ONZE KINDERKRANT PB GROTE VLIB «TOCHT r A WACHT Mij Ons hoekje Wat de post ons bracht Waar moet deze brief heen v V reemde vliegtuigen boven Scandinavië OP Twee kleine beertjes Yx O m y Pim, PamPom en de graafmachine door SYLVIA SARK Beheerder Simpanghotel veroordeeld Radioprogramma Luister eens naar: VRIJDAG 30 APRIL 1954 Beste kinderen, Wat zijn er deze keer veel goede oplossingen binnengekomen. Een hele stapel! En een paar nieuwe nichten hebben gevraagd ook toege laten te worden lot onze familie kring. De neven laten op het ogen blik op zich wachten! Wie weet melden er zich volgende eert paar nieuwe aan. In ieder geval is er nu een spannende puzzle om op te los sen. Heel ingewikkeld. Doe je best maar. Ik ben benieuwd hoeveel brieven er zullen rollen in de bus van Tante Paulien, Bureau van dit blad. Tot de volgende week! Guurtje Bierens had in een hele tijd niet geschreven. Wat gezellig weer een brief van je te krijgen! Je oplossingen zijn alle drie prima, hoor. Alleen heb je de os over het hoofd gezien. Wat enig dat je zusje drie kleine geitjps heeft. Ha jullie hebben nog twee veu lentjes en vier kalfjes ook! Wanneer ga je naar de huishoudschool? Met September al? Dag, Guurtje. Mijn trouwe neef Ferdinand Nelle- stein_ heeft alle raadsels goed opgelost. Als je beter had gekeken had je de kat vast ook nog gevonden! Het slak kenhuis is knap bedacht. Ik had eer lijk gezegd „klokkenhuis" bedoeld. Dag, Ferdinand! Van Tiny Vos ontving ik een lange brief en drie goede oplossingen van raadsels van de vorige keer. Nee, de week daarvoor heb ik geen briefje van je gehad. Wat vervelend is dat nu! Het is vast en zeker zoek geraakt. Wat heb jij veel gekregen op je verjaardag, zeg! En volgende week ga je naar bal letles. Hoe gaat het met de kleine poesjes en de muizen. Wat een klein grut allemaal! Nee hoor, ik ben hele maal niet bang voor muizen. Ik vind ze erg grappig. Bedankt voor de teke ning. Willy Versteeg is een nieuwe nicht. Hartelijk welkom in onze kring. Ik vind het een ferm besluit van je ook eens mee te gaan doen. Je oplossingen zijn goed, alleen heb je de eend en de kat niet opgegraven. Schrijf je volgen de keer echt weer? Doen, hoor! Kitty Biesboer heeft twee raadsels heel goed geantwoord. Ben je van plan me geregeld te gaan schrijven? Vorige week kreeg ik ook al een brief van je! IS het ook zo koud op Texel? Van Ria Halma kreeg ik al weer zo'n prachtig versierde inzending. Wat was ik daar blij mee! Je oplossingen zijn best, hoor. Met een elleboog kun- je inderdaad niet schieten. Jij hebt de' kat over het hoofd gezien, maar dat is niet. zo heel erg. Wat een fijne fiets tocht heb je gemaakt. Een heel eind, hoor! Daaaag. Mijn trouwe nichten Ciüentje en Ma- rietje Briars zijn ook ditmaal weer present. Drie goede oplossingen, alleen geens os ontdekt. Kunnen jullie al weel een beetje wennen op school? Jullie vonden de puzzles deze keer dus hele maal niet moeilijk. Wat een bof, dat er zand vlak bij huis is! Maar wat zul je daar vies worden. Elke avond eerst een flinke wasbeurt, hé? Allereerst een brief van Klazina Glas. Natuurlijk mag jij ook meedoen, nieu we nicht! Het beste is, wanneer je je' brief uiterlijk Dinsdagmorgen op de bus doet. Je oplossingen zijn prima, alleen heb je de os niet gevonden. Reuze knap, zo voor de eerste keer! Nee, je kunt met je briefjes niets win nen. Alleen maar een paar regeltjes in de krant. Maar dat is op zich al iets leuks, hé? Van mijn trouwe nicht Tonny Lans- daal ontving ik een mooie kaart met drie goede oplossingen. Jij .bent ook al ïliet op het idee gekomen, dat er in één zinnetje wel eens twee dierenna men zouden kunnen zijn verstopt.- Doe je de volgende keer weer mee? Margriet Ruyter heeft bij Tonny Lansdaal gelogeerd en toen heeft zij ook maar een kaart met goede oplos singen geschreven. Wat gezellig! Je moet vanuit Hoorn vast nog eens een keertje meedoen, zeg. Loesje van Geelen schreef weer eens een keer een hele lange brief. Dank je wel! Je oplossin:, n zijn alle drie'goed. al heb je alle dieren niet gevonden. Nog wel gefeliciteerd met je verjaar dag. Wat heb je veel gekregen! Gaat het goed op balletles? Als je maar eerst eenmaal on het toneel staaf gaat alles best. hé? Wat leuk. dat die Harrv zo goed kan spelen. Dat zou ik ook best willen. Jij ook? Janny Burger schreef warempel al weer een kaart! Keurig hoor. drie goe de oplossingen! Nog wel gefeliciteerd met je verjaardag. En hier hebben we ook al weer Jantientje Silver. het vriendinnetje van Janny. Met drie goede oplossingen. Vind je het fiin weer naar school te gaan? Nu, dat is prettig! Van Rina Kuyn kreeg ik een keurige brief. Je hebt alle raadsels goed opge lost. Wat knap voor een meisje van acht iaar. Heb je fijn bij Oma gelo- geerd? Nog wpl gefeliciteerd met je verjaardag. Krijg ik volgende week weer zo'n gezellige brief van je? Dac Rina! En hier hebben we Nellie Koorn. die met Rina bij Oma gelogeerd heeft Jouw oplossingen ziin ook allemaal gued, hoor! Ben je thuis en op school al weer gewend? Daaag. Mijn trouwe nicht Nellie van Leijen schreef deze week een extra lange brief. Wat gezellig, dat je oude buur meisje uit Bobeldijk nog te logeren is geweest. Knap. dat jullie allebei a' mét drie b'.llon konden kaatsen. Jü komt met zwemmen best net zo ver als je broertje, hoor! Maar flink oefc nen. Fiin, dat de konijntjes goed groei en. O ja, je oplossingen waren alle maal goed. En. wat meer zegt: jij was de enige van alle neven en nichten die alle dieren uit de zinnetjes heeft ge haald. Dat was een nauwkeurig werk ie. hé? Een tien met een griffel, Nel lie! Vader en moeder hadden een nieu- ve stofzuiger ge kocht; 's middags stopte een bestel wagen voor de deur en werd de •grote doos naar boven gedragen. Oeiwat een mooi ding! Glanzend en glim- stond-ie op tafel en iedereen was vol bewondering. In het bijzonder wel kleine Fritsje. Met open mond van verbazing liet hij zijn ogen over het instrument glijden. Maar toen de motor werd aangezet stak hij zijn bewondering niet meer onder stoelen of banken. „Het lijkt wel een straaljager!", juichte hij, „zou Fritsje er mee mogen vliegen, Pappie?" Alle huisgenoten lachten om deze op merking en vader zei: „Dat zou best kunnen, jongen, maar dan moet je er een héél lang snoer bij hebben!" Fritsje bleef de hele dag vol van de stofzuiger. De nieuwe aanwinst stond in een hoek van de kamer en hij zat er steeds maar bij en aan zijn bewonde ring kwam geen einde. Maar eens wordt het altijd weer bed tijd. Ook voor Fritsje en dus lag hij om half negen heerlijk onder de wol. Met zijn mond deed hij het geluid van de stofzuiger nog naBrrrrrrrrtt Brrrrrrrrtt.zou het nu niet écht kunnen.... dat vliegen, dacht hij. Oei, wat lijkt me dat heerlijk.... hoog de lucht in tot boven de kerken dan, en dan een duikvlucht naar beneden maken! Hij stapte voorzichtig zijn bed uit en schuifelde de trap af. Daar stond de stofzuiger nogmooi hè? Maar.. maar, wat was dat.er lag warempel een hele grote rol electrisch snoer pij lang genoeg van hier tot aan het haantje van de toren. „Dan zou ik het toch best eens kunnen proberen", fluis terde hij. „Vader heeft toch gezegd, dat het gaat als het snoer maar lang ge noeg is? Dat begrijp ik best, want an ders loopt de electrische motor niet meer. Fritsje stopte de stekker in het stop contact en droeg de machine heel voor zichtig en zacht naar buiten. Daar sloeg hij zijn been er overheen, draaide het knopje om en.... Brrrt.... Brrrt.... deed de stofzuiger, schoof vooruit over het grintpad ensteeg op! „Zie je wel!", juichte Fritsje, „het gaatik ga hoger en hogeroei zeg dat scheelde een haarnèt over het huis van buurman heen zou het snoer lang genoeg zijn?" Frits keek eens achterom. Ja hoor, het was voorlopig nog niet afgerold. Hij kon precies tot het'haantje van de toren vliegen en dan snel omkeren anders zou de stekker er uit vliegen. Zoem, zoem, zoem, Fritsje doorkruiste het luchtrruim. Hij zag de wijzers van de torenklok héél groot. Ook het haantje van de toren bleek véél groter te zijn dan Frits altijd gedacht had. „Daar vlieg ik met een grote bocht omheen!", riep hij, „dat zal het snoer nèt halen, denk ik". Snorrend vloog de jongen om de haan heen en begon de terugweg, maar. het electrische snoer bleef haken ach ter het haantjeFrits zag het in eens, omdat de draad niet slap naar be neden hing. Hij schrokmaar toen was het al te laat.... met een schok vloog de stekker er achter uit. de mo tor sloeg af en de stofzuiger tuimelde naar beneden. „Help.... help.... ik val!", riep Frits. „Help, ik val.... oh, wat zal vader zeggen als er een deuk in de nieuwe stofzuiger komt.... had ik het maar niet gedaan.... help.... help.... had ik het maar niet ge daan....!" „Hier ben ik al.... wat is er jongen....", riep moeder de slaap kamer binnenrennend. Daar zat Frits met'een hoogrode kleur rechtop in bed. „Je hebt gedroomd, malle jongen.... wacht maar, ik zal je even lekker in stoppen „Is.is.de stofzui ger nog.nog heel, mammie?", vroeg Fritsje met een klein stemmetje. Wij zijn twee kleine IJsbeertjes, al uit het hoge Noorden. Wij maken kunstjes, 'n groot aantal en laten 't niet bij woorden. Wij lopen met heel veel gemak, rechtop zoals de mensen. Wij kunnen dansen op de maat en wat moet een beer meer wensen? Nu, ziet U wel, gaat dat niet goed? Een walsje een.... tweedrie.... En klappen daarbij in ons hand en slaan ook op ons knie! Maar 't mooiste kunstje nog van al, doen wij nu achteraan.... Let opheeft U een Ijsbeer, wel eens op zijn kop zien staan? Nu, zeg eens eerlijk.... is dit knap en doet U ons dat na? Wij zijn de kleine kindertjes, van Ijsbeer Pa en Ma! OPLOSSINGEN RAADSELS. 1. Béter'eéhhalf ei dari'één1'ege flop. Wie hoog klimt kan laag vallen. r Achter dé wolken schijnt de 'zon. Na regen' kbmt' 'zonneschijn. Hoge bomen vangen' veel wind. 2. Met een regenboog'of eenelleboog kun je niet schieten. In een slakkenhuis of een klokhuis kun je niet Wonen, 3. Eend, rat, os, os, kat. Er kwam een brief op het hoofd postkantoor, maar het adres zag er erg vreemd uit. Kijk maar! jullie mogen ge rust weten, dat de hoofdbesteller even achter zijn oren heeft zitten krabben. Maar de post weet overal raad mee, zodat het de man ten slotte toch hele maal duidelijk werd en hij stuur de direct de brief door. - j Weten jullie ook hqe het adres van deZe brief luidt? Natuurlijk stelt elk figuurtjeeen let ter voor en de on derstaande teke ning kan je mis schien wat op weg helpen. 104. Toen Kareltje eenmaal zag, hoe vlug de graafmachine van prof. Splitser een gat door de muur groef, was zijn tegenstand gauw verdwe nen. vooral toen hij bemerkte, wat Billie allemaal uit de brandkast te voorschijn haalde. „We hebben ge luk vanavond, Karei", riep Billie, terwijl hij grijnzend een grote stapel goudstukken in de achterpoten van de koe liet rollen. „Als die domme baron niet zo over zijn brandkast had staan opscheppen, hadden wij nooit geweten, dat die brandkast hier tegen de buitenmuur geplaatst was". „Stop Billie", viel zijn vriend hem in de rede. „Er kan niets meer bij. We zijn vol, helemaal vol!" „Dat is jammer", riep Billie teleurgesteld. „De brandkast is nog lang niet leeg. Maar vooruitwe hebben zo ook al genoeg. Karei, jongen, hiermee kunnen we rustig een paar jaartjes in het buitenland leven. We kopen een boerderijtjeIk word here- boer en jij wordt mijn knecht „Ja. als ik dan maar geen koeien behoef te melken", riep Kareltje. „Want daar heb ik geen verstand van". „Oh, dat leer je gauw genoeg" stelde Billie hem gerust. „Vooruit jongen, er van door". Waggelend liep de koe naar het hek. De baron, die juist voor het raam zijn dasje stond te strikken, zag het dier ló pen. „Hé, alweer een koe in onze tuin", zei hij verwonderd. (Advertentie.. Ing Med.) Van- de zijde van het Zweedse leger is gisteren medegedeeld, dat niet ge- identificeerde vreemde vliegtuigen Woensdagnacht boven Zuid West Zwe den hebben gevlogen. Ook uit Deense militaire kringen is vernomen, dat des nachts vliegtuigen boven Deens grondgebied zijn ge hoord. Zij vlogen met navigatielich- ten, doch reageerden niet op het ver zoek zich bekend te maken. Aanvan kelijk had men gemeend, dat de toe stellen wilden landen en men had de landingslichten aangedraaid. Naar het geluid te oordelen, had men met zwa re bommenwerpers te doen. Eerder deze week zijn berichten omtrent Rus sische lucht- en vlootmanoeuvres in het Zuidelijk deel van de Oostzee binnengekomen. Mies'de Muis was Woensdag jarig En ze werd heel erg verwend. Kreeg van alle kanten pakjes, In haar spaarpot menig cent. Maar toen de visite weg was, Vond de muis nog een pakket. „Gunst", riep ze, „dat vind ik aardig, Dat is vast voor mij bestemd!" En het was een mooie armband, Met een grote munt er aan. „Ha", riep Mies, „die band is mooi zeg, Maar die munt vind ik niet staan!" En ze rende snel de deur uit, Naar een winkel, een salon. Waar je alles haast kon krijgen, Waar je heerlijk smullen kon. Reeds een paar minuten later, Had ze al een ijsje, zeg! Om haar pols zat nog de armband, Maarde grote munt was weg! 15 i Rij het horen noemen van' Rode- rick's vader glimlachte Hector plotse ling. „Om je de waarheid te zeggen, heb ik hem' nauwelijks gezien. Hij is be gonnen met postzegels verzamelen tus sen het bestuderen van de veeprijzen door. Ik zou maar oppassen, Roderick, dat Dunlooie niet boven je hoofd ver kocht wordt voor de prijs van een vierkante centimeter papier". De twee mannen lachten en toen wendde Roderick zich weer tot Anna. „Wel, dan moet ik je voor het mo ment vaarwel zeggenAnna". Er klonk een lichte nadruk op het laatste woord; een nadruk, die op een zekere intimiteit tussen hen scheen te wijzen. Hector, die altijd zeer sensitief in zijn reacties was, wendde zich af. Mompelend: „Ik moet even naar de wagen kijken", liep bij weg. Met zijn grote hoed en rijbroek en zijn lange lenige gestalte deed hij Anna aan Gary Cooper denken. „Adieu, lieveling", zei Roderick Hun ogen ontmoetten elkaar. „Ik zal ie vanavond wel even opbellen. Laat Mary je niet te hard laten werken. Voo' de week ten einde is, kom_ ik je halen voor een bezoek aan Dunlooie' „Adieu, Roderick". „Noem my „lieveling". Met die eigen aardige en zo aantrekkelijke gewoon te van herhaling, zei hij nog eens: „Noem mij „lieveling". „Lieveling". Zijn hand hield de hare in een war me greep omklemd en zijn slaperige blauwe ogen hadden een ernstige uit drukking. Hector riep: „Zeg. hoor eens even! We moeten weg!" Met zijn ogen op Anna's mond geves tigd. zei Roderick zachtjes: „Tot heel spoedig ziens!" Zij liepen het perron af, waar Rode rick door een paar mannen werd be groet, die daar toevallig aanwezig wa ren. Hij hielp Anna in de auto en bleef met zijn hoed in de hand staan, ter wijl Hector de wagen startte. „Tot spoedig ziens, ouwe jongen. Doe mijn hartelijke groeten aan Mary". „All right. We zullen wel gauw eens naar Dunlooie komen. We moeten toch op een ogenblik de zaken afpraten". Zij waren op weg. Anna zat naast Hector, terwijl een grote collie tussen hen in zat. Anna hief haar gezicht naar het heldere morgenlicht op. Zij zou blindelings ook geweten hebben, dat zij in een vreemd land was, om dat het licht, dat tegen haar gesloten oogleden sloeg zo helder was. Toen zij haar ogen weer opendeed, bemerkte zij, dat zij in de hoofdstraat van een klein stadje reden; een straat, die glinsterde in het morgenlicht van de reflex van de zon op de met tin afgedekte huizen. In Anna's ogen zag het stadje er een beetje vervallen uit, alsof het in één nacht opgezet was in een machtige poging van de mens, om aan de omringende wildernis zijn voedsel en onderdak te ontrukken. Hector zei zonder zijn ogen van het stuur af te wenden „Hebt u een goede reis gehad?" „Heerlijk. Ik was door de oorlog nog nooit buitenslands geweest". „Dan moet u zich wél vreemd voe len", zei hij een beetje onhandig. Anna zag, dat hij verlegen en bij na bang voor haar was. Dit wekte in haar warme gevoelens voor hem op. Zij kon het niet hebben, dat hij zich om harentwille niet op zijn ge mak zou gevoelen. Hij scheen zo sterk, zo manlijk, zozeer de meester van zijn eigen wereld, dat de ge dachte aan zijn verlegenheid haar zeer trof. En met warmte in haar stem zei zei: „Oh, neen, toch niet. U bent zo vriendelijk geweest, dat ik in het ge heel niet het gevoel heb in een vreemd land te komen." Hij keerde zich een ogenblik tot haar en glimlachte. Een glimlach, die zijn ernstige strakke gezicht geheel deed oplichten. „Mooi. Dat doet me genoegen. Het was een hele onderneming voor u om alleen dat hele eind hierheen te komen." Ro 'erick 'hadprecies het zelfde gezegd. ,,Ik heb een heerlijke tijd gehad," zei Anna. En voegde er ontdeugend aan toe: „Tot usver". Hector lachte en het ijs was ge broken. „De kinderen zijn eenvoudig dol over uw komst. Ze hebben wattle- bloesem voor uw kamer geplukt en de hemel wee' wat zij er nog meer in gezet hebben. Ik hoop, dat u het niet erg vindt, uw komst is een heel evenement voor hen". „Erg? Ik vind het veel te aardig van hen. Ik hoop alleen, dat 2ijn niet teleurgesteld zijn". Ernstig zei Hector: „Oh neen, Hoe zouden ze?" Zijn stem klonk zo ernstig, dat Anna snel zei: „Oh! We hebben de stad aehter ons gelaten. Maar dit is gewoon ongelooflijk Plotseling was zij zich bewust van de ruimte en de stilte óm hen heen. De wildernis strekte zich aan weers kanten van hen uit als een onbe grensde grijsgroene uitgestrektheid, die zacht golvend naar de horizon ging, waar die afgetekend werd door een rij heuvels. Anna hield zich aan de zijkant van de auto vast, die over het ruwe spoor heen en weer slingerde, door droge kreekbeddingen ratelde en gaten en builen op dezelfde achte loze manier passeerde. "onijnen sprongen vanonder de naderende wielen vandaan. Tot Anna's verruk king vloog een vlucht papagaaien langs hen heen, schitterend in hun ongelooflijke kleuren. Hector wees haar op de hoge gombomen, de wattle-bloesem en het grijs en roze van de golah's, die boven hun hoof den slingerden. De hemel was diepblauw en het zonlicht scheen een tastbare laag te vormen tussen de aarde en de he mel. Voor Anna leek het een andere wereld. Afgelegen, rustig en een beetje beangstigd in dat gevoel van ruimte en afstand. Maar onwille keurig voelde zij, dat dit^iets was, waarvan zij zou kunnen gaan hou den: dat heldere onaardse licht, de schoonheid van die kleurrijke vo gels, de witglinsterende gombomen hield een betovering in. Zij zat daar als in een droom, tot Hector stil hield om een hek te openen. „Denk er om", zei hij, ,,dat u altijd de hekken achter u sluit. Dat is bui tengewoon belangrijk". Anna beloofde, dat zij er om den ken zou. Zij voelde de neus van de collie in haar hand, terwijl zijn ogen haar vriendelijk aankeken. Zachtjes trok zij even aan zijn oren. (Wordt vervolgd) Het landgerecht van Surabaja heeft de heer A. H. M. Johan, destijds be heerder van het Simpanghotel ver oordeeld tot een gevangenisstraf van 3 maanden en 10 dagen. Dit was de tijd, die hij in voorarrest heeft door gebracht. De heer Johan was beschul digd van prijsopdrijving, gepleegd ia de tweede helft van het vorig jaar. ZATERDAG 1 MEI 1954. HILVERSUM I 402 m. 7.00—24.00 KRO. 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Marialiederen. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 11.00 Voor de zieken. 11.45 -Gram. 12.00 Angelus. 12.03 Promenade-ork. en solist. (12.30— 12.33 Land- en tuinb. meded'.). 12.50 Ronde van Nederland. 13.00 Nws. en kath. jiws. 13.20 Symphonette-ork. en sol. 14.0 Boekbespr. 14.10 Gram. 14.20 Eng. les. 14.40 Amateursprogr. 15.15 Gram. 15.30 De schoonheid v. h. Gre goriaans. 16.00 Gram. 16.10 Sport. 16.40 Gram. 17.15 Voor de jeugd. 18.00 Ronde van Nederland. 18.10 Voor de jeugd. 18.20 Journalistiek weekoverz. 18.30 Gram. 18.40 Regeringsuitz.: Atlantisch allerlei. Een en ander over de 14 landen v. h. At lantisch Pact. 19.00 Nws. 19.10 Gram. 19.20 Pari. 'overz. 19.30 Gram. 20.00 Lof. 21.00 „De betekenis v. d. arbeid voor de mens naar kath. opvatting", caus. 21.10 Gevar. progr. 22.30 „Ziedaar Uw Moeder" klankb. Hierna: Avondgebed en lit. kal. 23.00 Nws. 23.15 Nws. in Esperanto. 23.22 Maastrichts Sted. ork. 23.50—24.00 Gram. HILVERSUM II 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA. VARA: 7.00 Socia listisch strijdlied. 7.3 Openingstoespraak. 7.10 Nws. 7.20 Gram. 8.03 Openingstoe spraak. 8.10 Nws. 8.25 Orgelsp. 8.50 Voor de jeugd. 9.25 Gram. 9.50 Rep. VPRO: 10.00 „Tijdelijk uitgeschakeld", caus. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Chansons. 11.15 Voor- dr. 11.35 Armvedel. kleine harp, blok fluit, gamba en luit. 12.00 Gram. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Hammond- orgelsp. 12.45 Gitaarens. 13.00 Toespr. 13.15 Nws. 13.30 Promenade-ork. en kl. koor. 14.15 „1 Mel-vir. in 't buitenland 15.00 „Thomas More", treurspel. 16.00 Gram. 17.10 Voor de jeugd. 17.35 Joego- slavisch octet. 18.00 Nws. 18.15 Arb. ork. 18.45 „1-Mei-viering In het buitenland". 19.05 Pianorecital. 19.35 Dansmuz. 20.00 Nws. 20.05 „Stad aan de Westerschelde", klankb. 20.15 „De 1 Meiviering in Ter- neuzen". 21.10 Gevar. progr. 22.00 Voor- dr. 22.30 Intern, samenzang. 23.00 Nws. 2315—24.00 „1-Mel viering in het buiten land". TELEVISIE. VARA. 20.15 1 Mel-progr. het SLOVESK1 OCTET, een groepje Joegoslavische zangers, dat zich wijdt aan de vertolking van volksliederen. Het laat liede ren horen uit verschillende de len van dit land: Servië, Mace- maar hoofdzakelijk Slove- ™le' Een aantrekkelijke mogelijk heid, om met Joegoslavische zang kennis te maken. (Zaterdag 17-35 uur over Hilversum II, 298 m.) THOMAS MORE, treurspel van Hennëtte Roland Holst, in ver korte vorm als hoorspel uitge voerd. More was een rechlsgeleer- de raadsman van koning Hendrik vul die weigerde, zijn mede werking te verlenen aan de ont binding van een van diens huwe lijken en deswegen ter dood ver oordeeld. Om zijn rechtschapen- i 1? ,e.n z'?n vroomheid heeft de katholieke kerk hem later heilig verklaard. Het spel van mevrouw Roland Holst sclietst More in zijn gelukkige familiekring, in het verkeer met enige grote geesten van zijn tijd en in zijn rustige moed tijdens zijn gevangenschap en vlak voor zijn executie (Za terdag 15.00 uur over Hilversum II. 298 m.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1954 | | pagina 2