Fransen pogen natuurkrachten
in Algerie te beteugelen
Het Verre Oosten op zoek
naar nieuwe ideologie
In de zomer loopt Parijs leeg
Drommen buitenlanders naar
de Franse hoofdstad
Rijkswaterstaat maakt het land bewoonbaar
SP*
Tussen Middelandse Zee en Sahara (4)
India en Pakistan kwamen op wereldconferentie
voor morele herbewapening tot elkaar
Samengaan Oost-West kan
veel tot stand brengen
Wellevendheid in
de trein
gPiPfe-# W :s
(Van een onzer medewerkers
ALGERIE IS IN MENIG OPZICHT nog middeleeuws. Nee dat is te zacht gezegd: in Algerie ko
men vandaag-de-dag nog toestanden voor, zoals zij daar in de oosterse wereld al vóór Christus moeten
zijn geweest. Vrouwen, die met een dichtgebonden geitenhuid vol water pp haar rug van de verre bron
naar huis lopen; mannen, die achter op hun ezeltje rijden als in de dagen van Christus' geboorte, toen
zij allen naar hun geboortestreek werden ontboden om geteld te worden. Achter op hun ezel, inderdaad,
want dit diertje is té frêle om het midden op de rug te gaan zitten zonder het gevaar te lopen, dat die
dubbel klapt. Wat dat betreft maken de mqpste illustratoren, die Maria midden op de ezel plaatsen,
dus een kleine technische fout. Maria moet trouwens wel een ware Jozef tot levensgezel hebben gehad,
want over het algemeen is het zo, dat de Jozefs op de ezel zitten en hun vrouwen er naast laten lopen.
Maar dit terzijdeDie simpele, weinig sprekende vóór-Christelijke cultuur is echter een sterke cul
tuur geweest. Zij overwón de Romeinse, die veel hoger stond en handhaafde zich sindsdien vijftien
eeuwen onveranderd. Zij zal zich blijven handhaven naast de Franse en die, wie weet, op den duur ook
overwinnen. Al ligt dat minder voor de hand en al zullen er, zo de Fransen al eens weg zouden trek
ken, van deze westerse cultuur méér invloeden zichtbaar blijven dan van de Romeinse.
EEN VAN DE MEEST spectaculaire
(en minst aanstoot gevende uitingen
van het Franse gezag is wel wat men
doet op het terrein van de bewoon-
baarmaking van dit in de zomer zo
droge en dorre land. Van.deze enor
me oppervlakte, waarvan wij ons ei
genlijk geen beeld kunnen vormen.
Eén voorbeeld van die grootte: als wij
van Leeuwarden, Maastricht of Mid
delburg in één dag op en neer moe
ten naar Den Haag, vinden we dat een
bezette, vermoeiende dag en we zou
den het (voor ons gevoel) niet volhou
den, als we de auto niet een paar keer
rust gunden voor een Uitspanning en
als we ons niet ten minste één maal
met een fikse maaltijd sterkten. Een
buizenfabrikant uit Sétif, die zo
vriendelijk was ons een lift van enke
le honderden kilometers te bezorgen,
rijdt meer dan eens achthonderd kilo
meter op een dag, waarbij hij twee
keer stopt. Een keer, omdat zijn stof
wisseling dat eist en één keer voor
een herberg om zittende achter het
stuur een glas sinaasappelsap naar
binnen te wippen. Waarbij gezegd
dient, dat zijn kilometerteller meer
dan eens op 140 en zelden onder de
100 staat en waaruit men dan meteen
weer mag concluderen, dat de Fran
sen het wegennet, daar in Noord-
Afrika prima in orde hebben.
Die bewodnbaarmaking van het land
de aanleg van wegen inbegrepen
is in Algerië opgedragen aan één
instantie: de Rijkswaterstaat (Ponts et
Chaussées), die daarbij uiteraard wel
met andere lichamen samenwerkt, de
electriciteitsmaatschappij onder ande
re, maar die toch een zeer ver strek
kende bevoegdheid heeft. Deze dienst
legt meren droog, sticht proefboerde-
rijen, legt waterleiding aan, bevordert
de irrigatie en helpt de bevolking bij
de strijd tegen de erosie.
Die erosie is in dit land een ver
schrikking. De teeltlaag op de rotsbo
dem is vrij dun en het kost alle moeite
om die vast te houden. Weliswaar re
gent het in Algerië niet veel, maar
éls er een bui komt, is het ook een
beste! Het gebeurt meermalen, heb
ben wij ons laten vertellen, dat er
herders, ezels en kudden, die de die
pe, geheel of bijna drooggevallen ri
vierbeddingen volgen, overvallen wor
den door een muur van water,
afkomstig van een tropische bui, die
enkele kilometers achter hen is ge
vallen en waarvan zij niets hebben
bemerkt. Ontvluchten is door de stei
le wanden vaak niet meer mogelijk
en de gevolgen laten zich raden.
Om die erosie tegen te gaan, legt
de Rijkswaterstaat alom in de bergen
terrassen aan, die de vloedgolf van de
top moeten stuiten en de grond be
schermen. Dat lukt op de meeste
plaatsen vrij behoorlijk, maar er zijn
ook hele gebieden, waar de natuur
krachtiger is gebleken.
Men kampt in Algerië echter niet
nlleen met zoet water (de enorme toe
vloed op bepaalde momenten en de
grote schaarste er aan in het grootste
Een overzicht van de bouw
van de stuw van Kerrata,
tussen Sétif op de hoogvlakte
en Bougie aan de Middelland
se Zee. Als de stuw klaar is,
zal het dal hierboven vol wa
ter komen te staan. Daarvoor
is boven de huidige weg Sétif-
Kerrata (onderste witte lijn in
het midden van de foto) al
een nieuwe weg uitgehouwen
in de rotsen (bovenste). Tus
sen de beide wegen zal dus in
de toekomst het wateropper
vlak liggen.
deel van het jaar), maar ook met zout
water. Er zijp talloze zoutmeren in
het binnenland, die de grond in de
omgeving onbruikbaar maken en het
leven voor mens en dier ondraaglijk.
Deze zoutmeren zijn namelijk broed
plaatsen voor de muskieten en er is
de Fransen dus alles aan gelegen om
er zo snel mogelijk van verlost te
worden.
HET BLIJFT EVENWEL niet bij
het droogmaken en ontzilten: de Rijks
waterstaat bouwt er ook proefboerde-
ryen om de veestapel op een hoger
plan te brengen en de Arabische keu
terboertjes bij te brengen, hoe ze hun
vee moeten verzorgen. In het droog
gelegde meer Fetzara, niet ver van
Bóne, is verleden jaar onder leiding
van ir. Giovaninetti een modelboerde
rij gebouwd, waarin een Nederlandse
boer graag eens een dagje zou rond
neuzen. Deze boerderij wijkt namelijk
in vele opzichten af van de hier be
kende types, zowel wat de boiLw er
van als wat de methodes betreft.
Men heeft er twee soorten stallen:
een „gewone", waarin het vee met de
koppen naar het middenpad staat op
gesteld en een moderne potstal, inge
richt volgens een nieuw Amerikaans
systeem. De gewone stal kent geen
open grup, maar een overdekte; het
is een smalle spleet tussen twee stalen
banden met daaronder een betonnen
goot. De vaste bestanddelen worden
door de Arabische knechten met wa
ter door de spleet gespoten; de urine
vindt haar eigen weg. Die kabbelt
langzaam door een spleet aan het eind
van de goot naar een speciaal reser
voir, terwijl het water met de vaste
bestanddelen, dat een grotere snelheid
heeft, over de spleet heenspringt en
in zijn eigen afdeling belandt. Ook de
urine uit de potstal wordt opgevan- j
gen en met die van de gewone stal
opnieuw over het stro en de mest in
de potstal gesproeid om de microben
te doden.
In het meer Fetzara, dat 13.000 hec
tare groot is (twintig kilometer lang)
grazen momenteel zeven h achtdui
zend koeien. Honderdtwintig daarvar
behoren bij de boerderij en keren
's avonds naar de stal terug. Deze die
ren worden namelijk speciaal gebruikt
voor het fokken en zij zijn aan een
grondige controle onderworpen. Ze
worden elke week gewogen en nauw
keurig wordt nagegaan, hoe de dieren
op de verschillende vaccines reage
ren. 's Zomers worden ze bijgevoerd
met vöergranen, die in een geweldige
silo zijn opgeslagen; tijdens de korte
winter staat er ook hooi op het menu.
De rest van de koeien is voor het
merendeel eigendom van de Arabie
ren in verre omgeving. Zij betalen
vier gulden per jaar per koe en die
kan dan in het meer Fetzara haar
buikje rond eten. In die prijs zijn
zelfs vier baden berekend; baden, die
de beesten van de teken moeten be
vrijden. Zij worden door een lange
gang geleid (aangevuurd door een
stok-met-een-electrische-schok), lopen
argeloos het chemisch badwater in en
ploffen dan kopje onder in een die
per bassin.
De koeien zijn over het algemeen
reekleurig bruin; haar vormen herin
neren aan de tekeningen, die op oude
Egyptische afbeeldingen zijn aange
troffen. Fries vee komt men er spora
disch tegen; de zwart-bonten hebben
wel een hogere melkgift dan het in
heemse vee, maar zij aarden slecht
in het warme klimaat. En om een
mogelijke nieuwsgierigheid van. onze
agrariërs nog maar even te bevredi
gen: een koebeest kost daar een drie-,
vierhonderd gulden.
EEN VAN DE GROOTSTE werken,
die de Fransen in Algerië onder han
den hebben, is wei de bouw van een
geweldige stuwdam bU Kerrata. Een
De proefboerderij in het
vroegere zoutmeer Fetzara.
De silo dient voor de opslag
van de vöergranen, waarmee
het fokvee wordt bijgevoerd.
HET LIJKT onbegonnen
werk, in dat enorme land tus
sen Middellandse Zee en Sa
hara iets te ondernemen tegen
de krachten der natuur: de
tropische regens, de grote
droogte, de spijkerharde rot
sen en de afstanden. Maar
de Fransen hebben de zaken
fiks aangepakt en al deze pro
blemen in handen gegeven van
één instantie: de Rijkswater
staat, die daarvoor zéér ver
gaande bevoegdheden heeft
gekregen. Dank zij de mede
werking van de ingenieurs van
deze dienst (Ponts en Chaus
sées) R. Giovaninetti, en
Auriol te Bóne en J. Astier te
Sétif, waren wij in de gelegen
heid, een aantal van deze wer
ken te bezichtigen.
stuw van 75 meter hoog en éen breed
te van 250 meter, waarmee het dal
van twee riviertjes wordt afgesloten.
Die dalen zullen vollopen en men
krijgt daar ongeveer hetzelfde geval
als verleden jaar in Frankrijk, waar
het dorp Tignes plaats moest maken
voor een stuwmeer. Hier wordt wel
iswaar geen dorp opgeofferd (Kerrata
ligt achter de stuw en de buizen lopen
er onder door), maar de 160 millioen
kubieke meter water, die er voor
komt te staan, zal toch tal van vrucht
bare landerijen en olijfgaarden over
spoelen.
Het doel van deze stuwdam is niet
in de eerste plaats de irrigatie; de
dam, die aan de zuidelijke opening
van de fameuze Gorge van Kerrata
ligt, zal namelijk dienen om een gro
te electrische centrale aan het andere
eind van de schilderachtige Gorge
(kloof) het gehele jaar door van water
te kunnen voorzien. Het water wordt
door een negen kilometer lange tun
nel dwars door de rotsen tot vlak bo
ven de centrale gebracht en ploft dan
van 370 meter hoogte naar de tur
bines.
Deze electrische centrale is een van
de belangrijke schakels in het 2000
kilometer lange net. dat Casablanca in
Marokko verbindt met Algiers en Tu
nis; een 150.000 volt net, dat gevoed
wordt door waterkracht- en steen
koolcentrales. De waterkracht zal in
de loop der komende jaren een steeds
groter aandeel voor zijn rekening ne
men, want ook in Marokko is een ge
weldige stuw in aanbouw.
Zo lopen daar nu door dat wilde
land van Noord-Afrika de foeilelijke
hoogspanningslijnen, honderden en
honderden kilometers lang daar
trouwens te verontschuldigen omdat
men eenvoudig geep,, kabels., kap leg
gen in die rotsbodem terwijl dc
kamelen en dromedarissen grazen bij
de masten en de Arabieren in hun
traag tempo onder de draden door
hobbelen op hun ezels. Twee bescha
vingen naast elkaar
(Van een speciale verslaggever)
7ONDER TWIJFEL zullen India en Pakistan in de komende jaren een
omwenteling ondergaan. Maar wat soort van revolutie zal liet zijn? Niet
alleen de toekomst van Azië, de toekomst van de hele wereld kan van
't antwoord op deze vraag afhangen. Deze week vertrokken bijna op het.
zelfde ogenblik twee vliegtuigen van het vliegveld van Karaclii, akis.
tans hoofdstad. Het ene was gevuld met een aantal jonge l akistam, op
weg naar het communistische ivereldjeugdfestival in Boekarest. In het
andere bevonden zich 37 industriëlen, vakbondbes^iurders en studen
tenleiders, die de wereldconferentie voor Morele Herbewapening in het
Zwitserse Caux gingen bijwonen.
DEIDE groepen reisden naar Europa
op zoek naar een ideologie, die een
nieuwe zin aan hun leven en een
nieuwe oplossing aan bun land zou
kunnen geven. De ene groep denkt
door de ideologie van Boekarest een
gewelddadige revolutie in zijn land te
ontketenen. De andere groep hoopt,
dat de ideologie van Caux zijn land
de morele en geestelijke omwenteling
zal kunnen brengen, die Azië zo drin
gend nodig beeft.
Deze laatste groep was samengesteld
uit Indiërs en Pakistani. Dat mensen
van beide volken samenreizen is iets
ongewoons. Het Kashmirprobleem ver
deelt nog altijd beide landen. Pakistan
besteedt 80%, India 40% van de na
tionale begroting aan defensie. Aan de
grens, die >g steeds gesloten is, staan
de légers van beide landen tegenover
elkaar. De „Times of India" publiceer
de dan ook eèn artikel over deze reis
onder de kop: „Samenwerking tussen
India en Pakistan".
De vlaggen van beide landen hingen
in top voor Mountain House, het cen
trum van Morele Herbewapening, toen
Indiërs en Pakistani broederlijk
verenigd voor Mountain Househet
centrum van Morele Herbewape
ning in Caux sur Montreux in
Zwitserland. Met hoed en wandel
stok: dr. Buchman, de leider der
beweging.
de delegatie arriveerde. Dr Buchman
en d« 800 personen uit 46 landen, dia
aan de conferentie deelnemen, verwel
komden tegen de achtergrond van de
Nederlandse driekleur de gasten uit het
Verre Oosten.
Een parlementslid uit India, de heer
Keshavajengar, president van het vak
verbond van de staat Mysore, sprak
hen toe. Zinspelend op het contact van
Pakistans ministerpresident Moham
med Ali met Morele Herbewapening,
zei hij„Ik ben overtuigd dat de at
mosfeer, die deze mensen hier in onze
landen geschapen hebben, een grote
bijdrage is voor een uiteindelijke over
eenkomst tussen India en Pakistan",
Hij vervolgde:
„Het beklimmen van de Mount Eve-
rest toont, wat het Westen en het Oos
ten samen kunnen doen. Als Oost en
West op dezelfde manier de taak op
zich nemen om de wereld te herbou
wen. kan niets ons tegenhouden. Hier
in Caux vinden mensen uit alle conti
nenten de oplossing voor de wereld
problemen".
(Van onze correspondent te Parijs) i
AL DE Franse schoolkinderen zijn op de eerste Juli voor tien weken met
vacantie gegaan. Maar de meeste Parijzenaars blijven toch tot na Qua-
torze Juillet in Parijs. De grote vlucht uit de hoofdstad is eigenlijk nu
pas begonnen. Parijs loopt leeg. De stations worden bestormd, de grote
wegen die naar Nice, naar Biarritz, naar Bretagne of naar Normandië
voeren zijn vol auto's. Het gevolg is, dat het in Parijs zelf plotseling veel
rustiger is geworden. Je kunt weer door de stad rijden, zonder bij ieder
kruispunt in een verkeersknooppunt verstrikt te raken en je kunt, zelfs
op de Champs Elysées, weer een plaatsje vinden om een auto te par
keren. Het wonderlijke is, dat het leven in de hoofdstad de laatste
dagen van Juli plotseling ook iets goedkoper wordt. Dat komt, doordat
een kwart van de bevolking vertrokken is, de vraag naar goecleren dus
zakt, terwijl het aanbod gelijk blijft. De Parijzenaars ontvluchten dus
hun stad, maar de buitenlanders komen er juist hun vacantie doorbren
gen. Nog nooit hebben we zoveel autobussen met Amerikanen, met
Engelsen, met Duitsers, met. Belgen, met Zwitsers en met Nederlanders
langs de Sacré Coeur zien rijden. De groepsreizen verdringen de indivi
duele reizen steeds meer, zodat in Vele hotels de hele zomer geen
plaatsje meer is te krijgen dóórdat al de kamers door de reisbureaux
voor hun groepen zijn afgehuurd.
J7R ZOU een boek te schrijven zijn over
het gedrag van de touristen uit de
verschillende landen, zodra zij in het
buitenland zijn. De Engelsen blijven be
scheiden, maar zelfbewust; de Belgen
doen, alsof ze Fransen zijn; de Duitsers
dragon groene hoedjes, militairachtige
jassen en in groepsverband houden zij
arvan om keurig in de maat te stap
pen; de Amerikanen willen best weten,
dat zij niet op een paar francs behoe
ven te kijken en zij gedragen zich soms
een beetje, alsof zij in hun koloniën
vertoeven; de Nederlanders hebben
mooie auto's, zijn zuinig maar luidruch
tig. Voor de Fransen, die een bijzonder
grote waarde aan hun keuken toe
kennen, is het: ook amusant na te gaan,
hoe de verschillende landslieden in
Frankrijk eten. Wanneer meneer
Dupont met vacantie gaat, dan zijn zijn
maaltijden zeker net zo belangrijk als
„t landschap. Ik heb verschillende
'ranse vrienden, die liever hun vacan
te doorbrengen in een goed hotel met
ee" ro'ddelmatige omgeving dan in een
middelmatig hotel met een mooie om
geving. Het Is ook normaal, dat men
tijdens de vacantie tweemaal daags uit
gebreid eet. Eerst een apéritif, dan een
voorgerecht, vervolgens het vlees, daar
na de groente, de kaas en het fruit. Die
volgorde is bijna heilig en het is in een
Frans restaurant b.v. bijzonder vreemd
wanneer je je maaltijd meteen begint
met een biefstuk. Vandaar dat het mon
sieur Dupont interesseert na te gaan,
hoe zijn buitenlandse gasten in Frank
rijk eten. De gemiddelde Engelse tou-
rist blijkt tweemaal per dag biefstuk
met pommes-frites te eten, waarbij hij
heel weinig wijn drinkt.' De Scan-
dinaviërs zijn vooral verzot op de tal
loze soorten worst, die Frankrijk voort
brengt. Daairbij drinken zij grote hoe
veelheden Frans bier, dat zij erg slecht
vinden. De Nederlanders eten weinig,
drinken wijn met water, maar beslui
ten hun maaltijd graag met een glas
cognac. Daar staat tegenover dat de
restaurateurs constateren dat bepaalde
Nederlanders toch opvallend goede
wijnkenners zijn. De Italianen stellen
hun diners met erg veel zoirg samen; ze
kiezen zeldzame wijnen en vinden na
afloop, dat de Italiaanse keuken toch
beter is. De meeste Duitsers blijken de
Franse keuken tijdens de oorlog te heb
ben leren kennen. Bij de Amerikaan
speelt de kleur van het eten een grote
rol. Hij vindt, dat zijn gevulde bord
een bont stilleven moet zijn en hij jaagt
de kellners telkens weer de stuipen op
het lijf door jam bij zijn chateaubriand
te bestellen, waarbij hij heel rustig een
glas melk drinkt.
DEN GROTE Franse krant heeft een
hele pagina gevuld met het „savoir
vivre" in de trein. Daatbij moet men
weten, dat de afstanden in Frankrijk
heel groot zijn, zodat het vaak voor
komt, dat men heel de dag of de nacht
in de trein moet doorbrengen. Het blad
vertelt zijn lezers, hoe de beschaafde
reiziger zich dient te gediragen.
„Wanneer iemand in uw coupé des
nachts zo luid zit te snurken, dat de
medereizigers niet kunnen slapen, mag
men hem dan wakker maken?" Ja, is
het antwoord, wanneetr er kinderen of
ouden van dagen in het compartiment
zitten. Zijn die er niet, dan moet men
de slaner laten snurken. Zelfs wanneer
u een heel spannende roman leest, moet
u er zich toch in schikken, dat het licht
om half elf wordt uitgedaan. Wie zit
tend moet slapen wordt de volgende
morgen niet op zijn mooist wakker.
Maak uw toilet dan echSér niet ten aan
zien van uw medereizigers. Wilt u in
de trein eten, ga dan. als het enigszins
kan, naar de 'restauratiewagen. Is dit
met mogelijk, eet dan de meegebrachte
etenswaren zo beseheiden mogelijk op.
Bied uw medereizigers niets aan en
laat alles wat naar knoflook ruikt
thuis.
