Waar is de Nederlandse toneelschrijver? kU Onze Rebusprijsvraag (5) Een wet voor de gedupeerde tandheelkundigen Wil het bedrijfsleven terug naar de algemene beurs? DE WONDERE WAERELT Ook dat nog Nelly Maas kunstrijkampioene van Nederland ~-n ~a GUDA KLOPPER, het mooiste en liefste meisje van Jisp Meubelfabriek vloog in brand Dodelij kmij nongeval Feit en commentaar Wij hebben geen Hegermans meer Hij j is er welmaar krijgt geen kans "A 9 OPLOSSEN, UITKNIPPEN EN BEWAREN. Inzending van de rebussen in de week van 10-16 Januari a.s. Grote waterschade Nog weinig licht in moord te Amsterdam Een brief uit Australië De jaarbeurs in 1954 Mexico neemt voor het eerst deel M* Milius heeft de indruk gekregen, dat er bij het bedrijfsleven de nei ging bestaat terug te keren van de vakbeurzen naar de algemene beurs, waarbij het jaarbeursinstituut zal zor gen voor een goede huisvesting. Mr Milius put zijn optimisme uit de zeer ruime belangstelling, welke er bestaat voor de komende voorjaarsbeurs, die enige zeer bijzondere kenmerken zal dragen. Nog meer gevallen van „witte pokken" Lidy Stoppelman was niet gedisponeerd DINSDAG 5 JANUARI 1954 (Van onze toneelmedewerker) J)E plaats van de Nederlandse toneelschryver In ons toneelbestel vormt een apart maar weinig opwekkend hoofdstuk schreven wy aan het slot van het overzicht over de eerste vier maanden van het nieuwe toneelseizoen. Het dreigt zelfs „een vergeten hoofdstuk" te worden: geen enkel der onder de toneel-coördonatie vallende gezelschappen heeft in deze periode een Nederlandse stuk op de planken gebracht. Wy kunnen slechts hopen, dat de komende maan den hierin verbetering brengen, want aan de aanvaarding van een subsidie van bet Ryk is de verplichting verbonden om minstens twee Nederlandse stukken per seizoen op te voeren. Doch met deze verplichting lichten sommige gezel schappen wel eens de hand. Zo bracht in het seizoen 19521953 het Rotterdams Toneel het tot één Neder lands stuk: Jan de Hartog's „Het hemelbed". Het verdwenen A.T.G. beperkte zich tot de traditionele „Gysbreght"-opvoering. De Haagse Comedie en de Ne derlandse Comedie brachten het er beter af: Ary den Hertog. Ed. Hoornik, Jeanne van Sehaik-Willing, Barend van der Veen en Luisa Treves zagen hun werk op de planken verschijnen. Bovendien werd een toneelbewerking van Couperus' roman „Eltne Veire" gespeeld. Uit de heel oude doos was „Tryntje Coirnelis" van Constantijn Huygens opgediept, alsmede „Elckerlyc", dat elk jaar In het kader van het Holland-festival wordt gespeeld. Dat wij op het ogenblik geen to neelschrijvers hebben van het ka liber van een Heijermans is een niet te weerspreken feit, doch dat de on bevredigende oogst van inheemse stukken als een bewijs mag worden aanvaard van het vrijwel ontbreken van talenten op dit gebied, geloven wij niet. Dat de Vereniging van Ne derlandse Toneelschrijvers de impas se, waarin onze toneelschrijfkunst mede door het tekort aan belangstel ling van de toneelgezelschappen ver keert, tracht te doorbreken, wijst eer der op het tegendeel. Men moet deze vereniging niet ver eenzelvigen met de vóór de oorlog ac tieve Bond van Nederlandse Toneel schrijvers met de groot-Germaan en dichter August Heijting als drijvende kracht. Het kabaal, dat deze bond maakte, naderde dikwijls de grens van het belachelijke, omdat in de ja ren van zijn optreden de Nederland se toneelschrijfkunst heel wat beter aan bod kwam dan thans het geval is. Vooral Cor van der Lugt Melsert heeft zich in verschillende perioden van zijn vruchtbaar toneelleiderschap zeer ingespannen om oorspronkelijke Nederlandse stukken op de planken te brengen. |N het seizoen 1917-1918 b.v. bracht hij werk ten tonele van Nico van Suchtelen, Josine Simons-Mees, mr C. P. van Rossem, Joh. W. Broedelet, dr Jan Kalf, Betsy Ranucei-Beckman, Jo van Ammers-Küller en Jan van Epen. De Nederlandse Toneelvereniging heeft in de bijna twintig jaren van haar bestaan (1893-1912) een derde van haar voorstellingen aan de Ne derlandse toneelschijfkunst gewijd. Een belangrijk deel hiervan viel Herman Heijermans toe, doch boven dien zagen hun werk gespeeld Mar cellus Emants, C, P. Brandt van Doorne, Willem Paap, Ina Boudier- Bakker, Frans Mijnssen, Frederik v^n Eeden, Top Naeff, Jos. Simons-Meés. En toen Heijermans de Toneelvereni ging voortzette ging hij in dezelfde geest door. Niet ieder seizoen was voor de Nederlandse toneelschrijvers echter zo vruchtbaar als het seizoen 1925-1926, toen niet minder dan 27 Nederlandse premières worden uit gebracht. Opvallend was wel, dat onze twee grootste toneelleiders, Eduard Ver kade en Willem Royaards, slechts ge ringe belangstelling, toonden voor pro- ,...Op de bres voor het Neder landse toneelstuk ducten van eigen bodem, ook toen zij vaste bespelers waren van de Amster damse Stadsschouwburg, uit traditie dikwijls 's lands eerste schouwburg genoemd. ALGEMEEN wordt het als een ern stige leemte gevoeld, dat de in heemse toneelschrijfkunst thans zo weinig kans krijgt. Het ministerie van O.K. en W. poogt al enige jaren door het geven van opdrachten na een wedkamp hierin verbetering te brengen, doch zover ons bekend is bracht geen dier stukken het tot een uitvoering. Misschien zijn daarvoor gegronde redenen, doch het wil er bij ons maar moeilijk in, dat de vele zwakke en onbelangrijke buitenland se stukken, welke hier worden ge speeld - en dikwijls prachtig ge speeld - de voorkeur moeten hebben boven, mischien ook zwakjce, Neder landse stukken. Als is er geen reden om over on ze toneelstukken-productie enthousiast te zijn, wij verschillen toch van me ning met prof. Hunningher die in zijn boek „Een eeuw Nederlands toneel" betoogt, dat een goed stuk altijd aan bod komt. Hij sluit zich hierin aan bij Emile Zola, die dit ruim zeven tig jaar geleden heeft uitgesproken. Doch de praktijk bij het samenstel len van het repertoire wijst uit - en heeft de eerste vier maanden van dit seizoen met nadruk uitgewezen, - dat dikwijls bij de keuze niet de waarde van een stuk de doorslag geeft doch de mogelijkheden, welke het de toneelspeler biedt. Men mag niet voorbijzien, dat de keuze in ons land in het algemeen niet gedaan wordt door dramaturgen, maar door JAN DE HARTOG ....In het buitenland geëerd.... toneelspelers, voor wie vaak meer dan de betekenis van een stuk de dank bare rol spreekt. \^(IJ hebben door het kennis nemen van talrijke manuscripten de overtuiging gekregen, dat er inder daad veel kaf is onder het koren, doch dat „een Nederlandse toneelschrijf kunst zo goed als geheel ontbreekt", zoals prof. Hunningher beweert, ach ten wij, mede met het oog op boven genoemde praktijk bij het kiezen van een stuk sterk overdreven. Niettemin schijnt er voor de bona fide toneel schrijvers, waartoe wij natuurlijk de stukkenfabrikanten voor het amateur toneel niet rekenen, op het ogenblik weinig anders op te zitten dan zich door medewerking van het Neder landse amateur-toneel tenminste een bescheiden plaatsje te verzekeren. Het is in ieder geval beter dan in het geheel niet gespeeld te worden. S-e (Van onze parlementaire redacteur) rtVER enige tyd is een wetsontwerp te verwachten, waarbij een regeling wordt getroffen voor gedupeerde tandteehnici, zich noemende tandheelkundi gen. Het bedoelt een einde te maken aan een reeds jaren bestaande buiten rechtelijke en onbevredigende toestand. De verhouding tussen de tandartsen, de tandheelkundigen en de tandteehnici en de afbakening van hun bevoegdheden is altijd een moeiiyke kwestie geweest. De tandheelkundigen zijn niet universi tair gevormd, maar hebben wel een speciaal examen afgelegd, zy mogen zelf standig werken en eenzelfde praktyk uitoefenen als de tandartsen, met dit ver schil evenwel, dat zy geen kinderen beneden 16 jaar mogen behandelen en geen narcose mogen toepassen. Er zijn nog enige tandheelkundigen aan ziekenfondsen verbonden. De tandteehnici zijn de helpers van de tandartsen, of zelfstandig ge- vestigden, uitsluitend voor het vervaardigen en repareren van prothesen, zy, die thans ais tandheelkundige optreden, hebben indertijd zoals gezegd een examen afgelegd. Dat geschiedde op grond van de overgangsbepaling van een wetsontwerp, verband houdende met deze materie. FEN aantal heeft echter door verschil lende omstandigheden geen examen kunnen doen en de wettelijke bevoegd heid dus niet verworven, hoewel deze mensen waarschijnlijk dezelfde be kwaamheden bezaten. Er zijn er, voor zover bekend negentien ,die zich aldus gedupeerd gevoelen. Minister Suurhoff sprak in de Tweede Kamer bij de be handeling van zijn begroting van So ciale Zaken en Volksgezondheid van een groep van negentien, doch hij zeide erbij, dat dit getal geenszins vaststaat. Drie personen ook dit groepje heeft de minister met hetzelfde voorbehoud genoemd kregen in 1925 voorlopig de bevoegdheid om als tandheelkundige op te treden. Het bleek evenwel, dat de wet in dit opzicht te ruim was toe gepast. In 1926 werd hun de bevoegd heid weer ontnomen. Er heerst dus al lange tyd een zeer onbevredigende situatie. In werkeiyk- heid vallen de nadelen voor de betrok kenen nog al mee, want zij oefenen niettemin de praktijk van tandheelkun dige uit. Dat blijkt oogluikend toegela ten te zijn we leven in een over gangstoestand: de tussen de 50 en 100 tandheelkundigen, die er nog zyn, ster ven uit en dan zal de betrekking van tandheelkundige niet meer bestaan doch er is hier in wezen sprake van een buitenrechtelyke toestand. Gisteravond omstreeks negen uur heeft een uitslaande brand gewoed in de meubelfabriek van de N.V. v.h. A. van der Loo en Zn. aan de Jan Dorre- kenkade te Waddinxveen. Tengevolge hiervan zijn de spuiterij, het kantoor en de showroom van deze fabriek vrij wel geheel uitgebrand of liepen zeer aanzienlijke waterschade op. De brand werd bestreden met beide Waddlnx- veense motorspuiten. Omtrent de oor zaak van de brand tast men nog in het duister. Vermoedelyk is de brand ontstaan in de spuiterij door overhitting van een schoorsteen. Een in de omgeving wonende caféhouder zag de vlammen metershoog boven het dak uitslaan en waarschuwde direct de brandweer. Deze rukte uit met de nieuwe motor spuit, die het vuur met zes stralen bestreed. De omvang van de brand was evenwel zodanig, dat al spoedig ook de tweede Waddinxveense motor spuit met enkele stralen aan het blus- singswerk deelnam. Voorts werd ook nog de hulp ingeroepen van de Goud se brandweer, die op het terrein van de brand een motorspuit in reserve hield vanwege het gevaar voor over slaan naar de houten bijgebouwen en andere belendende percelen. Door krachtig optreden van de brandweer was de brand ruim een uur later reeds bedwongen. Omtrent de aange richte schade konden nog geen ge gevens verstrekt worden. Gistermiddag is gebleken, dat het slachtoffer van de steekpartij in de Kalverstraat te Amsterdam inderdaad uit Haarlem afkomstig is. Het is de 36- jarige ongehuwde magazijnbediende J. M. S. De gearresteerde schoenmaker houdt nog steeds staande, dat hij zich niets meer weet te herinneren van het geval. (Van een speciale verslaggever) „f^AN het mooiste en liefste meisje van Jisp, Noord-Holland, Nederland (Europa)". Deze merk. waardige adressering las de PTT te Vformer dezer dagen op een uit Australië afkomstige brief. Men stond waarlijk voor een probleem. Daar werden de plichtsgetrouwe PTT-ambtenaren plotseling zomaar en zonder enige regeling aangesteld als experts in het aanwijzen van een schoonheidskoningin! Nauwkeurig hebben deze PTT-mensen toen alle lietfallige schonen van Jisp voor de geest gehaald, ze hebben gewikt en gewogen en velen te licht bevonden en uiteinde lijk het schrijven bij de 18-jarige Guda Klopper, Jisp A 139 bezorgd. gEN merkwaardig geval; zenuwachtig, al direct onder de indruk van deze wellicht onbekende lief desgeschiedenis mis schien is dit woord Iets te overdreven heeft Guda al blozende de brief opengeritst. Een fraaie nieuwjaarskaart kwam te voorschyn, aan de bin nenkant stonden slechts enige regels. „Een korte maar veelzeggende tekst: Ik weet niet of U dit schrijven zult ontvangen. Als U het ontvangt dan graag een schrijven te rug." H. van Mekeren. Naar de naam te oor delen betreft het een Hollandse emigrant, op wie de Jisper dames waarschijnlijk wel een heel erg fantastische in druk hebben gemaakt. Het 18-jarige meisje, dat werkzaam is bij boek handel Kuijper in Wor- mer, heeft wel even ver-, baasd gekeken. Een mo ment vroeg zij zich af „ben ik werkelijk het mooiste meisje van Jisp?" Enfin, de PTT meent van wel en Guda neemt dan ook maar aan dat zij in haar gemeente een hoge sport op de schoonheids ladder inneemt. Wy zyn er na een korte ontmoe- ting echter reeds van overtuigd, dat de PTT- mensen volkomen voar hun ongewone taak bere kend zijn geweest. Jeug dige charme, gepaard gaande met een milde glimlach en een paar frisse kijkers, straalden ons tegemoet. De Nieuw jaarswens van de heer Van Mekeren had waar lijk geen betere bestem ming kunnen krijgen. Als het een pas ontdek te filmster betrof zouden we nog moeten vermel den dat de vader van Guda bij de Hoogovens werkt, dat ze een broer heeft die in militaire dienst is, dat ze aan gymnastiek doet en heel graag zwemt en boven dien nog lid is van de plaatselijke toneelvereni ging. Maar ondanks die vreemde brief en ondanks die persfotografen en al die bliksem-interviews, is Guda een doodgewoon Jisper meisje, lief en aantrekkelijk weliswaar gebleven. Guda heeft de heer Van Mekeren terugge schreven, ze heeft onder meer de vraag gesteld hoe deze heer aan het dorp Jisp kwam, of hij er wel eens was geweest en of hij er kennissen heeft enz. Ze ziet met veel belangstelling de verdere berichtgeving van de haar nog onbe kende relatie tegemoet. JER gelegenheid van zijn afscheid als directeur van de Konlnkiyke Neder landse Jaarbeurs vanwege zijn benoeming tot gedelegeerd lid van de Raad van Beheer van deze instelling heeft mr J. Milius het een en ander verteld over zijn verwachtingen omtrent 1954. Dit jaar draagt een aantal onzekerheden doch hy achtte redenen aanwezig om het komende jaar met getemperd optimis me, doch zeker met optimisme tegemoet te gaan. Zeer grote spoed zal worden betracht met de uitwerking van nieuwe bouwplannen, welke er bestaan voor niet alleen het terrein aan de Croeselaan, doch ook voor Het Vredenburg. De jaarbeursleiding heeft een aantal moeiiyke vraagstukken op te lossen. In samen werking met het bedryfsleven is het hele vakbeuraenprobleem in studie ge nomen. Als gevolg van de goodwillrels van Prins Bernhard zal Mexico aan de voorjaarsbeurs deelnemen. Hiermee zal dit land voor de eerste maal op een beurs in Europa tegenwoordig zyn. Voorts zal behalve Zwitserland, Enge land, België, Duitsland, Luxemburg, Oostenrijk en Canada ook ditmaal Ni geria deelnemen. Officiële bezoeken worden verwacht uit Mexico en uit onze West. In de nacht van Zondag op Maan dag is in de Limburgse mijnindustrie het eerste dodelijke ongeval van dit jaar gebeurt. By werkzaamheden in de ladderafdeling van schacht 1 op de Staatsmijn Emma te Treebeek stort te toen de 44-jarige schachthouwer J. H. K. uit Nuth in deze schacht. Hij werd bij zijn val op slag gedood. K. was gehuwd en vader van vier kin deren. In 1953 lieten in totaal 24 perso neelsleden van de Limburgse mijnen het leven tijdens hun werk. Van hen waren er 13 werkzaam bij de staats mijnen en 11 bij de particuliere nul- - - - nen. Ir, 1952 bedroeg het aantal do- Moeder en kinderen delijke mijnongevallen 19 (staatsmij- telde kinderen. Twee van nen 14 en particulieren mynen 5). ine drie bables ztJn meisjes. IN de wereld van de tandverzorgers- (om de verschillende functies onder dit ene woord samen te vatten) is voortdurend op een regeling aangedron gen. Het binnenkort verschijnende wet je bedoelt aan de gedupeerde groepen van drie en negentien zoals de mi nister ze noemde alsnog de bevoegd heid te verlenen de tandheelkunde uit te oefenen en aan de buitenrechtelijke toestand een einde te maken. Het gaat om een gering aantal per sonen hoeveel het er precies zijn. is ons niet bekend maar desondanks heeft deze kwestie de kringen der be trokkenen lange tyd in beroering ge houden. Een drieling ls geboren ln het gezin van de heer N. de Vos te Groot Ammers. de zuidkoreaanse politicus öjin Joeng Sik, provinciaal voorzit ter van de liberale partij van president Syngman Rhee in Xsjoengjoe, moet zeven jaar in de kerker zuchten, omdat hij zich versproken heeft. Maar het was me er dan de verspreking ook naar. De Koreanen hebben behalve ietwat scheefstaande ogen namelijk ook by- zonder lange politieke tenen. Toen Sjin Joeng Sik tüdens een diner een toast wilde uitbrengen op de onverzetteiyke Syng man Rhee, maakte hy de noodlottige fout in ver gissing de naam van de Noordkoreaanse presi dent Kim II Soeng uit te spreken. De openbare aanklager eiste niet meer of minder dan de dood straf. Nou ja, het is ook raar, hè? Wy halen toch ook ds Zandt en Gort zak niet door elkaar? DE ITALIAANSE cam- pionissimo Gino Bar- tali heeft een contract getekend met een Ita liaanse filmmaatschappy voor een -olprent over zyn lev loop. Zeer waarschijnlijk zal Bartali zelf als Bartali zelf op het witte doek verschij nen. Hij moet wel van zijn eigen grootheid over tuigd zijn. Het doet den ken aan die Nederlandse cabaretier, die onlangs op vrij jeugdige leeftijd, reeds een biografie over zichzelf en zijn mollige echtgenote heeft geschre ven. QNGEVEER zeventig duizend Japanse mili tairen, voor het grootste deel officieren, hebben na de capitulatie in 1945 harakiri gepleegd, aange zien de in het land van de rijzende zon heersen de opvattingen over eer, verantwoordelijkheid, keizer, vaderland en an dere zaken, min of meer verschillen van de wes terse. De regering van Japan heeft thans de ach tergebleven gezinnen van deze 70.000 dapperen een aanzienlijke premie toe gezegd. DE TIBETAANSE lama Chhemedd Ridgszin (hardop lezen!) heeft te Kallmpong in Nepal ver klaard, dat de „afschu- welyke sneeuwman" niet meer is dan een goed aardige, twee en een hal ve meter lange aap, die geen mens kwaad doet, wanneer deze hem niet aanvalt. De lama vertel de erbij, dat zich in een Tibetaans klooster twee opgezette „afschuwelyke sneeuwlieden" bevinden. JN RIJSSEN is de oude stadsomroeper Jan Wij tend gehuldigd, omdat hij zijn verantwoordelijke taak reeds dertig jaar zonder falen heeft ver- vuld.Hij heeft in die tijd drie Jftoperen bekkens tot schroot geslagen. Heel wat buitenlandse foto grafen hebben al een plaatje van hem gemaakt. En in Borne koesteren ze nog steeds de aloude traditie van de klepper man. Op Nieuwjaarsdag is hij weer klepperend en wel rondgegaan door de oudste delen van het dorp, zodra de klokken van Borne het nieuwe jaar hadden ingeluid. Tenslotte heeft hij in het centrum van het dorp de saamge- stroomde menigte een voorspoedig 1954 toege wenst en een blik terug en in de toekomst ge worpen. Uit hoofde van ons beroep zijn wij véél-lezers. Hetgeen niet wil zeggen, dat wij vaak door originele opmerkin gen worden gepakt. Integendeel, wij verbazen ons vaak over de handigheid, waarmee lang bekende waarheden worden herschreven. Dezer dagen evenwel troffen wij in een bekend Amerikaans blad een „Credo", dat ons greep: „Ik wil een gewoon man zijn. Het is mijn goed recht ongewoon te zijn, indien ik daartoe in staat ben. Ik zoek de gunstige gelegenheid eerder dan de zeker heid. Ik wens geen nederig burger te zijn, die door de staat wordt verzorgd. Ik wil risico's nemen; dromen en bouwen, falen en slagen. Ik stel de risico's van het leven vér boven een veilig bestaan. Ik denk en handel zelf; verheug me in de winsten of verliezen van mijn eigen ideeën. Ik durf de wereld stoutmoedig aan te zien en te zeggen: ziet, dat is mijn werk! Dit betekent het Amerikaan te zijn Wie onzer heeft de moed dit Credo tot het zijne te maken DOOR wijziging in de opzet zal het terrein aan de Croeselaan belang rijk meer exposanten herbergen dan in 1953. Het informatiecentrum in de Vree burggebouwen heeft vorig jaar uitste kend voldaan, reden waarom het aan tal informatiestands opnieuw zal wor den uitgebreid. De Irenehal en de Beatrixhal zullen wederom ingenomen worden door de Nederlandse textiel- jaarbeurs. Naast de algemene voorjaars- en na- jaarbeurs staat er voor 1954 nog een aantal andere beurzen op het program ma. De serie wordt geopend door de lederwarenbeurs op 18 Januari, gevolgd door de beurs voor meubelen en wo ningtextiel in Februari, de interleder, de beurs voor koffers en lederwaren in de a.s. zomer, de landbouwbeurs en de Vochema. Het aantal gevallen van zogenaamde „witte pokken", dat zich in de Resi dentie voordoet, is waarschijnlijk niet by het drietal, dat dezer dagen gecon stateerd werd, gebleven. Vier personen uit hetzelfde gezin zijn gisteren geïso leerd, aangezien zich by hen verdachte verschynselen voordeden. Er kon nog niet met zekerheid worden vastgesteld of het gevallen van witte pokken be treft. De nieuwe patiënten hebben de leeftijd van 14 tot 20 jaar en zijn uit hetzelfde gezin afkomstig als één der reeds geïsoleerden. Natuurilijk weten we, dat ook in onze provincie het roer om moet. Na tuurlijk zijn we er met vele anderen van overtuigd, dat er om het maar eens heel lelijk te zeggen ook hier een beduidend aantal agrariërs zal moeten worden gespuid, hetzij door middel van emigratie dan wel door opneming in de industrie. Dit terwille van eigen en ook van anderer econo mische bestaanszekerheid. Doch dit wil nog niet zeggen, dat we nu maar door dik en dun emigratie en industrialisa tie gaan propageren, dat we geen ge voel hebben voor de bezwaren die er onmiskenbaar in beide oplossingen schuilen. In de industrialisatie van West-Friesland bijvoorbeeld hebben we altijd een zwaar hoofd gehad, waar bij het niet zo zeer ging om de wense- lykheid dan wel om de uitvoerbaar heid. In de eerste plaats hebben we ons daarbij gerealiseerd, dat de agrarische bevolking maar weinig industrie-min- ded is, terwijl voorts en dit weegt nog zwaarder een jonge industrie, die zich wil ontplooien, zich bij voor keur niet vestigt in een uithoek van het land, tenzij ze hierop zou zyn aan gewezen in verband met de aard der te verwerken producten. Buiten het gebied van Zaan en ÏJ- mond heeft .Alkmaar met goede ver bindingen te land en te water een goe de kans. maar over het gedijen van de industrie in het achterland moet men zich geen al te grote illusies maken. Dit standpunt wordt thans reeds be vestigd door de gang van zaken in de Streek. Grootebroek b.v. schreeuwt om industrie, maar deze stem is als die eens roepende in de woestijn. Groote broek zit momenteel met een duur in dustrieterrein, doch het zal nog maar moeten afwachten, of er wat op komt. Nu laat men drieduizend brochures drukken a raison van bijna een gulden per stuk, ook in de Engelse en Duitse taal. Uit dit besluit proeven wy, zo het althans niet als noodsprong moet wor den aangemerkt, een bepaald optimis me, dat niet door ons wordt gedeeld. Niet omdat we tegen industrialisatie zouden zyn, maar omdat we en dit geldt voor een goed deel van de pro vincie rekening willen houden met de beperkte mogelijkheden. Men kan nu wel dure brochures laten drukken in het Duits en in het Engels, maar voor ons staat in het kort gezegd één ding vast: Londen komt toch niet naar Lutjebroek Op de HOKY te Den Haag ls Maan dag het kampioenschap van Nederland in het kunstryden gereden, dat na spannende stryd by de dames werd gewonnen door de 18-jarige Haagse kunstrydster Nelly Maas. Voor de eer ste maal in de geschiedenis van het kunstrijden Is de nationale titel in het bezit gekomen van een kunstrijdster uit de residentie. De titelhoudster Lldy Stoppelman was niet gedisponeerd en toen zy na de verplichte figuren, welke ln de ochtend- en middaguren werden gereden, met grote achterstand op de vierde plaats stond, trad zy des avonds voor het vry rijden niet meer aan. Zij had koorts en achtte zich niet in staat haar „kur" te demonstreren. Na de verplichte figuren had Nelly Maas de leiding met 265.5 punten tegen Joan Haanappel, eveneens lid van de kunst- ryclub „Houtrust", 265.1 punt en de zeer jeugdige Sjoukje Dykstra met 264.9 punten. Lidy Stoppelman had na de verplichte figuren 248.8 punten, waarmede de Nederlandse kampioene van vorige jaren reeds een aanzien- lyke achterstand had geboekt De jury, bestaande uit de twee Belgen, de heren M. Nicaise en A. Voordeckers en voorts uit mevr. dr L. Benedict uit Enschede, stond by het vrije rijden voor een moei iyke taak, waarvan zij zich uitstekend gekweten heeft. Nelly Maas, de oudste van het drie tal favorieten, demonstreerde een moeilijk programma met vele spron gen. Zij ging geen moeilijkheid uit de weg. Haar ruimteverdeling was voor treffelijk en de opbouw van haar oefe ningen was ruim voldoende. Ondanks het feit, dat zij een keer ten val kwam, heeft zy haar „kur" met grote zeker heid gereden. In behoorlijk rhythme en met een vry hoge vaart, waardoor de bewegingen vloeiend in elkaar over liepen. De uitslagen luiden: 1. en kampioene van Nederland Nelly Maas, 2. Joan Haanappel, 3. Sjoukje Dijkstra, 4. Net- ty Delvoix, 5. Hetty Maywald, 6. Leni Edelman. Dansparen: 1. en kampioenen van Nederland Loekie Daudey en Aad van Dam; 2. Toki en Koos Odink. Junioren dames: 1. Rietje Beek. Junioren heren: 1. Leo Visser. Na afloop reikte mr H. W. Vliegen, voorzitter van de KNSB de pryzen uit. Twee dienstplichtige militairen «ijn ontsnart uit het koninklijk depot voor discipline te Nieuwersluis. waar zij voor straf waren opgesloten. Een hunner 1» weer aangehouden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 7