Wie zijn ze?
KINDERKRANT
r
De Nederlandse ploeg is nu
vrijwel geformeerd
LI
LI
LI
J
u
0
L
u
d
P
V
1
1
O
6 Tlfe
Van de „hoge"plank
L»
>a
(L
Om het geluk van Peter
Waar gaan we met
vacantie naar toe?
Willem Barentz zeeman
MEENK'S POEDERS
Bloemenlusthof in het
RAI-gebouw
PimPam, Pom en de wonderlamp
.«mm
°co\/o 1JUPFABR -HEI KLAVEKöLAO" HAABUM
Wereldkampioenschappen wielrennen
Het Nederlandse zevental
voor Zaandam
Geestelijk leven
Ds A. VAN DER HEIDEN f
Beroepingswerk
door Kit tg Lessels
Radioprogramma
Vier mannen om een tafel heen
drinken een glas bier.
Wie raadt er mee, wie zijn het dan?
je kent ze alle vier.
De eerste heeft een zwart gericht
en even zwarte handen.
Zijn ogen zijn heel groot en blauw
en prachtig wit zijn tanden.
jiij woont in Holland en is er
geboren en getogen.
Hij draagt een zak vaak op zijn rug,
die zak is eerst gewogen.
Die zak is óók al weer pikzwart
en vol met een soort steen.
Wie is hij? (denk maar aan de haard,
dan weet je het meteen).
De tweede draagt een uni/onn
en op zijn hoofd een pet.
Hij heeft al menigeen voor straf
gauw op de bon gezet.
Soms staat hij ook midden op straat.
Alles raast langs hem heen.
Maar draait hij dan zijn bordje om,
dan staat het stop meteen.
Hij weet ook elke straat of laan,
je kunt hem alles vragen.
Je ziet hem overdag en 's nachts,
de treek lang, zeven dagen.
De derde draagt een witte jas
en ook een muts er bij.
Staat iedere morgen heil vroeg op.
Als hij werkt, slapen wij.
En als hij klaar is zijn we net
gewassen en gekleed.
We eten dan wat hij zo vroeg
in zijn huisje heeft gekneed.
Om tien uur vult hij dan zijn mand
en gaat door straat en laan.
Wie is die man in witte jas?
(Nu is er niets meer aan).
De vierde man draagt aan zijn zij
een hele grote tas.
En óls iemand de straten kent,
dan is die man het pas!
Ook hij heeft een prachtig uniform
met pet en rode biezen.
En iedereen kijkt naar hem uit.
't Kan warm zijn, het kan vriezen,
hij gaat steeds alle huizen langs
en gooit iets in de bus.
Nu? Wie kent die man nu niet,
't begint met een Pen dus
Dat vroegen de kinderen aan hun
vader. Maar vader zei: „Hier is een
puzzle. Je ziet 27 tekeningen op een
rij staan. Plaats de namen van deze
voorstellingen in de vakjes. Regel voor
regel invullen, dus van links
naar rechts. Ieder woord past
tussen twee dikke lijnen. Als
je alle woorden goed hebt
ingevuld dan kun je op de
zig-zag-lijn van %k? naar
rechts lezen waar we dit
jaar onze vacantie door
brengen".
De kinderen gingen direct
aan het werk en na een
kwartiertje riepen ze: „Hoe
ra... we nemen onze bad
pakken mee!"
Waar gaan ze naar toe?
j-JET WAS WARM. Pff, wal was het
warm. Annelles en Joke, de twee
vriendinnen, besloten te gaan zwem
men in het natuurbad. Waar kon je
beter zijn dan in het frisse koele wa
ter? Ver was het niet, een half uurtje
fietsen maar. Gelukkig keurden de
beide moeders het plannetje goed.
„Voorzichtig zijn, hoor kinderen,
geen rare kunsten uithalen", riepen
ze de twee meisjes na, die elk een
handdoek en een keurig badpak ach
ter op de bagagedrager, vrolijk om
de hoek van de straat verdwenen.
„Wat zijn moeders toch altijd bang",
lachte Annelies. „Stel je voor, wat
zou ons nu kunnen overkomen! Maar
daar was Joke het niet mee eens.
„Jö hebt makkelijk praten", zei ze een
tikje afgunstig, jij zwemt ook zo goed.
Maar ikik ben pas een beginne
ling, een half jaar geleden hing ik
nog aan de hengel. Zeg, ik wou. dat
ik ook van de hoge plank kon sprin
gen. Is dat eigenlijk moeilijk?"
„Kind", spotte Annelies, „daar is
toch niets aan. Je laat je gewoon val
len en je komt vanzelf weer boven.
Een duiksprong. je weet wel, zoals ik
altijd maak, dat is wat anders. Dat
moet je natuurlijk eerst leren. Zeg,
waarom probeer je 't vanmiddag niet
eens van de hoge? 't Is enig, hoor!"
Joke aarzelde even. „Ik durf het
niet", bekende ze toen kleintjes.
,.'t Ljjkt me zo griezelig. En toch zou
ik het zo graag eens gedaan hebben.."
Annelies kon zich zoiets niet voorstel
len, zij was nooit bang, voor niets en
voor niemand. „Weet je wat?" zei ze,
,tk zal je wel helpen. Wjj klimmen
samen naar boven en dan springen we
hand in hand. Goed?" Joke knikte.
Annelies zou haar vast kinderachtig
vinden als ze nu weigerde.
Bij het natuurbad was het een hele
drukte dat zagen de meisjes al dade
lijk aan de volle fietsenrekken. „Als
er maar een hokje vrij is", zuchtte
Annelies, „ik puf gewoon...." Maar
dat viel mee. In een ommezientje
hadden de meisjes haar badpakken
aan. Daar renden ze al naar het wa
ter, een blauw en een rood figuurtje.
Plons! Annelies dook zo van de kant
en Joke, op het trapje, met één voor
zichtige voet in het water, keek be
wonderend toe. Langzaam, heel lang
zaam liet ze zich zakken. Brr, dat
water was toch wel koud!
Even later zwom ze ook, met be
daarde keurige slagen, in het diepe
rond. Annelies lag al weer verderop
hevig met haar benen te spartelen,
zodat het- water hoog opspatte. „Heer
lijk, hè riep ze naar Joke, terwijl ze
haar, zo snel als een vis, voorbij
schoot. „Denk je aan ons afspraakje?"
„Ja, ja", proestte Joke benauwd. O,
o, wat was ze begonnen. Had ze maar
niets van die hoge plank gezegd! Nu
ja, misschien vergat Annelies het wel.
Maar dat kon je net denken! Annelies
vond het veel te leuk haar vriendin
netje over die rare angst heen te hel
pen. Jakkes, daar had je het al!
„Joke, ga je mee springen?" Anne
lies stond nu vastbesloten op de kant.
Ze trok Joke het water uit. „Nu of
nooit", sprak die zichzelf moed in,
terwijl ze bibberend de hoge trap be
klom, O, wat was die plank lang en
smal! Annelies liep vooruit tot ze op
het puntje stond. „Kom je nog Joke?"
„Ja, ja", klonk een anstig stemmetje.
Joke schuifelde langzaam en heel
voorzichtig naar Annelies toe, die haar
hand al uitgestoken had. Daar stonden
ze dan samen, klaar voor de sprong.
Maar toen Joke even naar beneden
keek, gilde ze: „Annelies, ik durf niet?
Ik ga terug, hoor!" Ze draaide zich
om en keek recht in het gezicht van
de badman. „Hé, wat moet dat daar?"
bromde die. „Jullie kunnen hier geen
uur staan, er zijn meer mensen die
springen willen. Hup, daar ga je!" Hij
gaf Joke een duwtje en voor ze wist
wat er gebeurde kwam ze al weer
met haar hoofd boven water. Naast
haar dook het jolige gezicht van An
nelies op. „Zeg, hoe vond je het nu?
Niets eng, hè?" ,,'k Vond het enig",
juichte Jóke. „Kom mee, zeg, dan doen
we het nog een keertje'.
Behendig als katten klauterden de
druipnatte meisjes het laddertje weer
op. Beneden hief de badman een waar
schuwende vinger. ,Denk er om, niet
treuzelen, hoor!" Joke zwaaide over
moedig terug, terwijl ze met een veer
krachtige sprong door de lucht ging.
Was dat even een fijne middag!
PAULIEN
Willem Barentsz was een Nederlands
zeeman uit de zestiende eeuw, die veel
gedaan heeft voor de cartografie. Dat
is de kunst om onbekende streken in
kaart te rrengen en te tekenen. Hij ts
echter beroemd geworden door zijn
overwintering op Nova Zembla, te
zamen met schipper Heemskerk. Ba
rentsz heeft de vele ontberingen van
de poolnacht niet overleefd, op weg
naar huis is hij, 47 jaar oud, gestorven.
speciaal legen KOORTS.
KIESPIJN. HOOFDPIJN en
PERIODIEKE PIJNEN
Etui
(Advertentie lng. Med.)
„De Gouden Poort" is de naam van
de grote bloemen- en fruittentoonstel-
ling, die van 4 tot en met 9 September
in het RAI-gebouw te Amsterdam
wordt gehouden.
Deze expositie een ware bloemen
lusthof wordt ingericht ter gelegen
heid van het 25-jarig bestaan van het
Algemeen Verbond van Volkstuinders-
verenigingen in Nederland en het 35-
jarig bestaan van de Bond van Volks-
tuinders te Amsterdam.
Voor de tentoonstelling is een ere-
comité gevormd, dat bestaat uit mi
nister-president dr W. Drees, de mi
nister van Landbouw, Visserij en Voed
selvoorziening S. L. Mansholt, de mi
nister van Sociale zaken J. G. Suurhof.
de minister van Wederopbouw en
Volkshuisvesting H. B. J. Witte, de
commissaris van de Koningin voor de
provincie Noord-Holland, dr J. E. baron
de Vos van Steenwijk, de burgemees
ters van Amsterdam, Gouda. Gronin
gen, Haarlem, Rotterdam, Utrecht en
Zaandam, voorts enige bestuursleden
van bloemen- en fruitteeltorganen- en
organisaties.
81. De toeloop om de ijskar van
Pim, Pam en Pom werd steeds gro
ter. En de porties, die de drie broer
tjes uitdeelden, werden óók steeds
groter. Als de bussen met ijs leeg
waren, bestelden de broertjes bij Ali
nieuw ijs en als bij toverslag waren
de blikken dan weer gevuld met
chocolade-, sinaasappel- of vanille-
ijs. Het was een heel feest daar op
het marktplein en er zou verder
misschien niets gebeurd zijn, als
Siem Spatsie niet op zijn gewone
standplaatsje verschenen was. Siem
Spatsie stond elke dag met zijn ijswa-
gen op het marktplein en hij had de
gehele Dierendorpse jeugd tot klant.
Maar die middag zag hij tot zijn
grote ergernis al een concurrent op
het plein staan met een heel grote
{.roep kinderen er omheen. Al gauw
ontdekte hij Pim, Pam en Pom, die
onder luid gejuich en hoera-geroep
ijsjes aan het uitdelen waren. „Van
af dit ogenblik geven wij alles ca
deau," hoorde hij Pim roepen. „We
hebben genoeg verdiend...." Siem
Spatsie balde zijn vuisten toen hij
het luide hoera-geroep hoorde, dat
nu opsteeg!
L. /S.Ay*
Het beste
I goedkoopste
(Advertentie Xng. Med.)
Naar wy vernemen heeft de Sport-
commissie van de Koninklijke Neder
landse Wielren Unie de ploeg, welke
ons land zal vertegenwoordigen bij de
wereldkampioenschappen op de baan
(Zürich) en op de weg (Lugano) in de
tweede helft van Augustus, als volgt
samengesteld:
Baanploeg. Sprint amateurs: Hijzelen-
doorn. Hij zal alleen worden uitgezon
den, indien hij niet wordt geschorst
wegens het niet nakomen van een con
tract Deze aangelegenheid is nog in
onderzoek.
Sprint professionals: Derksen en Van
Vliet. Achtervolging amateurs: Van
Heusden en De Groot Reserve: Vrees
wijk. Achtervolging professionals:
Derksen. Stayers: De Best met gang
maker Van den Bosch en Pronk met
gangmaker De Graaf. Reserve: Bijs
ter met gangmaker Wiersma. Dit jaar
mogen slechts twee stayer^ worden in
geschreven.
Wegploeg: Amateurs: Voorlopig zijn
aangewezen Van der Brekel, Paymans,
De Groot, Konings, Cuyten, Pauw, Post,
Tonny Peters, Van Steenselen, De Jong,
Van 't Hof en Wolfs.
Na de laatste amateurklassieker, de
Ronde van Kempen, welke binnenkort
zal worden gereden, zal definitief wor
den bepaald, welke zes renners naar
Lugano zullen gaan.
Het Nederlands watepolozëvental,
dat Zondag 2 Augustus te Zaandam
tegen België speelt, is als volgt samen
gesteld: Van Gelder (H.Z. en P.O.),
Bijlsma (Haarlem) aanvoerder, keete
laar (Robben), Korevaar (Merwede),
Cabout (G.Z.C.), Van Feggelen (Meeu
wen) en Smol (H.Z. en P.C.). De wed
strijd zal worden geleid door de Fran
se scheidsrechter E. Bulteel.
Beroepsrenners: Van Est, Gerrit
Voorting, Adri Voorting, Wagtmans,
Roks, Suykerbuyk, Van Breenen, Dek
kers, Haan, Henk Stevens en Nolten.
De verrichtingen van deze renners zul
len in de komende weken nog nader
onder de loupe worden genomen .Te
zijner tijd zal een definitieve keuze
voor acht man worden gedaan. Chef
d'équipe is J. van Eek. De heer M. Koot
is aangewezen door de Technische Com
missie van de Union Cycliste Interna
tionale als commissaris voor de weg
bij de amateurs. Verder zullen in de de
legatie, welke naar Zwitserland zal
gaan, mede ter bijwoning van het con
gres van de U.C.I., zitting nemen de
heren J. D. Viruly, J. H. Martin en
C. J. de Voogd.
r
1
i
V
W
1 I»
CA
Jg1-
Te Voorburg is in de ouderdom van
ruim 81 jaar overleden de bekende
emeritus-predikant der Ned. Herv.
Kerk. Ds A. van der Heiden, oud-lid
van de Tweede Kamer der Staten-Ge-
neraaL De overledene werd in 1895
cand. in Friesland, om 10 November
van dat jaar te Scherpenzeel (Fries
land) het predikambt te aanvaarden.
Ds van der Heide diende de gemeen
ten van Engelum en Wieuwert-Brits-
■werd. In 1925 verkreeg hij eervol ont
slag met de bevoegdheid van emeritus,
in verband ipet zijn benoeming tot lid
van de Tweede Kamer. Tot 1937 had
hij in dit college zitting. Daarna heeft
hij nog tal van jaren de afdeling Voor
burg van de Ned. Prot. Bond als voor
ganger gediend.
Ds van der Heide heeft zich op al
lerlei gebied verdienstelijk gemaakt en
met name aan de reclassering, de
drankbestrijding en het leeszaalwezen
zich gegeven.
Van zijn hand zijn een groot aantal
brochures verschenen. De laatste jaren
van zijn leven hield hij zich onledig
met het schrijven van mémoires.
Ned. Herv. Kerk.
Beroepen te Nieuw-Stadskanaal (toe
zegging): C. P. Nijdam te Kampen.
Benoemd tot vicaris te Noordwijker-
hout: W. F. van der Staat, cand. te
Rotterdam.
Geref. Kerken.
Tweetal te Maassluis: C. Ch. Grif
fioen te Willemstad en H. Vollenhove
te Leerdam, (verbeterd bericht).
Beroepen te Doorn: A. Broek te
Onstwedde.
Aangenomen naar Lunteren: Mr Dr
J. Ozinga. cand. te Bennebroek.
Geref. Kerken Art. 31.
Beroepen te Ommen: J. Bonhof, cand.
te Hasselt.
Chr. Oer. Kerken.
Beroepen te De Krim: H. van der
Schaaf, cand. te Amsterdam.
Beroepen te Slootdorp als evangeli
satiepredikant: J. van Dalen, voorheen
missionair predikant op Celebes.
Remonstr. Broederschap.
Aangenomen naar Naarden-Bussum:
mej. Da Mr M. B. Vos, thans voor
gangster van de Ned. Prot. Bond te
Brielle-Maassluis.
Aangenomen naar Hengelo (O): P-
Bols prop. te Voorschoten.
Ger. Gemeenten.
Bedankt voor Scheveningen: Fr. J*
Bieleman te Ierseke; bedankt voor
Woerden: M. Blok te Rotterdam-C.
Miesje ging eens naar
de speeltuin,
Want op wippen was
ze dol.
Maar.dat doe je
met z'n tweeën
En de speeltuin was
niet vol.
Ze dacht na, kreeg
een ideetje.
„Wacht eens", zei ze.
„Ik weet raad."
Misschien dat dat wel
zal lukken.
Misschien dat dit plan
wel gaat!"
En ze vulde vlug
een emmer
Met schoon water
tot de rand.
Zette die toen op
het wipje
En kroop zelf naar
d 'andere kant.
„Floep", daar schoot
Mies naar beneden.
„Floep", de emmer
schoot omhoog.
„Rang", kwam Miesje
op de grond neer
En de emmer water vloog.
„Pats, klets, klats",
daar kwam de emmer
Juist op Miesje's kopje
neer,
Ze was nat tot op
haar hemdje,
Deed zich wonderwel
niet zeer.
70)
Toen zagen zij, dat Leon niet alleen
was. Zij zagen wie hem vergezelde. Zij
zagen hoe zij aarzelde in de deur; zij
droe„ de witte japon en de rode schoe
nen met de slee-hakken, die zij bij
haar eerste bezoek aan de Casa ge
dragen had; achter haar zag men de
doorkijkjes op 't terras, de tuin en de
lucht. Zij stond daar een beeldige
nymf met een gezichtje, gebruind door
de zon in Panama, in wier lenig fi
guurtje als het ware de echte lente
der jeugd sprankelde. Zij kwam dus
toch terug naar de Casa Garron.
Zij kwam, terwijl zij haar onverge
lijkelijke charme meebracht, die van
hun eerste ontmoeting af, Bryce's hart
had veroverd. Zij kwam zonder enig
gevoel van overwinningsroes in het
vooruitzicht Beatrice Penda van haar
voetstuk af te zien tuimelen.
Haar beweegredenen waren niet om
te genieten, terwijl Leon de stenen der
waarheid zou werpen door 't gebrand
schilderd venster van Beatrice, of om
toe te zien hoe Leon Beatrice's stralen
krans zou afrukken en in de modder
zou werpen, noch om getuige te zijn hoe
Patricia Garron's illusies tot poeder
vermalen zouden worden.
Zij kwam alleen om haar belofte
aan Leon gestand te doen en zij werd
gekweld door de wetenschap, dat hij
zichzelf moest verdelgen, opdat zij
haax geliefde plek in Bryce's hart
weer zou veroveren. Zij kwam slechts
vervuld van een eerlijk gevoel van
medelijden voor Bryce's moeder, om
de pijn die de waarheid zou veroorza
ken en met een grenzeloze dankbaar
heid, dat Peter's gevoelig wezen nooit
meer mishandeld of getyranniseerd
zou worden.
Zij had een merkwaardig gevoel van
er niet echt bij te zijn, toen zij in de
deur stond. Zij ook maakte deel uit
van Leon's publiek, met dat verschil,
dat zij van tevoren elke regel van dit
toneelstuk -kende dat hij nu zou op
voeren, .dit spel dat werkelijkheid was.
Terwijl een deel van haar denken
huiverde voor het oordeel waar Max
Leon door moest gaan, aam een ander
deel de kleinigheden in zich op: de la
ge koffietafel, de blauwe kopjes, de
zilveren koffiepot alles precies zoals
Max het had beschreven.
Zij was zich er ook van bewust, dat
Charles Garron zijn courant neerlegde
om haar ongelovig aan te staren, dat
mevrouw Garron's hand met een le
peltje vol suiker halverwege het kof
fiekopje bleef steken en van de aap
die op ziin rug lag op haar schoot: de
zich mengende geuren van lekkere
koffie en goede sigaren, Bryce, die zijn
stoel achteruitschoof en haar met zijn
grijze ogen zo intens en verschrikt
aankeek. En Leon, die door de dunne
blauwe sluier van de rook bewoog,
toen hij naar de tafel toeging en de
rook, die weer samentrok achter zijn
rug: zijn gezicht als een wit masker:
't zweet parelend op zijn slapen. Ten
slotte Mevrouw Garron, die de suiker
weer in de suikerpot deed en die pro
beerde om te doen alsof er niets bij
zonders was, terwijl ondertussen haar
intuïtie en de uitdrukking op Leon's
gezicht en Lynne's aanwezigheid haar
waarschuwden dat er iets bijzonders
gebeurde.
„Goeden morgen, dokter Leon". Pa-
tricia's stem klonk enigszins onvast,
net als haar blik, die van de chirurg
naar Lynne ging. Ze vroeg- meteen:
„Is er iets gebeurd bent u niet
vroeger dan anders om Beatrice op
te zoeken? Of of is er iets met Pe
ter? De een of andere complicatie?"
Ja, zij was overtuigd, dat er iets met
Peter was en daarom was Lynne mee
gekomen. Toch sprak zij onmiddellijk
haar eigen angstige gevolgtrekking te
gen: „Hij leek helemaal gezond van
morgen".
Leon zei:,, Er is een zeer merkwaar
dige complicatie, mevrouw Garron,
maar 't heeft niets met Peter uit te
staan". Toen stond hij zonder te spre
ken, en niet wetend, hoe hij deze voor
stelling moest beginnen zonder dra
matisch te doen,' waar hij een hekel
aan had. Hij had van nature een fijn
gevoelige manier om de dingen te be
naderen, maar die liet hem ditmaal
in de steek nu dat hij de hoofdfiguur
geworden was in een reeks van zelf
beschuldigende ophelderingen.
Patricia Garron, voor wie Leon al
tijd een koude, beleefde raadselach
tige persoon was geweest, die plotse
ling deze sprakeloze, bleke chirurg
voor zich zag, riep verschrikt uit: „U
bent ziek".
„Niet meer" antwoordde hij,. „Maan
denlang ben ik misschien ziek ge
weest, maar hu niet meer".
Meteen had hij zichzelf weer ln de
hand; hij was rustig, helder, vastbeslo
ten; hij voelde in zichzelf, als vloeien
de uit 'n bron die hem vroeger onbe
kend geweest was, een kracht, waar
van hij tot nu toe het bestaan niet
geweten had, die leek op een folte
rende opwinding.
Hij ging naar de andere kant van de
koffietafel, waar hij met zijn rug tegen
de muur stond. Zijn blik bewoog zich
tussen C' artes Garron en mevrouw
Garron; tenslotte richtte hij zich tot
1 Patricia.
„Is 't nooit bij u opgekomen, me
vrouw Garron, dat er buitengewone
voordelen te behalen zouden zijn uit
de „ellende" hij sprak het woord
ironisch uit „van niet te kunnen
lop c en van 't pathetisch poseren in
een rolstoel? Heeft u ooit stilgestaan
bij de vergelijking van de achtergrond
van snobistische armelijkheid, waar
juffrouw Penda uit voort kwam, met
de overdaad van uw eigen huis? Luxe,
macht, medelijden, geschenken, alsook
een zeer voldoening gevende verbin
tenis voor een huwelijk; dit nu zijn
enige van de voordelen". Zijn stem
was vlakop dat ogenblik was hij
net zo onpersoonlijk alsof hij een le
zing voor zijn studenten hield.
Maar Patricia was in 't geheel niet
onpersoonlijk, bij de eerste aanduiding
van een smet op haar godheid, was
haar gezicht verstrakt. Tegelijk was
haar uitdrukking een van schrik. „Ik
begrijp niet wat u bedoelt, dokter
Leon", zei zij in -otest.
Terwijl hij naar haar keek en vol
gevoel voor haar was, maar zonder
enige warmte, vroeg Charles Garron:
„Waar, voor de drommel, doel je op,
Leon?"
„Nergens op", anttyoordde de chi
rurg. „Ik doel nergens op. Al mijn ver
klaringen zijn feiten".
Bryce was de hallen doorgelopen
naar waar Lynne stond. Hij legde zijn
hand op haar arm en zei zachtjes:
„Kom binnen, Lynne; blijf daar niet
zo staan alsof we een besmettelijke
ziekte hebbenKom i ga zitten".
Zij kwam „ver de drempel, gevolg
gevend aan de dri'. van zijn hand^
maar zei: „Ik geloof niet dat dit een
ogenblik is om te gaan zitten, Bryce.
Je zult dadelijk wel begrijpen waar-
om".
Hij keek haar strak aan: „Wat be
tekent dit allemaal?"
(Wordt vervolgd
ZATERDAG 1 AUGUSTUS
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24 00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gewijde muziek. 7.45 Morgen
gebed en Liturgische kalender. 8.00 Nieuws
en weerberichten. 8.15 Gram. 9.00 Voor
de huisvrouw. 9.35 Gram. 10.00 Voor de
kleuters. 10.15 Symphonette Orkest en
solist. 10.45 Gram. 11.00 Voor de zieken.
11.45 Gram. 11.50 Mannenkoor. 12.00
Angelus. 12.03 Gram. (12.3012.33 Mede
delingen.) 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws
en katholiek nieuws. 13.20 Lunchconcert.
14.00 Boekbespreking. 14.10 Gram. 14.35
Harmonie-Orkest. 15.00 Kroniek v. let
teren en kunsten. 15-40 Philharmonisch
Orkest. 16.05 Gram. 18.30 De schoonheid
van het Gregoriaans. 17.00 Voor de jeugd.
18.00 Gevar. liedjes. 18.15 Journalistiek
weekoverzicht. 18.25 Dansmuziek. 18.45
Buitenlandse correspondenties. 19.00
Nieuws. 19.10 Gram. 19.20 Parlementair
overzicht. 19-30 Gram. 20.30 „Lichtbaken",
causerie. 20.50 Gram. 21.00 Lichte muziek.
21.35 Actualiteiten. 21.45 Gram. 22.30
Wij luiden de Zondag in! 23.00 Nieuws-
HILVERSUM n. 298 m..: 7.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO,
20.00—2400 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13
Gram. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Voor
de huisvrouw. 9.00 Gym. voor de vrouw.
9.10 Gram. 9.45 Waterstanden. 9.48 Gram.
10.09 „Tijdelijk uitgeschakeld", causerie.
10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de ar
beiders in de continu-bedrijven. 11.35
Kamermuziek. 12.00 Gram. 12.30 Land
en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Gram.
13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muziek. 13.45
Gram. 14.00 Wcekjournaal. 14.30 Metro-
pole-Orkest. 15.00 Muzikale causerie. 15.20
Streekuitzending. 15.45 „Van de wieg tot
het graf", causerie, 16.00 Holland Festi
val 1953: Concertgebouworkest. 16.45
Sportpraatje. 17.00 Gram. 17.30 Voor de
jeugd. 18.00 NieuWs en commentaar. 18.20
Harmonie-Orkest. 18.40 Gram. 19.00 Ar
tistieke Staalkaart. 19.30 „Passé partout",
causerie. 19.40 „Het Oude Testament in
deze tijd", causerie. 19.55 „Deze week",
causerie. 20.00 Nieuws. 20.05 Gram. 20.15
Gevar. programma. 21.15 Socialistisch com
mentaar. 21.30 Accordeonorkest. 22.00
Hoorspel. 22.20 Gram. 23 00 Nieuws. 23.15
