GIOVANNINO GUARESCHI, schepper van Don Camillo De vrouw als arbeidskracht Franse Jonge Kerk veroordeeld Wie werken wil, moet daartoe de gelegenheid krijgen Een ontmoeting met een melodramatische reus Regionale training van KNVB Ook Duitsland krijgt beroepsvoetbal ZFC-Noordhollands elftal is uitgesteld Boeiende biografie van de condottiere van het land van Parma Don Camillo en de Kleine Wereld In Engeland strijdt men voor gelijkstelling in salariëring Clerus achtte haar te weinig katholiek GEESTELIJK LEVEN Italië-Egypte onder leiding van L. Hom BEROEPINGSWERK Roekelocs rijder gestraft Oude man kon zelfs in bed het roken niet laten WOENSDAG IS JANUARI 1954 (Van een bijzondere medewerker). JN het uitgeverspaleis van de firma Rizzoli aan het Carlo Erhaplein te Milaan is als apart departe ment ook het satyrische weekblad „Candido" ondergebracht. Het is het grootste van de uitgebreide serie wilde spot- en lachbladen welke het naoorlogse Italië rijk is, en heeft een oplage die tussen de 3 en 400.000 schommelt. De hoofdredacteur, chef-tekenaar, kroniekschrijver, stripontwerper en opmaker van het blad is een forse, ruig geklede man met zwarte Stalinsnor en vurige ogen. Hij heet Giovannino Guareschi (de voornaam betekent in het Nederlands „Jantje", de achternaam wordt uitgesproken: „Kwareschi") en is goed 45 jaar oud. J)EZE inleiding moge de schijn wekken, dat de vermaarde auteur gemak kelijk is op te sporen, doch niets blijkt minder waar, zodra de bezoeker ondanks enkele voor afgegane expressebrieven en telegrammen zich in het gebouw op het pad begeeft om Guareschi te spreken. Portiers en secretaressen geven het routineantwoord, dat de baas afwezig is. Doch daaraan hoeft de reiziger van ver zich niet te sto ren. Hij rekent op bij stand van Guareschi's plaatsvervanger: dr Carlo Manzoni, zelf ook teke naar en journalist. Maar de heer Manzoni betreurt als een oprecht onbe trouwbaar Zuiderling dat maestro net enkele dagen af wezig is, op reis, en pas Zaterdagavond De correcte Hollander zoekt in het Frans enkele woorden van bedrem meld protest. Er was toch een afspraak gemaakt Er moesten toch persoon lijke besprekingen ge voerd worden over de toneelbewerking, waar van de uiteindelijke ver sie nadrukkelijk door de grote man goedgekeurd diende te worden? Na dit verweer gaan enkele telefoontjes door gebouw en stad. de vreemde bezoeker lijkt hardnekkig en serieus en niet om een of ander wis sewasje binnen gedron gen zoals Guareschi da gelijks blijkt te overko men en zo krijgen we zijn particulier adres. Hij woont enkele hui zenblokken verder. Als het kantoor, waar hij naast zijn werkkam,er trouwens nog een lege „cel" heeft om echt te werken, hem te druk wordt, vlucht hij naar zijn ruime woning. En in die welgedane behuizing zoekt hij dan nog vaak rust inde keuken, waar hij tussen de koele, marmeren wanden op een tafelrand zijn prenten voltooit en zijn wijd en zijd gelezen kronieken aan elkaar vlecht. Dit alles geschiedt tus sen de Zaterdag en Dins dagavond, wanneer zijn blad naar de drukkerij verhuist. De resterende weekdagen zien Gua reschi dan meestal niet in de lawaaiige, over drukke, bezige industrie, millioenenstad Milaan. Hij neemt zijn vorstelijke Mercedes en rijdt de Po- vlakte in, naar zijn land van herkomst. T)IE zwarte automobiel is geen „toeval". Van oudsher was de kunstenaar een verwoed technisch knutselaar en motorliefhebber. Zijn garage telt diverse sportfietsen en motorrijwielen. Als zovele Noord- Italianen bezit Guareschi een uitge sproken technische aanleg. Vermoeit het werk hem al te zeer of raakt hii niet op dreef in een gecompli ceerde campagne, dan duikt hij een uur in zijn werkplaats, haalt een fiets uit elkaar, repareert zijn auto radio, poetst en rommelt. Toen zijn blad en boek een commercieel suc ces begonnen te worden, waar zijn uitgever nooit op gerekend had, maakte de fi-ma Rizzoli een hoffe lijk gebaar om de snel in faam ge groeide meester een beetje te „ver sieren"; men bood hem een fraaie, gestroomlijnde. Oldsmobile ten ge schenke aan. Guareschi reageerde op deze geste met een teleurgesteld: „Zo'n Amerikaanse slee kan ieder een zich aanschaffen, maar iets aparts, zoals een Mercedes-Diesel...." En hij kocht er zich nog een zwarte, sonore Mercedes bij. Die voorkeur heeft overigens niets met bijzondere iiefde voor Duits land te maken: integendeel. Guare schi heeft met de Duitsers nog een oude vete uit te vechten, en daar van getuigt hij bijna wekelijks in zijn blad. Het einde van Hitler's oor log m_ Europa overviel de Italiaan se anti-fascist en dienstweigeraar in een Pools strafkamp nabij Ausch- witz. „Ik was toen gereduceerd tot een schim van beenderen, met een totaal gewicht van 100 pond inclusief honger, luizen en melancholie", ver telt hij grijnzend. Hiermede zijn we gekomen tot de coeiende biografie van de condot- Tlei"e van het land van Parma, een melodramatische figuur, die naar onze Nedèrlandse maat misschien een beetje ruig en extreem aandoet, maar in zijn eigen milieu van hard- Koppige boeren nauwelijks opvalt. £ijn levensverhaal, in eigen lapi daire „Weltschmerz" weergegeven, luidt in het kort: „Ik ben geboren op de feestdag iai" Si°nAo revolutie 1 Mei, in het jaar 1908, als zoon van een onder- SoZeluS le n°£ tot 1949 voor de Kias heeft gestaan in ons dorpje, riil -ar 50-jarig jubileum als on- «erwuzeres schonk de Pastoor haar „,illens..tlet feestcomité een wekker, J™r z?.] nu naar luistert indien ze nr%r u n'et benut voor het in brengen van pensioenrequesten. j'r., ouders_ hadden graag gezien, mu, ingenieur werd, doch aan de Jsiteit trok de tekenkunst, nnit, nooit enig onderricht ge- rm o dermate aan, dat ik Kn/efla.mebureau terecht kwam. rn Q,et^ekking eindigde in een fias- tièc. i- Pen begon een reeks baan- ts6ibewaarder, nachtportier, tsncwilne-eraar' volksverteller, die snhV~ .uitmonden in het corrector- wa* v -b1-1 een krantenbedrijf. Om vrrv.fi1'' verdienen, schreef ik zelf en tfi n ,vaD Plaatselijke strekking, e 3aar caricaturen bij. Dat danfl ™j entrée bij een Maan- slmïïorR5nbl?d' waarvan ik ten- dath-re'^actioneel leider werd, om- niemand anders het wilde tart~Si,e weg geraakte ik in con- Miiaa e* sportblad Bertoldo in uivLIf j' ,-?n onderneming waar ik diriif, bij gebrek aan mede- mi: directeur ben geworden. Met ern e ^en tijdlang als hulpje lator -u ït in de architectuur, die wifff '1 Amerika grote roem ver- Stcinber car'cat:ur's'" namelijl (Saul - P°, oorlog brak uit buiten mijn loao en i°en ik op een avond in vernam dat mijn broer in Rus- and gesneuveld was, maakte ik mij if: woedend en dronken, dat de po- j", .,mi.l van de straat meenam om- d? '{5. 'uidkeels het regiem beledig- at was het begin van een U we serie narigheden. Pas een 't31-..?3 de bevrijding kwam ik Italië als geraamte terug. Hoe wei ik mij vast voorgenomen had, znn n°?'t meer met de politiek te nm J1 bemoeien, inviteerde men mij rifv.4 'eiding van een nieuw opge- «cnt satyrisch blad te aanvaarden. Dat was Candido, En zo geraakte ik, voordat ik het wist, weer snel tot over de oren in politiek krakeel. Daarin zit hij nu nog, alleen is hij er niet magerder op geworden Behalve tegen de communisten voert hij ook een geregelde burgeroorlog tegen de christelijke democraten van De Gasperi en Pella, benevens een aantal andere regeringspartijen. Hij is een recalcitrante individualist van ouderwetse dorpsstijl zoals zijn verhalen en films ten overvloede be wijzen. Overbluffend succes JJET wonderlijke succes van zijn „Don Camillo"-boeken? Er waren reeds enkele bundels short-stories en kronieken van hem verschenen met welwillende locale echo in de Po-vlakte bij zijn talrijke landelijke lezers. Doch het „officiële" Italië beschouwde hem als een gezellige oproerkraaier, meer niet. Toen ver scheen een alleraardigste film: „Gente Cosi", een vrolijke tragedie van de strijd op het platteland tus sen behoudende dorpsnotabelen en communistische infiltranten. Gua reschi's propagandistische humor bleek een wapen te zijn geworden. Een verzameling romantische, wee moedige en ironische dorpskronie ken uit een gefingeerd plaatsje in de „Bassa", in de laagvlakte van de Po nabij Parma, schreef hij als feuilleton voor Candido in de win ter van 194G'47. Zij waren ge baseerd op zijn eindeloze kroegge- sprekken met boeren en burgers met gemeentesecretarissen en klooster zusters, met veeartsen en pastoors uit de vele plaatsen, die hij elke week ook nu nog trouw be zoekt. Als boek kreeg deze bloem lezing de titel Piccolo Mondo. „De kleine Wereld van Pastoor Camillo", wiens tegenspeler de rode burge meester Peppone was. Zij had suc ces, doch buiten Italië werd het boek uiteraard niet opgemerkt. Totdat in 1948 een Oostenrijks journalist, Alfons Dalma, die uit Tirol stamde en Italiaans las, het boek cadeau kreeg van een vriend. Hij las er nu en dan een verhaaltje uit en vertaalde enkele van de dorpsschetsen voor een dagblad te Salzburg, waaraan hij verbonden was. Zij sloegen bij de lezers in die om méér vroegen. Zo kwam de Oostenrijkse vertaling van het boek tot stand ir 1950, „puur voor Dal ma's plezier". Guareschi hiad hem op een desbetreffende aanvraag ge waarschuwd, dat buiten Italië zich geen sterveling voor het werk in teresseren zou, als zijnde van puur locale strékking. Doch de uitgeverij Otto Muller in Salzburg durfde het wel aanZij heeft nog nooit zulk een slag geslagen. Tussen Kerst- IN de nacht na de première van de film „Don Camillo" verwier) Kees van Iersel door bemiddeling van de uitgeverij „De Fontein" te Utrecht het recht voor toneelbe werking van Giovannino Gua reschi's boeken: „Don Camillo en de kleine wereld" en „Don Camillo en zijn Kudde". Toen enige t\jd later de Toneel groep Theaterwerd gesticht, werden vanzelfsprekend beide stukken op het repertoire ge plaatst. De toneelbewerking werd toe vertrouwd. aan Johan Walhain. Deze kweel zich zo goed van zijn taak dat Guareschi naar aanlei ding van de bewerking seinde: „Va bene"! Albert van Dalsum verklaarde zich bereid de rol van Don Camillo op zich te nemen. mis 1950 en Kerstmis 1952 wer den er in Oos'cnrijk en Duitsland meer dan 300.000 exemplaren van verkocht. De verfilming trok in alle grote Duitse steden maandenlang uitverkochte zalen. Intussen was ook een New \orkse uitgever, de firma Pellegrini Cu- hady op het Italiaanse succes attent geniaakt. Samen met de bekende Lnndense uitgeverij Gollancz oracht zij een Engelse bloemlezing der feuilletons uit, die tot „Boek-van- de-Maand" gekozen werd. Met Nieuwjaar 1953 waren er alleen in de Verenigde Staten reeds 500.000 stuks in omloop gebrachtDe Franse vertaling bij de Editions du Seuil (uitgeefster van het bekende maandblad „Esprit") is thans reeds over de 800.000. In totaal zijn er al meer dan 20 verschillende ver talingen in omloop, waarbij een He breeuwse. Het succes van de Nederlandse editie, door De Fontein te Utrecht verzorgd, is overbekend. In de 30 maanden sedert publicatie, werden er gemiddeld 5000 exemplaren per maand van verkocht, hetgeen voor een buitenlands boek in ons land een record heten mag. Een tweede bundel Don Camillo-verhalen bracht het de laatste maanden tot een ge middelde van 10.000 per maand. Giovannino Guareschi hoort met welbehagen de verslagen over het toenemen van zijn sneeuwbal-boek aan, en maakt in gebroken Frans „bon mots" over ons land van koei en en kaas. Hij was er nog nooit, maar heeft een bijzondere warme herinnering aan een nationaal pro duct, dat hij onlangs op een film première in Parijs voor het eerst over de tong kreeg namelijk een slok onvervalste jenever uit Schie dam. H;i klikt en straalt als hem een verse kruik overhandigd wordt, een gebaar dat méér ijs breekt dan welke analyse van zijn succes ook. Hij zou geen echte Parmesaanse landman zijn, als hij na een goede borrel niet begon té smelten voor het verzoek, over enkele maanden naar de première Van" ~d'e"toneelver sie van „Don Camillo" te komen, met Van Dalsum in de hoofdrol. Hij moet er eerst eens goed over eten, besluit hij, en begint ons de geheimen van zijn vaderlandse me nukaart uit te leggen. Ook op dit terrein is hij een oud vakman. Het geen niemand verwonderen zal, die „zijn" pastoor heeft zien eten „HET IS opvallend, hoeveel gemakkelijker een Amerikaanse vrouw het probleem gezin-plus-werk opvat dan de Europese vrouw. Voor haar is het louter een practische kwestie van tijdsverdeling, terwijl wij het probleem nog altijd behangen met loodzware vooroordelen", lazen wij onlangs in een verhandeling over het buitenshuis werken van de ge trouwde vrouw. Wij zouden deze zelfde zin gaarne als uitgangsput wil len nemen voor een kleine duik in het probleem „werkende vrouw", waarvan het sub-probleem „werkende getrouwde vrouw" tegenwoordig wel het meest brandende is. Werkende vrouw zijn wij vrijwel al len te eniger tijd geweest en wij hebben daarbij opgemerkt, dat onze mannelij ke collera'' beter betaald werden dan wij. Wonderbaarlijkerwijze laat dit, op geen enkele redelijke grona berustende ver schil, de meeste vrouwen Siberisch. Het wordt als een vaststaan feit aanvaard er. daarmee basta. De verklaring van deze onverschilligheid ligt waarschijn lijk op het gebied der toekomstplannen van de gemiddelde jonge vrouw. j meeste werken toch slee' ts tot het mo ment, waarop zij zullen gaan trouwen. Inmiddels vormen zij een spaarpotje, waaruit dan een groter of kleiner deel van de uitzet kan worden bekostigd. Is dit laatste een goed argument om te eisen wat haar krachtens gelijke pres tatie toekomt, 't verregaande gebrek aan interesse b arbeid en bedriif behoudt de overhand. Deze zo grote groep drukt door haar houding het inkomen van die vrouwen, die om welke reden dan ook niet trouwen en van haar, die na hun huwelijk blijven doorwerken. |N Engeland strijden de vakvereni gingen reeds lang voor een volledige gelijkstelling, erven uitgaande, dat het in de eerste plaats redelijk is en in de tweede plaats de mogelijkheid zal uit sluiten van vervanging op grote schaal van mannen door vrouwen, om zo doende tot een vermindering van de productiekosten te komen. Begrijpelijk is ook, dat de vakver enigingen indertijd het eerst aanklop ten bij hun eigen Labour regering. Immers, de vrouwen in de Engelse staatsdienst maken niet minder dan een derde van het totaal aantal over- heidsemployé's uit en ook zij ont vangen een lager salaris dan hun man- nelijke collega s. Minister Hugh fjaits- kell, beheerder van de berooide Engel se schatkist tijdens de Labour regering, wees de eis van de hand. Hij deelde mee, dat gelijkstelling van salarissen van vrouwelijke ambtenaren de schat kist 25 millioen per jaar zou kosten, maar dat voor hem nog zwaarder woog het feit, dat de industrie ongetwijfeld het voorbeeld van de staat zou moeten volgen, waardoor de kostprijs van de industrieële producten teveel zou stij gen; begrijpelijk, wanneer wij beden ken dat in geheel Groot-Brittannië van de werkende bevolking een derde vrouwen zijn, waaronder vele gehuw den. In Amerika was dit reeds lang een normaal verschijnsel en ook daar is het door de laatste oorlog sterk toege nomen. Zeker een niet onbelangrijk deel van de hoge levensstandaard in de Verenigde Staten is te danken aan het dubbele inkomen van vele gezin nen en een verhoogde productiviteit van het volk als geheel door toenemen de benutting van vrouwelijke arbeids krachten. JUICHTEN wij nu eens de blik op Ne derland, waar de werkende ge trouwde vrouw nog steeds met een enigszins scheel oog wordt aangeke ken Om te beginnen is het altijd maai een bepaalde categorie, welke door de critici naar het huishouden wordt te rugverwezen. Deze zelfde critici zou den zeer verstoord zijn, wanneer b.v. alle getrouwde werkvrouwen er het dweiltje bij neerlegden, omdat zij hun hogere roeping in haar gezin moesten gaan vervullen (en wat te denken van de hogere roeping, als er geld te kort is?) Ook zou een lange wachttijd in de winkels, waar nu de vrouw de ge hele dag meehelpt, hun geenszins be vallen. En deze werkende, getrouwde vrouwen, waarvan iedereen het wer ken aanvaardt, vormen toch werkelijk geen geringe groep: ca. 100.000 boerin nen, 55.000 winkeliersters, 22.000 in di verse beroepen, zegge en schrijve meer dan 17% pet. van de ongeveer 1 mil lioen getrouwde vrouwen die Neder land rijk is. Waarom dan de kennis en ervaring, welke men als jonge vrouw heeft op gedaan, teloor laten gaan in een com plex van huishoudelijke bezigheden, welke een groot gedeelte van ons op zijn zachtst gesproken vervelender vindt dan ons vroegere werk? Voor een arbeidsverdeling van een aantal huis houdelijke bezigheden -is vrijwel iedere weldenkende echtgenoot te vinden, terwijl een beroepshalve aangetrokken kracht het zware werk doet. £N de kinderen? Hier komt het zwaarste geschut in het veld en hier staan ook de meeste vrouwen machte loos. Waai; de vrouw, die de trappen komt boenen en de kamer een goede beurt komt geven, in die tijd haar kin deren laat. of de vrouw, die de hele dag op de markt staat om haar gezin te onderhouden, komt weer niet ter sprake. Goede crèches, goede bewaar scholen en later de lagere school zul len vaak een aanmerkelijk gunstiger uitwerking op de kinderen kunnen hebben dan een moeder, die geen kans ziet een paar boodschappen te gaan doen omdat het kind anders alleen is Maar de nadruk leggen wii hier op het woordje goéde. Goede crèches zijn hier in Nederland dan ook een eerste ver eiste. En heus niet alleen voor wer kende vrouwen. Wij hebben vele vrien dinnen, die aan huis gekluisterd zijn omdat zij geen weg weten met hun spruit. Zij worden gedegradeerd tot huissloven en dat zonder noodzaak. Het wil ons voorkomen, dat zulke instel lingen vrijwel overal van gemeentewe ge rendabel te exploiteren zouden zijn Tot slot willen wij er op wijzen, dat de arbeidsmarkt een vreemd aspect zou gaan vertonen, wanneer morgen aan de dag alle gehuwde vrouwen zich geroepen zouden voelen te gaan ar beiden. Dit is ook niet nodig of wen selijk. Velen voelen zich gelukkig in huri huishouding, maar evenzeer moe ten de velen, die wèl willen werken, daartoe de volle gelegenheid krijgen Zowel voor haarzelf als voor de Ne derlandse economie zou dat van on schatbare waarde zijn. Er is hier een macht'- reservoir van waardevolle ar beidskrachten. dat zeker niet ongt bruikt mag blijven. Na de voorlopige liquidatie van de kwestie der priester-arbeiders in Frankrijk, valt het op hoe met zekere gestrengheid van R. Kath. kerkelijke zijde sedert eind Oct. jl. wordt opge treden tegen de dusgenaamde „Jonge Kerk" („Jeunesse de 1'Eglise"). Hierbij gaat het om een groep jongeren bin nen de R. Kath. Kerk in Frankrijk, die zich in 1936 verzamelde te Lyon rondom de dominicaner pater Montu- clard. De oorspronkelijke groep be stond uit ongeveer 40 jonge mensen, leden der R. Kath. Kerk, die sedert 1942 ook een publicatie de wereld in zonden en zich in 1946 vestigde in Pa rijs, nader: in de voorstad Petit Cla- mart, aldus het persbureau der Ned. Herv. Kerk. Reeds destijds beschikte deze ge meenschap over een net van werk groepen, voornamelijk samengesteld uit intellectuelen, die de problemen der moderne wereld beschouwden. In 1949 deed zich in deze groepen een soort crisis voor, toen het haar dui delijk werd, dat zij zich niet tot de intellectuele kringen konden beper ken, doch zich ook dpen dienden te stellen voor de arbeiders. Aan deze frontverandering lag de gedachte ten grondslag, dat het Marxisme de enige werkelijkheid was, die in de moderne wereld telt en dat alle problemen, waarvoor ook de Kerk zich geplaatst ziet, uit deze smeltoven komen. Een en ander bracht de „Jonge Kerk" tot sociale emancipaties, die de RK clerus hevig verontrustten. En dat te meer, waar de „Jonge Kerk" steeds minder kon verzwijgen, dat de eigenlijke aan de Kerk gestelde vragen afkomstig waren van de atheïstische emancipatie van het proletariaat, dat verstrikt was in het „goede christelijke geweten" of, tengevolge van blinde politieke hartstochten, in een luchtledig was geraakt. In 1952 publiceerde pater Montu- clard een werk: Het wereldgebeuren en het geloof („Les Evénements et la Foi"), dat grote ergernis verwekte en De eerste regionale centrale training van de reeks, welke beraamd is in het kader van de plannen van de techni sche commissie van de KNVB om op bredere basis te komen tot verbetering van het spelpeil, is Dinsdagavond on der leiding van bondsoefenmeester Ka- rel Kaufmann op het fraai verlichte R.B.C.-terrein te Roosendaal gehou den. 28 Brabantse voetballers en een Zeeuw van 18 tot 24 jaar waren voor deze training uitgenodigd. Behoudens een vijftal spelers,, die wegens mili taire .dienst verstek moesten laten gaan, waren allen opgekomen, waaruit wel de grote animo voor deze nieuwe voet bal: raining bleek. De heer H. Pelikaan van de technische commissie van de KNVB verwelkomde de spelers die telkens in groepen van 8 man op het veld kwamen. Hij legde er daarbij de nadruk op, dat het de bedoeling van de bond is, de uitgenodigde spelers een kans te geven om door serieuze deelneming aan deze training zich een plaats te veroveren in een vertegen woordigend elftal, ook voor interna tionale ontmoetingen. In Mainz is op voorbeeld van de Nederlandse 'beroepsvoetbalbond, de Duitse beroepsvoetbalbond opgericht. Een van de Destuursleuen verklaarde, dat in verschillende steden, spelers van eerste klasse clubs toezegging hebben gedaan zich bij de bond te zullen aan sluiten. Tien of twaalf elftallen zullen worden gevormd, die Woensdags en Zaterdags wedstrijden zullen spelen. Reeds eerder werden van particulie re zijde pogingen gedaan in Duitsland tot beroepsvoetbal te komen, doch deze liepen alle vast op het gebrek aan de nodige speelvelden. Een woordvoerder van de Duitse Voetbalbond (DFB) gaf als zijn mening te kennen, dat het invoeren van het professionalisme door particulieren zo wel technisch, financieel als organisa torisch onmogelijk is. Bovendien zal, de nieuwe bond. zo zeide de woordvoerder, nooit door de FIFA erkend kunnen worden, daar reglementair slechts een nationale organisatie lid van de inter nationale voetbal federatie kan Zijn. De lichtwedstrijd ZFCNoordhol lands KNVB-jeugdelftal, welke "heden avond te Zaandam zou worden ge speeld, gaat niet door. De wedstrijd is uitgesteld tot Woensdagavond 20 Jan. De opstelling van het elftal blijft ge lijk, met uitzondering van het feit, dat Fleur (KFC) door Stolk van CSV wordt vervangen. Bij de reserves is Schippers van Alkmaarse Boys toege voegd. De wedstrijd Italië—Egypte, de twee de en laatste wedstrijd tussen beide landen in de voorronde van het tor nooi om het wereldkampioenschap, zal op 24 Januari te Milaan worden ge speeld en door de Nederlandse scheids rechter L. Horn (Bentveld) worden geleid. Horn zal door zijn collega's K. Schipper (Groningen) en J. Bronk- horst (Velp) als grensrechters worden geassisteerd. DF. ENGELSE BEKERCOMPETITIE In een overgespeelde wedstrijd Van de derde ronde heeft Ipswich Town te Oldham met 1-0 van Oldham Athletic gewonnen. Ipswich komt nu in de vier de ronde, te spelen op 30 Januari op eigen terrein tegen Birmingham City uit. op de index werd geplaatst. De schrB- ver moest zich van zijn aroeid jeruS" trekken en mocht zich tegen de op hem geuite critiek niet verzetten. Op 15 October 1952 werden de gelovigen door de bijeenkomst van kardinalen en aartsbisschoppen attent gemaaxt op de marxistische tendenzen der bewe ging en de jegens haar geuite beschul digingen namen steeds scherper vorm aan. Tenslotte werd de verbanning van pater Montuclard uit F rank rijs geëist. Hij werd naar Rome geciteerd en op 23 Maart 1953 verzocht hij te rugstelling in de lekenstand, aan welk verzoek op 18 Mei d.a.v. werd voldaan. Eind October 1953 sprak de bijeen komst van kardinalen en aartsbis schoppen, die met betrekking tot het probleem der arbeider-priesters niet eenstemmig was, zich unisono un voor de veroordeling der „Jongt Kerk", op grond van het feit, dat de clerus haar systematische verlooche ning verweet met betrekking tot ^de Kerk en de neiging deze zonder hiër archie te willen reformeren. Op dat moment telde deze beweging nauwe lijks meer dan 300 actieve leden. Haar invloed echter, voornamelijk terug te voeren tot haar talrijke publicaties, ir veel groter. Op een tweedaagse vergadering (3! October en 1 November) hielden haai afgevaardigden zich met de nieuwe situatie bezig en in een verklaring, die kort daarop werd gepubliceerd, erkenden zij eenstemmig de noodzake lijkheid van hun voortdurende gods dienstige verplichting, die uit hun bij zondere situatie voortsproot. Ander zijds bleek de eerbied voor de R. Kath. Kerk en haar clerus daaruit, dat zij zich bereid verklaarde zich te willen bezinnen op de tot haar ge richte beschuldigingen en voortaan, waar mogelijk, de geest der revolutie te zullen vermijden. Bijna eenparig besloot men de aanduiding „Jonge Kerk" te laten vallen en naar nieuwe arbeidsvormen en -wegen te zullen zoeken. Tegen Pasen van dit jaar zal een nieuwe algemene vergadering worden belegd, waarin dan bepaalde beslissingen te verwachten zijn. Het Franse weekblad „Réforme" heeft aan dit alles reeds een critische waardering gewijd en merkt daarbij op, dat het de moeite waard is te constateren, dat het machtswoord van de Kerk niet in staat is geweest de werkzaamheid dezer beweging stil te leggen. Want, belangrijker dan het oordeel der Kerk is voor haar leden de verplichting van het geloof tegen over Jezus Christus. Aan de andere kant is het, aldus „Réforme", begrij pelijk, dat zij niet de kerkelijke ge meenschap wilde verlaten. Want haar arbeid toont één der meest belofte volle pogingen van R. Kath. christe nen in onze wereld en haar verzet tegen de onderwerping aan de Kerk kan de Kerk tenslotte slechts dienen. Ned. Herv. kerk. Beroepen te Engelbert-Westerbeek: M. A. Slaager, voorganger Vereniging Vrijz. Hervormden te Alblasserdam- Niouw Lekkerland. Beroepen te Goutum-Swichum, W. J. Fourtier te Oostbrugge. Aangenomen n. Beuningen-Winssen, G. Messie, vic. te Beuningen. Bedankt voor Amsterdam- W.:. A. Joh. Jorg te Almelo. (Nadere beslissing).' Beroepbaarstelling. De heer J. Kui pers, vic. te Lemele, stelt zich beroep baar. Geref. kerken. Aangenomen de benoeming tot hulppred. te Zuilichem: F. Strikwerda, em. pred. te 't Zand in Groningen, die bedankte voor ae benoeming tot hulp prediker te Hindelopen. Vrije evangelische gemeenten. Aangenomen naar Dordrecht: J. Ver boom te 's-Gravenhage. Waalse gemeenten. Beroepen te Maactricht-'s-Hertogen- bosch R. F. Ie Gras te Delft, die dit beroep ook aannam. Gcref. kerken. Beroepen te Idskenhuizen, C. Mak Azn., te SI. Jac. Parochie. Aangenomen naar Laren (N.H.) (vac. H U. Buitink), T. T. Bakker te Oude er Nieuwe Bilötzijl, die bedankte voor Schoonebeek. Bedankt voor Bunscho ten-Spakenburg (vac. dr H. B. Visser), J. Nawijn le Aalten. De achttien jarige groentenhandelaar J. H. van H. uit Doorn behoort tot een van die wegpiraten, die zo dikwijls onnodige verkeersongevallen veroor zaken met ernstige gevolgen. In Sep tember van het vorige jaar trok hij zijn wagen met een vaart van honderd kilo meter door een smalle bocht van de Amersfoortseweg, omdat hij haast had om een voetbalwedstrijd bij te wonen. Hij veroorzaakte daarbij een aanrij ding met een voor hem rijdende dame. Deze liep daardoor een hersenschud ding, een sleutelbeenbreuk en een shock op. Wegens schuld aan het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel werd de jongeman gisteren door de rechtbank te Utrecht veroordeeld tot een gevan genisstraf van drie maanden, waarvan zes weken voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaar en ontzegging van de rijbevoegdheid voor de duur van zes maanden voorwaardelijk. De 85-jarige Hagenaar F. S. was dezer dagen met een brandende pijp naar bed gegaan. De gevolgen bleven natuurlijk niet uit en de kapok van de deken raakte in brand. De oude man, die helemaal alleen woont, bluste het vuur met een emmer water, waarna hij zich weer te ruste begaf. De vol gende morgen constateerden de buren een sterke rookontwikkeling in het perceel en waarschuwden onmiddellijk de brandweer. Het bleek, dat de ka pok was blijven smeulen. Wonder bo ven wonder had de bewoner geen schadelijke gevolgen van dit ongeval opgelopen. TROFESSOR THIJSSE NAAR INDIA. Prof. ir J. Th. Thijsse. directeur van hef waterloopkundig laboratorium te Delft, zal 15 Januari per vliegtuig naar India vertrekken, waar hij als ad viseur van de Indiase regering zal op- tieden. Prof. Thijsse za! waarschijnlijk drie weken in India verblijven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 3