SERVICE IS IN AUSTRALIË
ONBEKEND BEGRIP
EEN
Den Haag zeer ontstemd over
onjuiste berichtgeving
UiscoDerjJ
DE WONDERE WAERELT
t SELDEN CHAPIN
Ckeferiiti
Groot kenner en vriend van Nederland
gaat ons verlaten....
Emigratie kan öók zijn: het verplaatsen
en handhaven van een stuk Nederland
Het vijfde werelddeel op het eerste gezicht
Winkelbediende en portier
niet erg hartelijk
Alice, een Hollands kind
in een nieuw land
Toekomst der televisie
Als U iets van mij
wilt aannemen
dan stapt U ook over op
20 stuks 75 et.
Nieuwe televisiebestel
onder de loupe
Punten van ontwerp
uitgelekt
NTERNATIONAAL
NTERVIEW MET
Nieuwe taak in Panama
Diefstal in rampgebied
berecht
Voorwaardelijke hechtenis
voor buschauffeur
Vierdoenméérdanéén!
Winnaar van OMO-huis in
November bekend
WOENSDAG 28 OCTOBER 1953
V1ELBOURNE (Victoria),
1 14 Oct. Ergens moet
Australië óók lieflijk en be
minnelijk zijn, heeft men
mij verzekerd. Het land
heeft me van den beginne
af aan bekoord door zijn
ongereptheid. Het had me
nog niet verliefd gemaakt.
Dat gebeurde pas gedurende
mijn verblijf in Melbourne,
in de staat Victoria. Het
zou verkeerd zijn hieruit af
te leiden, dat ik zo'n grote
stadsmens ben, dat het open
land geen aantrekkings-
racht voor mij bezit. Mei-
urne is inderdaad een
bo
grote stad, tot op zekere
hoogte mooi, altijd druk
vuil als Londen en Parijs,
efficiënt met de vrijwel
vierkante stratenblokken.
Je kunt je in iedere stad
eenzamer voelen dan waar
ter wereld. In een opeen
stapeling van huizen en
winkels en kantoren ben je
eenvoudig„Mr Nobody".Ook
in je hotel met zijn 700 ka
mers ben je niemand; welk
gevoel nog wordt versterkt
door de omstandigheid, dat
de Australiërs zich geen sla
ven voelen en op grond
daarvan de waarde van
iedere „service" ontkennen.
Zij doen hun plicht, verdie
nen er hun geld mee, maar
ge moet vooral niet denken,
dat de portier, die net zijn
civiele jasje stond aan te
trekken, omdat zijn dienst
voorbij was, mij antwoord
gaf, tóen ik hem naar een
apotheek vroeg: „Sorry,
Sir, I'm not on duty"
Daar sta je als Wester
ling verbaasd over. Je bent
onthutst over de vanzelf
sprekendheid, waarmee de
winkelbediende kauwgum
zuigt en eigenlijk te lande
rig is om aan je wensen te
gemoet te komen. Het pakje
wordt tenslotte met een
kwak op de toonbank voor
je neergegooid.
DE BEZOEKER van Australië moet vooral niet denken, dat hij nu
eens behoorlijk in de watten wordt gelegd. Daar is geen sprake van.
Het parool is: zorg voor jezelf, een ander doet het niet voor je. Maar
dat went wel, moet ik zeggen, hoewel ik er in een radio-interview met
de enige niet-commerciële omroep in Melbourne een tikje verwonderd
over heb gesproken. Australië mag dan in een uithoek van de wereld
liggen, ontsluiting van het land bereikt men niet alleen door immi
gratie te propageren, maar ook door de toerist een der belangrijkste
ambassadeurs van goede verstandhouding onder de volkeren gra
cieus, hartelijk en dienstvaardig zelfs tegemoet te treden. Ge zult be
grijpen, dat het tegenovergestelde de buitenlander helemaal in een
eenzame „outcast" verandert.
JUAAR van mijn kamer uit, hoog op
een der Melbournse heuvelen, zag
ik naar het Oosten de uitlopers van de
Victoriaanse Alpen en toen de zon ein
delijk na dagen van regen ging schij
nen, meende ik sneeuw op een hoge
top te ontwaren.
Naar het Westen de zee en de boten
en de havens: in iedere stad het oord
van bijzondere bedrijvigheid. Maar
achter dat Westen diepblauw water
van de grote Port Phillip Bay, die de
onstuimigheid van Straat Bass - tussen
Australië en Tasmanië - en de gehele
Zuidelijke IJszee als met twee koes
terende armen opvangt en tot bedaren
brengt. En nog verder weg de You
Yangs, die vroeger vulcanisch zijn ge
weest en zodoende voor rijke grond rond
Geelong hebben gezorgd. En onzicht
baar weet ik aan de einder de oude
goudvelden van Ballarat, waar de zoe
kers naar het slijk der aarde stof le
verden voor de eerste Australische
wildwest-verhalen.
Dat alles maakte me nog niet ver
liefd en gelukkig.
Ik was pas werkelijk verrukt over de
Corio Bay, waaraan Geelong gelegen
is, de grootste graanhaven van Austra
lië.
En de tegenstelling was toch machtig
genoeg, want ik bevond me op de ter
reinen van de Australische zustermaat
schappij van de Shell, waar de N.V.
Werkspoor te Utrecht, de Bataafse
Aannemingsmaatschappij, Van Riet
schoten en Clayton samen met de tech
nische diensten van de BPM in Den
Haag een nieuwe olieraffinaderij bou
wen.
Als ik met mijn rug naar de installa
ties sta, die volgend jaar Maart In be
drijf moeten komen, dan kijk ik over
een soort Middellandse Zee: even
blauw-groojj het water, even onwezen
lijk de lage huizen aan de oever, even
steenachtig het „strand", even decora
tief de kleuren, die de natuur op een
plekje bijeen heeft geschilderd.
"pERWIJL IK nog blij was met deze
ontdekking, voerde de auto me al
weer de Alpen tegemoet naar Koo
Wee Rup en Tooradin en Caldermeade,
waar eens de inboorling, komend van
over de bergen zijn boomerang moet
hebben geslingerd, maar waar nu de rij
ke weiden met prachtig vee tot aan het
water grenzen en.... waar tal van Ne
derlanders, voornamelijk uit Veenen-
daal en omgeving een voortreffelijk
bestaan hebben gevonden.
Toen jjj daar zo stond reed het
kleine meisje Alice op haar pony Ellen
langs de oever. De galop van een pony
is kort en de draf is driftig. De blonde
haren van dit Hollandse kind in een
schots geruit rokje joegen achter haar
aan. Ellen liep als een bliksemschicht
onder de zachte hand van de kleine
meesteres en ik kon van deze twee
eenheid van mens en dier mijn ogen
niet afhouden. Even later stond kleine
Alice van oud negen jaar naast me,
Ellen's hoofd tegen haar rug, belust op
een liefkozing: een Hollands kind van
het Australische land, opgenomen in
een kring van weldenkende, rustige
landgenoten van de Veluwezoom, die
het samen zo goed hebben als een
mens op de aarde maar kan verlangen.
Ik heb werkelijk op dat ogenblik
voor het eerst gevoeld, wat emigratie
óók kan zijn behalve het zoeken van
de meeste ponden in de kortste tijd: het
verplaatsen en handhaven van een stuk
Nederland in de beste betekenis van
het woord ten voordele van het nieu
we land, dat géén land van belofte is,
maar dat voor handen die werken wil
len, ruimte heeft en gelegenheid tot
nieuw, enthousiast en vertrouwvol aan
pakken.
TOEN IK Alice daar zag, reali
seerde ik me wat Nederland met
zijn beste emigranten verliest. En
wist ik tevens wat Australië met
deze vrouwen en mannen zal win
nen. Want eens zal kleine Alice
een jonge vrouw geworden zijn en
dan zal zij misschien weer rijden
langs de oever van een blauwe zee,
staande in de stijgbeugels, om op
nieuw in een natuurlijke drift te
getuigen van de hoop op een ster
ke toekomst en de opvaart van een
jong land, dat nog zoveel te leren
heeft.
Melbourne uit de lucht gezien
(Advertentie. Ing. Med.)
Het nieuwe televisiebestel is giste
ren in een vergadering op het depar
tement van OKW besproken door
minister Cals en vertegenwoordigers
van de in de Nederlandse Televisie
Stichting samenwerkende omroep
organisaties. Verwacht kan worden,
dat de regering binnen enkele weken
haar standpunt zal bepalen en daar
van in een teleyisienota aan de
Staten-Generaal mededeling zal doen.
(Van onze Haagse redactie)
ER HEERST grote ontstemming in
ministeriële kringen over het uitlek
ken van enkele punten uit de ontwerp-
ministeriële beschikking inzake het
toekomstige televisie-bestel. Niet al
leen, omdat de betreffende beschik
king nog ter goedkeuring aan de mi
nisterraad moet worden voorgelegd,
doch ook omdat er in de verschenen
berichten enkele grove fouten ten aan
zien van deze beschikking zyn gemaakt
waardoor een verwrongen beeld van
de plannen van minister Cals is ver
kregen. In de ontwerp-beschikking, die
Maandag door minister Cals met de
omroepbesturen is besproken, wordt
namelyk geen percentage genoemd
Van de televisie-zendtijd, welke aan het
z.g. algemene programma ten goede
moet komen. De suggestie, dat er in de
toekomst op fifty-fifty-basis zal worden
gewerkt de ene helft van de zend
tijd voor de eigen programma's dus en
de andere helft voor de algemene of
nationale is dan ook niet meer dan
een gissing, die er, naar de praktijk zal
leren, ver naast zal blijken te zijn.
WANT als gevolg van de oriënteren
de besprekingen, welke minister Cals
nu reeds twee keer met de omroepbe
sturen heeft gehad, zal de zendtijd, die
de verschillende omroepverenigingen
voor het algemene programma moeten
afstaan, dichter bij de 25 dan bij de 30
procent komen te liggen. En de kans is
zelfs groot dat de regering met 25
procent van de totale zendtijd zal vol
staan vrijwel hetzelfde percentage
dus, dat in de afgelopen „experimen
tele jaren" aan de algemene program
ma's ten goede is gekomen, en dat ook
QP HET TERREIN van
de mijn Oranje Nas
sau I te Heerlen is deze
week het laatste beton
gestort op de bijna in de
wolken reikende top van
een nieuwe schoorsteen,
welke met zijn lengte
van 155 meter de op cén
na hoogste ter wereld is.
Hy wordt alleen over
troffen door een 170 me
ter hoge Japanse schoor
steen en steekt nog 25
meter uit boven de thans
zestien jaar oude beken
de „Lange Jan" van
Heerlen, een schoorsteen,
welke vlak naast de
nieuweling op het ter
rein van de Oranje Nas
sau prijkt. De enorme
lengte van het nieuwe
bouwsel hangt samen
met de temperatuur (180
graden Celcius) van de
af te voeren rookgassen
en met de benodigde
trek in de ketels. Het
gewicht van de kolos be
draagt 5200 ton. Aan de
voet is hy 12.28 meter
breed, aan de top 7.12
meter. De fundering be
staat uit tachtig beton
nen palen met een door
snede van 52 centimeter,
welke acht tot negen
meter diep in de grond
zyn geheid.
\yij LAZEN van enkele
staatslieden, die het
ook hoger op zoeken om
aldus even van hun druk.
kende beslommeringen te
worden bevrijd. Pandit
Nehroe betrapten wij na
melijk, toen hij in een
zweefvliegtuig stapte om
een geruisloze vlucht te
gaan maken en een Fran
se staatssecretaris was
dezer dagen het eerste
lid van de Gallische re
gering, dat zich ooit in een
brullende straaljager
waagde. En dan te be
denken, dat deze beide
mannen reeds lang gele
den een onderhoud met
Abraham hebben gehad.
Wat hun regeringsbeleid
betreft is het overigens
beter, dat zij de benen
stevig op de begane
grond houden.
JN ENGELAND maakt
men aanstalten om een
plastic school met zestien
lokalen, welke plaats zul.
ten bieden aan 650 leer
lingen, te gaan bouwen.
De gehele school zal tot
in de kleine onderdelen
worden opgetrokken uit
een speciaal soort plastic
materiaal. De muren zul
len zes centimeter dik
worden. Het geval gaat
meer dan een millioen
gulden kosten. Het on
derwijs zal er wel uiterst
modern zijn.
J7EN ESKADER enorme
Amerikaanse bommen
werpers van het type
B-36 is van zijn basis in
Nieuw-Mexico naar Thu.
Ie op Groenland vertrok
ken. De bedoeling van
deze vlucht is om te zien
of de basis in het Noord
poolgebied geschikt is
voor vliegtuigen van deze
grootte. Wij horen ver
luiden, dat de serie arti
kelen van de hand van
de heer A. van Kampen
in ons blad waarschijn
lijk de aanleiding tot de
ze experimentele vlucht
is geweest.
(Van onze Haagse redactie)
£R STONDEN geen tinnen soldaatjes op het schrijfbureau van de
Amerikaanse ambassadeur in Nederland, Selden Chapin. De „Stars
and Stripes", een portret van President Eisenhower en een kleine, dik-
bladige ficus waren ongeveer de enige versieringen in zijn ruime, docli
uiterst eenvoudig ingerichte werkkamer. Maar uit een kast diepte deze
54-jarige diplomaat wel een boekje op. Een boekje met de afbeelding
van een tinnen soldaatje op het kaftje en een lange, in het Engels ge
stelde verenigingsnaam. „M'n lijfblad is 't niet", zei mr Ambassador
met een gulle lach. „Maar ik zit er toch vaak in te peuren...."
De heer Chapin, die Vrijdag uit Den Haag vertrekt om Nederland
met Panama te verwisselen, is een verwoede verzamelaar van tinnen
soldaatjes. Hij bezit meer dan tweeduizend van deze stramme, kleurige
figuurtjes „ze zijn nu ingepakt, jammer genoeg, en 't zal wel even
duren, vóór ik ze weer zal zien" en ook een paar „gouden" karossen.
Z'n hele loden bezit is afgestemd op het vroegere Napoleontische leger.
Alle oude Franse regimenten zijn vertegenwoordigd, terwijl de kleinste
details van hoofdtooi en uniform bestudeerd kunnen worden.
WANT de scheidende ambassadeur
heeft deze vreemde verzameling
Het hoofdbureau van politie in Melbourne
niet in de eerste plaats aangelegd om
er zijn kamers mee te decoreren. Als
kenner van het militaire uniform en
zijn wel bijzonder ingewikkelde ge
schiedenis is hij ten zeerste in het tin
nen soldaatje geïnteresseerd, dat
vroeger meer dan tegenwoordig elke
kruisband, bies of pluim van een be
paald regiment laat zien. „Mijn Franse
verzameling is nu zo goed als com
pleet", zei de heer Chapin, die zich ook
wel met het gieten van loden pop
petjes bezig houdt. „Ik ga nu zo spoe
dig mogelijk aan een Duitse verzame
ling beginnen".
De hobby van deze beroepsdiplomaat
stamt uit de tijd, toen hij nog Ameri
kaans marine-officier was iets wat
men hem nog altijd goed kan aanzien.
En als men met hem praat, dan komt
ook duidelijk naar voren, dat hij, on
danks zijn succesvolle diplomatieke
carrière zyn oude liefde voor de zee
nog steeds niet vergeten is. „Als ik
niet zo'n ambulant beroep had", zei hij,
met een starende blik in z'n ogen. „dan
had ik in m'n vrye tijd alleen maar
scheepsmodellen gebouwd. Ik heb er
vroeger wel eens een paar gemaakt,
maar ze namen zoveel ruimte in m'n
bagage in, dat ik er onmogèlijk mee
door kon gaan...."
Nog een hobby heeft Mr. Ambassa
dor uit z'n tijd bij de Amerikaanse Na-
vy overgehouden. De Nederlanders
hebben er veel van kunnen zien, want
als er één buitenlander is, die de Hol
landse waterwegen kent, dan is het wel
de heer Chapin. Met zijn jacht, de
„Half Moon", heeft hij de Lage Lan
den van Friesland tot Zeeland door
kruist. Op vrijwel alle rivieren en me
ren heeft hy gevaren en we erken
nen het met gevoelens van vreugde en
spijt hij is beter op de hoogte met
de loop der Nederlandse kanalen dan
wijzelf.
„Uw land heeft een belangrük tou-
ristisch object vergeten", zei de man,
die na de verschrikkelüke rampnacht
van Februari onmiddeliyk om Ameri
kaanse troepen uit Duitsland telegra
feerde. Uw rivieren en meren zün won
derschoon en ik ben er van overtuigd,
dat er veel meer touristen naar Neder
land zouden komen, als dit maar meer
bekendheid had
En dan was er natuurlijk ook de ap
preciatie voor ai die andere dingen,
welke een in Nederland vertoefende
buitenlander in vervoering brengen:
de uitstekende geplaveide autowegen,
de zindelijkheid der hotelkamers en de
kwaliteit der maaltijden in de restau
rants. Ook over de snelheid, waarmee
de Nederlanders zich van de opgelopen
oorlogsklappen hersteld hebben en de
ernst, waarmee ze hun taak in de mo
derne, vrye wereld zien, had de am
bassadeur niets dan lof.
JJ BENT één van de weinige diplo
maten, Mr. Ambassador, die de eer
geniet uit een communistisch land te
zün verbannen. Bent u bereid hier enig
commentaar op te geven? Het ver
weerde gezicht van de heer Chapin
vertrok tot een brede grijns. „Die hele
aanklacht tegen mij is natuurlijk te zot
om over te praten. Toen mij tijdens de
consolidatie van het communistisch re
giem in Hongarije gelast werd het land
te verlaten, bracht men als motief naar
voren, dat ik het Huis van Habsburg
had willen herstellen.... Een ieder,
die dit gelooft, moet wel zeer naief zijn
en weinig van de historie van Honga-
rye afweten.... De ware reden was
natuurlek, dat men mij als het zwarte
schaap heeft gebruikt om de bevolking
in een anti-Westerse stemming te
brengen
En zo liep ook dit gesprek ten einde.
De man, die via China, Italië, Equador,
Brits-Indië, Zuid-Amerika en Noord-
Afrika naar Nederland was gekomen
en daar gedurende de vier jaren van
zijn verblijf ontelbare vrienden heeft
gemaakt, gaat nu het koele Hollandse
klimaat voor de tropenzon van Panama
verruilen. Op dit kleine barre plekje
grond in Midden-Amerika wachten hem
vele geneugten. Z'n liefde voor het va
ren b.v. zal hij daar naar hartelust
kunnen botvieren, ook al zal het in een
zee jacht en niet in een rivier jacht zijn.
Maar problemen liggen er ook te
over. De Panamezen, door wier land
het strategisch belangrijke Panama-
Kanaal is getrokken, zijn minder goede
vrienden van Amerika dan de Neder
landers. Ze voelen zich door verdragen
en internationale besluiten aan handen
en voeten gebonden en de alom te con
stateren drang naar grotere vrijheid en
zelfstandigheid is ook in het hart van
dit handjevol Midden-Amerikanen le
vendig geworden.
door alle „confessionele" omroepver
enigingen is aanvaard.
Dat een en ander een grote overwin
ning voor de omroepbesturen betekent,
is duidelijk, temeer nu ze een toonaan
gevende stem zullen krügen in het
centrale televisie-orgaan: het lichaam
dus, dat in de toekomst over de aard
der algemene programma's zal beslis
sen.
In feite is het zelfs zo. dat alle om
roepverenigingen het recht van veto
zullen krygen. Wordt er dus een be
paald programma door deze of gene
omroepvereniging afgewezen, dan zal
de grote of kleine meerderheid zich
hier onmiddellijk by moeten neerleg
gen.
De ministeriële beschikking zal
uiteraard nog de ministerraad moeten
passeren, terwijl ze, vervat in de lang
verbeide televisie-nota, ook nog in de
Tweede Kamer zal moeten komen.
Maar het feit, dat alle omroepver
enigingen zich op hetzelfde front ver
enigd hebben en het ook in grote lij"
nen eens zijn met de mérites van het
huidige plan-Cals, doet vermoeden, dat
het voorstel inzake het televisie-bestel
in Nederland zonder principiële wyzi-
gingen zal worden aangenomen.
De rechtbank te Rotterdam heeft gis
teren vier Hagenaars veroordeeld, die
met een vrachtauto naar het rampge
bied waren gegaan en te Oude Tonge
stukken dakgoot, kranen, loden pijpen,
haardkachels en nog andere voorwer
pen zouden hebben ontvreemd.
De 23-jarige havenarbeider W. van
D. en de 25-jarige los-werkman P. K.
werden ieder veroordeeld tot een ge
vangenisstraf van tien maanden met
aftrek. De 32-jarige koopman D. A. B.
tot een gevangenisstraf van 7 maanden
met aftrek van vier maanden voor
waardelijk en de overige drie maanden
voorwaardelijk met een proeftijd van
drie jaar. De 41-jarige muzikant D. T.
werd vrijgesproken. De eis tegen Van
D. was een gevangenisstraf van tien
maanden met aftrek, waarvan drie
maanden voorwaardelijk, tegen K. drie
maanden, tegen T. vier maanden met
aftrek en tegen B. acht maanden met
aftrek, waarvan 140 dagen voorwaar
delijk.
De Arnhemse rechtbank heeft
gisteren de Haaftense buschauffeur
A. J. D., die betrokken was by
het ongeluk te Waardenburg op 26
Mei, toen de bus die hij bestuurde door
twee treinen werd aangereden zonder
dat een der inzittenden letsel opliep,
veroordeeld tot een maand voorwaar
delijk met twee jaar proeftijd en een
boete van f 40,of acht dagen hech
tenis. Omdat hij het spoorwegverkeer
in gevaar had gebracht was er een
maand hechtenis tegen hem geëist.
De werking van 4 geneesmiddelen in
één tablei verenigd is krachtiger en
weldadiger dan van elk middel af
zonderlijk. Chelarine „4" helpt ook
bij hevige pijn en griep, wanneer
andere middelen (alen.
TEGEN PIJNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN F 0.7S
(Advertentie, Ing. Med.)
De jury, die de zeer talrijke inzen-
dnigen heeft te beoordelen, welke bin
nengekomen zyn op de OMO-prys-
vraag, is thans zo ver met haar werk
zaamheden gevorderd, dat in de loop
van November bekend kan worden,
welke inzender de beste tekst heeft
ingestuurd en dus voor het „huis" in
aanmerking komt. Tegelijkertijd zul
len de overige pryswinnaars bekend
worden gemaakt,