Boer
is doordrongen van
maatschappelijke missie
zijn
Canada, land in opkomst
De
beste
ruil
Hulp
aan de onontwikkelde
gebieden noodzakelijk
JfüDsore J
Nederlandse Plattelandsjongeren bijeen
Leuk middagprogramma
Radioprogramma
Pijn, Pam Pom en de graafmachine
Collectie schilderijen getuigt er van
Expositie in Den Haag
MARGARET MALC0LM
Canadese steden
Brandend Maagzuur
dat schrijnt
tot hoog in do keel
MAANDAG 15 FEBRUARI 1954
(Van een onzer verslaggevers
„WIJ plattelanders kunnen niet onverschillig blijven voor de bron van
al het leven. Door een stijlvol plattelandsleven moet, ook naar
buiten, het bewijs worden geleverd, dat, ondanks het feit, dat de boer
nog altijd miskend wordt, hij doordrongen is van zijn maatschappelijke
en culturele missie. Bij de gelijkstelling van het platteland met de
steden gaat het bepaald niet alleen om de financiële beloning, maar
meer nog om een aan de steden gelijkwaardige gezins. en gezondheids
zorg, om een zelfde mogelijkheid voor culturele ontplooiing door
toneel, muziek, bibliotheken en niet te vergeten sport. Onze emanci
patiestrijd staat voor het platteland zodanige bewoonbaarheid, com
fort en algemene ontwikkelingsmogelijkheden aan te bieden, dat de
grote achterstand ten opzichte van deze levensbehoeften kleiner en
kleiner wordt". Bovenstaande woorden sprak voorzitter H. J. Roerink
uit Enschede op het Zaterdag in Utrecht gehouden congres van de
Plattelands Jongeren Gemeenschap Nederland (P.J.G.N.). Honderden
P.J.G.N.'ers waren in de grote zaal van het gebouw van Kunsten en
Wetenschappen bijeen om zich te bezinnen op hun taak in de wereld.
TN het begin van zijn openingsrede
had de heer Roerink nog erop ge
wezen. dat bij de PJGN vooral de na
druk wordt gelegd op het woord al
gemeen. D.w.z., dat ieder lid de volle
vrijheid heeft om binnen het raam van
het doel te handelen uit kracht van
eigen geloof en beginselen. Spreker
zag het overheidsgezag in Nederland
eveneens algemeen, in cle zin van na
tionaal. En voorzover wij kerkelijk zijn,
aldus spreker, wordt gevraagd in ons
leven ernst te maken met datgene,
wat de kerk ons voorhoudt. De grond
slagen van de PJGN zijn immers de
zedelijke waarden van het Christen
dom. Daarom ook moet de culturele
vorming van plattelandsjongeren wor
den aangepast aan de huidige samen
leving, daarbij wakend tegen verma-
terialisering van de mens. De platte-
landscultuur moeten wij stabiliseren
met zoveel mogelijk een eigen sfeer.
De wat men noemt grootsteedse cul
tuur behoren wij nog zomaar niet voet
stoots over te nemen.
1V/JR H. G. Quik die hierna sprak in
plaats van prof. Frietema (wegens
ziekte verhinderd!, zeide, dat het on
derwerp „Hulpverlening aan onder
ontwikkelde gebieden" hem na aan het
hart lag. Het gaat om grote gebieden
in Zuid-Oost-Azië, Afrika en Zuid-
Amerika. Het ligt voor de hand om
te zeggen: Wat hebben wij daarmede
te maken. Toch is deze gedachte fout.
Wij moeten nl. twee problemen in het
oog houden: Hoe bewaren wij de vre
de en hoe worden de enorme wel
vaartsverschillen tussen ontwikkelde
en minder ontwikkelde landen opge
heven? De eerste vraag hangt met de
tweede samen.
Spreker wees erop, dat tussen ont
wikkeld en onontwikkeld' geen vaste
lijn te trekken is. Ontwikkeling is een
proces van groei. In dit proces kan
nooit een nulpunt zijn of een 100%
ontwikkeling.
Wanneer spreekt men nu van nun-
der-ontwikkeld? De idee wisselt af
met de persoon, die het beoordeelt.
We moeten ons echter hoeden voor te
grote eenzijdigheid. Wij moeten het
niet louter uit liefdadigheidsoogpunt
bekijken en evenmin louter als koop
man.
DINSDAG 16 FEBRUARI
HILVERSUM I, 402' m.: 7.00 AVRO.
7.50 VPRO, 8.00—24.00 AVRO. 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.50 Dagopening. 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 8.45 Idem. 9.00 Mor
genwijding. 9.15 Gram. 9-25 Voor de
vrouw. 9.30 Waterstanden. 9.35 Gram.
10.50 Voor de kleuters. 11.00 R.V.U :Prof.
Dr. D. H. Wester: „Flactics". 11.30 So
praan en piano. 12.00 Hammondorkest.
12-30 Land- en Tuinbouwmededelingen.
12 '33 Voor het platteland. 12.40 Orgel
spel 13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen
of gram. 13.20 Promenade-Orkest. 14.00
„Wij ontdekken Amerika", causerie. 14.30
Gram. 14.40 Schoolradio. 1500 Gram.
15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16.30
Voor de jeugd. 17.30 Lichte muziek. 17.45
Gram. 17.50 Mil causerie. 18 00 Nieuws.
18.15 Pianospel. 18.25 „Paris vous parle".
18.30 R.V.U.: Mevr. Dr. E. Pereira—
d'Oliveira: „Asthma". 19.00 Voor de kin
deren. 19.05 Mil. Orkest. 19.25 Strükkwar-
tet. 20 00 Nieuws. 20.05 Gevar. program-
ma. 21.35 Lichte muziek. 21.35 Medede
lingen 22.00 Gevar. muziek. 22.05 Tiroler
muziek. 22.45 „De woelige wereld", cau
serie. 23.00 Nieuws. 23.15 New York-Cal-
ling. 23.20—24.00 Dansmuziek.
HILVERSUM II, 298 m-: 7.00—24.00
KRO. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym 7,30 Gram 7.45 Morgengebed en
Liturgische kalender. 8.00 Nieuws en
weerbericht. 8.15 Gram. 9.00 Voor de huis-
wouw. 9-40 „Lichtbaken", causerie. 10.00
Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.45 Idem.
1100 Voor de vrouw. 11.30 Schoolradio-
li.50 „Als de ziele luistert", causerie.
1200 Angelus. 12.03 Metropole-Orkest.
12 -30 Land. en Tuinbouwmededelingen.
12 33 Gram 12.35 Zonnewijzer. 13.00
Nieuws en Kath. nieuws. 13.20 Amuse
mentsmuziek. 14.00 Gevar. programma.
14.30 Kamerorkest. 15.30 „Ben je zestig?
16 00 Voor de zieken 16.30 Zickenlof.
1700 Schoolradio. 17.15 Felicitaties v. d.
Jeugd. 17.45 Regeringsuitzending: ..Ne
derland ên de wereld: De voedselproduc
tie en -consumptie in de wereld" door
Mr. F. J. van der Dussen. 18.90 Gram-
18.20 Sportpraatje. 18.30 Voor de jeugd-
18.52 Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 1910
Gram 19.15 „Uit het Boek der Boeken".
19.30 Gram. 20.25 De gewone man. 20.30
Omroeporkest. In de pauze (21.0021.15):
Ken een haan een ei liggen?" 21.45 Pae-
dagogische causerie. 22.00 Piano-voor
dracht. 22.23 Gram. 22.43 Avondgebed en
Liturg! che kalender. 23 00 Nieuws. 23.13
—24.00 Strijkorkest en soliste.
Toch kan men uit de statistische ge
gevens van het Statistisch Bureau van
de Ver. Naties wel enige criteria puren.
Men lette b.v. op het nationaal in
komen per man per jaar. Dit bedraagt
in de Ver. Staten 1470 per jaar, in
Europa 400 tot 500, in grote delen
van Azië en Afrika daalt het tot be
neden de 100 en in India zijn er gro
te landstreken, waar het ligt tussen
de $20 en 30.
QOk de productiviteit per man per
dag is een norm. In de onderont
wikkelde gebieden leeft het grootste
deel van de bevolking van de agrari
sche bestaansvorm. De verhouding van
wat een man per dag in Azic in de
landbouw produceert tot de productie
van een Europeaan bedraagt één op
tien.
Beschouwen we de culturele sec
tor, dan merken we op, dat, het an-
alphabetisme in Europa practisch nihil
is. In Afrika is het percentage van de
inwoners, dat analphabeet is, vaak 70
en 80%. En er zijn landen, waar het
een uitzondering is, als iemand kan
lezen en schrijven.
Ook de gezondheidstoestand biedt
vergelijkende factoren. Wanneer in
Nederland een baby geboren wordt,
heeft die gemiddeld een leven te ver
wachten, dat tussen de 70 en 80 jaar
ligt. In India, Pakistan en Birma kan
het verwachten, dat het een leeftijd
van 35 jaar kan bereiken. Men moet
eens bedenken, wat een leed er achter
dit koude cijfer verborgen ligt: ellen
de, ziekte, ondervoeding vaak, slechte
medische verzorging.
p\E voedselsituatie biedt eveneens
indicaties omtrent de ontwikke
ling. In India b.v. is het gemiddeld
aantal calorieën, dat per dag per man
verbruikt wordt, beneden het noodza
kelijke aantal. Grote groepen mensen
leven beneden de rand van de hon
ger. En als men bedenkt, dat de voed
selsituatie daar voor de verschillende
groepen nog weer vrij veel verschilt,
dan valt hieruit af te leiden, dat zeer
velen inderdaad ernstig honger lijden.
In dit verband is het in het alge
meen belangrijk erop te wijzen, dat
de voedseltoeneming over de gehele
wereld geen gelijke tred heeft gehou
den met de wereldbevolkingstoeneming.
De laatste nam de laatste jaren toe
met 1,25% per jaar.
De voedseltoeneming bedroeg gemid
deld slechts 0,3% per jaar. Daarbij
komt, dat de voedselproductie het
meest is toegenomen in de landen, die
het rijkst waren en het minst in de
landen, die arm waren. De tegenstel
ling arm-rijk in de landenverhoudin-
gen heeft zich dus toegespitst.
Ook vroeger bestonden er van der
gelijke tegenstellingen. Maar er is een
verandering gekomen, die het nood
zakelijk maakt, dat wij onsj met deze
problemen bezighouden. Vroeger was
de man in Thailand, de man in Thai
land, die niets van Europa wist. Maar
door de toeneming van radioverkeer
e.d. is de situatie nu zo, dat de bewo
ners van Liberia, van Thailand en
al dergelijke gebieden deze tegenstel
lingen kent. En men is niet meer be
reid zich daarbij neer te leggen.
Men weet daar, dat er in de wereld
een onderlinge afhankelijkheid be
staat en dat wij ook hen nodig hebben.
Overal op de wereld worden er plan
nen gemaakt om deze situatie het
hoofd te bieden. Overal worden hulp
projecten opgesteld.
JYAAR is in de eerste plaats het Ame
rikaanse Hulpverleningsprogram
ma voor het buitenland, voorts het
Colombo-plan van het Britse Gemene
Best voor grootscheepse hulp aan
Zuid-Oost-Azië en tenslotte is daar
de hulp, die de Ver. Naties verleent
voor de onderontwikkelde gebieden in
de gehele wereld, waaronder de voed
sel- en landbouworganisatie in Rome.
Deze hulp is tweeledig: Het is kapi
taalhulp en het is technische hulp. Wil
men een land tot ontwikkeling bren
gen, dan is daarvoor kapitaal nodig.
De tweede vorm van hulp is het ver
schaffen van kennis, het helpen van
het overdragen van onze kennis. Ne
derland doet daar op een goede wijze
aan mee; wij nemen bij deze hulpver
lening een eervolle plaats in. Overal
op de wereld werken Nederlandse des
kundigen om de achtergebleven gebie
den tot ontwikkeling te brengen, niet
alleen deskundigen op landbouwge
bied, maar op allerlei gebied. Ook ko
men er mensen uit die landen naar
West-Europa, om hier kennis en er
varing op te doen. In Nederland ge
schiedt dat o.m. aan een drietal insti
tuten: In Den Haag het Instituut voor
sociale en administratieve wetenschap,
dat gevestigd is in het Oude Kon. Pa
leis, in Delft is het Internationale
luchtkarteringscentrum en in Wagenin-
gen het Internationaal landbouwcen
trum.
Deschouwen we de hulpverlening uit
u Nederlands oogpunt, dan zien we
naast humanitaire motieven ook de
sociale verantwoordelijkheid voor het
eigen land een rol spelen. Het na
oorlogse Nederland is overvol. Wij moe
ten grondstoffen hebben. De situatie
heeft zich, vergeleken met vóór de
In alle prijsklassen J
SIGAREN 1
(Advertentie Ine- Med.)
oorlog, grondig gewijzigd. Contacten
in de landen, die tot ontwikkeling ko
men, dat is het Nederlandse belang,
dat aan deze hulp verbonden is.
Maar er is ook nog een belang, dat
verder gaat dan Nederland. Het grote
probleem is nl.: Hoe zal de moderne
wereld er in slagen om de dreigende
tegenstellingen, die kunnen leiden tot
een wereldstrijd om te buigen tot een
internationale samenwerking.
MA de gezamenlijk gebruikte lunch
droeg het middagprogramma een
meer licht karakter. Het LJG-dans-
orkestje uit Hoek (Zeeuws-Vlaande
ren) bracht er direct al de stemming
in. Aan de declamatiewedstrijd namen
15 jongeren deel. De eerste prijs werd
gewonnen door A. Noordermeer uit
Oudenhoorn met „De Dieren" van Aart
v. d. Leeuw. Twee tweede prijzen wer
den uitgereikt aan mevr. W. J. Tjoonk
ij-Vriezen uit Vorden (Gld.) en mej.
C. v. Schelven uit Dreischor (Zld) en
er waren twee derde prijzen, nl. voor
mej. A. Vethman uit Anna Paulowna
met „Dat is West-Friesland" van mevr.
Wegener SleeswijkVan Balen Blan
ken en de heer F. Boon uit Steenber
gen (NB) met „De onbekende soldaat".
41. Pim, Pam en Pom konden ver
bazend snei lopen en er was dan. ook
geen sprake van, dat de commissaris
en Piet Pakkum hen in konden halen.
Ze hadden nu al een hele straat voor
sprong en toen zij op het marktplein
kwamen, besloten ze om even uit te
rusten. „Oh, oh, wat heb ik gelachen
hijgde Pim. „Ze zagen er anders echt
uit", riep Pam. „Ik weet niet, wie het
was. maar één van de twee had een
revolver in zijn hand". „Ach nee joch,
dat kan ruet. Tommie en Brommie
mochten óók geen revolver van hun
Moeder meenemen", zei Pom. „Alleen
maar een sabel". „En tóch heb ik een
revolver gezien", hield Pam vol. „Kijk,
daar komen Ze aan". Uit één der zij
straten kwamen twee politie-agenten
in krijgshaftige houding op Pim, Pam
en Pom afgestapt. „Ha, die Tom nep
Pim vrolijk. „Jullie konden ons niet
te pakken krijgen hè?" „Te pakken
krijgen?" De stem van hun vriendje
klonk verbaasd. „We hebben jullie nog
helemaal niet gezien"! „Hoe kan dat
nou7 Jullie hebt ons toch achterna
gezeten?" „Nee hoor, wij niet", ont
kenden de twee vriendjes. Op datzelf
de ogenblik verschenen er nog twee
figuren in politie-uniform op het
marktplein. Het waren Piet Pakkum
en de commissaris.
(Van de Haagse redacteur)
TOEN DE CANADESE minister
president Sir Wilfried Laurier
bij de eeuwwisseling voorspelde,
dat men aan het begin stond van
de „Eeuw van Canada", hebben
velen de schouders opgehaald.
Men achtte zijn woorden welis
waar prijzenswaardig, omdat zij
een idealisme tot uitdrukking
brachten, dat men in het jonge
land goed kon gebruiken, docli
de verwerkelijking ervan achtte
men zo moeilijk, ja zelfs onmoge
lijk, dat men er zich het hoofd
niet over heeft gebrokten.
Thans - nauwelijks 50 jaar later
- zal waarschijnlijk niemand meer
de uitspraak van Sir Wilfried
Laurier als onjuist betitelen. Het
land, waarom eeuwen geleden de
wereldmachten van die tijd strijd
leverden en dat na een lange pe
riode van Franse hegemonie in
de handen van de Britten over
ging, is thans een zelfbewuste gro
te en moderne natie, die door een
schijnbaar anachronistische, maar
in werkelijkheid sterke band met
Engeland, dat destijds alleen de
toon aangaf, is verbonden.
I4ET geheim van de opkomst van
Canada, welke in de nog voort
durend stijgende levensstandaard van
de bevolking tot uitdrukking komt,
schuilt voornamelijk in de snelle ont
wikkeling van het bedrijfsleven in
de dertiger jaren. Het feit, dat Canada
ten Noorden van een groot, en wat
betreft de nijverheid hoogontwikkeld
land ligt, was er in de 19e eeuw oor
zaak van, dat het voortdurend de rol
van „de arme broer" op het Noord-
Amerikaanse Continent moest spelen.
lil
De stad Trois Ri-
vières (Three-R i-
vers) van de schil
der Jacques de
Tonnancour. Trois
Rivières, een van
de oudste steden
in de provincie
Quebec, is de pa-
pierstad van Ca
nada. De schilder
Jacques Tonnan
cour studeerde
met een beurs van
de Braziliaanse re
gering. Hij staat
onder invloed van
Picasso en streeft
er naar, zoals hij
zelf zegt, iets van
de eeuwigheid in
zijn doeken te
leggen.
DOOR
19
„Ze heeft het me nooit gevraagd,"
weerde hij af, waarna Dalby met iet
wat gluiperige blik opmerkte: „Nu, ik
zou wel graag zien wat je ervan te
recht bracht. Misschien dezer dagen
eens!"
Hij slenterde weg, terwijl Nick en
John veelbetekenende blikken wissel
den.
„O, ik weet het best", zei Nick geme
lijk, „maar de hemel geve, dat dit stel
letje nu eens oprukte", ging hij voort,
kalmweg over 't hoofd ziende, dat hij
zelf „dit stelletje" had meegebracht.
„Laten we proberen, hen kwijt te
raken en dan kunnen we met ons
drieën naar de Dierentuin gaan. Se-
rena is zeker nooit naar de Dierentuin
geweest, wel?"
„"een, nooit", antwoordde ze,
„maar
„O, we zullen Emma even opbellen
en 't haar zó meedelen, dat ze zich geen
malligheid in 't hoofd haalt", hernam
Nick op luchtige toon. „Nu, zullen we?"
„Reken niet op mij", zei John rustig.
„Ik heb nog een heleboel te doen."
„Goed dan. En jij, Serena?"
„Heerlijk!" zei ze, terwijl haar ogen
schitterden als door de zon beschenen
diamanten.
Nick wist zijn gasten, Corinna in
cluis, zó snel af te 'poeieren, dat binnen
enkele ogenblikken hij en Serena in
zijn auto naar de beroemde Londense
„Zo" reden. John, die hen uit de flat
nastaarde, vroeg zich af, of hij al dan
niet juist had gehandeld. Juffrouw
Twist zou het antwoord wel hebben
geweten.
Het bezoek aan de Dierentuin was
een daverend succes, ook al bleek Se
rena niet bijster ingenomen met het
feit, wat zowel de vogels als de an
dere dieren in betrekkelijk kleine
ruimten waren opgesloten. De nogal
vaak geuite bewering over hun betere
verzorging en grotere veiligheid maak
ten hoegenaamd geen indruk op haar.
„Ik wist vroeger óók, dat ik op tijd
te eten zou krijgen", verzekerde ze
ernstig, „maar ik had helemaal geen
vrijheid en dus begrijp ik wat die die
ren moeten voelen".
„Nu, op 't ogenblik heb je vrijheid
genoeg", zei hij opbeurend, „dus daar
behoef je je geen zorgen over te maken.
En wat die dieren betreft, moet je niet
vergeten, dat het ten slotte geen men
selijke wezens zijn en ze onze hersens
missen. Je weet helemaal niet of ze
zich ongelukkig voelen en bovendien
zijn er een massa in gevangenschap
geboren, zodat ze niet beter weten of
het behoort zo. Kom, laten we de vis
sen eens gaan bekijken".
Het aquarium bracht Serena letter
lijk in verrukking. Vooral bewonderde
ze de kleine visjes, met zo doorzichtige
lichaampjes, dat men de dunne graten
duidelijk kon waarnemen.
„Ja, die zijn hier werkelijk veiliger",
erkende ze, haar neus tegen een van
de bassins drukkend. „Zeg eens, Nick,
weet je, dat ik nog nooit de zee heb
gezien?"
„Nooit de zee gezien!" riep hij vol
ontzetting. „Daar moeten we zo gauw
mogelijk iets aan doen".
„Zou dat mogelijk zijn?" vroeg ze
weifelend.
.Natuurlijk wel", hernam hij beslist.
„Ik zal je zeggen wat ik van plan ben.
We zullen Emma en John meenemen en
een hele dag wegblijven. Hoe lijkt je
dat?" Zich Emma's waarschuwingen
herinnerend, sloeg hij Serena aandach
tig gade en zag, dat haar twijfel on
middellijk verdween. Ja, Emma had ge
lijk: Ze was eer. lief, zedig meisje.
„Wat heerlijk!" riep ze stralend.
„En dan koop je een zwempak en
John en ik zullen je zwemmen leren",
hernam hij, meer en meer in het plan
opgaande. O, zo'n volkomen eenvoudig
dagje aan zee na al die maanden van
Londen en het theater zou inderdaad
heerlijk zijn. Bovendien zou hij volop
gelegenheid hebben, dit meisje nader
te leren kennen. Ja, het was een pret
tig vooruitzicht
„Ik geloof", zei Serena wat later en
nogal verlegen, „dat ik je voor iets
moet bedanken".
„Heus?" vroeg Nick, niet wetend
waar ze op aanstuurde. „Voor wat
dan?"
„Jij hebt immers juffrouw Twist
overgehaald, om goed te vinden, dat ik
mij door John liet schilderen; is het
niet zo?"
„O, bedoel je dat? Ja, ik geloof van
wel. Maar je moet niet denken, dat het
van mijn kant helemaal belangeloos
was. Ik had in 't geheim bepaalde mo
tieven, hoor!"
„Meen je dat?"
Hij keek haar in het nieuwsgierig en
vol vertrouwen naar hem opgeheven
gezicht Was ze inderdaad verrast of
stak er toch iets van een coquette in
haar? O, het was bijna onduldbaar, te
moeten beseffen, dat hij die vraag niet
met zekerheid kon beantwoorden!
„Natuurlijk", hernam hij. „Onze dier
bare Emma vindt John goed gezelschap
voor je, mij niet. Intussen had ik al
lang bedacht dat als jij naar de flat
kwam om je te laten schilderen, ik ge
legenheid genoeg zou hebben om jp te
zienen je mee uit te nemen, zoals
nu".
„O", riep Serena een beetje over
stuur, „maar juffrouw Twist is zo lief,
dat ik haar niet graag.„Zou willen
bedriegen?" zei hij s'hel. „Ik evenmin,
kindlief, maar ik wil ook niet, dat ze
me helemaal op de kop zit. De brave
Emma is niet met haar tijd meegegaan
en het kost veel moeite haar te over
tuigen, dat nieuwigheden ook hun
goede zijde kunnen hebben. Over een
poosje zullen we haar wel op de hoogte
brengen en als ze dan ziet, dat je geen
kwaad is overkomen, zal ze er zich
heus bij neerleggen".
„O, als we 't haar zullen vertel
len...." Serena voltooide de zin niet,
maar haar gevoel van opluchting was
duidelijk merkbaar.
Een poosje later bracht Nick haar
weer naar de flat, van waar John
haar huiswaarts reed. Onderweg vroeg,
Serena hem nogal zenuwachtig, de
oude dame niets te zeggen van het
uitstapje naar de Dierentuin.
„Want, zie je, ze houdt wel veel
van Nick, maar schijnt hem geen ge
schikt gezelschap voor mij te vinden
en nu willen we haar overtuigen, dat
ze zich vergist",- verklaarde ze heel
naïef.
Een ogenblik omklemden John's
lange gevoelige vingers het stuur
wiel zo stevig vast, dat zijn knokkels
er wit van werden. Als Juffrouw
Twist het eens bij 't rechte eind had!
Stel eens, dat Serena werkelijk op
Nick verliefd werd.... en hij niet op
haar? In de eerste plaats had je die
Corinna en ten tweede was Nick en
liefhebber van wat gevaarlijke, on-
besuisde flirtpartijtjes. Intussen zou
nïj daarmee dat wist John zeker
bij Serena aan het verkeerde adres
zijn. Anderzijds kon hij, John, met
geen mogelijkheid aannemen, dat ie
mand, allerminst de in de grond der
zaak wel degelijke Nick, niet zou be
zwijken voor Serena's bekoorlijkhe
den Ja, dacht de brave John opge
lucht, ze behoefde niets te vrezen
want Nick zou ongetwijfeld toch ver
liefd op haar raken; de tekenen daar
voor waren immers onmiskenbaar.
(Wordt vervolgd.)
QP 17 FEBRUARI opent de mi-
nister van O. K. en W., mr
Cals, in Den Haag een grote rei
zende tentoonstelling van Cana
dese schilderijen. Zij staat onder
beschermheerschap van de Cana
dese ambassadeur in ons land.
In het begin van het vorige
jaar startte de expositie in Mon-
treal. Tot Augustus zwierf zij
door Midden- en Zuid-Amerika
en ging toen naar Rome. Vervol
gens was zij te bezichtigen in
Londen, Parijs, Genève en Stock
holm. Na Den Haag gaat de ten
toonstelling nog naar Madrid en
vandaar weer naar Canada om
een grote tour door het land zelf
te maken. Tenslotte zullen de
doeken geschonken worden aan
de besturen van de steden, die op
de schilderijen staan afgebeeld.
Er is hier sprake van een Cana
dese goodwill-reis, die een uit.
stekende indruk geeft van de
schilderkunst van dit land.
In nevenstaand artikel schrijft
onze Haagse redacteur over Ca
nada en de expositie.
De wereld kende het land slechts als
producent van landbouwproducten en
als exporteur van grondstoffen, die
elders werden verwerkt. Algemeen
was men de mening toegedaan, dat
de op landbouw ingestelde en weinig
talrijke bevolking zelfs niet in staat
was in de eigen behoeften te voor
zien. Toen zich echter de eerste voor
tekenen van è'eh tekort aan delfstoffen
aankondigden, richtte de wereld de
blik op Canada, waar enorme voor
raden ertsen, kolen, olie, aardgas en
electrische energie nog grotendeels on
gebruikt lagen. Vreemd kapitaal, bui
tenlandse ondernemrs en arbeiders
gingen in groten getale naar het land
ten Noorden van de Verenigde Staten
stromen. Nieuwe bedrijven en dochter
ondernemingen van bestaande bedrij
ven werden er gesticht en door de
onafzienbare wouden van het Noorden
werden in zeer hoog tempo wegen,
spoorwegen en pijpleidingen aangelegd.
Voor de oppervlakkige toeschouwer
leek het, of het maagdelijke gebied
in enkele weken werd bezaaid met
fabrieken, gebouwen en boortorens.:
in verwonderlijk korte tijd was Ca
nada het „Land van de 20e Eeuw"
geworden. En nog steeds wordt met
groeiende ondernemingszin op dit pad
voortgegaan.
Het ware echter overdreven deze
snelle ontwikkeling als revolutionnair
te beschouwen. De voorstellingen, die
wij ons van het land maken, zijn nooit
in overeenstemming met de werke
lijkheid, omdat wij niet in staat zijn
geweest de groei te volgen.
Enerzijds stellen wij ons Canada
voor als een land, waar men boeren
arbeiders te kort komt, tengevolge
waarvan talrijke Nederlanders naar
dat land emigreren, maar anderzijds
zien wij Canada als een reusachtig
gebied, bedekt met sneeuw en ijs, met
blokhutten, arresleden, kortom als een
land, zoals het op kerstkaarten e.d.
wordt uitgebeeld.
]\JATUURLIJK is er ook heden ten
dage nog, zo'n Canada. Maar het
andere Canada met rokende fabrieks
schoorstenen, grote en zeer grote ste
den, universiteiten, musici en geleer
den is het verst van ons verwijderd.
Van dat nieuwe Canada kan men
binnenkort in het Haagse Gemeente
museum een uitstekende indruk krij
gen, die velen de ogen over dit land
zal doen opengaan. De Seagram schil
derijen-collectie, bestaande uit 50 grote
e" kleinere doeken, die alle op de
steden betrekking hebben, wordt daar
namelijk van 18 tot en met 28 Fe
bruari tentoongesteld. Hier zal men
°lv"se aspecten van het „Land van
de 20e Eeuw" in ogenschouw kunnen
nemen en tevens zal men er een goede
indruk krijgen van de ontwikkeling
van het land op cultureel gebied.
in samenwerking met de Royal
canadian Academy werd een keuze
gedaan uit de beste Canadese schil
ders en de collectie samengesteld. Ten-
n mag de expositie met
reent als representatief voor de mo
derne Canadese schilderkunst worden
genoemd. Een rijk-geïllustreerde cata-
iedere bezoeker ontvangt,
vertelt meer van het grote land aan
de andere zijde van de Oceaan.
neiuLY blu3S0Il jn de kiem. Neem sim
pelweg een of twee Rennies lang-
ht?mJai6n- sn?elten op de tong en
rJL Js bezw°ren. Onmiddellijk!
U voor en na mensen
heKh^ steevast Rennies bij zich
nakt 'p ljraktisch en hygiënisch ver-
,„-LEl1 onopgemerkt in te nemen,
zonder water of wat ook.
(Advertentie, Ing. Med.)
