DE TREKSLUITING BEGON HAAR ZEGETOCHT IN DE V.S. I Garderobe vol variatie voor onze bakvissen Tussen hamer en aambeeld Everglaze en plissé zijn in trek bij de jeugd Niet krimpende wol Uitvinder had genoeg van brekende veters Pijn op gezette tijden Overschoen maakte „zipper" populair voe.tjdï Vragen staat vrij APARTE ROK MET BLOUSE OF ZONNEPAKJE Heeft moeder geen kleurgevoel (Van een bijzondere correspondent) 1 MISSCHIEN IS HET U BIJ HET GEBRUIK en vooral bij het weigeren van een treksluiting wel eens net zo vergaan als ons: een nuttig gebruiksvoor werp, dat plotseling dienst weigerde en daardoor meer aandacht opeiste dan anders, veranderde dan opeens in een duister mechaniek, dat ons door de geheimen van zijn werking in hoge mate intrigeerde. Nu weet vrijwel iedereen uit ervaring, dat het repa reren van een kapotte treksluiting haast onbegonnen werk is: het mag eens een enkele keer lukken, maar dat is meestal niet van lange duur en al gauw begint de ellende weer van voren af aan. Het zij verre van ons, U hier een handleiding u. geven om dergelijke reparaties voortaan met meer f a succes uit te voeren, want ondanks, of misschien juist wel dank zij, het feit, dat wij nu ontdekt hebben hoe een treksluiting eigenlijk werkt en waarin het geheim van de in elkaar grijpende tandjes schuilt, hebben wij er eens en voor altijd van af gezien ons nog eens op dit gebied te wagen, De verschillende onderdelen van zo'n treksluiting zijn namelijk zo precies op el kaar afgesteld, dat een defect aan dit mechaniekje - practisch niet te verhelpen is. die 6w, KI e w» Hw v. MAAR OM NU NOG EVEN tech nisch te worden: het geheim van de treksluiting schuilt in de vorm van het op-en-neer bewegende deel. Dit heeft namelijk een wat naar binnen gebogen vorm, welke het ook geeft aan de flexiabele randen tandjes, die de eigenlijke sluiting vormen. Deze tand jes zitten vastgeklemd aan de stof, en hebben aan het andere einde een ver hoging, een „kroon" zou men kunnen zeggen. Maar dat is niet het enige, zij hebben onderaan ook een holte, die precies even groot is als de kroon. En omdat deze tandjes allemaal volkomen gelijk zijn, past de kroon van de één in de holte van de ander. Bovendien zijn ze op zo'n afstand van elkaar aan de stof geklemd, dat het tegenoverlig gende tandje precies tussen de twee overburen in past. En nu komt het: wil men de trek sluiting dicht maken en trekt men de schuif naar boven, dan krijgen de tandjes in de schuif eerst een schuine stand, maar zijn zij beneden aangeko men, dan liggen zij horizontaal. De ruimte tussen de kroon van het ene en de holte van het daarop volgende tandje wordt door deze schuine stand juist zoveel groter, dat de kroon van de overbuur er tussen kan. Komen zij het volgende ogenblik horizontaal te liggen, en wordt de ruimte dus klei ner, dan sluit de kroon van b.v. het linkse tandje precies in de holte van het rechtse, en zo gaat het steeds maar door. Bij het openen van de treksluiting gebeurt natuurlijk precies het tegen- overgestelde. Op de illustratie ziet U wat er binnenin de schuif gebeurt af gebeeld, waarbij het „handvat" of de rem, zoals U het noemen wilt, ge makshalve is weggelaten. DE PERFECTE VORM, waarin wij thans de treksluiting kennen, is het resultaat van jarenlange onderzoekin gen, al schijnt het ons nu heel eenvou dig toe. De eerste producten, gemaakt door Whitcomb L. Judson in Chicago, wa ren bovendien helemaal niet voor het sluiten van kleding bestemd. Hij had steeds last met het dichtrijgen van zijn schoenen, en daar hij een inventief man was bedacht hij er een metalen sluiting voor, die door één handgreep het vereiste resultaat bereikte. Deze, in 1891 geconstrueerde „meta len ketting", zoals hij genoemd werd, was wel op het nu nog steeds ge volgde principe gebaseerd, maar zag er eigenlijk ontoonbaar uit. Dit was zeker een van de redenen waarom er niet veel gebruik van gemaakt werd. Een zekere Colonel Walker zag de uitvin ding en realiseerde zich de enorme mogelijkheden, die er in scholen. Hij stak er geld in, dat pas ruim twintig jaar later, in 1913, vruchten begon af te werpen. Toen werd, als resultaat van onafgebroken pogingen, eindelijk de eerste practisch bruikbare treksluiting gefabriceerd. HET DUURDE ECHTER nog tot 1923 voor de eerste treksluiting voor kle ding gebruikt werd, behalve dan in het leger, waar men in de Eerste Wereld oorlog ze al toepaste. En toen ging de grote opkomst van deze sluitingen weer via de schoen, In Amerika, waar zich dit alles af speelde, bracht een firma namelijk in dat jaar rubber overschoenen in de handel, welke voorzien waren van de nieuwe sluiting. De schoenen droegen de handelsnaam „zippers", en hadden zo'n enorm succes, vooral door hun sluiting, dat de naam daarop overging. Al-gauw zag men toen ook de mo gelijkheden voor toepassing in kle ding. Sindsdien heeft deze industrie een enorme vlucht genomen en kun nen wij thans in allerlei soorten, kleu ren en maten deze practische sluitin gen krijgen, terwijl het aantal toepas singen enorm uitgebreid is. En dit al les is te danken aan een kleine, vrien delijke man in Chicago, die eens kwaad werd toen zijn schoenveter brak. Steeds méér huisvrouwen zien in, dat het haar eigen belang is by het kopen van een bind middel MAÏZENA duryea te vragen. En haar winkelier geeft het haar graag, want het is ook zijn belang dat haar maal tijden slagen. Hij weet door ja renlange ervaring dat er voor groenten, soepen en sausen geen beter bindmiddel bestaat dan juist MAÏZENA duryea. Bij het gebruik daarvan zijn mislukkingen bij voorbaat uit gesloten. (Advertentie, Ing. Med.) 4 A hoeft geen 'verloren dog' te betekenen. 't Is altijd makkelijk MET DE HIERBIJ afgebeelde eenvoudige patroontjes maken we een garderobe vol variatie voor de grote dochter. Het vlot te jurkje van effen materiaal met afstekende puntbandgarne- ring is geen jurk, maar een rok en een blouse, die elk apart weer met een blouse en een rok (of zo u wilt een truitje en een sportpantalon) van an dere stof en kleur gecombineerd kunnen worden. Vervang de blouse door een lijfje met schouderbanden en u heeft een leuk zonnebadjurkje, dat naar verkiezing ook als overgooier dienst kan doen. Daaroverheen kan dan een bolero gedragen worden, bijvoorbeeld in de kleur van het puntband, wat weer een ander effect geeft. Is zo iets niet ideaal voor de vacantie? Voor de rok heeft u nodig 2 M. stof van 80 breed. Dit is de wijdte van het rokje. De lengte ervan meet u op de breedte van de stof af. U houdt dan nog genoeg over voor de tailleband van dubbele stof, die 71 c.M. lang (3 c.M. overslag inbegrepen) is en 3 c.M. breed. Daartussen wordt de ingerim- pelde rok genaaid. Wilt u er zakjes in, dan knipt u vóór het inrimpelen ca. 25 c.M. van af de middenvoorlijn een paar rechtstandige zaksplitsjes, die u poileert en van voeringzakjes breed. 'u° stfkt^e figuur naadjes,V vouwt een vormbies af. Wilt u de bolero ook het beleg aan de voorkant naar binnen over de blouse dragen, vergeet dan niet en brengt de knoopsgaten aan. Bij het mouwtjes iets langer te knippen, sluiten van de zij- en schoudernaden de rugschouders iets inhouden. De hals- Het zonnelijfje rand zet u tussen de dubbele stof van sluiting op d^e rug het kraagje. pas voor- De bolero (1 M. van 8( een stippellijn in het aangegeven. De randen (90 naakr binnen vouwen g /Z 22 25 bij U te hebben, die helpen direct! (Adv. Ing. Med.) WAT MOET HET gemakkelijk zijn om het gehele leven en al zijn ver schijnselen in zwart-wit te zien. Er is dan nergens meer een muizengaatje voor enige twijfel, alles is onderge bracht in schema's en de optelsom komt altijd uit. Dit kwam mij zo in de zin toen ik dezer dagen een merkwaardig briefje ontving als reactie op dat „School reisje naar Mars". De schrijver was heftig in de oppositie; merkwaardig genoeg: volstrekt in zijn eentje. Een ganse bundel adhaesie-betuigingen, sommige op haastig uitgerukte schrif tenvelletjes gekrabbeld, hebben mijn hart werkelijk verkwikt. Maar daar ik het duel nimmer uit de weg ga geef ik royaal het volle pond aan mijn tegenstander, dit mede ter lering van alle medestanders. Hij schryft: „Hoe het mogelijk is dat u anno 1953 nog steeds niet verder bent gekomen dan de eenzijdige ontwape- ningspropaganda, die in de jaren tus sen de eerste en tweede wereldoorlog ons land zoveel schade berokkende, is mij een raadsel. Blijkbaar heerst bij u en vele ande ren nog steeds de „gebroken-geweer tjes-mentaliteit", die, zo ze vroeger heel simplistisch en naïef genoemd kon worden, tegenwoordig slechts onsociaal kan heten. Ons leger toch is niets an ders dan een vorm van „bescherming burgerbevolking"! Wat het nut van de legerdagen be treft, heb ik het hierbij gaande uit knipsel ingesloten tot nadere informa tie. Verder kan ik u melden, dat ik als leraar R.H.B.S. met een groep leer lingen de K.M.A. heb bezichtigd en dat deze jongelui enthousiast waren over dit bezoek, daarbij tonende de nood zakelijkheid van een goed leger beter in te zien dan u. Mogelijk levert een en ander u stof voor een volgend artikel!" DAT DOET HET, mijnheer en vrij wel nog omgaande. Had u niet ge dacht, hè? Ik ben strijdlustiger dan u zou denken, en de pen is nog altijd het treffelijkste wapen. Voor dat in gesloten knipsel mijn bijzondere dank. Alhoewel ik enige moeite had met het doorworstelen van dit allerdroogste proza, ben ik die militaire medewer ker toch zeer dankbaar voor zijn me dedeling, dat O. TC. en W. van deze uit stapjes wel kennis heeft, maar er geen medewerking aan verleent èn dat voor soortgelijke schoolreisjes de ouders hun uitdrukkelijke toestemming moeten verlenen. Kijk, daar nu konden wij rustig een punt zetten. Als er werkelijk in ons goed land vaders en moeders ge> vonden worden, die van oordeel zijn dat de kazerne een geschikt recratie- oord is voor hun dochters dan breekt op zijn HoUands mijn klomp, en hink ik hoofdschuddend en zwijgend er vandoor. Maar die puntzetterij vind ik toch echt wel wat sneu voor u, mijnheer, die zo heerlijk argeloos zwart-wit re deneert: een typisch tijdsverschijnsel, Mussert of Moskou, weet u nog? Die Hitier was toch een handige jongen, dat moet gezegd. Hij heeft Europa aardig simplistisch leren denken, dat ziet men alweer aan uw brief. Als Saskia met enige ironie (dat is tegenwoordig ook al zo'n verdacht ar tikel) zich afvraagt of tanks wel het geschiktste speelgoed zijn voor mid delbare scholieren, en of op dergelijke schoolreisjes de realiteit van de oor log niet opzettelijk verzwegen wordt? dan speldt u haar direct een gebro ken geweertje op de revers. Ik ben principieel tegen het breken, mijnheer zelfs van geweren. Zij heb ben geld gekost. Geld, bijeengebracht door diezelfde hard sappelende bur gerbevolking, die u al Zo heerlijk be schermd ziet door „ons leger". Nu weet ik niet of u wel eens Ka merverslagen leest, anders had u daar in onlangs enige onrust kunnen be speuren over de vraag,, óf Nederland ooit wel verdedigd, laat staan be schermd zou worden. Wij vechten te genwoordig (dat weet u blijkbaar nog niet, u praat tenminste zo ouderwets van „ons" leger) in Nato-verband. Dat wil onder vele andere zeggen, dat waér de verdedigingslinie getrokken wordt. Komt het bijvoorbeeld voorde liger uit dat die door Noord-Afrika loopt, dan hebben wij hier het nakij ken. Trouwens, u moet maar eens in Ko rea bij de burgerbevolking gaan infor meren, hoe pleizierig dat beschermen in de practijk uitvalt. Als u toch aan het informeren gaat, moet u ook eens aan de weet zien te komen hoeveel al die beschermings apparaten wel kosten, hoe snel zij verouderd zijn en hoeveel nuttige za ken wij voor dat goeie geld hadden kunnen aanschaffen. MAG IK U TOT SLOT GERIEVEN met een deskundig citaatje mis schien tevens aardig geschikt om aan uw enthousiaste leerlingen voor te le> cm) krijgt een zen: Deze geharnaste wereld verkwist Het beleg hier niet slechts geld. Zij verkwist het en knoopsgaten zweet van haar werkers, het genie van maken. De fi- haar geleerden, de verwachting van guur- en zijna- haar kinderen. Een moderne zware den sluiten. Op bommenwerper kost dit: een moderne de rug zet u bakstenen school in meer dan dertig twee schouder- steden. Hij kost dit: twee elecrische banden aan centrales elk voor een stad van zestig' van 26 bij 3 duizend mensen. Hij kost dit: twee c.M., die aan fraaie volledig uitgeruste ziekenhui' de einden in zen. Hij kost zowat tachtig km beton- een puntje ge- nen bestrating. Wy betalen één enkel naaid zijn. De gevechtsvliegtuig met een half millioen banden van vo- schepel graan. Wij betalen één torpe ren zijn 7 c.M. dobootjager met nieuwe huizen waar lang plus 3 c.M. in meer dan achtduizend mensen had voor het aan- den kunnen wonen.' zetten van de Dit, mijn waarde leraar, mededrager gesp. De 78 der Europese cultuur, is niet een frag- c.M. lange cein- ment uit een propaganda-rede van tuur krijgt een zo'n onsociaal individu met een gebro- zelfde gesp. ken geweertje op de jas. Dochterlief is Het zijn de bloedeigen woorden van beslist „weg" Mr. Dwight Eisenhower, uitgesproken van zo'n char- aan een officiële lunch in April jX mant stelletje, En deze heer Eisenhower is, zoals u dat tegelijk zo wellicht weet, van huis uit beroeps practisch is! officier. SASKIA breed) is met blousepatroon werkt u met (Advertentie. Ing. Med.) DE VACANTIETIJD LACHT ons toe! Juni, Juli en Augustus zijn de maanden, waarnaar door velen met verlangen wordt uitgezien. Logisch, want na een jaar van (hard) werken mag er best eens een tijd aanbreken, dat men doen kan, waarin men zin heeft. Daarvoor is het immers vacan tie? Zo zal de een zich amuseren met knus veertien dagen thuis te blijven en een ander met het maken van fiets- of wandeltochten. Weer een ander zoekt het verder en overschrijdt de lands grenzen, iets, dat de laatste jaren op steeds voordeliger wijze kan geschie den. Hoe het ook zij, het is U van har te gegund! Voor de vacantietyd echter aan breekt, is het vrouwen eigen om een duik in de klerenkast te nemen en te zien of dit en dat nu wel bepaald ge schikt is om op reis mee te nemen. Eerlijk gezegd, is het dan zo, dat manlief wel „oVer de brug" moet ko men teneinde het financiële tekort aan te zuiveren Gewapend met een dikke portemon- naie wordt er dan gedefileerd langs de verschillende étalages, welke de stads-modemagazijnen rijk zijn. Een vlotte jurk, die zo gemakkelijk zou zit ten, zou men liever in een andere kleur zien en..och, de keus is ook zo moeilijk. Kopen we niets voor onszelf, dan is het wel de dochter, die de begeerde buit binnenhaalt. Zo is practisch iedere Moeder. Voor die sweet noem maar op hoeveel is het ook niet altijd ge makkelijk een keus te maken, want zy hebben meestentijds zo'n verdraaid eigen willetje. De meest schreeuwen de kleuren vinden aftrek en wat Moe der hierover zegt, wordt vergeleken met... ouderwets. Zo is het toch? Maar alla, dit is een modepraatje en daarom zullen we U iets vertellen over de bijgaande illustraties, die ge schikt zijn voor de jonge dochters. Everglaze is alles, wat de klok slaat. Dus ook een everglaze japon in een uitvoering van de Franse modeheer sers. Gezellig met een ruime rok in witte tint. Een brede ceintuur in hardrood vormt een alleraardigste onderbre king. Het mouwtje en de ronde hals kraag worden afgezet met een zwart fluwelen biesje. Plissé is ook nogal in trek by de hedendaagse jeugd. Waarom, zo dacht een ontwerper, alleen in de rok? Het lijfje bedeelde hij er eveneens mee. De modelletjes spreken beide voor zich, maar alleen zouden wij V de raad wil len geven, geef Uw dochter op deze leeftijd niet een dergelijk schoeisel! In de voortdurende strijd tussen pro ducenten en verwerkers van de ver schillende textielvezels, nog verscherpt door de na-oorlogse opkomst der syn thetische producten, heeft de wol weer een winstpunt behaald. Deze strijd wordt namelijk in de laboratoria uitge vochten, waar chemici steeds meer goe de eigenschappen aan de verschillende vezels weten toe te voegen, en nu is men er, althans volgens een rapport van de Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation, in ge slaagd wol een zeer grote weerstand tegen krimpen te geven. Daar de la boratoria, waar men dit uitgedokterd heeft, in Belmont (Australië) liggen, zal dit procédé voortaan de naam „Bel mont procédé" dragen. Waar het bij deze methode om gaat is het volgende: door het aanbrengen van een kleine hoeveelheid syntheti sche hars op de wol, worden de wol vezels op hun plaats vastgehouden, en kunnen dus niet over en langs elkaar gaan schuiven bij het dragen of bij het wassen, waardoor gewoonlijk het ver vilten en krimpen veroorzaakt wordt. Deze synthetische hars is volkomen on zichtbaar en het is zo weinig, dat men er ook niets van voelt. Het succes is echter heel groot, zegt het rapport. Men is in contact getreden met een sokkenfabriek, om de nieuwe bewerking in de praktijk te toetsen. Twintig mensen hebben toen maanden lang een paar sokken gewassen en ge dragen, waarvan een sok wel, de andere niet behandeld was. In de eerste weken viel bij de meetproeven vrijwel geen verschil te constateren, maar toen be gon de niet behandelde sok steeds meer te krimpen, zodat deze aan het einde van de proefperiode niet goed meer te dragen was. Bovendien is gebleken, dat deze „Belmont" behandeling de levens duur van de kledingstukken verlengt. Men is in Australië reeds begonnen het procédé op commerciële basis toe te passen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 5