Aan de vergetelheid ontrukt WACHT Mij Met VBLPON zie ie er geen barst van! De jeugd had de moed te getuigen van haar idealen het resultaat deed mij aan toverij geloven OPENT OP Invloed op mijn ontwikkeling Een trouwe lezeres Voor jong en oud Een zuivere stem van de jeugd Dank aan redactie Mijn ouders spellen de rubriek Pimf Pamf Pom en de graafmachine De rubriek is noodzakelijk door SYLVIA SARK Radioprogramma Luister eens naar: ALS DE groep jongeren in Noord-Holland tussen 14 en 24 u-erkelijk een „vergeten categorie" hebben gevormd, dan is in de loop van de laatste jaren aan die vergetelheid ongetwijfeld een eind gekomen. Ze hebben, dank zij in de eerste plaats het initiatief en de volharding van onze hoofdredacteur, die ons dag blad in toenemende mate maakt tot „een grote krant", de volle gelegenheid gekregen, zich onomwonden te uiten en ze hebben daar dan ook royaal gebruik van gemaakt. M.i. zijn de volgende feiten daarbij vast gesteld 1bij een groot aantal jonge mensen in deze stre ken is de belangstelling voor bepaalde problemen duidelijk 2) het denkbeeld, dat de moderne jeugd in haar geheel geen enkel ideaal van betekenis meer bezit, is onjuist; 3) ze heeft de moed om van die idealen te getuigen 4) ze verstaat de kunst haar gedachten zó te for muleren, dat haar collega's-journalist en zich niet over haar nabijheid behoeven te schamen; 5) ze blijkt minder revolutionnair te zijn dan de meeste volwassenen menen en ze blijkt niet uit cynic. te bestaan; 6) ze is bereid hard te werken voor de eigen toe komst en die van ons volk; 7) haar meningen worden door de volwassenen soms met een zekere schamperheid, vaak met een verheugende sympathie en zo goed als altijd met aandacht bestudeerd; 8) de kloof tussen de generaties blijkt minder diep te zijn dan gewoonlijk wordt verondersteld; 9) jonge mensen zijn in staat een zakelijke discus sie te voeren zonder hun sentiment onder stoelen of banken te steken; 10het is voor ieder, die hen serieus neemt, een vreugde, onder hen te verkeren. HET IS onze lezers bekend, dat wijin verband met examens en andere zomer genoegens met l Mei onze debatten sluiten. In verband daarmee werden de volgende vragen gesteld: „Lees je trouw de rubriek van de Vergeten Categorie? Lezen je ouders en andere volwassenen die ook? Wat heeft die tot nu voor je betekend? In hoeverre zou je die- graag anders zien?" Op beide eerste vragen is hel antwoord „ja", op de derde „veel", op de vierde ..weinig of niets veranderen." Ten bewijze daarvan hier een aantal getuigenissen van de jongsten en de ouderen. Jk heb over deze vragen lang gepie kerd, want ik vond -het lastig, om dat er zoveel vragen ineens zijn ge steld. Maar dit zijn mijn antwoorden: Deze rubriek vind ik interessant en leerzaam. Ook vind ik aardig om te lezen hoe een ander over die din gen denkt. Mijn ouders lezen deze rubriek ook altijd en vinden het aar dig om te weten, hoe de Vergeten Categorie over zulke soms ingewik kelde kwesties denkt. Nu v/ordt "r ook gevraagd, wat het voor mij ij- tekent, het betekent veel voor mij, want het heeft veel invloed op mijn ontwikkeling. Daar deze rubriek ons erg interesseert, zou ik daar geen verandering in willen aanbrengen. En ik hoop, dat in het volgende sei zoen weer interessante vragen behan deld zullen worden. BERT BOSHUIZEN, oud 14 jaar, ULO klas lb, Pr. Bernhardlaan 18, Alkmaar JA, ik lees de rubriek /an de Ver geten Categorie tegenwoordig trouw. En ik moet wel zeggen, dat ik het ontzettend leuk vind, om te lezen hoe andere jongens en meisjes van mijn leeftijd, of wat ouder, over de dingen denken. Och, met de vrien din of vriend praat je niet zo over de dingen, die om je heen gebeuren en daarom komt je mening over het een of ander in de Vergeten Catego rie zo mooi naar voren. Toen ik wist, dat er een Vergeten Categorie bestand, had ik ook wel lust om eens te schrijven, maar vaak wist ik niet, hoe mijn mening behoor lijk uit te drukken. Mijn ouders vin den het ook erg leuk en lezen het dan ook vaak. Ik ben blij, dat m'n vader destijds de Alkmaarsche Cou rant heeft genomen, anders zou ik nu nog niet weten dat er een Vergeten Categorie bestaat. EDITH ARP, 13 jr„ II-B ULO Stationsweg 37 Alkmaar. CINDS verleden jaar lees ik trouw d( rubriek van de Vergeten Categorie, omdat mijn ouders het wel eens over een onderwerp daarvan hadden. Ik vind het jammer, dat het nu de laatste keer van dit seizoen is, omdat ik zelf nu al een keer in de cou rant heb gestaan. Ook andere volwas sen mensen hoor ik vaak over de Ver geten Categorie spreken. Zelf vind ik, dat men uit ieder stukje toch vaak wel iets kan leren. Bij mij uit de klas heb ben jongens vaak óók heel veel com mentaar op verschillende stukjes. Mee stal leest men de Vergeten Categorie, om eens te zien hoe een ander over een bepaald onderwerp denkt. Het valt mij bijna altijd op, dat er veel meer jongens dan meisjes in de courant komen te staan. Misschien schrijven er meer jongens dan meisjes over de verschilende kwesties. De Vergeten Categorie trekt vooral lezers, omdat er vaak een stukje in de courant staat, waaruit blijkt, dat de lezer „nee" op die vraag bedoelt. Daar na komt dan vaak een stukje, waarvan de schrijver „ja" bedoelt. Dus er kun nen nooit mensen zijn, die dc-ken: oh, ik lees dit maa- niet meer, want hier staan toch alleen stukjes in, waar ik het niet mee eens ben. Dus U leest hieruit wel, dat ik hoor, dat zowel jonge als oude mensen de Vergeten Categorie lezen en dat ik zelf vind, dat er niets meer aan te verbete ren is. TEUN VAN DE STEEGE IA R.H.B.S. Alkmaar. 13 jaar. Brins Bernhardlaan 20 „rtNZE RUBRIEK neemt bij mij de voornaamste plaats in van alle arti kelen, die ik in de diverse dagbladen te lezen krijg. Het is vaak zo, dat ik er soms weer eens een paar voor de dag haal om ze te herlezen. M'n ouders, m'n zuster en zwager, en m'n groot ouders, beiden van ruim tachtig jaai zijn allen evenals ik zeer trouwe lezers van „De vergeten categorie". Wat ik zo ontzettend belangrijk vindt in de rubriek is het bekendworden van ds voor vele volwassenen nog onbe kende idealen van de jeugd, geen valse stem voor een eventuele materiële be loning, maar et t stem, die zuiver is van toon en inhoud. Ik vind het prach tig, dat wij op deze wijze ons stand punt allemaal kunnen verdedigen. Vele volwassenen zullen nu toch wel tot het inzicht zijn gekomen, dat de jeugd van tegenwoordig, en U weet wel, wat ze nog meer allemaal zeggen, geen prullen of lekke zoutzakken zijn. maar mensen met een hart vol idealen en energie. Dit vind ik wel de belangrijk ste punten. Wat mij verder nog getrof fen heeft, is het volgende: Wanneer je ieder geschrev artikeltje apart be studeert, dan kun je je ongeveer een voorstelling maken van de persoon, die daar achter leeft. Toen we een paar maanden geleden met enige leden bij elkaar zijn gekomen, heb ik gezien, dat m'n voorstellingen' aardig klopten. Dit is wel een bewijs dat we er met ons hele wezen achter staan. Ik vind „De vergeten categorie" ln z'n geheel goed opgezet. Eerst een kor te inleiding, dan enige stukjes en cita ten en tenslotte een conclusie lijkt mij een prima indeling. Er is echter iets, dat volgens mij eigenlijk veranderd moet worden en dat is de titel. „Ver geten categorie" staat er altijd. Is dit eigenlijk wel juist. Zijn wij wel een vergeten categorie? Ik geloof het niet. Misschien is dit wel een aardige vraag voor het volgend seizoen. Tenslotte nog Iets. Dat gaat nu niet direct over de rubriek zeif, maar over de plaatsruim te. Voor zoiets belangrijks moet meer plaats gem kt worden. Misschien strijkt de hoofdredacteur z'n hand wel eens over z'n hart. Je kan nooit weten. Ik maak tegelijkertijd van deze ge legenheid gebruik om alle vrienden en bekenden hartelijk te groeten en veel succes toe te wensen met examens, etc. Soestdijksekade 469 R. R. S. KAT Den Haag. -op, deze en tevens laatste vraag, kan ik oen verheugend antwoord geven. Of ik de rubriek trouw lees? Ja zeker, elke maal als de rubriek aan het woord komt, gaat de krant op mij af, als ik tijd heb, lees ik hem direct, zonder me zelf van het andere nieuws wat aan te trekken. Het meest interesseert me steeds de nieuwe vraag en dan lees ik cm'n gtmak c'.e antwoorden op de vorige. „Lezen je ouders en andere volwassenen die ook?". Evenals ik lezen m'n ouders de rubriek, en mocht het geval zich voordoen, dat mijn schrijven over één of ander onderwerp, ietwat te bruut in de krant stond, dan bleven de nodige vermaningen niet achterwege. Of andere volwassenen het ook lezen? Ook dat, en dat blijkt wel uit het feit, dat ik somtijds wel schrif telijk en mondeling commentagr kreeg van ouderen. En wat heeft de rubriek tot nu toe voor je betekend? Voor mij betekende de rubriek een prachtige gelcjanheid tot uiting van m'n gedach ten en denkbeelden over verschillende onderwerpen aan de lezers van de Ver. N.H. Dagbladen, en ik ben de redactie dankbaar voor de plaatsruimte, die af gestaan werd .voor onze antwoorden. De rubriek behoeft geen verandering te ondergaan m.i., de vragen zijn goed, de indeling is goed en het doel is go e d". 8 G. DE BOER Vijzelstraat 8, Den Helder. DE laatste vraag die dit seizoen aan de Vergeten Categorie wordt ge steld, is eigenlijk meer een enquête dan een probleem. Dit neemt echter volstrekt niet weg, dat het zeker de moeite waard is, er een antwoord op te geven, want er mag tenslotte niets zijn, wat ons, medewerkers van de „Vergeten Categorie" zo na aan het hart ':gt als onze bloedeigen rubriek. Dat ik zelf een trouw lezer van de „Vergeten Catr mie" ben, valt waar schijnlijk niet zo moeilijk te raden ge zien het feit, dat men mijn naam vrij geregeld als .steller' zowel als „op losser" van problemen, in deze kolom men aantreft. Wanneer je zelf een me ning inzendt, duidt •'at er al op, dat je voor het gestelde probleem een zekere belangstelling koestert, en het spreekt bijna vanzelf dat je dan ook interesse bezit voor de mening, die anderen op dit gebied naar voren brengen. Dat kan alleen maar leerzaam zijn! Wan neer je het probleem zelf gesteld hebt, is het heel normaal, dat je je ook ver diept in het antwoord, dat anderen je geven, en waarom je zelf hebt ge vraagd. Wat mijn ouders betreft; voor zo ver ik dat kan nagaan, spellen zij onze rubriek, en ik geloof werkelijk, dat dit niet illeen gebeurt, omdat de naam van hun zoon wel eens genoemd wordt. Ik ken heel veel volwassenen, die iede re Donderdagavond op hun krant af- snellen om zo vlug mogelijk aan de weet te komen, wat de „Vergeten Cate gorie" er van denkt. Ik weet, dat ve len van hen, wanneer ze er over spre ken, hun schouders ophalen en zeggen: „Nou ja, die jeugd! Wat kan die daar nu van afweten? Dat behoefden wij vroeger ook niet te proberen!" Ja, ja, maar het zijn diezelfde mensen, die een uur tevoren al achter de brievenbus op en neer drentelen, omdat ze in hun hart toch eigenlijk zo bar nieuwsgie rig zijn naar de mening van die jon geren, „die nog nergens iets van afwe ten". En ja, wat de „Vergeten Categorie" nu voor mij persoonlijk betekent. Ik beschouw zowel het schrijven als het lezen als een welkome afwisseling in mijn dagelijks werk. Mijn mening is, dat ik zelf en vele anderen uit onze rubriek veel leerzaams kunnen opste ken. Het kan heus geen kwaad, wan neer je de mening van anderen eens onder ogen krijgt en zodoende leert waarderen. Hadden de mensen maar wat meer respect voor elkanders over tuiging; dan zou het er in deze wereld heel wat beter uitzien! Veranderingen? Ach, waarom zou je aan iets wat goed is gaan veranderen? Ik heb wel eens gevonden, dat de on derwerpen op een gegeven moment iets te eenzijdig werden. Toen heb ik mijn mening ook niet onder stoelen of ban ken gestoken, en „geklaagd". Vandaag gooide mijn dochtertje 'n pot inkt over mijn gebor duurde tafelkleed. Melk, of citroensap, niets hielp. Sinds enige tijd doen wij de was met Castella Parels, en tot groot ge noegen. Ik vertrouwde ook mijn mooie, gehandwerkte kleed aan Castella Parels toe. Het resultaat deed mij aan toverij geloven. De vlekken wa ren verdwenen. U weet niet, hoe gelukkig ik daar mee was. Zo schrijft ons één van de vele tienduizenden huisvrouwen die op getogen zijn over de snelle en fan tastische resultaten, die zij berei- U vliegt nu door de was heen! ken met Castella Parels, het was middel van de nieuwe tijd. Castella Parels strooit men zo in het water en direct ontstaat ver rukkelijk schuim. Geen papje voor af makenAlle vuil trekt enorm snel uit het goedin paniek vluch ten de vuilste vlekken. Eén maal spoelen is genoeg. Al met al be tekent dit een geweldige tijdsbe sparing. U vliegt nu door de was heen. En U staat versteld van de blankheid, de helderheid en de zachtheid van al le goed, dat U behandelt met dit wonderwasmiddel. Bovendien vindt U in Castella Parels (47 ct) een uiterst veilig wasmiddel, waaraan U alle textielweefsels met een gerust hart kunt toevertrouwen. Volg de beste raad, die U ooit werd gegeven: haal nog vandaag Castella in huis! (Advertentie, Ing. Med.) 103. Nóch de baron, nóch zijn vrouw had bemerkt, dat er achter de grote geschqfren haag een nieuws gierige koe stond te luisteren naar het gesprek, dat ze voerden. Een koe, die met langzame passen achter hen aanliep, toen ze weer naar binnen gingen. „Heb je dat gehoord Karei vroeg Billie, zodra de baron en zijn vrouw verdwenen waren. „De baron heeft een nieuwe brandkast in zijn studeerkamer laten zetten. Een prachtige brandkast met de aller nieuwste sloten erop. Ik zou die kast graag eens van binnen bekijken". „Doe het niet Billie", smeekte Ka reltje. „Het loopt nooit goed af, ik voel het". „Als je weer niet allerlei' bezwaren had", riep Billie onge duldig, terwijl hij nieuwsgierig door een venster naar binnen keek. „Nee Karei, als ik naar jou luisterde, dan zat ik nu nog in cel nummer dertien". „Ja, maar wat wil je dan?" vroeg Kareltje. ,,Zo'n moderne brandkast kunnen wil toch niet open maken?" „Zo, kan ik dat niet?" her haalde Billie langzaam. „Zoben je dan helemaal de graafmachine van die prof. vergeten?" En of hij nu zin had of niet, Kareltje moest uit ziin koe stappen en op de uitkijk gaan staan, terwijl Billie de graaf machine uit de kop van de koe te voorschijn haalde. doos a 90 ct (Advertentie. Ing. Med.) Maar over het algemeen moet ik zeg gen, dat het mij op deze wijze best be valt. Wij gaan nu van onze rust genieten, maar over enkele maanden hopen we op deze bladzijde weer een kans te krijgen om onze meningen naar voren te brengen, en dat dan natuurlijk weer onder de bekwame en onvolprezen lei ding van U mijnheer Daalder, want be ter kan het niet. Resumerende kunnen wij ten aan zien van onze vraag maar één conclu sie trekken, naar ik meen, en dat geldt dan voor alle lezers van onze rubriek, jong en oud: „De Vergeten Categorie gaat er in als koek!" HANS 'REINDERS Geelvinckstra. 92 Castricum. J7NIGE TIJD geleden trof ik in deze krant op de voorpagina een stuk over de Vergeten Categorie aan, waar uit bleek, dat verschillende mensen zich afgevraagd hadden, of men nu al les wat de jongeren te berde brengen, serieus moet nemen. Ook verder is het mij opgevallen, dat nog zeer veel ouderen rondlopen met de gedachte, als zouden jonge men sen wezens zijn zonder realiteitsbesef en vol vage ideeën, waarom men naar believen kan huilen of lachen. Men zegt wel, dat de harde realiteit van het leven zo geheel anders is en dat het verstand met de jaren komt. Hiermede bedoelt men dan, dat de jonge mens door de grote tegenstand en de tallozen ongemakken die de harde realiteit hem biedt, langzaam het hoofd buigt, zich van de dwalingen zijs weegs bekeert en met de anderen' mee gaat doen, de anderen, dat zijn zij, die meewarig om het jeugdige idealisme glimlachen en daarom op dood spoor zijn. In de jeugd nu is de mogelijkheid gegeven het menselijk leven te ver nieuwen, waarden te herzien, het in onbruik geraakte te verwerpen, tot een levensbeschouwing te komen en de Idee van de mens verder te dragen. De jonge mens van deze tijd, die op gegroeid is in de 2e wereldoorlog, en nu in de schaduw van de H-bom leeft, heeft het moeilijk. Steeds was over hem een dreiging van oorlog en on zekerheid, tot dit uur toe, in een tijd echter, waarin een oude wereld ineen stort, maar een nieuwe wordt geboren, zal zij een grote taak krijgen. Het is te hopen, dat de ouderen dit zullen inzien en zich maar veel met de jeugd zuilen bemoeien om tot samenwerking te komen. 14 „Lieveling!" Plotseling sloot Rode- riek haar in zijn armen en werd zij tegen hem aan gedrukt, kon „ij de warmte van zijn jas voelen en de kracht van zijn handen. „Ik heb er een hekel aan je te laten gaan". Hij hield haar dicht tegen zich aan gedrukt Achter hen kon Anna stem men horen en het geroezemoes, lat zelfs op een zo klein station voo - komt. Een hond blafte heftig. Plotse ling maakte Anna zich los. „Hector zal hier zijn, Roderick". Hij kuste haar naar hem opgeheven mond. „En wat dan nog?" „Hij zou het wel eens vreemd kun nen vinden mij in jouw armen te zien". „Dat is de plaats, waar je thuis hoort". „Dat weet ik. Maar nu nog niet". Anna sprak een beetje kortaf, omdat zij de tranen achter haar oogleden voelde prikken. Maar wat konden zij anders doen, vroeg zij zichzelf af Hector begroeten met de mededeling, dat zij verloofd was en reeds voor Warramunga verloren was? Zij duwde Roderick zachtjes weg. „Maak het niet al te moeilijk voor mij, lieveling". Haar aarzeling deed hem alleen naar glimlacht., met die gevaarlijke atig/ame glimlach. „Ik zou j1 graag mee naar huis ne men. Ik wil met je kunnen vrijen", zei hij zachtjes. „Anna, ik wil je in mijn armen hebben". Zijn stem deed haar zelfbeheersing bijna verdwijnen. „Het zal niet lang duren", zei »ij. En zo zakelijk als zij maar kon, voeg de zij er aan toe: „We moeten eens voor onze bagage gaan zorgen". Hij liet haar Tos. Anna haalde een kam door haar haren en poeierde snel haar neus, terwijl Roderick stond toe te kijken. Zijn intieme heersersblik deed haar inwendig trillen. Het leek wel, of zij alleen waren mijlen ver van alles af. Roderick wendde zich af er. leunde uit het raam. „Hallo, Hector I" riep hij. Een lange man kwam het perron aflopen. Toen Anna zich omkeerde, ontmoetten hun blikken elkaar, Rode rick stapte uit de trein en hielp ook Anna uitstappen. „Hallo Roderick" De twee mannen schudden elkaar de hand en toen keerde Hector Bridge zich tot Anna. „En dit miss Trail?" vroeg hij haar de hand toestekend. Anna keek in een zonverbrand ge laat, waarin een paar zeer blauwe ogen schitterden, Haar eerste indruk was, dat het het meest gereserveerde, gevoelige gezicht was, dat zij nog ooit gezien had. De lijnen er van wa ren sterk en hard, maar de ogen had den een afwezige uitdrukking. De mond had vaste omtrekken met gevoe lige lippen. Een man, dacht Anna, die niet veel zou zeggen. Hij beviel haar wel. „Welkom in Australië", zei Hector. „Dank u". Anna voelde zich tussen deze twee mannen plotseling verlegen. Zij had het idee, of Roderick, die er glimlachend bij stond, in stilte zich ergens over amuseerde, maar wat dat was, zou zij niet hebben kunnen zeg gen. „Het wac vriendelijk van je, om miss Trail naar Warramunga te bren gen", zei Hector. „Je blijft natuurlijk ontbijten, hè? Moeder is uit zij moest naar een van de buitenposten rijden, die een ongeval heeft geha'". H*j wendde zich tot Anna. „Zij laat u haar verontschuldigingen aanbieden. Zjj zal tegen de lunch wel terug ztfn. ïk heb al uw bagage op de wagen", voegde hij er aan toe. „Die goeie Hector", zei Roderick „Altijd precies op tijd. Neen, ik kom vanmorgen niet mee naar Warramun ga, maar bedankt voor de uitnodiging. Ik zal hier wel een auto nemen en naar huis rijden. Miss Trail moet erg moe zijn en zal blij zijn, als zn onmiddellijk een bad en een goed maal Misschien kom ik morgen wel "even kijken. Hoe is het met een en ander? Ik veronderstel, dat we wel gauw eens praten moeten. Ik heb het idee, dat ik een mensenleeftijd weg geweest ben." „Hoe heb je het daarginds gehad?", vroeg Hector. Hij had Anna voor het ogenblik vergeten. „Ik zou maar al te graag zelf ook gegaan zijn", voegde hij er aan toe. „Neem nu van mij aan, m'n waar de, dat je iher ook werk deed, wat aardig de moeite waard was. We heb ben een paar vluchten gemaakt, die ik voor geen ^eld zou hebben willen missen enfin, dat vertel ik je wel eens. Hoe staan de zaken hier over het geheel?" Hector hief zijn door de zon ver brandde gezicht naar de hemel op en kneep zijn ogen samen. „Niet zo best het ziet er naar uit, of we een droogteperiode krijgen". „Voor zover ik mij herinneren kan, hebben we dergelijke waarschuwingen nog ieder seizoen gehad", lachte Ro derick. „Je moet niet naar Hector luisteren, als hij voorspellingen doet, Anna. Hij is een slechte profeet. Wel, ik moet je niet ophouden de he mel weet, dat je het druk genoeg zult hebben. Bedankt voor alles, wat je ge daan hebt, ouwe jongen. Vader heeft niet veel geschreven, maar ik heb er uit opgemaakt, dat jij ons aller steun en toeverlaat bent geweest". Roderick's vader, over wie hij zel den sprak, was invalide door rheuma- tiek. „Ziet er uit als een typisch ko lonel Blimp", had Roderick gezegd, „en in het minst niet als een Austra liër. Hy doet niet veel meer op de farm. Hector heeft practisch gespro ken beide farms beheerd. Hij is om de dood geen dwaas, maar ik denk dikwijls, dat het beter voor hem zou zijn, als hij eens een beetje los kwam. Neemt het leven en zijn werk voor zijn leeftijd een beetje al te ernstig op". (Wordt vervolgd.) VRAAfl DE JUISTE SOORT (Advertentie, Ing. Med.) Dit bovenstaande is van belang ln verband met een van de gestelde vra gen van deze week, nl. of ouders en volwassenen deze rubriek ook lezen. Ik geloof wel, dat de discussies vrij veel door ouderen worden gelezen. De reacties zijn zeer verschillend: sommi- geen stemmen toe (vrouwen meer dan mannen), anderen blijven onverschil lig, terwijl er ook wel zijn, die het zonde vinden van de plaatsruimte. Be grijpen zij niet, dat de jeugd haar mening vrij moet kunnen uiten, om tot klaarheid over zichzelf te komen? Daarom, aan de mensen die deze rubriek samenstellen en van discussie stof voorzien: het is zeer belangrijk dat een dergelijke rubriek er is, het js zelfs noodzakelijk en ik hoop werkelijk, dat ze nog veel van zich laten horen." Joh. B. de Winter. Hans Reinders meent, dat deze ru briek piet beter geleid kon worden, dan ik het gedaan heb. Normale be scheidenheid verbiedt mij, hem gelijk te geven. Ik kan alleen verklaren, dat ik het niet beter had kunnen doen, wat heel iets anders is. Een sinecure was die leiding niet, een vreugde al tijd. Alleen wie regelmatig met jonge mensen omgaat kan het de oude mys ticus nazeggen: „Ich glaub' es wird noch alles gut". Ik dank jullie voor je vertrouwen en je vertrouwelijkheid. D. L. Daalder. VRIJDAG 30 APRIL 19S4. HILVERSUM I 402 m. NATIONAAL PROGRAMMA. 7.00 Klok. 7.01 Ge lukwens door Mr L. A. Kesper, 7.07 Nws. 7.22 Gram. 8.00 Klok. 8.01 Gelukwens door Mr L. A. Kesper. 8.07 Nws. 8.22 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.25 Waterst. 9.30 Klein koo:r 9.45 Morgendienst. 10.15 Gram. 10.45 Rep. Défilé Soestdijk en grote militaire parade in Rotterdam. 12.00 Promenadeork. en sol. 12.30 Land en tuinb. meded. 12.33 Promenade-ork. (verv.). 12.55 Tulpenrally 13.00 Klok. 13.01 Toespraak door Z.E. Dr W. Drees. 13.05 Nws. 13.20 Kon. Militaire Kapel. 14.00 Klok. 14.01 Voor de vrouw. 14.15 Kamerork. en solist. 15.00 Voor de jeugd. 16.00 Amus. muz. 16.35 Geluk wensen door Nederl. emigranten. 16.50 Radio Philharm. ork (stereofonische uttz.). 17.35 Soort. 18.00 Nws. 18.10 Me- tropole-ork. 18.40 Koninginnedag in Nieuw-Guinea, Suriname en Nederlandse Antillen. 18.55 Meester-trio (stereofoni sche uitz.). 19.20 Ronde van Nederland. 19.25 „Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts" klankb. 20.00 Klok. 20.01 Nws. en weer- praatje. 20.08 „Nederland jubelt", gevar. progr. 21.30 Wedstrijd in kennis v. d. Vaderlandse Geschiedenis. 21.55 „Over bluffen gesproken...." 22.30 Mariniers kapel. 23.00 Nws. 23.15 Koninginnefeest bij de Nederlandse Clubs in Londen, Parijs en Milaan. 23.50—24.00 Dagslui ting en Wilhelmus. HILVERSUM II 298 m. NATIONAAL PROGRAMMA. 7.00 Zie Hilversum I. 9.45 Gram. 10.15 R.K.-uitz. 10.45—24.00 Zile Hilversum I. TELEVISIE. NATIONAAL PROGR.. 10.20—12.00 Rep. feestelijkheden in de tuin v. h. palels Z.M Koning Frederik en H. M. Koningin Ingrid van Denemarken en van de fees telijkheden in den lande t. g. v. de ver jaardag van H. M. Koningin Juliana. NATIONAAL PROGRAMMA. - Ter gelegenheid van de vijfen veertigste verjaardag van Konin gin Juliana wordt er over beide zenders een Nationaal Program ma uitgezonden, dat in gepaste afwisseling ernst en verstrooiing mengt. Een van de voordelen van zulk een uitzending is, dat er nog al eens mogelijkheden ontstaan om aandacht te wijden aan de kunst van eigen bodem. Zo ook hier: het omroepkamerorkest geeft bijvoorbeeld een concert van achttiende-eeuwse Neder landse muziek: een concerto gros- so van Hellendaal, een viool concert van Hurlebusch en een synfonia van Mahaut (14.15 uur). Voor 's avonds is er een groot feestprogramma onder de titel Nederland Jubelt, waaraan onder meer Wognum's Zangkoor mede werkt. Waarin het aandeel van dit koor bestaat, is niet opgege ven. Groot Omroepkoor en -or kest voeren bewerkingen van V®- leriusliederen van Henk Badings en van volksliedjes door ver schillende componisten uit (20.08 uur).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2