EEN PREDIKER IN EENZAAMHEID
Veertien kaarsen in de kerk
van Hans Egede
Om het geluk van Peter
MATROZENSHAG
Gods herders in een
steenwoestijn
Onder Groenlanders en Eskimo's (11)
Anth. van Kampen
r r\
Pim, Pam, Pom en de wonderlamp
door Kit tg Lessels
Radioprogramma voor dit week-end
Luister eens naar:
Financiële verbetering burg.
rijkspersoneel
Geen uien en tomaten meer
naar België
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1983
AP HET ROTSPLATEAU by Godthab, dat uit
zicht geeft op de fjord, staat een twee meter
hoog voetstuk van stukken ruw basalt en daarop
staat, uit brons gegoten, Hans Egede. Hans Egede,
de man die twee eeuwen geleden kwam zoeken
naar de nakomelingen der Vikings en alleen
Eskimo's vond. En die daar bleef en deze Eski
mo's het beste gaf wat hij, uit Europa komend, te
bieden had: het Evangelie. Ik heb in deze dagen
zo het een en ander gehoord over deze wonder
baarlijke Deen, die zijn leven letterlijk inzette
voor het welzijn van een der wildste volkeren der
aarde en hun het Geloof bracht. In haast alle
huisjes hier in Godthab kom je wel een tekening
of plaat van Egede tegen, en het valt me steeds
weer op, uit iedere trek in dat gezicht, dat deze
man een vechter was. Hij doet me steeds weer
denken aan de Apostel-figuren, omdat dit ook
vechters waren. Lankmoedig en vol liefde en
meedogen voor hen, tot wie zij kwamen, maar
strijders, vechters. Zo moet Hans Egede, Groen-
lands eerste Apostel, geweest zijn.
Hij staart op deze ruwe basaltblokken uit over
de fjord, waardoor hij voer en waar hij begon.
Dat begin moet een hel op aarde zijn geweest. Nu,
in 1953, is Godthab een buitenpost in optima
forma. Met nauwelijks verbinding met het moe
derland. Hoe moet het toen geweest zijn. Toen
niet om zich heen alleen vijandige Eskimo's, die
in geen enkel opzicht gesteld waren op de komst
van deze geïnspireerde afgezant uit een hun on
bekende wereld.
De kop van Egede, dat gezicht, ik zal ze niet
meer vergeten. Het is het gezicht van een held, en
het geloof dat deze man bezielde is hem niet
alleen aan te zien, maar het straalt eruit en er
om heen.
Het is Zondag. Beneden het beeld ligt het kerk
hof. Met de begraven Groenlanders niet in de
aarde, omdat hier geen aarde is. Er is alleen maar
steen. Ze liggen boven de stenen, met erover heen
gebouwd een kleine verhoging van graniet. Deze
grond geeft geen toegang.
En daarnaast staat het kerkje. Het is haast een
schuur en alleen aan het kleine houten torentje
zie je dat dit de kerk is. En aan het kruis ervoor.
Die morgen zijn Van der Zee en ik die schuur,
die een kerk is, ingegaan. Omdat we wilden weten
hoe het Evangelie in een land als dit gebracht
wordt. En door wie.
PR ZATEN een honderd mensen bij
u elkaar, uitsluitend Groenlanders:
mannen, vrouwen en hier en daar
enkele kinderen. Donkerbruine ge
zichten, ebbenhoutzwarte haren. En
kele vrouwen in originele Eskimo-
kledij: felgekleurde kamikken. laar
zen, en de even felgekleurde truien.
Het eerste wat me opviel was, dat
er in die kerk zo veel gehoest en
gekucht werd.
Er werd gezongen en ik wilde wel
dat u dit zingen had kunnen horen.
Dat zingen geschiedde met begelei
ding van een klein orgel, bespeeld
door een iongen, die geheel in het
wit gekleed was. Dat zingen was heel
opgewekt en het klopte, wat Helge
Christensen ons had gezegd: ze zin
gen erg graag en doen net overal
waar het mogelijk is.
Toen kwam de predikant. Hij was
een Groenlander, met een buiten
gewoon fraaie kop. Een in ieder op
zicht waardige verschijning. Hij
stond voor zijn kleine gemeente en
bad. Achter hem verhief zich een
altaar. Rondom en voor dat altaar
brandden kaarsen. Het waren er
veertien. Hun schijnsel bescheen een
wit-stenenChristusfiguur geflankeerd
door twee eveneens wit-stenen En
gelen. Staande voor Christus stond
de predikant te bidden en de ge-
BtiiinuiiimiuJiiiiniiiiiniiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiimiffliiiiniiiniiiiiiiHimRKDRnii
door
bpmiiiiiiiiiiiiiiiw
meente boog het hoofd en bad mee.
Deze kerkdienst op een buitenpost
was niet alleen interessant en cu
rieus, maar ze maakte op ons beiden
een buitengewoon diepe indruk. On
danks het feit dat we van de gods
dienstvorm niet al te veel begrepen.
Het maakte allemaal de indruk van
een merkwaardig mengsel tussen
A-.lli - u— lrnlUnlimcmn Mon
CC1J lliw A uu* «"6 ,V
protestantisme en katholicisme. Men
heeft ons later gezegd dat het de
Deense Staatskerk, is, aangepast aan
Groenland.
We konden van de dienst, zoals
die door de prediker werd geleid,
geen letter, laat staan een woord
verstaan. We konden alleen zien,
maar wat we zagen was voldoende
om diep onder de indruk te komen
van de wijze waarop aan de voet
van de Ijskap het Geloof gebracht
wordt. De kaarsen wierpen hun
licht over de brenger van het Evan
gelie, en hij vertelde zijn mensen
iets uit het Grote Boek, dat bestemd
en geschreven is voor alle mensen
in alle landen ter wereld. Ook voor
de twintig duizend Groenlanders op
dit eiland.
Tegen de wit-gepleisterde muur,
die links van de predikant hing, was
een in relief aangebracht borstbeeld
van Hans Egede opgehangen. Het
maakte de indruk alsof Egede mee
luisterde en de dienst volgde. Nauw
lettend, aandachtig en gespannen.
Recht tegenover hem hing een ander
borstbeeld; dat van Gertrud Rask,
Egede's vrouw, die hem altijd in dit
land heeft vergezeld. Even ernstig,
even waardig, even geïnspireerd, ik
denk dat ze samen die prediker hiel
pen bij zijn dienst. Ik zag hem ver
scheidene malen de ogen verheffen
tot die twee figuren aan de witte
wanden van de schuur, die een
körk is
Buiten woelde en klaagde de wind
rondom de kerk. Hij,floot en kreun
de zachtjes om het uak. Als je door
de kleine ruiten keek, zag je de rot
sen van de fjord op enkele dental
len meters; daarbuiten lag de harde,
grimmige, verbeten stenen wereld
van Groenland. Hierbinnen bracht
een boodschapper het Evangelie,
staande voor 14 zacht-brandendo
kaarsen, en voor een zingende ge
meenschap.
DE DIENST duurde een uur. Een
uur dat ons beiden lang: xaj bij-
blijven, omdat het een vreemd uur
was. Een uur bij mensen, die vanaf
de bergen gekomen waren om «IJ
God te zijn. Het is geenszins noodza
kelijk zelf een gelovig man te zijn,
of een bepaalde godsdienst te belet
den, om door zulk een dienst onder
zulke omstandigheden gegrepen te
worden. Want daar stond die pre
diker en hij was een zoon van dit
land. Dat wil dus zeggen dat zijn
ouders Eskimo's waren: „eters-van-
rauw-vlees". Wat Eskimo s zijn hoop
ik u later nog te kunnen schrijven.
Ik hoorde hier echter dingen, die
men voor niet bestaanbaar zou aan
nemen.
Zijn ouders waren letterlijk: be
woners van een Stenen Tijdperk,
waarin geen ruimte was voor enig
..menselijk" gevoel. In dat tijdperk
heerste en heerst maar één wet: die
van de sterkste. Het kind van deze
mensen stond op deze Zondagmor
gen de Blijde boodschap te verkon
digen en hij was in hoge mate ge
ïnspireerd. Hoeveel kerkdiensten ik
in mijn leven heb bijgewoond weet
ik niet. Maar ik weet wel dat menig
predikant in mijn land van her
komst minder geïnspireerd, minder
gefascineerd over het Geloof sprak
dan deze bejaarde Groenlander,
wiens vader dan maar een Stenen
Tijdperker was en wiens moeder
„rauw vlees" at. Geen woord, geen
letter was verstaanbaar. Maar één
ding was wél verstaanbaar: dat hier
een goede en blijde boodschap ver
kondigd werd aan mensen, die op
het erbarmlükste rotsplateau ter
wereld wonen. Aan mensen, die er
de eeuwen door alleen op uit waren
om het naakte leven te behouden.
Er was maar één ding dat hun
leven bepaalde: het verkrijgen van
voedsel. Ze leefden haast als dieren.
En aan deze mensen werd, deze
morgen, verteld van een ander leven.
Ik denk dat men de zegeningen, de
blijdschap en de vrede in die andere
wereld in niet zo felle kleuren als
by ons behoeft te schilderen in dit
land
Aan het einde van de dienst gaf
dc prediker de zegen. Hij verhief
zich en kruiste zijn armen. Het
werd doodstil in de schuur, die een
kerk was. Niemand hoestte er, geen
kind dat zich meer bewoog. De
kaarsen standen roerloos te branden.
Buiten ging de wind voorbij, zacht-
zingend en in de verte was net don
ker ruisen van het water in de
fjord.
Toen hij zweeg stonden wij met
gebogen hoofden naast elkaar, een
halve minuut lang. Totdat het kleine
orgel inviel en het laatste lied ge
zongen werd.
Wij verlieten de kerk en bij de
deur werd mijn oog getrokken door
een groot schilderij. Het stelde Egede
Godthab met in het centrum het
houten kerkje, waar wij de dienst
bijwoonden
Hans. Egede. Groenlands onsterfe
lijke Apostel en Stichter van
Godthdb.
voor, op het moment, dat hij de kust
van Groenland bereikt. Achter hem
gaat de zee wild te keer en de
hemel is geheel verduisterd. Vóór
hem ligt een barre ijsvlakte, met
hier en daar donkere toppen. Egede
knielt op het strand en hii ziet naar
boven: naar die donkere hemel. Op
één plaats is die hemel iets lichter
gekleurd.
Ik heb er geen flauw idee van
of dit schilderij een kunstwerk is.
Waarschijnlijk niet. Maar het is een
der menselijkste schilderijen, die ik
in lange tijd zag: een mens, aange
komen aan het begin van een haast
onmogelijke taak en die weet dat hij
alleen kan slagen met behulp van
een hogere macht. Met behulp van
God zélf. Dat wist Egede en daar
om vreesde hij noch dc vijandige
schapen die hij tegemoet moest tre
den, noch de sneeuw en het ijs van
dat gevloekte land, noch de harde
stenen, waarop hij al die schapen
moest verzamelen.
Toen wij terugliepen naar het huis
dat wij hier tijdelijk bewonen, ver
liet de man dié de dienst geleid had
de kerk. Hij ging gebogen weg over
het naar béneden kronkelende rots-
pad en verdween achter een rots.
Prediker in eenzaamheid. En ge
ïnspireerd!
li
88. Tot op dit moment haden Pim,
Pam en Pom eigenlijk nog steeds niet
goed begrepen, wat er allemaal met de
wonderlamp te bereiken was. Een beet
je onder de indruk stapten zij naar bui
ten. Hun ogen knipperden tegen het fel
le zonlicht, terwijl zij Ali vragend aan
keken. „Wat nu?" zei Pim eindelijk.
„Wij hierr blijven", zei Ali grijnzend.
„Wij kijken doorr raam van commis
saris. hoe allles afloopt!" Intussen wa
ren de commissaris en Piet Pakkum
bij de cel aangekomen en toen Piet
Pakkum met bevende hand de deur
opende, had hii moeite om zich staande
te houden, zo knikten zijn knieën. Tot
zijn ontsteltenis was de cel inderdaad
leeg. Er was geen spoor meer te beken
nen van zün vier arrestanten 1 „Piet
Pakkum, dit gaat te ver!" bulderde de
commissaris. „Ga onmiddellijk mee
naar mijn kamer. Je begrijpt zeker wel.
dat ik dergelijke mensen niet in mijn
dienst kan houden!" En zo hoorden
Pim, Pam en Pom, die stilletjes aan het
raam stonden te luisteren, wat voor ge
volgen hun toverij had! Piet Pakkum
met ontslag bech"ir"1 o' .'.at de com
missaris decht, dat hij alles uit zün
duim gezogen had. Dat vind ik tbch
wel heel erg", zei Pom zachtjes. „Zo
hebben wij het toch niet bedoeld!"
77)
Hoogtepunten: een gespannen ver
wachting, een grootse stilte, een zachte
fluistering, net als het orgel dat even
triomferend lucht inblaast, voor dat
het de trillende en boeiende muziek
van een blij einde doet weerklinken.
Een huwelijk werd gesloten: zij kwa
men naast elkander 't lange middenpad
van de kerk met zijn mozaïek-vloer
afgelopen; Lynne die een ontastbare
glans uitstraalde; zij was vol leven, vi
brerend en charmant; zij was een succes
en mooi, zij werd gewaardeerd en hoog
geschat, iemand had haar oneindig lief;
zij was gevangen maar toch vrij, want
er was geen egoïsme of tyrannie of
i'delheid in de aanbidding van Brvce
éarron en haar wezen zou nooit onder
drukt of geremd worden zoals Philip
Mallard het zou hebben onderdrukt ot
geremd om haar te doen passen in zijn
bekrompen, overheersende natuur.
Slot.
Slot-apothese: hoofden die zich om
draaien, bewondering, afgunst; Patri-
cia die zachtjes huilt om de volmaakt
heid die zij voorziet in dit huwelijk
en om haar eenvoudige dankbaarheid
daarvoor; een laatste stilte van eerbied
en plotseling gebeurt er iets dat,n eind
maakt aan de plechtigheid, de vorme
lijkheid en eerbied. Peter was de oor
zaak van dat „iets", misschien was t
ook wel onvermijdelijk. Peter had iets
gezien en hij wist niet hoe merkwaar
dig dit iets was temidden van deze
chicque bruiloftsstoet; hij wist. alleen
dat 't iets was wat hij kende en waar hij
de naam van wist en zo hard als hij kon
en barstend van vreugde, gilde hij:
„Poessie!"
Men hoorde het orgel bijna sidderen
over zulk een ontheiligende daad als
deze. Plotseling moest Lynne zachtjes
lachen en een glimlach trok om Bryce's
mond, toen hij zei: „Voor de eerste en
enige keer van zijn leven heeft Peter
gelijk: het is een kat!"
Honden, paarden, ezels, kikvorsen, vo
gels allen waren voor Peter: poessie
Maar ditmaal was 't een kat. En nog
wel een zwarte kat. mager en schraal:
slechts een nieuwsgierige zwerfkat uit
de straten van Panama, die koninklijk
over hun pad schreed.
„Geluk!" fluisterde Lynne
„Geluk!" herhaalden de gasten en de
orgelmuziek zwol aan in triomf.
En de zwarte kat sloop naar een kerk
bank en rolde zich zelf op en viel in
slaap met 'n echte roofdierlijke onver
schilligheid voor de mens en zijn han
delingen. Lynne en Bryce verdwenen
in het zonnelicht en Peter moest opeens
gapen....
Receptie in de Casa Garron: vrolijk
heid. wijn. dronken die werden uitge
bracht, gepraat, felicitaties, gastvrijheid
en Lvnne voelde hoe de prachtige Casa
zijn verwelkomende armen om haar
heen sloot en wist toen, dat zij voor al
tijd haar thuis gevonden had. Weer ge
beurde er iets en voor Lynne was dat
een roerend, onvergetelijk iets, dat een
volkomen beloning in zich droeg. Pat.ri-
cia kwam naar haar kamer geslopen,
zeggende: „Ik heb je iets te laten zien.
liaveling,'t is pas vanmorgen gekomen
Zie je. want 't moest speciaal gemaakt
worden".
Tiet stond op Patriela's schrijftafel:
een groot ebbenhout en zilveren por
tretlijstje, van waaruit 't moedige ge
zicht van Michael en 't beelderige ge
zichtje van Lorna je aanzagen.
„Zie je", zei Patricia, „ik had Lorna's
portret niet vernietigd, zelfs Beatrice
zou mij nooit zo ongevoelig hebben
kunnen maken."
Lynne zei, wat onvast: „Ik wou. dat u
Lorna gekend had"
En Patricia keek haar lang aan en
antwoordde geheel onwillekeurig: „ik
ken haar wel
Daarna: een dwaze holpartij door een
haag van gasten, die rijst gooiden, nog
meer gelach, goede wensen: daarna 't
dichtslaan van een auto-nortier en
iemand die zei: „Zij vliegen naar
Miami zij vertrekken vanavond." En
iemand anders: „Maar 't nachtvliegtuig
vertrekt pas om negen uur en tot die
tijd....?"
Tot dat ogenblik hoe zouden zij de
tussen gelegen uren besteden en wat
was hun plaats van bestemming?
De kleine binnenplaats achter de
Rios, waar 't begonnen was, waar men
er aan herinnerd werd. waar het on
telbare malen opnieuw doorleefd kon
worden?
Ja, zij gingen naar hun tafeltje in de
binnenplaats tor want dit kleine ver
geten hoekje met zijn suikerkleurige
oleanders en zijn poortjes en zijn ge
liefden was dc schrijn van hun liefde
Zij bestelden kleine kreeften; en
voor Lynne was de apotheek van de
Santa Martine heel ver weg en voor
goed verdwenen; en nog veel verder
weg en geheel verdwenen was Philip
Mallard. Zij dronken Chileense wijn
en bleven tot de schaduwen blauw
werden. Zij zagen dat José en Max
naar een der tafeltjes toegingen, maar
José en Max waren zo in elkaar ver
diept, dat zij er blind voor waren, dat
men met veel sympathie naar hen
keek.
Om kwart vóór negen stond Bryce
op en betaaiuJ dc rekening. Hij ging
ZONDAG 9 AUGUSTUS
HILVERSUM I. 402 m.: 8 00 NCRV,
8.30 IKOR, 9.30 KRO. 17.00 NCRV, 19.45
24.00 KRO. 8.00 Nieuws en weer
berichten. 8.15 Gram. 8.30 Ned. Herv.
Kerkdienst. 9.30 Nieuws. 9.45 Gram. 9.55
Hoogmis. 11.30 Gram. 11.40 Kamerorkest
en §olist. 12.15 Apologie. 12.35 Gram. 12.55
Zonnewijzer. 13 00 Nieuws en Katholiek
nieuws. 13.10 Gram. 13.40 Boekbespre
king. 13,55 „Les pêcheurs de perles",
opera (gr.). 15.50 Gram. 16.10 „Katho
liek Thuisfront overal". 16.15 Sport. 16 30
Vespers. 17.00 Geref. Kerkdienst. 18.30
Dameskoor. 19.00 Gram. 19.30 „Elia, mijn
God is de Heere", causerie. 19.45 Nieuws.
20.00 Gram. 20.25 De gewone man. 20.30
„Psmith, journalist", hoorspel. 21.20
Lichte muziek. 22.05 Actualiteiten. 22,15
Musette-Orkest. 22-45 Avondgebed en Li-
turgisohe kalender. 23.00 Nieuws. 23.15
24 00 Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.: 8.00 VARA,
10.00 VPRO, 10.30 IKOR. 12 00 AVRO,
17.00 VPRO. 17.30 VARA, 20.00—24.00
AVRO. 8.00 Nieuws, weerberichten en
postduivenberichten. 8.20 Gram. 8.30 Voor
het Platteland. 8.40 Vocaal dubbel kwar
tet. 8.55 Postduivenberichten. 9.00 „Langs
ongebaande wegen", causerie. 9.10 Gram.
(met comm). 9.45 „Geestelijk leven", cau
serie. 10.00 Voor de kleintjes. 10.30 Herv.
Kerkdienst. 12.00 Postduivenberichten en
lichte muziek. 12.35 „Even afrekenen",
beren". 12.45 Gram. 13.00 Nieuws. 13.05
Mededelingen en gram. 13.15 Surinaamse
volksmuziek. 13.30 Gevar. muziek. 14.00
Boekbespreking. 14.20 Gram. 14.50 Film
praatje 15.05 Kamerorkest en soliste.
1600 Gevar. muziek. 16.30 Sportrevue.
17.00 „Tussen kerk en wereld", causerie.
17.30 Voor de jeugd. 17.50 Sportjournaal.
18.15 Nieuws en sportuitslagen. 18,30
Pianospel. 18.45 Muzikale discussie. 1915
Gram. 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. mu
ziek. 20.55 Causerie. 21.05 Idem. 21.20
Gram. 21.40 Cabaret. 22.05 Chansons.
22.35 Pianorecital. 23.00 Nieuws. 23.15
Reportage of gram. 23.25—24.00 Gram.
MAANDAG 10 AUGUSTUS
HILVERSUM I. 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Een woord voor de
dag. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15
Gram. 8.18 Gewijde muziek. 8 45 Gram.
0.00 Voor de zieken. 9 30 Voor de vrouw.
9.35 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram.
11-30 Lichte muziek. 12.25 Voor boer en
tuinder. 12.30 Land- en Tuinb.mededelin-
gen. 12.33 Orgelconcert. 12.59 Klokgelui.
13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muziek. 13-45
Gram. 14.00 Voor de jeugd. 14.35 Gram.
14.45 Voor de vrouw. 15.15 Amus-muziek.
15.45 Gram. 16.00 Bijbellezing. 16.30 Cello
en piano. 17.00 Voor de kleuters. 17.15
Gram. 17.45 Regeringsuitzending: Drs. F.
C. Kamma: „Kunst en kunstenaars in
Nieuw Guinea". 18.00 Mannenkoor. 18,20
Gram. 18.35 Kamermuziek. 19.00 Nieuws
en weerberichten. 19.10 Zuid-Afrikaanse
volksliedjes. 19.30 „Maatschappelijk
werkeen beroep voor U?", causerie.
19.50 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 Gram.
20.50 „De slag bij Terheiden", hoorspel.
21-35 Lichte muziek. 21.55 Discussie. 22.10
naar de andere kant van 't tafeltje en
trok Lynne naar zich toe en nam haar
in zijn armen en aan de andere tafel
tjes was niemand daar verbaasd over.
„In Miami, zei hij, „daar zijn de
dagen blauw en goud van kleur en de
nachten zijn er lang en zilver en er
heerst overal de betovering van de
huwelijksreis. Maar, per slot van reke
ning, Lynne," hij keek naar de harts
tochtelijke onbevreesdheid van haar
ogen, „vraag ik mij af of de plaats, de
omgeving, de achtergrond er zo erg
veel toe doen? Wij zouden de sterren
kunnen terugvinden in elk achter
straatje; wij zouden ze overal kunnen
vinden, zelfs indien alles ons tegen
liep en wij niets meer zouden bezitten,
is 't niet?" Zijn ogen waren zo diep
van tederheid, dat zij een golf van
emotie in haar hart opwekten.
„Ja, wij zouden ze altijd terug kun
nen vinden, Bryce," antwoordde zij en
zij wist, dat het dezelfde betoverende
sterren zouden zijn, die zij voor het
c-rst boven deze binnenplaats ontdekt
hadden.
Hij liet baar gaan, maar bleef haar
handjes vasthouden. „Beso los manos",
zei hij, maar hij bedoelde het symbo
lisch, want het waren niet haar hand
jes doch haar lippen die hij kuste, en
die hij opnieuw kuste en hun aanra
king was zacht en gloeiend. Lynne
dacht er aan hoe. net zo, Lorna aan
Michael's borst gelegen had. Toch be
roep zij dat zij en Bryce in hun vol
maakte liefde, zouden volbrengen en
aanvullen de afgebroken bestemming
van Michael en Lorna.
Een kei'ner liep langs als een be
weeglijke schaduw; onder de poortjes
was de nacht fluwelig /.wart en aan
hun tafeltje waren Max en José nog.
.11 es-vergetend, in elkaar verdiept.
Lynne en T yce slopen uit de kleine
b.nnenplaats we gingen naar hun
auto die op hen wachtte en reden naar
't vliegveld. EINDE
Yves Mantand, de beroemde
vedette van het Franse lied. Hij
wordt geschaduwd door de micro
foon, tijdens zijn optreden in het
Kurhaus te Scheveningen. Het
kwintet Castella, Balta, Crolla,
Simoens en Paraboschi begeleidt
deze ambassadeur van het Parijse
chanson. De AVRO brengt dit
programma onder de titel „Pa
rijs bezoekt Scheveningen".
(Zondagavond 22,05, Hilversum
II).
En naar: Radio-matinee ter her
denking van de Tsjechische com
ponist Leos Jnnacek, die op 12
Augustus 1928 stierf. Janacek
wordt de grootste Tsjechische
componist na Dvorak genoemd.
Jarenlang heeft Janacek het le
ven van een provinciaal musicus
geleid, tot hij nog maar kort
voor zijn dood erkenning vond
in en buiten zijn land. Nog
steeds is het oeuvre van deze
meester hier te weinig bekend.
Aanvankelijk aansluitend bij
Smetana, Dvorak en Wagner,
heeft Janacek zijn stijl tot een
superindividuele expressie ont
wikkeld. Steeds herkent men in
zijn werken de Tsjechische dan
sen en nationale liederen, een
materie die hij even nauwkeurig
heeft bestudeerd als Bartdk.
Uitgevoerd worden ConceTtino
voor piano en instrumentaal ka
merensemble, Walachische dan
sen. Symphonyetta en Taras
Boelba. (Maandag Hilversum II,
18,15 uur.
(Advertentie Ing. Mèd.)
VAH ROSSEM S
Gram. 22.45 Avondoverdenking. 23.00
Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.15—24.00
Gram.muziek.
HILVERSUM II, 298 m.i 7.00—24.00
AVRO. 7.00. Nieuws. 7.10 Gram. 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Koor en orgel. 9.30 Vóór de vrouw.
9.35 Waterstanden. 9.40 Gram. 11.00 Voor
dracht. 11.15 Omroeporkest. 12.00 Gevar.
muziek. 12.30 Land. en Tuinbouwmede-
delingen. 12.33 In 't spionnetje. 12.38 Ge
var. muziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Mede
delingen en gram. 13-30 Gevar. muziek.
14.00 „Wat gaat er in de wereld om?",
caus. 14.20 Gram. 14.30 Voordr. 14.45 Piano,
recital. 15.15 Voor de vrouw. 16.15 Gram.
17.30 Voor de padvinders. 17.45 Gram.
18.00 Nieuws. 18.15 Exotische muziek.
18.30 Jazz-album. 10.05 Reportage en
gram. 19.25 Reportage. 19.40 Gevar. mu
ziek. 20.00 Nieuws. 20.05 Reünie v. Oud-
Politieke gevangenen en nabestaanden der
slachtoffers van het „Oranje Hotel". 20.10
Eayreuther Festspiele: „Rheingold", opera.
22-40 Gram. 23.00 Nieuws. 23.15 Politie-
kapel. 23.43—24.00 Gram.muziek.
In het Staatsblad van heden is op
genomen het Kon. Besluit van 4 Au
gustus 1.1. strekkende tot verbetering
van de financiële positie van Burger
lijk Rijkspersoneel en van personeel
van onderwijsinrichtingen of -instellin
gen. Deze tijdelijke voorzieningen heli-
ben terugwerkende kracht tot 1 Ja
nuari 1953. Het besluit treedt in wer
king op een nader te bepalen dag,
In verband met de prijsontwikkeling
op de Belgische markt heeft het be
drijfschap voor groenten en fruit op
grond van afspraken in het kader van
het Benelux landbouwprotocol, de uit
voer van tomaten en uien naar België
met ingang van Zaterdag 8 Augustus
gestaakt.
JONGETJE BIJ HET VISSEN
VERDRONKEN
Donderdagmorgen is het 7-jarig zoon
tje van de famiiie H. uit Muidtn van
huis gegaan om te vissen. Toen hij
's middags nog niet was thuisgekomen,
gingen de ouders op onderzoek uit.
Zij vonden aan de waterkant bij het.
zgn. sluisje een hengeltje dat het kind
's morgens bij zich had. De politie
heeft na enige tijd het lijkje opge
haald.
