V ergeten school Categorie voelt niets voor alleen in de ochtenduren „bicmwm! r ttttfi r RHEUMIN Scheepsbouwkundig expert tot vier maanden veroordeeld De beste ruil Het werk zou onder deze regeling lijden b¥ï. Arme moeders Indonesië dankt de Nederlandse missie M*i velpon zie je er geen barst van! MET enige verbazing las ik de vraag van deze week. Mijn eerste gedach te was: „arme moeders". Vooral voor de kinderen van de lagere scholen vind ik het beslist ongewenst. De moe ders van grote gezinnen (met kleine kinderen) vinden de school immers een uitkomst! Denk aan de bison Pleidooi Meer huiswerk De school is geen vermakelijkheids- centrum Is dit het beeld van vergeten categorie Pim, Pam Pom en de graafmachine 20 tabl. 65 cent Assuradeuren opgelicht Noren en Nederlanders bouwen atoomzuil MARGARET MALCOLM Luister eens naar: Radioprogramma DONDERDAG 4 FEBRUARI 1954 DE VRAAG van Wim Bison: kan er, vooral in de zomer, niet dagelijks op school worden gewerkt van acht tot één (6 x 45 minuten en twee vrije kwartieren), trok minder de aandacht van de vergeten categorie dan gewoonlijk het geval is. Men is aan pittiger kwesties gewoon dan die van onze vriend uit Bergen aan Zee. Het aantal brieven, dat ik ontving, was klein en de meeste schrijvers laten duidelijk merken, dat ze de kwestie eigenlijk niet van belang vinden ze vinden de vraag een uiting van gemakzucht en zijn ervan overtuigd, dat het schoolwerk onder een. dergelijke regeling zal lijden. En ook andere argumenten worden aangewend: eigenlijk voelt niemand er iets voor. Zij zouden met de handen in het haar zitten, als de lieve jeugd de hele middag thuis vertoefde. En leerlingen van middelbare scholen mogen dank baar zijn, dat zij de gelegenheid heb ben te studeren, want er zijn er nog zo veel, die er naar snakken, de hele dag op school te mogen zitten. Xk zie niet in, waarom de scholen 's middags gesloten moeten zijn. Alleen op meisjesscholen zou deze regel: van 8—13 uur les misschien wel eens van pas kunnen komen, omdat zij zich thuis, in de huishouding, ver dienstelijk zouden kunnen maken. ELLY TIJMES Kerkplein 65, Akersloot UOEWEL ik niet het „genoegen" heb, Wim Bison persoonlijk te kennen, maakt zijn vraag op mij een kinder lijke indruk. Ik heb me afgevraagd, waarom de vergeten categorie zich bezint op een vraag als deze en ik ben tot de conclusie gekomen, dat dit moet voortspruiten uit onze drang naar vrij heid. Bij Bison moet deze drang wel erg sterk zijn, daar achter zijn vraag kennelijk zijn mening over de school schuil gaat: een object van leerdwang, waar je niet eens iedere middag vrij hebt en waar je alleen maar moet zwoegen. Ik stel me zo voor, dat Bison vooral 's zomers, liever 's middags met z'n schepje en zand vormpjes naar het strand in Bergen aan Zee zou willen trekken, inplaats van naar school te gaan. Beste Bison, je had de vraag beter kunnen stellen: „Zou het om allerlei redenen niet gewenst zijn, vooral in de zomer de school te slui ten?", je zou dan immers fijn kunnen doen waar jezelf zin in hebt! Bezwa ren?! Maar Bison, stap dan uit je in fantiliteit en aanvaard, dat de school er gerust niet voor de lol staat, maar om jou en mij nog iets bij te brengen van dié dingen waardoor we als'Neder- landers een waardige plaats in de we reldhuishouding kunnen blijven be houden en waarbij dan onze vrije middag er gerust eens mag inschieten. Zeker, ieder mens heeft ergens recht op vrij heid, maar schreef je onlangs zelf niet, dat er op school gewerkt behoort te worden, van het eerste tot en met het laatste kwartaal en dat men pas dan genieten mag van de vacantie. Denk nog eens over je eigen woorden na, Bison, en herinner je je naamgenoten de bisons, sterke dieren met een kei harde kop en een enorm uithoudings vermogen en bedenk dan, dat je er alleen komt door keihard voor jezelf te zijn en schreeuw niet weer om meer vrije tijd; heus, je bent er nog niet zo slecht aan toe. WIM KOOIMAN, Hensbroek, ALLERLEI redenen, juist Willem, en dat mogen wij wel even uitknobbe- len als „probleem" (nou, nou) van de jeugd! Jij houdt de weegschaal vast en je legt op de ene kant (pro) de vrije middag, en je moet mij geen conser vatisme verwijten, als ik slechts de zware en minder zware gewichten van het „contra" op de andere schaal van de balans leg, omdat ik het onno dig vind iets, dat door de jaren goed is gebleken (onnodig) te veranderen. Welke de zwaarste kant zal zijn; de heer Daalder, onze rechter, zal ge blinddoekt en met het zwaard (de pen) in de hand oordelen, de vele mede werkers der V.C. zullen jouw en mijn stille getuigeh a charge of a decharge zijn, jijzelf bent eigenlijk de openbare aanklager. Nu, dit is mijn pleidooi (punt— wijs), laat ik in dit spel de advocatenbaret dragen. De eerste re den gaf ik reeds aan; dit zijn de vol gende: a. 's Winters onmogelijk: buitenleer- lingen, denken, lichtrekeningen voor scholen onnodig verhoogd; b. 's Zomers (April—Augustus), 4(4 uur les, 4Vi uur concentratie is voor leraren en leerlingen een zeer zware opgaaf en practisch onuitvoerbaar. c. Gezien de ervaring met de z.g. „vrije" middagen wordt het huiswerk euvel niet opgelost; daar dit vooral bij de minder serieuze leerlingen tot 's avonds blijft liggen. Leraren, die op school „zitting" houden om bij 't huis werk te helpen, worden (practijk) vermeden. d. Daar, waar anders 32 lessen van 45 'minuten gegeven worden, zijn het er nu 27 (0 x 4V6>. zij. die het over belaste schoolprogram kennen, weten dat ook dit onmogelijk is. Korter vacantie zou punt d. doen vervallen, doch a., b. en c. blijven daar en doen mij blijven zeggen, on danks dat de vrije middag zwaar weegt (op 't eerste gezicht): Nee! Mijnheer de rechter, getuigen, het woord aan U. (Advocaat) A BeeK, Heerenweg 46, Schoorl. AL enige malen heb ik uw rubriek van: „De vergeten categorie aan 't woord", met veel aandacht gelezen. En nu met het nieuwe probleem van deze week zou ook ik graag mijn me ning willen uiten. Ik vind het dan beslist niet nodig, om alle middagen vrij te geven en dan 's morgens wat vroeger te beginnen. Als men alle middagen vrij gaat geven, spreekt het vanzelf, dat er dan meer „huiswerk maken" van komt. En dan heb je er nog niet veel aan. Nee, ik vind: gewoon 2 a 3 middagen in de week wel genoeg. Maar als 't nu zo kon, dat men dan wat minder huis werk gaf, leek mij dat veel beter, en dan kan je nog eens (van) genieten van je vrije middag. GRETA V. TIL, U.L.O., Heiloo. J-JET PROBLEEM, dat Wim Bison ons deze week voorlegt, lijkt op het eerste gezicht h,eel eenvoudig. Het is best mogelijk, dat hij van zijn Verge ten Categorie-collega's alleen een ant woord vérwac|it, dat gebaseerd is op een persoonlijke mening. Toch meen ik aan een dergelijk antwoord slechts weinig waarde te mogen hechten. Ik geloof nl., dat onze reacties hoege naamd geen waarde bezitten, wanneer wij. juist bij de beantwoording van deze vraag, de werkelijkheid, de prak tijk, niet heel goed in het oog houden. Het is voor ons heel gemakkelijk, onze wensen naar voren te brengen, maar het is veel minder gemakkelijk, de practische bezwaren te zien, waar op die wensen onherroepelijk zullen stuiten. Wim Bison wil op de scholen lestij den instellen, die duren van 8 tot 13 uur. Heeft hij hierbij gedacht aan de docenten, L,.e aan verschillende scho len lesgeven? Tot nu toe konden deze zich gedurende de middagpauze ge makkelijk verplaatsen, zo nodig zelfs van de ene gemeente naar de andere. Door het nieuwe plan zou dit onmoge lijk worden, waardoor de noodzake lijke verdeling der lesuren op de ver schillende scholen danig in het gedrang zou komen. Het is niet leuk, op één ochtend drie uur geschiedenis te heb ben (ook voor de betrokken leraar niet! (huiswerk!). Het plan zou 's win ters één uur moeten opschuiven, dus van 9 tot 1 uur; wanneer men 's win ters aan het oude systeem zou blijven hangen Cs morgens en 's middags les!), dan zou dat gedurende één cursus practisch onuitvoerbare roosterwijzi- gingen met zich meebrengen. En heeft Wim Bison rekening gehouden met de vele scholen in de provincieplaatsen, waar bijna alle leerlingen van buiten komen, zodat ze misschien bij nacht en ontij hun bed uit moeten, of zelfs niet eens vóór 8 uur op hun bestemmings plaats kunnen zijn? En sta dan ook nog even stil bij de concentratie, die gedurende het vijfde en zesde lesuur, ondanks de twee pauzes, wel móét verslappen (gebeuren de meeste be drijfsongevallen niet tegen het einde van lange werktijden?). Tenslotte is er ook nog het huiswerk, waarvan men zoals vanzelf spreekt iets meer gaat opgeven, wat ook heel redelijk is voor zo'n hele vrije middag, die niet is be doeld als vacantie. Conclusie: In zeer speciale en uit zonderlijke gevallen zou het voor een bepaalde school mogelijk kunnen zijn, zonder al te grote moeilijkheden, tot een dergelijk programma over te gaan. In het algemeen gezien, is het plan van Wim Bison mijns inziens om prac tische redenen onuitvoerbaar. Daar zullen we dus onze oude vertrouwde schooldag mijten handhaven, tot heil van de leerlingen, die met alles wat wordt opgediend onder het motto „onderwijsvernieuwing" en erop ge richt is van de school steeds meer een vermakelijkheidscentrum en speet- paradijs voor de jeugd te maken, heus niet zo gebaat zijn als zij zelf menen. HANS REINDERS, Geelvinckstraat 92, Castricum. J-JET schijnt mij toe, dat de voornaam ste argumenten tegen de regeling van Wim Bison hier wel de revue heb ben gepasseerd. Ook mij lijkt, in ver band vooral met de zwaarbelaste pro gramma's van het middelbaar onder wijs, deze organisatie ongewenst, zo niet onmogelijk. Of ze voor scholen met een beperkt programma en ulo-scholen onuitvoerbaar zou zijn kan ik niet be oordelen. En de grote vraag of ieder in staat is, zijn vrije middagen dag aan dag goed te besteden, is nog niet eens gesteld en nog minder beantwoord. J7R is een ander vraagstuk, dat de meeste leden van de vergeten ca tegorie meer zal interesseren dan dit school-technisch probleem. Het betreft namelijk henzelf. In een interessant boekje „Om de Jeugd of om de Kerk" geeft de jeugd- predikant G. v. Leeuwen te 's Graven- hage een portret van de hedendaagse jongeren. En ik ben zéér benieuwd, te weten, of de mensen van onze groep zich in dat beeld herkennen. Ik neem alleen de hoofdlijnen over. Twee groepen worden onmiddellijk uitgeschakeld: de extreem vitalistische, existentialistische en nihilistische „bur gerlijke categorie en de conformistische christelijke jongeren „dorpen, die nog even de tijd krijgen, hun oude zelf te blijven". Voor de overigen geldt het volgende: „deze generatie kent alleen de na-oorlogse tijd.voor hen is van zelfsprekend de technische levensbe- heersing, het tempo, de jacht, het mo derne verkeer, de mechanisatie tot in het culturele en het amusementsleven toe, maar de traditie van religie en moraal stamt voor hen in vorm en uitdrukkingswijze,' in norm en bedoe ling uit een andere tijd, die de hunne niet is.... de jeugd is geestelijk dak loos, geestelijk verlatenze wordt niet meer door de traditionele vormen van pastoraat en verkondiging bereikt... we kunnen dit aspect van de geestelij ke verlatenheid, de geestelijke dakloos heid ook toespitsen en zeggen, dat één van de trekken van onze jonge gene ratie is: de feitelijke godloosheid: wie denkt een vlot aanknopingspunt te kunnen vinden voor de prediking in de verlorenheid, in de leegte, vergist zich; over het algemeen beweegt de jonge mens zich daar met een zeker savoir- vivre; niet verfijnd en elegant, maar zeker en zakelijk; hij heeft tegen de achtergrond van zijn onzekerheid heus wel een houding gevonden; hij moest wel; hij is immers op. zichzelf terugge worpen.... vertrouwen in de geschie denis heeft hij niet.... zekerheid over de toekomst van het blanke ras en van de Westerse beschaving bezit hij niet meer; geen geslacht, dat zo in het nü, in het enkele heden heeft geleefd als dit.hun rest maar één ding: zich onderwerpen aan. de kille tyran, die het feit heet, zich onderwerpen aan de situatie; in plaats van het goede en het kwade treden de waarde van efficiency en succes; waar een bezon nen principiële levenshouding losgela ten werd, krijgt het leven een sterk Improviserend karakter". Uit „Serenade uit de verte" van Clare Lennart haalt de schrijver aan; „Deze generatie zegt van zichzelf, dat ze rauw is en oprecht; ze is inderdaad als de dood voor ge voel, omdat ze vreest, dat het zwak zal maken; ze kan het zich niet permitte ren; ze durft niet liefhebben en dat is begrijpelijk; ze pantsert zich zoveel mogelijk in een robotachtige ongevoe ligheid: alleen zo is immers dit door gigantische verschrikkingen bedreigde leven nog te harden. Maar deze stoer heid is niets dan poseWe zijn wèl bang, we zijn zelfs dodelijk bang en wie zich het onverschilligst aanstelt is waarschijnlijk het bangst"Grond- we t der zede: „wat koop je er voor? Wat doe je er mee?" Al te veel morele scrupules moet je niet hebben, als je je maar verstandig genoeg bent om te zorgen, dat je geen last krijgtHet levensideaal is dan ook meestal terug gebracht tot een afronden van het eigen leventje binnen de bestaande ge geven mogelijkheden; de moderne jon gere is zelden een avonturier, die groots en meeslepend wil leven, die de ster ren wil plukken van de Melkweg. Hij is een burger, een representant van de nieuwe burgerlijkheid van „efficiency en succes". Dan spreekt ds Van Leeu wen over de „houding", de „sceptische en spottende"' wijze van spreken, de beperkte woordenschat, waarin de ster ke woorden een grote plaats innemen: „maar ook dit is een houding, een pose, een vlucht".... Het ligt de meesten veel meer schools concrete gegevens te leren, waar je houvast aan he,bt, waar van je weet wat je er aan hebt en wat je er mee doen kunt, dan zelfstandig geestelijk te verwerken.... Het ge voelsleven is meestal uiterst weinig ontwikkeld.... De angst voor de leeg te, de angst voor de gapende verveling in de vrije tijd maakt, dat die „gedood" moet worden.... Als de geest niet creatief is, althans van eigen creatieve functies niet bewust, moet het wel ge zocht worden in het vermaaksleven". Tot zover ds Van Leeuwen. Voorlopig heb ik hier' niets aan toe te voegen het woord is aan de ver geten categorie ik verwacht een groot aantal brieven aan D. L. Daalder, Komlaan 8, Bergen (N.H.) uiterlijk Maandagmiddag verzenden. kan memand U nodig als die hebt U ook- nieu- - U morgen begin cABpAN,;:: we maagmiddel maag dat alles bevat^°èdiq geheel - 3 nodig heelt om sp De 3 normaal en pi n VOOI cachet-(ouwel) dubbel voor- II maagpatienten gmidde- l deel. Vraag de uUvoelige len-leVbeaschriiving over maag-cachets smaakloos, 1 sne^zekeiJ (Advertentie, Ing. Med.) In een gezamenlijk communiqué van de Marvo, de lëgervoorlichtingsdienst en de luchtmacht voorlichtingsdienst wordt medegedeeld, dat het Hoge Commissariaat van de republiek Indo- nesia in opdracht van de Indonesische regering bijzondere waardering en op rechte dank heeft betuigd aan de Ne derlandse regering voor het werk, dat de Nederlandse militaire missie in In donesië heeft verricht. Geconstateerd wordt, dat de missie met ernst en op offeringen gedurende een periode van drie jaar het hare heeft bijgedragen tot de opbouw en het perfectionneren van de Indonesische strijdkrachten. 32. Het bleek al gauw, dat Piet Pakkum de verkeerde voor had. Ter wijl hij zijn verontschuldiging sta melde, hielp hij de protesterende boer overeind en klopte zelf zijn jasje nog af! „Neem me niet kwalijk mijn heer," stamelde hij. „Ik zit achter twee dieven aan.... moet ze ge zien hebben. Welke kant gingen ze op?" „Daarheen!" bromde de dikke boer kortaf, terwijl hij zijn zijden petje weer op zijn hoofd plantte. Piet Pakkum stoof weg, terwijl de dikke boer mopperend zijn weg in de steeg vervolgde. Daar wachtte hem nieuw onheil! De commissaris, die achter de brigadier door het gat in de muur ge kropen was, stormde op zijn beurt de Nauwe Steeg binnen. „Bengsü!" Deze keer was het de commissaria, die de dikke boer tegen de grond liep. „Nou is het genoeg," schreeuw de de boer. „Nou blijf ik liggen, tot iedereen en alles gepasseerd is." Maar of hij het wilde of niet, hij werd weer overeind geholpen. Deze keer door de commissaris, die zijn excuus maakte en er toen eveneens als een haas van door ging. (Advertentie, Ing. Med.) In hoger beroep is gisteren de 78- jarige scheepsbouw- en werktuigkun dig expert R. B. uit Amsterdam, die in eerste instantie door de rechtbank was vrijgesproken, door het Amster dams gerechtshof onder presidium van mr F. L. Pepperus veroordeeld tot 4 maanden gevangenisstraf met aftrek van de vroeger ondergane preventieve hechtenis van 1 maand en met ont zetting voor de tijd van 3 jaar uit het recht om als expert voor assura deuren op te treden. Tegen deze bejaarde expert had de procureur-generaal veertien dagen ge leden een jaar geëist, waarvan 6 maanden voorwaardelijk, eveneens met ontzetting voor 3 jaar. Het hof achtte bewezen, dat de ex pert in enkele gevallen aan schippers zijn medewerking had verleend, wan neer die uitkeringen trachtten te krij gen van verzekeringsmaatschappijen zonder dat zij daarop recht hadden. De expert had o.a. voor een schipper, wiens vaartuig op een werf te Sneek lag voor enkele noodzakelijke repa raties, een rapport opgesteld, waarin stond, dat deze boot op de Wadden zee aan de grond was geraakt en ave rij had opgelopen. In werkelijkheid moesten de reparaties worden uitge voerd, omdat het schip zeer oud en De NoorsNederlandse samenwer king bij de proefnemingen met de atoomzuil te Kjeller is bevredigend. Het Noorse en het Nederlandse insti tuut zijn thans van plan een atoom zuil van 25.000 kw met tien ton ura nium te bouwen. De Zwitserse maatschapij „Brown Bovery" heeft reeds een ontwerp in gediend voor een stoomturbine met een nuttig vermogen van 25 procent, die met de atoomzuil zal kunnen wor den gebruikt. 10 GOED LIJMT VEIPO* V8AAG DE JUISTE SOOKI (Advertentie, Ing. Med.) DOOR 6) „O!" zei Serena effen. „En denkt u, dat het stuk zal slagen?" „Ja, juffrouw Serena, daar ben ik zeker van", antwoordde Emma Twist beslist, ,,'t Is met hem altijd zo geweest; de dingen vallen hem als 't ware in de schoot". „Maar dat is niet zijn schuld", bracht Serena haastig in het midden. „Neen", gaf de oude vrouw eerlijk toe, „maar ik vraag me wel oens af, of dat niet op ongeluk voor de een of andere vrouw zal uitlopen". HOOFDSTUK II Serena was erg verbaasd toen ze hoorde, dat Nick's flat zich in een koetshuis bevond. „Maar koetshuizen dienden toch om de paarden en rijtuigen van rijke men sen in de stad te stallen", merkte ze op. „Dat was vroeger zo", gaf juffrouw Twist, die haar nogal sombere voor spelling van zoëven had vergeten, toe, terwijl ze over het door de zon gebla kerde plaveisel naar Nick's woning liepen. „In deze tijd wonen de mensen liever buiten, vooral als ze een garage kunnen krijgen. „Tegenwoordig", ging ze wat minachtend voort, „is het bezit van een auto om zo vlug mogelijk ver van huis te komen meer waard dan het nuis zelf". Dat alles leek Serena niet erg aan lokkelijk, maar haar stemming veran derde op slag toen ze de woning in het oog kreeg. De met keien bestrate bin nenplaats vond ze een heel merkwaar dige toegangsweg en ze was verrukt over de twee keurig gesnoeide boom pjes, die in heldergroene kuipen aan weerszijden van de deur prijkten. „Dit was vroeger de kamer voor de paardetuigen", legde juffrouw Twist uit, die met de in haar bezit zijnde sleutel het slot omdraaide. „Het koets huis en de stallen zijn nu een garage voor de auto's van meneer Nicholas en meneer John. Ga maar mee naar boven". Op de niet met een loper bedekte houten trap klonken hun voetstappen tamelijk luid en weldra verscheen dan ook Nick's hoofd over de leuning. „Je komt als geroepen, Emma!" riep hij geestdriftig. „Ik heb daareven saus laten aanbranden en weet nu niet, hoe ik de pan moet schoonmaken. Wil jij me eens wijzen hoe het moet?" „Op een goede dag zal ik u nog eens bij uw woord houden", antwoordde ze knorrig. „U bedoelt natuurlijk: wil jy het voor me doen". Niet uit het veld geslagen kuste Nick het oudje achteloos op de wang. „Zou je denken, schat?" vroeg hij. „Ik geloof dat je gelijk hebt. Je kent me zoveel beter dan ik mezelf ken". „Dat is waar", gaf ze gemelijk toe. „Kom, juffrouw Serena". Nick boog zich voorover, greep Serena's hand en trok haar zo de nog resterende treden op. Tot nu toe was het meisje wat verlegen achter Emma blijven staan, niet wetend wat te doen en onder de indruk van het toneeltje, dat zich voor haar afspeelde. Zelfs zij, onervaren als ze was, ontdekte een tikje dramatiek in de tegenstelling tussen de oude en wat cynisch gewor den Emma Twist en de jonge, van leven sprakelende Nick. Zouden zo vroeg ze zich af, die twee soms het zelfde hebben gedacht en opgemerkt? Intussen vergat Serena weldra al haar diepzinnige bespiegelingen, want Nick's gebabbel nam haar geheel in beslag. Vol vreugde merkte ze op, dat hij haar nu zonder meer bij de voor naam noemde. „Hoor eens, Serena", zei hij vrolijk, „jij moet me tegen Emma in bescher ming nemen. Ik verzoek je dus, hier eens goed rond te kijken en me te vertellen of er ook maar iets aan man keert. Is het niet een volslagen para dijs?" Serena had, als ze gedurfd had, hem kunnen zeggen, dat zijn aanwezigheid de kamer inderdaad tot een paradijs maakte! Afgezien echter daarvan, vond ze het geheel allerprettigst. Indertijd was hier de hooizolder ge weest, zoals nog uit de daksparren bleek, maar de grote deur, waardoor in 't grijs verleden het hooi met vorken naar de binnenplaats was geduwd, was nu vervangen, door een breed boog vormig venster; op de daarlangs aan gebrachte met kleurige stof overtrok ken bank zat een grijsbruine Perzische k£t in de stralende zon haar morgen toilet te maken. Vooral de kamer zelf maakte echter de meeste indruk op Serena. Aan het ene einde, met zorg geplaatst om het bovenlicht zoveel mogelijk op te van gen, stond een schildersezel met een halfvoltooid doek. Dicht erbij torste een van boven geëmailleerde keuken tafel een hele verzameling half-ge- bruikte tubes en paletten van verschil lende grootte. Jampotten met vreemd soortige gekleurde vloeistoffen gele ken door de daarin gestoken borstels wel enigszins op miniatuurstekelvar kens. „Dat is John's hoek", zei Nick snel, „maar daar is de mijne". Meteen nam hij het meisje even bij de arm en bracht haar naar de tegenovergestelde hoek. Daar stond een zakelijk uitzien de kantoorlessenaar, beladen met boe ken en stapels papier en half bedekt door een groot in bruinleder gevat vloeiblad. Nick vestigde speciaal haar aandacht op een volumineus zilveren inktstel. „Zoiets staat wel goed, nietwaar?" merkte hij wat kritisch op. ,,'t Spreekt van zelf, dat ik altijd een vulpen ge bruik, maar een beetje vertoon hoort er bij. Ik voor mij vind het prachtig en daarbij is het ding nog uit mijn ouderlijk huis afkomstig. Het enige bezwaar is, dat als ik flink op dreef ben, ik veel ruimte nodig heb en dan weet ik er geen andere weg mee, dan 't op de vloer te zetten. Daarom zit er ook nooit inkt in. Het effect is er niet minder koddig om nauurlijk, tenzij bij de lui, die altijd het naadje van de kous willen weten". Na deze woorden keek hij haar eensklaps zo koddig arg wanend aan, dat Serena onwillekeurig moest lachc.i. In haar hele leven had ze nog nooit iemand ontmoet, die zul ke heerlijke nonsens kon praten, maar het verveelde haar geen ogenblik Dit was, zo voelde ze het, de manier waarop men 't leven moest bekijken! Vrolijk zijn, de kleine dagelijkse feiten en dingen van de humoristische kant opnemen en genieten van het werk omdat je er je zinnen op had gezet. „O, zo nieuwsgierig zal ik niet zijn", antwoordde ze ernstig, maar met een ondeugende tinteling in haar grijze ogen en Nick drukte niet voor het eerst trouwens heel even haar arm „Nu hebben we ook nog een mooie serie van op het ogenblik nog onver kochte meesterstukken!" zei hij met een brede armzwaai naar de wanden waar inderdaad een aantal schilde rijen, door zijn vriend John vervaar digd hingen. Serena's aandacht werd getrokken door een schilderij waar op een donkerharig meisje, dat met een jong poesje blijkbaar de grüze Perzische kat in een vroeger stadium speelde, was afgebeeld. Haar lachend gezicht keerde zich naar de toeschouwers en Serena bedacht, dat het meisje op die manier de schilder moest hebben aangezien. De rest was eigenlijk slechts achtergrond. (Wordt vervolgd.) deels versleten was. Van averij door aan de grond lopen was geen sprake, zo vertelde ter zitting de schipper zelf. Die schipper is reeds enkele ja ren geleden voor deze oplichting van verzekeringsmaatschappijen tot 8 maanden veroordeeld. De expert hield ter zitting veertien dagen geleden vol, dat er wel degelijk averij was ge weest. Hij zelf had dat duidelijk ge constateerd. ZAR UND ZIMMERMANN, komi sche opera van Albert Lortzing. Zoals men kan raden, heeft deze opera het bezoek van Tsaar Peter de Grote aan Zaandam tot onder werp, meer speciaal de tijd, dat de tsaar het vak van scheepstim merman leerde. Lortzing schreef bij dit libretto een zeer frisse mu ziek, die het nog steeds uithoudt. Vrijdag 20.20 over Hilversum 11, 298 meter). KAMERMUZIEK VAN TSJAI- KOFSKY. We kennen Tsjaikofs- ky als symphonicus en als schrij ver van kleine muziekwerken. (Lieder ohne Worte, Elegieën). Dat zijn Kinderalbum voor piano aantrekkelijke muziek bevat, we ten niet velen. Zijn liederen hoort men zelden, hoewel ze zeer de moeite waard zijn. Beide catego rieën kan men beluisteren in een klein programma, dat eindigt met zijn strijkkwartet no. 1 in D gr.t., op. 11 (Vrijdag 23.15 over Hilver sum 11, 298 meter). VRIJDAG 5 FERBUARI HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12 00 AVRO. 16.00 VARA, 19.30 VPRO. 21.00 VARA, 22.40 VPRO, 23.00—24.00 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 800 Nieuws. 8.18 Gram. 8.45 Voor de huisvrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram. 9.30 Waterstanden. 9.35 School radio. 10.00 „Kinderen en mensen", cau serie. 10.05 Morgenwijding. 10.20 Voor de kleuters. 10.40 Vocaal dubbelkwartet. 11.00 Kadiofeuilleton. 11.20 Gram. 11.35 Orgel en zang. 12 00 Promenade-Orkest. 12.30 I.and- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Sport en prognose. 12.48 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Mededeüngen o£ gram. 13,20 Amus.-muziek. 14.00 Kookpraatje. 14.20 Instrumentaal kwintet. 14.55 Voordracht mgt muziek. 15.15 Piano-duo. 15.30 Mu- sette-Orkest. 16 00 Gram. 16.30 Muzikale causerie. 17.10 Voor de jeugd. 17.40 Gram. 18.00 Nieuws. 18.15 Verzoekprogramma. 18.45 „De Haverkist", hoorspel. 19.00 Voor de kinderen. 19.10 Gemengd koor. 19.30 „Mensen en conflicten", hoorspel met toe lichting. 19.50 Berichten. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20.15 Studenten liederen. 20.30 Benelux. 20.40 „De vrou wenemancipatie", causerie. 21-00 Voor de jeugd. 21.35 Amus.-muziek. 22.00 Buiten lands weekoverzicht. 2215 Dansmuziek. 22.40 „Vandaag", causerie. 22.45 Avond wijding. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Om- roep-orkest. HILVERSUM n, 298 m.: 7.00—24.00 NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 7.33 Gewijde muziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerbericht. 8.15 Gram. 8.30 „Tot Uw dienst". 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de huisvrouw. 9.35 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Orgel en sopraan. 11-30 Gram. 12.10 Zang en piano en voor dracht. 12.30 Land- en Tuinbouwmede delingen. 12.33 Vocaal Ensemble. 12-59 Klokgelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Metropole- Orkest. 14.00 „Met het oog en oor de wereld door". 14.30 Omroeporkest. 15-15 Voordracht. 15.-35 Mozartvleugel en viool. 16.00 Wenken voor de tuin. 16.15 Fluit, clavecimbel en viola da gamba. 16.40 Gram. 17-15 Surinaamse volksmuziek. 17,45 „Fryslan Boppe?", causerie. 18-00 Gram. 18.15 Muziekcorps. 18.40 Gram. 18.45 Muziek voor blazers. 19.00 Nieuws en weerbericht. 19-10 Regeringsuitzen'ding: „Verklaring en toelichting". 19.30 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 „Zar und Zim- mermann", opera. 22.25 „Langs wegen van kunst en schoonheid". 22.45 Avond- overdenking. 23-00 Nieuws en S.O-S.-be- rlchten. 23.15—24.00 Gram.muziek. Televisie-programma. AVRO. Televizier. 20.35 „Make-up"-demonstratie. 20-55 ,,'n Amerikaanse in Parijs". 21-2 21.45 «peL „De gelukkige huichelaar", TV-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2