GIOVANNINO GUARESCHI,
schepper van Don Camillo
De vrouw als arbeidskracht
Franse Jonge Kerk veroordeeld
Wie werken wil, moet daartoe de
gelegenheid krijgen
Een ontmoeting met een
melodramatische reus
Regionale training
van KNVB
Ook Duitsland krijgt
beroepsvoetbal
ZFC-Noordhollands
elftal is uitgesteld
Boeiende biografie van
de condottiere van het
land van Parma
Don Camillo en de
Kleine Wereld
In Engeland strijdt men
voor gelijkstelling in
salariëring
Clerus achtte haar te
weinig katholiek
GEESTELIJK LEVEN
Italië-Egypte onder
leiding van L. Hom
BEROEPINGSWERK
Roekelocs rijder gestraft
Oude man kon zelfs in bed
het roken niet laten
WOENSDAG IS JANUARI 1954
(Van een bijzondere medewerker).
JN het uitgeverspaleis van de firma Rizzoli aan het Carlo Erhaplein te Milaan is als apart departe
ment ook het satyrische weekblad „Candido" ondergebracht. Het is het grootste van de uitgebreide
serie wilde spot- en lachbladen welke het naoorlogse Italië rijk is, en heeft een oplage die tussen
de 3 en 400.000 schommelt. De hoofdredacteur, chef-tekenaar, kroniekschrijver, stripontwerper en
opmaker van het blad is een forse, ruig geklede man met zwarte Stalinsnor en vurige ogen. Hij
heet Giovannino Guareschi (de voornaam betekent in het Nederlands „Jantje", de achternaam
wordt uitgesproken: „Kwareschi") en is goed 45 jaar oud.
J)EZE inleiding moge de
schijn wekken, dat de
vermaarde auteur gemak
kelijk is op te sporen,
doch niets blijkt minder
waar, zodra de bezoeker
ondanks enkele voor
afgegane expressebrieven
en telegrammen zich
in het gebouw op het pad
begeeft om Guareschi te
spreken. Portiers en
secretaressen geven het
routineantwoord, dat de
baas afwezig is. Doch
daaraan hoeft de reiziger
van ver zich niet te sto
ren. Hij rekent op bij
stand van Guareschi's
plaatsvervanger: dr Carlo
Manzoni, zelf ook teke
naar en journalist. Maar
de heer Manzoni betreurt
als een oprecht onbe
trouwbaar Zuiderling dat
maestro net enkele dagen
af wezig is, op reis, en pas
Zaterdagavond
De correcte Hollander
zoekt in het Frans enkele
woorden van bedrem
meld protest. Er was toch
een afspraak gemaakt
Er moesten toch persoon
lijke besprekingen ge
voerd worden over de
toneelbewerking, waar
van de uiteindelijke ver
sie nadrukkelijk door de
grote man goedgekeurd
diende te worden?
Na dit verweer gaan
enkele telefoontjes door
gebouw en stad. de
vreemde bezoeker lijkt
hardnekkig en serieus en
niet om een of ander wis
sewasje binnen gedron
gen zoals Guareschi da
gelijks blijkt te overko
men en zo krijgen we
zijn particulier adres.
Hij woont enkele hui
zenblokken verder. Als
het kantoor, waar hij
naast zijn werkkam,er
trouwens nog een lege
„cel" heeft om echt te
werken, hem te druk
wordt, vlucht hij naar
zijn ruime woning. En in
die welgedane behuizing
zoekt hij dan nog vaak
rust inde keuken,
waar hij tussen de koele,
marmeren wanden op een
tafelrand zijn prenten
voltooit en zijn wijd en
zijd gelezen kronieken
aan elkaar vlecht.
Dit alles geschiedt tus
sen de Zaterdag en Dins
dagavond, wanneer zijn
blad naar de drukkerij
verhuist. De resterende
weekdagen zien Gua
reschi dan meestal niet
in de lawaaiige, over
drukke, bezige industrie,
millioenenstad Milaan.
Hij neemt zijn vorstelijke
Mercedes en rijdt de Po-
vlakte in, naar zijn land
van herkomst.
T)IE zwarte automobiel is geen
„toeval". Van oudsher was de
kunstenaar een verwoed technisch
knutselaar en motorliefhebber. Zijn
garage telt diverse sportfietsen en
motorrijwielen. Als zovele Noord-
Italianen bezit Guareschi een uitge
sproken technische aanleg. Vermoeit
het werk hem al te zeer of raakt
hii niet op dreef in een gecompli
ceerde campagne, dan duikt hij een
uur in zijn werkplaats, haalt een
fiets uit elkaar, repareert zijn auto
radio, poetst en rommelt. Toen zijn
blad en boek een commercieel suc
ces begonnen te worden, waar zijn
uitgever nooit op gerekend had,
maakte de fi-ma Rizzoli een hoffe
lijk gebaar om de snel in faam ge
groeide meester een beetje te „ver
sieren"; men bood hem een fraaie,
gestroomlijnde. Oldsmobile ten ge
schenke aan. Guareschi reageerde
op deze geste met een teleurgesteld:
„Zo'n Amerikaanse slee kan ieder
een zich aanschaffen, maar iets
aparts, zoals een Mercedes-Diesel...."
En hij kocht er zich nog een zwarte,
sonore Mercedes bij.
Die voorkeur heeft overigens niets
met bijzondere iiefde voor Duits
land te maken: integendeel. Guare
schi heeft met de Duitsers nog een
oude vete uit te vechten, en daar
van getuigt hij bijna wekelijks in
zijn blad. Het einde van Hitler's oor
log m_ Europa overviel de Italiaan
se anti-fascist en dienstweigeraar in
een Pools strafkamp nabij Ausch-
witz. „Ik was toen gereduceerd tot
een schim van beenderen, met een
totaal gewicht van 100 pond inclusief
honger, luizen en melancholie", ver
telt hij grijnzend.
Hiermede zijn we gekomen tot de
coeiende biografie van de condot-
Tlei"e van het land van Parma, een
melodramatische figuur, die naar
onze Nedèrlandse maat misschien
een beetje ruig en extreem aandoet,
maar in zijn eigen milieu van hard-
Koppige boeren nauwelijks opvalt.
£ijn levensverhaal, in eigen lapi
daire „Weltschmerz" weergegeven,
luidt in het kort:
„Ik ben geboren op de feestdag
iai" Si°nAo revolutie 1 Mei, in het
jaar 1908, als zoon van een onder-
SoZeluS le n°£ tot 1949 voor de
Kias heeft gestaan in ons dorpje,
riil -ar 50-jarig jubileum als on-
«erwuzeres schonk de Pastoor haar
„,illens..tlet feestcomité een wekker,
J™r z?.] nu naar luistert indien ze
nr%r u n'et benut voor het in
brengen van pensioenrequesten.
j'r., ouders_ hadden graag gezien,
mu, ingenieur werd, doch aan de
Jsiteit trok de tekenkunst,
nnit, nooit enig onderricht ge-
rm o dermate aan, dat ik
Kn/efla.mebureau terecht kwam.
rn Q,et^ekking eindigde in een fias-
tièc. i- Pen begon een reeks baan-
ts6ibewaarder, nachtportier,
tsncwilne-eraar' volksverteller, die
snhV~ .uitmonden in het corrector-
wa* v -b1-1 een krantenbedrijf. Om
vrrv.fi1'' verdienen, schreef ik zelf
en tfi n ,vaD Plaatselijke strekking,
e 3aar caricaturen bij. Dat
danfl ™j entrée bij een Maan-
slmïïorR5nbl?d' waarvan ik ten-
dath-re'^actioneel leider werd, om-
niemand anders het wilde
tart~Si,e weg geraakte ik in con-
Miiaa e* sportblad Bertoldo in
uivLIf j' ,-?n onderneming waar ik
diriif, bij gebrek aan mede-
mi: directeur ben geworden. Met
ern e ^en tijdlang als hulpje
lator -u ït in de architectuur, die
wifff '1 Amerika grote roem ver-
Stcinber car'cat:ur's'" namelijl (Saul
- P°, oorlog brak uit buiten mijn
loao en i°en ik op een avond in
vernam dat mijn broer in Rus-
and gesneuveld was, maakte ik mij
if: woedend en dronken, dat de po-
j", .,mi.l van de straat meenam om-
d? '{5. 'uidkeels het regiem beledig-
at was het begin van een
U we serie narigheden. Pas een
't31-..?3 de bevrijding kwam ik
Italië als geraamte terug. Hoe
wei ik mij vast voorgenomen had,
znn n°?'t meer met de politiek te
nm J1 bemoeien, inviteerde men mij
rifv.4 'eiding van een nieuw opge-
«cnt satyrisch blad te aanvaarden.
Dat was Candido, En zo geraakte ik,
voordat ik het wist, weer snel tot
over de oren in politiek krakeel.
Daarin zit hij nu nog, alleen is
hij er niet magerder op geworden
Behalve tegen de communisten voert
hij ook een geregelde burgeroorlog
tegen de christelijke democraten van
De Gasperi en Pella, benevens een
aantal andere regeringspartijen. Hij
is een recalcitrante individualist van
ouderwetse dorpsstijl zoals zijn
verhalen en films ten overvloede be
wijzen.
Overbluffend succes
JJET wonderlijke succes van zijn
„Don Camillo"-boeken? Er waren
reeds enkele bundels short-stories
en kronieken van hem verschenen
met welwillende locale echo in de
Po-vlakte bij zijn talrijke landelijke
lezers. Doch het „officiële" Italië
beschouwde hem als een gezellige
oproerkraaier, meer niet. Toen ver
scheen een alleraardigste film:
„Gente Cosi", een vrolijke tragedie
van de strijd op het platteland tus
sen behoudende dorpsnotabelen en
communistische infiltranten. Gua
reschi's propagandistische humor
bleek een wapen te zijn geworden.
Een verzameling romantische, wee
moedige en ironische dorpskronie
ken uit een gefingeerd plaatsje in de
„Bassa", in de laagvlakte van de
Po nabij Parma, schreef hij als
feuilleton voor Candido in de win
ter van 194G'47. Zij waren ge
baseerd op zijn eindeloze kroegge-
sprekken met boeren en burgers met
gemeentesecretarissen en klooster
zusters, met veeartsen en pastoors
uit de vele plaatsen, die hij elke
week ook nu nog trouw be
zoekt. Als boek kreeg deze bloem
lezing de titel Piccolo Mondo. „De
kleine Wereld van Pastoor Camillo",
wiens tegenspeler de rode burge
meester Peppone was. Zij had suc
ces, doch buiten Italië werd het boek
uiteraard niet opgemerkt.
Totdat in 1948 een Oostenrijks
journalist, Alfons Dalma, die uit
Tirol stamde en Italiaans las, het
boek cadeau kreeg van een vriend.
Hij las er nu en dan een verhaaltje
uit en vertaalde enkele van de
dorpsschetsen voor een dagblad te
Salzburg, waaraan hij verbonden
was. Zij sloegen bij de lezers in die
om méér vroegen. Zo kwam de
Oostenrijkse vertaling van het boek
tot stand ir 1950, „puur voor Dal
ma's plezier". Guareschi hiad hem
op een desbetreffende aanvraag ge
waarschuwd, dat buiten Italië zich
geen sterveling voor het werk in
teresseren zou, als zijnde van puur
locale strékking. Doch de uitgeverij
Otto Muller in Salzburg durfde het
wel aanZij heeft nog nooit
zulk een slag geslagen. Tussen Kerst-
IN de nacht na de première van
de film „Don Camillo" verwier)
Kees van Iersel door bemiddeling
van de uitgeverij „De Fontein" te
Utrecht het recht voor toneelbe
werking van Giovannino Gua
reschi's boeken: „Don Camillo en
de kleine wereld" en „Don
Camillo en zijn Kudde".
Toen enige t\jd later de Toneel
groep Theaterwerd gesticht,
werden vanzelfsprekend beide
stukken op het repertoire ge
plaatst.
De toneelbewerking werd toe
vertrouwd. aan Johan Walhain.
Deze kweel zich zo goed van zijn
taak dat Guareschi naar aanlei
ding van de bewerking seinde:
„Va bene"!
Albert van Dalsum verklaarde
zich bereid de rol van Don
Camillo op zich te nemen.
mis 1950 en Kerstmis 1952 wer
den er in Oos'cnrijk en Duitsland
meer dan 300.000 exemplaren van
verkocht. De verfilming trok in alle
grote Duitse steden maandenlang
uitverkochte zalen.
Intussen was ook een New \orkse
uitgever, de firma Pellegrini Cu-
hady op het Italiaanse succes attent
geniaakt. Samen met de bekende
Lnndense uitgeverij Gollancz oracht
zij een Engelse bloemlezing der
feuilletons uit, die tot „Boek-van-
de-Maand" gekozen werd. Met
Nieuwjaar 1953 waren er alleen in
de Verenigde Staten reeds 500.000
stuks in omloop gebrachtDe
Franse vertaling bij de Editions du
Seuil (uitgeefster van het bekende
maandblad „Esprit") is thans reeds
over de 800.000. In totaal zijn er
al meer dan 20 verschillende ver
talingen in omloop, waarbij een He
breeuwse.
Het succes van de Nederlandse
editie, door De Fontein te Utrecht
verzorgd, is overbekend. In de 30
maanden sedert publicatie, werden
er gemiddeld 5000 exemplaren per
maand van verkocht, hetgeen voor
een buitenlands boek in ons land
een record heten mag. Een tweede
bundel Don Camillo-verhalen bracht
het de laatste maanden tot een ge
middelde van 10.000 per maand.
Giovannino Guareschi hoort met
welbehagen de verslagen over het
toenemen van zijn sneeuwbal-boek
aan, en maakt in gebroken Frans
„bon mots" over ons land van koei
en en kaas. Hij was er nog nooit,
maar heeft een bijzondere warme
herinnering aan een nationaal pro
duct, dat hij onlangs op een film
première in Parijs voor het eerst
over de tong kreeg namelijk een
slok onvervalste jenever uit Schie
dam. H;i klikt en straalt als hem
een verse kruik overhandigd wordt,
een gebaar dat méér ijs breekt dan
welke analyse van zijn succes ook.
Hij zou geen echte Parmesaanse
landman zijn, als hij na een goede
borrel niet begon té smelten voor
het verzoek, over enkele maanden
naar de première Van" ~d'e"toneelver
sie van „Don Camillo" te komen,
met Van Dalsum in de hoofdrol.
Hij moet er eerst eens goed over
eten, besluit hij, en begint ons de
geheimen van zijn vaderlandse me
nukaart uit te leggen. Ook op dit
terrein is hij een oud vakman. Het
geen niemand verwonderen zal, die
„zijn" pastoor heeft zien eten
„HET IS opvallend, hoeveel gemakkelijker een Amerikaanse vrouw
het probleem gezin-plus-werk opvat dan de Europese vrouw. Voor
haar is het louter een practische kwestie van tijdsverdeling, terwijl wij
het probleem nog altijd behangen met loodzware vooroordelen", lazen
wij onlangs in een verhandeling over het buitenshuis werken van de ge
trouwde vrouw. Wij zouden deze zelfde zin gaarne als uitgangsput wil
len nemen voor een kleine duik in het probleem „werkende vrouw",
waarvan het sub-probleem „werkende getrouwde vrouw" tegenwoordig
wel het meest brandende is.
Werkende vrouw zijn wij vrijwel al
len te eniger tijd geweest en wij hebben
daarbij opgemerkt, dat onze mannelij
ke collera'' beter betaald werden dan
wij.
Wonderbaarlijkerwijze laat dit, op geen
enkele redelijke grona berustende ver
schil, de meeste vrouwen Siberisch. Het
wordt als een vaststaan feit aanvaard
er. daarmee basta. De verklaring van
deze onverschilligheid ligt waarschijn
lijk op het gebied der toekomstplannen
van de gemiddelde jonge vrouw. j
meeste werken toch slee' ts tot het mo
ment, waarop zij zullen gaan trouwen.
Inmiddels vormen zij een spaarpotje,
waaruit dan een groter of kleiner deel
van de uitzet kan worden bekostigd.
Is dit laatste een goed argument om
te eisen wat haar krachtens gelijke pres
tatie toekomt, 't verregaande gebrek aan
interesse b arbeid en bedriif behoudt
de overhand. Deze zo grote groep drukt
door haar houding het inkomen van die
vrouwen, die om welke reden dan ook
niet trouwen en van haar, die na hun
huwelijk blijven doorwerken.
|N Engeland strijden de vakvereni
gingen reeds lang voor een volledige
gelijkstelling, erven uitgaande, dat het
in de eerste plaats redelijk is en in de
tweede plaats de mogelijkheid zal uit
sluiten van vervanging op grote schaal
van mannen door vrouwen, om zo
doende tot een vermindering van de
productiekosten te komen.
Begrijpelijk is ook, dat de vakver
enigingen indertijd het eerst aanklop
ten bij hun eigen Labour regering.
Immers, de vrouwen in de Engelse
staatsdienst maken niet minder dan
een derde van het totaal aantal over-
heidsemployé's uit en ook zij ont
vangen een lager salaris dan hun man-
nelijke collega s. Minister Hugh fjaits-
kell, beheerder van de berooide Engel
se schatkist tijdens de Labour regering,
wees de eis van de hand. Hij deelde
mee, dat gelijkstelling van salarissen
van vrouwelijke ambtenaren de schat
kist 25 millioen per jaar zou kosten,
maar dat voor hem nog zwaarder woog
het feit, dat de industrie ongetwijfeld
het voorbeeld van de staat zou moeten
volgen, waardoor de kostprijs van de
industrieële producten teveel zou stij
gen; begrijpelijk, wanneer wij beden
ken dat in geheel Groot-Brittannië van
de werkende bevolking een derde
vrouwen zijn, waaronder vele gehuw
den.
In Amerika was dit reeds lang een
normaal verschijnsel en ook daar is
het door de laatste oorlog sterk toege
nomen. Zeker een niet onbelangrijk
deel van de hoge levensstandaard in
de Verenigde Staten is te danken aan
het dubbele inkomen van vele gezin
nen en een verhoogde productiviteit
van het volk als geheel door toenemen
de benutting van vrouwelijke arbeids
krachten.
JUICHTEN wij nu eens de blik op Ne
derland, waar de werkende ge
trouwde vrouw nog steeds met een
enigszins scheel oog wordt aangeke
ken Om te beginnen is het altijd maai
een bepaalde categorie, welke door de
critici naar het huishouden wordt te
rugverwezen. Deze zelfde critici zou
den zeer verstoord zijn, wanneer b.v.
alle getrouwde werkvrouwen er het
dweiltje bij neerlegden, omdat zij hun
hogere roeping in haar gezin moesten
gaan vervullen (en wat te denken van
de hogere roeping, als er geld te kort
is?) Ook zou een lange wachttijd in
de winkels, waar nu de vrouw de ge
hele dag meehelpt, hun geenszins be
vallen. En deze werkende, getrouwde
vrouwen, waarvan iedereen het wer
ken aanvaardt, vormen toch werkelijk
geen geringe groep: ca. 100.000 boerin
nen, 55.000 winkeliersters, 22.000 in di
verse beroepen, zegge en schrijve meer
dan 17% pet. van de ongeveer 1 mil
lioen getrouwde vrouwen die Neder
land rijk is.
Waarom dan de kennis en ervaring,
welke men als jonge vrouw heeft op
gedaan, teloor laten gaan in een com
plex van huishoudelijke bezigheden,
welke een groot gedeelte van ons op
zijn zachtst gesproken vervelender vindt
dan ons vroegere werk? Voor een
arbeidsverdeling van een aantal huis
houdelijke bezigheden -is vrijwel iedere
weldenkende echtgenoot te vinden,
terwijl een beroepshalve aangetrokken
kracht het zware werk doet.
£N de kinderen? Hier komt het
zwaarste geschut in het veld en hier
staan ook de meeste vrouwen machte
loos. Waai; de vrouw, die de trappen
komt boenen en de kamer een goede
beurt komt geven, in die tijd haar kin
deren laat. of de vrouw, die de hele
dag op de markt staat om haar gezin
te onderhouden, komt weer niet ter
sprake. Goede crèches, goede bewaar
scholen en later de lagere school zul
len vaak een aanmerkelijk gunstiger
uitwerking op de kinderen kunnen
hebben dan een moeder, die geen kans
ziet een paar boodschappen te gaan
doen omdat het kind anders alleen is
Maar de nadruk leggen wii hier op het
woordje goéde. Goede crèches zijn hier
in Nederland dan ook een eerste ver
eiste. En heus niet alleen voor wer
kende vrouwen. Wij hebben vele vrien
dinnen, die aan huis gekluisterd zijn
omdat zij geen weg weten met hun
spruit. Zij worden gedegradeerd tot
huissloven en dat zonder noodzaak. Het
wil ons voorkomen, dat zulke instel
lingen vrijwel overal van gemeentewe
ge rendabel te exploiteren zouden zijn
Tot slot willen wij er op wijzen, dat
de arbeidsmarkt een vreemd aspect
zou gaan vertonen, wanneer morgen
aan de dag alle gehuwde vrouwen zich
geroepen zouden voelen te gaan ar
beiden. Dit is ook niet nodig of wen
selijk. Velen voelen zich gelukkig in
huri huishouding, maar evenzeer moe
ten de velen, die wèl willen werken,
daartoe de volle gelegenheid krijgen
Zowel voor haarzelf als voor de Ne
derlandse economie zou dat van on
schatbare waarde zijn. Er is hier een
macht'- reservoir van waardevolle ar
beidskrachten. dat zeker niet ongt
bruikt mag blijven.
Na de voorlopige liquidatie van de
kwestie der priester-arbeiders in
Frankrijk, valt het op hoe met zekere
gestrengheid van R. Kath. kerkelijke
zijde sedert eind Oct. jl. wordt opge
treden tegen de dusgenaamde „Jonge
Kerk" („Jeunesse de 1'Eglise"). Hierbij
gaat het om een groep jongeren bin
nen de R. Kath. Kerk in Frankrijk,
die zich in 1936 verzamelde te Lyon
rondom de dominicaner pater Montu-
clard. De oorspronkelijke groep be
stond uit ongeveer 40 jonge mensen,
leden der R. Kath. Kerk, die sedert
1942 ook een publicatie de wereld in
zonden en zich in 1946 vestigde in Pa
rijs, nader: in de voorstad Petit Cla-
mart, aldus het persbureau der Ned.
Herv. Kerk.
Reeds destijds beschikte deze ge
meenschap over een net van werk
groepen, voornamelijk samengesteld
uit intellectuelen, die de problemen
der moderne wereld beschouwden. In
1949 deed zich in deze groepen een
soort crisis voor, toen het haar dui
delijk werd, dat zij zich niet tot de
intellectuele kringen konden beper
ken, doch zich ook dpen dienden te
stellen voor de arbeiders. Aan deze
frontverandering lag de gedachte ten
grondslag, dat het Marxisme de enige
werkelijkheid was, die in de moderne
wereld telt en dat alle problemen,
waarvoor ook de Kerk zich geplaatst
ziet, uit deze smeltoven komen. Een
en ander bracht de „Jonge Kerk" tot
sociale emancipaties, die de RK clerus
hevig verontrustten. En dat te meer,
waar de „Jonge Kerk" steeds minder
kon verzwijgen, dat de eigenlijke aan
de Kerk gestelde vragen afkomstig
waren van de atheïstische emancipatie
van het proletariaat, dat verstrikt was
in het „goede christelijke geweten"
of, tengevolge van blinde politieke
hartstochten, in een luchtledig was
geraakt.
In 1952 publiceerde pater Montu-
clard een werk: Het wereldgebeuren
en het geloof („Les Evénements et la
Foi"), dat grote ergernis verwekte en
De eerste regionale centrale training
van de reeks, welke beraamd is in het
kader van de plannen van de techni
sche commissie van de KNVB om op
bredere basis te komen tot verbetering
van het spelpeil, is Dinsdagavond on
der leiding van bondsoefenmeester Ka-
rel Kaufmann op het fraai verlichte
R.B.C.-terrein te Roosendaal gehou
den. 28 Brabantse voetballers en een
Zeeuw van 18 tot 24 jaar waren voor
deze training uitgenodigd. Behoudens
een vijftal spelers,, die wegens mili
taire .dienst verstek moesten laten gaan,
waren allen opgekomen, waaruit wel
de grote animo voor deze nieuwe voet
bal: raining bleek. De heer H. Pelikaan
van de technische commissie van de
KNVB verwelkomde de spelers die
telkens in groepen van 8 man op het
veld kwamen. Hij legde er daarbij de
nadruk op, dat het de bedoeling van
de bond is, de uitgenodigde spelers
een kans te geven om door serieuze
deelneming aan deze training zich een
plaats te veroveren in een vertegen
woordigend elftal, ook voor interna
tionale ontmoetingen.
In Mainz is op voorbeeld van de
Nederlandse 'beroepsvoetbalbond, de
Duitse beroepsvoetbalbond opgericht.
Een van de Destuursleuen verklaarde,
dat in verschillende steden, spelers van
eerste klasse clubs toezegging hebben
gedaan zich bij de bond te zullen aan
sluiten. Tien of twaalf elftallen zullen
worden gevormd, die Woensdags en
Zaterdags wedstrijden zullen spelen.
Reeds eerder werden van particulie
re zijde pogingen gedaan in Duitsland
tot beroepsvoetbal te komen, doch deze
liepen alle vast op het gebrek aan de
nodige speelvelden.
Een woordvoerder van de Duitse
Voetbalbond (DFB) gaf als zijn mening
te kennen, dat het invoeren van het
professionalisme door particulieren zo
wel technisch, financieel als organisa
torisch onmogelijk is. Bovendien zal, de
nieuwe bond. zo zeide de woordvoerder,
nooit door de FIFA erkend kunnen
worden, daar reglementair slechts een
nationale organisatie lid van de inter
nationale voetbal federatie kan Zijn.
De lichtwedstrijd ZFCNoordhol
lands KNVB-jeugdelftal, welke "heden
avond te Zaandam zou worden ge
speeld, gaat niet door. De wedstrijd is
uitgesteld tot Woensdagavond 20 Jan.
De opstelling van het elftal blijft ge
lijk, met uitzondering van het feit, dat
Fleur (KFC) door Stolk van CSV
wordt vervangen. Bij de reserves is
Schippers van Alkmaarse Boys toege
voegd.
De wedstrijd Italië—Egypte, de twee
de en laatste wedstrijd tussen beide
landen in de voorronde van het tor
nooi om het wereldkampioenschap, zal
op 24 Januari te Milaan worden ge
speeld en door de Nederlandse scheids
rechter L. Horn (Bentveld) worden
geleid. Horn zal door zijn collega's K.
Schipper (Groningen) en J. Bronk-
horst (Velp) als grensrechters worden
geassisteerd.
DF. ENGELSE BEKERCOMPETITIE
In een overgespeelde wedstrijd Van
de derde ronde heeft Ipswich Town te
Oldham met 1-0 van Oldham Athletic
gewonnen. Ipswich komt nu in de vier
de ronde, te spelen op 30 Januari op
eigen terrein tegen Birmingham City
uit.
op de index werd geplaatst. De schrB-
ver moest zich van zijn aroeid jeruS"
trekken en mocht zich tegen de op
hem geuite critiek niet verzetten. Op
15 October 1952 werden de gelovigen
door de bijeenkomst van kardinalen
en aartsbisschoppen attent gemaaxt op
de marxistische tendenzen der bewe
ging en de jegens haar geuite beschul
digingen namen steeds scherper vorm
aan. Tenslotte werd de verbanning
van pater Montuclard uit F rank rijs
geëist. Hij werd naar Rome geciteerd
en op 23 Maart 1953 verzocht hij te
rugstelling in de lekenstand, aan welk
verzoek op 18 Mei d.a.v. werd voldaan.
Eind October 1953 sprak de bijeen
komst van kardinalen en aartsbis
schoppen, die met betrekking tot het
probleem der arbeider-priesters niet
eenstemmig was, zich unisono un
voor de veroordeling der „Jongt
Kerk", op grond van het feit, dat de
clerus haar systematische verlooche
ning verweet met betrekking tot ^de
Kerk en de neiging deze zonder hiër
archie te willen reformeren. Op dat
moment telde deze beweging nauwe
lijks meer dan 300 actieve leden. Haar
invloed echter, voornamelijk terug te
voeren tot haar talrijke publicaties, ir
veel groter.
Op een tweedaagse vergadering (3!
October en 1 November) hielden haai
afgevaardigden zich met de nieuwe
situatie bezig en in een verklaring,
die kort daarop werd gepubliceerd,
erkenden zij eenstemmig de noodzake
lijkheid van hun voortdurende gods
dienstige verplichting, die uit hun bij
zondere situatie voortsproot. Ander
zijds bleek de eerbied voor de R.
Kath. Kerk en haar clerus daaruit,
dat zij zich bereid verklaarde zich te
willen bezinnen op de tot haar ge
richte beschuldigingen en voortaan,
waar mogelijk, de geest der revolutie
te zullen vermijden. Bijna eenparig
besloot men de aanduiding „Jonge
Kerk" te laten vallen en naar nieuwe
arbeidsvormen en -wegen te zullen
zoeken. Tegen Pasen van dit jaar
zal een nieuwe algemene vergadering
worden belegd, waarin dan bepaalde
beslissingen te verwachten zijn.
Het Franse weekblad „Réforme"
heeft aan dit alles reeds een critische
waardering gewijd en merkt daarbij
op, dat het de moeite waard is te
constateren, dat het machtswoord van
de Kerk niet in staat is geweest de
werkzaamheid dezer beweging stil te
leggen. Want, belangrijker dan het
oordeel der Kerk is voor haar leden
de verplichting van het geloof tegen
over Jezus Christus. Aan de andere
kant is het, aldus „Réforme", begrij
pelijk, dat zij niet de kerkelijke ge
meenschap wilde verlaten. Want haar
arbeid toont één der meest belofte
volle pogingen van R. Kath. christe
nen in onze wereld en haar verzet
tegen de onderwerping aan de Kerk
kan de Kerk tenslotte slechts dienen.
Ned. Herv. kerk.
Beroepen te Engelbert-Westerbeek:
M. A. Slaager, voorganger Vereniging
Vrijz. Hervormden te Alblasserdam-
Niouw Lekkerland.
Beroepen te Goutum-Swichum, W. J.
Fourtier te Oostbrugge. Aangenomen n.
Beuningen-Winssen, G. Messie, vic. te
Beuningen. Bedankt voor Amsterdam-
W.:. A. Joh. Jorg te Almelo. (Nadere
beslissing).'
Beroepbaarstelling. De heer J. Kui
pers, vic. te Lemele, stelt zich beroep
baar.
Geref. kerken.
Aangenomen de benoeming tot
hulppred. te Zuilichem: F. Strikwerda,
em. pred. te 't Zand in Groningen, die
bedankte voor ae benoeming tot hulp
prediker te Hindelopen.
Vrije evangelische gemeenten.
Aangenomen naar Dordrecht: J. Ver
boom te 's-Gravenhage.
Waalse gemeenten.
Beroepen te Maactricht-'s-Hertogen-
bosch R. F. Ie Gras te Delft, die dit
beroep ook aannam.
Gcref. kerken.
Beroepen te Idskenhuizen, C. Mak
Azn., te SI. Jac. Parochie.
Aangenomen naar Laren (N.H.) (vac.
H U. Buitink), T. T. Bakker te Oude
er Nieuwe Bilötzijl, die bedankte voor
Schoonebeek. Bedankt voor Bunscho
ten-Spakenburg (vac. dr H. B. Visser),
J. Nawijn le Aalten.
De achttien jarige groentenhandelaar
J. H. van H. uit Doorn behoort tot een
van die wegpiraten, die zo dikwijls
onnodige verkeersongevallen veroor
zaken met ernstige gevolgen. In Sep
tember van het vorige jaar trok hij zijn
wagen met een vaart van honderd kilo
meter door een smalle bocht van de
Amersfoortseweg, omdat hij haast had
om een voetbalwedstrijd bij te wonen.
Hij veroorzaakte daarbij een aanrij
ding met een voor hem rijdende dame.
Deze liep daardoor een hersenschud
ding, een sleutelbeenbreuk en een
shock op.
Wegens schuld aan het toebrengen
van zwaar lichamelijk letsel werd de
jongeman gisteren door de rechtbank
te Utrecht veroordeeld tot een gevan
genisstraf van drie maanden, waarvan
zes weken voorwaardelijk met een
proeftijd van drie jaar en ontzegging
van de rijbevoegdheid voor de duur
van zes maanden voorwaardelijk.
De 85-jarige Hagenaar F. S. was
dezer dagen met een brandende pijp
naar bed gegaan. De gevolgen bleven
natuurlijk niet uit en de kapok van de
deken raakte in brand. De oude man,
die helemaal alleen woont, bluste het
vuur met een emmer water, waarna
hij zich weer te ruste begaf. De vol
gende morgen constateerden de buren
een sterke rookontwikkeling in het
perceel en waarschuwden onmiddellijk
de brandweer. Het bleek, dat de ka
pok was blijven smeulen. Wonder bo
ven wonder had de bewoner geen
schadelijke gevolgen van dit ongeval
opgelopen.
TROFESSOR THIJSSE NAAR INDIA.
Prof. ir J. Th. Thijsse. directeur van
hef waterloopkundig laboratorium te
Delft, zal 15 Januari per vliegtuig
naar India vertrekken, waar hij als ad
viseur van de Indiase regering zal op-
tieden. Prof. Thijsse za! waarschijnlijk
drie weken in India verblijven.