LERAREN NAMEN DE HANDSCHOEN OP In behouden haven. Antwoord aan de Vergeten Categorie debraline Een leraar geeft zijn visie DE VERGETEN CATEGORIE <%Z:f LAXEERAKKERTJES rPim. Pam pn Pom in het luchtruim Het VELPON zie je er geen barst van! Een lerares legt de klemtoon anders De ideale klas JEUKT UW HUID? rVerstopping- I veroorzaakt hoofdpijn en vermin- t dert de eetlust. Niets beter dan Als een familie Sportief zijn Praktijk moeilijk Derde internationaal orgelconcours te Haarlem £ti tiu dt achttiende (cvue&Jtie mm door Mary Burchell £uitte>i eenó ttoaA Het Radioprogramma ANWB houdt tentoonstelling van kampeermateriaal Nieuwe burgemeester van Delft benoemd DONDERDAG 5 MAART 1953 X AN HET VERZOEK van Hans Kaper aan de leraren n leren, waaraan een klas en iedere leerlinr door een drietal docenten voldaan. Twee hunner ^Mn' 's ik geef hun oordcel hieronder onverkort weer onbekend te blijven: rEN KLAS en ook een leerling k is alleen maar goed, wanneer die voldoende intelligentie bezit om het normale programma van een bestaand schooltype in een normale tijd te vol gen en daarna met voldoende, liefst méér dan voldoende, cijfers een eind diploma te behalen. Op iedere middel bare school zitten tientallen leerlingen, die er niet thuishoren, omdat ze die in telligentie missen. Ze houden de klas op, geven aanleiding tot klachten, zijn de oorzaak van herhaalde bezoeken der ouders aan directeur en leraren en ze wórden daarbij dóór die ouders voor gesteld als slachtoffers van een verou derd schoolsysteem hier ligt één van de wortels van het m.L heilloze streven naar „onderwijsvernieuwing". Neder land heeft een uitstekend en zeer geva rieerd en gedifferentieerd onderwijs stelsel: het geeft voor ongeveer ieder de mogelijkheid om iets te bereiken in het leven, maar dwaze trots, standsge voel, het verlangen, de kinderen een paar trappen op de maatschappelijke ladder te laten stijgen, leiden tot een gedrang bij de „hogere" schooltypen, waartegen men geen ander wapen heeft dan afwijzing bij de toelatings examens, herhaalde doublering van klassen en een voortdurende en rigou reuze schifting, waarbij de „mindere goden" onbarmhartig worden uitge worpen. Het klinkt hardvochtig, maar ik zie geen andere weg. Zolang de ouders hun uilen als valken blijven zien, zolang de opleidingsscholen met kunst- en vliegwerk ook de èngeschik- ten, dus de niet-intelligenten, over de barrière van het admissie-examen we ten te slingeren, kan de middelbare school niet anders doen dan zich ver weren met een strenge handhaving van haar eisen; doet ze dat niet, dan krijgt ze eindexamens met slechte resultaten, dus een slechte naam en als ook zij kunst- en vliegwerk toepast, verlaagt ze de betekenis van het einddiploma en licht practisch de maatschappij op. Intelligentie is alzo een absolute voor waarde. Maar het is niet genoeg. Naast de 2 procent inspiratie is de 98 procent transpiratie onmisbaar: ook een pien tere leerling moet ijverig zijn, gecon centreerd kunnen werken, beschikken over belangstelling, zelfbeheersing, een stevige wil. Hij dient correct te zijn in alles. En ook dat is nog niet genoeg. Want de schrandere leerlingen van middelbare scholen krijgen op den duur de leidende functies in de maat schappij. Daarom zullen ze capaciteiten moeten 'bezitten 'van totaal andere orde dan de genoemde: leiderschap eist mensenkennis, humaniteit, humor, een onverstoorbaar humeur, maar ook gees telijk en zedelijk overwicht, doorzet tingsvermogen, consequentie en ruimte van blik naast de afwezigheid van kleingeestigheid, vitterij en benepen' heid. Je ziet: niet alleen de leraren moeten Uebermenschen zijn, maar óók de leerlingen. Natuurlijk is de verhou ding van al deze qualiteiten bij ieder schooltype verschillend. Men spreekt van theoretische en practische intelli gentie: het ligt voor de hand, dat op een H.B.S. de eerste en op een Am bachtsschool de tweede moet over heersen. De klas vind ik een heel belangrijk instituut. En ik neem het de onderwijs vernieuwers kwalijk, dat zij zich aller eerst richten op wat zij individualisering noemen, wat uit moet lopen op de op heffing van de klas. Ik meen nl., dat je in een klas met een goede geest aller lei eigenschappen kunt en moet ont wikkelen, die verschrompelen als je maar in je eentje blijft voort werken de moderne maatschappij kan geen in- invidualisten gebruiken!" EEN LERAAR. T\E SCHOOLGEMEENSCHAP eist wat elke gemeenschap van haar leden vraagt: enig sociaal besef- Wat houdt dat in dit geval in? A. Wat de klas betreft: bereidheid om van eigen directe voorkeur voor enke- len af te zien en ernaar te streven een goed geheel van een klas te maken. N,et enkelen moeten zich bijzonder op hun gemak voelen, maar ieder moet er thuis kunnen zijn. Bovendien: gezamenluk be spreken van klasse- of schoolproblemen, al of niet samen met een docent, een gedragsregel bepalen en dan ook dege ne, die zich daar niet aan houdt, corri geren. Dat is je plicht, als je ziet, dat één de sfeer van het geheel bederft. B. Wat de docent betreft: bereidheid tot een eerlijke samenwerking, llfl doet van zijn kant zijn best om de leerlingen °P de beste en plezierigste manier in te wijden in een deel van de kennis, die ieder beschaafd mens behoort te we ten en verlangt van zijn leerlingen ook, dat ze zich aan de regels van het spel zullen houden. Hij wil, dat ze naar hun beste vermogen meewerken, hem niet dfn«tfCn <ze voor hem geen dode "Sf medemensen)de regels n beleefdheid en beschaafde omgang Zondafse piunje van zich werpen bij hef betreden van de school en tenslotte wil hij graag, dat ze open hartigheid vertonen, want hij schept graag een verhouding van mens tot mens. i ,'ï.'.e®ne k,r|d handelt Impulsief, al les bekijkend vanuit zichzelf en in ver hand met zichzelf. De volwassen mev^ kan zich ondergeschikt maken aan een geheel en zichzelf beschouwen, zoals men dat zo gemakkelijk een ander doet. De weg daarheen is er een van vallen en opstaan, op een andere ma nier is er nog nooit iemand gekomen. EEN LERARES En tenslotte een treffend artikeltje van een „wetenschappelijk werker, uit Indonesië naar Holland geëmigreerd en vol herinneringen aan de ideale klas, waarmee hij eenmaal heeft gewerkt. ,iJ)E IDEALE KLAS heeft bestaan! Om precies te zijn, er hebben vijf ide ale klassen bestaan- En ikzelf, helemaal geen ideale leraar als ik de criteria uit een vorige enquête moet aanleggen, heb aan die klassen les gegeven. De school, waar die vijf klassen les kregen, was allesbehalve een ideaal. Een wrak. houten gebouw vol kogelga ten!. Als het regende, gingen de leer lingen zó zitten, dat ze buiten de stra len lekwater bleven. Er waren maar weinig boeken, ongeveer één op drie leerlingen en het voornaamste daaruit schreven ze over. De leerlingen waren helemaal geen supermensen, geen genieën en geen hei lige boontjes. Hun vooropleiding was bedroevend slecht. Ze hadden alleen wat meer levenswijsheid opgedaan dan gewone leerlingen en meer ellende ge zien dan ik iemand van die leeftijd toe wensen zou. Oppervlakkig gezien, had hen dat weinig veranderd. Ze maakten precies evenveel kabaal als anderen en vóór de les kon de school daveren van de herrie. Ze joegen elkaar zelfs na door de vensterloze ramen van de klas lokalen, maar als de bel ging (een roes tig stuk rails waarop geslagen werd) za ten-ze onmiddellijk paraat om ieder woord in zich op te nemen. Ze wafen nogal schilderachtig en meestal bepaald martiaal uitgedost. Ze kwamen op school in roestige jeeps en gammele vrachtauto's, die ze vaak zelf bestuur den. Ze rookten allemaal als schoor stenen en ze stonden voor niets. Toen ik voor de lessen over het menselijk lichaam een skelet nodig had. groeven ze op een vrije middag een ingestorte loopgraaf uit en brachten me een vrij compleet geraamte- Ze huisden in ten ten of hutten van oud roest, geen plaats om rustig je huiswerk te maken zou je zo zeggen. Maar nooit van mijn leven zal ik weer zulke leerlingen krijgen. Niet dat hun cijfers altijd zo geweldig goed wa ren. Niet dat ze alles wat ik hun tracht- interessant vonden. Maar ze zagen hun schoolwerk als een taak die af moest, zo goed mogelijk en binnen zo kort mo gelijke tijd. Dat was op Borneo ln Februari 1946. Mijn leerlingen kwamen uit de interne ringskampen op Java. hadden ruim drie jaar gevangenschap achter de rug en waren veelal te oud voor de klas van de geïmproviseerde Herstel HBS. waarin ze zaten. Die achterstand moesten en zouden ze inhalen. Hadden ze de leer stof van een cursusjaar onder de knie, dan konden ze overstappen naar de vol gende klas. En dus ploeterden en zwoeg den ze op een manier, waar ik de groot ste bewondering voor had. Ze joegen je op en je behandelde een hoeveelheid stof per lesuur, die je nu onmenselijk zou vinden. Als je huiswerk opgaf. vroegen ze, of er nog niet wat bij kon, nog een paar van die vraagstukken, die ze de vorige dag zo moeilijk vonden, om een beetje te oefenen! En 's avonds om elf uur, als jezelf de vracht correc tie en de voorbereiding voor de volgen de dag (die je nodig had, omdat jezelf ook net achter het prikkeldraad van daan kwam) klaar had en net op je veldbedje wilde rollen, hield er knar send een jeep voor je tentje stil. Daar kwamen dan een paar vierde klassers uit met een scheikunde vraagstuk, dat ze samen hadden proberen te maken. De een dacht, dat bet zus moest, maar de ander dacht zó. En of je nu kon vertel- len. wie er gelijk had- Dan kwam er koffie en cigaretten en werd het mid dernacht. De volgende morgen zaten ze om acht uur al weer in de bank. fris en wel. Ze knapten ook wel eens af. Dat kon niet anders. Dan namen we alle maal een paar dagen vacantie en daar na ging het weer voort Orde houden was niet nodig. Ze kwamen om te wer ken en voor de rest hadden ze geen tijd. Een enkel meisje, dat de prikkel, die de jongens dreef, miste, en tijdens de les kletste of draaide, werd door de anderen opgepakt en de klas uitgezet. Ze verwachtten maar één ding van je: dat je ze zo veel mogelijk zou leren, waren critisch tot en met en grepen je op ieder onnauwkeurigheldje. Ze vroe gen je hoogstens, of ze onder de les mochten roken om bij te komen van het proefwerk, dat ze het vorige uur hadden gemaakt. Dat waren natuurlijk abnormale tij den. Maar als ik nu voor een klas sta, waarvan ik me afvraag, waarom ze eigenlijk op school zitten als ze zich toch hebben voorgenomen om in zoveel mogelijk tijd zo weinig mogelijk te doen, dan wou ik. dat ik nog éénmaal een uurtje in die wrakke keet voor mijn ideale leerlingen mocht staan, samen met ze ploeteren en samen de boel blauw dampen". Dr. A. C- V. VAN BEMMEL R.H.B.S., ALKMAAR Iets daarvan hebben ook wij onder vonden. toen wij kinderen uit Indonesië op de Alkmaarse HBS kregen „bij te werken". Ook bij hen de bijna toomloze energie, gedeeltelijk een gevolg van geestelijke honger na zo lange intellec tuele ontbering, gedeeltelijk van de taaie wil om niet te mislukken in het maatschappelijk leven en een minder waardigheidscomplex weg te werken, dat moest onstaan bij vergelijking met de Hollandse jongens en meisjes. Laat ons na de woorden der volwas senen luisteren naar twee heel Jonge kinderen en een ouder meisje: Débraline stilt die afschuwelijke kwel ling onmiddellijk en bij voortgezet 9ebruik wordt Uw huid *eer gaaf en gezond. (heldere vloeistof (Advertentie. Med i (Advertentie, lus- Med.) DE KLAS moet zich gedragen als één familie. Men moet met elkaar meeleven, geen ruzie zoeken of de schuld op een ander werpen. De klas moet zich bij de leraar of lerares proberen behoorlijk te gedragen; de klas moet voor een Pit tige'sfeer zórgen. Soms kan een aantal personen van de klas het bederven door vervelende dingen te doen. Dat moet natuurlijk niet. Natuurlijk kan er eens een grapje tussen door komen. Dan moet de klas er voor zorgen, dat er niet dóór wordt gelachen. Een leerling moet in de eerste plaats beleefd zijn, zich keurig gedragen en geen dingen doen die op een Middel bare school niet passen. Ook het werk moet altijd keurig afgemaakt zijn. De i'eerling is verplicht aan de eis van de leraar of lerares te voldoen. Verder is een leerling verplicht elke dag op school te zijn en niet te spijbelen. De agenda moet zorgvuldig worden bijgehouden. ANSJE KROON le klas M.M.S. „Om eens mee te doen zend ik mijn mening ook in over de kwestie, waar aan een klas en een leerling in t bij zonder voldoen moeten. Het is niet ge zegd, dat ik me hieraan stipt boud!! Mijn mening is a.v. le.Er mag niemand „uitgesloten' worden. 2e. Een klas moet niet ln partijen verdeeld zijn. 8e. De anderen moeten niet jaloers worden, als één van hen een buiten kansje ten deel valt. En dan is er altijd nog: 4e. De anderen moeten een „zon daar" niet verraden; die moet zélf zo sportief zijn, het te bekennen. De leerlingen moeten als het in hun macht ligt, aan datgene meedoen, wat een van de leerlingen organiseert, b.v. een cadeautje aan een zieke leerling geven (en ook één van de dingen waar maar al te dikwijls tegen gezondigd wordt). Een leerling moet als hij bij een leraar(es) in een goed blaadje staat, dat niet uit gaan buiten! Als er een leraar(es) is, die de klas niet goed „aan" kan, is men gewoon, daar de boel eens op stelten te gaan zetten, wat toch eigenlijk erg gemeen van (ons) de leer lingen is. Verder als er eens een voor een an der interessante en voor jezelf onin teressante les is. niet vervelend wor den; dan moet je maar (volgens mij) net doen alsofWant er is niets hinderlijker, dan dat een ander zit te zaniken, terwijl je er zelf echt „in" bent. En wat gij niet wilt, dat u ge schiedt...." NELY CHRISTIAANSE RHBS IIc, Alkmaar UET IS ZEER gemakkelijk, een the orie op te bouwen, maar het komt op de praktijk aan en dat is juist zo moeilijk. Zo is het b.v. ook met dit onderwerp. Een klas moet aan zoveel eisen voldoen en wat komt er dan meestal van terecht? Naar mijn me ning moet een klas niet onderling ver deeld zijn. De leerlingen moeten een eenheid vormen en niet uiteenvallen in de zo beruchte „groepjes", want dit is een gevaar voor de sfeer. Wanneer de sfeer niet goed is, dan is het een hopeloos gevaL Het heeft natuurlijk ook invloed op de leraar en op z'n ma nier van lesgeven. Het is veel prettiger les te geven in een gezellige klas, dan in een, die altijd ruzie heeft. De leer lingen moeten elkaar leren begrijpen en respect hebben voor eikaars over tuigingen. Ze moeten b.v. niet spotten met eikaars godsdiensten.. Ik ga nu maar meteen over naar de tweede vraag, want het hoort in een zeker opzicht bij elkaar. De eisen, die aan een leerling gesteld worden, zijn ook niet gemakkelijk in praktijk te brengen. Ik vind, dat de leerlingen van de lagere klassen zich wel enigszins anders kunnen gedragen tegenover de hogere. Kinderen van de le en 2e klas schelden vaak de oude ren uit en dat vind ik geen manier. Waarom kunnen ze niet gewoon doen? De ouderen moeten op nun beurt weer niet hautain doen. Een leerling moet respect hebben voor de leraren, maar bij de ene leraar durf je meer te zeggen (en zelfs een beetje brutaal te zijn) dan bij de ande re. Een heel belangrijk onderdeel is, dat een leerling niet slordig mag zijn. Er mogen (bij ons op school) vooral geen papieren op dë speelplaats liggen! Over liet studeren zal ik het maar niet hebben, want het spreekt vanzelf, dat de leerlingen hun huiswerk altijd goed moeten leren. (Wat we dan ook allemaal goed doen!) Eigenlijk schaam ik me erover, dat ik dit allemaal heb geschreven, want wat breng ik er zelf van terecht? Er is nog veel meer te vertellen over dit onderwerp, maar het zou een tè grote waslijst worden, waar de leer lingen tóch niet aan voldoen. En tot besluit, ben ik het volkomen eens met A. Roland Holst, wanneer hij zegt: „Laten we zacht zijn voor elkan der, kind", want daar komt het toch op aan en dat zyn we niet. ATTIE KAPPEN, M.M.S. V, Bergen. 65.Pim was niet de enige, die slecht geslapen had. Ook de professor had de afgelopen nacht geen oog dichtge daan. Urenlang haa hij door zijn stu deervertrek heen en weer gelopen, toen Pim maar steeds niet terug kwam. Allerlei gedachten waren door ztfn hoofd geflitst. „Misschien heb ik er toch verkeerd aan gedaan, om zo'n jonge medewerker te nemen", dacht h(j bij zichzelf. Maar dan schudde hrj weer het hoofd. „Ach nee... Pim is toch een serieus ventje. Maar waarom is hij zo ineens weggevlogen. Ach die onbesuisheid van de jeugd. Ais hem maar niets overkomen is alsDe professor durfde niet ver der denken en was blij, tSsn het einde lijk ochtend werd. Hjj moest Pim gaan zoeken, dat begreep hij nu wel. PiW» had vast en zeker een ongeluk gehad. Het kon bijna niet anders. „Ik zal de politie moeten waarschuwen'De pro« fessor zuchtte. „En het ventje zijn moeder. Die zal er óók niets van be grijpen". De professor had nu een ver» rekijker voor het raam geplaatst in dé hoop. dat hij alsnog een spoor van Pint zou ontdekken. „Hoeveel brandstof had de atoom-raket eigenlijk in? vroeg hij zichzelf.. „Toch niet genoeg om de gehele nacht door te vliegen. Dat kan dus niet. Wacht laat ik de ra« dio aanzetten. Misschien hoor ik wat via de nieuwsberichten". Maar wat de omroeper ook vertelde, geen nieuw* omtrent Pim of de atoom-raket. Het derde internationale orgelcon cours te Haarlem georganiseerd door „Haarlems Bloei" zal gehouden wor den op 16, 17 en 18 Juli a.s. Op 16 en 17 Juli zijn de improvisatie wedstrijd en het juryccmcert op het orgel in de Grote Kerk vastgesteld en op Zaterdag 18 Juli het concert te geven op het Ca- vaillé-collorgel in het concertgebouw met medewerking van de Haarlemse Orkestvereniging onder leiding van An- toon Verheij. Als solist treedt de Haar lemse organist Albert de Klerk op. Hier zal het door Sem Dresden in opdracht van de organisatoren van het concours geschreven werk voor orgel en orkest worden uitgevoerd. De winnaar van de imprervisatie wedstrijd in 1952, prof. Anton Heiller uit Wenen zal „de Zilve ren Tulp" moeten verdedigen tegen een Belg, een Duitser en twee Nederlan ders. De juryleden, die ook het jury concert verzorgen, zijn: de Engelse Lady Susi Jeans uit Dórking, de Zweed Alf Linder en Albert de Klerk uit Haarlem. TNDERDAAD: Attie Kappen heeft ge lijk er zou over dit onderwerp nog veel meer te schrijven zijn. En er is ook veel meer over geschreven. Sta pels papieren liggen nog op mijn schrijftafel. Maar, nu wij de leraren het woord hebben gegjven, is er te weinig ruimte over om citaten uit an dere brieven af te drukken. Een paar opmerkingen tot slot. Ongeveer overal ligt de klemtoon op de klassolidariteit, soms m.i. terecht met de beper king, dat samen zondigen toch zondi gen blijft en het foutief is, terwille van die solidariteit het kwaad te be mantelen. Terwijl enkelen ook begrij pen, dat de tegenovergesteldheid van leraar en klas leidt tot ongewenste spanningen en slechtere resultaten. Fel is men ook gekant tegen het bewuste streven om bij de leraren in een goed blaadje te komen en daarvan te profi teren. En verheugend is het feit, dat telkens weer de eis wordt gehoord om verdraagzaam te zijn en respect te hebben voor de eerlijke overtuiging van een ander: het gif van het collec tivisme heeft de Noordhollandse jeugd nog niet aangetast! Zün er gevallen, waarin het geoorloofd Is om te liegen? Ant woorden uiterlijk Maandagavond zenden aan O. L. Daalder, Komlaan 8, Bergen (N.H.) GOED UMT VRfON VKAA6 Dt lUiSIl S00K1 (Advertentie, lag Med.) 5) Ashley keek somber en Sarah riep: ,0, lieve juffrouw Fiora!" op een toon, waarin smart en protest om de voorrang streden. Beiden begrepen echter maar al te goed, dat het besluit was genomen en argumenteren niet zou baten. 't Was een kwade dag toen uw vader die Bircombe om raad vroeg," zei Sarah droevig en in die droefheid onrecht vaardig. Meneer Bircombe voert eenvoudig de heDalinsen van het testament uit, her haalde Fiora, terwijl ze Sarah troostend op de schouder klopte. „Je behoeft hém dus niet de schuld te geven/' 't Betoog maakte intussen weinig mdruk, want Sarah ging mopperend weer naar haar keuken en Fiora moest nu maar zien, hoe ze Ashley zou kunnen kalmeren. Gelukkig scheen laatstgenoemde zich tenslotte, hoe dan ook, in het onver- miidcliike te schikken. Grinnikend merkte hij op: „Ik wed, dat Sarah, als ze die oude Bircombe op straat tegen komt, hem de vuist onder zijn neus h°De'idee deed Fiora glimlachen. „Och," zei ze „Sarah zal wel aan de nieuwe toestand wennen- Ze heeft een hekel ian elke verandering. En jij blijkbaar niet, constateerde \shlev. half verwijtend, half lachend. Och, jongen, geloof toch niet, dat ik er 'zo blij om ben Parkminster en jou te moeten verlaten," riep Fiora, haar hano uitstekend, die hjj glimlachend greep. „De kwestie is, dat ik liever naar de lichtzijden van het geval kijk, dan te zitten kniezen over de kanten, die me niet aanstaan. Laat ons toch niet ver geten, dat het maar een tijdelijke rege ling is en dat ik na afloop van de ge stelde termijn terug zal komen om me» je te trouwen. De hele toekomst is aan ons, Ashley en dank zij vader zal het een prachtige toekomst zijn." Lachend wierp hjj haar een kushand toe. „Ik zal proberen, de zaak even wijs gerig op te vatten als jij. Maar toch.." terwijl jij, wat die toekomst betreft, zo zeker schijnt van je zaak, ben ik er mij integendeel van bewust, dat er in elk plan van dag tot dag, ja van uur tot uur verandering kan komen." Fiora keek hem verbaasd aan. „Be doel je soms, dat ik mijn plannen zou kunnen veranderen? Dat ik niet terug zou komen om met je te trouwen?" Hij liet haar hand, die hij nog altijd vasthield, los, en stak ietwat gemelijk zijn beide handen in de zakken. „Och, laat ons de werkelijkheid onder het oog zien, kindlief. Je bent nu een heel rijk meisje, bovendien buitengewoon knap „Alleen in jouw ogen," viel ze hem in de rede. „Dat is niet waar, want de meeste mannen zullen je bewonderen en 't is dus wel heel veel van mij gevergd als je wilt, dat ik me geen zorgen zal ma ken over het feit, dat je ergens been gaat, waar ik hoegenaamd geen va» meer op je zal hebben." Fiora lachte ongelovig. „Wat een on zin!" riep ze uit. „Maak je je daarover ongerust? Je weet toch, dat ik je lief heb, Ashley, Begrijp je niet, dat nie mand anders veel kans zal hebben om zelfs maar enige indruk op me te maken?" „Lucas Cardew valt, geloof ik, bij de meeste vrouwen nogal in de smaak," grinnikte hij. „Je zou me een plezier doen met zulke grapjes op te houden," verzocht Fiora enigszins ongeduldig. „Als ik me goed herinner wat ze van hem zeiden, heeft hij meer land dan geld," hernam Ashley onverstoorbaar. „En daarom zal hij waarschijnlijk naar een rijke vrouw uitzien. Welnu, je vier-en-tachtig-duizend pond zullen al licht je niet minder begeerlijk in zijn ogen maken." Fiora keek haar achterdochtige ge liefde recht in 't gezicht „Spreek je in ernst?" vroeg ze. „Een beetje wel," gaf hij glimlachend toe. „Nu, zet dan dat malle denkbeeld uit je hoofd, alsjeblieft. Na alles wat je me gezegd heb, geloof ik niet, dat Lucas Cardew wat je noemt „mijn type" zal zijn. En zelfs al zou hij nog zo'n handige fortuinzoeker wezen, dan ben ik nu vol doende gewaarschuwd. Is dat niet ge noeg voor je gemoedsrust?" „Genoeg voor zover dat met woorden mogelijk is," antwoordde hij lachend. Toen stond hij op en gaf haar een kus. „Ik vraag me af, of we niet verstandig zouden doen met nu onze verloving be kend te maken," ging bij voort haar peinzend aanziende. Vlug opkijkend, zeide Fiora: „Dat zou ik wel prettig vinden, maar...." „Ja, ik weet wat je zeggen wilt Het juist nii te doen, zou de indruk maken, dat ik je om je geld wilde trouwen." „O, het kan me voor mezelf hoege naamd niet schelen wat de mensen zeg gen. Maar ik begrijp, dat het voor jou verre van prettig zou zijn. Vooral ook, omdat niemand ook maar verondersteld kan hebben, hoeveel vader wel zou na laten. Ten minste dat denk ik." Ze zweeg even en voegde er toen, nu op zeer ernstige toon, bij: „Geloof jij, dat ook maar iemand in Pakminster enig idee had van zijn rijkdom?" „Ik weet wel zeker van niet," ver zekerde hij nadrukkelijk. „Dan zullen we m.i. beter doen, met de verloving nog geheim te houden. Als ik één-en-twintig ben, kunnen we het dan publiek maken. Ze mogen dan b.v. zeggen, dat dit mijn eerste besluit als meerderjarige was," liet ze er met een ondeugend glimlachje op volgen. „Ja, je zult wel gelijk hebben," er kende hij, blijkbaar toch nog geslingerd tussen twijfel en voldoening over haar laatste woorden. „Natuurlijk zal Sarah het al lang geraden hebben." „Dat spreekt vanzelf ep ze is er heel erg mee ingenomen. Trouwens, ik ge loof, dat vader het de laatste tijd ook wel vermoedde." „Zou je denken? Maar wisten we het toentertijd zélf al wel?" vroeg Ashley glimlachend. „Ik wist het," ?ei Fiera kalmpjes, waarop hjj hartelijk lachte en haar andermaal, dtimaal volkomen tevreden, kuste. HOOFDSTUK II. Na die dag vol gepraat en besluiten leek het Fiora toe, dat de gebeurtenis- sen elkaar overstelpend vlug opvolgden Nu tante Nan niet geneigd scheen, ten aanzien der correspondentie de eerst e stap te doen. schreef ze zelf maar, da' zij nu op de hoogte was van de bepalin $?P Cn testament en bereid, zodra dit haar tante schikte naar Brierley Manor te komen. (Wordt «arvolgd) DIE DREIGROSCHENOPER. Door de geschiedenis heen duiken her- haaldelijk toneel- en muziekwer ken op, waarin bedelaars en an dere outcasts de hoofdrol spelen. Zo is er de herhaaldelijk gewij zigde Beggars Opera in Engeland. Over het algemeen bevatten deze weinig maatschappelijke critiek. Zo niet echter de Dreigroscheno- per, muziek van Kurt Weill op tekst van Bert Brecht. Het is een zeer jel werk, waarin de dingen met niets ontziende openhartig heid aan de orde worden gesteld. De muziek, gematigd modern, is zeer fraai. (Vrijdag 9.05 over HiU versum I, 402 rru) en HET ZINGENDE HART, dit maal een programma van gewijde Joodse liederen (Vrijdag 20.15 over Hilversum I, 402 m.) VRIJDAG 8 MAART HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA. 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22AO VPRO, 23.00-24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13 Gram.muziek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gram.muziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.05 Gram.muziek. 9.35 Waterstanden. 9.40 Voor de kleutert. 10.00 „Kinderen en mensen", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Gramjnuziek. 10.30 Schoolradio. 10.50 Orgelspel. 11.20 Radtofeuilleton. 11.40 Alt en piano. 12.00 Musette-Orkest. 12.30 Land- en Tuinbouw- mededelingen. 12.33 Sport en prognose. 12.48 Gram.muziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram.muziek. 13.20 Me- tropole-Orkest. 13.50 Gram.muziek. 14.00 Kookpraatje 14.20 Vierhandig pianospel. 14.50 Voordracht. 15.10 Bas-bariton en piano. 15.30 Lichte muziek. 16.00 Gram. muziek. 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Gram. muziek. 17.20 Muzikale causerie. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 Hoorspel. 19.00 Gram.muziek. 19.10 „Boeven, bur gers en brigadiers", klankbeeld. 19.S(j „Vreugde en verdriet", causerie. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.15 Joodse volksliederen. 20.30 Reportage. 20.40 „Aan passing", causerie. 21.00 „Het hangt aan de mur en het tikt". 21.25 Lichte mu ziek. 21.50 Buitenlands weekoverzicht. 22.05 Pianorecital. 22.40 „Vandaag", cau serie. 22.45 Avondwtjding. 23.00 Nieuws. 23.15 ln huwelijk en gezin", causerjg. 23.3024.00 Orgelspel. HILVERSUM n, 298 m.: 7.00—24.00 NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.muziek. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gramafoon- muziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerberichten.8.15 Gewijd# muziek. 8.45 Gram.muziek. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de huisvrouw. 9.35 Gra- mofoonmuziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Pianorecital. 11.30 Gram.muziek. 12.30 Land- en Tulnbouwmededelingen. 12 33 Gevarieerde muziek. 12.59 Klokgelui. 13 00 Nieuws. 13.15 Vocaal Dubbelkwartet. 13.45 Gram.muziek. 14.00 „Met oog en oor de wereld door", filmles. 14.30 Omroeporkest en solist. 15.15 Voordracht. 15.35 Gram. muziek. 16.00 „Hoe maakt men een warm# bak om vroeg te zaaien", causerie. 16.13 Gram.muziek. 17.00 Kamermuziek. 17.30 Militaire reportage. 17.40 Gram.muziek, 17.45 Fries programma. 18.00 Gramofooh- muziek. 18.10 Een goed woord voor een goede zaak. 18.15 Amusementsmuz'ek. 18.40 Huismuziek. 19.00 Nieuws en weer berichten. 19.10 Regeringsuitaending: „Verklaring en Toelichting". 19.30 Gram. muziek. 20.00 Radiokrant. 20.20 Orgelcon cert. 20.40 Metropole-Orkest. 21.10 „Vin cent van Gogh", reportage-klankbeeld. 21.30 Gewijde muziek. 22.00 Licht# mu ziek. 22.25 Algemene Kunstrubriek. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en SÖÖ- herichten. 23.15 Het Evangelie in Espe ranto. 23.3024.00 Gramofoonmuziek Televisie. AVRO. 20.15—21.45: 1. Ac tualiteiten; 2. Documentair boekenpro gramma; 3. Weerpraatje; 4. Fragmenten „Song of Russia", füm: 5. „Briefgeheim", één-acter. De ANWB zal op 10, 11 en 12 April op het IJsclubterrein nabij het Olym pisch Stadion te Amsterdam een grot# nationale kampeertentoonstelling hou- j. is de bedoeling, hier een zo volledig mogelijk overzicht te geven van alles wat er in Nederland aan ten ten, kampeerwagens en kampeeruitrus tingen te koop is. Meer en meer wordt namelijk duidelijk dat goede voorlich ting ten aanzien van deze artikelen drjngend nodig is. K-B- van 3 Maart is met ingang an 15 Maart 1953 benoemd tot burge meester van Delft de heer D. 'de Loor 'e Leeuwarden, lid der Tweede Kamef Ider Staten-Generaal en lid van Ged. Staten van Friesland. De heer De Loor is lid van de Partij van de Arbeid.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 5