Waar is de Nederlandse
toneelschrijver?
kU
Onze Rebusprijsvraag (5)
Een wet voor de gedupeerde
tandheelkundigen
Wil het bedrijfsleven terug naar
de algemene beurs?
DE WONDERE WAERELT
Ook dat nog
Nelly Maas kunstrijkampioene
van Nederland
~-n ~a
GUDA KLOPPER, het mooiste
en liefste meisje van Jisp
Meubelfabriek vloog
in brand
Dodelij kmij nongeval
Feit en commentaar
Wij hebben geen Hegermans meer
Hij
j is er welmaar
krijgt geen kans
"A 9
OPLOSSEN, UITKNIPPEN EN BEWAREN. Inzending
van de rebussen in de week van 10-16 Januari a.s.
Grote waterschade
Nog weinig licht in moord
te Amsterdam
Een brief uit
Australië
De jaarbeurs in 1954
Mexico neemt voor het
eerst deel
M* Milius heeft de indruk gekregen,
dat er bij het bedrijfsleven de nei
ging bestaat terug te keren van de
vakbeurzen naar de algemene beurs,
waarbij het jaarbeursinstituut zal zor
gen voor een goede huisvesting. Mr
Milius put zijn optimisme uit de zeer
ruime belangstelling, welke er bestaat
voor de komende voorjaarsbeurs, die
enige zeer bijzondere kenmerken zal
dragen.
Nog meer gevallen van
„witte pokken"
Lidy Stoppelman was
niet gedisponeerd
DINSDAG 5 JANUARI 1954
(Van onze toneelmedewerker)
J)E plaats van de Nederlandse toneelschryver In ons toneelbestel vormt een
apart maar weinig opwekkend hoofdstuk schreven wy aan het slot van
het overzicht over de eerste vier maanden van het nieuwe toneelseizoen. Het
dreigt zelfs „een vergeten hoofdstuk" te worden: geen enkel der onder de
toneel-coördonatie vallende gezelschappen heeft in deze periode een Nederlandse
stuk op de planken gebracht. Wy kunnen slechts hopen, dat de komende maan
den hierin verbetering brengen, want aan de aanvaarding van een subsidie van
bet Ryk is de verplichting verbonden om minstens twee Nederlandse stukken
per seizoen op te voeren. Doch met deze verplichting lichten sommige gezel
schappen wel eens de hand.
Zo bracht in het seizoen 19521953 het Rotterdams Toneel het tot één Neder
lands stuk: Jan de Hartog's „Het hemelbed". Het verdwenen A.T.G. beperkte
zich tot de traditionele „Gysbreght"-opvoering. De Haagse Comedie en de Ne
derlandse Comedie brachten het er beter af: Ary den Hertog. Ed. Hoornik,
Jeanne van Sehaik-Willing, Barend van der Veen en Luisa Treves zagen hun
werk op de planken verschijnen. Bovendien werd een toneelbewerking van
Couperus' roman „Eltne Veire" gespeeld. Uit de heel oude doos was „Tryntje
Coirnelis" van Constantijn Huygens opgediept, alsmede „Elckerlyc", dat elk jaar
In het kader van het Holland-festival wordt gespeeld.
Dat wij op het ogenblik geen to
neelschrijvers hebben van het ka
liber van een Heijermans is een niet
te weerspreken feit, doch dat de on
bevredigende oogst van inheemse
stukken als een bewijs mag worden
aanvaard van het vrijwel ontbreken
van talenten op dit gebied, geloven
wij niet. Dat de Vereniging van Ne
derlandse Toneelschrijvers de impas
se, waarin onze toneelschrijfkunst
mede door het tekort aan belangstel
ling van de toneelgezelschappen ver
keert, tracht te doorbreken, wijst eer
der op het tegendeel.
Men moet deze vereniging niet ver
eenzelvigen met de vóór de oorlog ac
tieve Bond van Nederlandse Toneel
schrijvers met de groot-Germaan en
dichter August Heijting als drijvende
kracht. Het kabaal, dat deze bond
maakte, naderde dikwijls de grens
van het belachelijke, omdat in de ja
ren van zijn optreden de Nederland
se toneelschrijfkunst heel wat beter
aan bod kwam dan thans het geval
is. Vooral Cor van der Lugt Melsert
heeft zich in verschillende perioden
van zijn vruchtbaar toneelleiderschap
zeer ingespannen om oorspronkelijke
Nederlandse stukken op de planken
te brengen.
|N het seizoen 1917-1918 b.v. bracht
hij werk ten tonele van Nico van
Suchtelen, Josine Simons-Mees, mr
C. P. van Rossem, Joh. W. Broedelet,
dr Jan Kalf, Betsy Ranucei-Beckman,
Jo van Ammers-Küller en Jan van
Epen.
De Nederlandse Toneelvereniging
heeft in de bijna twintig jaren van
haar bestaan (1893-1912) een derde
van haar voorstellingen aan de Ne
derlandse toneelschijfkunst gewijd.
Een belangrijk deel hiervan viel
Herman Heijermans toe, doch boven
dien zagen hun werk gespeeld Mar
cellus Emants, C, P. Brandt van
Doorne, Willem Paap, Ina Boudier-
Bakker, Frans Mijnssen, Frederik v^n
Eeden, Top Naeff, Jos. Simons-Meés.
En toen Heijermans de Toneelvereni
ging voortzette ging hij in dezelfde
geest door. Niet ieder seizoen was
voor de Nederlandse toneelschrijvers
echter zo vruchtbaar als het seizoen
1925-1926, toen niet minder dan 27
Nederlandse premières worden uit
gebracht.
Opvallend was wel, dat onze twee
grootste toneelleiders, Eduard Ver
kade en Willem Royaards, slechts ge
ringe belangstelling, toonden voor pro-
,...Op de bres voor het Neder
landse toneelstuk
ducten van eigen bodem, ook toen zij
vaste bespelers waren van de Amster
damse Stadsschouwburg, uit traditie
dikwijls 's lands eerste schouwburg
genoemd.
ALGEMEEN wordt het als een ern
stige leemte gevoeld, dat de in
heemse toneelschrijfkunst thans zo
weinig kans krijgt. Het ministerie
van O.K. en W. poogt al enige jaren
door het geven van opdrachten na
een wedkamp hierin verbetering te
brengen, doch zover ons bekend is
bracht geen dier stukken het tot een
uitvoering. Misschien zijn daarvoor
gegronde redenen, doch het wil er
bij ons maar moeilijk in, dat de vele
zwakke en onbelangrijke buitenland
se stukken, welke hier worden ge
speeld - en dikwijls prachtig ge
speeld - de voorkeur moeten hebben
boven, mischien ook zwakjce, Neder
landse stukken.
Als is er geen reden om over on
ze toneelstukken-productie enthousiast
te zijn, wij verschillen toch van me
ning met prof. Hunningher die in zijn
boek „Een eeuw Nederlands toneel"
betoogt, dat een goed stuk altijd aan
bod komt. Hij sluit zich hierin aan
bij Emile Zola, die dit ruim zeven
tig jaar geleden heeft uitgesproken.
Doch de praktijk bij het samenstel
len van het repertoire wijst uit -
en heeft de eerste vier maanden van
dit seizoen met nadruk uitgewezen, -
dat dikwijls bij de keuze niet de
waarde van een stuk de doorslag
geeft doch de mogelijkheden, welke
het de toneelspeler biedt. Men mag
niet voorbijzien, dat de keuze in ons
land in het algemeen niet gedaan
wordt door dramaturgen, maar door
JAN DE HARTOG
....In het buitenland geëerd....
toneelspelers, voor wie vaak meer dan
de betekenis van een stuk de dank
bare rol spreekt.
\^(IJ hebben door het kennis nemen
van talrijke manuscripten de
overtuiging gekregen, dat er inder
daad veel kaf is onder het koren, doch
dat „een Nederlandse toneelschrijf
kunst zo goed als geheel ontbreekt",
zoals prof. Hunningher beweert, ach
ten wij, mede met het oog op boven
genoemde praktijk bij het kiezen van
een stuk sterk overdreven. Niettemin
schijnt er voor de bona fide toneel
schrijvers, waartoe wij natuurlijk de
stukkenfabrikanten voor het amateur
toneel niet rekenen, op het ogenblik
weinig anders op te zitten dan zich
door medewerking van het Neder
landse amateur-toneel tenminste een
bescheiden plaatsje te verzekeren. Het
is in ieder geval beter dan in het
geheel niet gespeeld te worden.
S-e
(Van onze parlementaire redacteur)
rtVER enige tyd is een wetsontwerp te verwachten, waarbij een regeling
wordt getroffen voor gedupeerde tandteehnici, zich noemende tandheelkundi
gen. Het bedoelt een einde te maken aan een reeds jaren bestaande buiten
rechtelijke en onbevredigende toestand. De verhouding tussen de tandartsen, de
tandheelkundigen en de tandteehnici en de afbakening van hun bevoegdheden
is altijd een moeiiyke kwestie geweest. De tandheelkundigen zijn niet universi
tair gevormd, maar hebben wel een speciaal examen afgelegd, zy mogen zelf
standig werken en eenzelfde praktyk uitoefenen als de tandartsen, met dit ver
schil evenwel, dat zy geen kinderen beneden 16 jaar mogen behandelen en geen
narcose mogen toepassen. Er zijn nog enige tandheelkundigen aan ziekenfondsen
verbonden. De tandteehnici zijn de helpers van de tandartsen, of zelfstandig ge-
vestigden, uitsluitend voor het vervaardigen en repareren van prothesen,
zy, die thans ais tandheelkundige optreden, hebben indertijd zoals gezegd
een examen afgelegd. Dat geschiedde op grond van de overgangsbepaling van
een wetsontwerp, verband houdende met deze materie.
FEN aantal heeft echter door verschil
lende omstandigheden geen examen
kunnen doen en de wettelijke bevoegd
heid dus niet verworven, hoewel deze
mensen waarschijnlijk dezelfde be
kwaamheden bezaten. Er zijn er, voor
zover bekend negentien ,die zich aldus
gedupeerd gevoelen. Minister Suurhoff
sprak in de Tweede Kamer bij de be
handeling van zijn begroting van So
ciale Zaken en Volksgezondheid van
een groep van negentien, doch hij zeide
erbij, dat dit getal geenszins vaststaat.
Drie personen ook dit groepje heeft
de minister met hetzelfde voorbehoud
genoemd kregen in 1925 voorlopig
de bevoegdheid om als tandheelkundige
op te treden. Het bleek evenwel, dat
de wet in dit opzicht te ruim was toe
gepast. In 1926 werd hun de bevoegd
heid weer ontnomen.
Er heerst dus al lange tyd een zeer
onbevredigende situatie. In werkeiyk-
heid vallen de nadelen voor de betrok
kenen nog al mee, want zij oefenen
niettemin de praktijk van tandheelkun
dige uit. Dat blijkt oogluikend toegela
ten te zijn we leven in een over
gangstoestand: de tussen de 50 en 100
tandheelkundigen, die er nog zyn, ster
ven uit en dan zal de betrekking van
tandheelkundige niet meer bestaan
doch er is hier in wezen sprake van
een buitenrechtelyke toestand.
Gisteravond omstreeks negen uur
heeft een uitslaande brand gewoed in
de meubelfabriek van de N.V. v.h. A.
van der Loo en Zn. aan de Jan Dorre-
kenkade te Waddinxveen. Tengevolge
hiervan zijn de spuiterij, het kantoor
en de showroom van deze fabriek vrij
wel geheel uitgebrand of liepen zeer
aanzienlijke waterschade op. De brand
werd bestreden met beide Waddlnx-
veense motorspuiten. Omtrent de oor
zaak van de brand tast men nog in
het duister.
Vermoedelyk is de brand ontstaan
in de spuiterij door overhitting van
een schoorsteen. Een in de omgeving
wonende caféhouder zag de vlammen
metershoog boven het dak uitslaan en
waarschuwde direct de brandweer.
Deze rukte uit met de nieuwe motor
spuit, die het vuur met zes stralen
bestreed. De omvang van de brand
was evenwel zodanig, dat al spoedig
ook de tweede Waddinxveense motor
spuit met enkele stralen aan het blus-
singswerk deelnam. Voorts werd ook
nog de hulp ingeroepen van de Goud
se brandweer, die op het terrein van
de brand een motorspuit in reserve
hield vanwege het gevaar voor over
slaan naar de houten bijgebouwen en
andere belendende percelen. Door
krachtig optreden van de brandweer
was de brand ruim een uur later
reeds bedwongen. Omtrent de aange
richte schade konden nog geen ge
gevens verstrekt worden.
Gistermiddag is gebleken, dat het
slachtoffer van de steekpartij in de
Kalverstraat te Amsterdam inderdaad
uit Haarlem afkomstig is. Het is de 36-
jarige ongehuwde magazijnbediende J.
M. S. De gearresteerde schoenmaker
houdt nog steeds staande, dat hij zich
niets meer weet te herinneren van het
geval.
(Van een speciale verslaggever)
„f^AN het mooiste en liefste meisje van Jisp,
Noord-Holland, Nederland (Europa)". Deze merk.
waardige adressering las de PTT te Vformer dezer
dagen op een uit Australië afkomstige brief. Men
stond waarlijk voor een probleem. Daar werden de
plichtsgetrouwe PTT-ambtenaren plotseling zomaar
en zonder enige regeling aangesteld als experts in het
aanwijzen van een schoonheidskoningin! Nauwkeurig
hebben deze PTT-mensen toen alle lietfallige schonen
van Jisp voor de geest gehaald, ze hebben gewikt
en gewogen en velen te licht bevonden en uiteinde
lijk het schrijven bij de 18-jarige Guda Klopper,
Jisp A 139 bezorgd.
gEN merkwaardig geval;
zenuwachtig, al direct
onder de indruk van deze
wellicht onbekende lief
desgeschiedenis mis
schien is dit woord Iets
te overdreven heeft
Guda al blozende de brief
opengeritst. Een fraaie
nieuwjaarskaart kwam te
voorschyn, aan de bin
nenkant stonden slechts
enige regels. „Een korte
maar veelzeggende tekst:
Ik weet niet of U dit
schrijven zult ontvangen.
Als U het ontvangt dan
graag een schrijven te
rug." H. van Mekeren.
Naar de naam te oor
delen betreft het een
Hollandse emigrant, op
wie de Jisper dames
waarschijnlijk wel een
heel erg fantastische in
druk hebben gemaakt.
Het 18-jarige meisje,
dat werkzaam is bij boek
handel Kuijper in Wor-
mer, heeft wel even ver-,
baasd gekeken. Een mo
ment vroeg zij zich af
„ben ik werkelijk het
mooiste meisje van Jisp?"
Enfin, de PTT meent van
wel en Guda neemt dan
ook maar aan dat zij in
haar gemeente een hoge
sport op de schoonheids
ladder inneemt. Wy zyn
er na een korte ontmoe-
ting echter reeds van
overtuigd, dat de PTT-
mensen volkomen voar
hun ongewone taak bere
kend zijn geweest. Jeug
dige charme, gepaard
gaande met een milde
glimlach en een paar
frisse kijkers, straalden
ons tegemoet. De Nieuw
jaarswens van de heer
Van Mekeren had waar
lijk geen betere bestem
ming kunnen krijgen.
Als het een pas ontdek
te filmster betrof zouden
we nog moeten vermel
den dat de vader van
Guda bij de Hoogovens
werkt, dat ze een broer
heeft die in militaire
dienst is, dat ze aan
gymnastiek doet en heel
graag zwemt en boven
dien nog lid is van de
plaatselijke toneelvereni
ging. Maar ondanks die
vreemde brief en ondanks
die persfotografen en al
die bliksem-interviews, is
Guda een doodgewoon
Jisper meisje, lief en
aantrekkelijk weliswaar
gebleven.
Guda heeft de heer
Van Mekeren terugge
schreven, ze heeft onder
meer de vraag gesteld
hoe deze heer aan het
dorp Jisp kwam, of hij
er wel eens was geweest
en of hij er kennissen
heeft enz. Ze ziet met
veel belangstelling de
verdere berichtgeving
van de haar nog onbe
kende relatie tegemoet.
JER gelegenheid van zijn afscheid als directeur van de Konlnkiyke Neder
landse Jaarbeurs vanwege zijn benoeming tot gedelegeerd lid van de Raad
van Beheer van deze instelling heeft mr J. Milius het een en ander verteld
over zijn verwachtingen omtrent 1954. Dit jaar draagt een aantal onzekerheden
doch hy achtte redenen aanwezig om het komende jaar met getemperd optimis
me, doch zeker met optimisme tegemoet te gaan. Zeer grote spoed zal worden
betracht met de uitwerking van nieuwe bouwplannen, welke er bestaan voor
niet alleen het terrein aan de Croeselaan, doch ook voor Het Vredenburg. De
jaarbeursleiding heeft een aantal moeiiyke vraagstukken op te lossen. In samen
werking met het bedryfsleven is het hele vakbeuraenprobleem in studie ge
nomen.
Als gevolg van de goodwillrels van
Prins Bernhard zal Mexico aan de
voorjaarsbeurs deelnemen. Hiermee
zal dit land voor de eerste maal op een
beurs in Europa tegenwoordig zyn.
Voorts zal behalve Zwitserland, Enge
land, België, Duitsland, Luxemburg,
Oostenrijk en Canada ook ditmaal Ni
geria deelnemen. Officiële bezoeken
worden verwacht uit Mexico en uit
onze West.
In de nacht van Zondag op Maan
dag is in de Limburgse mijnindustrie
het eerste dodelijke ongeval van dit
jaar gebeurt. By werkzaamheden in
de ladderafdeling van schacht 1 op de
Staatsmijn Emma te Treebeek stort
te toen de 44-jarige schachthouwer J.
H. K. uit Nuth in deze schacht. Hij
werd bij zijn val op slag gedood. K.
was gehuwd en vader van vier kin
deren.
In 1953 lieten in totaal 24 perso
neelsleden van de Limburgse mijnen
het leven tijdens hun werk. Van hen
waren er 13 werkzaam bij de staats
mijnen en 11 bij de particuliere nul- - - -
nen. Ir, 1952 bedroeg het aantal do- Moeder en kinderen
delijke mijnongevallen 19 (staatsmij- telde kinderen. Twee van
nen 14 en particulieren mynen 5). ine drie bables ztJn meisjes.
IN de wereld van de tandverzorgers-
(om de verschillende functies onder
dit ene woord samen te vatten) is
voortdurend op een regeling aangedron
gen. Het binnenkort verschijnende wet
je bedoelt aan de gedupeerde groepen
van drie en negentien zoals de mi
nister ze noemde alsnog de bevoegd
heid te verlenen de tandheelkunde uit
te oefenen en aan de buitenrechtelijke
toestand een einde te maken.
Het gaat om een gering aantal per
sonen hoeveel het er precies zijn. is
ons niet bekend maar desondanks
heeft deze kwestie de kringen der be
trokkenen lange tyd in beroering ge
houden.
Een drieling ls geboren ln het gezin
van de heer N. de Vos te Groot Ammers.
de zuidkoreaanse
politicus öjin Joeng
Sik, provinciaal voorzit
ter van de liberale partij
van president Syngman
Rhee in Xsjoengjoe, moet
zeven jaar in de kerker
zuchten, omdat hij zich
versproken heeft. Maar
het was me er dan de
verspreking ook naar. De
Koreanen hebben behalve
ietwat scheefstaande
ogen namelijk ook by-
zonder lange politieke
tenen. Toen Sjin Joeng
Sik tüdens een diner een
toast wilde uitbrengen op
de onverzetteiyke Syng
man Rhee, maakte hy de
noodlottige fout in ver
gissing de naam van de
Noordkoreaanse presi
dent Kim II Soeng uit te
spreken. De openbare
aanklager eiste niet meer
of minder dan de dood
straf. Nou ja, het is ook
raar, hè? Wy halen toch
ook ds Zandt en Gort
zak niet door elkaar?
DE ITALIAANSE cam-
pionissimo Gino Bar-
tali heeft een contract
getekend met een Ita
liaanse filmmaatschappy
voor een -olprent over
zyn lev loop. Zeer
waarschijnlijk zal Bartali
zelf als Bartali zelf op
het witte doek verschij
nen. Hij moet wel van
zijn eigen grootheid over
tuigd zijn. Het doet den
ken aan die Nederlandse
cabaretier, die onlangs
op vrij jeugdige leeftijd,
reeds een biografie over
zichzelf en zijn mollige
echtgenote heeft geschre
ven.
QNGEVEER zeventig
duizend Japanse mili
tairen, voor het grootste
deel officieren, hebben na
de capitulatie in 1945
harakiri gepleegd, aange
zien de in het land van
de rijzende zon heersen
de opvattingen over eer,
verantwoordelijkheid,
keizer, vaderland en an
dere zaken, min of meer
verschillen van de wes
terse. De regering van
Japan heeft thans de ach
tergebleven gezinnen van
deze 70.000 dapperen een
aanzienlijke premie toe
gezegd.
DE TIBETAANSE lama
Chhemedd Ridgszin
(hardop lezen!) heeft te
Kallmpong in Nepal ver
klaard, dat de „afschu-
welyke sneeuwman" niet
meer is dan een goed
aardige, twee en een hal
ve meter lange aap, die
geen mens kwaad doet,
wanneer deze hem niet
aanvalt. De lama vertel
de erbij, dat zich in een
Tibetaans klooster twee
opgezette „afschuwelyke
sneeuwlieden" bevinden.
JN RIJSSEN is de oude
stadsomroeper Jan Wij
tend gehuldigd, omdat hij
zijn verantwoordelijke
taak reeds dertig jaar
zonder falen heeft ver-
vuld.Hij heeft in die tijd
drie Jftoperen bekkens tot
schroot geslagen. Heel
wat buitenlandse foto
grafen hebben al een
plaatje van hem gemaakt.
En in Borne koesteren
ze nog steeds de aloude
traditie van de klepper
man. Op Nieuwjaarsdag
is hij weer klepperend en
wel rondgegaan door de
oudste delen van het dorp,
zodra de klokken van
Borne het nieuwe jaar
hadden ingeluid. Tenslotte
heeft hij in het centrum
van het dorp de saamge-
stroomde menigte een
voorspoedig 1954 toege
wenst en een blik terug
en in de toekomst ge
worpen.
Uit hoofde van ons beroep zijn wij
véél-lezers. Hetgeen niet wil zeggen,
dat wij vaak door originele opmerkin
gen worden gepakt. Integendeel, wij verbazen ons vaak over de handigheid,
waarmee lang bekende waarheden worden herschreven. Dezer dagen evenwel
troffen wij in een bekend Amerikaans blad een „Credo", dat ons greep:
„Ik wil een gewoon man zijn. Het is mijn goed recht ongewoon te zijn, indien
ik daartoe in staat ben. Ik zoek de gunstige gelegenheid eerder dan de zeker
heid. Ik wens geen nederig burger te zijn, die door de staat wordt verzorgd.
Ik wil risico's nemen; dromen en bouwen, falen en slagen. Ik stel de risico's
van het leven vér boven een veilig bestaan. Ik denk en handel zelf; verheug me
in de winsten of verliezen van mijn eigen ideeën. Ik durf de wereld stoutmoedig
aan te zien en te zeggen: ziet, dat is mijn werk!
Dit betekent het Amerikaan te zijn
Wie onzer heeft de moed dit Credo tot het zijne te maken
DOOR wijziging in de opzet zal het
terrein aan de Croeselaan belang
rijk meer exposanten herbergen dan in
1953. Het informatiecentrum in de Vree
burggebouwen heeft vorig jaar uitste
kend voldaan, reden waarom het aan
tal informatiestands opnieuw zal wor
den uitgebreid. De Irenehal en de
Beatrixhal zullen wederom ingenomen
worden door de Nederlandse textiel-
jaarbeurs.
Naast de algemene voorjaars- en na-
jaarbeurs staat er voor 1954 nog een
aantal andere beurzen op het program
ma. De serie wordt geopend door de
lederwarenbeurs op 18 Januari, gevolgd
door de beurs voor meubelen en wo
ningtextiel in Februari, de interleder,
de beurs voor koffers en lederwaren in
de a.s. zomer, de landbouwbeurs en de
Vochema.
Het aantal gevallen van zogenaamde
„witte pokken", dat zich in de Resi
dentie voordoet, is waarschijnlijk niet
by het drietal, dat dezer dagen gecon
stateerd werd, gebleven. Vier personen
uit hetzelfde gezin zijn gisteren geïso
leerd, aangezien zich by hen verdachte
verschynselen voordeden. Er kon nog
niet met zekerheid worden vastgesteld
of het gevallen van witte pokken be
treft. De nieuwe patiënten hebben de
leeftijd van 14 tot 20 jaar en zijn uit
hetzelfde gezin afkomstig als één der
reeds geïsoleerden.
Natuurilijk weten we, dat ook in
onze provincie het roer om moet. Na
tuurlijk zijn we er met vele anderen
van overtuigd, dat er om het maar
eens heel lelijk te zeggen ook hier
een beduidend aantal agrariërs zal
moeten worden gespuid, hetzij door
middel van emigratie dan wel door
opneming in de industrie. Dit terwille
van eigen en ook van anderer econo
mische bestaanszekerheid. Doch dit wil
nog niet zeggen, dat we nu maar door
dik en dun emigratie en industrialisa
tie gaan propageren, dat we geen ge
voel hebben voor de bezwaren die er
onmiskenbaar in beide oplossingen
schuilen. In de industrialisatie van
West-Friesland bijvoorbeeld hebben
we altijd een zwaar hoofd gehad, waar
bij het niet zo zeer ging om de wense-
lykheid dan wel om de uitvoerbaar
heid. In de eerste plaats hebben we ons
daarbij gerealiseerd, dat de agrarische
bevolking maar weinig industrie-min-
ded is, terwijl voorts en dit weegt
nog zwaarder een jonge industrie,
die zich wil ontplooien, zich bij voor
keur niet vestigt in een uithoek van
het land, tenzij ze hierop zou zyn aan
gewezen in verband met de aard der
te verwerken producten.
Buiten het gebied van Zaan en ÏJ-
mond heeft .Alkmaar met goede ver
bindingen te land en te water een goe
de kans. maar over het gedijen van de
industrie in het achterland moet men
zich geen al te grote illusies maken.
Dit standpunt wordt thans reeds be
vestigd door de gang van zaken in de
Streek. Grootebroek b.v. schreeuwt om
industrie, maar deze stem is als die
eens roepende in de woestijn. Groote
broek zit momenteel met een duur in
dustrieterrein, doch het zal nog maar
moeten afwachten, of er wat op komt.
Nu laat men drieduizend brochures
drukken a raison van bijna een gulden
per stuk, ook in de Engelse en Duitse
taal. Uit dit besluit proeven wy, zo het
althans niet als noodsprong moet wor
den aangemerkt, een bepaald optimis
me, dat niet door ons wordt gedeeld.
Niet omdat we tegen industrialisatie
zouden zyn, maar omdat we en dit
geldt voor een goed deel van de pro
vincie rekening willen houden met
de beperkte mogelijkheden. Men kan
nu wel dure brochures laten drukken
in het Duits en in het Engels, maar
voor ons staat in het kort gezegd één
ding vast: Londen komt toch niet naar
Lutjebroek
Op de HOKY te Den Haag ls Maan
dag het kampioenschap van Nederland
in het kunstryden gereden, dat na
spannende stryd by de dames werd
gewonnen door de 18-jarige Haagse
kunstrydster Nelly Maas. Voor de eer
ste maal in de geschiedenis van het
kunstrijden Is de nationale titel in het
bezit gekomen van een kunstrijdster
uit de residentie. De titelhoudster Lldy
Stoppelman was niet gedisponeerd en
toen zy na de verplichte figuren, welke
ln de ochtend- en middaguren werden
gereden, met grote achterstand op de
vierde plaats stond, trad zy des avonds
voor het vry rijden niet meer aan.
Zij had koorts en achtte zich niet in
staat haar „kur" te demonstreren. Na
de verplichte figuren had Nelly Maas
de leiding met 265.5 punten tegen Joan
Haanappel, eveneens lid van de kunst-
ryclub „Houtrust", 265.1 punt en de
zeer jeugdige Sjoukje Dykstra met
264.9 punten. Lidy Stoppelman had na
de verplichte figuren 248.8 punten,
waarmede de Nederlandse kampioene
van vorige jaren reeds een aanzien-
lyke achterstand had geboekt De jury,
bestaande uit de twee Belgen, de heren
M. Nicaise en A. Voordeckers en voorts
uit mevr. dr L. Benedict uit Enschede,
stond by het vrije rijden voor een moei
iyke taak, waarvan zij zich uitstekend
gekweten heeft.
Nelly Maas, de oudste van het drie
tal favorieten, demonstreerde een
moeilijk programma met vele spron
gen. Zij ging geen moeilijkheid uit de
weg. Haar ruimteverdeling was voor
treffelijk en de opbouw van haar oefe
ningen was ruim voldoende. Ondanks
het feit, dat zij een keer ten val kwam,
heeft zy haar „kur" met grote zeker
heid gereden. In behoorlijk rhythme en
met een vry hoge vaart, waardoor de
bewegingen vloeiend in elkaar over
liepen.
De uitslagen luiden: 1. en kampioene
van Nederland Nelly Maas, 2. Joan
Haanappel, 3. Sjoukje Dijkstra, 4. Net-
ty Delvoix, 5. Hetty Maywald, 6. Leni
Edelman.
Dansparen: 1. en kampioenen van
Nederland Loekie Daudey en Aad van
Dam; 2. Toki en Koos Odink.
Junioren dames: 1. Rietje Beek.
Junioren heren: 1. Leo Visser.
Na afloop reikte mr H. W. Vliegen,
voorzitter van de KNSB de pryzen uit.
Twee dienstplichtige militairen «ijn
ontsnart uit het koninklijk depot voor
discipline te Nieuwersluis. waar zij voor
straf waren opgesloten. Een hunner 1»
weer aangehouden.