Vrijdag 15 Julij.
1870. N°. 84.
28 Jaargang.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
BINNENLAND.
Garibaldi's vlugt.
HELDERSOHE
EN IVIEUWEDIEPER COURANT,
„W ij huldigen het goed o.'
Verschijnt Dingsdag-, Donderdag- en Zaturdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaalf 1.30.
franco per post - 1.65.
Bureau: MOLENPLEIN, N". 163.
Prijs der Advertentiën: Van 14 regels 60 cent,
elke regel meer 15 cent.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Per laatsten trein van den Helder vertrekt
Woensdag den 20 Julij over Marseille de mail
naar Oost-Indië, China en Japan.
HELDER en NIEUWEDIEP, 14 Julij.
De vader van Prins Leopold van Hohenzollern heeft voor
de candidatuur zijns zoons bedankt. Ziedaar het groote
nieuws van den dag. Dat besluit, veroorzaakt door de
groote beweging, door het uitzigt op 's Prinsen ver
heffing ontstaan, zal, naar wij meenen, een eind tnaken aan
de bewering en de daardoor veroorzaakte daling tér beurze.
Er is in de jongste dagen waarlijk eene zeer groote beweging
geweest op het gebied der diplomatie; het is te verwachten
dat kalmte en rust nu spoedig zullen wederkeerèn. Er
bestond werkelijk vrees voor ernstige verwikkelingen en
slechts de verzekering der Engelsche bewindslieden, dat zij
zich ernstig in de weer stelden voor het behoud des vredes
kon eenige gerustheid aanbrengen.
Niet onbelangrijk is het evenwel kennis te maken met
het staatsstuk, dat de minister van Buitenlandsche Zaken
in Spanje, onder dagteekening van 7 dezer, aan de gezanten
in het buitenland heeft gezonden, met betrekking tot de
candidatuur van Prins Leopold. Daarin wordt gewezen
op de noodzakelijkheid, welke voor Spanje bestaat, om een
einde aan den voorloopigen toestand te maken en aan het
werk der revolutie zijn beslag te geven. De onderhande
lingen, zegt de minister, zijn regtstreeks met Prins Leopold
gevoerd; de waardigheid van Spanje schreef voor, om
zonder eenigen invloed van een buitenlandsche mogend
heid te handelen: geen enkel buitenlandsch belang is dan
ook bij deze onderhandelingen gekend. De maarschalk
Prim had de volmagt der regering; alleenlijk heeft hij het
initiatief genomen. Prins Leopold heeft geheel zelfstandig
gehandeld en daar hij nergens elders tot den troon gereg-
tigd is, kan deze candidatuur, volgens den minister, geen
moeijelijkheden doen ontstaan, noch in de betrekkingen van
Spanje met het buitenland, noch in die van de mogend
heden onderling.
Ook de minister van Buitenl. Zaken in Pruissen heeft
te dezer zake eene circulaire gezonden aan de vertegen
woordigers van den Noord-Duitschen Bond in het buitenland
en daarin medegedeeld, dat de federale gouvernementen
(1867.)
In de bijlagen, behoorende bij den roman, voor eenigen tijd door
den generaal Garibaldi in het licht gegeven, komt voor de bier-
volgende beschrijving vah zijne ontvlugting van bet eiland Caprera,
waar bij door de Sardiniscbe oorlogschepen werd bewaakt. Zoowei
om de belangrijkheid der gebeurtenis, die daarin wordt geschetst,
als om de schoonheid van des schrijvers verhaaltrant, vinden de
volgende regelen hier eene plaats.
„Het was in den avond van 14 October 1867, dat drie mannen
uit de meijerij op Caprera naar Fontanasia afdaaldeneen vierde
ging door den houten zuilengang, die het kleine ijzeren huisjen
met het groote huis verbindt, en sloeg den weg naar Stagnatia in
de laatstgenoemde scheen, naar zijn donker uitzigt en den snit
zijner kleeding te oordeelen, een Sardiniër te zijndie personen
behoorden tot het jacht, dat de mildheid en sympathie der fiere
Engelsche natie den generaal ter beschikking gesteld had.
De drie eersten had men aan hunne eigenaardige kleederdragt,
het roode hemd, kunnen herkennen, zoo dit niet grootendeels door
de bovenkleeding bedèkt was geweest. Het waren Barberini en
Truchianti, den derden behoeven wij niet te beschrijven. Barberini,
hoewel van nature niet zeer sterk, had een gespierden arm en het
hart van een leeuwTruchianti was veel sterker.
De Sirocco met zijn melancholieken adem, rustte zwaar op de
arme planten van het eiland, een dochter der vulkanen en der zee,
en digte, zwarte wolken, door den hevigen wind voortgezweept,
pakten zich zamen om den top van den Veggialone, en vermengden
zich met de digte nevels, die op hooger bergen dikwijls het middel
punt der orkanen vormen.
De drie zwijgende mannen daalden neder en keken onderweg,
zoodra de ongelijke bodem ergens een blik op de haven mogelijk
maakte, naar de drie schepen, die bevallig in den bogt van Stag-
nabella schommelden.
Het jacht met een klein kanon aan den boeg en een boot, die
aan den achtersteven hing, vormde, geheel verlaten, een eigenaardig
contrast met de oorlogschepen, wier dekken wemelden van menschen.
Het was 's avonds zes uur, en de zon was ondergegaan; de nacht
beloofde zoo al niet storm, dan toch die onaangename en druk
kende zoelheid, welke de Sirocco van de gloeijende vlakten der
woestijn medevoert. Toen de drie mannen op het Prato aankwamen,
zeide Truchianti„Ik verlaat u hier en ga links om te zien, of de
punt van Aroccio veilig is."
De beide anderen gingen verder naar beneden, passeerden de
vier poorten van Fontanasia, die zij openden en weder sloten, en
kwamen beneden den muur, die het bebouwde gedeelte van het
eiland van de woeste oevers scheidt.
Toen zij den muur achter zich hadden, zeide de generaal (die
en vooral Pruissen zich onthouden hebben invloed uit te
oefenen op de keuze van een Koning van Spanje. Ze
zullen zich in de toekomst ook van inmenging onthouden,
hetzij de gekozen candidaat weigert of aanneemt, aangezien
zij de zaak beschouwd hebben als iets wat Spanje uit
sluitend aangaat; deze houding wordt geëischt als men
achting koestert voor de onafhankelijkheid van Spanje.
Deze zienswijze is het Fransche gouvernement bekend;
een vertrouwelijk overleg der kwestie is echter belet door
den toon waarop zij in het openbaar werd besproken door
het Fransche ministerie.
Toen dezer dagen de bewuste zaak van de candidatuur
voor den Spaanschen troon in de Kamer van Afgevaardigden
te Florence ter sprake kwam, antwoordde de Italiaansche
minister van Buitenlandsche Zaken, dat de regering hare
pogingen voegt bij die van andere kabinetten om den
Europeschen vrede te doen bewaard blijven.
De laatste berigten van gisteren uit Parijs luiden
voor het behoud des vredes niet gunstig. De
minister van Buitenl. Zaken heeft in het Wetgevend
Xiigcliaam te kennen gegeven, dat, volgens de
officiëele mededeeling van den Spaanschen gezant,
Prins Xieopold de candidatuur niet geweigerd, maar
aangenomen heeft en dat de onderhandelingen
tusschen de kabinetten van Parijs en Berlijn nog
voortduren. Borgen zal in 't Wetgevend Digchaam
eene interpellatie plaats hebben, ter zake van de
houding der regering in deze zaak.
Gisteren zijn van de batterijen van het fort Erfprins
103 schoten gedaan, met het doel om de miliciens in de
behandeling van het geschut te bekwamen.
De weeskinderen zijn jl, Dingsdag namiddag door den
heer Koppen in zijne beignets-kraam ontvangen en ont
haald; de verpleegden in het diaconie-armhuis vonden
dien dag en de weeskinderen weder den volgenden dag
een aangenaam onthaal in het Café Restaurant van den
heer Ris, op het Molenplein.
Jl. Maandag zijn in dienst gesteld te Hellevoetsluis
Zr. Ms. schroefstoomschip éde kl. de Dommel, onder bevel
van den luit. ter zee 1ste kl. jhr. A. C. van Haeften en
het schroefstoomschip voor het Indische loodswezen Argus,
onder het kommandement van den luit. ter zee 1ste kl.
P. J. Rosenwald.
zijn witten hoed met een pet verruild had) tot Barberini: „Wij
zullen hier gaan zitten en eene cigaar rookeu". Met deze woorden
trok hij een klein kastje, een aandenken van lady Skaftesbury, uit
den linker borstzak, en stak een cigaar aan, die hij zijn medgezel
aanbood.
„In drie kwartier", zeide de generaal, „zal de maan achter de
bergen opkomen, er is geen tijd te verliezen". De beide mannen
rigtten nu hunne schreden naar de haven. Giovanni was op zijn
post en met behulp van Barberini was in een oogenblik de kleine
boot ip het water, en de generaal zette zich zoo laag mogelijk öp
zijn mantelzak. Giovanni duwde de kleine boot in het water, be
steeg zelf de grootere en stuurde, na zich overtuigd te hebben, dat
de kleinere vlot was, een vrolijk liedje zingend naar het jacht.
„Halt! werda?" werd tweemaal door de soldaten van het Sardi-
nisehe oorlogschip geroepen, die nu politiebeambten van den Sardi-
nisehen vorst geworden waren. Maar hij zong verder, en scheen
zich niet veel om hun geroep te bekommeren. Op een derde aan
maning evenwel antwoordde Giovanni: „Naar boord!" waarmede
zij, zoo '1 scheen, tevreden waren.
De kleine boot zette intusschen haar weg voort, onder Carriano
langs, op een afstand van twee mijlen van den oever, deels van
zelf vooruit gedreven, deels door een bootshaak, zooals men die
gewoonlijk in Amerika gebruikt. Van Carriano naar Barabruciata
en van daar naar de landtong Treviso, waar de gestalte van den
trouwen Fruchianti weer te voorschijn kwam.
„Niets nieuws, zoover als de rotsen van Aroccio toelaten te zien",
zeide Fruchianti.
„Dan stoot ik van wal", antwoordde de generaal.
En zijn kleine boot voer regt op de branding in. Hij wierp
een blik op het kleine eiland, dat op tamelijk grooten afstand
zigtbaar was, en het kleine vaartuig was op de open zee.
Toen Garibaldi zag, dat de maan gedurig helderder scheen,
roeide hij flink aan en kwam, voortgestuwd door den zeewind, met
verwonderlijken spoed over de zeeëngte Moneta.
Bij het maanlicht scheem op zekeren afstand iedere rotspunt een
boot te zijn, en daar het eskader van Ratazzi, behalve met een
aantal lange booten voor de oorlogschepen bij Caprera, nog met
vele schepen van Maddalena versterkt was geworden, was de zee
om het eiland bedekt met schepen, allen om een enkel man te
beletten zijn pligt te doen. Digter bij de kust van het kleine
eiland Giardinelli, niet ver van Maddalena, verdween de boot
tusschen de golven, die hier voortdurend eene branding vormen,
en hield langs de kust, die reeds door de maan verlicht was.
Dat hij veilig en ongedeerd het kleine eiland bereikte, zonder
door een enkel werda opgehouden te worden, is niet alleen aan de
verdiensten van den stuurman te danken, maar ook aan de weinige
waakzaamheid van hen, wier pligt het was een waakzaam oog te
hebben.
Het vertrek van laatstgenoemden bodem is bepaald op
den 17 dezer.
Jl. Zaturdag beeft met goed gevolg de beproeving
onder stoom van het koloniale vaartuig Argus op de reede
te Hellevoetsluis plaats gehad. Zoo ook die der nieuwe
ketels, aangebragt in het koninklijk stoomjagt.
Met de Jason zijn van Hellevoetsluis naar Oost-Indië
vertrokken de luit. ter zee 1ste kl. G. C. C. Thierens, de
luit. ter zee 2de kl. B. M. van der Weide en W. C.
Böthling en de off. van gez. 2de kl. J. Keijser, uitgemaakt
hebbende het état-major van den stoomscboener Argus.
Bij bet corps, gevormd uit de Scherpschutters-Ver-
eeniging te Alkmaar, zijn benoemt!: tot kapt.-commandant
P. jl. Vreede; tot 2den luit. J. J. Molenaar.
Tot rector-magnificus aan de hoogeschool te Groningen,
voo het academiejaar 1870/71 is benoemd de hoogleeraar
dr. S. Rosenstein.
Beroepen te Zwammerdam, ds. J. van Doesburgli,
pred. te Zuid-Zijpe.
De zoogenaamde varkensziekte (pestziekte) moet weder
op onderscheidene plaatsen in de Noordelijke provinciën
heerschen.
Nog steeds komen er berigten in over de rampen,
die door het onweder van jl. Zaturdag zijn veroorzaakt:
Een hevige hagelslag bragt aan de gemeente Leerdam,
alsmede aan de omliggende buurten, enorme schade toe.
In den tijd van 10 minuten werd een streep bouwgrond,
van meer dan 2 uur gaans, als het ware totaal verwoest.
Hennep, beetwortelen, aardappelen, koren, het werd letter
lijk weggemaaid. De hoop van vele nijvere landbouwers
is in dat korte oogenblik geheel vernietigd. De schade is
groot en wordt door deskundigen op p. m. 150,000
geraamd. Onder de geweldige bliksemstralen en donder
slagen zag men te Renkum op eens brand op drie plaatsen
te gelijk. De eene, in de Betuwe onder Zetten, veranderde
een groote boerderij tot asch en puin. Het tweede gebouw
was een schuur en schapenstal, die in eenige oogenblikken
verdwenen; terwijl het derde een knappe boerderij was,
toebehoorende aan den heer Clausing, wiens fraai heeren
huis, genaamd „Avondlust," binnen een paar uren een
prooi der vlammen werd. Wel waren huis en inboedel
verzekerd, en is van de meubelen veel kunnen geréd worden,
Zoodra hij het land bereikt had, kon hij drie verschillende
wegen inslaan. Vooreerst digt langs het strand voortroeijen, ten
tweede het eiland links laten liggen en westwaarts op de kust
aanhouden, en ten derde het eiland regts laten liggen, om langs
de kust de ondiepte te naderen, waar waarschijnlijk Basso en
kapitein Cunio hem wachtten. Hij besloot het eerste.
Nadat de boot op het strand getrokken was, ging de generaal
des middags naar den kant der ondiepte, waar hij bij zijn aan
komst aangeroepen werd door hen, die dte zeeëngte bewaakten en
uit de verte eenige schoten op hem losten.
Op korten afstand van de ondiepte -is een met slingerplanten
bedekte muur, die de op het eiland weidende diereu belet weg te
loopen en een haag, die hij tegen den middag bereikte. Bij de
ondiepte maken eenige steenen den overgang gemakkelijk. De
generaal meende aan den muur eene rij matrozen te zien liggen,
en hij was te eer geneigd dit te geiooven, daar kapitein Cunio en
Basso in den loop van den dag matrozen op het eiland hadden
zien komen.
Daardoor verloor hij bijna een half uur tijd met wachten en
verkennen. Kapitein Cunio en Basso, die zich verbeeldden, dat de
op de boot geloste schoten hem welligt getroffen of tot den teriig-
keer genoopt hadden, keerden met deze overtuiging van de ondiepte
naar Maddalena terug, en waren niet weinig verrast, toen tegen
twee uren na middernacht de vertrouwde dienstbode van mevr.
Collins hun meldde, dat de generaal daar aangekomen was. Inder
daad had tegen tien uur Garibaldi het gewaagd de kleine zeeëngte,
die het eiland van Maddalena scheidt, over te gaan, wat hem
onverhinderd gelukte, maar hij moest, wat hem zeer lastig viel,
geruimen tijd op een door het water bedekten weg voortwaden.
Hij kwam toen in het gezigt van het huis van mevr. Collins,
waar hij zeker was goed ontvangen te zullen worden, maar hij
sloop voorzigtig nader, daar hij vreesde, dat de een of ander op
de wacht kon staan; en eindelijk/op een oogenblik, toen de maan
achter een donkere wolk verscholen was, naderde hij de' woning
en klopte met het uiteinde van zijn Schotschen wandelstok aan het
venster.
Mevrouw Collins, die groot vertrouwen stelde in het geluk van
den generaal en van zijn plan reeds vooruit was onderrigt, wachtte
hemzij kwam dus terstond aan de deur, opende en ontving haar
ouden buurman met een vriendsehappelijken groet. En waarlijk,
het deed hem goed, na zulk een woesten nacht weer onder een
herbergzaam dak te komen; hier was hij veilig en gelukkig in een
bevriend huis, waar hij met duizend zorgen en opmerkzaamheden
werd overladen.
Nu bleef nog een kleine zwarigheid over, door Sardinië heen het
vasteland te bereiken. Maar, terwijl de regering Garibaldi nog als
gevangene op Caprera waande, was hij reeds lang in hét Hotel de
Florence aangekomen."
