EDEN, TOEKOMSTIG ENGELS PREMIER? Nieuwe winkelsluitingswet is geen „kerkhof der commercie" Vitale Churchilltraint populaire neef voor komende verantwoordelijkheid Churchill kon nief slapen Ijverigste en meest intelligente pakpaard van „The old man'' OPSTAND DER- DIKKEN Veel gemeentelijke verordeningen worden niet goedgekeurd Gebrek aan hardheid? Baldwm over Eden Spaanse zwaargs wichten gaan een nationaal congres houden Edelmoedigheid, goedheid en humor het parool Voor de winkeliers, niet voor het personeel Duitse industrie wijst Nederlands plan af lE 7.0\fFR VANT urc-T- J VAN HET VORIGE JAAR liet Chur- chiU de wereld weten dat hij zijn minister van Buiten- andse Zaken Anthony Eden, meer en meer bij de binnen landse politiek betrekken zou. Speculanten knoopten hier direct de conclusie aan vast, dat de nu 79-jarige Engelse premier er het bijltje bij zou neerleggen, maar nog aan het begin van dit aar heeft Churchill dit in Washington ten stelligste ontkend. Een en ander neemt echter niet wee dat de nog altijd even vitale Churchill Eden als zijn opvol ger ziet. De oude, brilliante staatsman wenst zijn jonge populaire neef vast voor zijn toekomstige verantwoor delijkheden te trainen en in de afgelopen dagen en maan den heeft Eden al heel wat voorproefjes gehad. Hij was het, die op de recente Gemenebest-conferentie voor het voetlicht trad, meer nog misschien dan zijn bekwame collega van Financiën, R. A. B. Butler. En tijdens Chur chill s afwezigheid in Amerika en Jamaica heeft hij wederom het roer van het zwaar stampende Engelse schip van staat in handen gehad. Eden's wel meest op de voorgrond tredende eigenschap is zijn charme. Zijn lach, innemend en jongensachtig, weet zelfs zijn meest ardente politieke tegenstander te bekoren en heeft hem in het verleden al heel wat diplomatieke overwinningen bezorgd. Een groep Amerikaanse schoonheidssalons heeft Eden voor de oorlog als de knapste en best geklede man van de wereld uitgeroepen. En ook de sarcastische Goebbels be schreef hem dertien jaar geleden als de man, die meer op een filmster dan op een staatsman leek. Charme is een uitstekende eigenschap op het glibberige pad, dat staatslieden en politici bewandelen, maar over het algemeen brengt ze hen niet ver. Er zijn andere kwali teiten nodig om de hoogste sport van de ladder te bereiken, zeker bij mannen, die landsbelangen behartigen. Bezit Eden deze kwaliteiten? Die hardheid, welke voor het nemen van bepaalde beslissingen noodzakelijk is en die gave van nemen of geven op het juiste, beslissende moment? r\E LEVENSLOOP van minister Eden zou men enigszins paradoxaal kun nen noemen, want boven een groot deel van het leven van deze zo zachtzinnige en vredelievende natuur hebben steeds schaduwen van oorlog en oorlogsdrei ging gehangen. Van 1915 tot 1918 stond de nu 55-jarige minister aan de bloedi ge fronten van de Ypres en de Somme, in een oorlog, die, zoals hij aan zijn moeder schreef, „beestachtig en de mens onwaardig" was. In de dertiger jaren was hij als Engels minister van Buitenlandse Zaken een wrevelig ge tuige van de voorbereidingen, welke Hitier voor de jongste wereldoorlog trof. Als Churchill's rechterhand hielp hij in 1945 Duitsland op de knieën te brengen en een paar maanden later ook Japan. En nu, weer als minister van Buiten landse Zaken, zet hij de politiek van zijn socialistische voorgangers voort, welke er op gericht is de Russische dreiging af te wenden. Wat is het beeld van Eden gedurende de jongste oorlog? In één van Shakes- peare's stukken komt een staatsman voor, die er trots op gaat het „pak paard" van de koning te zijn geweest. Eden zon misschien het jjverste en in- telligenste „pakpaard" van Churchill kunnen worden genoemd, eerst als minister van Oorlog en daarna voor de tweede keer als minister van Buitenlandse Zaken. HELDERHEID VAN GEEST UOEWEL CHURCHILL en Eden ge- heel verschillende temperamenten hebben, vullen ze elkaar op vele pun ten aan. Churchill heeft na de oorlog geschreven, dat Eden en hij altijd in de zelfde richting dachten. Heel vaak behoefde er niet eens overleg te wor den gepleegd.... Dit betekent inmiddels niet, dat Churchill Eden de vrije hand liet. Hij was, wat men zou kunnen noemen, een „lastige baas", die overal het zijne van wenste te weten en die z'n onderge schikten altijd achter de broek zat. Desalniettemin is Eden de enige En gelse oorlogsminister geweest, die het nooit met „The Old Man" aan de stok heeft gehad. Hij was het, die in die zwarte weken van 1941 naar het Midden-Oosten werd gestuurd, in de tijd, dat de nazi's een inval in Griekenland voorbereidden. Als persoonlijke vertegenwoordiger van Het was de Britse premier Stanley Baldwin (de man met de pijp" door Churchill eens de „beste partijleider en de slechtste pre mier, die Engeland ooit gehad heeft" genoemd, de eerste minis ter ook die zo'n grote rol speelde bij de troonsafstand van koning Edward VI), die destijds van een door Eden opgesteld memoran dum zei: „Deze jongeman (Eden was toen dertig jaar oud en reeds onder-staatssecretaris van Buiten- STANLEY BALDWIN .zichzelf een naam maken landse Zaken) kan zichzelf een naam maken. Hij zal bij de eerste de beste gelegenheid promotie krijgen". Het grote moment ooor de jonge diplomuat brak in 193" aan. toen Sir Samuel Hoare als minister van Buitenlandse Zaken moest aftreden, omdat zijn politiek in Abessvnië had gefaald. Baldwin koos Eden als z'n opvolger en met hem de Jongste „Foreign Secretarn"die Engeland ooit ge had heeft. Churchill organiseerde hij het Griekse verzet, waarbij hij uitblonk door grote practische zin en misschien nog groter helderheid van geest. Na z'n succesvolle missie in Athene en Cairo werd Eden door Churchill naar Moskou gezonden, teneinde Stalin tot een pact met het Verenigd Konink rijk te bewegen. In 1942 kwam er een verdrag voor twintig jaar tot stand, dat nog geen vier jaar later als een papieren handdoek zou worden weg geworpen. ANTI-DICTATORIAAL TENSLOTTE NOG iets over Eden in die politiek onverantwoorde derti ger jaren. In 1938 diende hij zijn ont slag als minister van Buitenlandse Za ken in, omdat hij zich niet met de ver zoeningspolitiek van Neville Chamber- lain kon verenigen. Even leek het of de ster van de jeugdige staatsman ge vallen was. Hij was door zijn eigen politieke vrienden en collega's gewipt en tot het uitbreken van de oorlog toe zou niemand meer iets van hem horen. Wat daar in die crisis-jaren 1937 en 1938 achter de muren van nr 10 Dow- ning Street is gebeurd, kan nog steeds niet helemaal overzien worden. Maar enkele sluiertippen van dit van histo rische betekenis zijnde drama zijn in Keith Feiling's biografie over Cham- berlain opgelicht. Ook Churchill wijdt in zijn oorlogsmemoires menige be schouwing aan dit beleid. Niet lang na de vorming van het ka- binet-Chamberlain kreeg Eden het met zijn chef aan de stok, omdat hij niet aan een compromis geloofde. Wat de vooruitziende diplomaat wenste, was een krachtige, anti-dictatoriale buiten landse politiek, gesteund door het te zwak gebleken lichaam van de Volken bond. Eden blijkt één van de weinige En gelse staatslieden te zijn geweest, die duidelijk zag, waar Hitier en Mussolini naar toe wilden. Als hij er zeggenschap over had gehad, dan was de Volkenbond op dezelfde wijze als thans door de Ver enigde Naties in Korea geschiedt tegen de agressie van Italië in Abessynië op getreden. GESCHIL MET CHAMBERLAIN £)E STRENGE SANCTIES, welke Eden tegen Italië wenste in te voeren, werden door Chamberlain in het open baar als ,,'t toppunt van dwaasheid" beschreven. En een paar weken later deed Chamberlain door middel van de Italiaanse ambassadeur in Londen eer persoonlijk bei oep op Mussolini, zon der zijn minister van Buitenlandse Za ken hierin te kennen. De kruik kwam tot barsten, toen Chamberlain er, tegen het advies var Eden in, op stond met Mussolini te on derhandelen. In een rumoerige kahi netszitting verklaarde de premier, da de meningsverschillen tussen hem en Eden zo groot waren geworden. datecn van beiden zou moeten aftreden. Dc ministers schaarden zich zonder uitzon dering aan de zijde van de minister president en Eden bleef niets anders over dan zjjn ontslag in te dienen. (Welk een diepe indruk dit aftreden destijds op Churchill maakte vindt de lezer weergegeven in het aan Chuchill's „Me moirés" ontleende kader „Chuchill kon niet slapen", dat bij dit artikel ge plaatst is.) CRITIEK VAN LLOYD GEORGE UOEWEL HIERUIT blijken moge dat Eden indien dit noodzakelijk is krasse maatregelen voorstaat, blijkt an derzijds uit de bovengenoemde boeken van Feiling en Churchil ook duidelijk, dat Eden niet altijd voor zijn standpunt of overtuiging heeft willen uitkomen. Ook in een in 1937 gehouden speech van Lloyd George komt naar voren, dat de tegenwoordige Engelse minister van Buitenlandse Zaken meer van aar dige dan van harde woorden houdt. Een laatste bezwaar dat soms tegen Eden als toekomstig eerste minister wordt aangevoerd is dat men hem evenals Roosevelt en in mindere mate Churchill verantwoordelijk kan ach ten voor het geloof, dat Rusland inder daad een gedaanteverwisseling had on dergaan en dat de oude, imperialisti sche Kominternpolitiek niet langer be stond. Eden was er tien jaar geleden werkelijk van overtuigd, dat het Tro jaanse paard begraven was. In feite was het voor een paar jaar op stal gezet met de vooropgezette bedoeling het later weer in landen als Hongarije. Polen. Tsjecho-Slowakije en Duitsland te gebruiken. ANTHONY EDEN .in de schaduwen In de functie van premier kan een en ander zeker als een ernstige fout wor den aangemerkt. Maar tegelijkertijd is het toch ook weer zo, dat niets het Britse electoraat zo kan bekoren als een staatsman, die zowel de achting van zijn politieke vrienden als die van zijn politieke vijanden heeft. Moge het Eden die zijn carrière maakte in twee wereldoorlogen en de dreigende jaren daartussen en daarna, zo hij inderdaad Brits premier wordt, gegeven zijn deze hoge staatsmanspost vele jaren in het heldere licht van vre de en voorspoed te bekleden. Dan zal zijn charmante lach de voorbode ge weest zijn van een tijdperk waarin de hoop bewaarheid werd die in al die bange jaren in'zijn hart èn in millioe- r.en harten blééf leven en nog leeft. WINSTON CHURCHILL, de nooit versagende, die nadat hem op 10 Mei 1940 de onmenselijk zware taak van Brits premier èn minister van defensie op de schouders wCrd gelegd de nacht daarop rustig en zonder dromen sliep („Feiten zijn bete-r dan dromen", zo besluit hij het eerste deel van zijn memoires, dat met deze gebeurtenis eindigt) heeft in de donkere dagen toen de Westerse democratieën machteloos leken tegenover de brutale aanma tigende daden van Hitier en Mus solini slechts één slapeloze nacht gekend. Dat was toen Eden naar aanlei ding van diens geschil met de toenmalige eerste ministeT Cham berlain aftrad als minister van Buitenlandse Zaken. Churchill schrijft hierover in zijn memoires: „IAAT IN DE AVOND van de 20ste Februari bereikte mij m- mijn oude werkkamer op Chart- well (waar ik ook nu nog dikwijls zit) het telefonisch bericht, dat Eden afgetreden was. Ik moet be kennen dat mij de moed ontzonk en ik voor een ogenblik overwel digd was door de duistere wate ren der wanhoop. In mijn lange leven heb ik vele ups en downs gekend. Gedurende de gehele oor log, die spoedig komen zou, heb ik nooit enige moeite gehad in WINSTON CHURCHILL visioen van de dood ap donkerste dagen. Tijdens de crisis van 1940, toen een zo grote ver antwoordelijkheid op mij rustte, en ook in menig angstig, hachelijk ogenblik tijdens de daarop vol gende vijf jaren, kon ik altijd in bed neerploffen en in slaap val- en na gedane dagtaak ofschoon er natuurlijk altijd de mogelijk heid bestond, dat ik door een of ander alarmbericht gewekt werd. Ik sliep vast en werd verkwikt wakker met geen ander verlan gen dan aan te vallen op alle problemen, welke de ochtendpost maar brengen mocht. Thans ech ter, deze nacht van 20 Februari 193S en uitsluitend bij deze gele genheid, wilde de slaap maar niet komen. Van middernacht tot het ochtendgloren lag ik te bed, ten prooi aan gevoelens van verdriet en angst. Het was als stond één en kele krachtige jonge figuur pal tegenover de lange, trieste, sle pende stromen van stuurloos ca pituleren, van misrekeningen en gebrek aan stuwkracht. In enkele opzichten zou mijn beleid van het zijne verschild hébben, doch op dat ogenblik scheen mij in zijn persoonlijkheid de hoop op red ding van het Britse volk beli chaamd te zijn het edele, oude Britse volk, dat reeds zoveel voor de mensheid gedaan en nog iets méér te geven had. Nu was hij afgetreden. Ik keek hoe het dag licht langzaam door de vensters binnensloop en zag in mijn ver beelding het visioen van de mij aanstarende Dood". zonder verordeningen zitten en de win- kelsluitdag er geheel geregeld is vol gens de bepalingen van de nieuwe wet. Deze situatie is in een aantal geval len, zo niet onhoudbaar dan toch onge wenst. Waarom zou men dan niet wat neel en de gemeentebesturen horen ook wel de bedieningsorganisaties, doch dat geeft niet de doorslag. De belangen van het personeel zijn vastgelegd in de Ar beidswet en het Werktijdenbesluit voor winkels. Niet vergeten mag trouwens worden, dat het merendeel van de win keliers in Nederland zonder bedienden werkt. Het platteland LIET PLATTELAND dringt steeds aan en veelal niet ten onrechte op een uurtje langer open. De vrouwen kunnen er dikwijls pas boodschappen gaan doen, als de man thuis is. Welnu, (Van onze Haagse redacteur) door de vingers zien? Bovendien treedt bij algemene maatregel van bestuur is de Rijkspolitie in de ene gemeente reeds de mogelijkheid geopend van een „WAAROM ZOUDEN WIJ EEN WET MAKEN, waarin voorgeschreven is, ZkVe" OuCeren Btn^ntjr^far^aa'rschijnl^oTzo^n dat de winkels des avonds om zes uur gesloten moeten zijn en dat op Zondag jgjjj* ^nhTngig^jn26" "°g biJ d® algemene maatregel van bestuur wor- niet verkocht mae worden, als men zich er toch niet aan houdt?" zei ons eens Dat maakt de toestand op het ogen- blik verward. De gemeenten, die een een Belgische collega met wie we in de avonduren door de gezellig verlichte door hen uitgevaardigde verordening winkelstraten van Brussel dwaalden. Zijn zorgeloze opmerking verried de dam-voord hetgeen"''niet^elden ™e°idt Tót tvoische min of meer luchtige Belgische mentaliteit. Onze zuiderburen noemen ®en nieuwe verordening, die de toets UF n der critiek van het departement, dat de Nederlandse Winkelsluitingswet „het kerkhof der commercie". En toch op zijn beurt weer het advies inwint j j j van de desbetreffende Kamer van zouden wij er met graag af willen. Sinds jaren zijn wij eraan gewend, dat de Koophandel, kan doorstaan. zaken des avonds dicht zijn en dat we dus overdag onze inkopen moeten doen. Nje, voor personeel Wij hebben ons leven ernaar ingericht- Dat neemt niet weg, dat er steden en HET PUBLIEK des avonds niet dorpen zijn, die uit bepaalde overwegingen met name toeristische een kan kopen, koopt het overdag. Men den uitgevaardigd voor de tabaks- en viswinkels. De koopavond is in de practijk ge bleken goed te voldoen. Ruim 250 ge meenten hebben er thans een ingevoerd al geldt hij niet steeds voor alle bran ches en niet overal tot tien uur. In de steden brengt hjj gezelligheid en de café's en restaurants plukken er de voordelen van. Alleen de bedienden zjjn minder enthousiast. (Van onze correspondent) JC BILBAO IS een „Club de los Gor- dos", de club van de corpulenten boven de 110 kilogram, opgericht. Deze maand zal in Bilbao het eerste cationale congres van de Spaanse dik zakken plaats vinden. De Bacchan tische figuren met al hun gezetheid, overvloed en weelderigheid zijn in opstand gekomen tegen de normale Apollo's en de magere, holwangige schoonheids-mannequinsdie zo wei- nig aan leven in zich hebben als hun B.kini's aan stof. De dikken, die anders altijd liever op de achtergrond blijven, die niet met hun ellebogen kunnen stoten, omdat zelfs deze bij hen nog een zachte ron ding tonen, die graag in bescheidenheid bloeien, ziin vastbesloten hun licht niet langer onder de korenmaat te zetten. Ze komen er rond voor uit, dat ze een overmatige omvang hebben. Ze dagen hun medemensen uit tot bewondering. En lachen luidkeels om de dunnen, die met zorgelijke gezichten door het leven gaan, over duizend en een moeilijkhe den jammeren en bang zijn voor een millioen ziekten. Zij zelf hebben ple zier in hun leven en willen, dat ook hun naasten zich met hen verheugen. Want hun lijfspreuk luidt: „Edelmoe digheid. Humor en Goedheid! Het is verre van hen de spot te drij ven met hun benige medemensen, die zo weing huid hebben, dat deze nau welijks straks over hun skelet gespan-: nen kan worden. De dikken plagen ze: op z'n hoogst een beetje, maar ze ver-: ontschuldigen zich daarvoor in éénp adem en nodigen hen uit te komen eten.: Zo hebben ze het ook in Bilbao ge-i; daan. Bij hun oprichtingsvergadering;1 waren ook twee verslaggevers aanwezig, die slechts 52 en 53 kilo mee op de weegschaal brachten. Natuurlijk moes ten ze meteen aan de feestmaaltijd deel nemen waar dikzakken bii elkaar ziin. worden steeds feestmaaltijden ge houden. Daarbjj werd opgediend: om te be ginnen een uitgebreide hors d'oeuvre, daarna schildpadsoep, in olie gebakken jonge palingen, een sappige biefstuk, een heel haantje, kaas, twee soorten taart, uitgelezen vruchten; daarbjj werd witte en rode wijn en champagne ge schonken en ais kroon op het weA cognac, koffie en een havanna! Met deze grondslag in de maag was het ongevaarlijk tot de verkiezing over te gaan. Er ontstond niet eens een com plicatie, toen bleek, dat de zwaarste van deze zware vergadering een „bui tenlander" uit Madrid was en daarom ondanks ziin hoogste gewicht niet als president in aanmerking kwam. Dikken regelen dergelijke conflicten met een glimlach: ze namen de op een na zwaarste, een stadgenoot die 145 kilo woog en schoven hem de extra breed gebouwde presidentstoel toe. Van de vele opmerkelijke bijzonder heden in de samenzweringsvergadering van de dikken was biizonder opvallend, dat er zeer veel gelachen, maar geen» kwaad woord gehoord werd. dat er nie mand haast had doch ieder tiid in over-l vloed had. dat er niemand klaagde en dat iedereen optimisme uitstraalde, dat'; zelfs de oorlogsverklaring tegen deg angst van de medemensen met lachen- de ernst uitgesproken werd. De dikken] hebben dit protest tegen de voortduren- de angst humoristisch ingekleed en heb-i ben uitgeroepen: „weg met de maag-, zweren!" Geen van hen heeft zich na-, tuurliik verbeeld, dat een dergelijk} anathema een maagzweer kan voorkok men of genezen. Maar ze wilden sugge-j ren. dat vele mensen door hun voort- durende innerlijke angst maagzweren] krijgen en soms zo bang ziin. dat ze: daardoor hun leven verkorten en een. vroegtijdige dood sterven. Misschien zijn de dikken zelf soms: ook wel eens bang voor het leven, maar ze willen het niet tonen, omdat ze we ten. dat er op aarde niets ergers is dan paniekverspreiders. Liever scheppen ze een beetje op en blazen met volle wangen de trompet van het optimisme. zou uit deze stelregel de conclusie kun nen trekken, dat de winkeliers dus niet in hun omzet getroffen worden. latere sluiting dan zes uur in de namiddag prefereren- De Nederlandse wetgever is nu ook weer niet zo, dat hij ongevoelig zou zijn voor de argumen ten, die men hier en daar voor een ruimere kooptijd kan laten gelden. Daarom maakt de nieuwe Winkelsluitingswet, die op 1 October van het vorige jaar in de eigenaren van de zaken, waarin cho colade en banket wordt verkocht, of tabakswaren, of vis! Menigeen, die des avonds van zjjn werk komt, stoot zijn Deze gevolgtrekking is echter onjuist. Men moet het maar eens vragen aan werking getreden is, afwijkingen van haar stringente bepalingen mogelijk. in de practijk verboden worden. Dat geschiedt dan meestal op godsdienstige motieven. De verruimingen van de bepalingen kunnen de gemeenten alléén verlenen r\E NIEUWE WET is een raamwet, onder goedkeuring van de Kroon. Zij D waarin de grote lijnen zijn vastge- worden dan juridisch en op het beleid Het verschil met de oude wet is, beoordeeld. neus, als hjj zijn vrouw denkt te ver rassen met wat gebakjes of met een bosje gerookte paling, of als hij nog wat rokertjes wil meenemen. Sommige winkels moeten het speciaal van de Zondag hebben, doch toen de De practijk nieuwe wet in voorbereiding was, was men toch algemeen van oordeel, dat de UOE WERKT NU de nieuwe Winkel- zaken des Zondags gesloten moesten sluitingswet in de practijk? Op het zijn. Dat is nu in de wet vastgelegd, platteland, zo is gebleken, is de sluiting, al zijn uitzonderingen mogelijk. Ook vooral op Zondag, meermalen ran te verlangde men algemeen de halvedag- dat de gemeenten nu bij speciale ver ordeningen zekere verruimingen kun nen toestaan en bijvoorbeeld YeJ&u"" nine kunnen verlenen tot verlating \an het sluitingsuur of tot het open houden van winkels op Zondag. JBMi - De nieuwe wet laat niet toe, dat de enge grenzen verbonden. Het gevolg is, sluiting, doch dit ging de wetgever te MJH ,"v"* 3T\« «Arnlinbta l-> «31 vrcv/-) q cl-c 111111 r> n gemeenten beperkingen opleggen, i hii de oude wet mogelijk was. Vó zoals dat de gemeentebesturen verordenin mitffPinK was óór 1 gen ziin gaan maken in de geest van bij de oude wet m g J de oude wet Daarom wijst het depar- October 1952 kon bij gemeenteiijKe r - fement van Ecönomische Zaken deze geling o.a. de zogenaamde halvedag- verordeningen af. sluiting worden voorgeschreven. Sinds 1 October is een stroom van r- t„ zzn uitzondering op het systeem zulke verordeningen losgekomen en Eri» nieuwe wet- wei is het Vege- een zeer groot gedeelte daarvan niet van de nieu ,traathandel met ge- goedgekeurd Het resultaat is, lat ver- Z,OIlUflg i_ j1>-nvs ceViairlonc ffemoonfon tVianfi h^lpmaal ver. De verplichte halvedag-sluiting kan nu opgelegd worden bij gemeente lijke verordening. De Kamer van Koop handel ziet erop toe. De winkelsluiting werkt ongetwijfeld in het belang van het personeel, doch de wet is uitsluitend gemaakt ten ge rieve van de winkelier». Dat wordt nog al eens over het hoofd gezien. Er wordt Overtredingen tegen de nieuwe wet komen voornamelijk in bepaalde bran ches voor en niet in groten getale. Men was namelijk reeds aan de sluiting om zes uur gewend. Op het ogenblik lo pen enige tientallen processen, alle over principiële kwesties, o.a. de automaten betreffende. De strafbaarheid van de koper bij de overtreding is niet in de wet vastge legd. Er zijn wei gemeentelijke veror deningen gemaakt, waarin de koper toch strafbaar werd gesteld. Den Bosch deed dit het eerst; de verordening werd prompt door de Kroon geschorst. Andere gemeenten lieten toen wijselijk een overeenkomstige bepaling achter wege. De straathandel |"\E STRAATHANDEL is geoorloofd tot zeven uur. Dat is nog een over blijfsel van de oorspronkelijke opzet van de wet De halvedagsluiting geldt niet voor de straathandel. Bij slecht weer vooral als het regent legt de natuur hem wel een „halvedag-sluiting' op. Sommige gemeentebesturen piobe ren wel de halvedag-sluiting voor de straathandelaren langs een achterdeur tje binnen te halen, maar het departe ment van Economische Zaken geeft dan zeer terecht niet thuis. Over het geheel genomen kan ge zegd worden, dat de nieuwe winkel sluitingswet goed voldoet. De verwarrin gen, die nog mochten bestaan, zullen staan op zonaas docd dit kan scheidene gemeenten thans helemaal wel rekening gehouden met het perso- langzamèrhand wel opgelost wórden. ['ingg 6Gtw3i6n Ook de Duitse industrie en handels dag heeft thans het Nederlandse plan voor een tolunie van zes Europese landen afgewezen. Deze organisatie der Duitse industrie heeft zich daar mee aangesloten bij het standpunt van professor Erhard, de minister van Eco nomische Zaken, die de vorming van een tolunie niet de juiste weg acht om tot een economische eenheid te ko men. Een volledige afbraak van de tol muren zou volgens de Industrie en Handelsdag eerst zin hebben wanneer een gelijkgerichte economische en fi nanciële politiek der Europese landen reeds tot een gemeenschappelijke markt zou hebben geleid. Wat eerder dan een Europese tolunie nodig is, is volgens di organisatie een uitbreiding van de wereldhandel door een algeme ne tolverlaging, die niet alleen Groot- Brittannië, doch ook de Ver. Staten zou moeten omvatten. De organisatie sprak zich tevens uit tegen de vorming van verdere deel-gemeenschappen in Europa, zoals een landbouwgemeen- schap. De Franse minister van Financiën Bourges Manoury, zal premier Mayer en de minister van F.uitenlandse Zaken Bidault. deze maand op hun reis naar Washington vergezellen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 11