Mobilisatie-systeem verouderd
Ds I. S. Kijne keerde terug
uit Nieuw Guinea
Narrofoondienst een groeiend succes
KLM hield het reisdoel voor
de pers geheim
Met Super-Connie naar Kopenhagen
Doorgaan op oude weg brengt
onze defensie in gevaar
Na dertig jaren
zendingsarbeid
Amsterdamse student leeft van
telefonische moppentapperij
HET TOESTEL
Tal van overtreders
veroordeeld
DELESSEN VAN „DRIETAND"
De oefening telde enige
tekortkomingen
Na val van vrachtauto
overleden
Sta op meteen mop
Stoottroeper van het Christendom
Haagse bloemenkoningin
onder de passagiers
Aardappelmoeheid
Film over Maarten Luther
(Van een militaire medewerker)
de mobilisatie- en concentratieoefening van de derde divisie is
afgelopen, is het moment gekomen, om de uit deze oefening te
trekken lessen eens nader onder het oog te zien. Allereerst kunnen
wij inderdaad constateren, dat de voorbereidingen onder verant
woordelijkheid van de Nederlandse Territoriale Bevelhebber, gene
raal S. C. Buurman van Vreden, uitstekend waren. Het mobilisatie
systeem als zodanig heeft goed voldaan. Daarnaast was het inder
daad verheffend te zien, hoe een ieder van hoog tot laag mee
werkte, terwijl ook de burgerij van een grote geïnteresseerdheid
blijk gaf.
Het vervoer van de troep uit de mobilisatiecentra naar het con
centratiegebied gaf hier en daar nog wel eens haken en ogen, maar
in het algemeen kan men daar toch wel over tevreden zijn, al
moeten wij niet vergeten, dat de colonnes met volle lichten konden
rijden, wat in werkelijkheid vermoedelijk wel niet het geval zou
zijn geweest. Nu kan men wel zeggen, dat concentratievervoeren
„nog" in vredestijd, dus voor het uitbreken van de vijandelijk
heden, zullen worden uitgevoerd, maar dat is een zaak, waarvoor
geen enkele tacticus, als hij eerlijk wil zijn, zijn hand in het vuur
durft steken.
DE TIJDEN zijn, sinds onze mobili
saties in 1914 en 1939, radicaal
veranderd. Toen moest iedereen mo
biliseren. De een had wat meer troe
pen onder de wapenen dan de an
der, maar daar kon geen der par
tijen mee beginnen. Eerst moesten
de massalegers via een mobilisatie
onder de wapenen komen. Thans
staan achter het IJzeren Gordijn
ruim 200 divisies op volle oorlogs
sterkte. Dag en nacht klaar. Elk ge
wild moment kunnen zij zonder meer
in actie komen. Daarnaast een lucht
vloot, die op zeker 20000 vliegtuigen
wordt geschat. Die geweldige, direct
aanwezige macht is het grote gevaar
van het heden. Bovendien heeft men
allerwegen gedurende de tweede
wereldoorlog de grote, doorslagge
vende voordelen van een snel en ver
rassend optreden ervaren. Als Mos
kou tot de aanval wenst over te
gaan en in een dictatuur is het over
schakelen van een vredesoffensief op
e,en oorlogsoffensief een kwestie van
een woord kan men er van overtuigd
zijn, dat die aanval zal beginnen met
een strategische aanval op de grond
en in de lucht.
En juist deze wetenschap doet ons
buitengewoon huiverig staan tegen
over het thans beproefde mobilisatie
systeem. Men wilde deze oefening
zo reëel mogelijk doen verlopen. Wij
vragen ons af waarom men dan ook
niet hier en daar het optreden van
„vijfde colonnes", waarmee men be
slist rekening moet houden, heeft ge-
imiteerd. Het zou voor de troep een
zeer nuttige extra-oefening zijn ge
weest.
Waarom heeft men niet enkele be
langrijke punten in de opmarswegen
door pseudo-parachutisten laten be
zetten, waardoor niet alleen de troep,
maar ook de verkeersleiding een bij
zonder nuttige oefening zou hebben
gehad? Want met deze omstandighe
den geen rekening te houden, is
struisvogelpolitiek.
Dan de kwestie van de enorme
mobilisatie-complexen, waar het ma
terieel, auto's, wapens, munitie, enz.,
voor de mobilisatietroepen opgesta
peld ligt. Twee of drie geslaagde
bomaanvallen op deze complexen en
niemand hoeft meer te mobiliseren,
want dan is men alle materieel kwijt.
Deze enorme complexen zijn niet te
camoufleren.
Dit zijn onze grootste bezwaren
tegen het nu beproefde mobilisatie
systeem. Het is te kwetsbaar. Het
duurt drie dagen, vóór men klaar is.
En dat is nu juist onder de huidige
strategische omstandigheden, met
een IJzeren Gordijn op 3 a 400 km.
van onze grens, o.i. onaanvaardbaar.
Het systeem als zodanig mag dan
bij zijn uitvoering geslaagd zijn, het
systeem zelf deugt niet. Het is ver
ouderd en niet op de hoogte van zijn
tijd.
Daar komt nog bij, dat, als ge
volg van het huidige systeem van
legeropbouw, een gemobiliseerde di
visie slechts een zeer gering peré'en-
tage aan officieren en onderofficie
ren heeft, dat deze divisie heeft op
geleid. Want die officieren en onder
officieren zitten bij de parate een
heden, die dus permanent onder de
wapenen zijn en waaruit de gemobi
liseerde eenheden worden gevormd.
Juist onder de moeilijkste om
standigheden zal dus zulk een divisie
te velde moeten gaan met officieren
en onderofficieren, die de troep niet
kennen. Dat dit de gevechtswaarde
in hoge mate nadelig beïnvloedt,
lijdt geen twijfel.
Als men naast de juichtonen, die
over het slagen van deze mobilisatie
oefening opgaan, ook inderdaad de
hierboven genoemde bezwaren wil
erkennen, is er veel, zo niet alles ge
wonnen en zal deze oefening zijn
volledig nut hebben gehad.
Want dan moet men de moed heb
ben, om over te schakelen en dat
in de kortst mogelijke tijd op een
ander systeem, nl. het systeem van
de parate troepen, zoals wij dat ook
in 1914 hadden, waarbij een onder
deel voor een bepaald percentage
aanwezig is en steeds enige aanvul
ling uit de burgermaatschappij be
hoeft, maar het zonodig ook enige
tijd zonder die aanvulling kan doen,
met het volledig materieel bij die
onderdelen.
Dat heeft het grote voordeel van
een zo groot mogelijke verspreiding,
zulks in tegenstelling tot de zeer
kwetsbare grote mobilisatie-com
plexen en onmiddellijke gereedheid
tegenover mogelijke vijandelijke
luchtaanvallen.
Dat moeten de grote lessen uit de
oefening Drietand zijn. Doorgaan met
en het vervolmaken van het oude
systeem stelt onze werkelijke defen
sie in gevaar.
De 22-jarige soldaat C. de R. te
's-Gravenhage is gisteren op de Troel-
strakade in de residentie van een
vrachtauto gevallen. Hij zat op de ach
terklep van de laadbak en viel daar
af, toen de auto over een oneffenheid
van het wegdek reed. Hij kreeg een
hersenschudding en is overgebracht
naar het militaire hospitaal. In de loop
van de avond is hij daar overleden.
PIANISTE TUSSEN TWEE RAMPEN
In het begin van Februari kwam de
Griekse pianiste Rita Bouboulidi naar
ons land voor het geven van enkele
recitals. Zij trof het ongelukkig juist
hier te zijn tijdens door de watersnood
ramp.
Thans keert zij naar ons land terug
om Maandag als soliste op te treden in
het concert van het Residentie Orkest.
Nu wil het geval, dat haar vaderland
zwaar is getroffen door de aardbevings
ramp.
(Van onze speciale
verslaggever)
„JE kunt opgeven, wat je
voor de laatste keer wil
eten", zei de gevangenbe
waarder tot de alles behal
ve brave jongen, die de
volgende morgen vroeg als
straf voor zijn zware misda
den ter dood zou worden
gebracht.
„Champignons", luidde het
antwoord.
„Champignons?" vroeg de
cipier verwonderd. „Kun je
niets lekkerders bedenken?
Hoe kom je nu bij cham
pignons?"
Toen de veroordeelde
weer: „Ik heb ze mijn hele
leven niet durven eten"
Dergelijke en vele andere
mopjes kunnen de Amster
dammers horen, als ze een
bepaald nummer opbellen.
En als ze daarvoor vooraf
hun abonnementsgeld heb
ben betaald.
„Moppen vertellen, dat is
alles goed en wel", zegt
Hans van der Klift, „maar
ik doe het ook niet hele
maal voor mijn plezier. Ik
moet eraan verdienen".
Er zijn somberder beroe
pen denkbaar. Hans van der
Klift koos dat van moppen
en sprookjesverteller. Nood
gedwongen en tijdelijk,
maar met een intuïtief ge
voel voor de behoeften van
de op zijn tijd naar luchtige
vrolijkheid en naar humor
snakkende mensheid. Hij is
25 jaar en werkstudent. Om
zijn studie te kunnen beta
len moest hij zich een bron
van inkomsten scheppen.
Hij kwam crp het originele
en lumineuze idee een mop-
pendienst per telefoon te
organiseren. A raison van
f 1,per maand kan men
zich tussen 's morgens zes en
's avonds zes uur de mop van
de dag laten vertellen. Voor
diezelfde gulden hebben bo
vendien de jongste spruiten
in het gezin tussen zes en
negen uur des avonds recht
op een telefonisch sprook
je....
We leven in een rare we
reld. Klanten kwamen er
genoeg. Een van hen wenst
direct in de prille morgen
om zes uur op zijn nuchte
re maag een goede mop te
horen. Een gelukkig mens
eigenlijk. Moesten wij de
dag niet allemaal met een
schaterlach beginnen?
Er blijken heel wat men
sen te zijn, die niet alleen
graag zelf van een leuke
mop genieten, maar ze ook
gretig verzamelen om zich
bij het gnuivend verder
vertellen te koesteren in de
glans van de getapte jongen
te zijn.
IN zo groten getale zijn de
abonné's binnenge
stroomd, dat Hans van der
Klift voor zijn „Narrofoon
dienst", zoals hij zijn
groeiende business noemde,
reeds een tweede telefoon
lijn heeft moeten aanvra
gen. Daartoe heeft ook bij
gedragen de hulp van zijn
collega Hans Dekker, die een
aantal keren als sandwich
man dus omhangen met
een plakkaat, waarop de
moppenliefhebbers worden
opgewekt zich op de Narro
foondienst te abonneren
door de Amsterdamse stra
ten heeft geflaneerd.
De bron van zijn moppen
geeft Hans van der Klift
niet prijs; zijn sprookjes
schrijft hij zelf. Indien zijn
vrouw hem niet afloste, zou
hij van 's morgens zes tot
's avonds negen uur aan de
telefoon gekluisterd zitten.
Niet om rechtstreeks in de
telefoon zijn moppen en
De Amsterdamse student
Hans van der Klift, die
met het vertellen van
moppen en sprookjes per
telefoon zijn studiegeld
verdient.
zijn sprookjes te vertellen
daarvoor heeft hij zich
reeds een geluidsband aan
geschaft maar om de
code-nummers van de abon
né's te controleren. Want
Hans van der Klift ls niet
gek. Men kan gemakkelijk
zeggen, dat men de abonné
Pietersen uit de Churchili-
laan is. Bewijzen verlangt
de Narrofoonman. Niks voor
niks; daarom moet men zijn
code-nummer opgeven, als
men om zijn dagelijkse por.
tie humor belt.
Op het ogenblik heeft het
echtpaar Van der Klift nog
maar één vertrek, dat stu
deerkamer, kantoor en
woonkamer tegelijk is, maar
binnenkort hoopt het een
tweede ruimte tot zijn be
schikking te krijgen, zodat
de heer Van der Klift zich
voor zijn studie kan afzon
deren. Want daar is ten
slotte de hele telefonisch*
moppen- en sprookjesvertel-
lerij om begonnen....
Ds l. S. Kijne, die dertig jaren op
Nieuw Guinea verbleef en in
nevenstaand interview van zijn
ervaringen vertelt.
fff ANNEER er gezegd wordt, dat
er voor de Nederlanders in Nieuw
Guinea een gigantische taak ligt,
dan zal niemand de oren spitsen.
Men is gewend aan het vermogen
van de hedendaagse techniek, aan
het vernuft van de experts en aan
de kracht van de idee. De invasie
in Normandië was een gigantische
(Van onze speciale verslaggever)
jyE „laag bij de grondse" burger,
die van opschieten houdt en zich
een autootje aanschaft, mag nog
wel eens piekeren, of hij een wa
gen zal nemen, die één op tien
of één op vijftien of misschien
zelfs één liter benzine Op elke
vijf a zes kilometer rijdt, de
K.L.M., die het hogerop zoekt,
rekent met 1800 liter benzine per
uur
Maar die gebruikt zij dan ook
niet in een autootje van tussen
de zes en zestien duizend gulden
en een snelheid van zeventig tot
140 km per uur, maar in de Su-
per-Constellation, een van de
modernste en gerieflijkste, (mil-
lioenen kostende) verkeersvlieg
tuigen van de tegenwoordige tijd,
waarvan zij er dertien heeft aan
geschaft.
Die Super-Constellation met
zijn benzine gebruik van 1800 liter
per uur, kan van 43 tot 82 passa
giers vervoeren, naar gelang van
de inrichting van het toestel. En
dat met een maximum-snelheid
van 600 km en een kruissnelheid
van 500 km per uur.
Nu wij toch met getallen bezig
zijn: de lengte van de Super-Con
stellation, die op de lijnen naar
Noord- en Midden Amerika en
Zuid-Afrika en in de toekomst
ook naar het Verre Oosten ge
bruikt zal worden, is bijna 35
meter, de spanwijdte 37.55 meter
en de hoogte 7.55 meter. Er kan
25.000 liter benzine worden mee
genomen en het vlieabereik be
draagt met reserve 6000 km.
Aangezien de Super-Constel
lation, waarvan de K. LM. er
dertien heeft aangeschaft, ver
schillende cabines heeft, t« een
drleklassenvervoer mogelijk. Het
toestel is zeer luxueus ingericht
en kan daardoor zowel dienst
doen als „vliegend hotel" als voor
het emigrantenvervoer. Of men
in deze machine hoog of laag
vliegt, in een koude of in een
warme streek, door de technische
volmaaktheid is er in de cabines
altijd een prettige t em veratuur en
een normale luchtdruk.
Sinds vijftig jaar geleden hel
eerste, door motorkracht voort
bewogen vliegtuigje van de ge
broeders Wright het luchtruim
koos, is er veel veranderd.
(Van onze speciale verslaggever)
£R stonden honderden en nog eens
honderden mensen op het vlieg
veld Kastrup bij Kopenhagen om de
aankomst van de Super-Constellation
van de KLM af te wachten. Zij ston
den er, niet omdat de landing van zo'n
enorm, comfortabel en luxueus inge
richt vliegtuig met een groot aantal in
ternationale persvertegenwoordigers,
persfotografen, filmoperateurs en ra
dioverslaggevers op Kastrup een ge
beurtenis is, waarvoor Kopenhagen op
een hete zomerdag uitloopt. Zjj waren
gekomen, omdat de Photon, zoals deze
Super-Constellation gedoopt is, de
Haagse bloemenkoningin in vol ornaat snelheid van 475 km per uur op 3600 meester, mr F M A Schokking De
met haar beide hofdames, alle drie on- ln ruim anderhalf uur perschef van de KLM gaf hem boven-
Daar wachtte de luchtreizigers een fien ee" asbak met het model van de
verrassing. Want ter begroeting waren SuPer_Constellation.
niet alleen de Nederlandse gezant. T„ j
KLM-officials en andere autoriteiten n® wonder- dat de heer Soren-
aanwezig, maar ook „Miss Denmark" Üenx? li ™.aar moorden van lof voor
de Deense schoonheidskoningin met li* e,".v00r een blii"
HE KOPENHAGERS wisten dus, dat twee charmante vertegenwoordigsters kin?e vriendschappelijke samenwer-
Photon er landen zou. Zij hadden er Yan h.f Vreemdelingenverkeer één S P
blijkbaar uit hun kranten kennis van ln nationaal costuum en een gans De Haagse bloemenkoningin, haar
genomen. De talrijke gasten van de 8evoI2 van Deense persfotografen. hofdames en de Deense schoonheids-
KLM op deze speciale vlucht wisten koningin bezochten na een maaltijd
het aanvankelijk niet. Toen het toestel £)E HAAGSE bloemenkoningin ont- met de journalisten in het beroemde
des morgens omstreeks half elf op- ving een bouquet anjers van Miss lunaPark „Tivoli" enige warenhuizen;
steeg, was de bestemming voor allen Denmark en zii reikt* de persvertegenwoordigers brachten
nog onbekend. En zij bleef het eerste V 5 1 relkte 6en rUlker Ne" hun tijd nuttig door met een vluchtige
kwartier, toen de gezagvoerder zijn acllanase bloemen over aan het mooi- kennismaking of een hernieuwing
zilveren machine naar west en naar sta Deense meisje. In met bloemen daarvan met het Kopenhaagse ste-
oost, naar zuid en naar noord dirigeer- versierde, open auto's zijn de schoon- denschoon!
derwijkheRoüum,r Zwolle' Kampen f" "aar het Kopenhaagse
onder de Super-Constellation weggle- stadhuis gereden, waar zij, met de tru middag rw*
den en de Noord-Oostpolder enige tijd persvertegenwoordigers door de burge- jc rnalisten en autoriteiten er enkell
aan bakboord zichtbaar bleef. Toen meester, de heer H. P. Sorensen, een tochtjes mee gemaakt en om pre-
SeLreronofdsetad dleenmen zou aandoen! gemoedelijke oude heer met een schil- °VW lMldde h'J °P
zeer waarschijnlijk Kopenhagen zou Verachtige sik, ontvangen werden. De
zijn. bloemenkoningin bood hem een bou- *n de ,toekomst zullen de Super-
Het werd inderdaad de Deense hoofd- buet bloemen aan en overhandigde maken'dan "do Km vaTKe/dam
stad, die na een ideale vlucht met een hem een brief van de Haagse buxge- naar Kopenhagen.
tegenzegljjk lieftallige verschijningen,
aan boord had en de Denen blijkbaar
voldoende fantasie bezitten om daar
van een feestelijke gebeurtenis te ma
ken.
kicestie, de drooglegging van Wal-
cheren was het evenzeer, en de
bouw van het Huis van Europa
lijkt ook boven onze krachten te
gaan, hoewel we weten, dat het zal
verrijzen. Heus, die opmerkingen
over de reuzentaak op Nieuw
Guinea onlangs zei minister
Kernkamp het nog moet men
niet zomaar accepteren. Maar dan
zegt opeens een man, die ongeveer
dertig jaren lang in dit gebieds
deel heeft gewerkt: „Rijk wordt
niemand op Nieuw Guinea!" En
dat klinkt zó positief, zó oorspron
kelijk, dat men tot luisteren ge
noopt wordt. „De papoeazo
zegt die insider verder, „moet in
enkele jaren tijds van het Stenen
Tijdperk naar de Atoom-eeuw
worden verplaatst. Welk een
eporme geestelijke krachttoer vergt
dit van hem!"
W)E zitten tegenover ds. I. S. Kijne,
die kort geleden, na ruim dertig
jaren zendingsarbeid op Nieuw Guinea,
in ons land terugkeerde. Een stoot
troeper van het Christendom, deze
dominee Kijne. Geen Zondagsschool
predikant, maar iemand die op niet
mis te verstane wijze de dingen weet
te zeggen, die heldere denkbeelden
heeft en bij alles vervuld blijft van de
stuwende gedachte, die hem reeds in
1923 leidde: „Gaat en onderwijst alle
volken". Een ideaal, dat in zijn con
sequenties verder strekt dan welk am
der ook, wanneer men naar Nieuw
Guinea reist om die gedachte daar tot
leven te brengen. De vruchten te zien.
De papoea staat nu eenmaal even
ver van Christus als u en ik van de
zon-aanbidding staan. Huiveringwek
kend groot is daarom de taak van de
zending en de missie in die verre tuin
Gods. Na bijna een eeuw zendings
werk telde men er 140.000 protestant
se papoea's. Veertigduizend zonen en
dochters van dit volk lieten zich op de
R.K. missieposten het H. Doopsel toe
dienen. Slechts in de plaatsen langs
de kust kregen missie en zending vaste
voet, doch hoe weinig zeker was men
van zijn zaak. Toen gedurende de
Tweede Wereldoorlog ook Nieuw Gui
nea werd geteisterd, ontstond er op
Biak een religieuze beweging, die
steunde op de animistische leer van
vroeger eeuwen. Vele „Christenen"
sloten zich bij deze beweging aan,
hoewel er gelukkig een vrij grote
groep bleef, die zich fel verzette. Bij
de komst van de Amerikanen in 1944,
kon de onrust zaaiende beweging wor
den geëlimineerd.
Het zendingswerk op Nieuw Guinea
richt zich op de bekering van in to
taal 300.000 zielen, in bestuurd gebied.
Hiermee gaat echter samen de verdere
culturele en sociale verheffing van de
bevolking. Het onderwijsprobleem tart
iedere vergelijking met normale toe
standen. Het tekort aan onderwijs
krachten is ontstellend, en dikwijls
blijkt, dat de schaarse idealisten die
naar deze zijde van de aardbol ko
men, zich niet bewust zijn van het feit
dat een „Stenen Tijdperker" onmoge
lijk enthousiast kan worden voor de
hunebedden in Drente en de zijde-
industrie in Enschede. Toch is men na
de oorlog begonnen met een voortge
zette opleiding, speciaal voor toekom-
stige onderwijzers en bestuursambte
naren. Nederland steekt per jaar een
bedrag van f 4 millioen in het onder-
wijs op Nieuw Guinea. Men kan het
een gunstig teken noemen, dat dit be
drag binnen afzienbare tijd te laag zal
blijken.
Reeds veie papoea's zijn in het ar
beidsproces ingeschakeld. Zij werken
in de landbouw, de houtzagerij, da
schoenmakerij en bakkerij. Wonderlijk
genoeg blijkt, de papoea gemakkelij
ker om te schakelen op het Westers*
levensrhythme dan talloze andere pri
mitieve volken.
Moeilijker is het, een passende be
stemming te vinden voor de jonge In
dische Nederlanders. De „Dienst Eco
nomische en Technische Aangelegen
heden" (DETA) probeert deze jon
gens op te vangen en ze in te schake
len bij grote projecten aan de kust.
Het hoofdprobleem bü alle reeds be
staande vraagstukken op maatschap
pelijk gebied, vormt echter het gebrek
aan Nederlandse arbeiders, die een
kern kunnen vormen van de beroeps
bevolking op Nieuw Guinea. Er moet
een maatschappelijk kader worden
gevormd, dat de ruggegraat moet zijn,
waaromheen zich de bevolking kan
structureren. Alleen op deze wijze
kunnen de spanningen, die gepaard
gaan aan de geestelijke omschakeling
der papoea's in positieve zin gericht
worden.
Wellicht breekt dan de tijd aan, dat
men van Nieuw Guinea kan zeggen:
„Men kan er door hard werken een
levenspositie veroveren".
Niet minder dan 54 aardappel ver
bouwers, meest kleine telers voor eigen
gebruik, hadden zich Woensdag voor
de kantonrechter te Dokkum te verant
woorden wegens overtreding van de
wet op de aardappelmoeheid. In zijn
requisitoir wees de ambtenaar van het
O.M. met nadruk op het grote belang
voor Nederland van een nauwgezette
naleving' van de wet ter bestrijding
van de aardappelmoeheid, die een drie
jaarlijkse wisselteelt voorschrijft. De
aardappelmoeheid vormt een grote be
dreiging voor de aardappelteelt en de
voedselvoorziening in ons land en
daarom dient met kracht tegen over
treding van de wet te worden opgetre
den.
De meeste aardappelbouwers, die
Woensdag te Dokkum voor de kanton
rechter moesten verschijnen voerden
aan, dat zij zich hadden vergist of in
onwetendheid hadden gehandeld.
Het contróle-systeem van de NAC
kon de kantonrechter niet bewonderen.
De aardappelmoeheid wordt door de
NAC veel te gemoedelijk behandeld.
Hierdoor wordt nodeloze arbeid ver
richt en de kracht van de wet op de
aardappelmoeheid verzwakt.
De vonnissen, welke door de kanton
rechter te Dokkum werden gewezen,
varieerden van ƒ2.50 tot ƒ40,— boete.
Niet minder dan 43 vonnissen werden
geveld.
Op het zevende internationale film
festival te Edinburgh zal een biografi-
e sche film over Maarten Luther worden
- vertoond, die gemaakt is door Irving
Pichel en waarin Niall Macginnis de
titelrol speelt, aldus meldt de „Times".