Imponerend, grootse combinatie
van techniek en hartstocht
1111 v is I 1
tSÉ i I
WACHT
Mij
r
Gloeiend temperament maakte
publiek uitzinnig van vreugde
Verrassende kleurenharmonie
op show van Jacques Fath
Antonio en zijn Spaans ballet in Carré
Radioprogramma
Beelden van Matisse in
Boymans te Rotterdam
Filmfestival
De grote prijs voor
Japans werk
PimPam Pom en de graafmachine
Haute Couture in kasteel
Oud-Wassenaar
OP
door SYLVIA SARK
DINSDAG 13 APRIL 1954
Ert SCHIJNT zich de laatste maanden in ons land een groeiende be
langstelling voor het ballet te ontwikkelen. Of dit een gevolg is van het
feit, dat buitenlandse geselschappen van het eerste plan hier voorstel
lingen komen geven, is niet niet zekerheid te zeggen. Mogelijk zijn hel
de namen van beroemde arlisten, die spreken tot de verbeelding of is
men geïnteresseerd in het bijzondere cachet van de uitgevoerde pro
gramma's. Het blijft in ieder geval een verheugend verschijnsel, dat
slechts met de grootste moeite kaarten te krijgen zijn voor evenementen
als deze en dat het publiek zich niet onbetuigd laat de dansers met ova
ties te overladen. Daar is overigens wel aanleiding toe, want de groepen,
die wij de laatste weken in Carré aan het werk hebben gezien lieten de
zuivere ballettomanen en hen, die in de danskunst slechts een oppervlak
kig divertissement zoeken, van zoveel schoonheid genieten, dat zelfs een
niet-geïnteresseerde in extase zou geraken.
ANTONIO
weergaloze techniek
QAAR was dan in de eerste plaats de
persoonlijke danstaal waarmee Mar-
tha Graham ons deed kennismaken, een
taal van fijnzinnig afgestemde expres
sie en meeslepende gevoelsopenbarin-
gen. De tweede manifestatie was niet
minder indrukwekkend. Veertig Russi
sche meisjes brachten uitverkochte za
len in vervoering met de vertolking
van een aantal dynamische volksdan
sen. Hoogtepunt werd evenwel het op
treden van Antoiiio en zijn Spaans Hal-
let, dat Zaterdagavond in Carré te Am
sterdam zoveel overrompelende charme
en techniek op het podium uitstalde,
dat het publiek uitzinnig van vreugde
WOENSDAG 14 APRIL 1954
HILVERSUM I 402 m. 7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nws. 713 Gram. 7.30
Gewijde muz. 7.45 Een woord voor de
dag. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram.
8.30 „Tot Uw dienst", caus. 8.35 Gram-
3.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw.
9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.30 Morgen
dienst. 1100 Gram. 11.15 „Het leven van
Edward Grleg", hoorsn. 12.15 Metropole
ork. 12.30 Land. en tuinb. meded. 12.33
Metropole ork. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nws.
13-15 Met PIT od nad. 13.20 Mandoline
ork. 13.50 Gram 16.00 Voor de jeugd.
17.20 Gram. 17.30 Orgelspel. 18.00 Mil.
vraaggesprek. 18.10 Gram- 18.15 Spec
trum van het Chr, Organisatie- en Ver
enigingsleven. 18.30 R.V.U.: Prof. Dr W.
H C. Tenhaeff: Verschijningen. 19.00
Nws. 19.10 Boebespr. 19.25 Gram. 19.30
Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00 Radio
krant. 20.20 Koor en sol. 21.20 Voordr.
21-40 Vocaal ens. 22.00 „De bewogen we
reld", caus. 22.15 Meisjeskoor. 22.40 Nat.
Kamp. Schaken. 22.45 Avondover
denking 2.00 Nws. en S.O.S.-beriehten.
23.15 Het Evangelie in Esperato.
43.30—24.00 Gram.
HILVERSUM II 298 m. 7 00 VARA. 10.00
VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—
24.00 VARA VARA 7.00 Nws. 7.10
Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 8.00 Nws
8.18 Gram.. 8.50 Voor de huisvr. 9.00
Gym. v. d. vrouw. 9.10 Gram. VPRO:
10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de
vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Orgel en zang.
12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Voor
het Dlatteland. 12.38 Gram. 13.00 Nws.
13.15 Tentoonstellingsagenda. 13.18 Dans-
muz. 13.45 „De weg omhoog", caus. 14.00
Koorzang. 17-20 Hammondorgelspel. 17.35
Voor de kind. 16.00 Voor de zieken. 18.30
Lichte muz. 17.50 Regeringsuitz.: Prof.
Dr N. A. Donkersloot: „Nederland en de
wereld: Het P-E.N.-Congres" 18.00 Nws.
en com 18.20 Act 18.30 Instr. kwint.
18.55 Voor de kind. 19.05 VARA-varia
19.10 „Het web", klankb. VPRO: 19-80
Voor de jeugd. VARA: 20.00 Nws. 20.05
„Waar staan wij?", toespraak. 20.20 Lich
te muz. 20.45 „Sterkere banden", hoorsp.
22.15 Tenor en piano. 22.45 „De tabak
als maatschappelijk vraagstuk", caus. 23.00
Nws. 23.15 Socialistisch nws. in Esperan
to. 23.20 Django Reinhardt-progr. 23.43—
24.00 Gram.
TELEVISIE.
N.T.S. 20.15—ca. 21.45: 1. Europese
Mmfpiegel Hl; 2 Documentairs Film.
aan het slot van de avond eenvoudig
niet wilde vertrekken en luidroepend
smeekte om meer. De taferelen, die men
toen aanschouwde droegen geen Hol
lands karakter meer. Half op stoelen
gezeten, hangend over de orkestbak en
opgepropt in de gangpaden bezielde
men de nimmer moe wordende dansers
met een donderend gejuich, waar het
Olé, Olé-geroep bcvenuit klonk.
^EN was kennelijk benieuwd wat er
geworden zou zijn van de nieuwe
combinatie, die Antonio, sinds hij heeft
gebroken met zijn nicht Rosario, ge
vormd heeft. Men vreesde nl„ dat deze
breuk voor beiden het einde van hun
carrière zou betekenen. Deze voorspel
lers zijn gelukkig bedrogen uitgekomen.
Antonio, de meester, leider van een
compleet ballet, heeft zich zelfs niet
hersteld. Hij heeft slechts voor zijn bij
zondere stijl nieuwe mogelijkheden ge
schapen, waarvan men nog alles ver
wachten. kan. Nu reeds veroverde de
met zorg gekozen groep, met Rosita Se-
govia als nieuwe partner en met Flora
Albaicin als meeslepend representante
van de Spaanse zigeuners, de harten
van de fijnproevers met een adembene
mend vakmanschap, een gloeiend tem
perament en vooral een groot kunste
naarsschap. Natuurlijk kon men zien,
dat bepaalde dansen nog te veel door
het jeugdig enthousiasme worden be
heerst, maar over het geheel genomen
maakten de verschillende interpretaties
een diepe indruk.
Wat Antonio zelf betreft, niet ten on
rechte heeft hij zich, in de twintig
jaren, dat hij op het toneel staat, een
wereldnaam verworven. Wie hem ziet
in de Flamingo-dans, de dans van de
hartstochtelijke rhythmen, van frene
tieke roffels van hak en teen, knippen
de vingers en de slag van de gespannen
handen wordt onmiddellijk gefascineerd
door een fabelachtig meesterschap.
Luister naar zijn virtuoos spel met de
castagnetten dat als muziek in de oren
klinkt, zie hoe afgebeten, maar toch
sierlijk de gepassioneerde bewegingen
samenvloeien. Wie huiverde niet tij
dens de uitbeelding van de „Martinet-
te", de dans der smeden, terwijl de
weemoedig zingende flamenco-zanger
de hamer op het aanbeeld laat neerko
men? Nimmer zullen wij de vertolking
van de „Seguidillas" vergeten, waarin
hij samen met Flora Albaicin een im
manente hartstocht liet paren aan een
vlekkeloze techniek. En dan zwijgen
we nog maar over zijn vermaard ge
worden „Zapateado", een specialiteit
van Antonio, waarin de virtuositeit de
grenzen van het mogelijk denkbare
overschreed. Deze kunstenaar kan ech
ter nog meer. ïn de luchtige, hoofse
Spaanse dansen uit de 18e eeuw, waar
bij het décor ons sterk herinnerde aan
schilderijen van Goya en Velasques za
gen wij een speelse en zwierige Antonio
in stijlvolle sprongen en nobele gebaren.
De kennismaking met Rosita Segovia
was allerminst teleurstellend. Vooral in
de „Soleares", een volksmelodie, pre
senteerde zij een perfecte danstechniek
en gevoeligheid, die niet naliet diepe
indruk te maken. Van de andere solis
ten mogen we Paco Ruiz niet vergeten
te noemen, wiens brillante vertolking
van „Ferruca" terecht moest worden
gebisseerd.
Wat betreft het gehele ensemble be
waren wij een dankbare herinnering
aan de „Suite van Baskische Dansen",
„Hommage aan Manuel de Falla" (schit
terend gevariërende choreografie) en
„Mysterie der gesluierde vrouwen". Zo
als g gd wilde het publiek aan het
slot van deze rijke avond niet huis
waarts keren, alvorens Antonio aan de
gescandeerde kreet om nog meer dan
sen gevolg had gegeven. In de bijna
Spaanse hulde deelden ook de uitste
kende gitaristen en de beide flamenco-
zangers. Antonio en zijn dansgroep, wij
zagen hen node vertrekken.
P. v. B
Museum Boymans Rotterdam opent
eind deze week een expositie van het
beeldhouwwerk van Henri Matisse.
Deze geeft een overzicht van een vrij
wel onbekend deel van 's meesters
oeuvre. De schilder en tekenaar, de gra
ficus en ontwerper van textiel, de ont
werper en uitvoerder van de monumen
tale decoratie van de kapel te Vence is
immers over de gehele wereld bekend.
Van de beeldhouwer Matisse weet men
nog weinig. Toch heeft hij juist in zijn
bronzen, die dateren van 1899/1901 tot
1929/1930 problemen van vorm en in
houd behandeld, die voor de gehele ont
wikkeling van zijn kunst van zeer groot
belang zijn geweest. Daarom is deze
tentoonstelling van vrijwel geheel het
sculpturale werk van de meester zeer
verheugend. Bovendien zullen drie
schilderijen en ruim honderd tekenin
gen worden getoond deze zijn zeer ver
helderend voor de werkwijze van Ma
tisse. die steeds in vele variaties op
eenzelfde thema terugkomt.
De grote prijs van het filmfestival
van Cannes is toegekend aan de Ja
panse film „Djigokoe Mon" (De Helle
poort). De film behandelt een liefdes
historie uit de twaalfde eeuw. die in
Japan even bekend is als in het Wes
ten het verhaal van Tristan en Isolde.
Critici zijn vooral vol lof over de wij-
zee, waarop van de kleurentechniek
gebruik gemaakt is. De prijs van de
internationale critiek ging naar de
Franse film „Voor de zondvloed", die
het thema behandelt van jeugdige
delinquenten. De keuze moet overigens
voor een groot deel worden beschouwd
als een protest tegen het feit, dat de
film niet buiten Frankrijk mag wor
den vertoond. De Amerikaanse film
„From here to eternity" van Fred
Zinneman, werd buiten beschouwing
gelaten, omdat dit werk reeds zovele
onderscheidingen heeft gekregen.
Internationale prijzen gingen voorts
naar speelfilms van Oostenrijkse,
Amerikaanse, Indiase, Italiaanse, Pool
se en Russisch-Albanese makelij. Een
Tsjechise poppenfilm en een Franse
natuurfilm kregen ook een prijs.
De jury onder leiding van Jean
Cocteau prees de Nederlandse inzen
ding wegens haar hoge kwaliteit. Er
waren enkele eervolle vermeldingen.
90. Brigadier Piet Pakkum klopte
triomfantelijk op de keukendeur. „Bin
nen", riep Moeder Woeffie. „En? Iets
gevonden?" En of" juichte Piet Pak
kum. „Kijkt u eens! De zak met hon
derd rijksdaalders, die uit de stal van
boer Zwoerdemaker gestolen is!" „Nee
maar?" zei Moeder bewonderend. „U
bent me er één! Dat is nog eens detec
tive-werk.... Als dat zo doorgaat, zult
u wel gauw Inspecteur worden, denk
ik.... U leest zeker veel Rikki hè?"
„Da's kinderwerk," snoefde de briga
dier. „Wat zal de commissaris opkij
ken! Nou mevrouw, ik dank u zeer voor
uw medewerking.... ik.... eh moet
gaan! De plicht roept!" „Ik heb de
koffie al ingeschonken," zei Moeder.
„Laat u de plicht maar even lopen, en
drinkt u eersi met mij een kop koffie.
Ik zou zeggen, dat hebt u toch .zeker
wel verdiend." „Dat is zeker", meende
de brigadier, terwijl hij met welbeha
gen de heerlijke koffiegeur opsnoof.
„Nou, omdat u zo aandringt...." Op
hetzelfde ogenblik verscheen de brutale
snuit van Billie boven het struikge
was.
[N HET KASTEEL Oud Wassenaar
werd het afgelopen week-einde de
langzamerhand beroemd geworden
collectie van Jacques Fath getoond.
Er bestond voor deze show veel be-
Marineblauw tailleur met ge-
baleineerde taïllelijn, ballonvormige
shawl van blauw-witte tajt.
langstelling. Vele leden van het
corps diplomatique verleenden een
bijzonder karakter aan de middag,
terwijl vertegenwoordigers uit de
Nederlandse couture en vele be
kende Nederlandse mannequins
gekomen waren om iets van de
kunst af te kijken.
Voor de eersten voorwaar
geen gemakkelijke opgave. Wanl
het spel van lijnen, dat Fath in
deze collectie toepast, is zeker niet
eenvoudig te ontwarren.
De strakke, gebaleineerde mantel
pakken, die geheel worden doorge-
knoopt of wijde uitwaaierende plissé
rokken hebben, zijn, al lijken ze simpel
en eenvoudig, op een heel bijzondere
wijze gecreëerd.
Bij dit slanke wespentaflle-silhouet
behoort wel degelijk de Haute Cou
ture met een hoofdletter te worden
geschreven en men ziet hier weer
eens duidelijk het resultaat van het
draperen op het lichaam. Werkelijk
geen vouwtje of plooitje zit verkeerd.
De pakjes en japonnen zijn één met
de overslanke figuurtjes van de man
nequins. Een dergelijk resultaat is
nooit met een papieren patroonsysteem
te bereiken.
Blauw is de modetint voor het sei
zoen, maar naast deze flatteuze kleur
kiest Fath beige voor zijn pakjes en
robes-manteaux j verder is het don
kergrijs hard op weg om klassiek te
worden. Gecombineerd met de stijve
witte kostschoolmeisjes kragen of
voorzien van enorme witte stropdas
sen, zagen de pakjes en japonnen er
zeer zomers en aantrekkelijk uit.
Al deze modellen hebben platte
ronde kragen in verschillende maten
en zijn al of niet van stropdassen
voorzien.
Het spel der lijnen komt vooral in de
wollen japonnen goed tot uiting. Ei
ruimte van de rok is achterwaarts g --
dirigeerd, het décolletté horizontaal,
de schouders even gedrapeerd en door
talloze naadjes tot aan buste en heu
pen, wordt een lang smal corsetje
gevormd, dat de taille als een koker
omsluit. Het effect was mede door de
slanke tailles van de manr, quins -
omstreeks vijftig centimeter - verbluf
fend mooi.
Fath brengt imprimé zijde en im-
primékatoen voor middagjaponnen.
Margrieten, appelbloesem en lelietjes
van dalen op donkere ondergrond
vormden de motieven voor deze engel
achtige japonnen, die de fragile Fran-
caises uitstekend stonden. De rugdé-
i)
Zachtjes zei Anna: „Moeders hulp
Het was wel voor de twintigste keer,! Twee van de mooiste woorden in onze
dat Anna zei: „Maar m'n beste paps, taal. Moeder. Hulp".
zie je nu werkelijk niet, dat het het
beste is, wat ik zou kunnen doen?"
Voor de twintigste keer keek haar
vader met een ietwat afwezige blik van
zijn papieren op en staarde haar over
de ontbijttafel aan. In haar zelf ge
maakte ochtendjapon van cretonne, ter
wijl het morgenlicht op haar rossige
haren viel en haar stralend gezichtje
zijn toestemming als het ware stond af
te dwingen, zag Anna er aantrekkelijk
uit.
„Ik weet, Joanna, dat je absoluut ge
lijk hebt. Maar, ja, zie je je bent
alles, wat ik heb."
Dit keer deed Anna iets, wat zij de
andere negentien keer niet gedaan had
Zij stond op, liep op haar vader toe en
legde haar koele wang tegen zijn vijf
tig-jarige dito.
„Lieve paps, dat is niet waar. Je hebt
Alison nu, is het niet? En je weet, dat
ik zelfs maar bij benadering niet ja
loers ben. Integendeel, ik ben erg blij
voor je. En hier is voor mij een nieu
we kans. Het leven, juist zoals je altijd
hoopt, dat het doen zal, als je je op 'n
tuinfeest je toekomst laat voorspellen
Jij zult weer gaan trouwen en ik heb
geen baan. Ik wil leven, nuttig zijn,
mijn vleugels uitslaan, ais je het zo
noemen wilt. En nu heb ik mijn kans".
„Moeders hulp", zei dr Trail, zijn
krant neerleggend en het gezichtje
van zijn dochter even met. een vluchti
ge liefkozing aanrakend. „Moeders hulp
in Australië".
Dr Trail sloeg zijn arm om Anna's
slanke schouders.
„Moeder. Dat is iets, wat je nauwe
lijks gekend hebt", zei hij somber.
„Reden te meer voor mij, om een
moeder's hulp te willen zijn. Het leven
is toch mooi, weet je. Denk eens aan
Anna's bruine ogen schitterdenhaar
warme jonge mond, die te groot was.
om mooi genoemd te kunnen worden,
trilde.
„Ik zal een geheel nieuwe en andere
wereld betreden. Nieuwe gezichten,
nieuwe streken zien en nieuwe erva
ringen opdoen. Die kans komt mis
schien in jaren niet terug. Tante Bar-
bara geeft mij haar retourbiljet ik
heb me eenvoudig nergens druk over te
maken. Zij kent mrs. Bridge het is
niet, alsof ik bij vreemden ga. U moet
toch inzien paps, dat dit 't beste niet is.
wat wij kon overkomen. Ik zal me ook
over u niet bezorgd behoeven te maken.
Alison zal weer een nieuw tehuis voor
je scheppen. Je zult mij niet meer no
dig hebben".
Anna's opgewekte stem zweeg. Zij
keek de aardige ontbijtkamer rond en
staarde het raam uit naar de tuin en
het witte hek, dat de naam Ferndale
droeg.
Dr Christopher Trail bestudeerde
Anna, zoals zij daar uit het raam stond
te kijken Natuurlijk hield hij dolveel
van haar; de kleine heks zou nooit
wet i hoeveel wel. En ieder woord
dat zij gesproken had, was volkomen
juist. Maar het afscheid zou hem heel
wat kosten. Hij had ieder bezwaar te
gen haar plan opgeworpen, dat hij maar
bedenken kon, maar hij moest nu toch
zelf toegeven, dat het zijn eigen zelf
zuchtige liefde voor haar was, die hem
zijn toestemming nog had doen terug
hóuden.
Het zou niet eerlijk zijn om haar te
binden aan het bekrompen alledaagse
leven van het dorp, als er wijdere
perspectieven voor haar geopend wer
den. Bovendien was een nieuwe
vrouw en een grote dochter in hetzelfde
huis misschien niet de gelukkigste com
binatie. Het was waar, Anna's natuur
was zacht en vriendelijk en voor zo
ver hij kon zien vrij van kleingeesti
ge jalouzie en Alison Garde, met wie
hij ging trouwen, was een flinke, edel
moedige en verstandige vrouw.
Maar de menselijke natuur, zei de
dokter bij zichzelf, is nu eenmaal de
menselijke natuur. Anna was een
knappe, vlotte twintigjarige en Alison
had de rijpere leeftijd van veertig.
Anna's frisse jeugd kon voor Alison
alleen maar een dagelijkse herinnering
zijn aan het voorbijgaan van de Tijd en
als een echte vrouw zou zij misschien
vergeliikingen veronderstellen, die niet
werkelijk gemaakt waren.
Ja, Anna had gelijk. Hij moest haar
laten gaan. Speciaal, waar Barbara, zijn
zuster voor Mrs Bridge had ingestaan,
Anna haar passagebiljet had aangebo
den en er bij haar nicht op aangedron
gen had, om deze gelegenheid aan te
nemen, om naar Australië te gaan en
daar als Moeders hulp op te treden bij
mrs. Bridge, een weduwe, die op een
grote schapenfarm woonde, met Hector,
haar stiefzoon, die zesentwintig was,
en Benjamin, haar eigen zoontje, die
nog maar zeven was.
Anna had haar tante overstelpt met
vragen omtrent mrs. Bridge, die hulp
zo dringend nodig had. Want behalve
Benjamin, was er ook nog Sally, een
aangenomen kind van dezelfde leeftijd,
dat zij tot zich genomen had, omdat
Benjamin anders zo alleen zou zijn.
„Hoe ziet zij er uit?" had Anna aan
tante Barbara gevraagd: „Zou ik haar
bevallen?"
„Natuurlijk, Anna. Het zal haar een
groot genoegen zijn, om een jonge
vrouw om zich heen te hebben, die haar
gezelschap kan houden. Het bedienden-
vraagstuk is daar niet veel gemakkelij
ker dan hier, weet je. Op het ogenblik
heeft zij een Oostenrijkse of het is
een Joegoslavische dat kan ik nooit
onthouden. In ieder geval een vreemde,
die alles kookt. Mary Bridge is nog
maar veertig jaar en nog heel jong
en aantrekkelijk voor haar leeftijd. Oh,
ze zal je maar al te graag om zich heen
hebben, Anna. Je zult haar s'avonds ge
zelschap kunnen houden de avonden
kunnen daar heel stil zijn, weet je.
Maar ik denk, dat je het leven daar
even prettig zult gaan vinden als ik. Tk
ben er heen gegaan toen ik twintig was.
om met je oom Dick te trouwen en het
heeft me nooit berouwd. En dat zal het
jou ook niet".
„Wat is Hector voor iemand?" vroeg
Anna.
„Gaat geheel op in 't bedrijf. Sedert
zijn vader stierf, heeft hij helemaal diens
plaats ingenomen. Hij houdt zeer veel
van zijn stiefmoeder en zij verlaat zien
geheel op hem, in zoverre, dat zij het
bedrijf met hem deelt. En wat zij inder-
daad nodig heeft, is een verstandig
vriendelijk meisje, dat 't toezicht houdt
op de huishouding en zich min of meer
met de leiding van Sally en Benjamin
be'ast. Jij hebt de huishouding voor je
vader gedaan, dus dat zal je niet veel
moeite kosten. Het spreekt vanzelf, dat
huishouden op Warramunga een beetje
omvangrijker is, maar je zult het wel
gauw door hebben. En je zult veel van
Ben en Sally houden. Het zijn aardige
kinderen en in het geheel niet verwenc
(Wordt vervolgd.
colletés hiervan waren zomers la„g
uitgesneden.
De kleurencombinaties, die Fath
voor zijn complets kiest, zijn van een
bizondere verfijning. Een turkoise
japon geeft hij een tabakskleurige
mantel, die hij met de stof van de
japon voert; het hoedje heeft dezelf
de fijne kleuren. En donkergrijs
manteltje krijgt een stijve witte
kraag, maar een voering van roze
met grijze stippen, dit en de manne
quin draagt een hoed van dit mate
riaal op het blonde haar!
De avondjaponnen zijn dan eens
luchtige draperiëeen en vervaardigd
van zijden mousseline, - de lijfjes kun
stig geplooid in twee zachte kleuren
nuances - dan weer komen er enor
me gewaden van Satin Duchesse aan-
ruisen.
Deze gewaden zijn door hun statige
wijduitstaande rokken waaronder stij
ve in stroken geknipte onderrokken
worden gedragen, van een adembene
mende schoonheid. De strakke - weer
gecorsetteerde - lijfjes hoogopgeknipt,
hebben een even gedrapeerd boven
stukje waarmede het strapless décol
leté eindigt.
Tule wordt weer gebracht, en Fath
laat dit materiaal met kleine tere
bloempjes borduren of met glinsteren
de kraaltjes en pailletjes, de taille
wordt dan door een enorm brede sa
tijnen ceintuur geaccentueerd.
Ook de stola is weer in ere hersteld
en bedekt het strapless van de avond
toiletten.
Dit flatteuze attribuut, dat de vrouw
zoveel mogelijkheden biedt, brei gt
Fath in verbluffend mooie combina
ties met zijn avondjaponnen.
Een nachtblauw toilet van zwaar
satijn, krijgt een luchtige gestreepte
stola van organza als metgezel, don-
kergebloemde stola's geven pastel-
kleurige robe's een bizonder effect.
Het getuigt alles van een verbluf
fende kleurenzin. Door een klaterend
applaus gaf het publiek uiting aan
zijn enthousiasme toen aan het slot
van de middag, de mooie Patricia in
een kanten bruidtoilet langs het met
voorjaarsbloemen versierde podium
schreed.
Het is te hopen, dat Nederland nog
vaak van shows al- deze, die op het
hoogste niveau staan zal kunnen ge
nieten.
HENDRINE
Donkergrijs wollen japonnetje in
de nieuwe lijn '54. Streng pebolei-
neerde taille, ovaal gedrapeerde
halslijn.