Kitty, - neem je geweer!
Kleine ijdeltuitjes
Eenvoudig en sjiek
MEISJE in
rood jasje
SASKIA
Ür-ST" "L"- "*k"
goed en \ckker
De expositie „Kind en Spel"
roept herinneringen op
l.chL"^UïlüZ ,T w"shd"
Historisch verhaal
door
GERTH van ZANTEN HET WEBD VREDE. Klt, ,ntdek,
DOOR
haLZant!2oD^RD ?N VI}%TI? )AAI* GELEDEN vond Kitty Ross uit Dublin
zoeken had -ich vcr°* '?f T" ,r t'00r Aac' ziJ hem twaalf jaar lang moeten
borouoh o.nZhJ aiS ma,n' pochten als korporaal in het Britse leger van Mal-
zou kunnen doorsTalT 7T d,e alleen een vrouw met een uitzonderlijke wilskracht
ontdekken hoewel LCr<?e VOOTt^vrend in angst, dat men haar vermomming zou
oorloa! Waamm m j costuum van haar man aan en toog ten
was zii oelukkia nrfn r/ ?°d Vjüjj/'e ónderen aan zon avontuur? Vier jaar lang
la/en. en „erheen. Kitty Ross LV„i°f 7" <>c-
b£kht'Tj"7n Ricka'd Z"hJl"Lik dit '°Z '1 h"' '°"d UF'»C"- 7 ',oc'
boord uan ziin srhin f f ^it?S'e en- Richard was met hem meegegaan aan
wa en Twordenit '"f-"u agA C" n0» "00r^ <*e beren 0eZ.ee/ en 5 nuc/rter
ierlanders tegen de fransen '"(de ^Tgen^LeO^T" dV "J T f
dan ook dienst nemen. Dit wJal zijnLLlffe
KIT AARZELDE geen seconde. Richard kon was- ^ad haar man evenmin ontdekt, en het is te
niet naar haar komen, dan moest zij naar hem gaan. begrijpen dat zij terugkeerde naar Dublin. Zij kon
En meteen kwam zij op het gewaagde plan om de verleiding niet weerstaan haar moeder en kin
soldaat te worden. Hoe zou je een militair beter deran °P te zoeken, maar toen die haar niet her- Joen zU^weer^opknapte, was Kit een beroemdheid,
kunnen vinden dan zelf in dienst te gaan? W J
Kit trof hen samen aan
was een beetje wantrouwend en teleurgesteld. Zij
meende dat hij het Nederlandse meisje beloofd had
haar te zullen, trouwen, en ook al omdat zij de
vroeg vrijspraak voor de beschermer van zijn doch- oorlog wilde uitvechten, bezwoer zij Richard haar
ter en Kit kreeg gratie. De dochter was verliefder geheim niet wereldkundig te maken. Met tegenzin
dan ooit en stelde Kit voor samen te vluchten, gaf hij toe. Nog twee jaar vocht zij door, tot een
Slechts met de grootste moeite kon zij zich ten- wond aan haar rug een einde maakte aan de ver-
slotte aan de attenties van het meisje onttrekken, momming.
HET NIEUWS dat de 'knappe korporaal' in feite
een vrouw was, bracht een sensatie teweeg. Gene
raals kwamen haar opzoeken en luisterden met
uitpuilende ogen naar haar levensgeschiedenis.
Er was nu ook geen reden meer de band met Ri
chard te verzwijgen en met vreugde stemde zij
henden, besloot zij haar maskerade voort te zetten
De kinderen besteedde zij bij haar moeder uit. ^'3 'Christopher Welsh' vond zij werk, tot twee
Nog geen veertien dagen later vocht zij als een van 3aar later haar wat zij in haar mémoires noemt toe in een 'Jweede huwelijk'. Kit werd marke-
- - tentster in zijn regiment en kookte voor de of'
ficieren.
oorlog haar bereikt, of Kit vocht weer in het leger
O«V..V «.JJ uio Wij van -•»
de manschappen van koning Willem III tegen de 'krijgszuchtige neigingen' opnieuw de overhand
Fransen. Amper een week later werd zij getroffen kregen. Amper had het nieuws van een nieuwe
door een kogel Zou dat het einde betekenen? Ge-
Later, toen zij in Gent lagen, bracht het meisje
lukkig kwam zij er af met een beenwond en zij van Malborough tegen de Fransen. Ook in deze Uu Breda nog eens een bezoek aan Richard. Kit
slaagoe, erin haar geheim te bewaren. Tijdens de Spaanse Successie-oorlog waren de Engelsen trof hen samen aan en stompte haar rivale een
maanden, die zij herstellende achter het front door- bondgenoten van de Nederlanders e~ J—
bracht, bereidde zij zich met een ijzeren discipline alliantie vond Kit haar man terug,
voor op de ontberingen en gevaren van de ko
mende veldtocht. Waarschijnlijk redde die zelf
controle haar kort daarna, toen zij, gevangen ge- bijna doorlopend frontdienst gedaan en menig hard In 1711 begon de fortuin te keren. Richard Welsh
bondgenoten van de Nederlanders en dank zij deze bloedneus. Zij genoot zo'n aanzien, dat haar man
een reprimande kreeg van zijn kolonel en dat het
In het jaar 1703 moest zij gevangenen bewaken Bredase meisje in het openbaar op een stoel werd
in de vesting van Breda. Zij had een jaar lang rondgedraaid, tot zij er bewusteloos van raakte.
nomen door de Fransen, bijna alle kleren moest gevecht meegemaakt. Beladen met eerbewijzen was gesneuveld, haar tweede man, ook een militair,
uittrekken. Niemand herkende echter de in lompen stuurde men haar naar Nederland om daar een aan verwondingen overleden. Tot overmaat van
geklede gevangene als een vrouw en het gevaar welverdiende rust te genieten. Tien jaar geleden ramp verdronk in dat jaar haar voornaamste wel
was voorlopig weer geweken, toen zij in groeps- was haar man verdwenen en misschien kan men doener, de Friese stadhouder Jan Willem Friso,
verband tegen Franse militairen werd 'geruild'. haar vergeven, als zij de hoop had opgegeven die haar vele jaren geldelijk had gesteund. De
Kit, of Christopher Welsh, zoals zij in dienst hem ooit nog eens te zien. Maar in Breda zou het oorlog ten einde, keerde zij terug naar Dublin
heette, beleefde daarna de onaangename ervaring einde van die lange, moeizame weg komen. Op een en begon er opnieuw een herberg. Zij trouwde
dat de dochter van een welgesteld burger op haar avond zag zij er een Hollands meisje snikkend in er nog een derde keer, maar dit huwelijk bezorgde
verliefd werd. Tot overmaat van ramp was zij de armen vallen van een Engels militair, die kern
tegenwoordig, toen een sergeant uit haar regiment nelijk juist van het front was teruggekeerd. Kit
haar veel verdriet.
Langzaam maar zeker raakte Kit op het slechte
dat meisje beledigde. Kit kon niet anders doen keek en keek, kon haar ogen niet geloven, maar pad. Zij beleefde nog vele avonturen, die echter
dan hem tot een duel uitdagen. De sergeant gaf
daaraan gevolg en... raakte ernstig gewond.
Christopher Welsh ging onmiddellijk het gevang in.
was tenslotte zeker dat zij zich niet vergiste. Die weinig voor haar pleiten. Maar zelfs deze laatste
man was Richard Welsh!
jaren kunnen geen smet werpen op de bijzondere
De hereniging bracht gemengde gevoelens te- moed en wilskracht van Christopher Welsh, de
Maar de 'burgher' liet het er niet bij zitten. Hij weeg. Richard toonde zich uitgelaten, maar Kit 'knappe korporaal'.
h«» "•rp*U",9
:'°'d
*A°<«V
0» In.
PRODUCT VAN DE N00RD-H0LLAN0SE MAR6ARINEFABRIEKEN ZAANDIJK
(Adv. Ing. Med
0?
EEN NIEUWE JURK zal elk
meisje met vreugde begroeten,
voorgl als het zo'n vlot zomers mo
delletje is. Wat zal ze er graag
mee pronken! En moeder ziet haar
dochter toch ook graag in iets
nieuws! Het patroon is heel een
voudig en als U het geheel van de
zelfde stof maakt, heeft U niet
meer dan 2 M. van 90 breed nodig.
Het patroon van het voorpand
knipt U langs de ingetekende lijn
door, zodat U een bolerovormig
zijpandje en een middenstukje
krijgt. De zijpandjes worden op
gestikt. Aan de rugpanden vouwt
U het beleg naar binnen, waarna
U de knoopsgaten maakt. Zij- en
schoudernaden sluiten en onderin
de zijnaad als aansluiting op het
onderkantje van het middenstuk
een rugceintuurtje van 60 bij 2
c.M. aan weerskanten meestikken.
De vleugelmouwtjes maakt U van
dubbele stof en zet gerimpeld krijgt U, als U aU
tn het armsgat. De halsrandwerl middenstukje en de cein-
U met schuine biesjes af. Het pa- mn afstekend materiaal
troon van de achterbaan van ae negmt Sfreepjeg en ruitjes zijn by
rok is in de voorbaan aangegeven. modMetje eveneens heel leuk
U sluit de zynaden en zet de rok verwerhen. U kunt dan de rok
ingerimpeld aan het lyfje. Loraps ecn rechte tap knippen, wat
de bolero en 10 a 12 c.M. TOCer mogelijkheden biedt tot
onderkant brengt U een garne- hip.tp.n
ring van puntband aan.
En is dit jurkje in tweeërlei stof
ook niet alleraardigstf Weer een
een aparte garnering met biezen
of randen van dezelfde stof in een
andere richting. Probeert U het
eens!
ItJPKJE Sa.9 J
M 28. 50.
f5- 20. 0.9.
„KIND EN SPEL" heeft men de ten
toonstelling genoemd van kinderspeel
goed uit verleden en heden, die tot 10
Augustus in het Prinsenhof te Delft
te zien is. Een tentoonstelling niet al
leen voor kinderen, maar ook voor
volwassenen.
Ze stfmt een beetje weemoedig deze
tentoonstelling, ze roept herinneringen
op aan eigen jeugd, aan iets dat veel
te snel voorbijging, aan de vliegende
hollander waarmee de brede boule
vard werd afgereden, aan de eeuwig
hollende houten hoepel, aan de rom
melzolder waar we op regenachtige
middagen de toneelstukken maakten
die meteen werden opgevoerd, aan de
eerste echte voetbal waar wij meisjes
zo jaloers op waren en aan de roei
boot die wel deze naam droeg maar
niet verdiende en waarin we (niet
zonder risico) hardzwoegend tochtjes
od de woelige rivier maakten!
Ze herinnert ons aan de jaren dat
we terugkomend van kostschool onze
lievelingspop met echt haar, die steeds
zuinig te slapen werd gelegd in de wit
ijzeren schommelwieg, volkomen ver
waarloosd door de jongere zussen te
rugvonden. Toen probeerden we on
verschillig te doen maar nu nog kun
nen we het verdriet en de teleurstel
ling over dit gebrek aan zorg voor on
ze lieveling voelen. En hoe boeiend
was het spel met het fort, waar de
tinnen soldaatjes (er was toen heus
geen sprake van militairisme) tegen op
moesten klimmen en waarvan de op
haalbrug nooit op het juiste moment
omhoog wilde gaan. Die heerlijke tijd
dat we speelden terwille van het spel
is voorbij en daar verlangden we
eigenlijk wel weer heel erg naar te
rug toen we al dat speelgoed zagen op
deze tentoonstelling.
De tijd waarin we in een grijze was-
teil als Odysseus de zeeën bevoeren
om daarna als dappere held bij Pen-
elope op het tuinhekje terug te keren,
die het ondertussen moeilijk had om
de jongere broertjes in hun weinig ac
tieve rol van vrijers te blijven boeien.
Men is het er wel over eens dat het
kind zich dèn pas helemaal zal kan
ontplooien als het in zijn spel zijn
fantasie kan botvieren.
Psetallozzi en Kant hebben naar
leerzaam speelgoed gezocht en de
versjes van Hieronymus van Alphen
waren in ons land de eerste die spe
ciaal voor het kind werden geschre
ven. Maar zonder dit alles ontdekt de
kleuter toch wel dat hij verre reizen
kan maken od de stoelen van de eet
kamer. Wat een geluk voor het kind.
Ziin fantasie kent immers geen gren
zen?
Al drentelend over de koele plavui
zen van het museum hoorden we de
zachte melodietjes van oude speeldo
zen en de oude bekende wijsjes deden
ons hart sneller kloppen. Langs loze
kiekasten, toverlantarens, verfijnde
noppen uit de verzameling van H. M.
de Koningin belandden we bij de ver
zameling poppenhuizen uit de 17e en
18e eeuw. Eigenlijk zijn deze poppen
huizen te volmaakt om er mee te spe
len; er wordt aan de fantasie van het
kind niets overgelaten, maar voor ons
is dat voorbij, zijn die interieurs
waarin onze voorouders hebben ge
leefd en die zo voortreffelijk zijn na
gebootst, uitermate boeiend.
Het precieuze tafelzilver, de prach
tige miniatuurkasten gevuld met mi
niem kleine porseleinen serviesjes, de
theeserviesjes op de kleine tafeltjes,
het is alles van een verbijsterende
echtheid en getuigt van een oneindig
geduld en groot vakmanschap. Er zijn
groentenwinkeltjes, kramen en manu
facturenwinkels uit de achttiende
eeuw en in een antieke keuken vol
koperen gerief, zit een heel klein pop
petje, Neeltje c'e keukenmeid, in het
blauw katoen met een miniatuur kof
fiemolentje op schoot.
De prachtige electrische treinen aan
het eind der tentoonstelling met een
echt vliegveld en de modernste snuf
jes op spoorweggebied brachten ons
dan ook weer terug naar het heden.
De jongens waren hier actief bezig en
hadden hiervoor heel wat meer aan
dacht dan voor de glazen kasten met
bikkels, die we graag even hadden
geprobeerd', voor de oude kloosters uit
Rusland of voor de ark van Noach met
vader en moeder Noach aan het hoofd
van hun dierenschaar, die we graag
even in hun ark hadden willen op
stellen, maar ook'zonder dat hebben
we een paar kostelijke uren doorge
bracht. HENDRINE
Het korte, wijde jasje met daar-
onder een slanke kokerrok, doet
het nog immer en zal het wel altijd
blijven doen. Dat is overigens niet
iets om zich over te verbazen, daar
het een aardig gezicht is dames
met een normaal figuur naar deze
vertrouwde mode te zien wandelen.
Eenvoudig en sjiek is het model
van bijgaande afbeelding, een ont
werp van Fabiani, een Italiaanse mo
de-ontwerper. De driekwart mouw
laat juist even een onderuitgluren van
de manchet van een overhemdblouse
toe. Grappig zijn de op het jasje be
vestigde zakken, welker klep met een
knoop gesloten wordt.
De stof is zeer licht, wat niet anders
kan, daar het model geannonceerd
werd als een zomer-reiscostuum. Tro-
pical leent zich uitermate goed tot het
dragen Van een dergelijk ensemble.
Toch zal ook een dikkere stofkwali-
teit zich voor dit patroon goed lenen.
Tomaten-rood is een kleur, waar
van de Italianen „weg" zijn. Vooral
de donkere types met de door de zon
gestoofde bruine huid zijn daarop ge
brand.
Wat eveneens in de belangstelling
staat, is plissé-werk. Vroeger zag men
veelal de modellen, waarbij in de rok
plissé was verwerkt. Nu is het andere
deel van de japon aan de beurt, het
lijfje. Het staat aardig en maakt „vol".
Een hoge taille is iets, waarin
Jacques Griffe al zijn mode-visie
openbaart. Voor de grote vrouw niet
precies je dat, doch de kleinere zus
ters kunnen hieruit haar voordeel
trekken.
Wordt de taille door Griffe strak
gehouden, de rök krijgt alle ruimte,
welke maar gepermitteerd is. Ruim
aandacht'0 h"060' ZÜ de gekenschetst als de vrouw, die over
een goede smaak beschikt. Enla
ten wij eerlijk zijn, welke vrouw wil
dat niet...?
RITA.
Draagt de eigenaresse van dit mo
del ook nog een kleine, niet al te op
zichtige hoed, dan is zij het, die wordt
VINDT U HET HEEL ERG als Ik
al die brieven met vragen, opmerkin
gen en commentaren eens even Iaat
rusten? Want eerlijkheidshalve was er
weer zo'n brief aan de beurt; uw be
langstelling voor deze kolom verdient
op zijn minst de waardering van een
weerwoord.
Maar het is zulk mooi weer; de lin
debomen voor mijn raam zijn ernstig
van plan te gaan bloeien en in mijn
gezichtveld schuiven alle bonte kleu
ren van zomers gekleed vrouwvolk
voorbij. En dat doet mij weer zo on
weerstaanbaar denken aan dat meisje
in dat rode jasje, dat mijn hele dag
goed maakte.
U neemt mij wel niet kwalijk, dat ik
aan hóór de kolom wijd, die eigenlijk
voor een van uw brieven bestemd
was? Ik mocht haar anders eens ver
geten; de impressie was maar zo
vluchtig.
U moet weten: ik ben er onlangs
voor een dagje tussenuit gevlogen. Een
haastig bezoek aan de stad mijner
jeugd, om een reden die u niet inte
resseren zal. Zeven uur in de trein,
heen en weerom en 'n vooravond van
haastig improviseren, dit in orde ma
ken en dóórin voorzien u weet hoe
dat gaat als de vrouw des huizes hals
over bol man en kroost en huis in de
steek laat.
Nu vond ik het niet meer dan billijk
dat er tegenover die hete stoffige
treinreis en de overuren van al die
huishoudelijke noodvoorzieningen ook
wel enig proffit voor uw toegewijde
kolomschrijfster mocht staan. En ik
besloot dit profijt te genieten in de
vorm van een critische beschouwing
mijner medevrouwen.
O, begrijpt u mij goed: een critiek
die uit het hart kwam en louter haar
bestwil op het oog had. U moet name
lijk weten dat mij de laatste tijd steeds
in krant en tijdschrift de verzuchting
onder de ogen is gekomen: Wat jam
mer dat de Nederlandse vrouw zich zo
slecht weet te kleden. Zij heeft een
behoorlijk figuur, een frisse tint, zij
is netjes en doet eerlijk haar best en
toch het resultaat bevredigt niet.
Want zij heeft geen s t ij 1
Is dat zo? dacht ik. Lijdt de door
snee medevrouw werkelijk aan een
zekere stijlloosheid, wéét zij niet wat
zij aan moet trekken en hoé zij het
dragen moet? Daar zullen wij dan toch
eens op letten. Op een reis van uren
krijg je vrouwen in overvloed voor
ogen; elk perron is een onopzettelijke
mode-show. En de zomer is het uitge
zochte seizoen voor observatie, want
dan heeft iedere vrouw in elk geval
haar uiterlijk, de belichting en de
kleuren mee.
Dies sperde ik bij alle propvolle per
rons, achter mijn treinraam gezeten,
de critische ogen zo wijd open alsof ik
een proeve van bekwaamheid ging af
leggen als etaleuse bij een zaak in da-
mes-confectie of arrangeuse van een
mode-show voor huisvrouwen.
GEWAARDEERDE LEZERESSEN,
op gevaar af uw heftige protesten te
ontketenen: die zuchtende dames in
kranten en weekbladen hebben schoon
GEEf U NU OP: HUIDEKOPERSTRAAT 20 - AMSTERDAM
(A4y. Med.)
gelijk. Het gebrek aan stijl bij vrou
welijk Nederland is wezenlijk ont
moedigend, en bij het vijfde perron
heeft de toeschouwster neiging om te
kermen: Lieve kinders, oud en jong,
wéten jullie eigenlijk wat je aan hebt?
Daar wandelt bijvoorbeeld een lie
ve oma in keurig zwart voorbij. Ik
vraag mij af waarom oma's óók aan de
zijde van haar opa's, altijd in de rouw
moeten verschijnen, en zich nooit eens
aan een lila, een pastelblauw of een
grijs completje wagen, maar alla
wanneer het dan beslist zwart moet
zijn met hoogstens een kleurig sjaal
tje: als oma er maar gelukkig mee ig.
Maar waarom completeert zij die
symphonie in zwart dan met brui
ne kousen en schoenen? Grijze of
zwarte zijn toch niet duurder en het
effect zou zo veel stijlvoller zijn.
Waarom draagt die zeer mollige me
vrouw van middelbare jaren een ge
ruit los jasje (ik vertik het om met al
die amerikanismen als „topper" ons
goede Nederlands te bederven)' dat
haar het silhouet van een bromtol
geeft en die ruit dan nog tot over
maat van horreur op een fel-gebloem-
de rok? Eén van beide had toch zeker
effen moeten zijn; de ruiten drie ma
ten kleiner of de bloemen hoogstens
van madeliefjesformaat.
Waarom loopt dat lieve kind zonder
kousen bij dat geklede mantelpakje-
en-hoedje, en haar vriendinnetje op
dikgezoolde sportschoenen bij een
zonnejurkje met bolero? Waarom
het werd zo'n obsessie, al die toilet-
matige misverstanden, dat ik bijna
ging kreunen
En toen verscheen opeens dat mels-
1e. Dat hupse frisse meisje in een
gewoon rechttoe rechtaan korenblauw
'ratoenen jurkje met witte ringetjes.
En op dat jurkje hét jasje; niet de
laatste kreet uit New York of Parijs,
wijd en klokkend en duizendmaal na
geaapt.
Maar haar <igen jasje: tomaatrood,
glad aansluitend, met een plezierige
strakke coupe die haar figuurtje alle
eer aandeed. Zij had een smal rood
lintje om de krullen in haar hals ge
bonden, haar snelle voeten in rode
pumps met een sleehakje gestoken en
haar lippen héél eventjes aangezet in
precies de goede tint.
O,dat meisje, die kleine artiste met
een feilloos kleurgevoel. Kijkt u haar
vooral goed aan want zó hoort het.
