Een huis op de rotsen
Wij richten onze basis in en treffen
twee vreemde zwervers aan
SCHEEP V A ARTBERICHTEN
De mun uit Australië
Poolexpeditie op
de IJskap
Onder Groenlanden en Eskimo's (26)
door
Anth. van Kampen
PimPam Pom en de wonderlamp
Ons dagelijks feuilleton
Luister eens naar
Radioprogramma
DINSDAG J") SE>TEMBER 1953
Onze nieuwe vrienden, de Deense archaeologen Moldgaard en Nolle mann. aan de arbeid.
/.V JAKOBSHAVN, aan de granieten kust van Disko-baai, dienen wij onze basis in te richten, om van
hieruit te pogen zowel 's werelds grootste gletscher als de Ijskap te bereiken. Ze zijn allebei niet zo héél
ver van hier: een kilometer of honderd. Maar er is een zware voorbereiding nodig om ze te
bereiken. Er staan op deze post dertig, veertig houten huisjes. Daarin wonen de Groen-
landers en de handvol Denen, die er de officiële functies (dokter, dominee, vertegenwoordiger
van de Compagnie, idem van de Deense regering enz.) vervullen. Men wist van onze komst af en er was
dus op gerekend. Ergens buiten Jakobshavn, op de rotsen, stond eert soort huisje, een hut, die wel meer
werd ingenomen door passerende reizigers, door onderzoekers, expeditieleden en dergelijk soort
volk. Dat huis had een naarn gastehjemmel, „Verblijf voor gastenIn ons vroegere Indië en op
ftieuw-Guinea had je ook meestal zoiets: daar heette het dan pasangrahan. „Verblijf voor door
trekkende reizigers.'' Ons werd vriendelijk geadviseerd reeds nu de nodige voeding in te slaan. Daar
voor was aanwezig de store, een magazijn, waarin men de door de Deense Compagnie aangevoerde ar
tikelen tegen een billijke prijs kon inslaan. Aldus deden wij, en de rugzakken en kidbags vulden zich met
datgene, wat we voor onontbeerlijk hielden om de eerste week op de rotsen in leven te blijven; te weten
koffie, suiker, thee, beschuit. Maar ook ivorstjes in blik, en chocolade. Twee zaken die ons de hoogste luxe
leken, op dat moment. En we waren ook zo gelukkig één fles (de laatste) cognac te kunnen inslaan.
Voor uitsluitend medicinaal doel (hebben wij elkaar gezegd). Tenslotte kan men niet weten. Er kwam
nog iets bij dat derden ons beschikbaar stelden.: een oude, maar bruikbare primusbrander. Een ketel.
Een pan. Toen we dit alles in en aan onze bagage geconstrueerd hadden, meenden we voor lange tijd de
rotsen-jungle te kunnen ingaan.
rinntfllpt mpf T<VjlTl«!P [*o~ele«ant mogelijk. Toen begon het
^Ulltatl, lUCt 1 I ai IOC te „h„izen". Er was brandstof en er
F1E TOCHT was lang en vermoeiend
Voor de eerste maal dankten we
het lot, dat ons reeds in Holland in
gaf het allerbeste soort bergschoei-
sel aan te schaffen. Bazalt, graniet,
graniet, bazalt. zo is deze wereld.
Van verre zagen we ons huis staan.
Nogal eenzaam. Nogal alleen, met de
messcherpe kammen der rotsen er
omheen en erachter. Niet bepaald:
een vriendelijk huisje ergens in een
romantische omgeving.
De eerste sensatie was dat er.
deze Groenlandse pasangrahan na
derend. ineens rook uit het dak krin
gelde. Dat moest op de aanwezigheid
van mensen wijzen. Mensen, die we
hier wel allerminst verwachtten.
We zetten onze spullen neer en
betraden ons huis. Er waren mensen!
En toen ik ze zag, zittend in die
houten hut, was dat wel een verras
sing, maar bepaald geen aangename.
Van der Zee en ik zijn de laatste
anderhalve maand wel gaan leren
ons snel aan te passen aan zich snel
wijzigende omstandigheden. Maar
om in één hut te moeten verblijven
met twee lieden, die er kennelijk als
haveloze zwervers uitzagen, als lie
den van bepaald niet onze „maat
schappelijke stand"dat was
niet aangenaam. Het was, in hoge
mate, teleurstellend.
De ene was klein. Hij had een
slordig, ongekamd, geel baardje, en
zag er uit alsof al het stof en al het
steengruis van Groenland hem be
dekte. De ander was lang: met zijn
zwarte ringbaard deed hij in de ver
te denken aan de schilderijen van
«Johannes de Doper. Ook vuil, stoffig
en verslonsd.
Zij namen ons op en wij hen. Er
was enige pijnlijke afwachtende stil
te. We maten en wogen elkaar. On
zerzijds was het één grote teleur
stelling. We hebben niets tegen men
sen, maar er zijn zekere grenzen, die
men aan ziin medebewoners stelt.
Toen stelden we ons voor, een der
laatste concessies aan onze snel-af-
nemende Euronese cultuur. En zij
stelden zich voor:
Jörgen Meldgaard.archaeo-
loog"
George Nollemannarchaeo-
loog-ethnoloog.
Beiden hier aanwezig in opdracht
van het Deense Nationaal Museum
in verband met het doen van opgra
vingen ter plaatse van oeroude Es-
Kirnonederzettingen.
Wellicht kunt u zich voorstellen,
lezers, dat wij even verbijsterd wa
ren. En onnieuw kregen wij die dag
te leren niet eerst te kijken naar het
omhulsel, waarin mensheid pleegt
rond te gaan. Zelfs niet in een land
als dit.
TIAARNA richtten wij ons deel van
y de hut in. En het was die dag,
dat ik leerde, hoe men zich tenslotte,
zelfs nn de meest primitieve manier,
het lewn iets kan vemaneenam"n.
Er whs ni»t veel in die hut. Maar
wp •he^a-,-, Nederlandse vlag en
zij wns hei fliq perkje ornament
0"s nieuwe h.,is cje>rdp. Daarna werd
de uitrusting verdeeld, zo handig en
kon water gekookt worden. Geloof
me. dat de eerste koffie smaakte. Ze
had op een Nederlands terras, aan
een luxueuze boulevard, gereser
veerd door een smetteloos geklede
ober. niet beter kunnen smaken.
Ik geef toe, het was er wat vuil
in die hut. Er stonden een paar stoe
len, maar ze waren niet geschikt om
bezeten te worden door lieden met
en gewicht van meer dan 75 kilo. De
onderdelen waren namelijk met
touwtjes aan elkaar bevestigd. Han
dig. maar niet solide.
IffilllllillllllilflllllM
Omtrent de verzorging van het
toilet is het mij, op deze plaats, on
mogelijk in détails te treden. Voor
ons werd het in ieder geval een
kwestie van het benutten van Gods
vrije natuur. (Voorzover het klimaat
ons dit toeliet, wel te verstaan). Er
stond een kachel, maar het was een
combinatie oud roest. Er was veel
blik, restanten van vroegere expe
dities. hetgeen aan het geheel een
enigszins kleurig en fleurig aanzien
gaf.
Onze slaapplaatsen zagen er rede
lijk uit: een soort houten brits, met
erover een matras. In het vader
land aan enige luxe gewend, betastte
ik dit matras. Hij was minder hard
dan het Groenlandse graniet, maar
met eierdons had hij al evenmin iets
te maken. Er lagen twee zwarte de
kens bij en een slaapzak. De rest was
navenant, maar we voelden ons rijk
met onze pan, onze ketel, onze twee
bakelieten kroesjes, onze ene lepel
en onze ene vork. En met onze vlag,
die tenslotte daar aan de wand ge
drapeerd hing, op twee spijkers.
IK sliep die eerste nacht overigens
bar slecht. Het bed was dan wel
sportief hard, maar het deed pijn.
^n daar was die andere beletter van
slaap: de zon. Al e uren van de
n-,cnt scheen hij recht de hut in.
geen moment ging hi.i schuil. Op zult
zeggen' dit is interessant. Dal is het
ook. Maar tegelijk ook bijzonder
irritant. We zijn nu eenmaal gewend
te slapen in het donker en minstens
in de schemering. Er is hier geen
schemering meer. Het is 24 uur lang
dag.
Ik stond vele malen op en dren
telde door de hut. De stilte om het
huis was volkomen. Er waren alleen
wat honden, die rondom ons verblijf
slopen. De grijze en witte Poolhon-
WELVERZORGDE HANDEN
In ellc jaargetij Hamea-Gelei
den. Er zijn er honderden en hon
derden in en bij Jakobshavn. Dit is
de plaats, waar c leden van Pool
expedities hun honden kopen. Ja
kobshavn is vermaric', langs heel de
Westkust, door zijn honden. Ik kom
daar nog op terug.
Vreemde wereld. Geen wind. Geen
vogel die fluit. Geen mens die roept.
Alleen het bed van Van der Zee, dat
kraakt. Ook hij slaapt slecht, die
nacht. Geen maan. Geen ster. Zelfs
niet Stella Polaris, de Poolster. Een
blauwe hemel, met in de verte, in de
baai, de duizenden ijsbergen. Onwe
zenlijk wit en verstild in deze over
belichte wereld.
Ik ben verkild als de morgen ein
delijk aanbreekt. Het uur der kof
fie! Wie vond de koffie uit? Dat men
hier, op deze barre rotsen, een mo
nument in goud voor hem oprichte!
IN de dagen, die volgen, leren we dit
leven aanvaarden. We zien de
blijdschap van de twee Deense ge
leerden, die soms 16 uur per dag
graven. Graven in de bevroren aarde
van Groenland ommeestal
niets te vinden. Gisteren kwamen ze
zielsverheugd aanlopen. Doodmoe,
met blaren in hun handen van het
spitten, smerig en hongerig. Maar
met hun eerste vondst. Ik geef u te
raden was het was: twee Hollandse
kralen, een grote zwarte en een
kleine blauwe. Kralen, drie eeuwen
geleden gegeven aan Eskimo's door
Nederlandse walvisvaarders. En nu
opgediept uit die versteende aarde,
door twee jonge Deense geleerden.
Die er opnieuw blij mee zijn!
Vandaag vroeg ik de een: hoe
veel decimeter diep konden jullie
spitten?
En beleefd als altijd vroeg hij:
pardon, wat zegt uhoeveel
decimeternee, 3 centimeter. De
grond is te hard bevroren. Het is
haast geen doen.
Je zal uit Denemarken komen, met
een schop, om in dit land, in deze
jungle van graniet en bazalt, naar
kralen te moeten spitten! Ook al
zijn het dan Hollandse.
En dan komt onze grote kans. We
hebben de man van de radiopost van
ons plan verteld: Ijskap en glet
scher. Hij zit hier al verscheidene
jaren en kent de omgeving. Hij vroeg
ons. of we wisten, dat de groep
Fransen, van de expeditie van Paul-
Emile Victor, daar bezig was, en
we zeiden hem dat we hen kenden
van onze reis van Kopenhagen naar
Godthab.
„Dat is uw enige kans", zei hij.
„Met hen in contact komen en zien
bij hen te komen. Zij weten de weg,
zij kennen die streek, zij weten wel
een mogelijkheid."
En toen gebeurde weer eens dat
gene, wat een mens met dankbaar
heid en vreugde in een land als dit
vervult. Want deze radio-man stelde
van dat ogenblik af alles in het werk
verbinding te krijgen met de groep
van Victor en hij kreeg die verbin
ding. En met zijn morsesleutel sein
de hij de bijzonderheden door over
onze aanwezigheid hier, aan de grens
van de Ijskap, en over ons plan.
En de radio-man van de groep
Victor, in het zogenaamde „Derde
JKamp", seinde met zijn sleutel terug,
en dai bericht was: we zullen
alles doen om ze hier te krijgen, er
komt een kans, maar ze moeten
wachten. En groet de Hollanders
120. Pim stond het huilen nader dan
het lachen, toen hi' met ziin tak bij de
baron aankwam. Maar deze laatste
hield zich goed. „Ik heb ai bemerkt,
dat alles me tegenloopt vandaag
jongens", zei hij berustend, terwijl hii
de roeiriemen greep. „Maar ze zullen
mij er toch niet onder krijgen. Vooruit,
stap in deze boot. dan gaan we in ieder
geval een roeitochtje maken. Niemand
zal kunnen zeggen, dat ik te laf was
om aan de wedstrijd deel te nemen".
Zonder veel te zeggen, stapten Pim,
Pam en Pom in het roeibootje. „Als
jullie nu maar een beetje hozen, dan
houden we de zaak wel drijvend", zei
de baron optimistisch, maar hij had
niet bemerkt, dat tegelijkertijd de mo
torboot van Barend Bigger zich van de
steiger losgemaakt had. Hii zou het
echter gauw genoeg te weten komen,
want zijn vijand voer hem achterop en
riep door een grote roeper ziin naam.
„Hé. Van Pottum. wil de vis nogal bij
ten?" klonk het over het water, te:wijl
de motorboot vervaarlijk dichtbij
kwam. „Zo. hier hebben jullie een
beetje buiswater, dat is vast om te
wennen", klonk de hatelijke stem weer
en op hetzelfde ogenblik wierp de mo
torboot een grote golf in het kleine
roeibootje van de baron.
Albireo, 14-9 te Bremen Aldabl, 13-9
n m. 120 mijl zuid van Fernando Noronha
naar Las Palmas Algenlb, 12-9 n.m-
van Santos naar llheos Almdijk, 14-9
te Vera Cruz Alphacca, 13-9 van Rio
de Janeiro naar New York Appinge-
dijk, 14-9 te Beaumont Argos, 14-9
te Tunis Ariadne, 14-9 te Algiers
Alkaid, 10-9 te Recife Aludra, 13-9
van St Vincent (KV) naar Rio de Janeiro
Amerskerk, 14-9 van Colombo naar
Aden Arendsdijk, 13-9 van Montevi
deo naar Buenos Aires Banka, 12-9
van A'dam naar Indonesië Blommers-
dljk, 12-9 van R'dam te New York
Ball, 14-9 te New York Billiton, pass.
13-9 Kaap Corrientes naar Balboa
Bonaire, 13-9 500 mijl west-zuidwest van
Madeira naar Barbados Boschfontein,
14-9 te Port Said Boskoop, 14-9 n.m.
te Sanpedro Caltex Leiden (t), 14-9
van Sidon naar R'dam Clavella (t),
14-9 van Sydney naar Brisbane Con-
gostroom, 14-9 te Hamburg Cottlca,
13-9 540 mijl zuid-zuidwest van Fayal
paar Plymouth Delfshaven, 14-9 te
Flahia Blanca Enggano, 14-9 van Ma
dras te Colombo verwacht Erlnna,
14-9 n m. te Stanlow Esso «Rotterdam,
13-9 v.m. van Aruba naar R'dam Farm-
sum, pass. 13-9 Oucssant naar R'dam
C.raveland, 13-9 van Hamburg te A'
dam Groote Beer, 12-9 van New York
naar R'dam Hecuba, 12-9 van A'dam
naar Kopenhagen Hector, pass. 14-9
Ouessant naar R'dam Hestia, van 13
op 14-9 te Barbados Tndrapoera, 14-9
van Kopenhagen te R'dam Jupiter,
12-9 te Mersin Kota Baroe, 12-9 5 30
uur van Suez naar Djeddah Kota
Gedeh, pass. 13-9 Gibraltar naar R'dam
Laertes, 13-9 van Liverpool te A'dam
Het huis op de rotsen, dat ons tijdens
onze Jakobshavv-neriode tot verblijf
diende.
32
Maar ik heb zo'n idee. dat dat niet no
dig is. Peter zal ervoor zorgen, dat het
je aan niets ontbreekt. Je kunt voort
aan krijgen wat je hartje begeert, alle
comfort en een vriendelijke behande-
ing bovendien. Wat dat betreft was
alles wat je van Dick kon verwachten
ten verblindende glimlach en een se-
•ie egoïstische eisen, omdat hii van je
houdt. En laat me je nu nog een ding
vertellen: Doe aardig tegen Peter. Hij
is best een aardige vent. En beledig
heb niet".
„Hem beledigen? Waarom? Hij barst
van trots, omdat ik...."
„Omdat jij hem in je netten verstrikt
ïebt?"
„Mijn netten?" antwoordde Claudia
verontwaardigd. „Hij houdt van mij.
Hii is tot over ziin oren verliefd op
mii. Dat heeft hii mii zelf verteld.
Dacht ie, dat ik met een man zou trou
wen. die niet van mii houdt?"
Kitty grijnsde geheimzinnig. „Peter
houdt van iedereen. Zo is hii nu c-en-
naal"
„Oh Kittv. En ik datht nog wel, dat
ij miin 'vriendin was".
„Dat ben ik ook. En hou nu maar
op te huilen. In de hele wereld loopt
nog niet één man rond. die maar één
enkele vrouwentraan waard is". Kitty
sloeg haar arm om Claudia's middel
en duwde haar in een stoel. „Luister,
lieve kind. Het was nooit wat gewor
denMet iou en Dick bedoel ik
Stel ie nu eens voor. dat Cecilia niel
zo'n ouwe draak was. dat ze iullie za
ken en jullie familie uit de brand wou
helpen en daarvoor niet meer terug
vroeg, dan jouw dank, zodat je viii
was om met de man te trouwen, die ie
zelf verkoos. Laten we zeggen, dat je
met Dick zou trouwen. Zouden jullie
dan hier zijn gaan wonen? Zou je hem
iedere morgen naar ziin zaak hebben
gebracht met een pakje brood en een
fles koffie naast je op de bank van je
auto? Of zou je, dat hier allemaal in
de steek hebben gelaten om met hem
in een één kamerwoninkje te gaan le
ven. te koken, te schrobben en te boe-/
nen en in een schort of een ochtend
japonnetje boodschappen te gaan doen?
Of zou je hem ziin gaan helpen in ziin
zaak. als de vrouwelijke monteur van
Pottsville?"
„Niks van dat al", pruilde Claudia.
„Ik zou met vader ziin gaan praten en
hem hebben gevraagd, of er geen werk
voor Dick in de fabriek was geweest.
Hii had helemaal geen monteur hoe
ven te blijven. Hii
„Heb je dat allemaal al met hem zelf
besproken?"
„Welnee".
„Dat had je wel moeten doen. Je
had hem eerst maar eens een beetje
beter moeten leren kennen".
„Ik weet alles wat ik van hem we
ten wil". Claudia leek plotseling alle
zorgen van zich af te schudden. Zich
omdraaiende zei ze: „Trouwens, al dat
gepraat heeft geen enkele zin. Ik zal
het huwelifk uitstellen, totdat vader
weer stevig op zijn zakenbenen staat".
Kitty keek haar nadenkend aan
.Dat is niet erg eerliik. Claudia".
„Denk je soms, dat tante Cecilia wat
deze zaak betreft zo erg fatsoenlijk ls?"
„Neen, maar het gaat hier niet om
Cecilia of jou. maar om de man tussen
jullie in. Om Peter".
„Oh. ik denk niet. dat het op hem
veel indruk zal maken. Hij is een heel
braaf kereltje en ik zal miin best doen
om hem zo zoet mogeliik te houden".
Kitty drukte haar sigaret in een
theekopje uit en verrees bevallig uit
haar stoel. „Ik hoop voor jou, dat hii
van je houdt. Claudia! Cecilia is niet
zo onnozel als jij jezelf wiismaakt".
Ze liep naar de deur en liet de rest
van de zin onuitgesproken. Maar Clau
dia begreep heel goed. wat ze bedoel
de.
„Ik ga naar de stad", zei Kitty. „Heb
je soms nog boodschappen voor Dick'"
„Anders niet. dan dat ik met de auto
naar de stad kom. voor een paar klei
ne reparaties".
„Voor reparaties?" vroeg Kitty griin-
zend. „Goed, ik zal het hem vertel
len".
Nadat ze de deur had gesloten, b'eef
ze nieuwsgierig aarzelend een ogen
blik stilstaan. Even luisterde ze. maar
toen lien ze langzaam door de hall. De
zachte klank van een snik bleef in
haar oren naklinken.
HOOFDSTUK XI.
„Natuurlijk", zei tante Cecilia. „Ik
bliif hier. totdat de verloving officieel
bekend is gemaakt". Ze wierp een blik
naar I.etty en EIwood. die van een ge
makkelijk plaatsje op de divan af haar
iisberen door de kamer gadesloegen.
Toen ze hen voorbijkwam, wuifde ze
met haar zakdoek eerst naar F.lwood en
toen naar Lettv. die dit als bewiis
van vriendschap bedoelde gebaar
meteen weifelende glimlach beant
woordden.
„Ik heb al in overeenstemming met
onze nieuwe verhoudiett gehandeld"
,pi vp bof poVi n-qr S^hPfO
iende .Natuurlijk ben ik daarbij wa'
scheutiger geweest, dan nodig was.
Maar we beleven vandaag dan ook een
grote dag. En bovendien moet men
zoals het spreekwoord zegt een ver
slagen vijand de hand reiken".
Niettegenstaande ziin blik nog zorge
lijk was. leek EIwood jaren jonger ge
worden. Hii was weer de oude EIwood
Ellis. De groeven in ziin gezicht leken
verdwenen, hij zat weer recht als een
kaars en ziin gelaatskleur was een
sprekend bewiis van zijn goede ge
zondheid en opgelucht gemoed.
De ogen van Letty hadden helderder
kunnen zijn en haar gedrag wat ze
kerder. maar haar houding stak gun
stig af bii die van enkele ogenblikken
geleden.
„Zolang ik hier nog ben", ging Ceci
lia verder, „zal ik miin best doen. om
de fabriek althans de schiin van orde
netheid en efficiency te geven. Je zou
wel gek ziin om zoals de mensen
zeggen je geld in een rattenhol te
steken Ik zal er op toezien, dat dit
holletje hier flink dichtgestopt wordt.
Om te beginnen zullen alle uitstaande
rekeningen geïnd moeten worden. EI
wood. Er mag van nu af geen crediet
meer gegeven worden aan tussenhande
laren en er mogen aan hen geen goe
deren afgeleverd worden, tenzij de
oude rekeningen voldaan ziin. De
helft van die heren zou allang niet
meer in zaken ziin. als iii niet steeds
maar weer handelswaar had verstrekt
zonder er op aan te staan dat zii op tijd
betaalden".
„Maar die mensen ziin onze oudste
klanten. Cecilia Begriip me goed alsje
blieft". voegde hij er haastig aan toe.
toen hit haar vernietigende blik ont
moette. „Ik wil niet tegenspreken, maal
ais zii hun zaak opheffen, verliezen wii
ons meest betrouwbare afzetgebied. Zii
ziin vroeger altijd goed voor hun geld
geweest. Cecilia. En ik weet. dat zii
hun schulden tot de laatste cent zullen
hpt.alen. als de tijden beter worden".
„Een alleraardigst redevoerinkje.
Llnge, pass. 13-9 Las Palmas naar Dakar
Mentor, 14-9 van Lattakia te Jzmir
Mcrwede, 12-9 van La Palltce naar Sa-
vanna Nieuw-Amsterdam, 13-9 n.m.
220 mijl west ten noorden van Land- End
naar Southampton Noorriam. 13-9 te
R'dam Notos, 14-9 te San Fclui
Oberon, pars. 12-9 Kaap Hatteras naar
Port au Prince Orlon, 12-9 vnn Me
gara naar Vostizza Overijsel, 14-9 van
New York op rede Bahrein Trins Mau-
rits, 13-9 van Montreal naar Cherbourg
prins Willem IV, pass. 13-9 Belle Isle
naar Montreal Prins Willem van
Oranje, 13-9 te R'dam (terug proeftocht)
Rijnland, 13-9 300 mijl west-zutdwest
van Sable Eil. naar Cobh Rilnland, 13-9
v m. van Bahia naar Las Palmas Stad
Maastricht, 13-9 van R'dam te Livorno
Salatiga, 13-9 van Colombo naar Belawan
Scherpendrecht. 13-9 van Santos naar
Recife Socstdijk, pasr. 13-9 Keywest
naar New Orleans Stad Alkmaar, 13-9
van R'dam naar Narv'k Tara, pars.
13-9 Rio Grande naar Santos Tiba,
14-9 v.m. te Santos verwacht Tabian,
14-9 te Casablanca Veendam, 13-9 120
mijl zuidwest van Sable Eil. naar New
York Waterman, 13-9 930 mijl west
van Galapagos Eil. naar Papeete Wo-
nosari, pass. 13-9 Ouessant naar Port
Said IJssel. 13-9 van Patras naar A'
dam Zeeland (SSM), 13-9 n.m. op de
Tyne.
BEWONERS TONIcr"r EILANDEN
KEREN TFR.UG
Het merendeol van d° 4000 bewoners
van de Ionische ei'anden. die vorige
maand met het oog op de aardbevingen
hun haardsteden hadden verlaten, is
thans teruggekeerd en bezig met de
wederonbouw. De eilanden zfen er uit,
alsof zij aan een zWaar lucht- "en vloot-
bombardement hadden hlppttiest.Tn.
ORGELBESPELING. Simon C.
Jansen uit Amsterdam bespeelt
het bekende, hoogbejaarde koor
orgel in de Laurenskerk te Alk
maar. De organist heeft zich bij
de keus van zijn werken gericht
naar de zeer beperkte dispositie
van zijn instrument en zich be
perk t tot zestiende- en zeven-
tiende-eeuwse orgelwerken: de
Nederlandse musici Willaert en
Obrecht en de Italiaan Frescobnl-
di. (Woensdag 9.40 uur over Hil
versum II, 298 m.)
JOODS PROGRAMMA. J. Parsser
geeft ons een inzicht in de Jood
se liturgie van de hoge feestdagen.
Max Vredenburg zorgde vooreen
passende illustratie met gramo-
foonplaten. (Woensdag 21.40 uur
zelfde zender).
WOENSDAG 16 SEPTEMBER
HILVERSUM I, 402 m.: 7.00—24.00
NCRV. - 7.00 N.euws. 7.10 Gram. 7.15
Gym, 7.30 Gram. 7.45 Een woord voor de
dag. 3.00 Nieuws en weel bericnten. 8.1b
Gewijde muziek. 8.45 Gram, 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Gram.
10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 12 00
Pianorecital. 12.30 Land- en Tuinbouw-
niededelingen. 12 33 Gram. 12.50 Klok
gelui. 13.00 Nieuws. 1315 Prut. Interker
kelijk Thuisfront. 13.20 Amus.-muziek.
13.50 „Boris Godounov", opera (3e en 4e
acte). 16.00 Voor de jeugd 17 20 Orgel
spel. 17-50 Militaire reportage. 18.00 Tenor
en piano. 18 30 Spectrum v. h. Chr. Or
ganisatie- en Veren.gingi leven. 18 45 Gram.
18.00 Nieuws en weerberichten. 19.10 Boek
bespreking. 19-25 Gram. 19 30 Buitenlands
(-verzicht. 19.50 Gram. 20.00 Radiokrant.
20 20 Evangelisatie-avond. 21.30 Gram.
21.45 Hammondorgel. 22.00 „In 't land
van de Mau-Mau", reportage. 22.10 Ka
merkoor. 22.38 Gram. 22.45 Avondcver-
denking. 23.00 Nieuws en SOS-berichten.
23.15—24 00 Gram.muziek.
HILVERSUM 11, 298 m.: 7.00 VARA,
10-00 VPRO, 10.20 VARA, 19.30 VPRO
20.00—24.00 VARA. - 7.00 Nieuws 7.13
Gram. 8 00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
de huisvrouw. 9-00 Gym. voor de vrouw.
9.10 Gram. 9.35 Waterstanden. 9.40 Orgel
spel. 10.00 Schoolradio. 10 20 Voor de
vrouw. 11.00 Gram 1200 Hawailan-
muziek. 12 30 Land- en Tuinbouwmede-
delingen. 12.33 Voor het platteland. 12.38
Gram 13.00 Nieuws. 13.15 Tentoonstel-
ltngsagenda. 13 18 Instrum.. kwintet 13.45
Gram. 14.00 „De weg omhoog", causerie.
14 15 Omroeporkest. 15.00 Voor de kin
deren. 16.00 Kamermuziek 16 10 Voor de
teugd, 16.45 Voor de zieken. 17.15 Gram.
17.50 Regeringruitzendlng: Mr. W. G. A.
de Meester: „De Nederlandse Rijnvaarder,
vrachtvaarder van West-Europa". 18 00
Nieuws en commentaar. 18.20 Actualiteiten.
1930 R V U Dr H. Groot: „Waarheid en
verdichtsels over de sterren". 20.00 Nieuws.
20 05 Parlementair overzicht, 20 15 Lichte
muziek. 20.40 „De sterken voor de zwak
ken". 20 50 „Ontmoeting op de Brenner",
hoorspel. 21.30 Gram 2145 Joods pro
gramma. 22.00 Lichte muziek. 22.25 „Cul
tuur en aardappelen" causerie 22 40 Koor.
concert. 23.00 Nieuws 23.15 Socialistisch
nieuws in Esperanto. 23.20—24.00 Gramo-
foonmuziek.
