Noord-Holland nu en morgen
KING
bests
mi!
ZWITSAL
Agrarische belangen treden
sterk op de voorgrond
Mê
Planning meer dan
ooit noodzakelijk
JJUIIHIH1-
HWJiWiffj
Provinciaal congres van P. v. d A. te Krommenie
Cijfers over licht
en water
„Zonder beroep?"
PEPERMUNT
Pim, PamPom en graafmachine
Luister eens naar
Radioprogramma
Sch oonmaak handen 7
§§g genéést mm
(Van een onzer redacteuren)
DE drie samenwerkende Federaties van de Partij van de Arbeid, Am
sterdam, Noord-Holland Noord en Zuid, hadden Zaterdag een congres
belegd te Krommenie, waarop allerlei problemen en facetten met be
trekking tot deze provincie onder de loupe zijn genomen en ook
Evert Vermeer was aanwezig door de rode bril bekeken. Dit
congres, dat een paar honderd bezoekers trok en dat was belegd in ver
band met de komende Statenverkiezingen, mag ongetwijfeld geslaagd
heten, waarbij de inleiding van mej. mr A. E. Ribbius Peletier, lid van
Ged. Staten, over „Noordhollands perspectief wel het hoogtepunt
vormde. Op gedegen wijze en uitstekend gedocumenteerd heeft zij haar
visie gegeven op tal van vraagstukken, die thans voor Noord-Holland
in hoge mate actueel zijn zowel voor stad als platteland. Daarbij heeft
zij tevens de moeilijkheden geschetst, die dienen te worden overwonnen
om tot een redelijke oplossing te komen. Haar betoog gaf een duide
lijk beeld van de veelomvattende taak op sociaal, cultureel en algemeen
maatschappelijk terrein, welke hier ligt voor het provinciaal bestuur,
dat bij de toenemende industrialisatie mede waakzaam dient te zijii
waar het gaat om de belangen in de agrarische sector.
centra Hoorn, Enkhuizen en Medem-
blik tracht uit te breide^. Het is mede
de taak van de provincie om op deze
wijze de bestaansmogelijkheid uit te
breiden.
}J[E3. RIBBIUS PELETIER kwam in
de middagzitting aan het woord,
's Morgens was het congres reeds door
de heer W. Thomassen, voorzitter van
de Federatie Noord-Holland Noord ge
opend, waarbij hij zijn collega van
Krommenie dank bracht voor de ver
leende gastvrijheid en voor de ont
vangst van een deputatie ten gemeen
tehuize. Hij stipuleerde hierbij, dat
dit congres in zeker; zin als een ex
periment moest worden gezien, om
dat het voor het eerst was, dat de
drie federaties in deze samenwerkten.
Komen wij eerst op de inleiding
van mej. Ribbius Peletier terug dan
begon zij met er op te wijzen, hoe in
de toekomst door de inpoldering het
beeld van onze smalle provincie zich
ten zeerste zal wijzigen en hoe er
naar het Oosten beduidend meer arm
slag zal worden verkregen, wat
evenals de tunnelbouw voor de eco
nomische opbloei van Noord-Holland
van het grootste belang moet worden
geacht. Des te meer is dit van beteke
nis, omdat onze provincie, die 9 pro
cent van de oppervlakte des lands
beslaat, bijna twee millioen inwoners
telt, dat is 20 procent van de gehele
bevolking. In zestig jaar tijds is hier
de bevolking verdubbeld, zodat we
thans 732 bewoners per km2 tellen,
tegenover de meeste andere provincies
rond 200. Deze groei, aldus spreekster,
is mede tot stand gekomen door ves
tiging uit andere delen van het land,
want ongeveer een vierde deel van de
provinciale bevolking is niet in Noord-
Holland geboren. Opmerkelijk is daar
bij de trek uit het agrarisch gebied
naar de centra, welke thans door de
woningnood wordt belemmerd, wat
valt te betreuren. Daarom hebben
Ged. Staten er zich bij de verdeling
van het bouwvolume op gericht, deze
trek meer mogelijk te maken. Het
karakter van Noord-Holland wordt
meer en meer bepaald door de in
dustrie en nog slechts 10 procent van
de mannelijke beroepsbevolking is
werkzaam in het agrarisch bedrijf,
zulks tegenover een landelijk percen
tage van twintig. Toch telt Noord-
Holland nog altijd 60.000 personen, Ue
in land- en tuinbouw werkzaam zijn.
Door de omzetting van weiland in tuin
bouw was een zekere expansie moge
lijk en sommige gemeenten konden
hierdoor hun bevolking verdubbelen,
doch nu men hiermede in sommige
streken aan het eind van de mogelijk
heden is gekomen, vraagt men zich af,
wat hier voor de toekomst zal moeten
gebeuren.
Weliswaar kan er nog wel iets wor
den gedaan. Door de herverkaveling
van het Geestmer-Ambacht zal men
30 procent grond meer kunnen win
nen, ook voor het Grootslag schuilt
hierin perspectief en de glascultures
kunnen nog' enige uitbreiding onder
gaan, maar de deskundigen bereiden
ons er op voor, dat er weidra een
einde aan deze ontwikkeling zal ko
men. Daarmede wordt de vraag van
de beroepskeuze in de agrarische sec
tor zeer urgent en daarbij achtte
spreekster goed ambachtsonderwijs in
de eerste plaats van belang.
Reeds 37 pet. van de bevolking werkt
hier in de industrie, welke men in de
De heer A. B. J. Prakken, lid
van Ged. Stalen, heeft enkele be
langwekkende cijfers verstrekt
over de ontwikkeling van de pro
vinciale bedrijven. Er zijn thans
reeds 140.000 aansluitingen op het
waterleidingnet, terwijl men
hoopt, dat de laatste 2000 aan
sluitingen binnen 5 jaar tot stand
zullen worden gebracht. Dit eist
echter een bedrag van 4Yi mil
lioen, waar slechts een geringe
opbrengst tegenover staat. Met
een aansluitingspercentage van
ruim 98 staat men zeer gun
stig tegenover andere provincies.
Het eiland Texel is nog de zwarte
plek, doch ondanks de hoge kos
ten er is op de begroting 3
millioen uitgetrokken hoopt
men hier in 1955 met de aanleg
van de waterleiding gereed te
zijn.
Minder dan 400 percelen zijn
nog niet bij het electriciteitsnet
aangesloten. Voor de nieuwe aan
sluitingen is de laatste jaren
meer dan 2Yi millioen uitgege
ven en binnen twee jaar zullen
vermoedelijk alle percelen in de
provincie zijn aangesloten. Be
langrijk was voorts nog zijn me
dedeling, dat door de Hoogovens
45 van de gehele stroompro
ductie wordt afgenomen.
De ontwikkeling van de industrie
in het IJmondgebied schept grote pro
blemen. Niet alleen staat het kleine
Beverwijk hier voor de taak een stad
te gaan bouwen voor 200.000 mensen,
maar ook zullen uitstekende tuinbouw-
gronden aan hun bestemming moeten
worden onttrokken. Hier dient we)
met de grootste zorg te worden opge
treden. De provincie heeft een streek
plan voor dit gebied in voorbereiding,
waarin zo veel mogelijk alle factoren
onder het oog worden gezien. Men
zal zich hier ook sterk in het sociale
probleem moeten verdiepen.
Na een interessante beschouwing
over het Gooi kwam inleidster nog
tot de vraag, hoe men het platteland
zijn eigen karakter kan doen behou
den. Daarbij gaat het, zoals zij opmerk
te, niet om een oud gebruik of om een
oud costuum, doch om de eigen le
vensstijl, welke daar gevaar loopt,
waar de plattelandssamenleving door
een sterke uitstroming van de stede
lijke bevolking wordt overvleugeld
Dit geldt in bet bijzonder voor de zg.
forensenplaatsen en hier bepleitte zij
maatregelen om te voorkomen, dat het
stedelijke cultuurpatroon de overhand
gaat krijgen. Een goede planning van
de stadsuitbreiding, zoals bv. in Am
sterdam-West, constateerde zij tenslot
te, werkt ten gunste van het platte
land. In al deze dingen is een zeker
dirigisme noodzakelijk, wil men niet
voor fouten komen, die in het verle
den werden gemaakt.
De eerste inleider in de morgenuren
was de heer W. Mensink, secretaris
van de sectie „Gemeente en Provincie",
van de „dr Wiardi Beekman-stichting",
die in een min of meer academisch
afgestemd betoog sprak over de pro
vincie, haar plaats en betekenis in
onze staat en in ons volksleven.
De inleider betoogde o.m., dat de
provincie leeft op de achtergrond van
de politieke belangstelling, omdat zij
in het raam van de sociale ontwikke
ling weinig kansen kreeg of wel deze
niet bemerkte, terwijl op economisch
terrein de provincie teveel zat in de
greep van net liberalisme, dat geen
overheidsbemoeiing wenste. Hierin is
echter eenkentering ontstaan, omdat
zich zowel op politiek-staatkundig ter
rein als op dat van de sociaal-hygiëni
sche zorg de noodzakelijkheid opdringt
van decentralisatie. Bepaalde zaken op
Het is een wonderlijk feit .dat U, hard
werkende huisvrouw, volgens de wei nog
altijd „zonder beroep bent, hoe veel
omvattend en verantwoordelijk Uw taak
ook mag zijn Vee) van de zwaarte van
deze taak wordt echter van U afgenomen,
doordat KING U elke dag opnieuw
over de vermoeienissen en beslomme
ringen heentilt KING betekent nieuwe
veerkracht De gaven van de natuur zelf
hebben KING-pepermunt die opwek
kende werking gegeven. De natuur is
niet te verbeteren
het beste degelijkse middel ter opwekking en verkwikking
tAdvertentie. Ing. Med.)
olies bevat *atheI5(eilen. Begin
l heeH daarom morgen met
(Advertentie. Ing. Med.)
dit terrein zijn moeilijk bestuurbaar
vanuit Den Haag en vaak zijn ze te
omvangrijk voor kleine gemeenten,
zodat hier een taak ligt voor de pro
vincie. Economisch ligt er een aantal
problemen van regionale aard, zoals
industrialisatie en ruimtelijke ordening,
waarbij, zo werd door hem beklem
toond, deze uitbreiding van taken, niet
mag gaan ten koste van de gemeenten.
De sociaal-culturele verheffing van het
platteland en de noodzakelijkheid van
planning stelde hij scherp op de voor
grond en uitvoerig stond hij stil bij de
wijze, waarop men deze taken ter hand
zou kunnen nemen, waarbij echter het
bestaande werk en de bestaande ver
antwoordelijkheden van het provinciaal
bestuur niet mogen worden verwaar
loosd. Voorts concludeerde hij, dat mo
dernisering van grondwet en provin
ciale wet inzake het bestuur van de
provincies gewenst moet worden ge
acht.
CULTUURGROND BELANGRIJK
r\E heer W F. J. Wiese, lijstaanvoer
der in de kieskring Hoorn, wijdde
zijn causerie aan de belangen van het
platteland, waarvoor nog altijd te wei
nig waardering leeft. „De gehele pro
vincie is platteland", stipuleerde hij,
„behalve de plekjes, waar de steden
liggenAl woont er dan ook slechts
een vierde deel van de bevolking, de
cultuurgrond is het voornaamste pro
ductiemiddel in onze maatschappij en
van internationaal belang. Deze grond
is mede een kostbaar gemeentebezit,
waarop de agrariër zijn bestaan moet
vinden en spreker achtte diens gelijk
stelling met de arbeider in de stad vol
komen verantwoord. Kenmerkend voor
de agrarische bevolking noemde spre
ker de grote drang naar zelfstandig
heid en een zekere traagheid voor wat
betreft de omschakeling der bedrijven.
Voor de bestaande versnippering in de
tuinbouw achtte hij het liberale beleid
van vorige generaties voor een groot
deel verantwoordelijk. Door herverka
veling kan hier veel ten goede worden
bereikt en zo zijn er ook andere pro
blemen, zoals het verlies van kostbare
cultuurgrond door stadsuitbreiding en
de sanering van de vollegronds tuin
bouw, welke de aandacht vragen en
waarbij de PvdA voor de betrokken
bevolkingsgroep zoveel mogelijk be
staanszekerheid wil scheppen.
Mr A. de Roos. voorzitter van de
Statenfractie van de P.v.d.A. sprak
over de culturele taak, welke de pro
vincie heeft voor stad en platteland.
Hij noemde de culturele verheffing het
sluitstuk van de sociale politiek. Een
tiende deel van het provinciale budget
in Noord-Holland wordt gebruikt voor
culturele doeleinden en daarmede is
men andere provincies tamelijk ver
vooruit. Zeer belangrijk was het besluit
in de laatstgehouden Statenzitting, op
sterke aandrang van de P.v.d.A.-frac-
tie genomen, tot hét instellen van een
culturele commissie.
Tot nu toe had men immers uitslui
tend een subsidiepolitiek gevoerd, doch
inli,Ti ll/lkt*
89. Nauwelijks had Billie het luik
opgelicht, of hij liet het met een klap
weer vallen. „Au! riep kree
het luik boven op zijn hoofd kreeg,
„Waar is dót nou weer goed v°°'m
„Ssst!" fluisterde Billie. „Piet Pakkum
staat in de tuin.„Help. g
reltje en verdween als een haas in he
duister van de onderaardse gang.
lie haalde zijn schouders op en lichtte
toen nogmaals voorzichtig het °|e
Tussen de grashalmen door gluurde
hij naar de fisuur van Piet Pakkum.
Wat heeft-ie daar nou in zijn hana.
'gromde Billie, terwijl hu voorzichtig
_::n hoofd wat verder naar buiten stak.
Het ïSkt wel.... maar...." Ontsteld
hield hij even op. Even later zag hij de
brigadier met grote stappen verdwijnen
in de richting van het huis van Pim,
Pam en Pom.4 „Hij heeft de zak met
geld gevonden," mompelde Billie, ter
wijl hii Piet Pakkum verslagen na
keek Wat nou?" Somber staarde hij
voor'zich uit, tot er een sluw lachje
om ziin lippen kwam. „Nog is alles niet
verloren", mompelde hij, terwijl hij
zich behoedzaam uit het luik naar bo
ven hees.
(Advertentie, Ing.
daarmede was de culturele taak van de
provincie niet afgerond. Z.i. bestaat er
behoefte, ook om leiding te geven aan
de amateuristische kunst, aan de op
richting van een culturele raad voor
Noord-Holland en wacht er op dit punt
niet slechts een veelomvattende, maar
ook een veelbelovende taak.
Als laatste spreker heeft de heer A.
P. N. Pielage gewestelijk bestuurder
van de Katholieke Werkgemeenschap,
nog een getuigenis afgelegd, waarin hij
verklaarde, dat de partij naar binnen
geen tornooiveld is en naar buiten
een eensgezinde strijdgemeenschap, m.
a.w., dat men zich ook als katholiek in
de rijen van de P.v.d.A. zeer wel thuis
kan gevoelen.
Na een slotwoord door mr H. Wester-
mann begaf het gezelschap zich naar
het park te Krommenie voor bijwoning
van een
OPENLUCHTBIJEENKOMST
De openluchtbijeenkomst werd opge
luisterd door het lekencabaret „De
Rode Koers", dat enkele geslaagde en
ook minder geslaagde liedjes bracht
met politieke inslag, waarna het Tweede
Kamerlid Evert Vermeer in een gloed
vol betoog de komende Statenverkie
zingen plaatste tegen een bredere po
litieke achtergrond en de belangrijk
heid van deze verkiezingen in het
licht stellende, krachtig opwekte om
ook bij deze gelegenheid de macht van
de P.v.d.A. te vergroten en aldus mede
te werken aan een verdere socialisa
tie en democratisering van de provincie
Noord-Holland.
greti tul» thans >9 e.
mrnmmmmsmmmm
(Advertentie, Ing. Med.)
63
Na een ogenblik zwijgen zei hij
langzaam: „Neen, dat gaat niet. En m
elk geval zullen zij en ik het vóór ons
vertrek druk genoeg hebben. Hoor eens.
Serena, ik wil, dat alles zo volmaakt
mogelijk wordt geregeld wat jou en
wat ons betreft...." Hij aarzelde, kon
blijkbaar geen woorden vinden voor
wat hij wilde zeggen.
„Je bedoelt, dat.... als ik hier bij
grootmoeder en grootvader blijf tot we
uitvaren, het voor ons als een échte
huwelijksreis zal zijn?" vroeg ze. En
Nick knikte toestemmend.
„Ja", zei hij, „als een echte...."
Ze Begreep wat hij dacht, waarom
hij geaarzeld had, verder te spreken en
daarom zei ze teder, zacht zijn wang
met de hand aanrakend: „Laat het dan
zó zijn, Nick".
Nick had gelijk gehad; er volgden nu
extra drukke dagen. Allereerst moest
voor Serena's pas worden gezorgd, dan
had Nick tal van gesprekken met Hora
ce Jankin en de Londense agenten van
het Amerikaanse gezelschap. Serena
was genoodzaakt, alleen maar inkopen
te doen en probeerde zich niet schuldig
te voelen omdat zij op Nick's verlan
gen zo rolaal te werk ging.
„Als je maar geen bontmantel koopt",
had hij gewaarschuwd. „Want dat
wordt mfjn huwelijksgeschenk en daar
gaan we samen op uit".
Wat betekende, dat hij in Serena's
ogen 'n fabr.achtig bedrag uitgaf. Nick
lachte echter om haar bezwaren en
was verrukt toen ze zei: „Ik wil die
mantel graag hebben, omdat hij mooi
is, maar vooral omdat jij hem me geeft,
Nick".
De dag van hun vertrek was weldra,
nog vóór ze 't goed wisten, aangebro
ken. Ze zeiden dr en mevrouw Lowd-
ham hartelijk vaarwel, onder belofte,
direct na aar.komst een telegram te
sturen. Everett Shancton besloot hen
weg te brengen en bood aan, juffrouw
Twist naar Southampton te rijden.
DOOR
MARGARET MALCOLM
Welk aanbod ze enigszins zenuwachtig
accepteerde, omdat „mannen toch altijd
mannen zijn, al ziet hij er wel fatsoen
lijk uit", zoals ze tegen Ellen opmerkte.
Voor Nick was reizen niets bijzon
ders, maar voor Serena was alles nieuw
en bijgevolg interessant. Zelfs het spits
roeden lopen bij de lastige Engelse
douane scheen haar te amuseren en ze
lachte de beambte zo allervriendelijkst
toe, dat hij niet wist wat hij nu eigen
lijk van haar moest denken. Was ze een
argeloze reizigster, die hij maar zoveel
mogelijk ter wille moest zijn, ofwel een
gehaaide, die hem wilde beetnemen?
Gelukkig behield het eerste gevoelen
tenslotte de overhand
Eindelijk kwamen ze dan toch in hun
luxe-hut, waarop zelfs juffrouw Twist
niets vond aan te merken, vooral omdat
de hut als 't ware met bloemen gevuld
was.
„O, Nick!" riep Serena uit. ,Wie heb
ben die allemaal gestuurd?"
„Je bewonderaars en., misschien de
mijne ook", zei hij, de visitekaartjes na
kijkend, die aan de manden en bloem
ruikers waren bevestigd. „Deze is zeker
voor jou", ging hij voort, haar een bij
gevoegd briefje tonend. John had daar
in zijn „allerbeste wensen voor de toe
komst' neergeschreven.
„Ik denk voor ons allebei", fluisterde
ze.
Ook waren er bloemen van Horace
Jankin en, wonderlijk genoeg, van
Mark Dalby. Dat herinnerde Serena
plotseling aan iets wat ze reeds lang
had willen vragen.
.Zeg, Nick, wie speelt nu de rol van
Corinna?"
Hij schudde het hoofd.
„Ik heb er geen flauw idee van. Ik
weet alleen, dat ze Corinna niet heb-
bén genoemd en ik evenmin", ant
woordde hij. Waaruit ze kon opmaken,
dat Corinna ook als tonelspeelster voor
Nick had afgedaan.
Daarop moest Serena, tot haar groot
vermaak, met Nick voor de persfoto
grafen poseren. De journalisten vroe
gen Nick wat zijn plannen waren en
wendden zich toen tot haar.
„Dus dit is uw eerste uitstapje naar
Amerika, mevrouw Hunslow?"
„Ja", beaamde Serena, wat verlegen
„Ik heb zoiets gehoord van een uitge
stelde huwelijksreis", zei een der pers
mannen. ,Is daar iets van waar?"
„Och, het is onze eerste vacantie sinds
we getrouwd zijn, dus u zou het m.i. zo
kunnen noemen."
„Uw man had het zeker te druk met
dat nieuwe stuk van hem?"
„Hij had het inderdaad erg druk".
„En welke van de twee vindt u het
beste?"
„O, ik heb dat nooit kunnen uitma
ken", antwoordde Serena ernstig. „U
begrijpt hoe dat gaat als je er persoon
lijk bij betrokken bent".
Nu kwam Nick haar te hulp. Zijn arm
om haar schouder slaande zei hij luch
tig: „Ik heb zo het.gevoel, dat mijn
vrouw mijn meest welwillende recen
sente zal zijn. Maar nu moet u ons
niet kwalijk nemen, dat we nog even
met onze vrienden willen praten".
„Natuurlijk, dat spreekt van zelf",
klonk het in koor, maar één hunner
talmde nog.
„Zou u me nog willen zeggen, me
vrouw Hunslow, hoe u juffrouw Chale
in „Lompen en Vodden" hebt gevon
den?" vroeg hij.
„Prachtig", verklaarde Serena zo
ronduit, dat er niets meer aan toe was
te voegen.
Toen ze zich verwijderd hadden, vroeg
Serena angstig: „Heb ik het goed ge
daan? Ik heb toch niets gezegd, dat ik
had moeten verzwijgen. Ze vragen zo
veel."
„Dat doen ze", beaamde Nick. „Neen,
je hebt je schiterend gehouden. Als je
met de lui van de pers praat, doe je het
best, hun zoveel mogelijk naar waar
heid te antwoorden. O, daar klinkt de
fluit al. Me dunkt, dat we nu maar aan
dek moeten gaan. Ja, we zouden u bei
den graag meenemen, maar dan kregen
we misschien last met de autoriteiten
Kom, Emmalief, vooruit!"
Dit zeggende, stak hij zijn arm door
die van juffrouw Twist, terwijl Everett
Serena's hand greep om haar naar bo
ven te geleiden.
„Lieve kind, dit ls de mooiste dag van j
mijn leven", zei hij heel zacht. „Je bent i
immers gelukkig nietwaar?"
Serena hief haar blozend gezichtje
glimlachend naar hem op.
„Kunt u dat niet aan me zien?" vroeg
ze. Waarop hij, gerustgesteld, knikte.
Het dek was vol passagiers en hun
„aanhang". Rustig baande 't viertal zich
een weg naar de loopplank en toen
werd het voor juffrouw Twist en Eve
rett tijd om het schip te'verlaten.
Langzaam, bijna onmerkbaar, trok-t
ken de sleepboten het reusachtige schip
van zijn ligplaats. Zakdoeken wuifden
en kushanden vlogen over en weer.
Steeds groter werd de afstand van de
wal en tenslotte smolten de gezichten
op de kade als 't ware ineen.
„Dat hebben we gehad", luidde Nick's
commentaar, terwijl hij zich van de
verschansing afwendde. „Wat zullen we
doen? Naar beneden gaan en uitpakken
of nog aan dek blijven en Engeland
van de buitenkant bekijken?"
„O, dat alsjeblieft", zei Serena gretig.
„Als het jou tenminste niet verveelt. Jij
hebt het immers al meer gezien!"
„Jawel, maar ik heb niet gezien, dat
jij het zag!" antwoordde hij handig.
Serena zuchtte van geluk. Toen stak
ze vertrouwelijk haar arm door de zijne
en kneep er eventjes in.
En dat kleine gebaar betekende voor
Nick een triomf, die hij, de verwende
nooit te voren had beleefd. Een triomf!
maar ook iets meerIets, dat hem'
ernstig deed besluiten, haar vertrou
wen nooit ofte nimmer te zullen be
schamen.
Ze keek glimlachend naar hem op
alsof ze zijn gedachten had gelezen en
haar blik van geluk scheen zijn hart
sneller te doen kloppen.
Dit was dus liefde! Het weten, dat
een anders geluk méér voor je 'bete
kende dan je eigen en dat het laatste
als t ware m handen van die ander lag
Onwillekeurig drong een regel uit een
oud gedicht naar Nick's lippen en fluis
terde hij. aleen voor Serena hoorbaar
„Ja, mijn geliefde heeft mijn
hart en ik het zijne"
„g" voortr maar 8 Vr0eg Zacht:
„Nooit was er beter ruil dan
rij- die: de mijne"
ficr/m 5fde haar Etterende
igen en wist, dat zij in de zijne had ge
lezen zonder angst voor de toe' om,t
Ja, Nick '.nals dat gedu altijd'"
beloofde ze
EINDE.
HELMUT WALCHA. Deze grote
Duitse organist speelt op het
mooie BarokorgeI van de Grote
Kerk te Alkmaar drie koraalbe
werkingen, namelijk: Da Jesus
an dem Kreuze stund, van Sa-
muel Scheidt, gevolgd door Herz-
Hebster Jesu, was hast du ver-
brochen, en Wer nun den Heben
Gott lasst walten, beide van de
organist zelf. (Dinsdag 9JS over
Hilversum II, 298 m.)
RADIOPHILHARMONISCH OR
KEST. Dit speelt eerst „Guirlan-
den van Muziek", van onze land
genoot Wouter Paap. Het werk
ontstond in 1951 en bestaat uit
drie vrij snelle tot snelle delen.
Daarna volgt met medewerking
van de Amerikaanse pianist Jac-
ques Abram, het magistrale Vijf
de Planoconcert van Beethoven.
(Dinsdag 21.30 over Hilversum I,
402 m.)
DINSDAG 13 APRIL 1954.
HILVERSUM I 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgen
gebed en liturg, kalender. 8.00 Nws. en
weerber. 8.15 Gram, 9.00 Voor de vrouw.
9.35 Waterst. 9.40 „Lichtbaken", caus-
10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.30
Idem. 11.00 Voor de vrouw, 11.30 School
radio. 11-50 Als de ziele luistert. 12.00
Angelus. 12.03 Lunchconc. (12.30—12.33
Land- en tuinb. meded.) 12.55 Zonnewij
zer. 13.00 Nws. en Kath. nws 13.20
Lunchconc. 14.00 Promenade-ork. 14.30
Kamerork. en soliste. 15.20 Gram. 15.30
Ben je zestig? 16 00 Voor de zieken, 16.30
Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Fe
licitaties v. d. ieugd. 17.45 Regeringsuitz.
„Nederland en de Wereld": Mevr. J. J.
Rebel—Runckel: „Nederlanders in' Zuid-
Amerika". 18 00 Hammondorgel met
rhythm. begeleiding. 18.20 Sportpraatje.
18.30 Voor de jeugd. 18.52 Act 19.00 Nws.
19.10 „Een levend monument". 19 15 Het
Boek der Boeken. 1.930 De gewone man.
19.35 Gram. (Intermezzo: 19-50 „Vader
doet de vaat"). 20.30 Lijdensmeditatie.
21.30 Radio Philh. ork. en solist. 22.25
Ken een haan een ei liggen. 22.40 Nat.
Schaakkamp. 2.45 Avondgebed en liturg,
kalender. 23.00 Nws. 23 15—24.00 Gram.
HU VERSUM II 298 m. 7.00 AVRO. 7.50
VPRO. 8.00—24.00 AVRO. AVRO: 7.00
Nws. 710 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nws, 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15
Oigelconic. 9.30 Voor de vrouw 9-35
Gram. 10.50 Voor de kleuters, 11.00 Voor
de zieken 11.30 Planorecital. 12.00 Lich
te muz. 12.30 Land- en tuinb meded
12.33 Voor het platteland 12.40 Orgelsp
13.00 Nws. 13.15 Meded. ol gram. 13.20
Lichte muz. 14 00 Muzikale caus. 14.30
Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Gram.
15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16.30
Voor de jeugd. 17.30 Lichte muz 17.45
Pianospel. 18.00 Nws. 18.15 Gram. 18.20
Mil. caus. 1830 Koorzang. 18.55 .Paris
vous parle". 1) 00 Voor de kleuters. 19.05
Harp en viool. 19.30 Gram 20.00 ws. 20.05
Gevar. progr. 20.45 Gram. 20.55 Diner bij
Lucullus", hoorsp. 21.15 Lichte muz 21.45
Muzikale comedie. 22.20 Bulten!, overz.
22.3.5 Dan muz. 23.00 ws. 23.15 „New
Vork". 23.20-24 00 Gram.
TELEVISIE
Jonrnaal en weerber
G'30 „Een vonk in Judea", televisie-spel.
Hierna: Dagsluiting.
(Advertentie, Ing. Med.)