De Vergeten Categorie spreekt zich uit over de jeugdliefde Met VELPOfézie ie er geen barst van! De beste ruil Groot aantal ontboezemingen en scherpe verschillen Voorlopig nog geen commentaar r DE JEUGD AAN HET WOORD Leeftijd geen criterium De eigen levensweg Erotische rijpheid en zelfstandigheid PimPam Pom en de graafmachine Hof stelde mr Rohling buiten vervolging SPROETEN-* De taak der Koninklijke Marechaussee Twee geloven op een kussen, daar..... Luister eens naar: Radioprogramma DONDERDAG 18 MAART 1954 HET AANTAL belangrijke ontboezemingen, die onze laatste vraag heeft opgeleverd, is zó groot, dat het niet mogelijk is, ze in één week te verwerken. Daarom nemen wij in dit artikel een deel op zonder enig commentaar; vinden anderen daarin aanleiding, alsnog hun me ning te formuleren, dan is hun inzending van harte welkom: ik mis met smart een getuigenis van Jacob Balder, Hans Kaper, F. Aroek, Inge van Erenstein en enkele anderen. Merkwaardig is het feit, dat de opvattingen deze keer meer uiteenlopen dan anders het geval is: pro en contra staan vrij scherp tegenover elkaar. ^AAR WIJ vernemen, zal in het najaar bij de Uit.-Mij. „West- Friesland" verschijnen een werk je van de hand van onze mede werker, de heer D. L. Daalder te Bergen: „De jeugd aan het woord". In dit werkje wordt onze rubriek onder bovenstaand hoofd „De vergeten categorie" behan deld. Men zal de verschillende onderwerpen hiermee dus ook in boekvorm kunnen bezitten. yóór de schrijvers over het probleem van de jeugdliefde het woord krijgen, volgen nog twee verlate stukjes over de vraag, of arbeid een zegen of een vloek is. Het eerste is een gedichtje, dat een rezer heeft gevonden in de smederij van zijn vader: Arbeid, trouwe hoeder Van geluk en kracht, Bron van vreugd en voorspoed, Licht in lijdensnacht. 's Levens hoogste zegen, 's Levens hoogste macht, Blijf ons heil en glorie. Tot ons d'avond wacht. Het tweede is de uitroep van een H.B.S.-er, die zich geërgerd heeft aan de verheerlijking van de „arbeid", voornamelijk door scholieren; het blijft alleen maar de vraag, of de vorige schrijvers aan schoolwerk hebben ge dacht. Zou het in 't algemeen niet goed zijn, productieve en zinneloze arbeid te onderscheiden? „Toen ik de antwoorden op de vraag, of werken een zegen of een vloek was. las, heb ik me hoogst verwonderd en zelfs enigszins geërgerd, want ik voel de 't positief als gehuichel, dat men werken met algemene stemmen als een zegen beschouwde. Hoe vaak hoort men niet klagen, dat men 't zo druk heeft? Heeft iemand van de vergeten categorie ooit voor zijn plezier een gat in de tuin gegraven, om 't daarna met evenveel genoegen weer dicht te gooien? Nu vraag ik me af: heb ik een verkeerde opvatting van een zegen, of sta ik zover naast de opvatting van de anderen? Ik twijfel er niet aan, of ve len zouden 't werjc er bij neerleggen, als 't niet nodig zou zijn voor fatsoen en maatschappelijke positie. Mijns in ziens heeft 't werken de volgende voor delen: 't Houdt de mens „binnen de perken van fatsoen"; 't kan als excuus dienen voor je aanwezigheid of afwe zigheid en je kan er een ander mee dienen, maar of we werk om deze rede nen als een zegen kunnen-beschouwen, betwijfel ik ten zeerste. Als 't waar is, dat mijn opvatting on juist is, nou ja, fiat dan, maar als de Noordhollandse jeugd alleen die me ning geeft, welke hem past, dan zou ik zeggen: Meneer Daalder, sluit uw rubriek, we worden toch al teveel ge noodzaakt om te huichelen". Burgervlotbrug. CHR. VORST. 1 PEN JONGEN van 19 jaar hoort zijn jongere broertjes zwaar wichtig bomen over bepaalde pro blemen. „Wat grappig, net echt"^ zegt hij, „nu ja, laat ze maar spelen". 2 Een man van 30 hoort, dat zijn neef van 19 jaar verliefd is gewor den en nu al spreekt over trouwen en wat daar bij hoort: „Wat grappig, net echt", zegt ook hij! 3 En als de gewiekste zakenman van 60 merkt, dat zijn neef van 30 een eigen zaak wil beginnen, zegt hij glimlachend: „Laat hem maar gaan, als het direct mis gaat, is zijn oom er gelukkig nog!" Het lijkt waarachtig wel, of de grootte van ons inzicht en onze wijs heid en de mate, waarin we serieus genomen kunnen worden, recht even redig is met de ouderdom van ons ge boortebewijs. Mischien is dit ver schijnsel nog een uitvloeisel van het kudde-instinct: in een kudde dieren is inderdaad de kans op ontwikkeling voor ieder individu nagenoeg gelijk en het oudste dier is het slimst en heeft de meeste ervaring. Maar in de maatschappij is ons inzicht en on ze ervaring beslist niet afhankelijk van een bepaalde leeftijd: twee jaar oorlog kan een grotere invloed hebben dan 25 jaren van vrede en wie voor veel dingen belangstelling heeft, komt in dezelfde tijd verder dan zijn minder weetgierige buur man. Zo was Nietzsche op 24-jarige leeftijd al professor in Bazel, dus op de leeftijd dat de meeste studenten- nog in hun kwajongensachtige balda digheid hun mede-studenten „ontgroe- nen". Wie dus uitgaat van de veronder stelling, dat inzicht en verstand aan een bepaalde leeftijd gebonden zijn, vergist zich. Soms kan deze veron derstelling een nuttige fictie zijn: de leeftijd, waarop men stemgerechtigd is bijvoorbeeld, vaker echter is zij zeer schadelijk. Tegen afkeer of haat kan men vechten, maar wie zich te gen het vergoelijkende medelijden van zijn oudere collega's verzet, maakt zich belachelijk. En op deze manier houden de ouderen de vooruitgang be ter tegen dan met lange betogen, a De gelijkheid van de menSen is een fictie: een ieder ontwikkelt zich weer anders. b Leeftijd kan nooit een criterium ziin voor inzicht en levenswijsheid. COR BOOT Den Helder, 20 jaar maar zo weinig ervaring op dit ge bied, hoewel vrijwel elke jongen van achttien-negentien jaar toch wel eens met een meisje uitgeweest is en er toch ook heel veel zijn die al .vas te verkering" hebben, maar die we ken toch lang nog niet wat getroüw- de mensen menen te weten, die dit alles al achter de rug hebben. Daar om kan het op zo'n jeugdige leeftijd jammer genoeg nog al eens ip een teleurstelling uitlopen, hoewel dit bij getrouwde mensen tegenwoordig ook nog al eens voorkomt. Maar desondanks kunnen wij wel serieuze beslissingen ne men. Ik heb, al zeg ik het zelf, al heel wat meisjes gehad. Die had ik dan om te dansen, voor de bioscoop enz., maar wederzijds thuiskomen deden we niet, behalve bij één meis je. Wij voelden ons reeds een paar weken na de kennismaking erg tot elkaar aangetrokken en kwamen al gauw bij elkaar thuis. Het was niet als bij een kind, dat erg aan een stuk speelgoed gehecht is. Voor geen geld ter wereld zou het ervan te scheiden zijn. Zo was het met ons ook. Nie mand kon ons scheiden (dachten wij) Toen echter kwam (bij haar thuis) het geloof ter sprake en kon ik het niet langer verzwijgen dat ik niet katho liek ben. M'n ex-meisje wist dit al, maar had het thuis niet durven zeg gen. Vader was erg op z'n geloof en het was onverbiddellijk uit. We heb ben gepraat en gesmeekt, maar het hielp niet. Het was en bleef uit. De eerste tijd viel het ons moeilijk, el kaar zo maar los te laten en wij kwamen dus in het geheim bij elkaar. Dit kon echter niet zo blijven en we hebben het dus later maar definitief uitgemaakt. Het viel ons beide zwaar, maar het was voor ons het beste, dus we berustten erin. Ik wil hier maar mee zeggen, dat wij het wel degelijk serieus kunnen menen, want net. zo goed als dit mij overkomen is, zullen er wel meer jon gens en -of meisjes zijn, die onge veer dezelfde ervaring hebben gehad als ik. Hoe dikwijls hoor je of lees je niet, dat de jeugd van tegenwoor dig veel vroeger „bij" is dan die uit vaders tijd, waarom dan niet op dit gebied? Ik zal niet zeggen dat het makkelijk is, het is tenslotte iets voor je hele le ven en wellicht voor meer levens. Maar we kunnen het en doen het, ook al vinden de „menden" het maar kin derspel. Ze zullen het wel ondervin den, dat het dit allerminst is. Dan nog iets voor de vragensteller. Die schrijft namenlijk: Ze maken er zich niet ongerust over: Dat vind ik nu niet bepaald vleiend voor ons. Is het dan zo onheilspellend als twce jonge mensen iets voor elkaar voelen". F., 19 jaar. £)E OORZAAK van de moeilijkheden, waarmee de jongelui van het pro bleem, dat deze week behandeld werd. te kampen hebben, is meestal gelegen in het feit, dat de ouders hun op groeiende kinderen niet als werkelijk volwassen wordend willen beschouwen. Ouders willen vaak uit louter be zorgdheid hun kinderen zoveel moge lijk beschermen en leiden; dit is vooral het geval bij de oudste uit 't gezin. Nu is het de taak van de ouders, met het oog op het karakter van het kind, uit te maken, wanneer ze hun kind wat meer vrijheid, vertouwen en begrip kunnen geven, vooral ook op het ge bied, waar één der medewerkers op doelt. Bij het ene kind is dat op het achttiende jaar, bij een ander misschien nog niet eens op het dertigste of veer tigste levensjaar het geval. Deze laat ste zuilen nooit iets kunnen of mogen ondernemen, zonder de toestemming en goedkeuring van de opders. Nu is het ook mogelijk, dat de ouders het uit een ander gezichtspunt bekij ken. Ze kunnen nl. óok zeggen: „Nou je doet maar, hoor kind, als je maar oppast." Deze verregaande nonchalance is voor de betrokken personen zeker niet leuk; de ouders zullen om deze manier van handelen zeker niet ge waardeerd worden. Op het probleem, dat deze week ge steld is, lijkt mij deze veronderstelling niet tepasselijk. De ouders zullen waar schijnlijk zo redeneren: „Wat weet men op deze leeftijd al van liefde? Daarom zullen we het met deze belofte nog maar niet geheel serieus nemen. Trou wens, beiden zijn nog op school, dus het zal wel jaren duren, voordat de jongen een bestaan zal hebben en een gezin zal kunnen onderhouden en in die tijd kan er nog zoveel veranderen" Daar komt nog bij, dat de jongelui pas 18 en 19 jaar zijn, maar men vergeet dat zo ook al 18 en 19 jaar kunnen zijn. Ook deze houding van de ouders is ze ker niet de gewenste. Naar mijn me ning is een jongen of meisje van on geveer 19 jaar wel degelijk in staat voor zichzelf uit te maken, of ze zoveel om elkaar geven, dat het niet onverant- woordeMjk is te beloven, voor altijd bij elkaar te blijven. Al zal het lang du ren, voordat de jongen een bestaan heeft, hoeft dat dan nog geen bezwaar te zijn. Wanneer je werkelijk van iemand houdt, dan voel je je in staat op elkaar te wachten, al duurt dat nog zo lang. Dit wil niet zeggen, dat je niet naar de dag verlangt, waarop dat wachten niet meer nodig is. De ouders kunnen nooit bepalen, wanneer de jon gen of het meisje die grote stap moet doen. Wanneer de ouders om die belof te medelijdend' lachen, dan schaden ze daarmee danig het vertrouwen van hun kind, want hun zoon of dochter kan nooit met hen over dat onderwerp pra ten, omdat hij (zij) weet, dat er toch iets gezegd zal worSêlFtfi 'de trant van: „Wat weet jij daa*f"nu Van, bemoei je maar met je werk en verknoei je tijd niet aan problemen, waar je nog niet aan toe bent". Het volgende puilt: Kunnen jonge mensen uitsluitend met elkaar omgaan en plezier maken zonder het daarbij echt te menen? Ja en neen. Er zullen altijd wel meisjes zijn, die met een jongen uitgaan en plezier ma ken, omdat het vriendinnetje ook een jongen heeft en omdat het nog zekere voordelen biedt bovendien. Evenzo zul len er ook jongens zijn, die met een meisje omgaan, omdat ze zo'n leuk ge zichtje heeft of omdat ze zo lekker danst. Mijns inziens zal een jongen, die eer gevoel heeft en zichzelf respecteert, niet met een meisje omgaan, als hij niet werkelijk iets voor het meisje zelf voelt. Evenzo zal een meisje, dat niet lichtzinnig overal overheen ioopt. maar dat nadenkt bij wat ze doet, niet met een jongen omgaan, als ze niets voor hem voelt. Conclusie: De ouders van de jongelui maken met deze manier van handelen een grote fout, doordat ze niet inzien, dat hun kind(eren) hun eigen levens weg moeten kiezen. Jonge mensen van 18 19 jaar kun nen op dit gebied zeker serieus ge meende besluiten nemen. Ouderen kun nen en mogen niet bepalen, of dat nu op het 18e, 25e of 30e levensjaar moet zijn. Het lijkt mij een ongezonde verhou ding, wanneer jonge mensen geregeld met elkaar Omgaan, maar niets voor elkaar voelen. ADA DE WIT Van Tuyll v. Serooskerkenw. 49 I Amsterdqm-Z. ■U/AAROM STELT onze vriend een dergelijke vraag; is het daar hij toevallig een klein geval bij een zijner kennissen zag, is het omdat hij zelf misschien in een gelijksoortige situatie staat of vraagt hij namens ons jonge ren in het algemeen? Ik geloof, dat het laatste waar is en het voorval in zijn vraag naar voren gebracht, zal de prikkel geweest zijn. Het komt in het kort hier op neer, dat er wordt gevraagd, of jonge mensen van tweeërlei sexe rondom de leeftijd van 18 jaar er toe in staat zijn, aan gaande een later op erotische leest geschoeid leven een beslissing te ne men. Vragensteller oppert er dan bij, dat er ouders zijn, die om zoiets lachen en doodgewoon menen, dat zoiets on nozel kinderspel is. Dit is een vraag, die niet zo maar een twee drie te beantwoorden is, im mers er zit aan het wel of niet er toe in staat zijn een beslissing te nemen voor een huwelijksleven heel veel vast. Het gaat er dan toch om, dat beide sexen weten, wat hun te wachten staat, dat ze zich bewust zijn, wat het doel van hun huwelijk is en vooral, dat ze op elkaar afgestemd zijn. Iets zeer belangrijks dus en dat er ouders zijn, die lachen, wanneer ze zien, dat een meisje en een jongen op erotisch gebied toenadering zoeken, zijn wel heel dom. Hebben dergelijke ouders geen ken nis van beginnende liefde of schieten zij in ervaring tekort? Ik weet het niet, maar het staat toch wel vast, dat liefde al heel vroeg begint en dan heus geen kinderspel behoeft te zijn. Meisjes en jongens, die in de puber teit ïaken en zich in een richting van volwassen zijn zien groeien, kunnen al verliefd worden en als die liefde zich beperkt tot de andere sexe van gelijke leeftijd, meisjes kunnen een ietsje jonger zijn dan jongens, is ze psychologisch verantwoord. Bij ouder worden zal de vorm van liefde steeds zuiverder en krachtiger worden, op achttienjarige leeftijd kunnen beide sexen, mits ze op elkaar zijn ingesteld, gerust een beslissing nemen aangaande een huwelijksleven. Ouderen behoeven op een dergelijk gebied heus niet zo heel veel wijzer te zijn dan de jongereneen ieder weet op het terrein yan Afnor slechts heel vaagjes iets van zich zelve. Ervaring op dit gebied is vaak niets anders dan het besef, al langer in duisternis rond te lopen zodat commentaar vaak niets anders is dan een subjectieve zelfbe schouwing. Andere bezwaren echter liggen op het terrein van onze maatschappelijke en economische samenleving. Onze huidige economie b'engt in tegenstel ling tot andere tijden met zich mee, dat het huwelijk opgeschort wordt. De hieruit voortvloeiende moraal is er oorzaak van, dat het onbehoorliik is, vroeg te trouwen. Ik geloof, dat dit zo danig onbewust in de ouderen werkt, dat men een vroeg huwelijk taboe verklaart. We hebben eens twee grote veranderingen gekend, voorname lijk de overgang van het jachttijdperk naar 't landbouwtijdperk die van het landbouwtijdperk naar het industriële tijdperk. In het landbouwtijdperk was de jonge boer. zowel naar geest als materi ële zelfstandigheid vroeg rijp. Zijn kennis" behoefde geen hoge vlucht, wan neer hij wist, hoe er geploegd moest worden en aan de bewolking kon zien, wat voor weer hem wachtte was hij klaar voor het gezin. Maar dan ineens 68. Ja, je kunt niet voorzichtig ge noeg zijn", ging boer Zwoerdemaker door, terwijl hij zijn mestvork weer in de hoek zette. „En nu vooral niet... nu die twee brutale dieven weer zijn losgebroken". „U moet Uw geld ver stoppen vader", riep een van zijn zoons. „Dat héb ik natuurlijk al ge daan", zei z'n vader. „In de linnenkast van je moeder, onder de stapels hem den, mhar jaik heb laatst eens ge hoord, dat iedereen daar zijn geld ver stopt en dat dieven daarom altijd het eerst in de linnenkast gaan kijken... nee we moeten een beter plekje vin den jongens". „Ik weet het vader, ver stopt U het hier in de stal!" „Dat ls een goed idee, mijn jongen", zei de boer tevreden. Hij ging het huis bin nen en kwam even later terug met een zakje rijksdaalders. „Wacht ik stop het hier in de stal onder het stro". Zo gezegd, zo gedaan. De zak met rijks daalders verdween onder het losse stroo in de koeienstal. „Een knappe dief, die het daar zal zoeken", bromde de boer tevreden, terwijl hij met zijn zoons de stal verliet. „Zo is het net", zei de koe Gertje, zodra de deur was dichtgeslagen. „Het is ook helemaal niet nodig dat ik ernaar zoek. Ik wéét al precies, waar de buit ligt..." Het gerechtshof te Amsterdam heeft bij beschikking van 16 Maart mr F. P. Th. Rohling, oud-raadsheer com missaris van het bijzonder gerechtshof in de zaak-Menten, in hoger beroep buiten vervolging gesteld ten aanzien van de beschuldiging van meineed. Men zal zich herinneren, dat het ge rechtshof reeds op 12 Juni 1953 de be schuldiging van valsheid in geschrif te heeft terzijde gesteld. In de laatst- genomen beschikking heeft het hof o.m. overwogen, dat door het nader onderzoek de onschuld van mr Roh ling aan het hem ten laste gelegde feit overtuigend is komen vast te staan. Behoudens de mogelijkheid van cassatie is hiermede een einde ge komen aan deze zaak. komen vroeg 'n t vooroor Koop bi]di 9 SPRUTOL (Advertentie, Ing. Med.) de overgang naar het industriële tijd perk. Fabrieken rezen als paddestoelen uit de grond, waardoor het gezin uit elkaar gerukt werd, ieder gezinslid moest nu individueel zijn geld verdie nen. Het is te begrijpen, dat te veel kinderen niets dan last bezorgden en het huwelijk om de zelfde redenen uitgesteld werd. Geestelijke rijpheid kwam veel la ter dan op de boerderij en de opvoe ding moest op bredere basis plaats vinden. De langer durende adolescen tie als gevolg van deze plotselinge om wenteling is dunkt mij de oorzaak van de houding, die de ouderen aannemen, wanneer hij over vroeg trouwen begin nen. ,Op jonge leeftijd is er vaak nog geen ruimte voor liefde, alhoewel de erot ische rijpheid op de zelfde leeftijd komt als bij onze voorouders uit het land bouwtijdperk, komt de economische zelfstandigheid pas veel later. Aan trouwen kunnen we pas dan gaan den ken, wanneer er van de economische en erotische rijpheid een synthese ge vormd is. Leibnitz meende, dat de vraag, of een man zou trouwen, een levenslange overweging eist". ARIE TAMIS Bergen Verdere inzendingen graag aan D. L. Daalder, Komlaan 8, Bergen (N.-H.) uiterlijk Maandagavond op de bus! Ingevolge het bepaalde in Staatsblad no. 45-1954 zijn thans aan de Konink lijke Marechaussee de volgende taken opgedragen: 1. De zorg voor de veiligheid van H.M. de Koningin en de leden van het Koninklijke Huis, in samenwerking met andere daartoe aangewezen organen. 2. Het uitoefenen van de politietaak ten behoeve van de strijdkrachten, als mede op plaatsen onder beheer van het Ministerie van Oorlog en het Ministe rie van Marine en op verboden plaat sen, welke ten behoeve van de lands verdediging krachtens de Wet Be scherming Staatsgeheimen als zodanig zijn aangewezen. 3. De uitoefening van de Grensbe waking en de bediening van de door de minister van Justitie aan te wijzen doorlaatposten. 4. Het op aanvraag van de daartoe bevoegde organen verlenen van bij stand aan de politie ter handhaving van de openbare orde. 5. De uitoefening van taken bij bij zondere wetten en besluiten aan de I militairen van het Wapen opgedragen. Hiermee is althans een deel van het politie-vraagstuk geregeld. VRAAB DE JUISTE SOORT (Advertentie, Ing. Med.) DOOR MARGARET MALCOLM „IS HET eigenlijk wel goed, dat wij dit onderwerp behandelen, zou dit nu juist niets iets^ zijn^ voor Je volwassenen? Wij hebben toch nog 42 Ofschoon Serena het zelf niet besef te kon zij in haar onervarenheid Nick niet anders zien dan óf verblindend wit of dreigend zwart. Halve tinten kende ze niet en zo ontbrak haar ook de troost dat niemand volmaakt is, ieder mens een samenstel van goede en slechte eigenschappen. Ze had Nick liefgehad met de kracht en toewijding van een jong onervaren hart en hij had haar verraden en van haar liefde misbruik gemaakt. Ze besefte wel, dat hij geen ogenblik had begrepen, hoevéél ze van hem hield, maar hij zou haar toch zeker niet tij huwelijk hebben gevraagd, als hij niet bij voorbaat tamelijk zeker had geweten, geen blauwtje te zullen lonen! ze had vanmorgen vroeg, vóór Ni-k ontwaakt was, de flat verlaten en zich door het nog vrij stille Londen naar meneer Chancton's woning begeven. Haar bagage was niet omvangrijk: een koffertje met het allernodigste voor de reis. Toen haar bij aankomst ter plaatse was gebleken, dat om en bij het flatgebouw alles nog in rust ver keerde, had ze een stationswachtkamer opgezocht, waar 'n geeuwende dienst .r haar een slechte kop koffie had voor gezet. Aan de met een glasplaat bedekte tafel gezeten, had Serena de weinig smakelijke drank, die haar nochtans behaaglijk verwarmde, geleidelijk op gedronken, met haar gedachten intus sen bij een ander café, waar ze, tegen over Nick zittend, zich te goed had gedaan aan thee en dikke boterham men. O, 't was geen schitterende omge ving geweest, maar zijn tegenwoordig heid had het tot een heerlijk ogenblik gemaakt. Toen toch had ze hem be schouwd als een ridder, die haar uit de klauwen van een draak had ver lost. Toen was ze kon het anders? op hem verliefd geraakt. en nu herinnerde ze zich dit alles slechts als een mooi verhaal uit een of ander boek. Naar de flat van meneer Chancton teruggekeerd, had ze hem juist aan 't ontbijt gevonden. Als verstandig man had hij er, na haar weigering, niet ver der op aangedrongen, dat zij ook iets zou gebruiken, maar was kalm met eten voortgegaan, terwijl ze haar be levenissen althans een deel ervan, zoals hij had begrepen had verteld. Toen had hij, haar bemoedigend toe knikkend, opgemerkt. „Wat ik hieruit opmaak is het vol gende: Je bent vastbesloten, je echt genoot te verlaten hèbt het eigenlijk al gedaan. En nu wil je je met je groot ouders in verbinding stellen, maar bent niet voornemens hun te vertellen, dat je getrouwd bent. Is het niet zo?" „Ja", antwoordde ze, een beetje buiten adem. „Het klinkt nogal.... nogal achterbaks en alsof ik misbruik van hen wil maken, maar...." „Helemaal niet", verzekerde hij. „Om te beginnen zou ik, in de gegeven omstandigheden, je niet met hen in kennis willen brengen tenzij je het feit van je huwelijk achterwege zou laten, 't Zou immers niet aangaan, twee al bejaarde mensen nog zulk een onaangename last op de schouders te laden. En wat betreft dat misbruik makenneen. je bent niet van dat slag. Bovendien zal een jong meisje in een huis met twee oude luidjes m i. heel wat te doen krijgen. Heb je daar aan óók gedacht?" „O, het kan me niet schelen, hard te werken", antwoordde ze harstoch- telijk. „Integendeel, ik wil juist veel te doen hebben. Ik wil van voren af aan beginnen „Juist", hernam Everett Chancton, terwijl hij peinzend in zijn koffie roer de, „maar ik wil je er nog eens aan herinneren, Serena. „U bedoelt, dat ik maar niet altijd wéér kan weglopen?" stamelde ze. „Vindt u soms, dat ik het niet had moeten doen? Dat ik had moeten blij ven en.en, Hij schudde het hoofd. „Kindlief," zei hij, „ik kan je moeilijk zeggen, ui je al dan niet juist hebt gehandeld. Waar ik je slechts op kan wijzen is het volgende: In feite had je vader niet de macht, je tot een huwelijk met zijn vriend te dwingen. Je was meerderjarig, je eigen baas, maar je bent in een paniekstemming het huis ontvlucht en hebt toen Hunslow ont moet. Het ene vloeide direct uit het andere voort. Daarom mag ik gerust constateren, dat je, als je destijds niet van de boerderij was weggelopen, er nü niet vandoor zou zijn gegaan. En nu verzoek ik je om vóór het te laat is zorgvuldig te overwegen wat je doet. Ben je bereid, de consequenties van je stap, welke ze ook zijn mogen, te aanvaarden?" „Ja", antwoordde ze zonder aarzelen en heel bedaard, zonder dat de ge dachte haar pijn deed. „Er zit niets anders op". „En je beseft, hoop ik", hernam hij, vastbesloten haar de stand van zaken duidelijk voor ogen te stellen, „dat je, door van je man weg te lopen, jezelf in een ongunstige positie tegenover hem hebt geplaatst? Dat je echtgenoot, na verloop van tijd, wegens moed willige verlating echtscheiding zal 'runnen aanvragen?" „Ja, ik geloof, dat ik dit volkomen besef bracht ze er mistroostig uit, „maar ik weet, dat ik niet kan blij ven zo is 't nu eenmaal 1" Toen had hij niets meer over dat onderwerp gezegd, maar zich bezig gehouden met de vraag, hoe hij zijn oude vrienden van haar bestaan op de hoogte moest brengen. „Helemaal onverwacht zal het be richt niet zijn", had hij opgemerkt, „ik heb hun vroeger ook het overlij den van hun dochter medegedeeld en toen, op hun verzoek, openlijk naar aanwijzingen itrent het bestaan van kinderen uit haar huwelijk gezocht. Ze weip" al, dat kort geleden een dochter, zonder achterlating van adres van de boerderij is weggelopen en ik' stel nu voor, dat ik hen zal telefone- ren, die dochter te hebben gevonden doordat ik zo gelukkig was geweert, haar portret te zien. Méér dienen ze niet te weten. Je kunt hen in de waan brengen, dat je als model voor een schilder gezeten hebt.... ten slotte was dat een fatsoenlijke broodwinning en je moest toch aan de kost zien te komen. Zodoende zullen we de naam van meneer Hunslow helemaal niet behoeven te noemen. En wat je reis naar Londen betreft, daarvoor had ie immers geld opgespaard. Laat het daarbij maar blijven". „Jawel", stemde Serena ietwat aar zelend toe, „maar hoe z 1 .k uitleggen hoe ik aan dat soort werk ben glko- Dmi?» in rr-"t John weneer 1" »ennls Pebracht door mijp man, weet u „Je kunt zeggen, dat je je tot een agentschap hebt gewend en dat je Ia!»! w verlangde type was. Verder mets Houd het verhaal zo eenvoudm "dIoried meneer Chancton aan !lebJe ^ok minder te onthouden Heb ik Je n*J_ verteld, dat_ je groot- he? hÜ?' k,lei" £.uis met' "itzicht op het dorpsplein. Om half twaalf gaat dadelijk 8opbeUen".tre'n C" dus (Wordt vervolgd.) NEW YORKS PHILH. ORKEST, onder leiding van Efrem Kurtz, voert, met Isaac Stern, de be kende Amerikaanse violist, het tweede vioolconcert van Wieniaw- sky uit. Wat romantische muziek, zeer sterk voor het solo-instru ment geschreven en dus voor de vertolker zeer dankbaar. Hierop volgt de negende symphonie van de Russische componist Sjostako- witsj muziek, die sterk te lij den heeft onder het ideologische formalisme in de Sovjet-Unie, dat alle levende kunst dreigt te ver stikken. (Vrijdag 9.35 over Hil versum II, 298 m.) PROF./MR P. J. OUD. Deze be langrijke politieke figuur opent de jaarlijkse algemene vergade ring van de VVD. Vrijdag 20.05 over Hilversum II, 298 m). VRIJDAG 19 MAART HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 VARA, 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00 AVRO, l£00 VARA, 19.30 VPRO, 21.00 VARA, 22.40 VPRO, 23.00—2400 VARA. 7.00 Nieuws. 7.13 Gram. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.45 Voor de huisvrouw. 9.00 Gym- 9.10 Gram. 9.30 Waterstanden. 9.35 School, radio. 10.00 „Kinderen en mensen". 10 05 Morgenwijding. 10.20 Voor de kleuters. 10.40 Kamerkoor. 10.55 Voordracht. 11.15 Gram. 11-30 Orgelspel. 12.00 Amus.-mu- ziek. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelin- gen. 12.33 Sport en prognose. 12.48 Gram. 13 00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Promenade-Orkest. 14.00 Kookpraatje. 14.20 Sopraan en piano. 14.50 Voordracht met muziek. 15.10 Meisjeskoor. 15.30 Lichte muziek. 16.00 Gram. 16.30 Muzi kale causerie. 17.10 Voor de kinderen. 17.40 Gram. 18.00 Nieuws. 18.15 Lichte muziek. 18.45 „De Haverkist", hoorspel- IS .00 Voor de kinderen. 19.10 Luchte mu ziek. 19.30 „Mensen en conflicten", hoor spel met commentaar. 19.50 Berichten. 20 00 Nieuws. 20.05 Boekbespreking. 20.10 Piano-recital. 20.30 Benelux. 20.40 „He dendaagse arbeidsproblemen", causerie. 21.00 Voor de jeugd. 21.35 Amus.-muziek. 22.00 Buitenlands weekoverzicht. 22-15 Dansmuziek. 22.40 „Vandaag", causerie^. 22.45 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.1c —24.00 Omroep-orkest. HILVERSUM XI, 298 m-: 7.00-24.00 NCRV. 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.13 Gym. 7.33 Gewijde muziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerbericht. 8.15 Gram. 8.30 Tot Uw dienst. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw- 9.35 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Cello en piano. 11.25 Gram. 12.30 Land- en Tuinbouwmededelingen. 12.33 Surinaamse volksmuziek. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nieuws 13.15 Nieuw Wiener Bohème-orkest. 13.4' Gram. 14.00 Voor de jeugd. 14.30 Gram- 15-15 Voordracht. 15.35 Pianorecital. 16-00 „Dé Lathyrus als snijbloem", causerie. 16.15 Strijkkwartet. 16.45 Gram. l"-ls Kamermuziek. 17.45 Fries programma- 18.00 Gram. 18.10 „Een goed woord voor een goede zaak". 18.15 Chr. Harmonie- Vereniging. 18.35 Gram. 18.45 Muziek v. blazers. 19.00 Nieuws en weerbericht. 19.10 Regeringsuitzending: Verklaring en toelichting". 19.30 Gram. 19 40 Radio krant. 20.00 Gram. 20.05 Opening A«- Vergadering v. d. V.V.D- 21.00 Gevar. programma. 22.00 Gram. 22.25 „Langs wegen van kunst en schoonheid", c""* serie. 22.45 Avondoverdenking. Nieuws en S O.S.-beriehten. 23.15—24-K Gram.muziek. Televisie-programma. AVRO. ^O.D —22.15 „Escapade", blüspel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2