De waarheid over de republiek Indonesië In kort bestek DÉBRALINE DE WONDERE WAERELT Ook dat nog Februari-staking in hoofdstad sober herdacht Toeristen-inkomsten streven de bollendeviezen voorbij Merkwaardige contrasten in alle geledingen De tragiek van een goedwillend volk Castella voor de nu nóg gezinswas werkt beter! Geen antibiotica in veevoeders Belangwekkende beschouwing Nieuwe samenstelling alom verkrijgbaar Plechtigheid bij beeld van „De dokwerker Haringuitvoer is in 1953 aanzienlijk gestegen Maanden Juli-Augustus het drukst De watersnood had geen invloed VRIJDAG 26 FEBRUARI 1954 WAT INDONESIË niet is gelukt met liet vestigen van haar ambas sades in de belangrijkste centra van de wereld (een kostbare zaak, die er op was gebaseerd de internationale belangstelling levendig te liouden), dat hebben de jongste politieke en economische ontwikke lingen op Java voor haar gedaan: Indonesië komt weer geregeld in het nieuws op de voorpagina's der dagbladen. Doch of zij hiermee te com plimenteren is, valt nog te bezien. Immers, het probleem, dat Indone sië op het ogenblik aan de Westerse wereld voorlegt is: Wat is haar ware politieke status? Is Indonesië een democratische rechtsstaat? Deze vraag is gerechtvaardigd, want haar gedragslijn bij de jongste arrestaties op grond van vermoedens, het afwijzen van consulaire bij stand, of het niet-toelaten van consulaire vertegenwoordigers bij de gearresteerden, is inderdaad in strijd met de gangbare begrippen over democratie en volkenrecht. TEN RECHTE schreef mr dr E. W. Catz in „De Telegraaf" van 16 Fe bruari jl.: „De Indonesische regering krijgt bepaald onvoldoende voor vol kenrecht. Volgens het internationaal recht is het onbetwistbaar, dat een consul het recht bezit in hechtenis genomen landgenoten te bezoeken om hun zo nodig, bijstand te verle nen. Prof. mr dr J. P. A. Franjois heeft daarop in zijn „Handboek van het Volkenrecht" uitdrukkelijk gewezen. „In die bijstand ligt uiteraard rechts kundige bijstand opgesloten. Dit be ginsel strekt zich somtijds ook uit tot diplomatieke ambtenaren. En zó gezien kon onze Hoge Commissaris mr W. F. L. Graaf van Bylandt ook al uit een oogpunt van interna tionale hoffelijkheid („Comitas gen- tium") de toegang tot de gearres teerden in redelijkheid niet worden ontzegd". Deze voor outsiders vreemde ge dragslijn van de Indonesische gezags- apparaten, is voor ons, die beroeps halve contacten hadden te onder houden met civiele, militaire, politi ële, justitiële en rechterlijke appara ten een bekend verschijnsel, waar over wij in het begin even verbijs terend hebben gestaan als thans de internationale wereld, doch waar voor wij naderhand de volgende verklaring hebben gevonden: Indo nesië dat in principe een democra tische status bezit en als zodanig is opgenomen in de volkeren-organisatie bekend als de Verenigde Naties, be zit nog geen eigen wetgeving, zodat het teruggrijpt naar het oude koloni ale Wetboek van StrafrechtIndone sië dat in zijn vrijheidsstrijd voor zijn menselijke rechten is opgekomen en, hiervoor zijn jongelingschap de Pe- muda's heeft geofferd, die met ware doodsverachting de vuurmonden dej Britse kanonnen tartten, datzelfde In donesië heeft als regiem, als strafrecht nog het ten rechte gehate H.I.R., het door verlicht Nederland verfoeide „Her zien Inlands Recht". Dat is de tragiek van dit goedwillende volk: Zijn politiek, zijn wetgeving, zijn gezagsapparaat (politie en militaire po litie) zijn nog steeds gebaseerd op de verstarde wetten van een oud koloniaal regiem: het sedert 1945 geliquideerde Nederlands-Indië! Het is een bittere ironie, dat volksleiders die met inzet van persoonlijke veiligheid gestreden hebben om hun landgenoten van deze koloniale wetten en richtlijnen te be vrijden, nu ze de onafhankelijkheid be zitten zélf Indonesische bestuurs- en gezagsapparaten in stand houden, die volgens de oude door hen verfoeide richtlijnen te werk gaan! Ongewild en ongeweten. QM DEZE merkwaardige figuur goed te begrijpen, moeten wij ons even instellen op het ware wezen en de cul turele inslag van Indonesië. In wezen door en door feodaal, met een geestes structuur welke wortelt in de Hindoe- Javaanse en Boeddhistische cultuur, met een levend gehouden traditie (Adat) en voor-ouderverering, waarbij de Islam en het Christendom hun reli gieuze invloed hebben doen gelden, wérd Indonesië plotseloos geconfron teerd met de meest moderne vorm van status: de democratie. De democratische grondbeginselen trokken hem begrijpelijkerwijze bijzon der aan. Zij vertegenwoordigden immers Meer dan 300.000 Belgen hebben in 1953 hun radiobelasting niet betaajd, hetgeen een verlies voor de Belgische schatkist betekent van ongeveer drie en een half millioen gulden. De minis ter van Verkeerswezen zal o.a. door huisbezoek de controle verscherpen. In verband met een klacht van Israël over de beperking door Egypte van de vrije vaart door het Suezkanaal is de Veiligheidsraad van de Verenigde Na ties Woensdagavond drie minuten in vergadering bijeen geweestDe een en twintig Amerikaanse en de ene Britse Korea-krijgsgevangenen, die niet naar hun land wilden repatriëren zijn thans in China aangekomen. Ditzelfde wordt gemeld over twee Belgische sol daten, die twee dagen na het bestand in Korea naar de communisten waren overgelopen. Met het oog op de voor het land „donkere tijden" heeft de ko ning van Cambodja geweigerd het ont slag van premier Sjan Nak te aan vaarden. Het Centrale Comité van de Communistische Partij in Turkme- nië heeft op verschillende industrieën critiek geoefend wegens het tekort schieten bij de productie. Daardoor zou het volk tekort zijn gedaan in de voor ziening van schoeisel, zijde, kleding, meubelen en ijzerwaren. Deze week zijn te Parijs op de vrije markt bijna 3000 kilogram Russisch goud verkocht. Het goud heeft de markt langs een internationale omweg bereikt. Vijf en dertig Amerikaanse journalisten en verslaggevers van radio en televisie zijn per vliegtuig uit New York ver trokken voor een bezoek aan Europa en het midden-Oosten. Hun reis zal 32 dagen duren. Naar aanleiding van de jongste opzienbarende gebeurtenissen in Indonesië drukken wij hierbij een artikel af, geschreven door de voormalige hoofdredactrice van het Nieuw Soerabajasch Handels blad, mevrouw A. H. Führi-Nie- rop. De schrijfster, die thans in ons land woonachtig is, doch ja renlang als journaliste in Indo nesië (ook voor de oorlog) werk zaam was, heeft haar arbeid in Soerabaja moeten staken, omdat zij na commentaar te hebben ge leverd op een rede van Soekarno gedwongen werd dat land te ver laten. Uitvoerig gaat zij in haar zeer belangwekkende beschou wing in op de toestanden, die oorzaak zijn van het huidige na tionale en internationale politieke „gezicht" van Indonesië. het nagestreefde, heimelijk gekoesterde vrijheids-ideaal van dit volk? Tot welk volk ter aarde spreken de rechten van de mens het sterkst? Tot een vrij of tot een gekluisterd volk? Wie dit zó beschouwt, zal begrijpen dat in diepste wezen Indonesië demo cratisch voelt en denkt. Doch tussen het voelen en het concretiseren van dit gevoel, het vorm geven aan deze grondbeginselen, is een essentieel ver schil. Hiertoe ontbreekt haar het ap paraat: een eigen wetgeving. De pans- jasila is slechts een grondvorm, doch geen wetgeving. Indonesië bezit nog geen eigen wet boek van strafrecht. Het baseert zijn rechtspraak op de fundamentele rechts begrippen van het Nederlands recht. Dit recht is buigzaam te hanteren door een Indonesisch rechter, want met te- ruggrijping naar de uitspraak van hét hooggerechtshof in de zaak Sultan Ha- mid Alkadrie, baseerde de voorzitter mr Wirjono de strafmaat op zijn „fee- ling". (Zie voetnoot). (Het kan vriezen of dooien. Doch zo is het in andere landen eveneens min of meer, al zal men het standpunt deugdelijker for muleren). Anders is het gesteld met het insti tuut van justitie, het departement van de procureur-generaal. Hier werkt men uitsluitend n»t het befaamde H.I.R. (Herzien Inlands Recht) bij gebrek aan een ander „boekje". JY)EN HEEFT dus een curieuze tegen stelling in het rechtsapparaat: poli tie, die op de nog koloniale weg voort gaat bij gebrek aan moderne democra tische richtlijnen officieren van justi tie die geheel volgens dezelfde richtlijnen te werk gaan en persdelicten als crimi nele politieke misdrijven beschouwen en op persconferenties journalisten op hun naar voren gebrachte bezwaren hierover, antwoorden met artikelen uit het H.I.R. en hierop de aanklacht ba seren een procureur-generaal die parlementsleden gedurende een parle- mentszitting doet arresteren en een rechterlijke macht, die Gode zij dank de zware verantwoordelijke taak van rechtspreken naar eer en geweten tracht uit te voeren zónder demonstra ties van een opgewonden opgehitste on rijpe volksgroep te ontketenen. Wat men van Indonesië moge zeggen: de rechters zijn zonder uitzondering verantwoordelijke hoogstaande figuren, die trachten een rechtsfiguur te creëren, welke niet al te zeer afsteekt tegen hetgeen volgens internationaal rechts begrip onder democratisch recht wordt begrepen. Het merkwaardige amateurisme ech ter op ieder gebied verleent aan Indo nesië het scherpe accent van onzeker heid, waardoor het in de westerse lan den een „zwevende" positie inneemt. De geestelijke sprong, die Indonesië had te nemen om uit zijn feodale levens houding een levende democratische staat te creëren zonder de basis van een geleidelijke culturele en politieke ont wikkeling, was té groot. Wie zich in teresseert voor dit boeiende probleem dat wij als journalist in onze Djogjasche jaren ten tijde, van luisterrijk vorsten dom (19381942) en later in de Japan se bezettingsjaren in gevangenschap (1942—1946) en daarna in de oproerige revolutionnaire periode van het ont waakte Indonesië (19481953) als hoofd redactrice van het Soerabajasch Han delsblad intensief hebben gevolgd, ne me eens het pretentieloze boekje van prof. dr P. J. Zoetmulder „Cultuur Oost en West" tetr hand. In een weloverwo gen polemiek legde de auteur zich de vraag voor: Hoe zou de nieuwe cultuur zich verhouden tot het Westen? Tussen twee polen bewoog zich in velerlei nu ances de discussie: bewuste en gewilde overname van een groot deel der wes terse cultuurwaarden enerzijds; ach terdocht en verweer (de spat. zijn van ons) tegen als onwaarde be schouwde westerse invloeden ander zijds. Deze tweespalt doet zich ln de ge hele constellatie van Indonesië voor. Enerzijds een streven naar levensver rijking en levensmogelijkheid, een ver wijding van een geestelijke horizon en een verruiming van het eigen inzicht en anderzijds een diep geworteld wan trouwen, een stelling nemen tegen het nieuwe omdat het contrast tussen de ziel van het Oosten en de geest van het Westen een kloof opwerpt, welke slechts te overbruggen is wanneer van beide zijden het begrip van elkanders verschillende geestesstructuur kan wor den opgebracht in volkomen harmonie zonder achterdocht. Tot nu toe heeft de nieuwe verhou ding tussen Oost en West (in kleiner verband tussen Indonesië en Nederland) niet anders te zien gegeven dan een spel van tegenstellingen, van conflic ten en spanningen. Nog te veel wordt door het Westen vergeten, dat de cul tuur van een volk en zijn recent histo risch verleden geen dood begrip zijn, doch een levend organisme in staat en maatschappij. Voor het Oosten gelden andere maatstaven, andere normen dan voor het Westen, doordat het Oosters denken gebaseerd is op het „emotio nele" voelen, terwijl het Westers den ken verstandelijk, zakelijk is. (Materia listisch, zoals het Oosten dit kwalifi ceert). Zó wordt een door een buitenlands journalist gepubliceerde corruptie of misstand, terrorisatie of knevelarij de journalist zwaarder aangerekend dan degene (n) die deze onregelmatigheden veroorzaakt hebben. Het zwaarte punt van de beoordeling is dus ver legd. Gelden er in het Oosten dan an dere maatstaven voor misdaad en on recht? Zéker niet! Doch het gezichts verlies de natie aangedaan door een buitenlander wordt zwaarder geteld dan de daad. Want onregelmatigheden ge beuren er altijd, zelfs in de reeds ge stabiliseerde rechtsstaten van het Wes ten jyjEN ZIET wel hoe pijnlijk kwetsbaar het Oosten nog is. Hoe iedere fout van 't Westen in casu van Europa, in nauwere betekenis van Nederland deze landen zwaar wordt aangerekend. Want zonder het te weten vervult het Westen nog steeds de functie van het patroon, de Schlabone, aan te geven waarnaar het Oosten zich richt. Een fout of een vergissing van Nederland vindt onmiddellijk een reflex in Indo nesië. Het beeld dat Indonesië thans te zien geeft is een grotesk spiegelbeeld van vergissingen van het Westen. Het is hier niet de plaats de interne aangelegenheden van landen te bespre ken, doch men houde dit steeds voor ogen: een vergissing in het Westen vindt een repercussie in het Oosten, waarvoor en dat is en blijft een on verdedigbare ongeoorloofde mentaliteit de buitenlanders in het Oosten heb ben te betalen. Dat men dit hier steeds voor ogen blijve houden. Iedere handelwijze, re devoering of protestvergadering vindt onmiddellijk zijn complement in Indo nesië, helaas op het wrijvingsvlak van het sentiment. Zo vrezen wij dat het tot uiting gebrachte denkbeeld van het Veteranenlegioen om een detachement naar de Zuid-Molukken te zenden, de in Indonesië verblijvende ex-ipijitairen •of hét* reserve kacjer.egéëh ^öed zak doen. Nederlanders, wapenbroeders, maakt het Uw overzeese kameraden niet moeilijker dan ze het reeds heb ben, verdacht als ze worden van ille gale acties, van in contact staan met subversieve krachten. De geste hier mag soldatesk zijn, doch de bittere gevol gen heeft de Nederlander in de tropen te incasseren. Laten de jongste arrestaties een leer zame verdrietige les zijn voor Neder landse groepen hier: want de eigen groep in Indonesië betaalt met zijn persoonlijke vrijheid voor ieder» poli tieke of economische vergissing hier. En laat men niet vergeten wat het Staatshoofd in bewonderenswaardige openhartigheid op 4 Februari ter gele genheid van de viering van de vierde Diës. Natalis van de Universiteit van Indonesië heeft gezegd: „Wat Indonesië nodig heeft is een „nationaal plan", dat voorziet in alle behoeften van het In donesische volk. Wij zijn reeds acht jaar onafhankelijk. Wie zal echter ant woord geVen op de vraag: „Waar wil len wij naar toe?" „De vraag", zo vervolgde de spreker zijn toespraak tot de studenten, „die steeds blijft bestaan is: „Waarheen?" Waarheen wil de regering. Waarheen willen wij met onze economie? Waar heen gaan wij met onze politiek, diplo matie, internationale betrekkingen, de fensie, cultuur, financiën, onderwijs etc. etc. Wij bezitten nog geen „natio- ontsieren Uw gelaat. Ze verdwij. nen dikwijls in 24 uur.evenals vuile poriën en vetwormpjes,door het beroemde huidgeneesmiddel (Advertentie, Ing. Med.) naai plan", samengesteld door het ge hele volk". En dat is het tweede probleem, dat op een antwoord wacht. J. A. H. FUEHRI-NIEROP Het Hooggerechtshof, onder voorzit terschap van mr Wirjono, bracht op 7 April 1953, de eis van de procureur- generaal mr Suprapto van 18 jaar terug tot 10 jaar gevangenisstraf. De veroordeelde, Sultan Hamid Al kadrie, herinnerde in zijn pleidooi aan een dergelijke rechtzaak, die van 3 Juli 1946, bekend als de 3 Tuli-affaire. Als particulier antwoord gevende op de door veroordeelde in herinnering gebrachte 3 Juli-affaire, waarbij mr Wirjono als lid van het hooggerechts hof deel had aan de berechting hier van, en waarbij Sudarsono tot 4 jaar gevangenisstraf, mr Moh. Yamin tot 4 jaar, mr Subardjo tot 3 jaar, dr Buntara tot 2 jaar en 6 maanden waren veroor deeld, verklaarde mr Wirjono dat ver oordeelde hierdoor misschien de mening was toegedaan dat de rechter-commis- saris discriminatie heeft toegepast. Om deze twee strafrechtelijke zaken (de zaak Sultan Hamid en de 3 Juli- affaire 1946) zo objectief mogelijk tegen elkaar te kunnen afwegen, moet men op de hoogte zijn van de juiste toe dracht van de zaken, aldus mr Wirjono. Hij herinnerde er aan, dat bij de berechting van de 3 Juli-affaire 1946 de procureur-generaal een eis van 12 jaar gevangenisstraf stelde, terwijl hij in de zaak Hamid Alkadrie 18 jaar ge vangenisstraf eiste. Het verschil van 6 jaar tussen de beide vonnissen en tus sen de beide eisen, is slechts een toeval, aldus mr Wirjono. „Het vellen van vonnissen is geen wiskundige kwestie, doch een kwestie' van „feeling" van de rechter, die ver kregen wordt door ervaring", aldus mr Wirjono. Mr Wirjono verklaarde verder niet op de vraag te kunnen antwoorden, waarom een beklaagde tot 10 jaar ge vangenisstraf, of 11 jaar of hoeveel dan ook veroordeeld wordt. Hij verklaarde nogmaals nadrukke lijk, dat hij in deze zaak geen discri minatie heeft toegepast, en dat indien de maatschappij er anders over denkt, hij er niets aan kan doen. LIET AMERIKAANSE Congreslid Sheenan heeft verklaard, dat er te veel bjjterige honden in de States zijn. Hij vindt, dat daar nu ein delijk eens tegen moet worden opgetreden. Vo rig jaar werden zeshon derdduizend personen door honden gebeten. Vijftigduizend van hen moesten tegen hondsdol heid worden ingespoten. In totaal heeft Amerika 10.500.000 stadshonden, 6.900.000 waakhonden en 5.200.000 andere platte landshonden. En stuk voor stuk van die men- senverslinders. FEN ONLANGS over leden oude mevrouw in Papendrecht daaren tegen heeft bij testamen taire beschikking haar huis met inboedel en erf aan het Dordrechtse die rentehuis nagelaten, op voorwaarde, dat dit die rentehuis als tegenpres tatie haar hondje liefde rijk zou opnemen. Dit is nu geschied. Het hondje beschikt thans over een fraai en modern inge richt geriefelijk hok, heeft allerlei privileges en zal tot aan zijn dood met distinctie in het dierenhuis worden ver troeteld. [JET GEVOEL voor wat fatsoenlijk is zit er bij de Amerikaanse staatsburgers al vroeg in. Op een expositie te Grand Rapids heeft een jongetje van negen jaar drie kostbare schilde rijen danig met een mes bewerkt, omdat hij ze onbehoorlijk vond. Een van de ernstig bescha digde schilderijen is de „Sint Franciscus in ver voering" van El Greco. Het optreden van dit ac tieve knaapje is symbo lisch voor de Ameri kaanse fatsoensnormen, die anders zijn dan de onze. Heel anders. [N JAPAN zal begin Mei een interessante confe rentie worden gehouden. Dan komen daar drie en dertig landen, die geen lid van de Verenigde Naties zijn, bijeen om uitvoerig de redenen te bespreken, waarom zij eigenlijk geen lid zijn van deze wereldorganisa tie. Er schijnt weinig kans op nieuwe aanmel dingen te zijn. f)E OOGSPECIALISTEN van St Mary's hospi- tal te Londen hebben meegedeeld, dat zij een gloednieuwe methode hebben gevonden voor het conserveren van hoornvlies. Zij berust op het beginsel van bet>rie- ren en bewaren op lage temperatuur. Op deze wijze zal men een diep. vrieshoornvliesbank kun. nen oprichten. DE ENGELSE Janet Hitchman, die zegt .telescopische" ogen te hebben, schijnt daarmee o.m. de manen van Ju- piter stuk voor stuk te kunnen onderscheiden, de gelaatsuitdrukking te kunnen zien van iemand die een kilometer ver weg is, en kleine kran- tenletters te kunnen le zen op een afstand van drie meter. Bij een proefneming verklaarde zij twee manen van Ju- piter waar te nemen. Daar deze planeet ne gen manen heeft, be twijfelde men de juist heid van haar antwoord, maar met behulp van sterke telescopen kon nader worden vastge steld, dat op het gege ven ogenblik inderdaad slechts twee maneij zichtbaar waren geweest De affaire-Leilie is toch nog niet afge lopen. Telkens worden weer wanhopige pogingen gedaan om de zaak nieuti leven in te blazen. Gisteravond kwam Jan Brusse met een speciaal Parijs praatje voor de AVRO-microfoon en had daarvoor Julien Gerard, de vurige minnaar van Leilie, meegebracht. Kleermaker Gerard getuigde in bedeesde voL zinnen van zijn liefde voor Leilie en bedankte allen, die hem geholpen hebben bij zijn verwoede pogingen om haar terug te vinden. Ook de Parijse dagblad» correspondent Glavimans kwam in het stuk voor. Deze toonde zich zeer scep tisch. Hij vond het merkwaardig, dat Julien Gerard eigenlijk anders blijkt te heten, maar dit vreemde avontuur maar liever onder zijn schuilnaam beleeft, zoals hij zegt. De heer Glavimans 'Was ervan overtuigd, dat „Gerard" alleen zijn vriend, de componist van „Leilie" een dienst tracht te bewijzen, en hij geloofde dan ook helemaal niet in het bestaan van de Nederlandse schone. Ook de telepaath Burlisto was er weer bijgehaald. Deze beweerde, dat Leilie bij hem thuis op bezoek was geweest, maar dat hij beloofd had haar adres niet bekend te zullen maken. Om te bewijzen, dat zij bestaat, zal de heer Burlisto nu een filmpje van haar laten opnemen en dat aan de heer Brusse c.s. tonen. Wij zijn erg benieuwd. Advertentie Zoals bekend, bevat het blauwe pak CastelJp.-w^arjpqp heldere Jjnjsmogders kaar gezinsWas doen, een zeker per centage Actief Wit. Dit Actief Wit geeft de Castella-was zijn opvallende blankheid. De Castella-fabrieken zijn er thans in geslaagd, om dit beslissende bestand- deel opnieuw in werkingseffect te verhogen. Wie thans de was met Cas tella doet, constateert weer duidleijk een vooruitgang, waarbij het schier onmogelijke werd bereikt. Ondanks de nóg intensiever werking van Cas tella Gezinswas kunt t(. al Uw textiel in volle gerustheid aan' het vette, we lige Castella-sop toevertrouwen. Vraag nu meer dan ooit nahr Castella Ge zinswas (42 cent per pak, dubbel pak 81 cent). U ontvangt dan automatisch de nieuwe, nóg betere samenstelling! (Advertentie, Ing. Med.) gIJ HET MONUMENT „De dokwer ker" op het J. D. Meyerplein in het hart van de voormalige Amster damse Jodenbuurt, is gistermorgen met een korte en sobere plechtigheid de Februari-staking van 1941 her dacht. Op dit plein werden op Zater dag 22 en Zondag 23 Februari 1941 de Joodse mannen, die bij de eerste razzia's waren opgehaald, door de Tijdens de herdenking van de sta king in Februari 1941 legde burge meester mr A. d'Ailly gistermorgen namens het gemeentebestuur van Amsterdam een krans bij het monu ment van „De dokwerker" op het J. D. Meijerplein. Grüne Polizei samen gedreven. Op de 25ste Februari brak als protest daar tegen in de hoofdstad de staking 14. Naast het monument was de stads- vlag halfstok gehesen en aan beide zijden van het standbeeld hadden vier B-S'ers post gevat. Burgemeester D'Ailly, vergezeld door wethouders en gemeenteraadsleden, legde om negen uur namens het stadsbestuur een grote krans met linten in de stadskleuren aan de voet van het monument. Daar na bracht de politiemuziekkapel het Wilhelmus ten gehore. Voorts werden kransen gelegd namens de samenwer kende oud-verzetsorganisaties in de hoofdstad en de plaatselijke afdeling van de Stichting '40'45. Circa 200 personen woonden deze korte herden kingsplechtigheid bij op het uur, dat de arbeid overal was begonnen. Toen het officiële gedeelte was af gelopen, traden enkele vrouwen naar voren en legden bosjes bloemen aan de voet van het monument. Gistermiddag om kwart vóór "ijf werd een tweede herdenking, gehou den bestaande uit een défilé lands „de dokwerker". Deze herdenking gaat uit van „Het comité herdenking Februari staking 1941". De Eenheidsvakcentrale had de arbeiders opgeroepen aan de herdenking deel te nemen. In kringen van de veehouderij is verwarring gesticht door geruchten, dat in veevoeders antibiotica (van schimmels afgeleide geneesmiddelen ais auremycine, bicilline, cloorampeni- col, streptomycine en penicilline zou den worden verwerkt. Dit is reeds se dert 1949 verboden, omdat deze ge neesmiddelen alleen op voorschrift kunnen worden toegepast teneinde juiste effecten te verkrijgen. Er worden echter praeparaten in de vrije handel gebracht, die als middel tegen vele kwalen van het vee door het veevoeder moeten worden ge mengd. Vaak bleek het middel erger dan de kwaal. Het bedrijfschap voor vee tracht in samenwerking met de veevoederfabri kanten een einde aan de ongecontro leerde verkoop der geneesmiddelen te maken. Waarschijnlijk zal deze ver koop verboden worden, zodat ze dan alleen op voorschrift van diergenees kundigen zullen kunnen worden toe voor groeibevorderende mengvoeders; gepast. Een uitzondering wil men maken bestemd voor slachtkuikens ten be hoeve van het mesten dezer dieren. De Nederlandse uitvoer van pekel en steurharing heeft in 1953 bedragen 60.359.950 kg netto ter waarde van f 32.810.269 tegen f 44.710.308 kg ter waarde van f 25.692.075 in 1952. In 1952 werden uitgevoerd ruim 52 milli oen kg ter waarde van 27 millioen gulden en in 1950 bijna 34 millioen kg ter waarde van 17,5 millioen gulden. In het afgelopen jaar is de Sovjet- Unie de grootste afnemer geweest met ruim 17 millioen kg ter waarde van f 7.859.552 gevolgd door België met ruim 11.2 millioen kg te waarde van f 6.095.616. Belangrijke afzetgebieden waren tevens Oost- en West-Duitsland, Italië, Noorwegen en de Verenigde Staten. De waarde van per kg netto was het hoogst voor de uitvoer naar de Nederlandse Antillen met f 1.49. Van de uitvoer in 1953 bedroeg het aandeel van exporteurs gevestigd in IJmuiden 3.85 pCt. waarde f 1.232.549. guitenlandse toeristen hebben, onge acht reizen met binnenlandse on dernemingen en „onzichtbare uitvoer", in 1953 volgens voorzichtige voorlopige schattingen ruim f 150.000.000 in Ne derland besteed. Hiermee zijn de de viezen-inkomsten van de bloembollen- handel voorbijgestreefd. Volgens schattingen door deskundi gen hebben buitenlanders bijna 1,7 millioen nachten in Nederland gesla pen. Dit is een stijging ten opzichte van 1952 met ruim 16 pet. Voor zover men thans kan nagaan is het toerisme naar Nederland in 1953 relatief meer gestegen, dan naar de meeste andere Europese landen. Het vorig jaar kwamen al meer dan 100.000 Duitsers hun vacantie in Ne derland doorbrengen, daarmee hun be zoek van 1952 ruim verdubbeld. Het aantal Belgische logeergasten steeg met 28 pet. Uit de Verenigde Staten kwamen 13 pet meer bezoekers. In jeugdherbergen en kampeercentra lo geerden nog 117.000 buitenlanders, van wie 100.000 in jeugdherbergen. Het aantal dagbezoekers van Noord-Fran sen, Belgen en Duitsers bedroeg, bui ten de genoemde aantallen, zeker en kele millioenen. Opmerkelijk is de grote belangstelling van Amerikanen en geallieerde militairen voor onze hoofdstad. Uit de cijfers blijkt, dat de maanden April tot October steeds meer een gesloten toeristenseizoen gaan vormen De maanden Juli-Augus tus blijven met ruim 45 pet van het aantal buitenlandse toeristen wel ver reweg de drukste maanden, doch in de andere maanden schommelde het be zoek tussen de 100.000 en 150 000. De watersnood heeft op dit alles geen invloed gehad, ook al was in de tulpentijd een kleine terugslag merk baar. Nederlandse toeristen hebben in Nederlandse hotels en pensions drie millioen nachten geslapen. In de maan den April tot October vond 72 pet van deze overnachtingen plaats.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 8