De wedstrijdformule is gericht tegen superieure klimmers Joris v. d. Bergh tengevolge van hartaanval overleden Drobny's laatste kans ging teloor IVOROt ZESTIEN lastige cols werden van programma geschrapt Een finale NIELSEN-SEIXAS Om het geluk van Peter De cracks krijgen nu meer concurrentie DE RONDE VAN FRANKRIJK 1953 Van Cauter (B) won Ronde van twaalf kantons JOIIN van ECK traduit sportcommissie KNWU Pim, Pam, Pom en de wonderlamp WIMBLEDON-KAMPIOENSCHAPPEN Een drama van verloren illusies door Kitty Lessels Radioprogramma DONDEBDA02JUM1963 (Van een speciale verslaggever). J)E RONDE VAN FRANKRIJK is ditmaal, èn wat de duur èn wat de totale afstand betreft, korter dan in voorgaande jaren. En ze lelt lang niet zoveel lastige cols. Vergeleken bij 1952 zijn zestien min of ineer vervaarlijke klimpartijen vervallen, waartegenover staat dat de Vars, de Izoard en de Lautaret weer in bet route-schema zijn opge nomen. De Tour is dus minder zwaar geworden, wat nog niet betekent dat de strijd om de zege een minder fel karakter zal krijgen, eerder geldt het tegendeel. Maar het schema ziet er ontegenzeggelijk minder geducht uit. Sommigen hebben destijds, met een knipoogje, onmiddel lijk verklaard dat deze Tour op maat gesneden was voor een Louison Robet, mits in goede vorm. En er is ook gesproken van een anti-Coppi Tour, van een wedstrijdformule die aan de overmacht van de klimmers par excellence, van de „adelaars" van Alpen en Pyreneeën, een eind moest maken. DE FORMULE van de TourHier raken we het punt aan dat de organisa toren van de Ronde altijd de meeste zorgen heeft gebaard, en immer baren zal. Er is immers, behalve de strijd tussen de renners onderling, ook altijd nqg een worsteling tussen de organisa toren die een kleurige, heftige, bewo gen course van start tot finish ver langen, en de renners en bloc die, hoe gebrand ook op successen, toch altijd geneigd ziin om het succes langs de weg van de minste weerstand te ver krijgen, afgezien nog van de bijkans onvermijdelijke combines. Hoe heeft in ziin tijd Henri Desgrange, de Vader van de Tour, niet gevochten tegen de „dode" etappes, tegen de langdurige adempauzen waarin van strijd geen sprake was. Het is zelfs gebeurd dat hij de renners met tussenpozen liet starten, zodat elke etappe een. soort van tijdrit werd, en de onzekerheid van de eigen positie ten opzichte van die van de con currenten, tot aanwakkering van de strijdlust moest dienen. Dit experiment had geen succes, en het was fnuikend voor de belangstelling van het publiek langs de weg dat geen oog kreeg op het verloop van de strijd. Zo werd de Tour-formule telkens weer gewijzigd, al zochten noch Des grange noch Goddet naar een voor alle .tijden geldende ideale formule. Want een dergelijke formule bestaat niet voor een zo langdurige en gecompliceerde wedstrijd als de Tour. De formule zal elk jaar min of meer ingrijpend veran derd moeten worden al naar gelang de varierende omstandigheden dit nood zakelijk maken. En het enige wat God det hopen kan is dat de voor een be paald jaar gekozen formule het ideaal zal benaderen. Zekerheid vooraf heeft hij nooit omdat de omstandigheden to taal kunnen veranderen in de tijd die tussen de opstelling van de formule en het verrijden van de Tour verstrijkt. EEN ANTI-COPPI Tou in 1953?.... Men mag, ook nu Coppi niet meedoet, de term gebruiken, maar met zeker voorbehoud. De zaak staat namelijk vooral niet zo dat het chauvinistische overwegingen zijn waardoor Goddet zich heeft laten leiden. De Tour is on getwijfeld een wedstrijd waarmee gro te pationale belangen, sportief en za kelijk, nauw ziin verweven. Maar ze 'is tevens een om zo te zeggen supra nationaal gebeuren geworden waarin het verlangen naar de Franse zege niet de boventoon voert bii de organi satoren. Wat zij eisen en nodig hebben is een spannende, levendige en sportie ve strijd die het publiek in Frankrijk en daarbuiten voortdurend geboeid houdt- GODDET HEEFT, in het begin van het jaar, duidelijk en onomwonden uit een gezet wat bem voor ogen stond. Het ging er om de macht van de supe rieur enkeling(en) te beknotten. Hoe moeilijker het parcours was. des te duidelijker zou het krachtsverschil zich doen gelden. De conclusie lag voor de hand: het parcours moest gemakkelij ker worden, en minder bergetappes tel len waarin de super-cracks een al te grote voorsprong op de anderen' zou den verwerven. De kleine elite mocht niet al te zeer domineren over de gro te „middenstand". Hiermede is ver klaard waarom de Tour dit jaar zoveel minder cols telt dan in 1952. Waarom de bergetappes aanmerkelijk korter zijn geworden. Waarom slechts één tijdrit inplaats van twee in het rooster is op genomen. En waarom de tijdvergoe- dingen in de bergen die Coppi in 1952 vier minuten opleverden! zijn vervallen, alhoewel het bergklassement gehandhaafd blijft. De formule voor de Tour stelt de organisatoren dus in JA ZIJN WUNINU TE DEN HAAG is gistermorgen op 71-jarige leeftijd ten gevolge van een hartverlamming Nederlands meest be kende sportjournalist, Joris van den Bergh, overleden. De overledene, die vooral zeer geïnteresseerd was in de wielersport, heeft altijd ge tracht de achtergronden van de sportprestaties te doorgronden. Dat kwam vooral tot uitdrukking in zijn boek: „De mysterieuze krachten in de sporten het boek: „Temidden der kampioenen". Hij heeft voor de wielersport baanbrekend werk verricht en hij was het die de Neder landse wielrenners in de Tour de France heeft geïntroduceerd. Het is jammer dat Joris van den Bergh niet de dag heeft mogen meemaken dat voor het eerst in de geschiedenis een volledige Nederlandse ploeg aan deze zwaarste aller etappewedstrijden zal deelnemen. JORIS VAN DE BERGH, die als me dewerker van talrijke bladen en pe riodieken met vaardige en scherpe pen menige polemiek voerde en vele malen wantoestanden in de sport voor het voetlicht sleepte, werd als journalist en als mens door vriend en tegenstan der gewaardeerd om de altijd eerlijke en openlijke wijze, waarop hij de strijd op het papier voerde. In Maart 1952, kort nadat hij zijn 70e verjaardag had gevierd, werd hij te Den Haag door de vertegenwoordigers van de gehele Ne derlandse wielerploeg in de Tour en de pers gehuldigd met zijn 50-jarige ar beid als sportjournalist. Zijn grootste verdienste voor de Nederlandse sport was zijn succesvolle strijd om een Ne derlandse wielerploeg in de tour de France te krijgen. Enkele jaren voor de laatste wereldoorlog slaagde dit pogen en onmiddellijk nam Joris van den Bergh de leiding van de Nederlandse ploeg in dat grootste wielerevenement ter wereld op zich. T|E OVERLEDENE zette, nu dus ruim 51 jaar geleden, de eerste schreden op het moeilijke pad der journalistiek toen hij een artikeltje opzond aan de redactie van het toenmalige wielerblad De Fiets". Hij was hiertoe gekomen door het succes van zijn voetbalversla gen en aardige stukjes in het gehecto- grafeerde clubblaadje van het Haagse voetbalclubje Concordia. Later keerde Joris van den Bergh zich ren tijdlang van de sportjournalistiek af om zich meer op de kunst en de letterkunde te werpen. In de „Nieuwe Courant", later in het „Vaderland" schreef hij een se rie schetsen onder de titel „Van beken de personen en typen". Uit die tijd da teren ook zijn levensliedjes. Waarvan o.a. Pisuisse en Van Riemsdijk er enige op hun repertoire hebben gehad. De felle bestrijding, welke zijn artikel, „Voetbal en Volksaard", destijds in de „Sportkroniek" geplaatst, ondervond, bracht hem tot de studie over de psy chologie van de sport, waarvan het re sultaat is neergelegd in zijn boek „Te midden der kampioenen". Weer later schreef hij 'n eveneens veel besproken artikel „Mentaltraining en concentra tie". Dit werd de essence voor zun tweede boek „Mysterieuze krachten in de sport", waarin Karei Lotsy een be langrijk slothoofdstuk schreef. Op de dag, dat de Nederlandse ploeg naar Straatsburg, de startplaats van de Tour de France 1953, vertrekt, is Joris van den Bergh overleden. Hij heeft de eerste maal, dat een volledige Neder landse equipe aan „de Tour" deelneemt, niet mogen beleven. staat een grote invloed uit te oefenen op het karakter en het verloop van de strijd. Ze vormt het vaste raam waar binnen de strijd zich afspeelt. In wezen is naar onze mening de zaak in sportiei opzicht volkomen in orde. Het staat een organisator nu eenmaal vril een wedstrijd zo moeiliik of gemakkelijk te maken als hij dat wenselijk acht. HU zou zelfs maar dan gooide hu zun eigen glazen in de bergetappes zo talrijk en onmenselijk lastig kunnen maken dat zelfs een Coppi of Koblet in topvorm onder de last zou bezwijken. Ditmaal heeft hij de voorkeur gegeven aan een zo veel mogelijke nivellering van de kansen, in de hoop dat niet het zelfde zal gebeuren als in de laatste Giro toen de grote heren Coppi en Ko blet de course vrijwel doorlopend stil legden om de strijd om de hegemonie alleen in de Dolomieten-etappes samen uit te vechten. Waarbij we de al dan niet tussen Coppi en Koblet gemaakte afspraken Waaraan Coppi zich al dan niet gehouden zou hebben, buiten be schouwing willen laten. OVERIGENS mag men de invloed van de formule niet overschatten. Want die is toch ook maar betrekkelijk. Toen Goddet de formule voor 1952 opstelde ging hij uit van de gedachte dat de strijd tussen Coppi, Koblet en Louison Bobet de hoofdschotel zou worden van de Ronde. Maar Bobet, aan een morele inzinking ten prooi, liet overwacht verstek gaan. En Koblet zag, aan de vooravond van de start, op dokters ad vies eveneens van deelneming af. En men kan zich voorstellen hoe het God det te moede is geweest toen hii dezer dagen vernam dat Coppi, wiens over macht hij in de eerste plaats had wil len breken, besloten had dit jaar niet te storten! Het gold hier een van die onvoorziene omstandigheden die een streep kunnen halen door de bereke ningen van de scherpzinnigste samen stellers van de formules. Maar al is de Tour dan ook minder zwaar, en al doet Coppi niet mee wat ieder spijten zal tenzij er te elfder ure toch nog een compromis bereikt wordt de strijd om de ereplaatsen behoeft er niet minder boeiend om te worden. M AU REEN CONNOLLY, die de houdster is van de titel voor het dames-enkelspel, in actie tijdens de match tegen mej. VOLLMER uit Duitsland. De vierde en laatste étappe van de Rende van de 12 Kantons van Luxem burg naar Esch sur Alzette over een^af stand van 138 km werd gewonnen door de Belg Van Cauter in 3 uur 44 min. 58 sec. Het klassement luidde eerder. 2 Gelhausen (Lux. 2) 3.45.37. 3 0 (DId) 3,17.32; 4 Loeder (Dld) 8'49'09' Baronheid (Bel.) z.t.; 6 Van den Brtkel (Ned) 7. t; 7 L. Stevens (Ned.) z.t., 11 Schoenmakers (Ned.) 3-51.43; 12 Van der Weyde (Ned.) z.t. - Het eindklassement luidde: 1 Van Cauter. (Belg.) 15.50.03, Gelhausen (Lux. 2. lè.52.45; 3 Van. den Brekel (Ned.) 15.54.13; 4 L. Steven (Ned 15.55.11; 8 Van der Weyde (Ned.) 16.03.08 11 Schoenmakers (Ned.) 10.1111. Onze landgenoot Fooy staakte de strijd. In het eindklassement der ploegen be zette Maastricht de eerste plaats met 47.52.32 vóór Luxemburg (48.08.36) en Luxemburg 1 (48.26.25). Met ingang van 1 Juli heeft de secretaris van de sportcommissie van de Koninklijke Nederlandse Wielren Unie, de heer J. J. van Eek (Was senaar), wegens zakelijke omstandig heden zijn functie als zodanig moeten neerleggen. Ook heeft de heer Van Eek zich niet beschikbaar gesteld als chef d'equipe voor de wereldkampioen schappen wielrennen, welke volgende maand in Zwitserland worden gehou den. Naar wij vernemen heeft Z.K.H. Prins Bernhard het beschermheer schap aanvaard van het waterpolo- tornooi om de Trofeo Italia 56 Pim bekeek met een wanhopig ge zicht het oude koperen lampje, dat me vrouw Babbelgraag hem gegeven had. „Wat moest hij daar nu mee begin- ien'" Hii durfde het niet eens aan vriendjes te laten zien; die zouden hem gewoon uitlachen. En Pom en Pam hadden er ook al bitter weinig aan dacht voor. „Oh, wat een mooie lamp riepen ze allebei beleefd, maar aan hu., stemmen kon je duidelijk merken, dat zij hun eigen cadeau veel mooier vonden. „Kom Pim, laten we naar huis gaan", riep Pom. „Ik wil Moeder dol graag mijn nieuwe riem laten zien ,En ik mijn zakmes!" voegde Pam er aan toe. En ik mijn lamp", riep Pim, terwijl hij een opgewekt gezicht Pr®" beerde te zetten. Hij gaf mevrouw Bab belgraag een hand en bedankte haar nogmaals voor het mooie cadeau. „Ja, bet komt echt uit het paleis van de emir", vertelde deze. „Ik heb het zelf gezien, dat eh", ze slikte haar zin ver der in, want ze vond het toch wel een beetje gek om te zeggen, dat zjj zelf gezien had, hoe het lampje uit het raam werd gegooid! „Een emir is een soort prins, zie je", beëindigde ze haar relaag. „Ik ben er echt blij mee", jokte Pim en mevrouw Babbelgraag knikte goedkeu- rend. „Ik heb je altijd al voor een ver- standige jongen aangezien", zei ze. „Jij weet antiek tenminste naar waarde te schatten". Het was maar goed, dat zij niet het gemopper van Pim kon horen, zodra de drie broertjes buiten waren. „Wat heb ik aan dat ding?" mopperde Pim. „Je kunt er niks mee doen....» „Toch is het mooi, hoor", zei Pam troog. tend en begon toen weer uit te veiden over zijn zakmes, waar van alles inzat; een priem, een blikopener en 'n glas snijder. „Ja, hou daar maar over op" snauwd Pim. „Dat heb ik al tienmaal gehoord". Pom en Pam keken elkaar even aan. Ze begrepen best, dat Pim niet erg te spreken was. (Van onze tennismedewerker) WIMBLEDON 1 Juli. Deze zo vriendelijk schijnende grasbanen van de All Engiand Club zijn al te vaak het décor van illusies, die ver loren gaan. De hardste klap is van daag aangekomen op het hoofd van de ex-Tsjech en Egyptenaar Drcrbny. Wij hebben U verteld hoe deze perfecte speler na de kampioenschappen in Pa rijs verklaarde, dat dit Wimbledon zijn laatste kans zou zijn. Wij hebben het drama van zijn partij tegen Patty on der woorden trachten te brengen: 4 uur en 20 minuten geconcentreerd tennis van het hoogste niveau; 93 ga mes! In zijn volgende ronde tegen Hartwig scheen Drobny last van een blessure te hebben. Hij trok. zich uit het herendubbel met Patty terug, om zich voor de single te sparen. En daar kwam uit de gelederen van de niet-geplaatst spelers de Deense stu dent Nielsen naar voren: een prach tige athleet met modern, fris, aanval lend tennis; risico-nemend tennis, want deze Nielsen had immers niets te ver liezen. Niemand lette in het bijzonder op deze speler, want hij zou er op een bepaald ogenblik wel „uitgaan". Maar Nielsen ging er niet uit. Ook niet tegen Rosewall, die zogezegd dit Wim bledon zou winnen. Integendeel: Rose wall werd aan de kant gezet. En de student uit het kleine Denemarken merkte op wij hebben zijn woorden weergegeven dat hij „Drobny ook wel kon hebben". Zelfs al had deze speler dan ook meer gedaan dan de tenniswereld bij mogelijkheid van hem kon verwachten .helemaal serieus na men wij die worden niet. Zij deden aan jeugdige overmoed denken. Maar Drobny's laatste kans is van daag op het eivolle centrecourt door diezelfde Nielsen aan flarden geslagen: in drie straight sets, zonder glorie. Het was méér dan de ondergang van een illusie, het was beslist een drama. Er zullen wel geleerden komen, die gaan zitten verklaren, dat deze Drobny de oude niet was; dat Patty hem eigen lijk heeft verslagen; dat Drobny op nieuw zijn „moreel" niet in de hand kon houden. Het mag allemaal ten dele waar zijn: je moet dan toch nog altijd van een dergelijke Drobny kun nen winnen, dachten wij. Zonder glo rie, zeiden wij, want Drobny kwam weliswaar in de eerste set duidelijk voor, hij sloeg in één game twee doublé faults en op dat moment heeft, naar ons voorkomt Nielsen zijn kans ge zien. Het is daardoor uiteraard geen grootse partij geworden. Het was mis schien wel de tragiek van de overwin ning van de jeugd op het koene stre ven van een man, die ieder jaar een jaar ouder worden dit tot in zijn bot ten voelt. Drobny: tweemaal „runner- op", thans doorgedrongen tot de halve finale na zware strijd en in het zicht van de haven gestrand met 46, 36, 26. Begrijpt Ge, wat dat betekent? Nielsen heeft zijn taak met koel ge weld verricht. Zonder mededogen, eer lijk, rechtuit en hij maakte korte met ten. Daarmee is het tijdperk-Drobny voorbij! De Australiër Ross heeft werkelijk alles gedaan om zijn land in de finale te brengen. Toen hij tegen de Ameri kaan Vic Seixas na verlies van de eer ste set met 46, de tweede won met 1210 en ook de derde crp zijn naam bracht met 11—9, leek Seixas een ge slagen man. Het was een vermoeide Seixas, die aan de vierde set begon en Rose rook als het ware de zege. Wij weten niet of het overmoed is ge weest, die veroorzaakte, dat Rose zijn service herhaaldelijk „overhitte" om dit anglicisme te gebruiken maar een feit is, dat de Australiër ongeveer 15 dcruble faults heeft geslagen, het geen in deze klasse niet voorkomt. Seixas veerde op, toen hij de vierde set had gewonnen. Iin de vijfde set begon Seixas met de service van Rose te win nen, maar hij verloor daarop de zijne. (11). Het verloop was toen: 21, 22 en daarna in de vijfde game (ser vice Rose) 0—15, 0—30, 0—40, 15—40, 30—40 en op dit gamepoint zulk een schitterende backhandpasseerslag van Seixas, dat Rose volkomen op zijn ver keerde voet bleef staan. 2—3, 2—4, 34, 3—5. Service Rose: 0—15, doublé fault 030, 1530, 30—30, 3040 (matchpoint, scherpe cross-volleye van Rose) 40—40, voordeel Rose (volleye), 4040 (smash Seixas), voordeel Rose, 40—40 (smash Seixas), voordeel Rose (haarscherpe stopvolleye naar de zijlijn), 4040 (top spin drive „on the run" van Seixas naar de hoek), voordeel Seixas (tweede matchpoint door een schitterende vol leye), set en match door een vlijm scherpe volleye .van schouderhoogte in 46. Haar stem zonk weg toen mevrouw Garron plotseling opstond. Zij aarzelde, maar zij kon niet meer terug, want de weg was versperd door haar eigen aan tijgingen. Er was geen terugtrekken mogelijk. Zelfs als zij er alleen maar in slaagde zichzelf te kleineren en de vijandigheid van deze vrouw te doen veranderen in werkelijke afkeer, was er geen terugtrekken mogelijk. Maar zij was ook niet van de soort, die terugtrekt; haar innerlijke kracht in de waarheid was daarvoor te on overwinnelijk. Zij had van Peter een haar toevertrouwd pand gemaakt en iot het einde toe zou zij zijn wezen ver dedigen, tegenover de ongevoeligheid van Beatrice. Zij kreeg haar stem terug. Als een voortsnellende rivier, stroomde dat hartstochtelijke, doelloze pleit voort, kwan tot aan de sluisdeuren van Pa- tricia Garron's vooringenomenheid en vermocht niet daar doorheen te bre ken. „U heeft toch zeker wel gezien hoe Peter veranderd is? Hij is tè stil, tè zoet, Een baby moet niet zo zoet zijn, dat is niet natuurlijk, dat is niet gezond. Hij wordt veel te strak gehouden en angstig gemaakt, hij is zelfs béng om te huilen, ïk heb al littekens op zijn armpjes ge- Va.-.den en de blauwe plekken van knokkels Op zijn gezichtje maar wat nog overtuigender is èn ondraaglijk is de veel te ouwelijke uitdrukking in zijn oogjes, 't bewustzijn van angst. Mevrouw Garron," zij sprak wanhopig heftig, „Peter wordt gewoon bang ge maakt; kunt u dat niet zien, ziet u dat niet?" „Bang gemaakt?" zei Patricia boos, een vreemde, toenemende boosheid, die tot in elk hoekje van haar wezen door drong. Zij herhaalde: „Bang gemaakt?" en gaf er de betekenis aan niet van ae gemene vernietiging door Beatrice van het wezen van een kind, maar de var- d .ven, zwart makende boosaardigheid van Lynne Carrick. Zij kwam op Lyrme toe, zó buiten zichzelf, dat dat kwet sende tweede-ik haar weer geheel in zijn macht had. Haar toon was vol min achting: „Gelooft u nu werkelijk dat, door Beatrice te bekladden, u uzelf oen welkome of blijvende gast in mijn huis maakt? Toen u Peter naar ons toe bracht, waren wij u dankbaar Ik vroeg u te willen blijven, totdat hij ons zou leren kennen. Nu kent hij ons in derdaad heel goed. Maar misschien schikt het u niet dat hij gelukkig is en zich gewend heeft? Is dit niet de dat niet uit bij uw plannen en ambi ties voor de toekomst? Is dit niet de eigenlijke oorzaak van deze verborgen aanval?" 't Was duidelijk dat zij sprak, den kende aan Bryce; en de gevolgtrekking die als goed gemikte steen viel, ver splinterde de doorzichtige kelk van Lynne's trots. Haar mond werd dode lijk bleek toen zij in protest zei- Ik geloof, mevrouw Garron, dat u 't feit van mijn verloving vergeten bent'» „Integendeel", was 't kwetsende 'ant woord van Patricia. die zichzelf niet was ,.'t schijnt, dat u dat zelf vergeten hebt". 't Was haar genadestoot en zij brak de woordenstrijd af, terwijl zij zich haastte de kamer te verlaten. Zich, zon der twijfel, naar Beatrice spoedend a-" wie alles onmiddellijk overge briefd moest worden, in 't bijzonder haar eigen glorievolle en overwinnende verdediging. Lynne stond doodstil, nadat de deur dicht viel, wetende dat dat woedende vertrek haar weerhouden had om de laatste verdachtmaking tegen Beatri- ce's heiligheid te onthullen: de open- baring van het geval met de sigaretten- doos. Er was iets als ironie in dat feit. Hoewel, aan de andere kant, niets zou nog meer haar uiteindelijk doel in de Casa Garron hebben teniet gedaan, dan c- openlijke, onbewijsbare ver'Taring- „Beatrice kan lopen". Niet, dat- haar verblijf hier veel langer zou duren! Zij zag onverschillig t feit onder ogen dat, wat haar verblijf in de Casa betrof, zij zelfmoo had gepleegd. Zij maakte zich geen illusies over t resultaat van dit incident. Er zou een terugslag komen. Vroeger of later zou Beatrice antwoorden en als dat antwoord kwam zou het geen overrom peling zijn en zij mocht niet ongepre- pareerd wezen. Tot dan, hoewel haar hart was als een schijf, doorboord met trillende pij len, zou zii blijven- Het zou kunnen zijn, dat zij de bewijzen zou vinden, die zij nodig had. De onweerlegbare bewij zen, onder welks hamerslagen het gip- „tvJf van Beatrice tot stof zou Vel g33n< Jogden drie onverdraaglijke da gen. Bryce, die voor zaken naar Cuba gevlogen en wiens terugkomst onbe kend was, wist niets van die sneller 2' onderstromingen, noch hoe dikwijls, in de eenzaamheid van de flonkerende nachten, haar liefde hui- Vérend aan. Philip Mallard ontvlood en hem volgde naar zijn hotel in Havana fcüu Bcat.ric9's voortreffelijkheid te hebben uitgedaagd, verwachtte Lynne de vanzelfsprekende tegenstoot. Die kwam eerder, dan zii verwachtte en die was zo verpletterend, dat zij een ogen blik niet wist wat te doen. Op de derde avond, halverwege het diner, keerde Charles Garron, een man van weinig woorden en zonder ooit zelfs een poging tot toenadering, zich tot haar net zo hoffelijk alsof hij het olie- en azijnstel had aangeboden en zeide- „Ik heb uw terugreis in orde gemaakt, juffrouw Carrick. De rederij liet mii vanmiddag weten, dat er een eerste klas luxe hut te krijgen was op de Al- mantare. blijkbaar was die afgezegd door een passagier, die verhinderd was W boot vertrekt Dinsdae van Colombe en U heeft dus nog twee dagen om alles in orde te maken Ik denk voegde hij eraan toe, in het ge heel niet blind voor het verstrakken van haar lippen, „dat u uw hut heel goed in orde en het eten werkelijk bij zonder zult vinden". ,,'t Eten", zei Lynne en glimlachte; en Garron, die ondoorgrondelijkheid b-oefend had alsof het een weten schap was, liet enige verwarring op zijn gezicht zien. „Wij in Engeland hebben geleerd lekker eten te waar- deren maar niet in zulk een mate v he-« voornaamste in het leven is En zij keek neer op haar bord waarop een half opgegeten pottie ge braden schildpad lag. In een ondeelbaar ogenblik had zij een bijna bedrieglijk evenwicht her vonden: „Dus ik word teruggezon- als onbestelbaar poststuk?" zSij trok een fijngetekende wenk brauw op en haar lachen verspreidde nlnR 8iS i efjn ?acht' verwarring schep pend geluid door de eetkamer. Zelfs indien zij haar gedachten onder een microscoop hadden bekeken, hadden nV»f i?:Snn bittere vernedering met kunnen ontdekken, zo veilig was Hng?"Pg gen' "En als sP0Cdbestel- blik'ke!ïieLhaar h°0fd op m Iiet haar Wier ee,leMmeVr°UW Garron ruste". wier gezicht ongewoon blee.. zag Toen keek ze naar Beatrice, wier uit drukking zoa altijd die van een b helse schildering was y de backhandhoek van de lefthander Rose neergesabeld). (64, 1012, 9— 11, 6 4, 6—3). Wat gaat Nielsen nu tegen Seixas doen? Seixas is eveneens een koele, maar uitermate sympathieke speler. H(j is wat ouder dan Nielsen. Zou het geen wonder zijn, indien een Europeaan Wimbledon zou winnen; deze tot nu toe louter Amerikaans/Australische zaak? Van het dubbelfront het nieuws, dat Connolly en Rose werden verslagen door Pat Ward en Worthington. Maar wat zou op dit Wimbledon gewichtiger zijn dan de opschietende ster van Niel sen en de vallende van Drobny. Poor white man! (Advertentie. Ing. Med.) VRIJDAG 3 JULI HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00 KRO 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 7.45 Morgengebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 9.33 Gram. 10.00 Klein Vrouwenkoor. 10.10 Symphonette Orkest en vocaal kwartet. 10.30 Gram. 11.00 Voor de zieken. 11.40 Radio Philharmonisch Orkest. 12.00 An gelus. 12.03 Gram. 12.30 Land en Tuin- bouwmededelingen. 12.33 Gevar. muziek. 12-55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Ka tholiek nieuws. 13.20 Actualiteiten. 13.25 Pianoduo. 13.45 Voor de vrouw. 14.00 Symph. Orkest. 15.00 Schoolradio. 15 30 Gram. (Tussen 16.00 en 17.00 Ronde v. Frankrijk)16.00 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinderkoor. (Gramo- foon-intermezzo.) 17.40 Metropole Orkest en solist. 18.05 Gram. 18.10 Intern, ten niskampioen Wimbledon. 18.20 Gram. 18.30 Gevar. muziek. 18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19.10 Regeringsuitzending: „Verklaring en Toelichting". 19.30 Gram. 20.25 De gewone man. 20.30 Gelderse Or kest Vereniging en koor. (In de pauze: Reportage). 21.15 „Festival of tranendal", causerie. 21.30 Luchtmachtkapel. (In de jiauze: „Vleugels boven Nederland", klank beeld). 22.20 Ronde v. Frankrijk. 22.30 Gevar. muziek. 22.45 „Ik geloof in ene, heilige, katholieke kerk", causerie. 23.00 Nieuws. 23.1524.00 Gram.muziek. HILVERSUM II, 298 m.: 7.00 VARA. 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO. 16.00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22 10 VPRO. 23.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.I3 Gram. 8.00 Nieuws en weer berichten. 8.18 Gram. 8.45 Voor de huis vrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram. 9.35 Water standen. 9.40 Voor de kleuters. 10.00 „Thuis", causerie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Orgelspel. 10.50 Voordracht. 11.10 Holland Festival: Kamerkoor en Philhar monisch Sextet. 12.00 Lichte muziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Sport en prognose 12.55 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of gram. 13.20 Dansmuziek. 14.00 Kookpraatje. 14.20 Pianoduo. 14.50 Voordracht met muziek. 15.10 Fluit en piano. 15.30 Gram. 16.00 Gram. 16.30 Muzikale causerie. 17.10 Voor de Jeugd. 17.40 Roemeens Orkest. 18.00 Nieuws. 18.15 Felicitaties. 18.45 „Een beeld van jonge strijd, de Jeugdorganisatie van het N-V.V., vraaggesprek. 19.00 Meisjes koor. 19.15 Radio-reiswijzer. 19.30 Repor tage. 19.45 „Op bezoek bij anderen". 20.00 Nieuws. 20.0.5 Boekbespreking. 20.15 Zang en piano. 20.30 „De Verenigde Naties". zO.40 „Aanpassing", causerie. 21.00 Uit lopers van de Parnassus". 21.35 Holland estival 1953 Residentie-Orkest, koor en solist 22.00 Buitenlands overzicht. 22.15 Strijkorkest. 22.40 „Vandaag", causerie. -2.45 Avondwijding, 23.00 Nieuws. 23.15— -4.00 Radio Philharmonisch Orkest. Televisie-programma. VARA. 2015— 2'-45: 1. Actualiteiten; 2. „Emperor Jo- oes", TV-spel. Het neusje van de zalm... En niet duurder dan andere. (Aaveiletilie, ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 4