Noord-Holland nu en morgen KING bests mi! ZWITSAL Agrarische belangen treden sterk op de voorgrond Mê Planning meer dan ooit noodzakelijk JJUIIHIH1- HWJiWiffj Provinciaal congres van P. v. d A. te Krommenie Cijfers over licht en water „Zonder beroep?" PEPERMUNT Pim, PamPom en graafmachine Luister eens naar Radioprogramma Sch oonmaak handen 7 §§g genéést mm (Van een onzer redacteuren) DE drie samenwerkende Federaties van de Partij van de Arbeid, Am sterdam, Noord-Holland Noord en Zuid, hadden Zaterdag een congres belegd te Krommenie, waarop allerlei problemen en facetten met be trekking tot deze provincie onder de loupe zijn genomen en ook Evert Vermeer was aanwezig door de rode bril bekeken. Dit congres, dat een paar honderd bezoekers trok en dat was belegd in ver band met de komende Statenverkiezingen, mag ongetwijfeld geslaagd heten, waarbij de inleiding van mej. mr A. E. Ribbius Peletier, lid van Ged. Staten, over „Noordhollands perspectief wel het hoogtepunt vormde. Op gedegen wijze en uitstekend gedocumenteerd heeft zij haar visie gegeven op tal van vraagstukken, die thans voor Noord-Holland in hoge mate actueel zijn zowel voor stad als platteland. Daarbij heeft zij tevens de moeilijkheden geschetst, die dienen te worden overwonnen om tot een redelijke oplossing te komen. Haar betoog gaf een duide lijk beeld van de veelomvattende taak op sociaal, cultureel en algemeen maatschappelijk terrein, welke hier ligt voor het provinciaal bestuur, dat bij de toenemende industrialisatie mede waakzaam dient te zijii waar het gaat om de belangen in de agrarische sector. centra Hoorn, Enkhuizen en Medem- blik tracht uit te breide^. Het is mede de taak van de provincie om op deze wijze de bestaansmogelijkheid uit te breiden. }J[E3. RIBBIUS PELETIER kwam in de middagzitting aan het woord, 's Morgens was het congres reeds door de heer W. Thomassen, voorzitter van de Federatie Noord-Holland Noord ge opend, waarbij hij zijn collega van Krommenie dank bracht voor de ver leende gastvrijheid en voor de ont vangst van een deputatie ten gemeen tehuize. Hij stipuleerde hierbij, dat dit congres in zeker; zin als een ex periment moest worden gezien, om dat het voor het eerst was, dat de drie federaties in deze samenwerkten. Komen wij eerst op de inleiding van mej. Ribbius Peletier terug dan begon zij met er op te wijzen, hoe in de toekomst door de inpoldering het beeld van onze smalle provincie zich ten zeerste zal wijzigen en hoe er naar het Oosten beduidend meer arm slag zal worden verkregen, wat evenals de tunnelbouw voor de eco nomische opbloei van Noord-Holland van het grootste belang moet worden geacht. Des te meer is dit van beteke nis, omdat onze provincie, die 9 pro cent van de oppervlakte des lands beslaat, bijna twee millioen inwoners telt, dat is 20 procent van de gehele bevolking. In zestig jaar tijds is hier de bevolking verdubbeld, zodat we thans 732 bewoners per km2 tellen, tegenover de meeste andere provincies rond 200. Deze groei, aldus spreekster, is mede tot stand gekomen door ves tiging uit andere delen van het land, want ongeveer een vierde deel van de provinciale bevolking is niet in Noord- Holland geboren. Opmerkelijk is daar bij de trek uit het agrarisch gebied naar de centra, welke thans door de woningnood wordt belemmerd, wat valt te betreuren. Daarom hebben Ged. Staten er zich bij de verdeling van het bouwvolume op gericht, deze trek meer mogelijk te maken. Het karakter van Noord-Holland wordt meer en meer bepaald door de in dustrie en nog slechts 10 procent van de mannelijke beroepsbevolking is werkzaam in het agrarisch bedrijf, zulks tegenover een landelijk percen tage van twintig. Toch telt Noord- Holland nog altijd 60.000 personen, Ue in land- en tuinbouw werkzaam zijn. Door de omzetting van weiland in tuin bouw was een zekere expansie moge lijk en sommige gemeenten konden hierdoor hun bevolking verdubbelen, doch nu men hiermede in sommige streken aan het eind van de mogelijk heden is gekomen, vraagt men zich af, wat hier voor de toekomst zal moeten gebeuren. Weliswaar kan er nog wel iets wor den gedaan. Door de herverkaveling van het Geestmer-Ambacht zal men 30 procent grond meer kunnen win nen, ook voor het Grootslag schuilt hierin perspectief en de glascultures kunnen nog' enige uitbreiding onder gaan, maar de deskundigen bereiden ons er op voor, dat er weidra een einde aan deze ontwikkeling zal ko men. Daarmede wordt de vraag van de beroepskeuze in de agrarische sec tor zeer urgent en daarbij achtte spreekster goed ambachtsonderwijs in de eerste plaats van belang. Reeds 37 pet. van de bevolking werkt hier in de industrie, welke men in de De heer A. B. J. Prakken, lid van Ged. Stalen, heeft enkele be langwekkende cijfers verstrekt over de ontwikkeling van de pro vinciale bedrijven. Er zijn thans reeds 140.000 aansluitingen op het waterleidingnet, terwijl men hoopt, dat de laatste 2000 aan sluitingen binnen 5 jaar tot stand zullen worden gebracht. Dit eist echter een bedrag van 4Yi mil lioen, waar slechts een geringe opbrengst tegenover staat. Met een aansluitingspercentage van ruim 98 staat men zeer gun stig tegenover andere provincies. Het eiland Texel is nog de zwarte plek, doch ondanks de hoge kos ten er is op de begroting 3 millioen uitgetrokken hoopt men hier in 1955 met de aanleg van de waterleiding gereed te zijn. Minder dan 400 percelen zijn nog niet bij het electriciteitsnet aangesloten. Voor de nieuwe aan sluitingen is de laatste jaren meer dan 2Yi millioen uitgege ven en binnen twee jaar zullen vermoedelijk alle percelen in de provincie zijn aangesloten. Be langrijk was voorts nog zijn me dedeling, dat door de Hoogovens 45 van de gehele stroompro ductie wordt afgenomen. De ontwikkeling van de industrie in het IJmondgebied schept grote pro blemen. Niet alleen staat het kleine Beverwijk hier voor de taak een stad te gaan bouwen voor 200.000 mensen, maar ook zullen uitstekende tuinbouw- gronden aan hun bestemming moeten worden onttrokken. Hier dient we) met de grootste zorg te worden opge treden. De provincie heeft een streek plan voor dit gebied in voorbereiding, waarin zo veel mogelijk alle factoren onder het oog worden gezien. Men zal zich hier ook sterk in het sociale probleem moeten verdiepen. Na een interessante beschouwing over het Gooi kwam inleidster nog tot de vraag, hoe men het platteland zijn eigen karakter kan doen behou den. Daarbij gaat het, zoals zij opmerk te, niet om een oud gebruik of om een oud costuum, doch om de eigen le vensstijl, welke daar gevaar loopt, waar de plattelandssamenleving door een sterke uitstroming van de stede lijke bevolking wordt overvleugeld Dit geldt in bet bijzonder voor de zg. forensenplaatsen en hier bepleitte zij maatregelen om te voorkomen, dat het stedelijke cultuurpatroon de overhand gaat krijgen. Een goede planning van de stadsuitbreiding, zoals bv. in Am sterdam-West, constateerde zij tenslot te, werkt ten gunste van het platte land. In al deze dingen is een zeker dirigisme noodzakelijk, wil men niet voor fouten komen, die in het verle den werden gemaakt. De eerste inleider in de morgenuren was de heer W. Mensink, secretaris van de sectie „Gemeente en Provincie", van de „dr Wiardi Beekman-stichting", die in een min of meer academisch afgestemd betoog sprak over de pro vincie, haar plaats en betekenis in onze staat en in ons volksleven. De inleider betoogde o.m., dat de provincie leeft op de achtergrond van de politieke belangstelling, omdat zij in het raam van de sociale ontwikke ling weinig kansen kreeg of wel deze niet bemerkte, terwijl op economisch terrein de provincie teveel zat in de greep van net liberalisme, dat geen overheidsbemoeiing wenste. Hierin is echter eenkentering ontstaan, omdat zich zowel op politiek-staatkundig ter rein als op dat van de sociaal-hygiëni sche zorg de noodzakelijkheid opdringt van decentralisatie. Bepaalde zaken op Het is een wonderlijk feit .dat U, hard werkende huisvrouw, volgens de wei nog altijd „zonder beroep bent, hoe veel omvattend en verantwoordelijk Uw taak ook mag zijn Vee) van de zwaarte van deze taak wordt echter van U afgenomen, doordat KING U elke dag opnieuw over de vermoeienissen en beslomme ringen heentilt KING betekent nieuwe veerkracht De gaven van de natuur zelf hebben KING-pepermunt die opwek kende werking gegeven. De natuur is niet te verbeteren het beste degelijkse middel ter opwekking en verkwikking tAdvertentie. Ing. Med.) olies bevat *atheI5(eilen. Begin l heeH daarom morgen met (Advertentie. Ing. Med.) dit terrein zijn moeilijk bestuurbaar vanuit Den Haag en vaak zijn ze te omvangrijk voor kleine gemeenten, zodat hier een taak ligt voor de pro vincie. Economisch ligt er een aantal problemen van regionale aard, zoals industrialisatie en ruimtelijke ordening, waarbij, zo werd door hem beklem toond, deze uitbreiding van taken, niet mag gaan ten koste van de gemeenten. De sociaal-culturele verheffing van het platteland en de noodzakelijkheid van planning stelde hij scherp op de voor grond en uitvoerig stond hij stil bij de wijze, waarop men deze taken ter hand zou kunnen nemen, waarbij echter het bestaande werk en de bestaande ver antwoordelijkheden van het provinciaal bestuur niet mogen worden verwaar loosd. Voorts concludeerde hij, dat mo dernisering van grondwet en provin ciale wet inzake het bestuur van de provincies gewenst moet worden ge acht. CULTUURGROND BELANGRIJK r\E heer W F. J. Wiese, lijstaanvoer der in de kieskring Hoorn, wijdde zijn causerie aan de belangen van het platteland, waarvoor nog altijd te wei nig waardering leeft. „De gehele pro vincie is platteland", stipuleerde hij, „behalve de plekjes, waar de steden liggenAl woont er dan ook slechts een vierde deel van de bevolking, de cultuurgrond is het voornaamste pro ductiemiddel in onze maatschappij en van internationaal belang. Deze grond is mede een kostbaar gemeentebezit, waarop de agrariër zijn bestaan moet vinden en spreker achtte diens gelijk stelling met de arbeider in de stad vol komen verantwoord. Kenmerkend voor de agrarische bevolking noemde spre ker de grote drang naar zelfstandig heid en een zekere traagheid voor wat betreft de omschakeling der bedrijven. Voor de bestaande versnippering in de tuinbouw achtte hij het liberale beleid van vorige generaties voor een groot deel verantwoordelijk. Door herverka veling kan hier veel ten goede worden bereikt en zo zijn er ook andere pro blemen, zoals het verlies van kostbare cultuurgrond door stadsuitbreiding en de sanering van de vollegronds tuin bouw, welke de aandacht vragen en waarbij de PvdA voor de betrokken bevolkingsgroep zoveel mogelijk be staanszekerheid wil scheppen. Mr A. de Roos. voorzitter van de Statenfractie van de P.v.d.A. sprak over de culturele taak, welke de pro vincie heeft voor stad en platteland. Hij noemde de culturele verheffing het sluitstuk van de sociale politiek. Een tiende deel van het provinciale budget in Noord-Holland wordt gebruikt voor culturele doeleinden en daarmede is men andere provincies tamelijk ver vooruit. Zeer belangrijk was het besluit in de laatstgehouden Statenzitting, op sterke aandrang van de P.v.d.A.-frac- tie genomen, tot hét instellen van een culturele commissie. Tot nu toe had men immers uitslui tend een subsidiepolitiek gevoerd, doch inli,Ti ll/lkt* 89. Nauwelijks had Billie het luik opgelicht, of hij liet het met een klap weer vallen. „Au! riep kree het luik boven op zijn hoofd kreeg, „Waar is dót nou weer goed v°°'m „Ssst!" fluisterde Billie. „Piet Pakkum staat in de tuin.„Help. g reltje en verdween als een haas in he duister van de onderaardse gang. lie haalde zijn schouders op en lichtte toen nogmaals voorzichtig het °|e Tussen de grashalmen door gluurde hij naar de fisuur van Piet Pakkum. Wat heeft-ie daar nou in zijn hana. 'gromde Billie, terwijl hu voorzichtig _::n hoofd wat verder naar buiten stak. Het ïSkt wel.... maar...." Ontsteld hield hij even op. Even later zag hij de brigadier met grote stappen verdwijnen in de richting van het huis van Pim, Pam en Pom.4 „Hij heeft de zak met geld gevonden," mompelde Billie, ter wijl hii Piet Pakkum verslagen na keek Wat nou?" Somber staarde hij voor'zich uit, tot er een sluw lachje om ziin lippen kwam. „Nog is alles niet verloren", mompelde hij, terwijl hij zich behoedzaam uit het luik naar bo ven hees. (Advertentie, Ing. daarmede was de culturele taak van de provincie niet afgerond. Z.i. bestaat er behoefte, ook om leiding te geven aan de amateuristische kunst, aan de op richting van een culturele raad voor Noord-Holland en wacht er op dit punt niet slechts een veelomvattende, maar ook een veelbelovende taak. Als laatste spreker heeft de heer A. P. N. Pielage gewestelijk bestuurder van de Katholieke Werkgemeenschap, nog een getuigenis afgelegd, waarin hij verklaarde, dat de partij naar binnen geen tornooiveld is en naar buiten een eensgezinde strijdgemeenschap, m. a.w., dat men zich ook als katholiek in de rijen van de P.v.d.A. zeer wel thuis kan gevoelen. Na een slotwoord door mr H. Wester- mann begaf het gezelschap zich naar het park te Krommenie voor bijwoning van een OPENLUCHTBIJEENKOMST De openluchtbijeenkomst werd opge luisterd door het lekencabaret „De Rode Koers", dat enkele geslaagde en ook minder geslaagde liedjes bracht met politieke inslag, waarna het Tweede Kamerlid Evert Vermeer in een gloed vol betoog de komende Statenverkie zingen plaatste tegen een bredere po litieke achtergrond en de belangrijk heid van deze verkiezingen in het licht stellende, krachtig opwekte om ook bij deze gelegenheid de macht van de P.v.d.A. te vergroten en aldus mede te werken aan een verdere socialisa tie en democratisering van de provincie Noord-Holland. greti tul» thans >9 e. mrnmmmmsmmmm (Advertentie, Ing. Med.) 63 Na een ogenblik zwijgen zei hij langzaam: „Neen, dat gaat niet. En m elk geval zullen zij en ik het vóór ons vertrek druk genoeg hebben. Hoor eens. Serena, ik wil, dat alles zo volmaakt mogelijk wordt geregeld wat jou en wat ons betreft...." Hij aarzelde, kon blijkbaar geen woorden vinden voor wat hij wilde zeggen. „Je bedoelt, dat.... als ik hier bij grootmoeder en grootvader blijf tot we uitvaren, het voor ons als een échte huwelijksreis zal zijn?" vroeg ze. En Nick knikte toestemmend. „Ja", zei hij, „als een echte...." Ze Begreep wat hij dacht, waarom hij geaarzeld had, verder te spreken en daarom zei ze teder, zacht zijn wang met de hand aanrakend: „Laat het dan zó zijn, Nick". Nick had gelijk gehad; er volgden nu extra drukke dagen. Allereerst moest voor Serena's pas worden gezorgd, dan had Nick tal van gesprekken met Hora ce Jankin en de Londense agenten van het Amerikaanse gezelschap. Serena was genoodzaakt, alleen maar inkopen te doen en probeerde zich niet schuldig te voelen omdat zij op Nick's verlan gen zo rolaal te werk ging. „Als je maar geen bontmantel koopt", had hij gewaarschuwd. „Want dat wordt mfjn huwelijksgeschenk en daar gaan we samen op uit". Wat betekende, dat hij in Serena's ogen 'n fabr.achtig bedrag uitgaf. Nick lachte echter om haar bezwaren en was verrukt toen ze zei: „Ik wil die mantel graag hebben, omdat hij mooi is, maar vooral omdat jij hem me geeft, Nick". De dag van hun vertrek was weldra, nog vóór ze 't goed wisten, aangebro ken. Ze zeiden dr en mevrouw Lowd- ham hartelijk vaarwel, onder belofte, direct na aar.komst een telegram te sturen. Everett Shancton besloot hen weg te brengen en bood aan, juffrouw Twist naar Southampton te rijden. DOOR MARGARET MALCOLM Welk aanbod ze enigszins zenuwachtig accepteerde, omdat „mannen toch altijd mannen zijn, al ziet hij er wel fatsoen lijk uit", zoals ze tegen Ellen opmerkte. Voor Nick was reizen niets bijzon ders, maar voor Serena was alles nieuw en bijgevolg interessant. Zelfs het spits roeden lopen bij de lastige Engelse douane scheen haar te amuseren en ze lachte de beambte zo allervriendelijkst toe, dat hij niet wist wat hij nu eigen lijk van haar moest denken. Was ze een argeloze reizigster, die hij maar zoveel mogelijk ter wille moest zijn, ofwel een gehaaide, die hem wilde beetnemen? Gelukkig behield het eerste gevoelen tenslotte de overhand Eindelijk kwamen ze dan toch in hun luxe-hut, waarop zelfs juffrouw Twist niets vond aan te merken, vooral omdat de hut als 't ware met bloemen gevuld was. „O, Nick!" riep Serena uit. ,Wie heb ben die allemaal gestuurd?" „Je bewonderaars en., misschien de mijne ook", zei hij, de visitekaartjes na kijkend, die aan de manden en bloem ruikers waren bevestigd. „Deze is zeker voor jou", ging hij voort, haar een bij gevoegd briefje tonend. John had daar in zijn „allerbeste wensen voor de toe komst' neergeschreven. „Ik denk voor ons allebei", fluisterde ze. Ook waren er bloemen van Horace Jankin en, wonderlijk genoeg, van Mark Dalby. Dat herinnerde Serena plotseling aan iets wat ze reeds lang had willen vragen. .Zeg, Nick, wie speelt nu de rol van Corinna?" Hij schudde het hoofd. „Ik heb er geen flauw idee van. Ik weet alleen, dat ze Corinna niet heb- bén genoemd en ik evenmin", ant woordde hij. Waaruit ze kon opmaken, dat Corinna ook als tonelspeelster voor Nick had afgedaan. Daarop moest Serena, tot haar groot vermaak, met Nick voor de persfoto grafen poseren. De journalisten vroe gen Nick wat zijn plannen waren en wendden zich toen tot haar. „Dus dit is uw eerste uitstapje naar Amerika, mevrouw Hunslow?" „Ja", beaamde Serena, wat verlegen „Ik heb zoiets gehoord van een uitge stelde huwelijksreis", zei een der pers mannen. ,Is daar iets van waar?" „Och, het is onze eerste vacantie sinds we getrouwd zijn, dus u zou het m.i. zo kunnen noemen." „Uw man had het zeker te druk met dat nieuwe stuk van hem?" „Hij had het inderdaad erg druk". „En welke van de twee vindt u het beste?" „O, ik heb dat nooit kunnen uitma ken", antwoordde Serena ernstig. „U begrijpt hoe dat gaat als je er persoon lijk bij betrokken bent". Nu kwam Nick haar te hulp. Zijn arm om haar schouder slaande zei hij luch tig: „Ik heb zo het.gevoel, dat mijn vrouw mijn meest welwillende recen sente zal zijn. Maar nu moet u ons niet kwalijk nemen, dat we nog even met onze vrienden willen praten". „Natuurlijk, dat spreekt van zelf", klonk het in koor, maar één hunner talmde nog. „Zou u me nog willen zeggen, me vrouw Hunslow, hoe u juffrouw Chale in „Lompen en Vodden" hebt gevon den?" vroeg hij. „Prachtig", verklaarde Serena zo ronduit, dat er niets meer aan toe was te voegen. Toen ze zich verwijderd hadden, vroeg Serena angstig: „Heb ik het goed ge daan? Ik heb toch niets gezegd, dat ik had moeten verzwijgen. Ze vragen zo veel." „Dat doen ze", beaamde Nick. „Neen, je hebt je schiterend gehouden. Als je met de lui van de pers praat, doe je het best, hun zoveel mogelijk naar waar heid te antwoorden. O, daar klinkt de fluit al. Me dunkt, dat we nu maar aan dek moeten gaan. Ja, we zouden u bei den graag meenemen, maar dan kregen we misschien last met de autoriteiten Kom, Emmalief, vooruit!" Dit zeggende, stak hij zijn arm door die van juffrouw Twist, terwijl Everett Serena's hand greep om haar naar bo ven te geleiden. „Lieve kind, dit ls de mooiste dag van j mijn leven", zei hij heel zacht. „Je bent i immers gelukkig nietwaar?" Serena hief haar blozend gezichtje glimlachend naar hem op. „Kunt u dat niet aan me zien?" vroeg ze. Waarop hij, gerustgesteld, knikte. Het dek was vol passagiers en hun „aanhang". Rustig baande 't viertal zich een weg naar de loopplank en toen werd het voor juffrouw Twist en Eve rett tijd om het schip te'verlaten. Langzaam, bijna onmerkbaar, trok-t ken de sleepboten het reusachtige schip van zijn ligplaats. Zakdoeken wuifden en kushanden vlogen over en weer. Steeds groter werd de afstand van de wal en tenslotte smolten de gezichten op de kade als 't ware ineen. „Dat hebben we gehad", luidde Nick's commentaar, terwijl hij zich van de verschansing afwendde. „Wat zullen we doen? Naar beneden gaan en uitpakken of nog aan dek blijven en Engeland van de buitenkant bekijken?" „O, dat alsjeblieft", zei Serena gretig. „Als het jou tenminste niet verveelt. Jij hebt het immers al meer gezien!" „Jawel, maar ik heb niet gezien, dat jij het zag!" antwoordde hij handig. Serena zuchtte van geluk. Toen stak ze vertrouwelijk haar arm door de zijne en kneep er eventjes in. En dat kleine gebaar betekende voor Nick een triomf, die hij, de verwende nooit te voren had beleefd. Een triomf! maar ook iets meerIets, dat hem' ernstig deed besluiten, haar vertrou wen nooit ofte nimmer te zullen be schamen. Ze keek glimlachend naar hem op alsof ze zijn gedachten had gelezen en haar blik van geluk scheen zijn hart sneller te doen kloppen. Dit was dus liefde! Het weten, dat een anders geluk méér voor je 'bete kende dan je eigen en dat het laatste als t ware m handen van die ander lag Onwillekeurig drong een regel uit een oud gedicht naar Nick's lippen en fluis terde hij. aleen voor Serena hoorbaar „Ja, mijn geliefde heeft mijn hart en ik het zijne" „g" voortr maar 8 Vr0eg Zacht: „Nooit was er beter ruil dan rij- die: de mijne" ficr/m 5fde haar Etterende igen en wist, dat zij in de zijne had ge lezen zonder angst voor de toe' om,t Ja, Nick '.nals dat gedu altijd'" beloofde ze EINDE. HELMUT WALCHA. Deze grote Duitse organist speelt op het mooie BarokorgeI van de Grote Kerk te Alkmaar drie koraalbe werkingen, namelijk: Da Jesus an dem Kreuze stund, van Sa- muel Scheidt, gevolgd door Herz- Hebster Jesu, was hast du ver- brochen, en Wer nun den Heben Gott lasst walten, beide van de organist zelf. (Dinsdag 9JS over Hilversum II, 298 m.) RADIOPHILHARMONISCH OR KEST. Dit speelt eerst „Guirlan- den van Muziek", van onze land genoot Wouter Paap. Het werk ontstond in 1951 en bestaat uit drie vrij snelle tot snelle delen. Daarna volgt met medewerking van de Amerikaanse pianist Jac- ques Abram, het magistrale Vijf de Planoconcert van Beethoven. (Dinsdag 21.30 over Hilversum I, 402 m.) DINSDAG 13 APRIL 1954. HILVERSUM I 402 m. 7.00—24.00 KRO. KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgen gebed en liturg, kalender. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram, 9.00 Voor de vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 „Lichtbaken", caus- 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.30 Idem. 11.00 Voor de vrouw, 11.30 School radio. 11-50 Als de ziele luistert. 12.00 Angelus. 12.03 Lunchconc. (12.30—12.33 Land- en tuinb. meded.) 12.55 Zonnewij zer. 13.00 Nws. en Kath. nws 13.20 Lunchconc. 14.00 Promenade-ork. 14.30 Kamerork. en soliste. 15.20 Gram. 15.30 Ben je zestig? 16 00 Voor de zieken, 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.15 Fe licitaties v. d. ieugd. 17.45 Regeringsuitz. „Nederland en de Wereld": Mevr. J. J. Rebel—Runckel: „Nederlanders in' Zuid- Amerika". 18 00 Hammondorgel met rhythm. begeleiding. 18.20 Sportpraatje. 18.30 Voor de jeugd. 18.52 Act 19.00 Nws. 19.10 „Een levend monument". 19 15 Het Boek der Boeken. 1.930 De gewone man. 19.35 Gram. (Intermezzo: 19-50 „Vader doet de vaat"). 20.30 Lijdensmeditatie. 21.30 Radio Philh. ork. en solist. 22.25 Ken een haan een ei liggen. 22.40 Nat. Schaakkamp. 2.45 Avondgebed en liturg, kalender. 23.00 Nws. 23 15—24.00 Gram. HU VERSUM II 298 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00 AVRO. AVRO: 7.00 Nws. 710 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws, 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Oigelconic. 9.30 Voor de vrouw 9-35 Gram. 10.50 Voor de kleuters, 11.00 Voor de zieken 11.30 Planorecital. 12.00 Lich te muz. 12.30 Land- en tuinb meded 12.33 Voor het platteland 12.40 Orgelsp 13.00 Nws. 13.15 Meded. ol gram. 13.20 Lichte muz. 14 00 Muzikale caus. 14.30 Gram. 14.40 Schoolradio. 15.00 Gram. 15.15 Voor de vrouw. 15.45 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.30 Lichte muz 17.45 Pianospel. 18.00 Nws. 18.15 Gram. 18.20 Mil. caus. 1830 Koorzang. 18.55 .Paris vous parle". 1) 00 Voor de kleuters. 19.05 Harp en viool. 19.30 Gram 20.00 ws. 20.05 Gevar. progr. 20.45 Gram. 20.55 Diner bij Lucullus", hoorsp. 21.15 Lichte muz 21.45 Muzikale comedie. 22.20 Bulten!, overz. 22.3.5 Dan muz. 23.00 ws. 23.15 „New Vork". 23.20-24 00 Gram. TELEVISIE Jonrnaal en weerber G'30 „Een vonk in Judea", televisie-spel. Hierna: Dagsluiting. (Advertentie, Ing. Med.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2