Hoe staat het met uw huisapotheek?
SCHOON EN GEWOON
SASKIA
Huwelijksperikelen in donker Afrika
Jacques Fath en Balenciaga
De kinderstoel
Hoeden van formaat
Millioenen mannen kunnen
geen bruid betalen
Gooi weg die oude flessenpillen
en tablettenwaarvan u niet
meer weet waarvoor zij dienden
Dominee op zoek
naar Atlantis
Resten van een stadsmuur
(30 m. dik) ontdekt?
Verkeer in Den Haag is
onveiliger
DOOR
ONTHULLINGEN VAN EEN FRANSE NON
Dure vrouwen
ZATERDAG 25 JULI
ER ZIJN GEZINNEN waar de huisvrouw, als Jantje zijn hand brandt aan de kachel, - als Marietje
een gat in haar knie valt en als Pietje klaagt over hoofdpijn, onmiddellijk paraat zijn, d.wz. op staande
voet gemetamorphoseerd tot volmaakte verpleegsters of E H.B.O.-sters. Ze behouden te allen tijde haar
kalmte, weten precies wat haar te doen staat en, wat zéér belangrijk is - weten wat er in huis is aan
medicamenten en verplegingsartikelen.
Maar er zijn helaas ook gezinnen, waar de huisvrouw op het critieke moment zenuwachtig in haar
linnenkast de hele boel staat ondersteboven te gooien, omdat ze „dacht", dat er nog ergens een tube
brandzalf lag, of een flesje mercurochroom, - en toch in ieder geval een buisje aspirine Maar néén, - de
brandzalf is nergens te vinden, het flesje mercurochroom is leeg en ja, er is wél een roestig'schaartje en
ook een doosje met witte tabletjes, maarAarzelend werpt deze huisvrouw een blik op Pietje, die
rusteloos in een stoel hangt. Zou het aspirine zijn? Of zijn het vitaminctabletten? Of is het nóg wat anders
Een tijdje geleden heeft een van de leden van het gezin eens zulke witte tabletjes gehad op voorschrift
van de dokter. Die zouden het ook wel kunnen zijn. Och, veel kwaad zal het wel niet kunnen, 't Een
lijkt zoveel op het ander, en - baat het niet, dan zal het ook wel niet schaden!
Maar misschien
waren de witte
tabletjes, die uw
man kreeg, wel
Prontosiltablett en
mevrouw, of be-
hoorden zij tot
de z.g. sulfaprepa-
raten, de strepto-
coccenbestrijdende
en bacteriedo-
dende téfbletten, die
ters attest te
alleen op dok-
verkrijgen, en dan
nog in nauwkeurige doseringen in te
nemen zijn. Wist u, dat het gevaar in
het geheel niet denkbeeldig is, van
naderhand optredende stoornissen in
de samenstelling van het bloed, wan
neer u te veel, en op eigen houtje,
van deze onschuldig uitziende pilletjes
slikt. Meestal worden deze prepara
ten voorgeschreven voor een kuur,
maar wanneer deze ten einde is,
gooit u dan alstublieft de eventueel
resterende tabletten weg!
Ook is het heel goed mogelijk, dat
weer andere medicamenten, pillen of
tabletten hun kracht en werkzaamheid
verliezen, wanneer ze te lang bewaard
blijven. Neem geen risico. Gooi weg,
die paar tabletten, die u over houdt.
Het is misplaatste en gevaarlijke zui
nigheid, ze te bewaren voor een „vol
gende gelegenheid". Tien tegen een,
dat u er geen baat bij heeft en er zelfs
schadelijke gevolgen van kunt onder
vinden.
U stelt er een eer In, een keurig
opgeruimde linnenkast te hebben. U
heeft het land, als de kinderen uw
naaimand door elkaar halen: u wilt
graag weten, wat u heeft aan druk
knopen, aan band en aan stopwol.
Ook houdt u, als goede huisvrouw, van
een welvoorziene provisiekast, waar
de bussen en potjes rietjes in het gelid
staan: suiker, rijst, havermout, alles
zó voor het grijpen.
Maar waarom, in 's hemelsnaam,
snringen zoveel huisvrouwen op zo
nonchalante en zorgeloze wijze om
met geneesmiddelen?
Een huisapotheek
HET KOMT ER niet op aan, of het
een mooi wit gelakt kastje is van me
taal of van hout. 't Kan ook een doos
zijn, of misschien alleen maar de bo
venste plai^k in een kast. Hoofdzaak
is, dat u er een heeft, en deze gere
geld onderhoudt. Dan loopt u geen
risico, dat u op een gegeven ogenblik
een etiquet op een fles niet meer kunt
lezen, dat u tot uw schrik moet con
stateren, dat het middel dat u zoekt,
niet meer voorhanden is, dat het fles
je jodium is leeggelopen, en dat u
eerst eens moet ruiken, of de fles, die
u in de hand heeft, nu benzine bevat
of boorwater! In die tijd wordt de
brandwond van Jantje's hand een le
lijk oplopende blaar (om van zijn ge
gil nog maar niet eens te gewagen),
blijft Marietje's knie hevig bloeden,
en wordt Pietje met de minuut dren
zeriger en lustelozer.
WAT HOORT ER nu eigenlijk In
de huisapotheek thuis? In de allereer
ste plaats een koortsthermometer, een
De Duitse predikant Jurgen Spa
nulh heeft. Vrijdag te Hamburg
verklaard dat hij de resten der
„verzonken stad" uit de oudheid,
Atlantis heeft gevonden en wel op
de bodem van de Noordzee, ter
hoogte van het eiland Ilelgoland.
Ds Spanuth was in het afgelopen
weekeinde aan het hoofd van een ex
peditie van zeven man en in twee bo
ten, uitgerust met luisterapparaten,
naar het zeegebied waaronder zich
volgens hem de resten van Atlantis be
vinden, vertrokken.
Volgens ds Spanuth heeft men met
behulp van luisterapparaten de aan
wezigheid op de zeebodem van een
(stads) muur en een trog, beiden van
«teen, vastgesteld. Hij was van' mening
dat de muur, 900 meter lang en dertig
meter dik is. Hij verwacht resten van
het vroegere koninklijk paleis van At
lantis en van een tempel te zullen aan
treffen. Ds Spanuth hoopt dat het, met
behulp van de luisterapparaten, binnen
de komende dagen mogelijk zal zijn de
juiste plaats der bouwvallen vast te
•tellen.
De expeditie heeft een spits toelo
pende steen uit het doorzochte zeege
bied opgehaald, die volgens ds Spanuth
afkomstig is uit een met keien bestrate
weg van het oude Atlantis.
Het aautal verkeersongevallen ln de
maanden Juni en Juli is in Den Haag
aanmerkelijk hoger dan het vorige
laar. In de week van 16 tot 22 Juli wer
den niet minder dan 217 verkeersonge
vallen genoteerd.
Van deze ongevallen geschiedden er
5? tussen 16 en 18 uur. Er viel één
dode te betreuren. 16 ernstige en 29
licht gewonden.
buisje jodium of mercurochroom. Kin
deren hebben over het algemeen
angst voor de bruine (bijtende) jodi
um, daarom is mercurochroom te ver
kiezen. Voorts verbandmiddelen, zo
als hydrophielgaasjes, (d.w.z. absor
berend, dus vocht aantrekkend ver
band weefsel), hansaplast, leukoplast,
rolletjes verbandgaas in verschillen
de breedten, verbandwatten en wat
oude, schone linnen lappen, (voor
compressen) een stuk taft, (voor
Priesznitzverband) en zwachtel. Vin
gers van oude handschoenen kunnen
ook van veel practisch nut zijn, voor
al voor de huisvrouw, om een vinger-
verband op zijn plaats te houden. Wat
in geen enkele huisapotheek mag ont
breken, dat zijn de z.g. pijnstillende
middelen, bij kiespijn, hoofdpijn, kou
vatten, rillerigheid e.d. zoals aspirine,
veramon, Lekasine enz., ontsmettings
middelen voor de keel, talkpoeder,
glycerine en kamferspiritus, (een veel
beproefd ouderwets middeltje tegen
ruwe handen), brandzalf, zinkzalf, va
seline, laxeermiddelen, de ouder
wetse fles met wonderolie zowel als
de meer moderne middelen in tablet-
vorm. rust- en kalmeringsmiddelen,
boorwater voor
de ogen en ben
zine om pleiser-
resten te verwij
deren. Twijfelt u
echter aan de i-
houd van een fles,
gooi deze dan on
verwijld leeg. U
zult natuurlijk
eerst zorgvuldig
gebruiken, maar niet iedereen is -o
verstandig, en in een gezin met kin
deren kan men niet voorzichtig ge
noeg zijn. Verwijder ook alle langlig-
gende geneesmiddelen. Richt uw huis
apotheek overzichtelijk in met de ui
terste nauwgezetheid, zodat een kind
er desnoods de weg in kan vinden,
wanneer u het opdracht geeft iets te
halen.
Ook als u op reis gaat, dient u er
voor te zorgen, een en ander bij u te
hebben; een aspirientje kan wonderen
verrichten bij een opkomende hoofd
pijn of kou. Mercurochroom en schaar
plus een pakje hansaplast in Uw tas,
en u bent gewapend tegen alle op
reis en op wandeling of voettocht zo
gemakkelijke voorkomende kleine
verwondingen. Zorg vooral, dat u een
wond onmiddellijk desinfecteert met
jodium of mercurochroom. Een bloed
vergiftiging is snel opgelopen en dan
is goede raad vaak duur of niet te
krijgen, vooral wanneer u uw vacan-
tie „in de rimboe" doorbrengt of in
een van die afgelegen oorden, waar
men niet zo dadelijk een dokter of
een apotheek in de nabijheid heeft.
GEEF U NU OPt HUIDEKOPERSTRAAT 20-AMSTERDAM
(Advertentie Ing. Med.)
QAAT men
niet met vacantie,
eens echt uit te zijn,
op de boulevards te
om er
maar om
wandelen in een naar de laatste
eisen der mode geklede japon,
dan zal men beslist niet in de
koffers van de vrouwen, die tot
deze categorie behoren, een
stevig short en wandelschoenen
aantreffen. Het is meestal het
type vrouw, dat niet van de na
tuur houdt, doch liever de étala
ges van de modemagazijnen be
kijkt op zoek naar iets buitenis
sigs, waarop de vriendinnen in
Nederland jaloers moeten wor
den
Bijvoorbeeld zo'n echt Parijs mo
del, dat een lieve duit kost en waar
van de prijs in één adem genoemd
wordt met de naam van de ontwer
per van de creatie
Jacques Fath en Balenciaga zijn
wel de grootste troeven op dit ge
bied. Het is dan ook van Balencia
ga, dat wij het gele met zwarte
jurkje plaatsen, waarin de taille op
zo voordelig mogelijke wijze naar
voren gebracht wordt.
De hals vertoont op geraffineerde
wijze een extra versiering in de
vormivan een tweetal korte flap
pen. De halslijn gaat over in een
aangeknipte mouw. Rond de taille
legt Balenciaga een zwarte, wildle-
deren ceintuur van breed formaat,
welke de wijdte van de rok, door
haar nauwe aansluiting, doet uit
komen.
Vanzelfsprekend mogen by zo n
toilet de halflange handschoenen,
welke evenals van zwart wildleer
zijn, niet ontbreken en evenmin de
grote hoed, welke gelegenheid biedt
tot het dragen van kostbare oor
knoppen.
Jacques Fath ontwierp het wan
deltoilet, dat hierby afgebeeld
wordt. Elegant van opzet, voorna
melijk door de aparte inzet van de
tailléruimte. Twee knopenrijen van
elk drie stuks zorgen er voor, dat
het een aansluitend geheel wordt.
De halslijn is „echt" Frans en een
ontwerp, dat de hand van Jacques
Fath verraadt.
De kraag heeft revers, zodat om
de hals juwelen gedragen kunnen
worden. Dit wit met zwarte patroon
heeft lange mouwen, waarvan de
kleine manchet schuil gaat in de
korte witte handschoen.
Ook Jacques Fath toont, dat bij
niet afkerig is van het grote hoe-
den-formaat. Een mode, die enigs
zins Chinees aandoet en daarop ook
rjïnspireerd is.
In de rok zijn enige plooien zicht
baar, waardoor het geheel het prae-
dicaat „geknipt voor een boulevard
wandeling" niet ten onrechte voert.
WEET U ik heb eigenlijk altijd
medelijden met de Vrouw-die-
met-Vacantie-gaat. Want zij is, bijna
zonder uitzondering, een uitermate
gekweld wezen. Juist omdat zij
vrouw is.
Een man heeft daar zozeer geen
last van. Die gaat, zomaar, zonder
kopzorgen of roerende goederen op
stap als hij daartoe de kans krijgt.
Hij trekt iets aan dat makkelijk zit,
en dat dus onvermijdelijk afgedra
gen, ontoortbaar en antiek is. Het
jasje waarin hjj kolen schept en de
broek die hjj alleen aan mag bij het
tuinieren. In zijn linkerzak alles
tegen de baard en in de rechter een
tandenborstel.
Hij' draait de gaskraan af en de
keukendeur op slot, en dan klapt de
voordeur dicht achter zijn onbezorgd
verdwijnen. Het kan zijn dat hij op
zijn geduldige rammelfiets stapt of
in ziin vertrouwde Volkswagen, dat
hij naar het station kuiert of de
treeplank van een Europa-bus be-
stijgt: hij gaat er onbekommerd van
door en laat achter zijn rug en voor
zijn nieuwsgierige neus alle denk
bare fiolen zorgen.
Hij zit met dat malle jasje en die
broek met knieën even zielsrustig
in een stationkoffiehuis achter een
broodje-ham inclusief als in de stal
les van het Burg Theater, en heeft
maar één aangename zorg: zoveel
mogelijk te beleven voor zo weinig
mogelijk geld.
Maar een vrouw ach lieve
deugd, hoe kan zij zo'n man hart
grondig benijden. Want voor haar is
de onbezorgde vacantie van de af
fiches nog nimmer uitgevonden.
Het dichtst benadert zij dat wol
kenloos genieten nog als aankomend
wicht dat eindelijk toestemming
heeft afgepingeld om alleen op de
fiets naar Bretagne te peddelen,
hoogstens gesecondeerd door een
even zorgeloze vriendin. Zij trekt
£USTER MARIE ANDRé,
een Franse non van de
orde van Sacré Coeur, die
jarenlang in Donker Afri
ka gewoond heeft, heeft
een boek geschreven over
de daar heersende toestan
den: „La Conditton humal-
ne en Afrlque Nolre". zy
schrijft, aldus „La Tribune
des Nations", o.m.t „Welke
rol speelt de vrouw In min
stens de helft van het Fran
se gebied in Donker Afrika?
Die van een stuk koopwaar,
haar positie Is geiyk aan
die van de slaven ln vroe
ger tyden. Men kan haar
kopen of erven, men kan
haar weer verkopen. Een
man behoeft niet aan trou
wen te denken, als hü niet
veel geld heeft. Er leven
hier zeker twee mlllloen
mannen, die de veertig
reeds bereikt hebben en die
iiog steeds ongetrouwd zUn
omdat ze geen geld hebben
om zich een vrouw te kopen
In Haute Volta, in het
land van de Mossis treft
men b.v. de volgende toe
standen aan: Een opperhoofd
van 68 jaar bezit negen
vrouwen (van wie er één
dertig jaar is en één twin
tig) en vier kinderen. Zijn
vier broers zijn niet ge
trouwd: de eerste, die 40
jaar oud is, heeft een ver
loofde van 17 jaar; de twee
de is 35 jaar en heeft twee
verloofdes: één van 7 jaar
en één van 5 jaar. De derde
is 33 jaar en bezit niets;
de vierde, 26 jaar, heeft een
verloofde van zes jaar. Dan
is er nog een opperhoofd
van 74 Jaar. Hij bezit twee
vrouwen (49 en 43 Jaar),
vier kinderen en een ver
loofde van 4 jaar.... Een
andere rijkaard, die 66 jaar
is, bezit vijf vrouwen, twee
kinderen, twee verloofdes
(van 15 en 6 jaar)maar zijn
kleinzoon, die 26 jaar is en
die geen geld heeft, ls nog
steeds vrijgezel. In deze
streek dwingt men meestal
de jongens van 13 jaar ln
„page-dienst" te treden van
een van de ministers van
het grnte opperhoofd Mo-
ro-Naba Acht negen jaar
verlenen deze Jongen» gratis
hun diensten, daarna geeft
men hun een echtgenote, die
zij niet mogen uitzoeken.
De eerste dochter, die uit
deze vrouw geboren wordt,
wordt onvermijdelijk het
eigendom van de minister,
bij wie de jonge vader in
dienst is geweest of nog is
en hij mag met dit meisje
doen, wat hij wil. In een
dorp van het land van de
Mossis, vindt men 49 man
nen, die tezamen 131 vrou
wen hebben en 101 kinde
ren; 49 mannen, die elk één
vrouw hebben en in totaal
58 kinderen en tenslotte 60
vrijgezellen tussen de 20 en
47 jaar, van wié 23 ouder
dan 30 jaar. Deze laatsten
zijn de armsten, die niet in
staat zijn het geld bijeen te
krijgen om zich een vrouw
te kopen.
HAAR komt bij, dat een
vrouw hier steeds „duur
der" wordt, sedert de Euro
peanen bij deze negers de
hang naar meer winst ge
bracht hebben. Ziehier een
voorbeeld: In Kameroen
kocht men zich omstreeks
j880 in de stam der Bassa's
een vrouw voor 25 zakken
zout, twee lendenschortjes,
twee vuurstenen een stuk
ijzer en een beetje kruit
Maar, kort vóór 1914, toen
het land al door de Duit
sers overheerst werd. moest
men voor een vrouw 300 tot
500 Mark, een ram, twee
schapen en een geit betalen
Op het ogenblik betaalt
men 50.000 francs, tien gei
ten, een grote hoeveelheid
gietijzer, kleren voor de va
der en de moeder van de
bruid, enz., enz. In de buurt
van Douala betaalde de man
aanvankelijk alleen maai
een behoorlijke hoeveelheid
gezouten spek, dat de in
boorlingen bij de zeelui
kochten. De prijs bedraagt
hier nu 100.000 francs. In
Zuid-Kameroen zijn de toe
standen nog erger. Soms
betaalt men hier voor een
vrouw 500.000 francs, tien
ossen, en een kist alcoholi
sche dranken. Een andere
vrouw kost 100.000 francs,
een nieuwe vrachtauto en
twee ossen. Weer een ander
kost 200.000 francs, twee os
sen, 10 schapen, 5 varkens,
kleren, keukengerei en kis
ten met sterke drank....
Dit alles geeft aanleiding
tot oneindig-lange en
ruïneuze onderhandelingen.
Dikyvijls zijn er vele can-
didaten voor hetzelfde meis
je en wordt er geboden en
geboden! De Fransen heb
ben bij het decreet, dat op
14 Sept. '51 uitgevaardigd
werd, getracht deze kwalij
ke hahdel tegen te gaan. Er
werd bepaald, dat meisjes
boven de 21 jaar vrijwillig
een huwelijk mochten slui
ten, terwijl er geen bruids
schat betaald behoefde te
worden. Ongelukkigerwijze
werd niets bepaald omtren'.
meisjes beneden de 21 jaar.
onbekommerd de vrouwelijke pen
danten aan van dat malle jasje en
die aftandse broek: een gele trui op
een zwarte trainingsbroek, en zet een
of ander onwaarschijnlijk petje of
schreeuwerige zonnehoed op haar
verwaaide pruik. Zij steekt haar
blote benen in turftrappers en wol
len sokken en vervoert hoogstens
op haar bagagedrager mét de wegen
kaart en de thermosfles een nylon
bloesje voor het onverwachte dansje
in een restaurant en een plastic jas
voor de plensbuien.
Maar als zij ouder wordt, ge
trouwd of ongetrouwd, dan is het
lijden niet te overzien.
WIJ ZWIJGEN gemakshalve van de
kinderen. Die zijn in alle opzich
ten. een 'kopzorg apart. Als zij klein
zijn om ze mee te nemen, aan te
kleden, te voeden, bezig, héél en ge
zond te houden. Als zij ouder zijn om
ze alleen te laten gaan en duizend
doden te sterven by de gedachte aan
alle trein-, auto- en busongelukken,
onweders, overstromingen en grieze
lige avonturen waarin zij van uur
tot uur kunnen belanden.
Maar zelfs de vrouw-op-zichzelf
en de kinderloze echtvriendin gaan
nooit of te nimmer zonder treiter-
zieke zorgen op reis. En altijd, langs
allerlei zonderlinge kronkelwegen,
komen die zorgen uit op hetzelfde
punt: de garderobe.
Het is een misère, een kwellende
narigheid, een onoplosbaar probleem.
Een vrouw die op reis gaat hééft
nooit iets om aan te trekken. Ja
nee, natuurlijk wel zo voor alledag,
voor de buren en de visite en het be
scheiden avondje uit. Maar voor de
reis met de groep naar Interlaken of
met Piet in de wagen naar Bor-
dighera komt zij alles te kort of
heeft precies het verkeerde.
Want als zij met dat fragment
reisvereniging wegtrekt is er altijd
die vlinderachtige kans dat bij dit
gezelschap nu juist de loslopende
neer zal opduiken die zo volkomen
bij haar smaak en wezen past. En
wat, wat heeft zij nu om die aardige,
attente, sportieve en beschaafde man
het oog te strelen?
Het groene linnen completje staat
haar wezenlijk niet onaardig, maar
dat is toch een onding in een stof
fige express of bij het bestijgen van
ook maar het bescheidenste bergje.
En dat jasje kan zij op geen enkele
japon dragen, en hoe moet dat dan
met het hoedje en de schoenen en
de tas en al de petits riens die zo
veel ruimte innemen? Dat wordt toch
weer een streepje en een bloemetje
en de regenjas met capuchon en dat
ene nette imprimeetje voor 's avonds
aan tafel.
En de vrouw van Piet zit nog veel
zwaarder in de perikelen. Want wel
iswaar kan zij net grijze tailleurtje
met het kanten bloesje meenemen
en die geklede wandelschoentjes, iets
in katoen voor de azuren kust en dat
pauwblauwe zijdje met de imitatie
parels voor iets gekleeds met muziek.
Maar zy weet nu al dat die hele
keurigheid daar straks in de weelde
rige modieuze nonchalance van de
Italiaanse Rivièra haar zo stijf en
ouderwets zullen voorkomen als een
klepmand in de Ritz-bar.
Want daar. in die sprookjesachtige
rijkeluisparadijzen ben je alleen
maar gekleed als je zo wéinig of zo
dol mogelijk aan hebt. Een soort
Uno-ensemble van Chinese koelie-
hoed, Mexicaanse poncho, Hongaar
se boezeroen met Pari.jse slagers
broek compleet met Zigeuneroor
bellen. En hoe ter wereld kun je
dat op de kop tikken, laat staan
dragen, in Doetinchem of Westzaan?
ACH lieve bedrukte Assepoes
stel u gerust. Want hoèzeer de
gemiddelde goed Nederlandse Piet
een clandestien oogje mag wagen
aan strapless en al wat nog lesser
is voor zijn toekomstige of ver
worven gade reikt zijn ideaal niet
hoger dan „schoon en gewoon".
En de zoete beloning van uw sim
pelheid kon u wel eens onverwacht
te beurt vallen als u in uw frisse
bloesje er onopvallend lavendel
geurtje tegenover hem zit koffie te
drinken op dat hoogst mondaine ter
ras vol buitenissigheden.
En hii u zonder één woord Frans
complimenteert op zijn manier: Ik
zou niet graag willen dat jij ]e zo
toetakelde
MIJN DOCHTER heeft een kinderstoel
gekregen. Een glanzend, nieuw bouwsel,
dat zeer onlogisch 'en paar wielen aan de
achterkant van zijn achterste poten heeft.
We hebben nog niet ontdekt, waartoe deze
wielen dienen, maar het zal mettertijd zijn
nut wel hebben. Weten wij wat voor stadia
onze dochter nog doorlopen gaatl Mis
schien rolt ze nog weieens tegen de wanden
omhoog. Een potje is de kinderstoel ook
rijk en aan de voorkant, waar dat aard
appelenbakje zit, staat een fraaie tekening.
Kortom, het is een kinderstoel van allure.
De kinderstoel was bezorgd, toen ik in
verticale stand mijn nachtrust op het kan
toor wat probeerde te verlengen. Bij mijn
thuiskomst zag ik dus pas de kinderstoel
en de triomfantelijke dochter. „En ze
heeft er een plas in gedaan ook kreet
mijn vrouw geestdriftig uit de keuken. De
vermaning die me op de lippen lag (zo'n
mooi gepolitoerd meubel ook!) slikte ik
in, toen mijn vrouw, die beter met de
situatie ter plaatse bekend was, een klein
potje uit de stoel toverde. Aandachtig be
keek ik één en ander en sprak enkele be
wonderende woorden. ,Js!ou gaat het weer
weg!", sprak mijn vrouw tenslotte, want
ova moet het nog zien. Jéou je nou welt",
vroeg ik. „Dergelijke intimiteiten van een
dame zet men nu eenmaal niet te kijk!"
Maar ze dicht er niet over. Misschien
kwam er nog wel meer, en dan was 't toch
enig. Zo'n eerste, juistgeplaatste plas mocht
een curiosum heten. Enfin, het potje ver-
dvie— weer.
Maar ova kwam niet, die dag, en de vol
gende dag ook niet. En nog maar steeds
zat dat potje onder in de stoel, 's Avonds
begon ik er nogeens over. ,7-ou je 't nu
maar n wegdoent Ik an het hem toch
nel beschrijven, als-ie dat wenst1" Maar
nee, zulke dingen moet je zién, net als
't beeld van Zadkine in Rotterdam.
Wederom verstreek er een dag zonder
ova. ,7-óuden we nu niett", vroeg ik die
avond, met veel minder aarzeling dan
e rst, want het werd een noodtoestand.
„Nee", zei mijn vrow botweg. ,X>'r eerste
hemdje zou je bewaren en dan dit weg-
smijten? Ik denk er niet-an!"
Jstaar ik ben niet van plan een cata
strofe hier in huis te veroorzaken!", sprak
ik resoluut. Terstond grecfa ik onderin de
stoel, zoals ik tevoren mijn vrouw had
zien doen.
.J'as op gilde zij nog. Maar liet was al
te laat. Als een snort radarinstallatie van
de marine, torende nieuwe kinrlrt stoel
temidden van een waterplas. Mijn vrouw
sloeg de handen voor het gelaal en 'k
te om dweilen en doeken. Een kwar
tier later kwam ova. Hij hielp nog even
met dweilen.
ALBE RIK.