Geen neurotische dwazen i,President Roberts" op de Eenzame vorstin schrijft boeken Een u-ooAfiAo&fje imn het ^e^üne-EUenfiouWi gespannen wereldsituatie bracht de Ouaedvliegs tot avontuur De Lomberts en Krantensensatie pp het mysterie-schip' was oorzaak van de mislukking Morele Herbewapening boekt een opmerkelijk succes in Azië Koning Umberto was te mooi om te heersen r KSÏS Zee UtóSJ. D Marie José, Italie's „Mei-koningin" H tRTi iEN\,«Kke corresPondent te Londen). haar zeereis naar de Middellands L c... OP BEZOEK Cori^Uikst. Wo t.Pkke»n „li. ^vangst aan boord was aller- en een _..w jg yecl- wildste verhalen in omloop zijn^onsTjïiht vfn"brugToTmlchint kamer laten zien. Het viel ons op, hoe sober het interieur van sa lons, hutten etc., eruit ziet. Nergens en dan ook nergens is er van emge luxe sprake. De lezing van de iamilie Lombert - niet onze lezing dus! geven we hieronder weer. Zij is samengesteld uit ge gevens, welke spontaan door vrijwel alle gezinsleden gegeven zijn. „Men heeft ons niet vertrouwd Vlag van Liberia Gevolgen Naar Nederland? Een vrouw weerstreefde Mussolini Koreaanse reis bood inzicht in Ike's werkmethoden De beste idee, die uit het Westen kwam Candhi's oordeel ZATERDAG 27 DECEMBER 19B2 gebracht oVvan tZ°CM'aan hct 'acnt ««"esïdent geDracht, om van de iamilie Lombert de beweerf- DEZER DAGEN hebben we een heinel. i.' RoberU» Jebrecht, „ra ïa„ dc VREES v6or een nieuwe oorlog heeft de familie Lombert en haar mede-passagiers doen besluiten Nederland vaarwel te zeggen. „De grote kans, die twee jaar geleden op een spoedig uitbreken van oorlog bestond, was voor ons aanleiding genoeg liever alles op te offeren en in het buiten land een nieuw bestaan te zoeken, dan nogmaals in een hel te moeten leven. Rij het nemen van dit zware en inder daad moeilijke besluit hebben de ge beurtenissen, welke om ons plaats gre pen, een grote rol gespeeld. De inci denten in Berlijn, de verscherping van het Koreaanse conflict, de kans op het overslaan van de oorlogsbrand naar China, kortom: alle alarmerende be richten, die de wereld bezig hielden, hebben ons bevreesd gemaakt. „Dat wij nu voor dwazen worden versleten, is volkomen begrijpelijk. Het is nu eenmaal nooit voordelig zich te vergissen. Als er echter wel oorlog was gekomen, had men ons gelijk gegeven. Handige jongens, had men dan mis schien wel gezegd. Ze zijn er net op tijd tussenuit gekomen...." De zeereis van de familie Lombert, de familie Quaedvlieg. etc., had een zakelijke opzet en was ook als zodanig voorbereid. „We hebben de „President Roberts" nooit als een luxe vervoer middel beschouwd, maar als een middel van bestaan. Onze bedoeling was een soort import en export-zaak op te zet ten en goederen van het ene land naar het andere over te brengen. Om ons van behoefte en vraag op de hoogte te stellen, hebben we eerst eens in ver schillende landen rondgeneusd...." „Als er oorlog was uitgebroken en we rekenden hier helemaal mee hadden we de „President Roberts" waarschijnlijk in charter laten varen en waren zelf in Zuid-Afrika gaan wo nen. Dat we ooit plannen hebben gehad ons in Liberia te vestigen, is nonsens. Het klimaat van deze kleine neger- republiek is ten enenmale ongeschikt voor Europeanen...." DE LIBERIAANSE VLAG, waar onder we varen, hebben we aangevraagd, omdat ze alle mo gelijke voordelen biedt. De voornaam ste is wel. dat de „President Roberts bij het uitbreken van een derde we reldoorlog niet in beslag kan worden genomen, omdat het zo goed als zexer is, dat Liberia neutraal blijft. Een vrijere en meer gemakkelijke vlag had den we niet kunnen bemachtigen.... Ten stelligste werd ontkend, dat het Jacht naar de zoon Robert was genoem De overeenkomst tussen beide namen was geheel toevallig en de ene na niets met de andere te maken. Men het als een aardige geste tegenov Liberia gezien het schip naar de eerste president van deze republiek. Jloseph J. Roberts, te noemen. In een tijdschrift werd ons het portret van deze nege - president getoond, wiens eerste am periode meer dan honderd jaar ge e begon. „Dat er geen oorlog is ?ekoI",eHn werd ons verteld, „is ongetwijfeld grootste vergissing geweest'. dank voor de mensheid voegde heer Lombert Sr. er oprecht aan toe, ..want het is beter dat wij een strop hebben, dan dat de wereld in het onge luk zou zijn gestort". «„„ine ..Het gelukkig uitblijven van oorlog had voor ons jacht en zijn opvarenden echter enige gevolgen. DePiTs. nze zich namelijk op het geval. Tot verrassing en allerminst tot ons g gen, verschenen er artikelen in d bladen, die meer en meer scnsa n den. Ondanks het feit, dat erft s Nederlands journalist aan hoor gezien de eerste bereikte onsi P Cherbourg en plaatste prompt een Waarheidsgetrouw artikel ,.v j dingen te vertellen, die op slag en wee van ons gezelschap in n delnunt der belangstelling p' j „journalisten trachtten elkaar d af te steken in het brengen van sterke nieuws. Het behoeft wel geen bcto tp dat geen van de leden ^an. on' voeid schap er behoefte aan heeft d aan welke persman dan ook stoi ven, die aanleiding kon znn .phten Publiceren van plannen tot het van een nieuw vorstendom i nesië. of aidere kolderstukken, hunnen u verzekeren, dat de schreven „fantast" en de ander kpn renden zich de ogen hebben ui p bii het lezen van dit soort b Wanneer men een fantast 7.0',.verg tuen goed eens hii deze heren ju. aan te kloppen. Wij zijn tot sie gekomen, dat, als het om verbeel- u 8a®t> wij deemoedig het hoofd moeten buigen en erkennen, dat wuj ons niet met deze heren kunnen meten...." OOR de publicatie van al deze wilde verhalen, is het ons onmo gelijk gemaakt relaties aan te knopen, of zaken te doen. Ons jacht werd voor een smokkelschip aangezien en niemand vertrouwde ons helemaal. We gaan er desalniettemin trots op, dat de „President Roberts" één van de weinige jichten in Tanger was, dat geen contrabande aan boord had. Smokkelen zouden we nle; met ons ge weten in overeenstemming kunnen brengen Bleek het opzetten van een Import- en-export-zaak een niet uit te voeren plan, het was al even onmogelijk het schip op andere wijze in exploitatie te brengen. Een idee om de „President Roberts" voor een pendeldienst tussen de Westkust van Afrika en een paar eilandjes er vóór in te schakelen, moest worden opgegeven, omdat dit niet lo nend kon worden gemaakt. Ten einde raad werd besloten het jacht te verko pen. Men voer naar Engeland terug, „waar de beste prijjs kon worden ge maakt". Op de werf van Camper Nichelson ligt de „President Roberts" nu al vele weken op een nieuwe eigenaar te wach ten. De toekomstplannen van de familie Lombert en Quaedvlieg zijn nog tame lijk onzeker, omdat veel van de ver koop van het jacht zal afhangen. Eén van de grote vragen is wel, wat voor valuta men in handen zal krijgen. Is het een vrij inwisselbare muntsoort, of één, die in het land van herkomst of bestemming geblokkeerd wordt? Zijn het dollars, transferabele ponden etc., of ponden, welke zonder bankvergun- ning niet op te nemen zijn? Als er zich alsnog een mogelijkheid voordoet om de „President Roberts" productief te maken, zullen de families aan boord blijven, of in ieder geval van de verkoop van het jacht afzien. De kaDitein, de heer Nowak, bevindt zich nog steeds op het schip, evenals de eerste machinist. De kansen op een dergelijke keer van zaken lijken ons echter uiterst gering. Het is veel waar schijnlijker. dat het jacht verkocht zal worden, temeer, daar er al enkele liex- hebbers zouden zijn. ET is zeer goed mogelijk, dat we naar Nederland zullen terugke ren", vertelde de heer Lombert ons ten slotte. „Angst voor de justitie hebben we niet, want we hebben ons aan geen enkefe strafbare overtreding c^hnldiff gemaakt. Do veronderstelling, dat we deviezen gesmokkeld hebben, kan naar liet rijk der fabelen worden verwezen. Misschien moeten we bij binnenkomst in Nederland een paar punten ophelderen, maar onze expla- natie zal iedereen tevreden stellen. Als we werkelijk een strafbaar feit hadden gepleegd, dan zouden we hier niet zo lang rustig kunnen blijven...." Het verhaal van de heer Lombert en z'n zoons is, tot op zekere hoogte althans, logisch en kinderlijk eenvou dig. Als men hun lezing naast de op windende artikelen over Roomse Ko ninkrijken, Indonesische kroonpreten denten, gouden theekopjes en Libe riaanse lijfwachten legt, dan begrijpt men met de beste wil van de wereld niet, hoe al deze sensatie in omloop is gekomen. Het heeft ons gefrappeerd hoe ge zellig en vrolijk de zoons en dochters van de heer en mevrouw Lombert met elkaar omgaan en hoe gezond het ge zinsverband is. Teleurstelling over een verkeerde berekening, of, zo men wil: ten mislukt avontuur, is ongetwijfeld waar te nemen, evenals een vleugje heimwee naar het vaderland. Maar om al deze mensen plotseling als neuroti sche dwazen te zien, is haast even be lachelijk als de waanzin, die over het jacht geschreven is. r\NZE LONDENSE CORRESPON- DENT heeft een bezoek aan het jacht „President Roberts" ge bracht, dat sinds enkele maanden op de werf Camper Nicholson in Southampton gemeerd ligt. De heer F. A. A. Lombert en z'n vier zoons hebben hem uiteengezet, wat hen (de Haagse familie Lom bert bestaat uit vader, moeder, vier zoons en drie dochters), de notaris-familie Quaedvlieg uit Maastricht (twee personen) en enkele andere, zich niet meer aan boord bevindende Nederlanders tot het maken van hun veelbe sproken zeereis bewogen heeft. Daarnaast hebben de Lomberts ook nog enkele andere interes sante punten toegelicht. De geheimzinnige sluier, die sinds anderhalf jaar over de „President Roberts" en zijn opvarenden hangt, is hiermee voor 't grootste gedeelte opgelicht. Er blijven on getwijfeld nog een paar vragen open de vragen bijvoorbeeld hóe deze Nederlanders in het bezit van dit kostbare, oorspronkelijk Engelse jacht, zijn gekomen, en hóe ze zich in het buitenland hebben kunnen bedruipen doch ieder heeft het recht zijn privé-zaken voor zich te houden. Wat de eigendom betreft, is het misschien wel belangrijk te ver melden, dat het 360-ton-metende jacht volgens 't officiële scheeps- briefpapier aan een rederij toe behoort, die de naam „S. Y. President Roberts, Ltd. Inc." draagt. Wie de reders zijn, staat niet op het briefhoofd vermeld. (Bijzondere correspondentie). ONDER streng incognito heeft onlangs een illustere gast in Parijs vertoefd: de koningin van de 26 dagen, Marie José van Italië, die uit Montpellier van het sterfbed van haar schoonmoeder, koningin Helena, terugkeerde. In Parijs onderbrak zij haar reis, niet om zich, zoals grote dames dit plegen te doen, op de hoogte te stel len van de nieuwste mode, maar om in de Nationale Bibliotheek naar documenten te zoeken. Want de „Meikoningin", zoals de echt genote van Umberto, de laatste koning op de troon van Italië, ge noemd wordt, is schrijfster geworden en heeft een boek „Herinne ringen van het Huis Savoye" geschreven, waarin het leven van de eerste vorsten van dit geslacht, in het bijzonder van de in de vijf tiende eeuw tot paus gekozen Amadeus VIII, geschilderd wordt. In het aanstaande voorjaar zal het boek bij Albin Michel in Parijs ver schijnen. De koningin heeft het werk opgedragen aan haar zoon, Prins Victor Emanuel, die ze met deze terugblik op het begin van de dynastie weer nieuw vertrouwen in de toekomst wil inboezemen. Want de hoop haar zoon eens de kroon te zien dragen is wel de sterkste band, die deze vrouw aan het leven bindt. MARIE JOSE is ervan overtuigd, dat er voor haar zelf op de troon geen geluk is weggelegd en inderdaad heeft ze in de loop van haar bewogen leven slechts een korte tijd van geluk gekend. Dat was, toen de elfjarige dochter van Koning Albert I van België en de twee jaar oudere troonopvolger Umberto elkaar in een gondel op de Canale Grande in Venetië beloofden, dat ze later met elkaar zou den trouwen. In October 1929 vond de verloving plaats, waar reeds als een schaduw een waarschuwing van het noodlot overheen viel: vóór het parle ment in Brussel loste een anti-fascist enkele revolverschoten op de bruide gom. Op 6 Januari 1930 vierde Rome geestdriftig het huwelijk van de twee jonge mensen, die voor elkaar bestemd schenen te zijn en alle romantische ideeën bevredigden. Maar de wittebroodsweken zouden slechts van korte duur zijn. Het samen leven van het jonge jaar in het slot van Turijn openbaarde al spoedig de on overkomelijke tegenstellingen van hun temperament en karakters: de prinses was ernstig, gereserveerd, trots, zelfs autoritair van aard. Umberto juist het tegenovergestelde. Terwijl Marie José, evenals haar vader en haar broer Leo- pold, dol was op de bergsport, schepte de prins meer behagen in het rumoe rige leven in bars en dancings, vooral in het gezelschap van mooie vrouwen. Hij volgde wat al te nauwgezet het ad vies van zijn voorvader, koning Victor Emanuel II: „De prinsen van het Huis van Savoye zijn galant, hun vrouwen deugdzaam". En hoewel de prinses van (Van onze correspondent te New Yorlc.1 ju ft de terugkeer in Amerika van Amerika's M J, „resident werd een merkwaardige onder- a.s. p Tpp-pliikcrtiicl is esn m&noGU neming afges otem TegelukcrUj do en vre, die bij de aanvang bevredigende banen dubieus scheen, in burger en diplomaat, is geleid Eisenhower de burger e„ P er met meer g u*ontuur begon. dan waarmee np net een van de „vond- De gang naar Korea agne. Een .vondst' art" van de verKie^"fe r hnne'st die bij welkom was oplossen, scheen a prior! vraagstuk zou Kunnen PsUssi wordt niet ter uitgesloten. Dit.soort enomen. Vandaar, dat hoogte van de frontlin g^ schouderg op. de critici niet zonaer Koreaanse reis. haalden over he nevenomstandigheden Het zyn ook ditmaalnOe^er^ bezoek aan de geweest, die aan hebben gegeven. Voor frontlinie kIXt Eisenhower, in zijn reactie op namelijk Xn1s„en thilisfront de gelegen- die gebeurtenissen, n g president en zijn heid heeft geb°den £a indrük te krijgen. werkmethoden een nieuwe incident-Mc- Symptomatisch was net^aai maakle cen kar- Arthur. Deze laatste g convent,et m een dinale fout, t°en ny P de oplossing van officiële rede, te weten. Een Ameri- het Koreaanse conflict ^e pQsitie blijft kaans Jlv®:.st®J*fnsionneerd ter voortdurende ook al is hij gepenslonneem McArthur>s beschikking yanzi m waardig moge „oplossing" lnderdaad a e est z„n zijn, was het p)aatse kenbaar te denkbeelden ter vergadering het spreek- dat elke verdere discussie met McArthur nutte loos was „sinds hij (Truman) 14.000 mijl naar Wake Island was gereisd om daar een groot aantal misvattingen van McArthur te moeten aanhoren". *4. Generaal Eisenhomer hanteerde dit varkentje geheel anders. Dat het tussen hem en McArthur herhaaldelijk niet heeft geboterd, is algemeen bekend. Tenslotte heeft McArthur zich als voerman van de rechtervleugel der Republi keinse partij. krachtig tegen Ike's president schap verzet.. Ondanks het besef in McArthur geen groot persoonlijk vriend of medestander te kunnen zien seinde Eisenhower McArthur met maken, en niet op een vergadering misbruiken om zichzelf en zgn Truman gestoeite Waaróp president ideeën te,ady,eH;fkon als hij kan zijn prompt - politieke dnftkop aanzrgdc; hy critiseerde SclS's houding, maar voegde er aan toe, het verzoek „Uw plan met mij te willen be spreken". Met andere woorden de a.s. president toonde zich een en al redelijkheid; hij bood ge neraal McArthur de volle gelegenheid stoom at te blazen en hij had zich zelf geenszins ver plicht tot meer dan naar McArthur te luisteren. Dit geheel volgens het welbekende motto van Eisenhower, dat er meer vliegen met honing dan met azijn worden gevangen. Wij zijn in de afgelopen jaren al te zeer ge wend geraakt aan de befaamde uitbarstingen van Harry S. Truman. Deze hebben op de lange duur geleid tot een mate van verstar ring. Wie ooit een opmerking had gemaakt, die tot een van Trumans „briefjes" aanleiding had gegeven, was voor goed een vijand. Op deze basis znn de betrekkingen van het Witte Huis met de buitenwereld wat al te zeer in een zwart- wit-verhouding geraakt: wie geen vriend is, Een ontmoeting in de hangende tuinen van Bombay tussen dr. Frank Buchman (midden), de burgemeester van Bombay, Ganpati N. S. Desai (rechts) en de minister-president van de staat Bombay, Moraji Desai (links). IN BOMBAY heeft dr Frank N. D. Buchman, de leider van Morele Herbewape ning, uit handen van de ambassaderaad van de Westduitse Bondsrepubliek de hoogste onderscheiding van deze republiek, het grootkruis van de Orde van Verdienste, ontvangen, zo luidde dezer dagen een bericht. Dr Buchman, die reeds een hoge Franse onderscheiding gekregen had, Is daarmede geheel in overeenstemming met zijn verdiensten geëerd. Want hy heeft er veel toe bU- gedragen de volken tot elkaar te brengen en een nieuwe ideologie te verschaf fen, op welke grondslag een vredelievende samenleving kan worden opgebouwd. Op het ogenblik vertoeft hy nog steeds met een internationaal team van mede werkers in India, waar hy een opmerkeiyk succes oogst. Daarover nebbon enkele vooraanstaande morele herbewapenaars in ons land. die geregeld op de hoogte gehouden worden van wat zich thans in Azië afspeelt, ons het een en ander verteld. jyjET TROTS lieten zij een speciale, uit zes pagina's bestaande bijlage zien van „The Free Press Journal" een grote krant uit Bombay, die geheel aan de morele herbewapening is ge wijd. De „Bombay Chronicle" ver scheen eveneens met een dergelijke bijlage van zes pagina's. In deze bladen, in „The Times of India" en in een aantal vakbladen worden dagelijks lange artikelen opge nomen, die de betekenis en de bedoe ling van de beweging voor morele her bewapening uiteenzetten en vermel den, wat reeds op politiek en econo misch terrein bereikt is. De bijeenkomsten, die men in deze Aziatische landen belegd heeft, wer den door grote aantallen belangstellen den bijgewoond. Aanvankelijk stond de „gewone man" enigszins achter dochtig tegenover hen, die de bood schap van morele herbewapening brachten. Hij redeneerde: jarenlang zijn wij door het Westen onderdrukt. Nu zeggen deze uit datzelfde Westen komende personen, dat zij tegen de communistische ideologie strijden. Dan moet er toch wel wat goeds in het communisme schuilen.... Maar nadat men gezien had, dat tal rijke regeringspersonen grote belang stelling voor morele herbewapening tonen en vooral nadat men de uiteen zettingen had gehoord, is men deze be weging gaan zien als een stimulans om betere toestanden en verhoudingen te scheppen. QANDHI heeft indertijd laten onder zoeken of het juist was, dat in het Westen een beweging, die zich morele herbewapening noemde, vorderingen maakte. Toen hij van de feiten kennis genomen had, noemde hij het de beste idee, die uit het Westen gekomen was. Na de dood van Gandhi en na de moeilijkheden, die de onafhankelijk heidsverklaring opleverde, voelden ve len in India zich min of meer losge slagen. Thans vindt men in de morele herbewapening het een en ander van Gandhi's ideeën terug en dat verklaart voor een belangrijk deel het succes, dat dr Buchman thans oogst. Men heeft weer houvast gekregen. Daarmede gepaard gaat een grote dorst naar kennis omtrent morele her bewapening. De communisten hebben ongeveer een millioen boeken in India gebracht die propaganda voor het com munisme maken. Zij worden beneden de kostprijs verkocht. De Amerikanen en Engelsen stuurden ook lectuur, doch deze stond op het peil van wat piotiante films het publiek bieden Morele Herbewapening heeft 10.000 boeken en brochures meegenomen. In een paar dagen waren zij uitverkocht. Dat was op Ceylon. Daarna zijn nog eens 50.000 boeken over morele her bewapening in Engeland besteld en 25.000 in Amerika. Zij werden sneller verkocht dan zij aangevoerd kunnen worden. In snel tempo herdrukt men tal van krantenartikelen uit het Engels in en kele Aziatische hoofdtalen, waarijoor een groot gedeelte van de bevolking kennis kan nemen van dr Buchman's ideeën. India heeft 380 millioen inwoners en Bombay drie en een half millioen. Het is dus niet onbelangrijk, dat dr Buch man er intensief is gaan werken. jeugd af aan op haar taak, eens konin gin van Italië te zijn, was voorbereid, kon ze nooit wennen aan de lichte toon der Italiaanse aristocratie, die haar in haar noordelijke vaderland geheel vreemd was. En wat haar luchthartige gemaal betrof, legde ze zich al gauw neer bij het geresigneerde inzicht, dat hij „te mooi was om te heersen". De eenzame DE plotselinge dood van haar vader, de Koning der Belgen, die in de bergen verongelukte, trof haar bij al haar echtelijke kommer zwaar. Daar bij kwam nog de politieke spanning in Italië en zij, als géborén Belgische, be hoorde van het begin af aan tot de scherpste tegenstanders van Mussolini; daarin werd ze gesterkt dóór maar schalk Balbo, die een uitgesproken vijand van de Duce geweest schijnt te zijn en met wie ze een hechte vriend schap sloot. Ze kon het niet te boven komen, dat haar koninklijke schoon vader zich aan Mussolini's wil had on derworpen, omgaf zich met erkende anti-fascisten en liet er nooit enige twijfel over bestaan, dat ze de houding van Victor Emanuel beschouwde als een koning onwaardig. Ze wijdde zich geheel aan liefdadige werken en scheen zich daarmede duidelijk van Mussolini's dcuchter Edda Ciano te distanciëren, wier levenswandel aanleiding gaf tot erger' lijke commentaren. In de oorlog heeft Marie José open lijk partij gekozen tegen de koning, die haar uit Rome naar Noord-Italië liet brengen, vanwaar ze in 1943 met haar kinderen te voet naar Zwitserland vluchtte, nadat ze sinds maanden in overleg gestaan had met Badoglio. In 1945 kon ze naar Rome terugkeren, in Mei daaropvolgend besteeg ze, na ViC' tor Emanuel's afdanking, voor zes-en- twintig dagen de troon, om op 6 Juni aan boord van een oorlogsschip in ver banning te gaan naar Portugal. Sinds 1948 woont ze met haar zoon aan het meer van Genève als de Comtesse de Sarres, evenals haar Wittelsbachse voor ouders zich wijdend aan de dingen des geestes. Ze speelt uitstekend Bach en Beethoven, op haar tafel staan de foto's van d'Annunzio en de onlangs gestor ven Benedetto Croce. Philosophie en dichtkunst zijn de troost van deze een zame vrouw, moest een tegenstander zyn en wie een tegen stander was deed er maar beter aan zijn monJ te houden. Generaal Eisenhower's traditionele verlangen om tegengestelde meningen aan t» horen en te trachten er zijn voordeel mee ve doen, is door het geval McArthur duidelijk ge ïllustreerd. Bovendien kwam Ike niet geheel met lege handen uit Korea terug. Hij zinspeelde op de mogelijkheden om de Zuid-Koreaanse troepen beter op te leiden en zodoende een groter aan deel in de strijd te laten nemen. Maar het nut tigste effect sorteerden toch zijn woorden: „Dit is niet het ogenblik om meer te zeggen, dan dat wij vastbesloten zijn op een eervolle w(jze een eind te maken aan het conflict in dit deel van de aardbol, door daden uitgevoerd op een ogen blik, dat wij daarvoor hebben bepaald." Met andere woorden: W\j dreigen niet w(j geven geen voorbarige publiciteit aan onze maatrege len. Als goede militairen zullen wy een aanval lanceren en deze aanval moge of wel puur militair, of wel puur diplomatiek z(jn, of een combinatie van deze elementen wanneer wij menen de tegenstander te verrassen of onder pressie te zetten. Er is zeker ook van Amerikaanse zyde vaak te veel „geadverteerd"; te hoge verwach tingen zijn de massa voorgehouden. Een minder „luidruchtig" beleid, gesmeed na overleg ook met politieke tegenstanders, Kan thans zeer welkom zyn. Vanzelfsprekend, dat de a.s. President dit hoor en wederhoor niet tot het oneindige kan doorzetten: dat er zich ogenblikken kunnen voor doen, waarop ook hy machtige figuren tot vyand zal maken. Voor het ogenblik heeft Eisenhower de merkwaardige gelegenheid, die zijn Koreaan- ?e44rei,*Lheef! Seboden' aangegrepen in de meest letterlijke zin de toon te zetten voor zijn ko mend bewind. Het is een prettige toon die vck beloften inhoudt. V. ROSSEM'S export kwaliteit (Advertentie, Ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1952 | | pagina 3