hij vroeg er om maar kreeg ze niei
Toch deed Sinterklaas
hem geen verdriet
Wie kan lezen welke boodschap er in de plaat/es verborgen Is?
ONS HOEKJE
PATRICIA WENTWORTH
Het Radioprogramma
SSKr* atT-
S. °iï% F-de" r-cau
WAT DE POST BRACHT
tenó naaï
VRIJDAG 5 DECEMBER 1953
INTERKLAAS TROK ONGEDULDIG aan zyn baard. Weet je waar
ds om? Het was al na middernacht en nog was er geen tiende deel
van de voorgenomen route afgelegd. „Zo komen we nooit klaar",
/r mopperde de Sint een beetje boos en hij fronsde zijn witte wenk-
fjj brauwen. „Piet, waar biijf je toch!" Stond me die dekselse knecht
alwéér half verscholen achter een schoorsteen aan de gesp van zijn
schoen te trekken! Alsof dat niet kon wachten tot morgen! Nee, de Sint begreep
er niets van. Hoofdschuddend bladerde hij in het dikke bock verguld op snee
waar je alles in kon lezen over alle mensen in het hele land.
Piet intussen dacht bij zichzelf: „Wat doen mijn schoenen me pijn. Ik weet
niet wat er met mijn voeten aan de hand is, maar het lijkt wel of ze In één
dag een maat gegroeid zijn. En jeuken, dat ze doenJeuken! Ik houd het
haast niet langer uit". Vóór hij in de zoveelste schoorsteen kroop, ging hy
vlug-vlug even met zijn rechtervoet op de tenen van zijn linker staan, want dat
hielp heus een beetje. Toen liet hy zich zakken; even nog zag je zyn zwierige
rode baret met de wuivende pluim.... floep, weg was hy.
_/V
ENEDEN IN het warme
kamertje knipte hy eerst
zijn zaklantaarntje aan.
Stonden de schoentjes
klaar by de haard? Ooei,
dat waren een paar fikse
trappers; in dit huis woonden vast geen
kinderen, hoor! Even kijken op het grote
pak, dat Sinterklaas hem zoëven in de
hand had gedrukt. „Voor juffrouw Mie
tje", stond er op het fyne rose papier
en aan de vetvlekken kon je wel zien
dat er op zijn minst een boterletter in
zat. Haastig lei Piet het cadeau neer.
Hè, wat kriebelden die voeten nu weer!
Het leek wel of iemand niespoeder in
zijn schoenen had gestrooid. Zou hy die
klemmende kwelgeesten even, héél
eventjes maar, uittrekken? Piet wreef
over zijn gloeiende voeten en zijn dikke
zwarte toet begon warempel een beetje
te glunderen, maartoen hy zyn
schoenen weer aan wilde trekken kon
hij er met geen mogelykheid in! Hij
werd er zenuwachtig van. En intussen
riep Sinterklaas boven in de schoor
steen: „Piet, waar blyf je, maak toch
voort!"
Lieve help, wat moest Piet doen? Er
zat maar één ding op: haastig schoof hij
in de scheefgelopen veterschoenen van
Juffrouw Mietje en liet zijn eigen laars
jes van echt Marokkaans leer voor de
haardplaat staan. Hij voelde zich nu
héél wat prettiger, al moest hij ook
drommels uitkijken om niet uit te glij
den op de steile daken. De Sint merkte
goedkeurend op, dat het werk heel wat
beter opschoot. Maar hoe dat .eigenlijk
kwam, nee, dèt begreep hij natuurlijk
niet!
Toen de dag begon aan te breken hing
Piet de zak, die de vorige avond nog
als 'n bobbelig gevaarte op zijn rug had
gebonkt, losjes over zijn ene arm. Zo
was het heel wat prettiger, vond de
trouwe knecht. Moe dat hij was, moe..
Ni, daar wist de schimmel ook over
mee te praten. Die strompelde langzaam
naar zijn veilige stal en hij dacht: „Als
ik een verlanglijstje mocht maken dan
vroeg ik een reisje naar een land met
alléén maar platte daken. Hè, daar kan
ik nu echt naar snakken!"
UISJES HEBBEN altyd
staartjes, maar d i t
staartje was wel héél
erg lang. Luister maar.
Sinterklaas, die laat in
de middag wakker
werd, belde om zijn trouwe knecht. Hij
was gewend een vrolijke goedlachse
Piet om zich heen te hebben; het zwart
je dat nu binnen kwam leek daar even
wel net zo veel op als een regenwolk
op een zonnestraal. De goede heilige
nam hem verbaasd op, van zijn gezelli
ge kroeskop tot aan zijn groengekousde
benen. En toen? Toen vroeg de Sint met
een stem, die uitschoot van verbazing:
„Piet, jongen, wat heb jij daar voor een
schuiten van schoenen aan? Van wie
heb jij die gekregen?"
Ach, als Piet had kunnen verschieten
van kleur had hy het vast gedaan. Nu
rolden zijn donkere ogen alleen maar
angstig heen en weer. „Juffrouw Mie
tje...." stamelde hij verlegen. „Heeft
dat oude mensje jou haar laatste paar
schoenen gegeven?" vroeg Sinterklaas
ongelovig en een beetje bars. „Vertel op,
hoé is het gebeurd?"
Bij stukjes en brokjes kwam het hele
verhaal eruit. Sinterklaas' gezicht klaar
de hoe langer hoe meer op en tenslotte
kon hij zyn lachen bijna niet meer in
houden. Maar hij bedwong zich, want
een schaterbui, nee, daar was hy zo
langzamerhand beslist te oud en te
waardig voor geworden.
„Kijk eens Piet", zei de Sint en hij
kwam weer helemaal in de plooi „die
schoenen moeten terug, dat begrijp je
natuurlijk ook wel. Ik geef je Mietjes
adres, ik ben het al aan het opzoe
ken je belt aan haar deurtje en je
legt het hele geval uit, keurig en be
leefd, zoals ik je dat geleerd heb. Ga
maar meteen, des te eerder ben je weer
op je eigen laarsjes terug." „Goed Sint",
zei Pieter braaf en hy was zó vlug weg,
dat de vrolijke tinteling in de ogen van
zijn baas hem ontging....
„De meeste dingen zy gemakkelijker
gezegd dan gedaan", dacht Pieter wijs-
Voordat St. Nico-
laas zijn pakjes
kan gaan rond
brengen, hebben
hij en zijn knech
ten het in Spanje
heel druk gehad.
Op het plaatje
hiernaast zie je
hoe de bisschop in
het grote boek na
kijkt wie er een
mooi cadeau ver
diend heeft en wie
gerig, toen hy zijn sierlijke laarsjes, met I niet. Drie knechts
mm uiitt rl'f»l1*
lekkere en nuttige zaken gekomen, on
der meereen paar spiksplinternieu
we veterschoenen, precies haar maat!
Juffrouw Mietje was zo opgewonden,
dat er met haar niet te praten viel.
Daarom zette Piet de oude trappers
tersluiks op hun plaatsje voor de haard,
nam zuchtend afscheid en holde op zyn
kousevoeten terug naar huis.
Daar zat Sinterklaas op zyn gemak in
een luie stoel, met een kopje dampende
thee in zijn hand. „De Sint heeft voor
je gereden, Piet", glimlachte hij. „Kijk
maar eens bij de kachel". Warempel, er
stond een groot pak, geadresseerd aan
Pieterbaas, de knecht van Sinterklaas.
Wat er in zat? Je raadt het nooit, daar
om zal ik het maar verklappen: een
paar rode laarsjes, gevoerd met bont,
waaraan een briefje: als vergoeding
voor het Marokkaanse paar dat je kwijt
raakte. Verder een chocoladeletter, een
pop van speculaas eneen rauwe ui!
Toen Piet die ui uitpakte keek hij zó
onthutst, dat Sint ditmaal toch heus in
de lach schoot. „Er ligt een gedicht bij
ook", proestte hij. „Laat de inhoud
maar eens horen".
Het zwarte knechtje las woord voor
woord:
Pieten die de kou in moeten,
Krijgen last van wintervoeten,
Dikke tenen, kriebelhielen,
Och, die arme, arme zielen.'
Maar.... de wijze Sint weet raad:
Wisselbaden zijn probaat.
Wrijf daarna, 't is waar, wat 'k
[zeg.
Met wat ut; de pijn gaat weg!
Pieterbaas was wèt dankbaar voor al
die goede wenken. Hij zou de winter
wel eens gauw uit zijn voeten jagen!
Maar voor hy aan het werk ging moest
hij toch nog één klein vraagje stellen:
„Sinterklaas, hoe wist u dat ik zonder
mijn rode laarsjes terug zou komen?"
„Tja", antwoordde de oude bisschop
bedachtzaam, „tja, hoe zal ik dat uit
leggen.... tjaNu ja, daar ben ik
per slot van rekening Sinterklaas voor!"
PAULIEN.
Beste kinderen.
Niettegenstaande alle sneeuwpret heb
ben heel wat neven en nichten nogtyd
gevonden my hun oplossing, vergezeld
van een brief, te sturen. Dat vind ik
buitengewoon aardig van jullie, hoor! Ik
begin zo geleidelyk aan myn Pappen
heimers te kennen en dat maakt het
openen van de post tot een pleizierige
bezigheid. Eerst kyk ik altyd vlug aan
de achterzydc van de enveloppes wie
de afzenders zijn en dan denk ik: „Ha,
daar heb je die óók weer, en die en
dieEn dan ben ik echt benieuwd
naar jullie wederwaardigheden in de
afgelopen week. En dan stel ik me
soms voor hoe jullie er uitzien, even
goed als julie je misschien wel eens af
vragen of die Tante Paulien oud of
jong en dik of dun zou zyn. Grappig,
hè?
Ter ere van Sinterklaas hebben we
deze keer natuuriyk een feestciyk
raadsel, dat wil zeggen een puzzle met
een prys een mooi boek voor hem
of haar die de mooist versierde Inzen
ding stuurt. Doen jullie daar allemaal
nu eens echt je best op? Niet te laat je
brief naar de bus brengen, hoor! Uiter-
lyk Maandag 8 December. Myn adres
is nog steeds: Tante Paulien, Bureau
van dit blad.
Ik wens jullie allen een prettige
Sinterklaasavond toe. Tot de volgende
keer. Daaag!
goud bestikt, op Juffrouw Mietjes la-
tafeltje zag prijken, tussen een tinnen
kandelaar en een jubileumbord. Het
oude vrouwtje was heel vriendelijk,
maar ze wist precies wat ze wilde. Die
mooie laarsjes teruggeven? Nooit! Sin
terklaas zelf had ze haar cadeau ge
daan, ze had ze bij de haard gevonden
en daarmee uit! Och, och, wat was ze
dankbaar geweest. Kijk, ze had ze met
een te pronk gezet, die dingen waren
immers veel te mooi om gedragen te
worden. Nu, ze had ze niet nodig ook.
want uit het grote pak waren heel wat
zijn druk bezig
met het inpakken
en wegbrengen van
de vele geschenken
die dit jaar weer
uit Spanje meege
nomen werden.
Voor wie zou die
poppenwagen zijn
en voor wie die
bromtol? En die
boeken of die
spoortrein daar?
Nog een paar
uurtjesdan
worden de cadeaux
verdeeld.
Mies zou vroeg
naar bed toe gaan,
Want om vijf uur
moest ze er uit!
Daarom zet ze gauw
de wekker,
Leest een verhaaltje
tot besluit.
„Nog vijf minuten!",
zegt ons muisje
„En dan gauw onder
de wol!"
Maar.daar valt ze al
in slaap zeg,
Lager, lager zakt haar bol.
Het hele huis is al
in 't donker
Als de kleine muis
ontwaakt.
„Au", roept ze, „mijn
rug, mijn benen..,.
Ik voel me of ik ben
gekraakt!"
Slaperig trekt ze haar
jurk uit,
Loopt dan wankelend
naar haar bed.
„O, foei", zucht ze,
„wat een sufferd,
Dat bederft nu morgen
wel de pret....!"
Maar het ergste moet
nog komen,
Want nèt gaapt Miesje
nog een keer
Of... „Ring., ring...!"
daar gaat de wekker,
Er is geen tijd voor
slapen meer!
DOOR.
53)
„Maar u was degene, die ze naar
Deeping volgde, meneer Hathaway, dat
is bewezen. Ook staat vast, dat ze met
u in deze kamer een gesprek had en u
vroeg, uw handen te laten zien. Verder
is bewezen, dat ze die avond ver
moedelijk niet lang na dit gesprek
werd vermoord, dat haar lyk werd ver
borgen in het Dodemansbosje, de vol
gende avond naar het Houtvesterbuis
vervoerd en vervolgens in de kelder
daaronder begraven. Wilt u soms be
weren, dat die andere twintig mensen
uit de bar van de „Stier" met deze op
volgende gebeurtenissen iets te maken
kunnen hebben? U zelf hebt echter
voor geen enkele van die gebeurtenis
sen een alibi".
Grant stak de handen in zijn zak en
rammelde met een sleutelbos. „Wat on
doordacht van mtlvindt u niet?"
vroeg hy, wat spottend. „Ja, ik wist
toen ook niet. dat er iemand zou wor
den vermoord En ik durf aannemen
dat zelfs u niet steeds voor alles een
alibi hebt Hen dan ook, zo staan de
zaken. En nu?"
Opstaande, besloot Lamb: „We wach
ten nog meer getuigenissen af. Onder
tussen verzoek ik u. meneer Hathaway,
het district thans niet te verlaten."
Grant was zelf verbaasd over 't ge
voel van opluchting, dat zich van hem
meester maakte.
HOOFDSTUK XXIX
Maggie Bell, op haar luisterpost, had
tot nu toe weinig opwindends gehoord.
Mevrouw Abbott had juffrouw Cicely
opgebeld en gezegd, dat ze niet thuis
kwamen eten, omdat de schaakwed
strijd van de kolonel met de dominee
wel de hele avond zou duren. „Je zult
dus alleen Frank en juffrouw Silver
wat moeten voorzetten."
Meneer Frank was niet thuis, Maggie
had dit mevrouw Abbott kunnen ver
tellen, want meneer Hathaway had
tweemaal aan de telefoon naar hem ge
vraagd. Daar zei juffrouw Cicely het
zélf al.
„Frank Is er niet".
„Dan eten juffrouw Silver en jij maai
;amen. Eet vooral wat. lieveling". Me
vrouw Abbott belde af.
De volgende die opbelde was meneer
Frank. Hij zei, dat hij laat zou thuis
komen en dat ze niets voor hem behoef
den te bewaren.
„Onzin.... je moet toch wat te eten
hebben".
„Ik moet de chef naar Lenton bren
gendaar zal ik wel wat eten". Hij
belde af.
Maggie Beli vond dit alles niet erg
interessant.
De nu volgende oproep was echter
belangwekkender. Meneer Mark Har-
low wilde juffrouw Cicely spreken. Naar
die gesprekken luisterde Maggie altijd
met beide oren. Hij was gek op haar...
dat kon je aan zijn stem horen, maar zij
stond hem nogal kort te woord - ten
minste meestal. Intussen, als ze ging
scheiden had hij misschien toch nog
kans. Juffrouw Cicely was veel te trots
om iets achterbaks te doen.
Aha, daar had je het al! Meneer Har-
low zei, „Cisen haar antwoord
klonk een beetje stuurs: „Wat is er?"
4 „Kan ik bij je aankomen?"
„Ik geloof van niet?'
„Waarom?".
„Mijn ouderg zijn uit".
„Wat heeft dat er mee te maken? Ik
wil je spreken".
„Dan zou je mij en juffrouw Silver
moeten spreken. Wil je dat soms?"
„We zouden ergens anders kunnen
heengaan".
„Neen".
Meneer Harlow had blykbaar het
land: dat hoorde je aan zijn stem.
„Wat zeg je dat kortaf! Je Hikt wel
van steen".
Lachend vroeg ze: „Waarom zou ik
zachtmoedig zyn?"
„Cis, ik ben in de war.,., die ellen
dige moorden ook! En overal de politie.
Zou je willen geloven, dat ze ook bij
mij zijn geweest, wat ik de laatste veer
tien dagen heb gezegd of gedaan. Als
of iemand zich dat alles nog zou her
inneren alsof iemand anders dan zo'n
vent van de politie dit van je zou ver
wachten! Het resultaat is, dat mijn
werk helemaal overhoop ligt. Ik was
juist begonnen met iets goeds van dat
kwartet je weet wel te maken".
Meteen neuriede hij een wysje, dat noch
Maggie noch juffrouw Cicely erg be
wonderde. Juffrouw Cicely zei het
ronduit: ,,'t Lijkt me niet veel zaaks".
Meneer Mark's antwoord klonk nog
al boos:
„Zoiets zeg je altijd, maar dit zou
heel goed geweest zijn, als al die her
rie niet tussenbeide was gekomen. In
zulk een atmosfeer kan ik niet werken.
Als er lui zijn, die zich laten vermoor
den, waarom laten ze dat dan niet doen
waar ze thuishoren, in plaats van hier
heen te komen en ons een paar kerels
van Scotland Yard op het dak te stu
ren?"
Na even gezwegen te hebben, sprak
juffrouw Cicely kalmpjes: Nogal ego
centrisch geredeneerd, nie'waar Mark?"
(Woldt vervolgd;
ZATERDAG 6 DECEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.10 Gewijde
muziek. 7.45 Morgengebed en Liturgische
kalender. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram.muziek.
9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 Waterstan
den. 9.40 Gram.muziek. 10.00 Voor de
kleuters. 10.15 Gram.muziek. 11.00 Voor
de zieken. 12.00 Angelus. 12.03 Gram -
muziek. (12.30—12.33 Land- en Tuinbouw-
mededelingen.) 12.55 Zonnewijzer. 13.00
Nieuws en Katholiek nieuws. 13.20 Amu
sementsmuziek. 13.35 Mannenkoren. 14 00
Boekbespreking. 14.10 Gram.muziek. 14.20
Engelse les. 14.40 Fanfare-Orkest. 15.00
Kroniek van Letteren en Kunsten. 15.40
Gemengd koor. 16.00 Gram.muziek. 16 30
•,?onSï,h0Onheld Van het Gregoriaans".
17.00 Voor de jeugd. 18.00 Gevarieerde
1815 Journalistiek weekoverzicht
18.25 Oude Kerstliederen. 18.45 Buiten
landse correspondenties. 19.00 Nieuws
if'J? G,ra!?„muzièek- 19-20 Parlementsover-
zicht. 19.30 Gram.muziek. 20.25 De ge-
"VfÜ.J",8" Zegt er 'l z«ne van. 2030
„Lichtbaken causerie. 20.50 Gr„mofoon-
AC.fVr, GeVarteerd Pr°gramma.
HILVERSUM II, 298 m.: 7 00 VARA
10.00 VPRO, 10.20 VARA 19 30 vpno'
20.00-24.00 VARA. - 7 00 NieuwI ^O
Gram.muziek. 7.15 Ochtendgymnastiek
er chGtr Hl1 Gr M°
Denenten. 8.18 Gram.muziek. 8.35 Oree -
spel. 8.55 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram
causerie 005
Morgenwijding. 10.20 Voor
WrJu continubedrijven
Viool en plano. 12.00 Gram.muziek
Land-en Tuinbouwmededeltngen
Hawaï lanmuziek. 13.00 Nieuws en
'neHni„anr' J3'20 Accofdeonmuziek.
Radioweekjournaal. 14 15
doen", causerie. 15.45 Gram muziek"'16 H
Sportpraatje^ 16.30 Kamerorkest en solist
57.15 Voor de Jeugd. 18.00 Nieuws 18 is
Vara-varia. 18.20 Filmprogramma
Wegat""BSUnlt7nd,ng: „Zoeklicht
Westerse Defensie"
U.30
12.30
12.33
com-
13.50
Gram.muziek
18 40
op de
..Passepartout".Acausèrie 'tfïo
Nieuws. 20.05 Gevarieerd nrnri#' 2°
22-00 Socialistisch commentaar "Jij1]-
Weense muziek. 22 40 Onder h. I
nen" hoorsoel 9^00 km ^an
Gramofoonmuzlek N'eUW8' 2315-24
Annelies de YVUn uit Den Helder
stuurde een goede oplossing van het te
levisieraadsel. Jouw eigen raadsel zal
ik bewaren en te zijner tyd misschien
plaatsen. Je hebt het zeker niet zelf be
dacht, hè? Probeer ook eens zelf een
puzzle te maken. Ik vind het echt leuk,
dat je ditmaal alweer je oplossing in
stuurde.
Loekie Kaal heeft ook al de smaak
van het insturen te pakken gekregen.
Je oplossing van het mollenraadsel is,
voor zover ik kan zien. goed, hoor! Wat
rampzalig, dat juist die Vrijdagavond
kranten te vroeg de prullemand of de
kachel in gaan, hè? Dat zul je nu altyd
zien, hè? Nu, maar ik vind het fijn, dat
je me tóch schreef. Je hebt dus nog niet
zo lang pianoles. Speel je al met twee
handen? Vandaag is het don Sinterklaas.
Wat zul je een pret hebben! Ja ik vind
„het" erg veel. Je weet wel, wat ik met
„het" bedoel, hè?
En daar kwam warempel een kaart
heel uit Texel. Van Gerrit Stolk. jy
bent de eerste eilandbewoner die mee
doet, Gerrit. Mogen er nog vele volgen,
zodat er ook bij jullie een uitgebreide
neven- en nichtkring komt! Je oplos
sing van het televisieraadsel is goed,
hoor!
Van Wiesje van Schalk ontving ik een
gcede oplossing van het mollenraadsel
en een enorm lange brief. Wat een ver
velend iets is dat geweest met je hond
je, Wiesje. Ik kan me voorstellen, dat
je het erg verdrietig ;ond. Hoe gaat het
nu met zijn pootje? En op je moeders
verjaardag heb je ook ai een avontuur
beleefd. Wat een kind al niet mee kan
maken in een paar dagen tijd, hè? Ik
zou best naar je operette willen komen
kijken, temeer, omdat Loeki Kaal ook
een rol heeft, maarDen Helder is
een beetje ver voor mij. Je zult me na
de opvoering wel schryven of je succes
gehad hebt, hè?
Lena van Dyke uit Anna Paulowna ls
een nieuwe nicht. Hartelijk welkom in
onze kring, Lena. Je oplossing van het
mollenraadsel is goed, hoor! Zou je een
pop van Sinterklaas krygen? Ik hoop
het echt!
Cees Lont uit Stroe is een nieuwe
neef. Hij stuurde een goede oplossing
van het televisieraadsel in. Leuk. Cees!
Doe je de volgende keer weer mee?
Adrie de Reus uit Zaandyk ls een
nieuwe nicht. Hartelijk welkom In onze
kring, hoor! Je oplossing van het mol
lenraadsel vind ik erg knap en ik hoop,
dat je nog eens vaker meedoet
Ineke Hauwert uit Sint Pancras stuur
de de goede oplossing van het televisie
raadsel in. Jij wilt dus ook een trouwe
nicht worden. Fijn i dat. Ineke! Je kent
Greta Peetoom en Marjan Molenaar is
je vriendin. Nu, maar dan hóór jy toch
ook in onze kring! Je tekening vind ik
erg mooi.
Froukje Dekker nlt Alkmaar verraste
rny met alwéér een gezellige brief.
Voorts met een goede oplossing van het
mollenraadsel. Wat fijn, dat je bijna
weer beter bent, F-oukje! En hoe vond
£esneeuw? Koud? Nee,
1J denlt z0> dat Mammie je
wel stevig heeft ingepakt. O zeg, wat
iijn, dat je zilverpapier hebt. Als je er
geen raad mee weet, stuur je het maar
naar my toe, hoor! Ik vind vast wel
iemand, die het spaart voor een goed
aoei Je groeten aan alle neven en nich
ten breng ik hierbij over. Wil je je moe
der bedanken voor haar briefje? Ik was
er erg bly mee.
TANTE PAULIEN
DE TRAGEDIE van de grote
Duitse cabarettier Ernst Busch die
nu in O. Duitsland zingt voor
lrti' di,e altijd OeHjk fcfe/t"
u,)l.Isum 11 10-40>- Om 19.00
J'l.ff. ,u natuurlijk naar de
Artistieke staalkaarten het
fiori°nP nauslétende programma
ni.rf V P.QSSC fnriout, 19.40 Het
oude testament in deze tijd, 19.55
viïLl"eek> 0m 22.15 kunt u de
indobona Schrammeln beluiste-
mo, eur?an 22A0 tot 22.00 kunt u
Wihem van levendaal On-
SI de pannenzijn in hotel
rijf ui hooiri niet" Gedeelten
Mnlpr*^ Mnthis der
Mo er worden om 16.00 door
reHiTr'UT'iiiI ni,0*zonden. Op de-
270,l'en"'' <<nnt u om 12.25
ren m °A e ker*tliederen luiste-
ii Ravenzwaap ovor
u t; terwijl om 21.00 „Ne-
den heit da Hok" w„ manv dom
ip nor*rv r*0i
manv
