„Opperhoofd" prins Jean voert zijn „squaw in zijn tent Deens kaasoffensief dreigt ons land te verdringen Peiemoeder bij de doopvoni wordt thans schoonmoeder bij altaar r n Prinses Josephine betekende zeer veel voor vader en broers 'ti Kemiet je uiit... Hoewel een gewaarschuwd kaas handelaar voor twee telt... Is er sprake van eigen schuld Drie Nederlanders krijgsgevangen DE BEKRONING VAN EEN KINDERSPEL Tijd van grootste geluk Somber voorgevoel VERWARRING In Noordwijk Oorlogsellende Gevangenen der Gestapo Naar Zuid-Duitsland Wegbereidster Luxemburg in feesffooi John Luxemburg -<'»<- ..- - jj* f i - ZWARE STRAFFEN VOOR ZES MAU-MAU-LEIDERS DRIE FACTOREN IN HET GEDING Stavenisse begint nu aan de opbouw De allane dr Samue Meineedzaak tecen oud patiënt aangehouden De zeven ontsnapte gevangenen Brits uitwijzmgsbevel een Van moord verdachte arts biijit ontkennen DONDERDAG 9 APRIL 1953 (Van ome speciale verslaggever) MU VANDAAG In de kathedrale kerk van Luxemburg Prins Jean, de erfgroot- hertog en Prinses Josephine Charlotte van België man en vrouw zijn ge worden, is dat de bezegeling van een jarenlange vriendschap. Om niet te zeggen: de bekroning van een kinderspel. Sinds hun jonge jaren hebben de koninklijke bruid en bruidegom namelijk reeds grote genegenheid voor elkaar gevoeld Er gebeurt vandaag echter nog meer: de groothertogin Charlotte, die een der eersten was die zich, vijf-en-twintig jaar geleden in het kasteel van Laeken over de toen jonggeboren Prinses boog, zal van petemoeder van de Prinses haar schoonmoeder worden. Zij was het, die de jonge prinses destijds in de Brusselse Sint Goedete ten doop gehouden heeft. Het is dus geen wonder, dat de dingen voor deze beide koningskinderen gelopen zijn, zoals zij liepen: van hun geboorte af schenen zij voor elkaar bestemd te zijn. Jceld. Het Belgische volk heeft dat juist zo in haar bewonderd. De dood van de Kóningin beduidde allereerst 'n veran dering in de verhouding tussen vader en dochter. Voor de nog jonge koning Leopold werd dit kind tot een grote troost. Toen de vorst, teruggekomen uit Zwitserland na het verlies van ziin jon ge Koningin zich het allereerst naar de kinderkamer begaf, was hij een gebro ken man. In een briefje aan haar grootmoeder in Zweden schreef de Prinses: Papa heeft gehuild. Dat was heel erg. Ik be greep direct, dat er iets heel ergs was gebeurd". ER is een kleine anecdote bewaard gebleven uit de tijd. dat het bruidspaar jong was. In het slot te Luxemburg, waar de groothertooglijke familie woon de, speelden de kinderen indertijd met enthousiasme een Indianenspel. Jean had een echte Idianentent. Daarin mocht „Jojo" het verkleinnaampie dat de Prinses altijd gedragen heeft - echtge note van het opperhoofd ziin, diens squaw, die hijzelf daar binnenleide. Dat spel is nu werkelijkheid geworden. Tegen haar moeder. Koningin Astrid, zei het Prinsesje toen eens: „Van alle mensen die ik ken is Jean de aardig ste". Jean had soortgelijke gevoelens maar hij zei: „Het is jammer, dat ze een meisje is. Ik speel liever met jon gens. Dat alles speelde zich af in de meest onbezorgde jaren, die deze beide Ko ningskinderen gekend hebben. Voor Jo sephine was het de tijd van het grootste gèluk. Haar moeder leefde nog en alles in het Belgische vorstenhuis scheen blijdschap te zijn. Dat geluk was zo groot dat de vader der Koningin, de Zweedse Prins Karei er bang van werd en zei: „Het is te veel. Lang kan het niet duren". HEEFT deze Prins uit het Huis van Bernadotte een somber voorgevoel ge had van wat er op die stralende ochtend van het jaar 1935 aan het Vierwoudste- denmeer in de buurt van Küssnacht ge beurde? De tragische dood van Konin gin Astrid is genoegzaam bekend. Zij bracht in het leven van de jonge Prin ses en haar broers een totale omme keer. De Prinses Boudewijn en Albert waren toen nog maar zo klein. En Jo sephine was een kind. dat toen een heel grote verantwoordelijkheid te dragen kreeg, omdat, ongemerkt, zowel de broers als de vader op haar gingen steunen. Zo heeft zich reeds zeer vroeg in deze Prinses het moederlijk gevoel jegens haar dircte omgeving ontwik- WIJ léven eensklaps weer in de tijd, dat niemand meer iets van de in ternationale politieke verhoudingen en gebeurtenissen begrijpt, zo hij er tenminste ooit iets van heeft gesnapt. Nu ja, niemand, dat is overdre ven, want in de trein tussen Hoorn en Enkhuizen hebben wij gisteren een wijs gesprek afgeluisterd tus sen twee actieve vertegenwoordi gers, die er alles van af bleken te weten. Maar dergelijke gevallen zijn helaas zeer zeldzaam. UOE dan ook, tijdens deze venoarren- de ommezwaai-periode is plotseling Dag Hammarskjöld aan het secre taris-generale firmament versche nen, of beter, als één van de directe gevolgen van deze politieke reuzen zwaai. Dit stemt tot algemene en grote tevredenheid, doch er is nu niettemin een grote moeilijkheid opgedoken: de naam Hammarskjöld UET is natuurlijk dóódsimpel om „Dag!'' te zeggen voor vrijwel alle nationaliteiten, nemen wij aan en het klinkt bovendien zeer ge- noegelijk en hartelijk, maar het gaat toch niet aan, een secretaris generaal der Vee En, een man, die zijn hele salaris op de bank kan zetten en van de rente een goed bestaan met iedere dag vlees op tafel kan leiden, zo familiaar toe te spreken. Daartegenover staat, dat zijn achternaam Hammerskjöld bijna even verwarrend is als de toestand zelf. 7FT hier de naam van zijn voorganger en mede-Scandinaviër Lie eens naast! Bij hem kwamen alleen zijn beste buitenlandse kennissen in moeilijkheden, als zij hem met „Trygve" mochten aanspreken. Daar lag de zaak dus juist andersom en was veel eenvoudiger. WANHOPIGE stenografen, journalis ten, secretaresses, e.d. hebben zich reeds tot de nieuwe secretaris-gene raal gewend met de bede, hem kort en krachtig „Hammar" te mogen noemen. Een naam, die in slaat, want het betekent hetzelfde als ons „hamer", en die bouendien eenvou dig en begrijpelijk is. De heer Hammar(skjöld) heeft naar men beweert toegezegd, het verzoek in overweging te zullen nemen, zo als de laatste dagen plotseling zo veel wordt toegezegd en zo veel weer in overweging wordt geno men. MAÏ* de kloeke naam Hammarskjöld- Ham.ersch.ild welke ons aai. voortvarende en ondernemende Noormannen uit lang vervlogen tij den doet denken, is op zichzelf al hoe verwarrend ook een be lofte voor de toekomst. Op de dag van de begrafenis troostt» zij haar vader met de opmerking: „Ik ral proberen evenveel van TT te houden ais moeder van U hield". Het was de inleiding van een vriendschap, die Ja renlang tussen vader en dochter heeft bestaan en die atie tegenslagen en te leurstellingen. d'e cr nog kwamen, doorstaan heeft. Het was tenslotte Jo sephine, die de weg voor haar vader in België baarde. Die grote vriendrehau voor haar vader was ook een stimulans voor de vriendschap voor Llliane Bacls, die de tweede vrouw van haar vader werd en van hem de titel Prinses van Réthy ontving. MEN herinnert zich, dat Koning Leo pold als kroonprins en ook als jong vqrst grote belangstelling voor Neder land had. Hii had met Koningin Astrid reizen door Nederlands-ïndië gOTtrcrakTr Om ziin kinderen gelegenheid te geven zich beter in het Vlaams uit te druk ken zond hii hen met vacantie naar Noordwijk. Enkele jaren heeft men hen daar met de burgemeesterskinderen in het zand kunnen zien snelen. Het wa ren stralende weken voor de kinderen, die in het kasteel van Laeken. ondanks de zorg, die aan hen werd besteed, toch de moeder zeer misten. Koningin-moe der Elisabeth hield een ooeio in het zeil en zij was geen gemakkelijke vrouw. Vooral de verhouding met haar zoon. de Koning, liet nog wel eens te wensen over. Zo jong als zii was. is Jorenbine vaak tussen beiden gaan staan. Zii ging in die tijd op school in het kasteel van Laeken. waar voor haar en een aantal leefti'depnoten een speciale school was ingericht. TOEN de oorlog in 1940 uitbrak over Europa stelde hij de Belgische konings kinderen voor 'n reeks zware beproevin gen. Hun vader was met de troepen in het veld. Toen zii hoorden dat hij te rugtrok op de kust, kregen zij opdracht te vluchten. Met grootmoeder. Koningin Elisabeth, die een dergelijke gebeurte nis in haar leven voor de tweede maal meemaakten, reden zii per auto door Frankrijk Bij de Soaanse grens wachtte een telegram. De Koning en zijn leger hadden zich overgegeven en de vader, inmiddels op ziin kasteel Jn Laeken ge ïnterneerd. wenste ziin kinderen terug. Dat was het begin van hun gevangen schap. Er was geen mogelijkheid voor de Belgische koninkliike familie om contact met wie dan ook te hebben. Uit die periode van opsluiting dateert de vervreemding tussen Boudewiin en het_ Belgische volk. Tot voor kort leidden zii tot het zoveel ernstige begripsver warring. De zon die In die dagen over de le vens van de Belgische koningskinderen ging schijnen, was Liliane Baels. Zij werd 's Konings tweede vrouw en de kameraad van de npgeslotenen. In die donkeie jaren werd de saamhorigheid geboren tussen de Prinses van Réthy en haar stiefkinderen. Vooral, nadat de kleine Prins Alexander geboren was, op wie Josephine al haar moederlijke ge voelens kon concentreren. Die saamho righeid heeft de familie bij al de vergui zing in latere jaren, bijeen doen blijven. Zonder kennis van deze feiten Is de geschiedenis van het Belgische Konink lijke Huis in de laatste jaren niet te be grijpen. DE vreugde van het eenzame familie leven was van korte duur. Er wachtten de koningskinderen nieuwe beproevin gen. Zij kwamen tegelijk met de gealli eerde invasie. De gestapo wilde zich de gijzelaars, die zij in de Belgische ko ninklijke familie had, geenszins laten ontgaan. Daarom leden alle pogingen van Koningin Astrid's vader, de Zweed se Prins Karei, om ziin kleinkinderen naar Scandinavië te laten komen, schip breuk. Dat was ook de reden waarom de koninklijke gevangenen reeds eer der van Laeken naar Ciergnon waren overgebracht. Maar daar waren allen nog bij elkaar. Hieraan kwam nu ook een einde aan. Op een ochtend werd de stilte om Ciergnon verstoord door het geronk van auto's en het geluid van harde be velen. De Gestapo kwam Koning Leo pold halen! Het was voor allen een ver schrikkelijke slag. Met de Koning wer den ook Prinses van Réthy en Prins Alexander meegenomen. Koningin As trid's kinderen bleven alleen in de burcht achter. Prinses Josephine, die toen bijna veertien jaar was, huilde niet toen de zwarte soldaten haar vader tus sen zich innamen en vervoerden. Haar broers hadden haar zorg nodig. Boude wiin. die in het vochtige kasteel bron chitis had opgelopen, lag met een oor ontsteking op bed en was erg ziek. De kleine -Prins Albert huilde wel. Hii zocht steun en hulo bii ziin zusje. In al die misère hielp zii de Prinses van Ré thy nog met pakken. Daarna kwam de grote eenzaamheid. Alles was nu onze ker geworden. De grootmoeder was ook weg. Nadat men Koningin Elisabeth kamerarrest had gegeven, was zij spoor loos verdwenen. De koningskinderen konden niet weten, dat zii onder een valse naam in Brussel onderdook en daar in het verzet werkte. De onzekerheid werd nog groter, toen de Duitsers de drie kinderen in 'n auto zetten en naar het slot Hirschenstein in Zuid-Duitsland overbrachten, een koud naar gebouw met tralies voor de ven sters. Aan de buitenzijde hielden her dershonden. die in- en uitbrekers aan vielen. de wacht. In deze vochtige brucht werd Prins Albert ook ziek, maar er was geen medische hulp voor hem te vinden. In die dagen betekende Josephine alles voor haar broers. Uit Hirschenstein zijn zii naar het Oosten rijkse slot Stöbl gebracht. Daar ontmoeten zij tot hun verrassing hun ouders en Prins Alexander weer. In dat slot beleefde de Belgische ko ninklijke familie ook de bevrijding. De beker der vreugde bevatte echter een bittere droppel, want het bleek, dat er voorlopig geen mogelijkheid was om naar België terug te gaan IN BELGIE had men het nog in leven zijn van de koninklijke familie als een grote verrassing ervaren. Men had niets anders gedacht, of het koningshuis was door de Duitsers uitgemoord. De ge schiedenis daarna is gekend. Wat erin treft, is de grote trouw en toewijding waarmede de kinderen om de vader staan. Vier jaren lang, tot April 1949, deelden zij met hem lang, tot April 1949 Zwitserland. Toen heeft Josephine de reis gemaakt, die haar befaamd ge maakt heeft in de Belgische historie. Zonder enige officiële bedoeling trok zii voor persoonlijke zaken naar België doch de Belgen, die haar als klein meisje zagen gaan en als evenbeeld D< hoofdstraat van Luxemburg is ter gelegenheid van het vorstelijk huwelijk prachtig versierd. van haar moeder terug zagen komen, hebben van die reis een grote zegetocht gemaakt- Zij is in zekere zin de wegbereidster geweest voor de terugkeer van Koning Leopold. Voor de Prinses zelf waren die na oorlogse jaren zeer gewichtig. Gedu rende de oorlog had zij niet school kunnen gaan. Dat was. een grote teleur stelling geweest. Maar in Genève, waar zii met haar vader en stiefmoeder ging wonen kreeg zij kans het gymnasium te bezoeken en er eindexamen te doen. Na haar succes werd er een telegram bezorgd. Het was van Prins Jean in Luxemburg en het luidde: „Goed zo Jojo". Dat was voor wie het waarna men, een eerste aanwijzing voor een nieuwe levensrichting voor de Prin ses. IN ENGELAND kende men geduren de de oorlog bij de Irish Guard een jong soldaat, die John Luxemburg heette. Deze soldaat bracht het tot eer- se luitenant maakte de landing mee in Normandië en hij bevond zich ondet de troepen, die Luxemburg bevrijdden. Toen hij daar tussen de mensenmenigte door de straten liep, herkenden de Luxemburgers in de officier John Lu xemburg opeens hun erfprins Jean. Op de schouders droeg men hem naar het raadhuis van de hoofdstad. Prins Jean benutte zijn tijd in Enge land en in Canada om er aan ver schillende universiteiten te studeren- .v. - Mi 1 f De Brusselaren hebben enthousiast afscheid genomen van prinses Jose phine Charlotte, die in verband met haar huwelijk met prins Jan naar Luxemburg is vertrokken. De me nigte stond samen gedromd voor Viet slot Laeken, waar prinses Jose phine op het balkon verscheen. Op het ogenblik studeert de Prins in Leuven en hij vervult tevens de functie van inspecteur van de landmacht van zijn land. Zijn verloving met Prinses Josephine was, vcor wie beiden ken den. geen verrassing. Het kinderspel is thans werkelijkheid geworden. Het toekomstige opperhoofd heeft zijn „squaw" thuis gebracht! Na een proces, dat bijna twee maan den heeft geduurd zijn Djomo Kenjatta en vijf andere inheemse leiders ver oordeeld tot tien jaar dwangarbeid ieder, omdat zij lid zijn geweest van de Mau Mau en leiding aan deze orga nisatie hebben gegeven. De zes mannen zullen na zeven jaar in vrijheid wor den gesteld. De onrust in Kenya duurt middeler wijl voort. Bij gevechten in verschil lende delen van de kolonie zijn Dins dag een en twintig leden van de Mau Mau gedood. Twaalf Afrikanen zijn verdacht van moord gearresteerd. (Van één onzer redacteuren) „JdEDERLAND IS HET LAND van melk en honing". Klinkt het niet als een oud sprookje, dat ons hart weldadig verwarmtMaar desondanks een sprookje. De werkelijkheid is ruw en hard en zelfs begint het erop te lijken, dat Nederland niet eens meer het traditionele land van de boter en de kaas is. Althans van de kaas, want volgens ir P. Koek Henriksen, een Deens deskundige, kan geen enkel land op een zo fenomenale groei van zijn kaasexport wijzen als Denemarken. Het orgaan van de Nederlandse Zuivelbond vestigt de aandacht op de cijfers. Vóór de oorlog bedroeg de Deense kaasuitvoer nog maar 9000 ton. In 1948/49 was hij ges tegen tot 27.000 ton, in 1949/50 tot 30.000 ton. In 1950/51 tot 42.000 ton, waarna hij-in 1952-een hoogte van 52.000 ton bereikte. Deze export wordt in Europa alleen overtroffen door Nederland met 72.000 ton in 1951. Maarop de Duitse markt is Denemarken nu al twee jaar achtereen de voornaamste kaas-importeur. In de eerste drie kwartalen van 1952 leverde Denemarken 52 van de Duitse kaasinvoer en Nederland 47 HAT geeft -te denken. Nog somberder u wordt het beeld voor de Nederlandse kaasbereiders en kaashandelaren, nu blijkt dat Denemarken ook in Engeland ons land van de eerste plaats verdron- ggen heeft bij de invoer van kaas, al thans van de invoer voor de vrije markt. Voor deze markt leverde Dene marken in de eerste negen maanden van 1952 42% van het totaal en Neder land 33%. Ten opzichte van de eerste negen maanden van 1951 zijn we berg afwaarts gegaan, want toen leverde Denemarken 36% en Nederland 34%. De sprong, die Denemarken in Italië genomen heeft, geeft ons land evenmin reden tot juichen. Op de Italiaanse markt leverde Zwitserland in de eerste negen maanden van 1952 41% van de ingevoerde kaas: daarna komt Dene marken met 28% en tenslotte Neder land met 13%. Hier is de stijging van het Deense aandeel wel zeer opvallend, want in de eerste negen maanden van 1951 bedroeg de kaasimport uit Dene marken op de Italiaanse markt nog maar 12% van de totale invoer. Het betreurenswaardige is, dat de Nederlandse exporteurs zelf in Italië hun markt bedorven schijnen te hebben door elkaar te onderbieden. Vooruit gang voor de Denen dus in Duitsland, in Engeland en Italië. Ook op een aan tal kleinere markten ging het crescendo. Alleen in de Verenigde Staten en Is raël trad een vermindering op. Drie oorzaken W7EST-DUITSLAND voert ongeveer 25% van zijn verbruik in. Dat ver eist een import van 40.000 tot 45.000 ton per jaar. Dat Denemarken daarvan een zo groot deel voor zijn rekening heeft 'genomen, moet worden toegeschreven aan: le. de krachtige verkoopactie van Denemarken in het Ruhrdistrict, waar voorheen de Nederlanders vrijwel de gêhele import leverden; 2e. het feit, dat de Deense prijzen systematisch 20 öre per kg beneden de Nederlandse werden gehouden en 3e de omstandigheid, dat de Deense prijzen systematisch 30 öre rioden stabiel weren, terwijl de Neder landse prijzen van week tot week ver anderden. Aan de andere kant heeft deze laatste omstandigheid veroorzaakt, dat de Denen tengevolge van lang van te voren vastgestelde lage prijzen niet zo veel aan de Duitsers ver diend hebben. Denemarken ziet de beste kansen voor vergroting van zijn kaasexport in Engeland. Ook de vooruitzichten voor Kasgeldlening van t 30 000 met de gemeente Alkmaar De raad der gemeente Stavenisse heeft dezer dagen het voorstel van burge meester en wethouders behandeld om medewerking te verlenen aan de vor ming van een aannemers-combinatie in de gemeente Stavenisse. De gemeente kan als opdrachtgeefster en financier ster der herstelwerkzaamheden funge ren met financiële hulp van de adopte rende gemeenten. Na uitvoerige besprekingen bleek de gemeenteraad van oordeel te zijn, dat de voorkeur moest worden gegeven aan een vrije concurrentie. Ook aannemers van buiten Stavenisse moest de gelegen heid worden gegeven aan de herstel werkzaamheden deel te nemen. De voor zitter deelde mede, dat er van enkele grote aannemers reeds aanbiedingen waren ingekomen. De raad besloot verder met de ge meente Alkmaar een renteloze kasgeld lening ten bedrage van f 30.000.aan te gaan, met welk bedrag de eerste her. stelwerkzaambeden zuilen worden ge financierd. In de meineed-zaak tegen een vroe gere patiënt van dr J. Samuels (be kend door zijn eigen kanker-therapiei heeft de Amsterdamse rechtbank gis teren de beslissing uitgesteld, het on derzoek daar het niet volledig werd geacht aangehouden, en de stukken in handen gesteld van de rechter commissaris, opdat deze alsnog drie getuigen a décharge gal kunnen ho- ren, wier namen door de verdachte fJ". genoemd. Tegen de verdachte, ue 47-jarige Haarlemse monteur H. J, B„ ëist^68 maan(*en gevangenisstraf ge- Noord-Afrika acht men niet ongunstig. Men is zich ervan bewust, dat twee voorwaarden vervuld dienen te wor den, wil Denemarken deze run kunnen, volhouden. Het zal zich in plaats van op de vele soorten van thans moeten specialisseren op enkele typen, zoals Ne derland op de Goudse en de Edammer en het zal zijn pakhuisruimte, die slechts 25.000 tot 27.000 ton groot is, dienen op te voeren tot minstens 40.000 ton. Door het tekort aan pakhuisruim te wordt de Deense kaas in het alge meen zeer jong verkocht, wat nog al eens aanleiding geeft tot klachten over de kwaliteit. Overigens neemt het aan tal klachten af. De Nederlandse producenten en han delaren behoeven ich nog niet direct zorgen te maken. Toch is waakzaamheid geboden. Zij zijn door de vermelde cij fers gewaarschuwd en een gewaar schuwd man-geldt nog - altij d yooc tw cel In Noord-Korea (Van onze Haagse redacteur) Nu tussen de Gealliccruen en de communisten in Korea definitief over eenstemming is bereikt over het uit wisselen van alle zieke en gewonde krijgsgevangenen en Panmoendjon ver zamelplaats zal worden, rijst de vraag, of ook Nederlandse krijgsgevangenen deze plaats zuilen passeren. Officieel is slechts van drie Neder landse militairen bekend, dat zij in N.- koreaanse krijgsgevangenschap verke ren. Het zijn Arie Biever, een hospi taalsoldaat uit Den Haag, die ongeveer twee jaar geleden door de Noord-Ko- reanen krijgsgevangene gemaakt werd en sindsdien in Noord-Korea in hospi talen werkzaam is; de soldaat Lamberti uit Maastricht en de sergeant V. d. Snepscheut uit Best. Van deze drie is het aan de familie bekend, dat zij in Noordkoreaanse gevangenkampen ver toeven. Zij komen namelijk voor op da officiële communistische lijst. stok achter de deur Reeds geruime tijd geleden heeft de Nederlandse regering zich met het oog op een eventuele uitwijzing van de uit Breda ontsnapte gevangenen met de Geallieerde Hoge Commissie in Duits land, die thans een „uitwijzingsbevel onder voorbehoud" heeft gegeven, in verbinding gesteld, teneinde zich op de hoogte te stellen van de houding, die de geallieerde autoriteiten zouden aan nemen. Toen reeds werd min of meer duide lijk, dat men van die zijde medewerking kon verwachten. Er is indertijd geen melding van gemaakt, omdat men Duitsland zelfstandig wilde laten be slissen. Men nam daarbij aan, dat Duits land de eer aan zich zelf zou houden en een beslissing zou nemen ln over eenstemming met de Nederlandse wen sen. De Berkelse arts, J. F. A. O., die er van wordt beschuldigd zijn vrouw te hebben vergiftigd, en dié sinds Sep tember 1952 in arrest is. blijft nog steeds hardnekkig ontkennen. Bij sec tie op het lijk werden sporen van cyaan kali gevonden. Mevrouw prof. A. Steenhauer te Leiden, heeft dit ver gift echter niet als doodsoorzaak wil len aanwijzen. Bezwarend voor de ver dachte is het feit, dat hij twee dagen voor het overlijden van zijn vrouw één gram cyaankali bij een groothandel heeft besteld. De verdediging voert evenwel aan, dat hij dit vergift nodig had om de reactieproef van Boedelter voor een nierpatiënt te verrichten. In een psychiatrisch rapport wordt de ver dachte als volkomen toerekeningsvat baar geschétst.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 5