SERVICE IS IN AUSTRALIË ONBEKEND BEGRIP EEN Den Haag zeer ontstemd over onjuiste berichtgeving UiscoDerjJ DE WONDERE WAERELT t SELDEN CHAPIN Ckeferiiti Groot kenner en vriend van Nederland gaat ons verlaten.... Emigratie kan öók zijn: het verplaatsen en handhaven van een stuk Nederland Het vijfde werelddeel op het eerste gezicht Winkelbediende en portier niet erg hartelijk Alice, een Hollands kind in een nieuw land Toekomst der televisie Als U iets van mij wilt aannemen dan stapt U ook over op 20 stuks 75 et. Nieuwe televisiebestel onder de loupe Punten van ontwerp uitgelekt NTERNATIONAAL NTERVIEW MET Nieuwe taak in Panama Diefstal in rampgebied berecht Voorwaardelijke hechtenis voor buschauffeur Vierdoenméérdanéén! Winnaar van OMO-huis in November bekend WOENSDAG 28 OCTOBER 1953 V1ELBOURNE (Victoria), 1 14 Oct. Ergens moet Australië óók lieflijk en be minnelijk zijn, heeft men mij verzekerd. Het land heeft me van den beginne af aan bekoord door zijn ongereptheid. Het had me nog niet verliefd gemaakt. Dat gebeurde pas gedurende mijn verblijf in Melbourne, in de staat Victoria. Het zou verkeerd zijn hieruit af te leiden, dat ik zo'n grote stadsmens ben, dat het open land geen aantrekkings- racht voor mij bezit. Mei- urne is inderdaad een bo grote stad, tot op zekere hoogte mooi, altijd druk vuil als Londen en Parijs, efficiënt met de vrijwel vierkante stratenblokken. Je kunt je in iedere stad eenzamer voelen dan waar ter wereld. In een opeen stapeling van huizen en winkels en kantoren ben je eenvoudig„Mr Nobody".Ook in je hotel met zijn 700 ka mers ben je niemand; welk gevoel nog wordt versterkt door de omstandigheid, dat de Australiërs zich geen sla ven voelen en op grond daarvan de waarde van iedere „service" ontkennen. Zij doen hun plicht, verdie nen er hun geld mee, maar ge moet vooral niet denken, dat de portier, die net zijn civiele jasje stond aan te trekken, omdat zijn dienst voorbij was, mij antwoord gaf, tóen ik hem naar een apotheek vroeg: „Sorry, Sir, I'm not on duty" Daar sta je als Wester ling verbaasd over. Je bent onthutst over de vanzelf sprekendheid, waarmee de winkelbediende kauwgum zuigt en eigenlijk te lande rig is om aan je wensen te gemoet te komen. Het pakje wordt tenslotte met een kwak op de toonbank voor je neergegooid. DE BEZOEKER van Australië moet vooral niet denken, dat hij nu eens behoorlijk in de watten wordt gelegd. Daar is geen sprake van. Het parool is: zorg voor jezelf, een ander doet het niet voor je. Maar dat went wel, moet ik zeggen, hoewel ik er in een radio-interview met de enige niet-commerciële omroep in Melbourne een tikje verwonderd over heb gesproken. Australië mag dan in een uithoek van de wereld liggen, ontsluiting van het land bereikt men niet alleen door immi gratie te propageren, maar ook door de toerist een der belangrijkste ambassadeurs van goede verstandhouding onder de volkeren gra cieus, hartelijk en dienstvaardig zelfs tegemoet te treden. Ge zult be grijpen, dat het tegenovergestelde de buitenlander helemaal in een eenzame „outcast" verandert. JUAAR van mijn kamer uit, hoog op een der Melbournse heuvelen, zag ik naar het Oosten de uitlopers van de Victoriaanse Alpen en toen de zon ein delijk na dagen van regen ging schij nen, meende ik sneeuw op een hoge top te ontwaren. Naar het Westen de zee en de boten en de havens: in iedere stad het oord van bijzondere bedrijvigheid. Maar achter dat Westen diepblauw water van de grote Port Phillip Bay, die de onstuimigheid van Straat Bass - tussen Australië en Tasmanië - en de gehele Zuidelijke IJszee als met twee koes terende armen opvangt en tot bedaren brengt. En nog verder weg de You Yangs, die vroeger vulcanisch zijn ge weest en zodoende voor rijke grond rond Geelong hebben gezorgd. En onzicht baar weet ik aan de einder de oude goudvelden van Ballarat, waar de zoe kers naar het slijk der aarde stof le verden voor de eerste Australische wildwest-verhalen. Dat alles maakte me nog niet ver liefd en gelukkig. Ik was pas werkelijk verrukt over de Corio Bay, waaraan Geelong gelegen is, de grootste graanhaven van Austra lië. En de tegenstelling was toch machtig genoeg, want ik bevond me op de ter reinen van de Australische zustermaat schappij van de Shell, waar de N.V. Werkspoor te Utrecht, de Bataafse Aannemingsmaatschappij, Van Riet schoten en Clayton samen met de tech nische diensten van de BPM in Den Haag een nieuwe olieraffinaderij bou wen. Als ik met mijn rug naar de installa ties sta, die volgend jaar Maart In be drijf moeten komen, dan kijk ik over een soort Middellandse Zee: even blauw-groojj het water, even onwezen lijk de lage huizen aan de oever, even steenachtig het „strand", even decora tief de kleuren, die de natuur op een plekje bijeen heeft geschilderd. "pERWIJL IK nog blij was met deze ontdekking, voerde de auto me al weer de Alpen tegemoet naar Koo Wee Rup en Tooradin en Caldermeade, waar eens de inboorling, komend van over de bergen zijn boomerang moet hebben geslingerd, maar waar nu de rij ke weiden met prachtig vee tot aan het water grenzen en.... waar tal van Ne derlanders, voornamelijk uit Veenen- daal en omgeving een voortreffelijk bestaan hebben gevonden. Toen jjj daar zo stond reed het kleine meisje Alice op haar pony Ellen langs de oever. De galop van een pony is kort en de draf is driftig. De blonde haren van dit Hollandse kind in een schots geruit rokje joegen achter haar aan. Ellen liep als een bliksemschicht onder de zachte hand van de kleine meesteres en ik kon van deze twee eenheid van mens en dier mijn ogen niet afhouden. Even later stond kleine Alice van oud negen jaar naast me, Ellen's hoofd tegen haar rug, belust op een liefkozing: een Hollands kind van het Australische land, opgenomen in een kring van weldenkende, rustige landgenoten van de Veluwezoom, die het samen zo goed hebben als een mens op de aarde maar kan verlangen. Ik heb werkelijk op dat ogenblik voor het eerst gevoeld, wat emigratie óók kan zijn behalve het zoeken van de meeste ponden in de kortste tijd: het verplaatsen en handhaven van een stuk Nederland in de beste betekenis van het woord ten voordele van het nieu we land, dat géén land van belofte is, maar dat voor handen die werken wil len, ruimte heeft en gelegenheid tot nieuw, enthousiast en vertrouwvol aan pakken. TOEN IK Alice daar zag, reali seerde ik me wat Nederland met zijn beste emigranten verliest. En wist ik tevens wat Australië met deze vrouwen en mannen zal win nen. Want eens zal kleine Alice een jonge vrouw geworden zijn en dan zal zij misschien weer rijden langs de oever van een blauwe zee, staande in de stijgbeugels, om op nieuw in een natuurlijke drift te getuigen van de hoop op een ster ke toekomst en de opvaart van een jong land, dat nog zoveel te leren heeft. Melbourne uit de lucht gezien (Advertentie. Ing. Med.) Het nieuwe televisiebestel is giste ren in een vergadering op het depar tement van OKW besproken door minister Cals en vertegenwoordigers van de in de Nederlandse Televisie Stichting samenwerkende omroep organisaties. Verwacht kan worden, dat de regering binnen enkele weken haar standpunt zal bepalen en daar van in een teleyisienota aan de Staten-Generaal mededeling zal doen. (Van onze Haagse redactie) ER HEERST grote ontstemming in ministeriële kringen over het uitlek ken van enkele punten uit de ontwerp- ministeriële beschikking inzake het toekomstige televisie-bestel. Niet al leen, omdat de betreffende beschik king nog ter goedkeuring aan de mi nisterraad moet worden voorgelegd, doch ook omdat er in de verschenen berichten enkele grove fouten ten aan zien van deze beschikking zyn gemaakt waardoor een verwrongen beeld van de plannen van minister Cals is ver kregen. In de ontwerp-beschikking, die Maandag door minister Cals met de omroepbesturen is besproken, wordt namelyk geen percentage genoemd Van de televisie-zendtijd, welke aan het z.g. algemene programma ten goede moet komen. De suggestie, dat er in de toekomst op fifty-fifty-basis zal worden gewerkt de ene helft van de zend tijd voor de eigen programma's dus en de andere helft voor de algemene of nationale is dan ook niet meer dan een gissing, die er, naar de praktijk zal leren, ver naast zal blijken te zijn. WANT als gevolg van de oriënteren de besprekingen, welke minister Cals nu reeds twee keer met de omroepbe sturen heeft gehad, zal de zendtijd, die de verschillende omroepverenigingen voor het algemene programma moeten afstaan, dichter bij de 25 dan bij de 30 procent komen te liggen. En de kans is zelfs groot dat de regering met 25 procent van de totale zendtijd zal vol staan vrijwel hetzelfde percentage dus, dat in de afgelopen „experimen tele jaren" aan de algemene program ma's ten goede is gekomen, en dat ook QP HET TERREIN van de mijn Oranje Nas sau I te Heerlen is deze week het laatste beton gestort op de bijna in de wolken reikende top van een nieuwe schoorsteen, welke met zijn lengte van 155 meter de op cén na hoogste ter wereld is. Hy wordt alleen over troffen door een 170 me ter hoge Japanse schoor steen en steekt nog 25 meter uit boven de thans zestien jaar oude beken de „Lange Jan" van Heerlen, een schoorsteen, welke vlak naast de nieuweling op het ter rein van de Oranje Nas sau prijkt. De enorme lengte van het nieuwe bouwsel hangt samen met de temperatuur (180 graden Celcius) van de af te voeren rookgassen en met de benodigde trek in de ketels. Het gewicht van de kolos be draagt 5200 ton. Aan de voet is hy 12.28 meter breed, aan de top 7.12 meter. De fundering be staat uit tachtig beton nen palen met een door snede van 52 centimeter, welke acht tot negen meter diep in de grond zyn geheid. \yij LAZEN van enkele staatslieden, die het ook hoger op zoeken om aldus even van hun druk. kende beslommeringen te worden bevrijd. Pandit Nehroe betrapten wij na melijk, toen hij in een zweefvliegtuig stapte om een geruisloze vlucht te gaan maken en een Fran se staatssecretaris was dezer dagen het eerste lid van de Gallische re gering, dat zich ooit in een brullende straaljager waagde. En dan te be denken, dat deze beide mannen reeds lang gele den een onderhoud met Abraham hebben gehad. Wat hun regeringsbeleid betreft is het overigens beter, dat zij de benen stevig op de begane grond houden. JN ENGELAND maakt men aanstalten om een plastic school met zestien lokalen, welke plaats zul. ten bieden aan 650 leer lingen, te gaan bouwen. De gehele school zal tot in de kleine onderdelen worden opgetrokken uit een speciaal soort plastic materiaal. De muren zul len zes centimeter dik worden. Het geval gaat meer dan een millioen gulden kosten. Het on derwijs zal er wel uiterst modern zijn. J7EN ESKADER enorme Amerikaanse bommen werpers van het type B-36 is van zijn basis in Nieuw-Mexico naar Thu. Ie op Groenland vertrok ken. De bedoeling van deze vlucht is om te zien of de basis in het Noord poolgebied geschikt is voor vliegtuigen van deze grootte. Wij horen ver luiden, dat de serie arti kelen van de hand van de heer A. van Kampen in ons blad waarschijn lijk de aanleiding tot de ze experimentele vlucht is geweest. (Van onze Haagse redactie) £R STONDEN geen tinnen soldaatjes op het schrijfbureau van de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, Selden Chapin. De „Stars and Stripes", een portret van President Eisenhower en een kleine, dik- bladige ficus waren ongeveer de enige versieringen in zijn ruime, docli uiterst eenvoudig ingerichte werkkamer. Maar uit een kast diepte deze 54-jarige diplomaat wel een boekje op. Een boekje met de afbeelding van een tinnen soldaatje op het kaftje en een lange, in het Engels ge stelde verenigingsnaam. „M'n lijfblad is 't niet", zei mr Ambassador met een gulle lach. „Maar ik zit er toch vaak in te peuren...." De heer Chapin, die Vrijdag uit Den Haag vertrekt om Nederland met Panama te verwisselen, is een verwoede verzamelaar van tinnen soldaatjes. Hij bezit meer dan tweeduizend van deze stramme, kleurige figuurtjes „ze zijn nu ingepakt, jammer genoeg, en 't zal wel even duren, vóór ik ze weer zal zien" en ook een paar „gouden" karossen. Z'n hele loden bezit is afgestemd op het vroegere Napoleontische leger. Alle oude Franse regimenten zijn vertegenwoordigd, terwijl de kleinste details van hoofdtooi en uniform bestudeerd kunnen worden. WANT de scheidende ambassadeur heeft deze vreemde verzameling Het hoofdbureau van politie in Melbourne niet in de eerste plaats aangelegd om er zijn kamers mee te decoreren. Als kenner van het militaire uniform en zijn wel bijzonder ingewikkelde ge schiedenis is hij ten zeerste in het tin nen soldaatje geïnteresseerd, dat vroeger meer dan tegenwoordig elke kruisband, bies of pluim van een be paald regiment laat zien. „Mijn Franse verzameling is nu zo goed als com pleet", zei de heer Chapin, die zich ook wel met het gieten van loden pop petjes bezig houdt. „Ik ga nu zo spoe dig mogelijk aan een Duitse verzame ling beginnen". De hobby van deze beroepsdiplomaat stamt uit de tijd, toen hij nog Ameri kaans marine-officier was iets wat men hem nog altijd goed kan aanzien. En als men met hem praat, dan komt ook duidelijk naar voren, dat hij, on danks zijn succesvolle diplomatieke carrière zyn oude liefde voor de zee nog steeds niet vergeten is. „Als ik niet zo'n ambulant beroep had", zei hij, met een starende blik in z'n ogen. „dan had ik in m'n vrye tijd alleen maar scheepsmodellen gebouwd. Ik heb er vroeger wel eens een paar gemaakt, maar ze namen zoveel ruimte in m'n bagage in, dat ik er onmogèlijk mee door kon gaan...." Nog een hobby heeft Mr. Ambassa dor uit z'n tijd bij de Amerikaanse Na- vy overgehouden. De Nederlanders hebben er veel van kunnen zien, want als er één buitenlander is, die de Hol landse waterwegen kent, dan is het wel de heer Chapin. Met zijn jacht, de „Half Moon", heeft hij de Lage Lan den van Friesland tot Zeeland door kruist. Op vrijwel alle rivieren en me ren heeft hy gevaren en we erken nen het met gevoelens van vreugde en spijt hij is beter op de hoogte met de loop der Nederlandse kanalen dan wijzelf. „Uw land heeft een belangrük tou- ristisch object vergeten", zei de man, die na de verschrikkelüke rampnacht van Februari onmiddeliyk om Ameri kaanse troepen uit Duitsland telegra feerde. Uw rivieren en meren zün won derschoon en ik ben er van overtuigd, dat er veel meer touristen naar Neder land zouden komen, als dit maar meer bekendheid had En dan was er natuurlijk ook de ap preciatie voor ai die andere dingen, welke een in Nederland vertoefende buitenlander in vervoering brengen: de uitstekende geplaveide autowegen, de zindelijkheid der hotelkamers en de kwaliteit der maaltijden in de restau rants. Ook over de snelheid, waarmee de Nederlanders zich van de opgelopen oorlogsklappen hersteld hebben en de ernst, waarmee ze hun taak in de mo derne, vrye wereld zien, had de am bassadeur niets dan lof. JJ BENT één van de weinige diplo maten, Mr. Ambassador, die de eer geniet uit een communistisch land te zün verbannen. Bent u bereid hier enig commentaar op te geven? Het ver weerde gezicht van de heer Chapin vertrok tot een brede grijns. „Die hele aanklacht tegen mij is natuurlijk te zot om over te praten. Toen mij tijdens de consolidatie van het communistisch re giem in Hongarije gelast werd het land te verlaten, bracht men als motief naar voren, dat ik het Huis van Habsburg had willen herstellen.... Een ieder, die dit gelooft, moet wel zeer naief zijn en weinig van de historie van Honga- rye afweten.... De ware reden was natuurlek, dat men mij als het zwarte schaap heeft gebruikt om de bevolking in een anti-Westerse stemming te brengen En zo liep ook dit gesprek ten einde. De man, die via China, Italië, Equador, Brits-Indië, Zuid-Amerika en Noord- Afrika naar Nederland was gekomen en daar gedurende de vier jaren van zijn verblijf ontelbare vrienden heeft gemaakt, gaat nu het koele Hollandse klimaat voor de tropenzon van Panama verruilen. Op dit kleine barre plekje grond in Midden-Amerika wachten hem vele geneugten. Z'n liefde voor het va ren b.v. zal hij daar naar hartelust kunnen botvieren, ook al zal het in een zee jacht en niet in een rivier jacht zijn. Maar problemen liggen er ook te over. De Panamezen, door wier land het strategisch belangrijke Panama- Kanaal is getrokken, zijn minder goede vrienden van Amerika dan de Neder landers. Ze voelen zich door verdragen en internationale besluiten aan handen en voeten gebonden en de alom te con stateren drang naar grotere vrijheid en zelfstandigheid is ook in het hart van dit handjevol Midden-Amerikanen le vendig geworden. door alle „confessionele" omroepver enigingen is aanvaard. Dat een en ander een grote overwin ning voor de omroepbesturen betekent, is duidelijk, temeer nu ze een toonaan gevende stem zullen krügen in het centrale televisie-orgaan: het lichaam dus, dat in de toekomst over de aard der algemene programma's zal beslis sen. In feite is het zelfs zo. dat alle om roepverenigingen het recht van veto zullen krygen. Wordt er dus een be paald programma door deze of gene omroepvereniging afgewezen, dan zal de grote of kleine meerderheid zich hier onmiddellijk by moeten neerleg gen. De ministeriële beschikking zal uiteraard nog de ministerraad moeten passeren, terwijl ze, vervat in de lang verbeide televisie-nota, ook nog in de Tweede Kamer zal moeten komen. Maar het feit, dat alle omroepver enigingen zich op hetzelfde front ver enigd hebben en het ook in grote lij" nen eens zijn met de mérites van het huidige plan-Cals, doet vermoeden, dat het voorstel inzake het televisie-bestel in Nederland zonder principiële wyzi- gingen zal worden aangenomen. De rechtbank te Rotterdam heeft gis teren vier Hagenaars veroordeeld, die met een vrachtauto naar het rampge bied waren gegaan en te Oude Tonge stukken dakgoot, kranen, loden pijpen, haardkachels en nog andere voorwer pen zouden hebben ontvreemd. De 23-jarige havenarbeider W. van D. en de 25-jarige los-werkman P. K. werden ieder veroordeeld tot een ge vangenisstraf van tien maanden met aftrek. De 32-jarige koopman D. A. B. tot een gevangenisstraf van 7 maanden met aftrek van vier maanden voor waardelijk en de overige drie maanden voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaar. De 41-jarige muzikant D. T. werd vrijgesproken. De eis tegen Van D. was een gevangenisstraf van tien maanden met aftrek, waarvan drie maanden voorwaardelijk, tegen K. drie maanden, tegen T. vier maanden met aftrek en tegen B. acht maanden met aftrek, waarvan 140 dagen voorwaar delijk. De Arnhemse rechtbank heeft gisteren de Haaftense buschauffeur A. J. D., die betrokken was by het ongeluk te Waardenburg op 26 Mei, toen de bus die hij bestuurde door twee treinen werd aangereden zonder dat een der inzittenden letsel opliep, veroordeeld tot een maand voorwaar delijk met twee jaar proeftijd en een boete van f 40,of acht dagen hech tenis. Omdat hij het spoorwegverkeer in gevaar had gebracht was er een maand hechtenis tegen hem geëist. De werking van 4 geneesmiddelen in één tablei verenigd is krachtiger en weldadiger dan van elk middel af zonderlijk. Chelarine „4" helpt ook bij hevige pijn en griep, wanneer andere middelen (alen. TEGEN PIJNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN F 0.7S (Advertentie, Ing. Med.) De jury, die de zeer talrijke inzen- dnigen heeft te beoordelen, welke bin nengekomen zyn op de OMO-prys- vraag, is thans zo ver met haar werk zaamheden gevorderd, dat in de loop van November bekend kan worden, welke inzender de beste tekst heeft ingestuurd en dus voor het „huis" in aanmerking komt. Tegelijkertijd zul len de overige pryswinnaars bekend worden gemaakt,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1953 | | pagina 3