Tussen Londen en Parijs ligt een
hemelsbreed verschil
SASKIA
Vlot en gemakkelijk
r
Dior behaalde complete zege
DANKBAAR COMPLIMENT
DOOR
Ouderweelde
U-vormige en A-symmetrische
halslijnen
Londen veranderde
weinig
Een Zomerrecept
Originele oplossing
voor ruitstof
Nu de nieuwe mode is getoond
GEEF U NÜ OP: HUIDEKOPERSTRAAT 20 - AMSTERDAM
VAKMAN PARAAT
Film over opleiding tot
technische beroepen
ZATERDAG 15 AUGUSTUS 1958
J)E SHOWS in Parijs en Londen zijn weer achter de rug en onze
lezeressen, maar niet minder een aantal van onze lezers, zullen
nu wel graag willen weten wat er eigenlijk als algemene indruk
overblijft na het zien van al dit schoons. Dit is een redelijk en be
grijpelijk verlangen, maar een, waaraan moeilijk is te voldoen.
Zelden liepen de collecties zo uiteen als dit keer. Daar is in de
eerste plaats de roklengte. Het feit, dat Dior, die in het vorige
seizoen met zijn tulplijn zo onbedreigd de leiding had bij het
bepalen van de wereldmode, nu de zeer korte rok lanceert, is nu
wel overal bekend. Dit overal bekend zijn betekent echter tevens
het vaststaan van de overwinning, tenminste van de kortere rok.
De storm, die over de gehele wereld in pers- en radiocommentaar,
in particuliere gesprekken en in modekringen is opgestoken heeft
als automatisch gevolg, dat bij iedere vrouw het idee blijft hangen,
dat „kort" het belangrijke nieuwe element is en dat zij zich daaraan
zal dienen te storen.
IAAT slechts een klein aantal van
de couturiers deze neiging heeft,
ja dat Dior haar pas sinds enkele
weken koestert, is verder van geen
belang. Nog slechts korte tijd gele
den bracht Dior in ziin New Yorkse
collectie, die nog wel de financiële
staf schijnt te zijn waarop hij steunt,
rokken uit die een weinig langer
waren dan voorheen! Balmain, Jac-
ques Griffe, Schiaparelli brengen
langere rokken, tot zelfs 25 cm. van
de grond. Balenciaga, de Givenchy,
Grès, Castillo en anderen houden
het op de oude lengte, Fath en
Dessès gaan wat nmhoog. U ziet, als
het om stemmen gaat zouden de
aanhangers van ,,zet de schaar er
in" het zeker niet winnen, maar
modeproblemen worden niet door
stemmen opgelost. De Franse confec
tie heeft aan ook reeds aangekon
digd dat in de voorjaarscollectie ,die
in October uitkomt, de rokken 36
cm. van de grond zullen zijn.
Ook verder is men het lang niet
eens, noch in de stoffen, noch in de
silhouetten is veel eenheid te ont
dekken. In het algemeen krijgen de
schouders en de buste een flink ac
cent. De taille is vaak zeer geaccen
tueerd, soms door heel brede, soms
ook geheel zonder ceintuur. De heu
pen zijn of weggewerkt of geaccen
tueerd, wat natuurlijk een geluk is
voor haar, die weinig of juist veel
heup bezitten. Een zekere neiging
naar het „poezele" vrouwtje is niet
te ontkennen.
De stoffen zijn zeer verschillend,
doch in vrijwel iedere collectie kwa
men toch net fijne wol/zijde meng
sel voor, de zachte, dikke wollen
mantelstoffen, satijn met ingeweven
motieven en changeant stoffen van
natuur- met acetaatzijde. Dan waren
er de imprimé's op wol, ook op dikke
wollen mantelstoffen, waar een be
kende fabrikant jarenlang voor ge
zwoegd heeft, de wol die op zijde
lijkt en een extra glans krijgt door
de daarin verwerkte mohair.
Wat de kleuren betreft schijnen
die van bont en cognac de hoofd-
Parys medegedeeld dat zij, wanneer
dit niet in strijd zou zijn met de
Franse plannen op 27 Juli met de
shows zouden beginnen. Korte tijd
voor deze datum, toen wijzigingen
niet meer mogelyk waren, hoorde
men (via New York), dat de heren
en dames in Parijs op dezelfde da
tum openden. Dit vrij zinloze soort
concurrentie, dat ook door Zürich
wordt bedreven ten opzichte van
Amsterdam (in de confectie dan),
maakt het voor de pers moeilijk om
vergelijkingen te treffen. De indruk
is, dat Londen niet veel in de lijn
heeft veranderd. De Kroning werkt
nog sterk na in de omvang van de
collecties, die in het algemeen klein
zijn. Aanvullingen zullen in de loop
van de maanden nog wel komen.
Zeer goed is de collectie van Mattli,
die echter niet sensationeel is, zoals
de Engelse ontwerpers vrijwel nooit
zijn. Hun sterkte ligt in het uitste
kende vakmanschap, mooie materia
len, het aanpassen en modifieren
van de grote lijnen van Parijs.
Ook hier bruin gecombineerd met
zwart, maar dan heel diep bruin, en
vooral in de collecties van Hardy
Amies en van Cavanagh. Overal veel
zwart, voor mantels, japonnen, man
telpakken, in allerlei soorten stof
fen. Als goede tweede rood, in
iedere denkbare schakering.
dikki
pluiszachte,
fluwelen mantels en japonnen, kra-
Dozijnen tweeds, van dikke man
telstoffen tot pluiszachte, en talrijke
gen en revers op mantels van flu,
weel, mogelijk geïnspireerd op Kq-
ningin Elizabeth en haar zuster, die
veel fluweel dragen.
In de collectie van Mattli vielen
de vele bontgarneringen op, als
kragen, manchetten voeringen. Deze,
en ook zjjn rokken der japonnen,
zijn dikwijls omgevouwen, in plooien
als het materiaal het tenminste toe
laat.
TFANNEER men de deur binnen-
stapt voor een logeerpartij is het
gracieus gebruik om voor de gast
vrouw iets aardigs mee te brengen.
Maar waarom zou ik ditmaal van de
regelen der wellevendheid niet eens
afwijken, en mijn gastvrouw een
kleine attentie, in de vorm van een
dankbare kolom, bij het afscheid
vereren? Zij heeft het werkelijk wel
aan mij verdiend.
U moet weten: ik ken haar al zo
lang. Zjj heeft, bij wijze van spre
ken, een wakend oog gehouden over
mijn wieg en mijn eerste onstuimige
gedribbel. Zij heeft, mij, zomaar voor
niets, talloze feesten laten mee
vieren, en altijd maar met de pracht
van haar belommerde lanen, blin
kende vijvers en grijze historische
gebouwen mijn kinderliefde weten
vast te houden.
Zo'n langdurige genegenheid is
een gevaarlijk ding, want het vreest
bij elk weerzien de teleurstelling.
Zal niet eens de begoocheling, die
elke kinderlijke herinnering verguldt,
'jken, door
op het onverwachtst wijken, door
een onnozele kleinigheid misschien
toon aan te zullen geven, gecombi- en zal het dan niet pijnlijk duide-
heerd met zwart, terwijl ook van de
combinatie blauw met zwart, in een
stof verwerkt, veel verwacht wordt.
•pEGELIJK met de Parijzenaars zijn
de Londense meesters van leer
getrokken of eigenlijk is het net an
dersom, want de Engelse ontwer
pers hebben reeds in Februari aan
lijk blijken dat men toch maar al
leen een illusie heeft liefgehad? En
het ouder worden brengt een voort
durende beduchtheid voor het verlie
zen van illusies mee.
Ik moet eerlijk zeggen, mijn lieve
hofstedelijke gastvrouw: ik ben er
na aan toe geweest. Niet dat er
iets aan de ontvangst mankeerde; die
QOK in ons land
u begint de Ame
rikaanse mode van
bontgekleurde
sporthemden op
gang te maken,
speciaal bij de
jongere generatie.
Daartegenover zijn
er heel wat heren,
die zich voor geen
geld in zo'n „be
hangetje" zouden
verionen, maar die
toch graag zo'n
gemakkelijk polo-
hemdzonder knoop-
sluiting en met
aangeknipt kort
mouwtje het hun
ne willen noemen,
zij het dan in een
effen of geruite
uitvoering.
Verschaf hun dat
genoegen, dames!»
Het patroon is veel
eenvoudiger dan
dat van een gewoon herenoverhemd
U ziet het hier voor maat 46) en
aan materiaal kost het u maar ca
2,20 m van 90 breed.
Het inzetstuk met de kraag knipt
u langs de ingetekende lijn los. U
maakt dit geheel van dubbele stof
met het middenachternaadje als
vouw. De mouw- en schoudernaden
dichtstikken, waarbij die van de
rug als aangegeven iets ingehouden
worden. Bij het sluiten van de zij
naden kunt u naar verkiezing aan
ie onderkant een split open laten.
Het inzetstuk wordt met het voor
band verbonden en de rughals tus
sen de kraag genaaid. De mouwtjes
nerkt u met een schulngeknipte
reep stof af. Desgewenst kunt u ze
van een smal manchetje voorzien.
50
B W. «32
V
t
JV 0/
/2
e
20
Vo 30
tv
WrVmÊL
Iffl UJ
1
VJ
Z
U)
O
p
JJ
ktri ii
2
Sol
'2.
was even verzorgd en waarlijk hof
felijk als altijd.
De bomen langs de schelpenpaden
van de statige binnenstad stonden
nog altijd even vorstelijk in het
donkere groen. De zwanen dreven,
wit fluwelen gondels, op de zilveren
spiegel van de Hofvijver. De gazons
in de parken waren fris besproeid,
de bloemen een verrukkelijk kunstig
mozaïk van kleuren. Huyghens' oude
Zeestraat was de haveloosheid en
teistering van de bezetting weer jong
en bloeiend te boven gekomen, en
aan de beroemde promenade langs
de Noordzee ontbrak geen klinker
in het plaveisel, en dat een half iaar
na een grondige verwoesting door
storm en springvloed.
En nu zwijg ik nog maar van alle
werkelijk bekoorlijke feestelijkheden,
ten gerieve van dé logé's met smaak
en vernuft op touw gezet. Een
sprookjestuin en een bloemenfeest,
verlichte parken en musea, en een
miniatuurstad om ieders hart te ste
len.
MAG ik U speciaal voor dat Neder-
l'I land-in-klein-bestek een hartelijk
compliment maken? Molens en sche
pen, kerken en fabrieken, polder
gemalen en spoorbruggen, bollen
velden en glascultuur, gouaeneeuws
stedenschoon en huidige nieuwbouw:
alles wat dit kleine land van ons
in grote veelzijdigheid te bieden
heeft, ligt daar overdag te blinken
in de zon en 's avonds met duizen
den lichtjes te spiegelen in zijn
speelgoedkanalen.
Als ik het voor het zeggen had,
mijn vernuftige gastvrouw, nam ik
alle schoolklassen van heel Neder
land bij toerbeurt mee naar dat be
koorlijke Madurodam, en zei alleen:
Ziezo, nu mag je hier een hele dag
rondlopen en kijken met allebei je
ogen: dan heb je meer aardrijkskun
de van Nederland opgestoken dan in
acht schooljaren bij elkaar.
Alleen: ik zou hun de handen op
de rug laten houden en op straffe
van ogenblikkelijk bij de kraag ge
grepen en over het hek getild te
worden uitdrukkelijk verbieden
ook maar èèn steentje of bloempje
van al dat moois met de vingertop
aan te roeren.
Want dat; mijn waarde gastvrouw
is mij van de volwassenen toch zo
bitter tegengevallen.
Zij zijns zo'n beschamend slecht
voorbeeld voor hun kinderen. Niet
alleen dat zjj hun kroost het aan
raken en beschadigen volstrekt niet
beletten: zij gaan er zelf zonder
blikken of blozen in voor. Ik heb
goed geklede en welbespraakte vol
wassenen kalmweg dwars door de
miniatuurplantsoenties en dwerg
boompjes zien wandelen; ik heb een
mijnheer in de schemer zijn aan
steker zien houden bij een bollefl-
veldje, op gevaar af een heilloze
brand te stichten, alleen om te con
stateren dat de blompjes niet écht
waren.
En daarmee, o hofstedemaagd, ben
ik gekomen bij wat mij dreigde te
leur te stellen: het gedrag van uw
stedelingen. Zij zien er, vooral de
vrouwen, zo keurig, zo verzorgd, zo
smaakvol uit. Zij zijn niet luidruch
tig niet opdringerig, zij passen uiter
lijk volkomen in uw aantrekkelijke
stad. Maar zij schijnen, heel droef
geestig, op dé een of andere manier
het contact met het leven verloren
te hebben. Zij maken op de argeloze
provinciale, die een rustige en vitale
bedrijvigheid gewend is, de indruk
van mensen in trance, van gehypno
tiseerde wezens, zonder enige wezen
lijke belangstelling.
Ik kan mij vergissen, ik hóóp net
van harte: maar het leek mij alsof
zij al uw gracieuze attracties accep
teerden met de onverschilligheid van
verwende kinderen.
Totdat, tot mijn innig genoegen, ik
in een van uw verrukkelijke parken
verdwaalde, en daar op de groene
banken van een openluchttheater, te
midden van ritselend geboomte en
tsjilpend gevogelte, zat te luisteren
naar een morgenconcert van klas
sieke muziek. Een fluitconcert van
Mozart, op gramofoonplaten: en vijf
en dertig stille, verrukte, aandachtige
hoorders.
Het was een klein gezelschap,
lieve gastvrouw maar groot ge
noeg om alle teleurstelling weg te
vagen.
IEDERE Zondagmiddag gaat ons klei
ne, doch vriendelijke gezin onder on
ze hoogstpersoonlijke bescherming aan
de wandel. Een stil, fijn familietafe
reeltje vormen wij dan. We duwen
het wandelwagentje, waarin onze
dochter gezeten is, met één hand mee,
terwijl zy, die met een koppelstreep
aan onze achternaam geklonken is, het
stuur houdt. Met langzame tred, en bij
tijd en wijle knipogend of iets brabbe
lend tegen onze dochter, gaan wij daar
voort, als een stil oase'tje van geluk
en ouderweelde. Och, met deze vreug
de van het vaderschap is de kinder
bijslagwet reeds geprezen en het Neo-
Malthusianisme grondig gedoodverfd
als een duivelse leer. Kinderen, vrien
den, zijn een rijkdom en een wijsheid.
Ze zijn levensbronnen. Wat een veel
heid aan diepe gedachten doorstroomt
ons niet, als wij het wandelwagentje
één onzer stadsparken binnenvoeren,
om daar gezinnen als wij er één zijn
te ontmoeten. Kijk, daar komt een
wandelwagen met een wonder van een
kind er in. Leuke, zwarte krulletjes
om nog maar te zwijgen van het
pittige jonge vrouwtje, dat het voer
tuig duwt. „Kijk 'ns, wat 'n engeltje!",
roepen wij onze gade toe. Doch deze
kijkt hardnekkig naar een heer met
een baard, die op een bank zjjn pijp
zit schoon te maken. Als ze eindelijk
verstrooid de liefelijke combinatie
moeder-kind beziet, zegt ze vriende
lijk, zodat het ook door de combinatie
kan worden gehoord: „Waar zou die
man van 'r zitten? Ook 'n schandaal,
om je vrouw maar alleen te laten
zwoegen".
Daar nadert een kinderwagen,
voortgezeuld door eeft afgetobde pa en
een moeder met rode handen van het
wassen. „Even uw kindje kijken!",
kraait onze gade, zich terstond over
de reeds verveloze wagen bukkend.
„O, wat 'n lieverd, en wat 'n heldere
oogjes.1" En dan ontspint zich, met
twee lusteloze pa's als getuigen, een
gesprek over het nut van molton on
derleggers, die je zelf maakt, en over
een loopnek voor kinderen van zes
maanden.
„Ik vond dat kind maar een kalke-
dodder", zeggen we bevreemd, als er
afscheid van de werkhanden is ge
nomen. Daar komt geen commentaar
op. „En dat vorige kind, met die
zwarte krullen was juist een engeltje!"
Het is lang stil. „Hoe wil jij daar
nou over oordelen", klinkt het dan
opeens naast ons. „Vrouwen bekijken
zulke dingen uit een heel andere ge
zichtshoek. Dat eerste kind was nou
echt het type van een veneend, on
verschillig en eigenwijs wurm. En dat
tweede, nou dat was wat je noemt
„een kind"'.
We rijden weer verder. Aha, daar
nadert het compromis tussen het krul
letjes- en het washanden-kind. Een
dochter als ónze dochter. De moeder
die de wagen waarin het compromis
gezeten is, voortduwt, kijkt even ge
alarmeerd naar hetgeen wij als met-
(Advertentie Ing. Med.)
selsteen in ons huwelijk hebben ont
vangen. Onze echtvriendin werpt een
soortgelijke blik. En dan passeren we
elkaar zonder enig teken van ontroe
ring, zonder begroeting. Alleen onze
dochter laat een vriendelijk gekraai
horen, dat door het compromis beant
woord wordt.
„Dat was zij van Spijkerman metd'r
dochter", bemerken wij achteraf. „Ja,
dat zag 'k. Dat kind heeft anders niet
dat rooie haar van d'r moeder. Ty
pisch, hè?"
We naderen één van die kleine cri
ses in het huwelijk, dat voelen we
aankomen. We zwijgen stil, tot er ein
delijk reden is om te zeggen: „Kijk,
ddt is nou werkelijk 'n schat van 'n
kind!"
„Waar?", vraagt de dame, die na de
koppelstreep komt. We wijzen op een
auto, waarin een fragiel, vrouwelijk
wezen is gezeten, kennelijk wachtend
op haar galant. Een filmschoonheidje:
de ideale vrouw.
Maar onze echtgenote zegt scherp:
„Och, verhip jij. Die moet jou toch
niet!", waarmee dan voldoende is aan
getoond de ondoorgrondelijkheid der
vrouw. ALBER1K.
Voor de aardappelsla de gekookt»
aardappelen in blokjes of plakjes snij
den niet fijnprakken. Deze vermen
gen met een mengsel van olie of melk
en azijn, zout (peper). Gebruik als
smaakgevende ingrediënten een flinke
hoeveelheid zeer fijn gesneden peter
selie, verder kleine stukjes groene of
rode paprika en gesnipperde bieslook
of prei. De sla op smaak afmaken en
op een schaal overbrengen. De rand
van de schotel met gewassen slabla
deren bedekken (zo nodig dikke ner
ven uitsnijden). De schotel afmaken
met afwisselend plakjes komkommer
en opgerolde plakjes vleeswaren. De
komkommer met een weinig zout be
strooien.
HOUTWORM PROBLEEM OPGELOST
door H. W. T. (houtwormtoxyl)
in tuben met speciale spits. Verkrijg
baar bij erkende drogisten.
Fabr. DO-A-CO, Dordrecht, Vest 105.
Bij ontvangst van Uw naamkaartje
zenden wij gratis onze folder over
H. W. T. (Advertentie ing. Med.)
ANTOINETTEniet te verwarren
met monsieur Antoine, de meester-
figaro van Frankrijk, die over het
wel en wee van de coiffure der
dames beslist, heeft voor de ver
werking van de ruitstof een origi
nele oplossing gevonden. De schou
derpas laat zij namelijk met een
diepe halsuitsnijding in het lijfje
overlopen, zodat het patroon
schuin komt te liggen. Hetzelfde
idee herhaalt zij bij de grote zak
ken, welke op heuphoogte zijn
aangebracht. De U-vormige hals
uitsnijding vult zij op door een
strikje in de hoofdtint van de stof.
Het andere ontwerp is er een van
Nina Ricci, die er eveneens een
aparte halslijn op na blijkt te hou
den. Enigszins a-symmetrisch aan
doend, geeft het toch een apart ef
fect en vermijdt 't de schijn van een
vaag décolleté. Wil men de hals nog
meer gevuld zien, dan kan men na
tuurlijk naar verkiezing het piqué,
welke Nina nier gebruikt, verbre
den. Afgaande op de illustraties heb
ben de Franse ontwerpers allen een
voorliefde voor het dragen van
handschoenen.
Wat te zeggen echter van het mo
del, dat Scniaparelli ons brengt?
Madame houdt blijkbaar van het
buitennissige, want normaal kan
men de zak, op dit namiddagjurkje
toch niet meer noemen. Misschien
houdt zijzelf van kleine schoothond
jes en wil zjj zich de kosten van een
tramkaartje voor het dier op deze
wijze besparen
Hoe het ook zij, Madame Schia
parelli annonceert deze jurk, als bij
uitstek geschikt voor een picknick!
Slanke vrouwen zal het niet mis
staan, doch zij, die boven maat 42
uitkomen, mogen er, alvorens tot
aanschaf over te gaan, nog wel de
gelijk een nachtje over slapen.
Zijn er andere koningen in Frank
rijk, die de blousende rug ideaal
vinden, deze ontwerpster brengt
juist aan de voorzijde alle ruimte
aan, doch wel gelijktijdig met de
vleermuismouw, die practisch nim
mer in enige collectie bij dit mode
huis heeft ontbroken.
Behalve de handschoenen, welke
de drie mannequins hier dragen,
keert ook al de garnering door mid
del van de ceintuur weer terug.
Smalle modellen vinden meer in-
§ang dan de brede, iets wat ook aar-
iger aandoet, indien de japonnen
een gekleed effect hebben. De bre
dere kunnen beter de sportieve
creaties dienen.
Het behoeven niet de stoffen-cein-
tuurs te zijn, want lak en plastic mo
dellen zijn vooral de laatste jaren
schering en inslag geworden. Lede
ren en gevlochten touwen ontwer
pen in het fijnere genre zullen de
komende tijd de belangstelling vra
gen, doch, nogmaals, in de smalle
uitvoering.
Wat de kleuren aangaat, deze zijn
of in gelijke tint of in de meest con
trasterende combinaties, welke er te
vinden zijn
(Van onze Haagse redacteur)
J^EDERLAND moet Industrialiseren,
wil het een voldoende compensatie
vinden voor de zware verliezen, die
het in de oorlog heeft geleden en voor
de afscheiding van Indonesië, waar
van onze nationale economie op ge
voelige w(jze de terugslag ondervindt.
Industrialisatie alleen is echter niet
voldoende. De bestaande en de nieuw
op te richten fabrieken moeten ook
over voldoende vaardige arbeiders be
schikken om de producten te maken,
die in de behoefte van het eigen volk
zullen voorzien, of die als exportgoe
deren kunnen dienst doen.
Dit is de ondergrond van de film
„Vakman Paraat", voor de Mutual Se-
curity Agency vervaardigd door de
N.V. Multifilm in Haarlem in samen
werking met Film Centre in Londen.
Nederland is een mooi land, zo laat
„Vakman, Paraat" zien, doch het is niet
alleen een land van tulpen en molens,
maar ook van veel industrie en veel
nijverheid, die de al te dichte bevol
king moeten voeden. Die nijverheid
dient zich uit te breiden; dit kan al-
alleen als de Drentse turfsteker, die
zoals in de film in de winter geen
droog brood kan verdienen, in de
kunstzijdefabriek gaat werken, waar
hij het gehele jaar door een goed be
staan vindt. Of als de uit Indonesië
teruggekeerde Nederlandse soldaat
niet achter de melkwagen of de bak
kerskar blijft lopen, doch een technisch
vak gaat leren, dat hem in een fabriek
prettig en behoorlijk betaald werk op
levert.
Aan vakopleiding van jongelui en
herscholing van ouderen wordt in ons
land veel aandacht besteed. Als men dit
nog niet wist, dan toont de interessan
te film „Vakman Paraat" dat duidelijk
aan. En daarmede wekt zij tevens de
belangstelling voor een goede vakop
leiding bij de velen, die zich een plafits
in de maatschappij willen verwerven.
Hetgeen trouwens de bedoeling is van
deze film, die in Den Haag voor een
aantal belangstellenden vertoond is en
die men wellicht in de toekomst nog
wel eens in de bioscoop zal kunnen
zien.