De waarheid over de
republiek Indonesië
In kort bestek
DÉBRALINE
DE WONDERE WAERELT
Ook dat nog
Februari-staking in hoofdstad
sober herdacht
Toeristen-inkomsten streven de
bollendeviezen voorbij
Merkwaardige contrasten in
alle geledingen
De tragiek van een
goedwillend volk
Castella voor de
nu nóg
gezinswas werkt
beter!
Geen antibiotica in
veevoeders
Belangwekkende
beschouwing
Nieuwe samenstelling
alom verkrijgbaar
Plechtigheid bij beeld
van „De dokwerker
Haringuitvoer is in 1953
aanzienlijk gestegen
Maanden Juli-Augustus het drukst
De watersnood had
geen invloed
VRIJDAG 26 FEBRUARI 1954
WAT INDONESIË niet is gelukt met liet vestigen van haar ambas
sades in de belangrijkste centra van de wereld (een kostbare zaak,
die er op was gebaseerd de internationale belangstelling levendig te
liouden), dat hebben de jongste politieke en economische ontwikke
lingen op Java voor haar gedaan: Indonesië komt weer geregeld in het
nieuws op de voorpagina's der dagbladen. Doch of zij hiermee te com
plimenteren is, valt nog te bezien. Immers, het probleem, dat Indone
sië op het ogenblik aan de Westerse wereld voorlegt is: Wat is haar
ware politieke status? Is Indonesië een democratische rechtsstaat?
Deze vraag is gerechtvaardigd, want haar gedragslijn bij de jongste
arrestaties op grond van vermoedens, het afwijzen van consulaire bij
stand, of het niet-toelaten van consulaire vertegenwoordigers bij de
gearresteerden, is inderdaad in strijd met de gangbare begrippen over
democratie en volkenrecht.
TEN RECHTE schreef mr dr E. W.
Catz in „De Telegraaf" van 16 Fe
bruari jl.: „De Indonesische regering
krijgt bepaald onvoldoende voor vol
kenrecht. Volgens het internationaal
recht is het onbetwistbaar, dat een
consul het recht bezit in hechtenis
genomen landgenoten te bezoeken om
hun zo nodig, bijstand te verle
nen.
Prof. mr dr J. P. A. Franjois heeft
daarop in zijn „Handboek van het
Volkenrecht" uitdrukkelijk gewezen.
„In die bijstand ligt uiteraard rechts
kundige bijstand opgesloten. Dit be
ginsel strekt zich somtijds ook uit
tot diplomatieke ambtenaren. En zó
gezien kon onze Hoge Commissaris
mr W. F. L. Graaf van Bylandt
ook al uit een oogpunt van interna
tionale hoffelijkheid („Comitas gen-
tium") de toegang tot de gearres
teerden in redelijkheid niet worden
ontzegd".
Deze voor outsiders vreemde ge
dragslijn van de Indonesische gezags-
apparaten, is voor ons, die beroeps
halve contacten hadden te onder
houden met civiele, militaire, politi
ële, justitiële en rechterlijke appara
ten een bekend verschijnsel, waar
over wij in het begin even verbijs
terend hebben gestaan als thans de
internationale wereld, doch waar
voor wij naderhand de volgende
verklaring hebben gevonden: Indo
nesië dat in principe een democra
tische status bezit en als zodanig is
opgenomen in de volkeren-organisatie
bekend als de Verenigde Naties, be
zit nog geen eigen wetgeving, zodat
het teruggrijpt naar het oude koloni
ale Wetboek van StrafrechtIndone
sië dat in zijn vrijheidsstrijd voor zijn
menselijke rechten is opgekomen en,
hiervoor zijn jongelingschap de Pe-
muda's heeft geofferd, die met ware
doodsverachting de vuurmonden dej
Britse kanonnen tartten, datzelfde In
donesië heeft als regiem, als strafrecht
nog het ten rechte gehate H.I.R., het
door verlicht Nederland verfoeide „Her
zien Inlands Recht".
Dat is de tragiek van dit goedwillende
volk: Zijn politiek, zijn wetgeving, zijn
gezagsapparaat (politie en militaire po
litie) zijn nog steeds gebaseerd op de
verstarde wetten van een oud koloniaal
regiem: het sedert 1945 geliquideerde
Nederlands-Indië! Het is een bittere
ironie, dat volksleiders die met inzet
van persoonlijke veiligheid gestreden
hebben om hun landgenoten van deze
koloniale wetten en richtlijnen te be
vrijden, nu ze de onafhankelijkheid be
zitten zélf Indonesische bestuurs- en
gezagsapparaten in stand houden, die
volgens de oude door hen verfoeide
richtlijnen te werk gaan! Ongewild en
ongeweten.
QM DEZE merkwaardige figuur goed
te begrijpen, moeten wij ons even
instellen op het ware wezen en de cul
turele inslag van Indonesië. In wezen
door en door feodaal, met een geestes
structuur welke wortelt in de Hindoe-
Javaanse en Boeddhistische cultuur,
met een levend gehouden traditie
(Adat) en voor-ouderverering, waarbij
de Islam en het Christendom hun reli
gieuze invloed hebben doen gelden,
wérd Indonesië plotseloos geconfron
teerd met de meest moderne vorm van
status: de democratie.
De democratische grondbeginselen
trokken hem begrijpelijkerwijze bijzon
der aan. Zij vertegenwoordigden immers
Meer dan 300.000 Belgen hebben in
1953 hun radiobelasting niet betaajd,
hetgeen een verlies voor de Belgische
schatkist betekent van ongeveer drie
en een half millioen gulden. De minis
ter van Verkeerswezen zal o.a. door
huisbezoek de controle verscherpen.
In verband met een klacht van Israël
over de beperking door Egypte van de
vrije vaart door het Suezkanaal is de
Veiligheidsraad van de Verenigde Na
ties Woensdagavond drie minuten in
vergadering bijeen geweestDe
een en twintig Amerikaanse en de ene
Britse Korea-krijgsgevangenen, die niet
naar hun land wilden repatriëren zijn
thans in China aangekomen. Ditzelfde
wordt gemeld over twee Belgische sol
daten, die twee dagen na het bestand
in Korea naar de communisten waren
overgelopen. Met het oog op de voor
het land „donkere tijden" heeft de ko
ning van Cambodja geweigerd het ont
slag van premier Sjan Nak te aan
vaarden. Het Centrale Comité van
de Communistische Partij in Turkme-
nië heeft op verschillende industrieën
critiek geoefend wegens het tekort
schieten bij de productie. Daardoor zou
het volk tekort zijn gedaan in de voor
ziening van schoeisel, zijde, kleding,
meubelen en ijzerwaren. Deze week
zijn te Parijs op de vrije markt bijna
3000 kilogram Russisch goud verkocht.
Het goud heeft de markt langs een
internationale omweg bereikt. Vijf
en dertig Amerikaanse journalisten en
verslaggevers van radio en televisie
zijn per vliegtuig uit New York ver
trokken voor een bezoek aan Europa
en het midden-Oosten. Hun reis zal 32
dagen duren.
Naar aanleiding van de jongste
opzienbarende gebeurtenissen in
Indonesië drukken wij hierbij een
artikel af, geschreven door de
voormalige hoofdredactrice van
het Nieuw Soerabajasch Handels
blad, mevrouw A. H. Führi-Nie-
rop. De schrijfster, die thans in
ons land woonachtig is, doch ja
renlang als journaliste in Indo
nesië (ook voor de oorlog) werk
zaam was, heeft haar arbeid in
Soerabaja moeten staken, omdat
zij na commentaar te hebben ge
leverd op een rede van Soekarno
gedwongen werd dat land te ver
laten. Uitvoerig gaat zij in haar
zeer belangwekkende beschou
wing in op de toestanden, die
oorzaak zijn van het huidige na
tionale en internationale politieke
„gezicht" van Indonesië.
het nagestreefde, heimelijk gekoesterde
vrijheids-ideaal van dit volk? Tot welk
volk ter aarde spreken de rechten van
de mens het sterkst? Tot een vrij of
tot een gekluisterd volk?
Wie dit zó beschouwt, zal begrijpen
dat in diepste wezen Indonesië demo
cratisch voelt en denkt. Doch tussen
het voelen en het concretiseren van dit
gevoel, het vorm geven aan deze
grondbeginselen, is een essentieel ver
schil. Hiertoe ontbreekt haar het ap
paraat: een eigen wetgeving. De pans-
jasila is slechts een grondvorm, doch
geen wetgeving.
Indonesië bezit nog geen eigen wet
boek van strafrecht. Het baseert zijn
rechtspraak op de fundamentele rechts
begrippen van het Nederlands recht.
Dit recht is buigzaam te hanteren door
een Indonesisch rechter, want met te-
ruggrijping naar de uitspraak van hét
hooggerechtshof in de zaak Sultan Ha-
mid Alkadrie, baseerde de voorzitter
mr Wirjono de strafmaat op zijn „fee-
ling". (Zie voetnoot). (Het kan vriezen
of dooien. Doch zo is het in andere
landen eveneens min of meer, al zal
men het standpunt deugdelijker for
muleren).
Anders is het gesteld met het insti
tuut van justitie, het departement van
de procureur-generaal. Hier werkt men
uitsluitend n»t het befaamde H.I.R.
(Herzien Inlands Recht) bij gebrek aan
een ander „boekje".
JY)EN HEEFT dus een curieuze tegen
stelling in het rechtsapparaat: poli
tie, die op de nog koloniale weg voort
gaat bij gebrek aan moderne democra
tische richtlijnen officieren van justi
tie die geheel volgens dezelfde richtlijnen
te werk gaan en persdelicten als crimi
nele politieke misdrijven beschouwen
en op persconferenties journalisten op
hun naar voren gebrachte bezwaren
hierover, antwoorden met artikelen uit
het H.I.R. en hierop de aanklacht ba
seren een procureur-generaal die
parlementsleden gedurende een parle-
mentszitting doet arresteren en
een rechterlijke macht, die Gode zij
dank de zware verantwoordelijke taak
van rechtspreken naar eer en geweten
tracht uit te voeren zónder demonstra
ties van een opgewonden opgehitste on
rijpe volksgroep te ontketenen.
Wat men van Indonesië moge zeggen:
de rechters zijn zonder uitzondering
verantwoordelijke hoogstaande figuren,
die trachten een rechtsfiguur te creëren,
welke niet al te zeer afsteekt tegen
hetgeen volgens internationaal rechts
begrip onder democratisch recht wordt
begrepen.
Het merkwaardige amateurisme ech
ter op ieder gebied verleent aan Indo
nesië het scherpe accent van onzeker
heid, waardoor het in de westerse lan
den een „zwevende" positie inneemt.
De geestelijke sprong, die Indonesië had
te nemen om uit zijn feodale levens
houding een levende democratische
staat te creëren zonder de basis van een
geleidelijke culturele en politieke ont
wikkeling, was té groot. Wie zich in
teresseert voor dit boeiende probleem
dat wij als journalist in onze Djogjasche
jaren ten tijde, van luisterrijk vorsten
dom (19381942) en later in de Japan
se bezettingsjaren in gevangenschap
(1942—1946) en daarna in de oproerige
revolutionnaire periode van het ont
waakte Indonesië (19481953) als hoofd
redactrice van het Soerabajasch Han
delsblad intensief hebben gevolgd, ne
me eens het pretentieloze boekje van
prof. dr P. J. Zoetmulder „Cultuur Oost
en West" tetr hand. In een weloverwo
gen polemiek legde de auteur zich de
vraag voor: Hoe zou de nieuwe cultuur
zich verhouden tot het Westen? Tussen
twee polen bewoog zich in velerlei nu
ances de discussie: bewuste en gewilde
overname van een groot deel der wes
terse cultuurwaarden enerzijds; ach
terdocht en verweer (de spat.
zijn van ons) tegen als onwaarde be
schouwde westerse invloeden ander
zijds.
Deze tweespalt doet zich ln de ge
hele constellatie van Indonesië voor.
Enerzijds een streven naar levensver
rijking en levensmogelijkheid, een ver
wijding van een geestelijke horizon en
een verruiming van het eigen inzicht
en anderzijds een diep geworteld wan
trouwen, een stelling nemen tegen het
nieuwe omdat het contrast tussen de
ziel van het Oosten en de geest van
het Westen een kloof opwerpt, welke
slechts te overbruggen is wanneer van
beide zijden het begrip van elkanders
verschillende geestesstructuur kan wor
den opgebracht in volkomen harmonie
zonder achterdocht.
Tot nu toe heeft de nieuwe verhou
ding tussen Oost en West (in kleiner
verband tussen Indonesië en Nederland)
niet anders te zien gegeven dan een
spel van tegenstellingen, van conflic
ten en spanningen. Nog te veel wordt
door het Westen vergeten, dat de cul
tuur van een volk en zijn recent histo
risch verleden geen dood begrip zijn,
doch een levend organisme in staat en
maatschappij. Voor het Oosten gelden
andere maatstaven, andere normen dan
voor het Westen, doordat het Oosters
denken gebaseerd is op het „emotio
nele" voelen, terwijl het Westers den
ken verstandelijk, zakelijk is. (Materia
listisch, zoals het Oosten dit kwalifi
ceert).
Zó wordt een door een buitenlands
journalist gepubliceerde corruptie of
misstand, terrorisatie of knevelarij de
journalist zwaarder aangerekend dan
degene (n) die deze onregelmatigheden
veroorzaakt hebben. Het zwaarte
punt van de beoordeling is dus ver
legd. Gelden er in het Oosten dan an
dere maatstaven voor misdaad en on
recht? Zéker niet! Doch het gezichts
verlies de natie aangedaan door een
buitenlander wordt zwaarder geteld dan
de daad. Want onregelmatigheden ge
beuren er altijd, zelfs in de reeds ge
stabiliseerde rechtsstaten van het Wes
ten
jyjEN ZIET wel hoe pijnlijk kwetsbaar
het Oosten nog is. Hoe iedere fout
van 't Westen in casu van Europa, in
nauwere betekenis van Nederland
deze landen zwaar wordt aangerekend.
Want zonder het te weten vervult het
Westen nog steeds de functie van het
patroon, de Schlabone, aan te geven
waarnaar het Oosten zich richt. Een
fout of een vergissing van Nederland
vindt onmiddellijk een reflex in Indo
nesië. Het beeld dat Indonesië thans
te zien geeft is een grotesk spiegelbeeld
van vergissingen van het Westen.
Het is hier niet de plaats de interne
aangelegenheden van landen te bespre
ken, doch men houde dit steeds voor
ogen: een vergissing in het Westen
vindt een repercussie in het Oosten,
waarvoor en dat is en blijft een on
verdedigbare ongeoorloofde mentaliteit
de buitenlanders in het Oosten heb
ben te betalen.
Dat men dit hier steeds voor ogen
blijve houden. Iedere handelwijze, re
devoering of protestvergadering vindt
onmiddellijk zijn complement in Indo
nesië, helaas op het wrijvingsvlak van
het sentiment. Zo vrezen wij dat het
tot uiting gebrachte denkbeeld van het
Veteranenlegioen om een detachement
naar de Zuid-Molukken te zenden, de
in Indonesië verblijvende ex-ipijitairen
•of hét* reserve kacjer.egéëh ^öed zak
doen. Nederlanders, wapenbroeders,
maakt het Uw overzeese kameraden
niet moeilijker dan ze het reeds heb
ben, verdacht als ze worden van ille
gale acties, van in contact staan met
subversieve krachten. De geste hier mag
soldatesk zijn, doch de bittere gevol
gen heeft de Nederlander in de tropen
te incasseren.
Laten de jongste arrestaties een leer
zame verdrietige les zijn voor Neder
landse groepen hier: want de eigen
groep in Indonesië betaalt met zijn
persoonlijke vrijheid voor ieder» poli
tieke of economische vergissing hier.
En laat men niet vergeten wat het
Staatshoofd in bewonderenswaardige
openhartigheid op 4 Februari ter gele
genheid van de viering van de vierde
Diës. Natalis van de Universiteit van
Indonesië heeft gezegd: „Wat Indonesië
nodig heeft is een „nationaal plan", dat
voorziet in alle behoeften van het In
donesische volk. Wij zijn reeds acht
jaar onafhankelijk. Wie zal echter ant
woord geVen op de vraag: „Waar wil
len wij naar toe?"
„De vraag", zo vervolgde de spreker
zijn toespraak tot de studenten, „die
steeds blijft bestaan is: „Waarheen?"
Waarheen wil de regering. Waarheen
willen wij met onze economie? Waar
heen gaan wij met onze politiek, diplo
matie, internationale betrekkingen, de
fensie, cultuur, financiën, onderwijs
etc. etc. Wij bezitten nog geen „natio-
ontsieren Uw gelaat. Ze verdwij.
nen dikwijls in 24 uur.evenals
vuile poriën en vetwormpjes,door
het beroemde huidgeneesmiddel
(Advertentie, Ing. Med.)
naai plan", samengesteld door het ge
hele volk".
En dat is het tweede probleem, dat
op een antwoord wacht.
J. A. H. FUEHRI-NIEROP
Het Hooggerechtshof, onder voorzit
terschap van mr Wirjono, bracht op 7
April 1953, de eis van de procureur-
generaal mr Suprapto van 18 jaar terug
tot 10 jaar gevangenisstraf.
De veroordeelde, Sultan Hamid Al
kadrie, herinnerde in zijn pleidooi aan
een dergelijke rechtzaak, die van 3 Juli
1946, bekend als de 3 Tuli-affaire.
Als particulier antwoord gevende op
de door veroordeelde in herinnering
gebrachte 3 Juli-affaire, waarbij mr
Wirjono als lid van het hooggerechts
hof deel had aan de berechting hier
van, en waarbij Sudarsono tot 4 jaar
gevangenisstraf, mr Moh. Yamin tot 4
jaar, mr Subardjo tot 3 jaar, dr Buntara
tot 2 jaar en 6 maanden waren veroor
deeld, verklaarde mr Wirjono dat ver
oordeelde hierdoor misschien de mening
was toegedaan dat de rechter-commis-
saris discriminatie heeft toegepast.
Om deze twee strafrechtelijke zaken
(de zaak Sultan Hamid en de 3 Juli-
affaire 1946) zo objectief mogelijk tegen
elkaar te kunnen afwegen, moet men
op de hoogte zijn van de juiste toe
dracht van de zaken, aldus mr Wirjono.
Hij herinnerde er aan, dat bij de
berechting van de 3 Juli-affaire 1946
de procureur-generaal een eis van 12
jaar gevangenisstraf stelde, terwijl hij
in de zaak Hamid Alkadrie 18 jaar ge
vangenisstraf eiste. Het verschil van 6
jaar tussen de beide vonnissen en tus
sen de beide eisen, is slechts een toeval,
aldus mr Wirjono.
„Het vellen van vonnissen is geen
wiskundige kwestie, doch een kwestie'
van „feeling" van de rechter, die ver
kregen wordt door ervaring", aldus mr
Wirjono.
Mr Wirjono verklaarde verder niet
op de vraag te kunnen antwoorden,
waarom een beklaagde tot 10 jaar ge
vangenisstraf, of 11 jaar of hoeveel dan
ook veroordeeld wordt.
Hij verklaarde nogmaals nadrukke
lijk, dat hij in deze zaak geen discri
minatie heeft toegepast, en dat indien
de maatschappij er anders over denkt,
hij er niets aan kan doen.
LIET AMERIKAANSE
Congreslid Sheenan
heeft verklaard, dat er
te veel bjjterige honden
in de States zijn. Hij
vindt, dat daar nu ein
delijk eens tegen moet
worden opgetreden. Vo
rig jaar werden zeshon
derdduizend personen
door honden gebeten.
Vijftigduizend van hen
moesten tegen hondsdol
heid worden ingespoten.
In totaal heeft Amerika
10.500.000 stadshonden,
6.900.000 waakhonden en
5.200.000 andere platte
landshonden. En stuk
voor stuk van die men-
senverslinders.
FEN ONLANGS over
leden oude mevrouw
in Papendrecht daaren
tegen heeft bij testamen
taire beschikking haar
huis met inboedel en erf
aan het Dordrechtse die
rentehuis nagelaten, op
voorwaarde, dat dit die
rentehuis als tegenpres
tatie haar hondje liefde
rijk zou opnemen. Dit is
nu geschied. Het hondje
beschikt thans over een
fraai en modern inge
richt geriefelijk hok,
heeft allerlei privileges
en zal tot aan zijn dood
met distinctie in het
dierenhuis worden ver
troeteld.
[JET GEVOEL voor wat
fatsoenlijk is zit er
bij de Amerikaanse
staatsburgers al vroeg
in. Op een expositie te
Grand Rapids heeft een
jongetje van negen jaar
drie kostbare schilde
rijen danig met een mes
bewerkt, omdat hij ze
onbehoorlijk vond. Een
van de ernstig bescha
digde schilderijen is de
„Sint Franciscus in ver
voering" van El Greco.
Het optreden van dit ac
tieve knaapje is symbo
lisch voor de Ameri
kaanse fatsoensnormen,
die anders zijn dan de
onze. Heel anders.
[N JAPAN zal begin Mei
een interessante confe
rentie worden gehouden.
Dan komen daar drie en
dertig landen, die geen
lid van de Verenigde
Naties zijn, bijeen om
uitvoerig de redenen te
bespreken, waarom zij
eigenlijk geen lid zijn
van deze wereldorganisa
tie. Er schijnt weinig
kans op nieuwe aanmel
dingen te zijn.
f)E OOGSPECIALISTEN
van St Mary's hospi-
tal te Londen hebben
meegedeeld, dat zij een
gloednieuwe methode
hebben gevonden voor
het conserveren van
hoornvlies. Zij berust op
het beginsel van bet>rie-
ren en bewaren op lage
temperatuur. Op deze
wijze zal men een diep.
vrieshoornvliesbank kun.
nen oprichten.
DE ENGELSE Janet
Hitchman, die zegt
.telescopische" ogen te
hebben, schijnt daarmee
o.m. de manen van Ju-
piter stuk voor stuk te
kunnen onderscheiden,
de gelaatsuitdrukking te
kunnen zien van iemand
die een kilometer ver
weg is, en kleine kran-
tenletters te kunnen le
zen op een afstand van
drie meter. Bij een
proefneming verklaarde
zij twee manen van Ju-
piter waar te nemen.
Daar deze planeet ne
gen manen heeft, be
twijfelde men de juist
heid van haar antwoord,
maar met behulp van
sterke telescopen kon
nader worden vastge
steld, dat op het gege
ven ogenblik inderdaad
slechts twee maneij
zichtbaar waren geweest
De affaire-Leilie is toch nog niet afge
lopen. Telkens worden weer wanhopige
pogingen gedaan om de zaak nieuti
leven in te blazen. Gisteravond kwam Jan Brusse met een speciaal Parijs
praatje voor de AVRO-microfoon en had daarvoor Julien Gerard, de vurige
minnaar van Leilie, meegebracht. Kleermaker Gerard getuigde in bedeesde voL
zinnen van zijn liefde voor Leilie en bedankte allen, die hem geholpen hebben
bij zijn verwoede pogingen om haar terug te vinden. Ook de Parijse dagblad»
correspondent Glavimans kwam in het stuk voor. Deze toonde zich zeer scep
tisch. Hij vond het merkwaardig, dat Julien Gerard eigenlijk anders blijkt te
heten, maar dit vreemde avontuur maar liever onder zijn schuilnaam beleeft,
zoals hij zegt. De heer Glavimans 'Was ervan overtuigd, dat „Gerard" alleen
zijn vriend, de componist van „Leilie" een dienst tracht te bewijzen, en hij
geloofde dan ook helemaal niet in het bestaan van de Nederlandse schone. Ook
de telepaath Burlisto was er weer bijgehaald. Deze beweerde, dat Leilie bij
hem thuis op bezoek was geweest, maar dat hij beloofd had haar adres niet
bekend te zullen maken. Om te bewijzen, dat zij bestaat, zal de heer Burlisto
nu een filmpje van haar laten opnemen en dat aan de heer Brusse c.s. tonen.
Wij zijn erg benieuwd.
Advertentie
Zoals bekend, bevat het blauwe pak
CastelJp.-w^arjpqp heldere Jjnjsmogders
kaar gezinsWas doen, een zeker per
centage Actief Wit. Dit Actief Wit
geeft de Castella-was zijn opvallende
blankheid.
De Castella-fabrieken zijn er thans in
geslaagd, om dit beslissende bestand-
deel opnieuw in werkingseffect te
verhogen. Wie thans de was met Cas
tella doet, constateert weer duidleijk
een vooruitgang, waarbij het schier
onmogelijke werd bereikt. Ondanks
de nóg intensiever werking van Cas
tella Gezinswas kunt t(. al Uw textiel
in volle gerustheid aan' het vette, we
lige Castella-sop toevertrouwen. Vraag
nu meer dan ooit nahr Castella Ge
zinswas (42 cent per pak, dubbel pak
81 cent). U ontvangt dan automatisch
de nieuwe, nóg betere samenstelling!
(Advertentie, Ing. Med.)
gIJ HET MONUMENT „De dokwer
ker" op het J. D. Meyerplein in
het hart van de voormalige Amster
damse Jodenbuurt, is gistermorgen
met een korte en sobere plechtigheid
de Februari-staking van 1941 her
dacht. Op dit plein werden op Zater
dag 22 en Zondag 23 Februari 1941 de
Joodse mannen, die bij de eerste
razzia's waren opgehaald, door de
Tijdens de herdenking van de sta
king in Februari 1941 legde burge
meester mr A. d'Ailly gistermorgen
namens het gemeentebestuur van
Amsterdam een krans bij het monu
ment van „De dokwerker" op het
J. D. Meijerplein.
Grüne Polizei samen gedreven. Op de
25ste Februari brak als protest daar
tegen in de hoofdstad de staking 14.
Naast het monument was de stads-
vlag halfstok gehesen en aan beide
zijden van het standbeeld hadden
vier B-S'ers post gevat. Burgemeester
D'Ailly, vergezeld door wethouders en
gemeenteraadsleden, legde om negen
uur namens het stadsbestuur een grote
krans met linten in de stadskleuren
aan de voet van het monument. Daar
na bracht de politiemuziekkapel het
Wilhelmus ten gehore. Voorts werden
kransen gelegd namens de samenwer
kende oud-verzetsorganisaties in de
hoofdstad en de plaatselijke afdeling
van de Stichting '40'45. Circa 200
personen woonden deze korte herden
kingsplechtigheid bij op het uur, dat
de arbeid overal was begonnen.
Toen het officiële gedeelte was af
gelopen, traden enkele vrouwen naar
voren en legden bosjes bloemen aan
de voet van het monument.
Gistermiddag om kwart vóór "ijf
werd een tweede herdenking, gehou
den bestaande uit een défilé lands „de
dokwerker". Deze herdenking gaat uit
van „Het comité herdenking Februari
staking 1941". De Eenheidsvakcentrale
had de arbeiders opgeroepen aan de
herdenking deel te nemen.
In kringen van de veehouderij is
verwarring gesticht door geruchten,
dat in veevoeders antibiotica (van
schimmels afgeleide geneesmiddelen
ais auremycine, bicilline, cloorampeni-
col, streptomycine en penicilline zou
den worden verwerkt. Dit is reeds se
dert 1949 verboden, omdat deze ge
neesmiddelen alleen op voorschrift
kunnen worden toegepast teneinde
juiste effecten te verkrijgen.
Er worden echter praeparaten in de
vrije handel gebracht, die als middel
tegen vele kwalen van het vee door
het veevoeder moeten worden ge
mengd. Vaak bleek het middel erger
dan de kwaal.
Het bedrijfschap voor vee tracht in
samenwerking met de veevoederfabri
kanten een einde aan de ongecontro
leerde verkoop der geneesmiddelen te
maken. Waarschijnlijk zal deze ver
koop verboden worden, zodat ze dan
alleen op voorschrift van diergenees
kundigen zullen kunnen worden toe
voor groeibevorderende mengvoeders;
gepast.
Een uitzondering wil men maken
bestemd voor slachtkuikens ten be
hoeve van het mesten dezer dieren.
De Nederlandse uitvoer van pekel
en steurharing heeft in 1953 bedragen
60.359.950 kg netto ter waarde van
f 32.810.269 tegen f 44.710.308 kg ter
waarde van f 25.692.075 in 1952. In
1952 werden uitgevoerd ruim 52 milli
oen kg ter waarde van 27 millioen
gulden en in 1950 bijna 34 millioen kg
ter waarde van 17,5 millioen gulden.
In het afgelopen jaar is de Sovjet-
Unie de grootste afnemer geweest met
ruim 17 millioen kg ter waarde van
f 7.859.552 gevolgd door België met
ruim 11.2 millioen kg te waarde van
f 6.095.616. Belangrijke afzetgebieden
waren tevens Oost- en West-Duitsland,
Italië, Noorwegen en de Verenigde
Staten. De waarde van per kg netto
was het hoogst voor de uitvoer naar
de Nederlandse Antillen met f 1.49. Van
de uitvoer in 1953 bedroeg het aandeel
van exporteurs gevestigd in IJmuiden
3.85 pCt. waarde f 1.232.549.
guitenlandse toeristen hebben, onge
acht reizen met binnenlandse on
dernemingen en „onzichtbare uitvoer",
in 1953 volgens voorzichtige voorlopige
schattingen ruim f 150.000.000 in Ne
derland besteed. Hiermee zijn de de
viezen-inkomsten van de bloembollen-
handel voorbijgestreefd.
Volgens schattingen door deskundi
gen hebben buitenlanders bijna 1,7
millioen nachten in Nederland gesla
pen. Dit is een stijging ten opzichte
van 1952 met ruim 16 pet. Voor zover
men thans kan nagaan is het toerisme
naar Nederland in 1953 relatief meer
gestegen, dan naar de meeste andere
Europese landen.
Het vorig jaar kwamen al meer dan
100.000 Duitsers hun vacantie in Ne
derland doorbrengen, daarmee hun be
zoek van 1952 ruim verdubbeld. Het
aantal Belgische logeergasten steeg
met 28 pet. Uit de Verenigde Staten
kwamen 13 pet meer bezoekers. In
jeugdherbergen en kampeercentra lo
geerden nog 117.000 buitenlanders, van
wie 100.000 in jeugdherbergen. Het
aantal dagbezoekers van Noord-Fran
sen, Belgen en Duitsers bedroeg, bui
ten de genoemde aantallen, zeker en
kele millioenen. Opmerkelijk is de
grote belangstelling van Amerikanen
en geallieerde militairen voor onze
hoofdstad. Uit de cijfers blijkt, dat de
maanden April tot October steeds
meer een gesloten toeristenseizoen
gaan vormen De maanden Juli-Augus
tus blijven met ruim 45 pet van het
aantal buitenlandse toeristen wel ver
reweg de drukste maanden, doch in de
andere maanden schommelde het be
zoek tussen de 100.000 en 150 000.
De watersnood heeft op dit alles
geen invloed gehad, ook al was in de
tulpentijd een kleine terugslag merk
baar. Nederlandse toeristen hebben in
Nederlandse hotels en pensions drie
millioen nachten geslapen. In de maan
den April tot October vond 72 pet van
deze overnachtingen plaats.