Aan de vergetelheid ontrukt
WACHT
Mij
Met VBLPON zie ie er geen barst van!
De jeugd had de moed te getuigen
van haar idealen
het resultaat deed mij aan toverij
geloven
OPENT
OP
Invloed op mijn
ontwikkeling
Een trouwe lezeres
Voor jong en oud
Een zuivere stem
van de jeugd
Dank aan redactie
Mijn ouders spellen
de rubriek
Pimf Pamf Pom en de graafmachine
De rubriek is
noodzakelijk
door SYLVIA SARK
Radioprogramma
Luister eens naar:
ALS DE groep jongeren in Noord-Holland tussen 14
en 24 u-erkelijk een „vergeten categorie" hebben
gevormd, dan is in de loop van de laatste jaren aan
die vergetelheid ongetwijfeld een eind gekomen. Ze
hebben, dank zij in de eerste plaats het initiatief en
de volharding van onze hoofdredacteur, die ons dag
blad in toenemende mate maakt tot „een grote krant",
de volle gelegenheid gekregen, zich onomwonden te
uiten en ze hebben daar dan ook royaal gebruik van
gemaakt. M.i. zijn de volgende feiten daarbij vast
gesteld
1bij een groot aantal jonge mensen in deze stre
ken is de belangstelling voor bepaalde problemen
duidelijk
2) het denkbeeld, dat de moderne jeugd in haar
geheel geen enkel ideaal van betekenis meer bezit,
is onjuist;
3) ze heeft de moed om van die idealen te getuigen
4) ze verstaat de kunst haar gedachten zó te for
muleren, dat haar collega's-journalist en zich niet
over haar nabijheid behoeven te schamen;
5) ze blijkt minder revolutionnair te zijn dan de
meeste volwassenen menen en ze blijkt niet uit cynic.
te bestaan;
6) ze is bereid hard te werken voor de eigen toe
komst en die van ons volk;
7) haar meningen worden door de volwassenen
soms met een zekere schamperheid, vaak met een
verheugende sympathie en zo goed als altijd met
aandacht bestudeerd;
8) de kloof tussen de generaties blijkt minder diep
te zijn dan gewoonlijk wordt verondersteld;
9) jonge mensen zijn in staat een zakelijke discus
sie te voeren zonder hun sentiment onder stoelen of
banken te steken;
10het is voor ieder, die hen serieus neemt, een
vreugde, onder hen te verkeren.
HET IS onze lezers bekend, dat wijin verband
met examens en andere zomer genoegens met
l Mei onze debatten sluiten. In verband daarmee
werden de volgende vragen gesteld: „Lees je trouw
de rubriek van de Vergeten Categorie? Lezen je
ouders en andere volwassenen die ook? Wat heeft die
tot nu voor je betekend? In hoeverre zou je die-
graag anders zien?" Op beide eerste vragen is hel
antwoord „ja", op de derde „veel", op de vierde
..weinig of niets veranderen." Ten bewijze daarvan
hier een aantal getuigenissen van de jongsten en de
ouderen.
Jk heb over deze vragen lang gepie
kerd, want ik vond -het lastig, om
dat er zoveel vragen ineens zijn ge
steld. Maar dit zijn mijn antwoorden:
Deze rubriek vind ik interessant
en leerzaam. Ook vind ik aardig om
te lezen hoe een ander over die din
gen denkt. Mijn ouders lezen deze
rubriek ook altijd en vinden het aar
dig om te weten, hoe de Vergeten
Categorie over zulke soms ingewik
kelde kwesties denkt. Nu v/ordt "r
ook gevraagd, wat het voor mij ij-
tekent, het betekent veel voor mij,
want het heeft veel invloed op mijn
ontwikkeling. Daar deze rubriek ons
erg interesseert, zou ik daar geen
verandering in willen aanbrengen.
En ik hoop, dat in het volgende sei
zoen weer interessante vragen behan
deld zullen worden.
BERT BOSHUIZEN,
oud 14 jaar, ULO klas lb,
Pr. Bernhardlaan 18, Alkmaar
JA, ik lees de rubriek /an de Ver
geten Categorie tegenwoordig
trouw. En ik moet wel zeggen, dat
ik het ontzettend leuk vind, om te
lezen hoe andere jongens en meisjes
van mijn leeftijd, of wat ouder, over
de dingen denken. Och, met de vrien
din of vriend praat je niet zo over
de dingen, die om je heen gebeuren
en daarom komt je mening over het
een of ander in de Vergeten Catego
rie zo mooi naar voren.
Toen ik wist, dat er een Vergeten
Categorie bestand, had ik ook wel
lust om eens te schrijven, maar vaak
wist ik niet, hoe mijn mening behoor
lijk uit te drukken. Mijn ouders vin
den het ook erg leuk en lezen het
dan ook vaak. Ik ben blij, dat m'n
vader destijds de Alkmaarsche Cou
rant heeft genomen, anders zou ik nu
nog niet weten dat er een Vergeten
Categorie bestaat.
EDITH ARP,
13 jr„ II-B ULO
Stationsweg 37
Alkmaar.
CINDS verleden jaar lees ik trouw d(
rubriek van de Vergeten Categorie,
omdat mijn ouders het wel eens over
een onderwerp daarvan hadden.
Ik vind het jammer, dat het nu de
laatste keer van dit seizoen is, omdat
ik zelf nu al een keer in de cou
rant heb gestaan. Ook andere volwas
sen mensen hoor ik vaak over de Ver
geten Categorie spreken. Zelf vind ik,
dat men uit ieder stukje toch vaak wel
iets kan leren. Bij mij uit de klas heb
ben jongens vaak óók heel veel com
mentaar op verschillende stukjes. Mee
stal leest men de Vergeten Categorie,
om eens te zien hoe een ander over
een bepaald onderwerp denkt.
Het valt mij bijna altijd op, dat er
veel meer jongens dan meisjes in de
courant komen te staan. Misschien
schrijven er meer jongens dan meisjes
over de verschilende kwesties.
De Vergeten Categorie trekt vooral
lezers, omdat er vaak een stukje in de
courant staat, waaruit blijkt, dat de
lezer „nee" op die vraag bedoelt. Daar
na komt dan vaak een stukje, waarvan
de schrijver „ja" bedoelt. Dus er kun
nen nooit mensen zijn, die dc-ken: oh,
ik lees dit maa- niet meer, want hier
staan toch alleen stukjes in, waar ik
het niet mee eens ben.
Dus U leest hieruit wel, dat ik hoor,
dat zowel jonge als oude mensen de
Vergeten Categorie lezen en dat ik zelf
vind, dat er niets meer aan te verbete
ren is.
TEUN VAN DE STEEGE
IA R.H.B.S. Alkmaar. 13 jaar.
Brins Bernhardlaan 20
„rtNZE RUBRIEK neemt bij mij de
voornaamste plaats in van alle arti
kelen, die ik in de diverse dagbladen
te lezen krijg. Het is vaak zo, dat ik er
soms weer eens een paar voor de dag
haal om ze te herlezen. M'n ouders,
m'n zuster en zwager, en m'n groot
ouders, beiden van ruim tachtig jaai
zijn allen evenals ik zeer trouwe lezers
van „De vergeten categorie".
Wat ik zo ontzettend belangrijk vindt
in de rubriek is het bekendworden van
ds voor vele volwassenen nog onbe
kende idealen van de jeugd, geen valse
stem voor een eventuele materiële be
loning, maar et t stem, die zuiver is
van toon en inhoud. Ik vind het prach
tig, dat wij op deze wijze ons stand
punt allemaal kunnen verdedigen. Vele
volwassenen zullen nu toch wel tot
het inzicht zijn gekomen, dat de jeugd
van tegenwoordig, en U weet wel, wat
ze nog meer allemaal zeggen, geen
prullen of lekke zoutzakken zijn. maar
mensen met een hart vol idealen en
energie. Dit vind ik wel de belangrijk
ste punten. Wat mij verder nog getrof
fen heeft, is het volgende: Wanneer je
ieder geschrev artikeltje apart be
studeert, dan kun je je ongeveer een
voorstelling maken van de persoon, die
daar achter leeft. Toen we een paar
maanden geleden met enige leden bij
elkaar zijn gekomen, heb ik gezien, dat
m'n voorstellingen' aardig klopten. Dit
is wel een bewijs dat we er met ons
hele wezen achter staan.
Ik vind „De vergeten categorie" ln
z'n geheel goed opgezet. Eerst een kor
te inleiding, dan enige stukjes en cita
ten en tenslotte een conclusie lijkt mij
een prima indeling. Er is echter iets,
dat volgens mij eigenlijk veranderd
moet worden en dat is de titel. „Ver
geten categorie" staat er altijd. Is dit
eigenlijk wel juist. Zijn wij wel een
vergeten categorie? Ik geloof het niet.
Misschien is dit wel een aardige vraag
voor het volgend seizoen. Tenslotte nog
Iets. Dat gaat nu niet direct over de
rubriek zeif, maar over de plaatsruim
te. Voor zoiets belangrijks moet meer
plaats gem kt worden. Misschien
strijkt de hoofdredacteur z'n hand wel
eens over z'n hart. Je kan nooit weten.
Ik maak tegelijkertijd van deze ge
legenheid gebruik om alle vrienden en
bekenden hartelijk te groeten en veel
succes toe te wensen met examens, etc.
Soestdijksekade 469
R. R. S. KAT
Den Haag.
-op, deze en tevens laatste vraag, kan
ik oen verheugend antwoord geven.
Of ik de rubriek trouw lees? Ja zeker,
elke maal als de rubriek aan het woord
komt, gaat de krant op mij af, als ik
tijd heb, lees ik hem direct, zonder me
zelf van het andere nieuws wat aan te
trekken. Het meest interesseert me
steeds de nieuwe vraag en dan lees ik
cm'n gtmak c'.e antwoorden op de
vorige. „Lezen je ouders en andere
volwassenen die ook?". Evenals ik
lezen m'n ouders de rubriek, en mocht
het geval zich voordoen, dat mijn
schrijven over één of ander onderwerp,
ietwat te bruut in de krant stond, dan
bleven de nodige vermaningen niet
achterwege. Of andere volwassenen het
ook lezen? Ook dat, en dat blijkt wel
uit het feit, dat ik somtijds wel schrif
telijk en mondeling commentagr kreeg
van ouderen. En wat heeft de rubriek
tot nu toe voor je betekend? Voor mij
betekende de rubriek een prachtige
gelcjanheid tot uiting van m'n gedach
ten en denkbeelden over verschillende
onderwerpen aan de lezers van de Ver.
N.H. Dagbladen, en ik ben de redactie
dankbaar voor de plaatsruimte, die af
gestaan werd .voor onze antwoorden.
De rubriek behoeft geen verandering
te ondergaan m.i., de vragen zijn goed,
de indeling is goed en het doel is
go e d".
8 G. DE BOER
Vijzelstraat 8,
Den Helder.
DE laatste vraag die dit seizoen aan
de Vergeten Categorie wordt ge
steld, is eigenlijk meer een enquête
dan een probleem. Dit neemt echter
volstrekt niet weg, dat het zeker de
moeite waard is, er een antwoord op
te geven, want er mag tenslotte niets
zijn, wat ons, medewerkers van de
„Vergeten Categorie" zo na aan het
hart ':gt als onze bloedeigen rubriek.
Dat ik zelf een trouw lezer van de
„Vergeten Catr mie" ben, valt waar
schijnlijk niet zo moeilijk te raden ge
zien het feit, dat men mijn naam vrij
geregeld als .steller' zowel als „op
losser" van problemen, in deze kolom
men aantreft. Wanneer je zelf een me
ning inzendt, duidt •'at er al op, dat je
voor het gestelde probleem een zekere
belangstelling koestert, en het spreekt
bijna vanzelf dat je dan ook interesse
bezit voor de mening, die anderen op
dit gebied naar voren brengen. Dat
kan alleen maar leerzaam zijn! Wan
neer je het probleem zelf gesteld hebt,
is het heel normaal, dat je je ook ver
diept in het antwoord, dat anderen je
geven, en waarom je zelf hebt ge
vraagd.
Wat mijn ouders betreft; voor zo
ver ik dat kan nagaan, spellen zij onze
rubriek, en ik geloof werkelijk, dat dit
niet illeen gebeurt, omdat de naam
van hun zoon wel eens genoemd wordt.
Ik ken heel veel volwassenen, die iede
re Donderdagavond op hun krant af-
snellen om zo vlug mogelijk aan de
weet te komen, wat de „Vergeten Cate
gorie" er van denkt. Ik weet, dat ve
len van hen, wanneer ze er over spre
ken, hun schouders ophalen en zeggen:
„Nou ja, die jeugd! Wat kan die daar
nu van afweten? Dat behoefden wij
vroeger ook niet te proberen!" Ja, ja,
maar het zijn diezelfde mensen, die een
uur tevoren al achter de brievenbus op
en neer drentelen, omdat ze in hun
hart toch eigenlijk zo bar nieuwsgie
rig zijn naar de mening van die jon
geren, „die nog nergens iets van afwe
ten".
En ja, wat de „Vergeten Categorie"
nu voor mij persoonlijk betekent. Ik
beschouw zowel het schrijven als het
lezen als een welkome afwisseling in
mijn dagelijks werk. Mijn mening is,
dat ik zelf en vele anderen uit onze
rubriek veel leerzaams kunnen opste
ken. Het kan heus geen kwaad, wan
neer je de mening van anderen eens
onder ogen krijgt en zodoende leert
waarderen. Hadden de mensen maar
wat meer respect voor elkanders over
tuiging; dan zou het er in deze wereld
heel wat beter uitzien!
Veranderingen? Ach, waarom zou je
aan iets wat goed is gaan veranderen?
Ik heb wel eens gevonden, dat de on
derwerpen op een gegeven moment iets
te eenzijdig werden. Toen heb ik mijn
mening ook niet onder stoelen of ban
ken gestoken, en „geklaagd".
Vandaag gooide mijn dochtertje
'n pot inkt over mijn gebor
duurde tafelkleed. Melk, of
citroensap, niets hielp. Sinds
enige tijd doen wij de was met
Castella Parels, en tot groot ge
noegen. Ik vertrouwde ook mijn
mooie, gehandwerkte kleed aan
Castella Parels toe. Het resultaat
deed mij aan
toverij geloven.
De vlekken wa
ren verdwenen.
U weet niet, hoe
gelukkig ik daar
mee was.
Zo schrijft ons één van de vele
tienduizenden huisvrouwen die op
getogen zijn over de snelle en fan
tastische resultaten, die zij berei-
U vliegt nu door
de was heen!
ken met Castella Parels, het was
middel van de nieuwe tijd.
Castella Parels strooit men zo in
het water en direct ontstaat ver
rukkelijk schuim. Geen papje voor
af makenAlle vuil trekt enorm
snel uit het goedin paniek vluch
ten de vuilste vlekken. Eén maal
spoelen is genoeg. Al met al be
tekent dit een geweldige tijdsbe
sparing. U vliegt nu door de was
heen. En U staat versteld van de
blankheid, de helderheid en de
zachtheid van al
le goed, dat U
behandelt met dit
wonderwasmiddel.
Bovendien vindt U
in Castella Parels
(47 ct) een uiterst
veilig wasmiddel,
waaraan U alle
textielweefsels met
een gerust hart kunt toevertrouwen.
Volg de beste raad, die U ooit werd
gegeven: haal nog vandaag Castella
in huis! (Advertentie, Ing. Med.)
103. Nóch de baron, nóch zijn
vrouw had bemerkt, dat er achter
de grote geschqfren haag een nieuws
gierige koe stond te luisteren naar
het gesprek, dat ze voerden. Een koe,
die met langzame passen achter hen
aanliep, toen ze weer naar binnen
gingen. „Heb je dat gehoord Karei
vroeg Billie, zodra de baron en zijn
vrouw verdwenen waren. „De baron
heeft een nieuwe brandkast in zijn
studeerkamer laten zetten. Een
prachtige brandkast met de aller
nieuwste sloten erop. Ik zou die kast
graag eens van binnen bekijken".
„Doe het niet Billie", smeekte Ka
reltje. „Het loopt nooit goed af, ik
voel het". „Als je weer niet allerlei'
bezwaren had", riep Billie onge
duldig, terwijl hij nieuwsgierig door
een venster naar binnen keek. „Nee
Karei, als ik naar jou luisterde,
dan zat ik nu nog in cel nummer
dertien". „Ja, maar wat wil je dan?"
vroeg Kareltje. ,,Zo'n moderne
brandkast kunnen wil toch niet open
maken?" „Zo, kan ik dat niet?" her
haalde Billie langzaam. „Zoben
je dan helemaal de graafmachine
van die prof. vergeten?" En of hij
nu zin had of niet, Kareltje moest
uit ziin koe stappen en op de uitkijk
gaan staan, terwijl Billie de graaf
machine uit de kop van de koe te
voorschijn haalde.
doos a 90 ct
(Advertentie. Ing. Med.)
Maar over het algemeen moet ik zeg
gen, dat het mij op deze wijze best be
valt.
Wij gaan nu van onze rust genieten,
maar over enkele maanden hopen we
op deze bladzijde weer een kans te
krijgen om onze meningen naar voren
te brengen, en dat dan natuurlijk weer
onder de bekwame en onvolprezen lei
ding van U mijnheer Daalder, want be
ter kan het niet.
Resumerende kunnen wij ten aan
zien van onze vraag maar één conclu
sie trekken, naar ik meen, en dat geldt
dan voor alle lezers van onze rubriek,
jong en oud: „De Vergeten Categorie
gaat er in als koek!"
HANS 'REINDERS
Geelvinckstra. 92
Castricum.
J7NIGE TIJD geleden trof ik in deze
krant op de voorpagina een stuk
over de Vergeten Categorie aan, waar
uit bleek, dat verschillende mensen
zich afgevraagd hadden, of men nu al
les wat de jongeren te berde brengen,
serieus moet nemen.
Ook verder is het mij opgevallen,
dat nog zeer veel ouderen rondlopen
met de gedachte, als zouden jonge men
sen wezens zijn zonder realiteitsbesef
en vol vage ideeën, waarom men naar
believen kan huilen of lachen.
Men zegt wel, dat de harde realiteit
van het leven zo geheel anders is en
dat het verstand met de jaren komt.
Hiermede bedoelt men dan, dat de
jonge mens door de grote tegenstand
en de tallozen ongemakken die de
harde realiteit hem biedt, langzaam
het hoofd buigt, zich van de dwalingen
zijs weegs bekeert en met de anderen'
mee gaat doen, de anderen, dat zijn
zij, die meewarig om het jeugdige
idealisme glimlachen en daarom op
dood spoor zijn.
In de jeugd nu is de mogelijkheid
gegeven het menselijk leven te ver
nieuwen, waarden te herzien, het in
onbruik geraakte te verwerpen, tot een
levensbeschouwing te komen en de
Idee van de mens verder te dragen.
De jonge mens van deze tijd, die op
gegroeid is in de 2e wereldoorlog, en
nu in de schaduw van de H-bom leeft,
heeft het moeilijk. Steeds was over
hem een dreiging van oorlog en on
zekerheid, tot dit uur toe, in een tijd
echter, waarin een oude wereld ineen
stort, maar een nieuwe wordt geboren,
zal zij een grote taak krijgen. Het is
te hopen, dat de ouderen dit zullen
inzien en zich maar veel met de jeugd
zuilen bemoeien om tot samenwerking
te komen.
14
„Lieveling!" Plotseling sloot Rode-
riek haar in zijn armen en werd zij
tegen hem aan gedrukt, kon „ij de
warmte van zijn jas voelen en de
kracht van zijn handen. „Ik heb er
een hekel aan je te laten gaan".
Hij hield haar dicht tegen zich aan
gedrukt Achter hen kon Anna stem
men horen en het geroezemoes, lat
zelfs op een zo klein station voo -
komt. Een hond blafte heftig. Plotse
ling maakte Anna zich los.
„Hector zal hier zijn, Roderick".
Hij kuste haar naar hem opgeheven
mond.
„En wat dan nog?"
„Hij zou het wel eens vreemd kun
nen vinden mij in jouw armen te
zien".
„Dat is de plaats, waar je thuis
hoort".
„Dat weet ik. Maar nu nog niet".
Anna sprak een beetje kortaf, omdat
zij de tranen achter haar oogleden
voelde prikken. Maar wat konden zij
anders doen, vroeg zij zichzelf af
Hector begroeten met de mededeling,
dat zij verloofd was en reeds voor
Warramunga verloren was? Zij duwde
Roderick zachtjes weg.
„Maak het niet al te moeilijk voor
mij, lieveling".
Haar aarzeling deed hem alleen
naar glimlacht., met die gevaarlijke
atig/ame glimlach.
„Ik zou j1 graag mee naar huis ne
men. Ik wil met je kunnen vrijen",
zei hij zachtjes. „Anna, ik wil je in
mijn armen hebben".
Zijn stem deed haar zelfbeheersing
bijna verdwijnen.
„Het zal niet lang duren", zei »ij.
En zo zakelijk als zij maar kon, voeg
de zij er aan toe: „We moeten eens
voor onze bagage gaan zorgen".
Hij liet haar Tos. Anna haalde een
kam door haar haren en poeierde snel
haar neus, terwijl Roderick stond toe
te kijken. Zijn intieme heersersblik
deed haar inwendig trillen. Het leek
wel, of zij alleen waren mijlen ver
van alles af.
Roderick wendde zich af er. leunde
uit het raam.
„Hallo, Hector I" riep hij.
Een lange man kwam het perron
aflopen. Toen Anna zich omkeerde,
ontmoetten hun blikken elkaar, Rode
rick stapte uit de trein en hielp ook
Anna uitstappen.
„Hallo Roderick" De twee mannen
schudden elkaar de hand en toen
keerde Hector Bridge zich tot Anna.
„En dit miss Trail?" vroeg hij haar de
hand toestekend.
Anna keek in een zonverbrand ge
laat, waarin een paar zeer blauwe
ogen schitterden, Haar eerste indruk
was, dat het het meest gereserveerde,
gevoelige gezicht was, dat zij nog
ooit gezien had. De lijnen er van wa
ren sterk en hard, maar de ogen had
den een afwezige uitdrukking. De
mond had vaste omtrekken met gevoe
lige lippen. Een man, dacht Anna, die
niet veel zou zeggen. Hij beviel haar
wel.
„Welkom in Australië", zei Hector.
„Dank u". Anna voelde zich tussen
deze twee mannen plotseling verlegen.
Zij had het idee, of Roderick, die er
glimlachend bij stond, in stilte zich
ergens over amuseerde, maar wat dat
was, zou zij niet hebben kunnen zeg
gen.
„Het wac vriendelijk van je, om
miss Trail naar Warramunga te bren
gen", zei Hector. „Je blijft natuurlijk
ontbijten, hè? Moeder is uit zij
moest naar een van de buitenposten
rijden, die een ongeval heeft geha'".
H*j wendde zich tot Anna. „Zij laat u
haar verontschuldigingen aanbieden.
Zjj zal tegen de lunch wel terug ztfn.
ïk heb al uw bagage op de wagen",
voegde hij er aan toe.
„Die goeie Hector", zei Roderick
„Altijd precies op tijd. Neen, ik kom
vanmorgen niet mee naar Warramun
ga, maar bedankt voor de uitnodiging.
Ik zal hier wel een auto nemen en naar
huis rijden. Miss Trail moet erg moe
zijn en zal blij zijn, als zn onmiddellijk
een bad en een goed maal
Misschien kom ik morgen wel "even
kijken. Hoe is het met een en ander?
Ik veronderstel, dat we wel gauw eens
praten moeten. Ik heb het idee, dat ik
een mensenleeftijd weg geweest ben."
„Hoe heb je het daarginds gehad?",
vroeg Hector. Hij had Anna voor het
ogenblik vergeten. „Ik zou maar al te
graag zelf ook gegaan zijn", voegde hij
er aan toe.
„Neem nu van mij aan, m'n waar
de, dat je iher ook werk deed, wat
aardig de moeite waard was. We heb
ben een paar vluchten gemaakt, die
ik voor geen ^eld zou hebben willen
missen enfin, dat vertel ik je wel
eens. Hoe staan de zaken hier over het
geheel?"
Hector hief zijn door de zon ver
brandde gezicht naar de hemel op en
kneep zijn ogen samen.
„Niet zo best het ziet er naar uit,
of we een droogteperiode krijgen".
„Voor zover ik mij herinneren kan,
hebben we dergelijke waarschuwingen
nog ieder seizoen gehad", lachte Ro
derick. „Je moet niet naar Hector
luisteren, als hij voorspellingen doet,
Anna. Hij is een slechte profeet. Wel,
ik moet je niet ophouden de he
mel weet, dat je het druk genoeg zult
hebben. Bedankt voor alles, wat je ge
daan hebt, ouwe jongen. Vader heeft
niet veel geschreven, maar ik heb er
uit opgemaakt, dat jij ons aller steun
en toeverlaat bent geweest".
Roderick's vader, over wie hij zel
den sprak, was invalide door rheuma-
tiek. „Ziet er uit als een typisch ko
lonel Blimp", had Roderick gezegd,
„en in het minst niet als een Austra
liër. Hy doet niet veel meer op de
farm. Hector heeft practisch gespro
ken beide farms beheerd. Hij is om
de dood geen dwaas, maar ik denk
dikwijls, dat het beter voor hem zou
zijn, als hij eens een beetje los kwam.
Neemt het leven en zijn werk voor
zijn leeftijd een beetje al te ernstig
op". (Wordt vervolgd.)
VRAAfl
DE JUISTE
SOORT
(Advertentie, Ing. Med.)
Dit bovenstaande is van belang ln
verband met een van de gestelde vra
gen van deze week, nl. of ouders en
volwassenen deze rubriek ook lezen.
Ik geloof wel, dat de discussies vrij
veel door ouderen worden gelezen. De
reacties zijn zeer verschillend: sommi-
geen stemmen toe (vrouwen meer dan
mannen), anderen blijven onverschil
lig, terwijl er ook wel zijn, die het
zonde vinden van de plaatsruimte. Be
grijpen zij niet, dat de jeugd haar
mening vrij moet kunnen uiten, om tot
klaarheid over zichzelf te komen?
Daarom, aan de mensen die deze
rubriek samenstellen en van discussie
stof voorzien: het is zeer belangrijk dat
een dergelijke rubriek er is, het js
zelfs noodzakelijk en ik hoop werkelijk,
dat ze nog veel van zich laten horen."
Joh. B. de Winter.
Hans Reinders meent, dat deze ru
briek piet beter geleid kon worden,
dan ik het gedaan heb. Normale be
scheidenheid verbiedt mij, hem gelijk
te geven. Ik kan alleen verklaren, dat
ik het niet beter had kunnen doen,
wat heel iets anders is. Een sinecure
was die leiding niet, een vreugde al
tijd. Alleen wie regelmatig met jonge
mensen omgaat kan het de oude mys
ticus nazeggen: „Ich glaub' es wird
noch alles gut". Ik dank jullie voor
je vertrouwen en je vertrouwelijkheid.
D. L. Daalder.
VRIJDAG 30 APRIL 19S4.
HILVERSUM I 402 m. NATIONAAL
PROGRAMMA. 7.00 Klok. 7.01 Ge
lukwens door Mr L. A. Kesper, 7.07 Nws.
7.22 Gram. 8.00 Klok. 8.01 Gelukwens
door Mr L. A. Kesper. 8.07 Nws. 8.22
Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.25 Waterst.
9.30 Klein koo:r 9.45 Morgendienst. 10.15
Gram. 10.45 Rep. Défilé Soestdijk en
grote militaire parade in Rotterdam.
12.00 Promenadeork. en sol. 12.30 Land
en tuinb. meded. 12.33 Promenade-ork.
(verv.). 12.55 Tulpenrally 13.00 Klok.
13.01 Toespraak door Z.E. Dr W. Drees.
13.05 Nws. 13.20 Kon. Militaire Kapel.
14.00 Klok. 14.01 Voor de vrouw. 14.15
Kamerork. en solist. 15.00 Voor de
jeugd. 16.00 Amus. muz. 16.35 Geluk
wensen door Nederl. emigranten. 16.50
Radio Philharm. ork (stereofonische
uttz.). 17.35 Soort. 18.00 Nws. 18.10 Me-
tropole-ork. 18.40 Koninginnedag in
Nieuw-Guinea, Suriname en Nederlandse
Antillen. 18.55 Meester-trio (stereofoni
sche uitz.). 19.20 Ronde van Nederland.
19.25 „Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts"
klankb. 20.00 Klok. 20.01 Nws. en weer-
praatje. 20.08 „Nederland jubelt", gevar.
progr. 21.30 Wedstrijd in kennis v. d.
Vaderlandse Geschiedenis. 21.55 „Over
bluffen gesproken...." 22.30 Mariniers
kapel. 23.00 Nws. 23.15 Koninginnefeest
bij de Nederlandse Clubs in Londen,
Parijs en Milaan. 23.50—24.00 Dagslui
ting en Wilhelmus.
HILVERSUM II 298 m. NATIONAAL
PROGRAMMA. 7.00 Zie Hilversum I.
9.45 Gram. 10.15 R.K.-uitz. 10.45—24.00
Zile Hilversum I.
TELEVISIE.
NATIONAAL PROGR.. 10.20—12.00 Rep.
feestelijkheden in de tuin v. h. palels
Z.M Koning Frederik en H. M. Koningin
Ingrid van Denemarken en van de fees
telijkheden in den lande t. g. v. de ver
jaardag van H. M. Koningin Juliana.
NATIONAAL PROGRAMMA. -
Ter gelegenheid van de vijfen
veertigste verjaardag van Konin
gin Juliana wordt er over beide
zenders een Nationaal Program
ma uitgezonden, dat in gepaste
afwisseling ernst en verstrooiing
mengt. Een van de voordelen van
zulk een uitzending is, dat er nog
al eens mogelijkheden ontstaan
om aandacht te wijden aan de
kunst van eigen bodem. Zo ook
hier: het omroepkamerorkest
geeft bijvoorbeeld een concert
van achttiende-eeuwse Neder
landse muziek: een concerto gros-
so van Hellendaal, een viool
concert van Hurlebusch en een
synfonia van Mahaut (14.15 uur).
Voor 's avonds is er een groot
feestprogramma onder de titel
Nederland Jubelt, waaraan onder
meer Wognum's Zangkoor mede
werkt. Waarin het aandeel van
dit koor bestaat, is niet opgege
ven. Groot Omroepkoor en -or
kest voeren bewerkingen van V®-
leriusliederen van Henk Badings
en van volksliedjes door ver
schillende componisten uit (20.08
uur).