Benoeming-en, enz.
Een geneesheer schrijft in een Duitsch blad eene
beschouwing over de pokken en het beschermend vermogen
der inënting. Omtrent dit laatste punt zegt hij o. a. het
volgende
De inënting is noodzakelijk en onschadelijk, in vele
landen is zij verpligt gemaakt, door de meeste Èuropesche
faculteiten wordt zij warm aanbevolen, slechts door enkele
geneesheeren en secten verworpen, doch het is gebleken,
dat de tegenstanders in oogenblikken Van gevaar veelal
door hunne aanhangers verlaten worden, evenals o. a. te
Stuttgart het geval was, waar een anti-incnting-apostel
gevestigd was en vele aanhangers telde, doch toen daar
de pokken op verschrikkelijke wijze begonnen te woeden,
lieten velen hunner zich toch inenten. De sterkste ver
houding tusschen nooit-ingeënten en eenmaal-ingeënten
pleit dan ook te zeer voor het voorbehoedmiddel, namelijk
33 pCt. en 12 pCt.»
De schrijver komt tot het volgende resultaat: 1. De
inënting, die bedachtzaam en voorzigtig aangewend wordt,
is geheel onschadelijk; 2. zij beschermt voor een tiental
jaren met zekerheid voor elke besmetting; 3. het is raad
zaam om zich na verloop van tien jaren te laten inënten,
en als de laatste inënting niet uitgekomen is, bij het uit
breken eener epidemie zelfs elk jaar.
Met ingang van den 28 dezer, is aan den kolonel G. P. Booms,
op zijn verzoek, eervol ontslag verleend uit zijne betrekking van
minister van Oorlog.
Met ingang van den 28 dezer is tot minister van Oorlog benoemd
de kolonel A. Engelvaart, gouverneur der Koninklijke Academie.
Bij koninkl. besluit van 26 dezer zijn aan art. 3, 2, van het
koninkl. besluit van 4 Dee. jl. (betreffende de besmettelijke vee
ziekten) de volgende zinsneden toegevoegd:
„Onze minister van Binnenl. Zaken kan afmaking van regerings
wege voor bepaalde streken en bepaalden tijd doen staken.
Eigenaars van longziek vee zijn bevoegd, dit te slagten, na aan
gifte bij den burgemeester en onder toczigt der policie, onvermin
derd hunne verpligting tot naleving der overige bepalingen van de
aangehaalde wet (van 20 Julij 1870) en van dit besluit."
Dit besluit treedt in werking op den vijfden dag na de afkon
diging in het Staatsblad en in de Staatscourant.
De hoogleeraar L. W. E. Itauwcnhoff is benoemd tot rector
magnificus aan de hoogeschool te Leiden voor het academiejaar
1871/72.
Op zijn verzoek i3 aan den heer J. F. R. S. van den Bossche,
lid van den Raad van N.-Indië, een eervol ontslag verleend uit
's lands, onder dankbetuiging voor de langdurige en goede diensten,
door hem aan den lande bewezen en met toekenning van pensioen.
B U I T E i\ L A N D.
België.
Soldaten, en nog eens soldaten, en wederom soldaten,
zoo leest men in eene correspondentie uit Bordeaux aan
de Etoile Beige, ziedaar het schouwspel, dat wij dagelijks
voor oogen hebben. Des morgens zie ik ze in bataillons
van drie tot vijf honderd voorbij mijne ramen trekken, en
twee uren later keeren zij terug van top tot teen gewapend.
In de magazijnen ligt alles voor her. gereed; geweren,
randsels, in één woord alles wat zij behoeven. Het zijn
de gemobiliseerden uit de Landes, uit Lot en de ligtingen
uit de Pyreneën, die van lieverlede uit hunne departe
menten aankomen, om van hier naar het leger te worden
gezonden. Des middags heeft andermaal dezelfde optogt
plaats. De kazernen, die te Bordeaux velen zijn, de
openbare gebouwen, waar het niet aan ruimte ontbreekt,
de seminariën, tot zelfs de kerken toe, zijn met troepen
opgevuld, die dagelijks door anderen worden vervangen.
De laatstaangekomenen, inzonderheid de Baskiërs, zijn
ruwe, sterke mannen, tegen vermoeijenis gehard en met
het voorkomen van geoefende soldaten. Zij lagchen en
zingen onder de regenvlagen, als gingen zij naar een
dorpsfeest. Hun grootste genoegen als zij gewapend
terugkeeren is, een hunner bergkreten te laten hooren,
die, hard en scherp, den vreemdeling verschrikt, maar
aan de burgers van Bordeaux niet onbekend is, daar deze
zeggen Ah, daar gaan de Baskiërs voorbij.
In de gemeente Molenbeek St. Jean heeft eene regt
zeldzame gebeurtenis plaats gehad. Men voerde in de zaal
van het Prado het blijspel „de Dienstboden" in de Vlaamschc
taal ten tooneele. Het was er stampvol; het stuk liep goed
van stapel en gaf tot uitbundige vrolijkheid aanleiding,
waartoe het spel van mevrouw Gassée niet weinig bijdroeg.
Plotseling echter geeft mevrouw Gassée een gil en zinkt
kermend op den grond. Men snolt haar ter hulp, draagt
haar van het tooneel tusschen de coulissen en eene seconde
later was zij... moeder! Men kan zich moeijelijk een
denkbeeld vormen van de opschudding, die door dit curieuse
incident veroorzaakt werd eene opschudding, die zelfs
niet tot bedaren kwam, toen de régisseur kwam mededeelen,
dat de moeder en haar dochtertje zich in den besten welstand
mogten verheugen.
F r a n k r ii k.
Den 19 dezer is aan de bevolking te Parijs de vol
gende door alle leden van het gouvernement onderteekende
proclamatie uitgevaardigd:
„Burgers
De vijand doodt onze vrouwen en kinderen. Hij bom
bardeert de stad dag en nacht. Hij rigt zijne granaten op
onze hospitalen. Een kreet: „te wapen!" is uit den boezem
van allen opgegaan.
Zij uit ons midden, die hun leven op het slagveld
kunnen laten, zullen tegen den vijand oprukken. Zij die
blijven, maar niettemin van verlangen branden om zich
den heldenmoed hunner broeders waardig te toonen, zullen,
zoo noodig, zich de grootste offers laten welgevallen, teri
einde op die wijze een blijk te geven, dat zij zich aan de
zaak des vaderlands wyden.
Lijden en sterven, indien het zijn moet, maar overwinnen.
Leve de Republiek!"
De twee olifanten van den Parijschen Acclimatatietuin,
Castor en Pollux, die den lOden Januarij tot besparing
van proviand zijn afgemaakt, zijn de eerste met een enkel
schot, de andere met twee schoten gedood door twee ver
maarde Parijsche schutters, de heeren Devisme en Milner
Edwards, den zoon. De karabijn, waarmede Pollux is
nedergelegd, had eene middellijn van 33 strepen; de daarop
geladen ontplofbare kogel had eene lengte van 15 duim,
en bevatte 80 grammen fijn jagtkruidzijne gelieele zwaarte
bedroeg 280 wigfjes. De lading der karabijn bestond uit
8 grammen, kruid. De afstand tusschen den schutter en
zijn doel was 10 meters. De kogel is in den regter schouder
doorgedrongen en is in den onderbuik ontploft. Na het
ontvangen van het schot heeft het dier nog een tijd lang
heen en weder bewogen, zonder eene poging te doen om
zich los te rukken. Eerst toen de inwendige bloedontlasting
het dier verstikte is het neergestort. Reeds had men vier
emmers met zijn bloed opgevangen toen het nog teekenen
van leven gaf. Het wapen waarmede Castor is geveld was
een jagtkarabijn met dubbelen loop, geladen met kogels
van eenen conischen vorm. De eerste kogel heeft hem aan
den regter slaap getroffen en deed hem neêrzijgen. Hij
rigtte zich echter spoedig weder op, en nu werd de tweede
kogel gelost, die in het midden Van het voorhoofd drong,
en hem onmiddellijk afmaakte. De huid van deze kolos
salen olifant met den verderen afval is voor 4000 francs
verkocht. De beide dieren waren nog zeer jong, namelijk
zes jaar.
De correspondent van de Daily News te Parijs prijst
den moed der vrouwen uit de lagere standen. „Hun
echtgenooten schrijft hij drinken zich dronken,
waaraan zij drie francs per dag besteden en zitten warm
gekleed in de kroegen te pogchen, terwijl hun vrouwen
in lompen gekleed staan te bevriezen aan de deuren der
bakkers. In Parijs zijn de vrouwen der lagere standen
edeler van karakter dan de mannen, die zij verre in waarde
overtreffen. Zij lijden veel meer en klagen veel minder.
Ik bewonder die menigte stille, geduldige vrouwen die,
digt op elkander gedrongen om de koude, dagelijks op de
rantsoenen wachten van brood en vleesch, en die als hel
dinnen zonder klagen het bitterste verduren.»
De laatstelijk ontvangen Parijsche dagbladen behelzen
breedvoerige opgaven omtrent den tegenwoordigen prijs
der levensmiddelen in de Fransche hoofdstad. Daaruit
ziet men, dat aldaar thans betaald wordt: voor eene bos
wortelen van 12 stuks, die vroeger voor 20 centimes ver
kocht werd, 7,20 fr. (60 cent. per wortel;) voor oen knol
ter grootte van een middelmatigen appel 80 cent.; vour
eene kroot 4 fr. (vroeger 30 cent.voor eene bloemkool
5 k 8 fr.; voor een pond koolbladen, die vroeger op den
vuilnishoop geworpen werden, 75 cent.; voor eene enkele
prij (vroeger 20 cent. de bos van 12 stuks) 40 cent.;
aardappelen zijn voor geld niet meer te bekomen; in de
vorige week werden nog enkele tegen 1,60 fr. de liter
verkocht. Het spek is uiterst schaars en wordt met 6 fr.,
ham met 10 fr. het pond betaald, zoodat een ham van
gewone grootte, die vóór het beleg 18 fr. kostte, tegen
woordig 120 fr. geldt. De versche boter kost 35 a 40 fr.
het pond (van 5 oneen). Kaas is niet meer verkrijgbaar.
Voor een kalkoen wordt 125, voor eene gans 85, voor
eene kip 25 fr. betaald Bij voorname restaurateurs zijn
nog enkele hazen voor 65, konijnen voor 25, eenden voor
30 fr. verkrijgbaar.
Omtrent het vernielen van de spoorwegbrug over de
Moezel bij Fontenoi verneemt men nader, dat dit dorp
door 50 man van het landwehrbataillon Geldern bezet
was, die de brug moesten bewaken. Den 22sten 's morgens
om 5 uur drong plotseling een troep van 400 Fransche
soldaten, in uniform, die waarschijnlijk van Langres
kwamen, het dorp binnen en overrompelde de wacht en
het gelieele detachement. Fransche ingenieurs, die twee
wagens bij zich hadden, deden de bogen van de brug in
de lucht springen, waarna de geheele schaar aftrok, hare
gevangenen met zich voerende. Op last van den gouverneur-
generaal van Lotharingen is het dorp Fontenoi geheel
verbrand. Zoo zal voortaan met alle Fransche dorpen en
steden gehandeld worden, binnen wier gebied een spoorweg
beschadigd wordt. De brug .kan in acht dagen weer
hersteld zijn,
Te Bordeaux is den 15 dezer, in eene door ultra
republikeinen belegde volksvergadering, besloten, een prijs
te stellen op het hoofd van den Koning van Pruissen, van
den graaf von Bismarck en van iederen Duitschen Vorst
of Prins, en aan te dringen op onverwijlde schorsing der
uitgifte van alle dagbladen.
De haat tegen de Duitschers is in den Elzas en
Lotharingen veel sterker dan elders in Frankrijk; zelfs
de Duitschers moeten het erkennen en de Berlijnsche
professor Albrecht Weber ziet dan ook geen andere kans
om de beide te annexeeren provinciën in rust te houden,
dan door geweld daar eerst „over een paar eeuwen"
de bevolking geraadpleegd zou kunnen worden.
De hoogvlakte van la Bergerie, die den 19den Jan.
het tooneel van een lieftigen en bloedigen strijd is geweest
ligt ongeveer 3000 meters van het fort Mont-Valériën
verwijderd en is de geduehtste positie, welke de Pruissen
in den omtrek van Parijs bezet hebben. Deze vlakte is
158 meters hoog, en dus nagenoeg veertig meters kooger
dan de Mont-Valériën. Zij bestrijkt al de- wegen, die naar
Versailles loopen, met name die, welke van St. Cloud,
van Montretout, van Bougival, van Meudon en van Saint
Germain naar de genoemde stad leiden en op een afstand
van 1800 tot 5200 meters van la Bergerie verwijderd
liggen. Haar geschut reikt niet slechts lot Versailles (5000
meters,) maar ook tot Saint Germain (7900 meters.) De
afstand der hoogvlakte van den ringmuur is 5500 meters.
De verdere Pruissische batterijen; welke aan die zijdé,' de
westzijde, gevonden worden, zijn die bij de steengroeven
van Saint Denis, te Montesson, te la Jonchére, bij la
Celle-Saint-Cloud, te le Garches en te Morjtretout. .-Die
batterijen zijn 5400 a 3000 meters van het fort Mort
Valériën verwijderd.
Omtrent Garibaldi leest men het volgende«ZJe.'6
sneeuwwitte baard en zijn bleeke gelaatskleur geven be:
het voorkomen van een krijgsman, die reeds met den eec^V°
voet in het graf staat. Zijne wonden verhinderen hem°n'
loopen of te paard te zitten; hij laat zich in een draagstnv61
dragen, waarin hij gedurende den strijd zijne bevelen geeft,
Engeland. 20
Te Londen liet zekere Tarpev voor 25,000 juweel.8a
bij zich ter bezigtiging komen van de firma Louden 1
Lyder. De bediende had die naauwelijks geëtaleerd, t da
hij werd door mevr. Tarpey van achter aangegrepen, es 's-
doek met chloroform werd item onder den neus gehoudn da
en de dieven verdwenen met den schat. De vrouw v''
gevat, maar de man naar het vaste land gevlugt, wt lot
hij het gestolene te gelde zal trachten te maken. v°
Een zekere Ellen Shute, een inwoonster van Brisiten
verscheen onlangs ten 25sten male voor den regtc
wegens rustverstoring in kennelijken staat van dronke n.°
schap. Dit treurig feit biedt den Daily Telagraph e e!®
gelegenheid aan tot het houden van een strafpredikatie te»
de dienaren van Bacchus. Veel nieuws vertelt het bi °Pj
niet. Van een vermindering van kroegen verwacht
Tetegraph geen merkbaar resultaat. Doch opvoeding, ondi
wijs, verbetering van woningen en voedsel, verfijning t, £ei
smaak, aankweeking van zucht tot hooger en meer int
lectueel genot, inprenting van zelfeerbiediging ziedj
de middelen, die de nationale ondeugd moeten tekeer gu
Een verblijdend teeken des tijds meent de Telegraaf: 1S
tusschen reeds op te merken. De ondeugd wordt al m
en meer als zoodanig erkend. Men is niet ineer zoo t,
gevend als vroeger jegens den dronkaard; drinkliede:
zijn niet meer zoo populair als in de dagen toen Dicfc m.e
zijn Pickwiek Papers schreef; en een held uit de roE;
van E'ielding of Walter Scott zou bij een hedendaagse!
maaltijd gewis zeer onvoldaan van tafel gaan. Er best P01
gelooft de Telegraph ook onder de arbeidei
klasse een toenemend getal personen, die de dronkenstl
als een walgelijke ondeugd beschouwen; en de invl
van dezulken moet ten langen leste op de massa een k
zamen invloed uitoefenen.
Merkwaardig is het, dat ook de Saturday Reviet
haar jongste nummer gewezen heeft op het misbruik'
sterken drank door vrouwen en dat meer bepaaldt
in de hoogere standen der maatschappij. De Revietv t ?el
schilt echter hierin van den Telegraph, dat zij het kt;
eer ziet toe- dan afnemen. Het is waar de drinkgek
zijn niet meer zoo populair als vroeger; ze worden:
meer zoo openlijk gehouden. Doch. daarover behoeft: 7?
zich niet te verheugen. Integendeel de kanker, di .e
stilte knaagt, rigt te erger verwoestingen aan. Men dri nie
thans niet meer in gezelschappen, „om zamen vrolijl
zijn» doch in stilte bedwelmen zich mannen en vroir
uit gewoonte of, gelijk men het noemt ob jgc
zorg te verzetten, of om de levensgeesten wat op te weki egr
Lotharingen, zoo leest men in een Engelsch dagl ma
zucht op dit oogenblik onder een despotisme zoo rui zo[
onmeedoogend als dat van een oosterschen kalif, jjU]
stelselmatig en alles om vattend als dat van Ruslas: 0p
Polen. Een der jongste decreten door Koning Wil! vre
uitgevaardigd heeft ten doel de bewoners dier provinci uw
beletten zich bij het Fransche leger aan te sluiten, i wa
het waarachtig gevolg is, dat zij als slaven aan den Duits: ge,
gouverneur worden overgeleverd. Ieder man, die zijn: kaj
voor langer dan acht dagen verlaat, moet schuldig wo: vr(
verklaard aan de misdaad, dat hij naar het Fransche! ta]
is gegaan. Al zijne bezittingen en goederen, zoowel di:
werkelijk heeft, als die hij in de toekomst verwacht, mo
verbeurd verklaard, en hij zelf voor 10 jaren verbat
worden. De Duitsche gouverneur kan iedereen voor scbi ^0
verklaren, door zijn naam in het officiéél dagblad te plaat ste
daar dit volkomen met eene wettige veroordeeling p en
staat. De prefecten zijn verpligt lijsten te houden van ac'
mannelijke inwoners in hunne departementen. Op
wijze is de gouverneur bij magte, om ieder uur zijne si kri
offers te kiezen, zonder van die keus eenige rekens
te geven. Hij kan ieder, dien hij maar wil, verbat noi
en diens eigendom naar luim en willekeur verbeurd et-
klaren. Zijn wil is de hoogste wet, waaraan de ongelui eer
bevolking van Lotharingen zich voortaan behoort te os uie
werpen. Van dien wil is geen hooger beroep. Amerit gei
sche schrijvers, die ter bestrijding der slavernij, gei
waren aan hunne verbeelding den teugel te vieren, be\v«
o. a. dat wreede planters nu en dan slaven lieten t
binden, en dan aan hunne zonen, jongens te zwal
het slagtoffer te overweldigen, maar sterk genoeg oa
zweep te voeren vrijheid gaven om naar hartelust in
geboeide te gecselen. Koning Wilhem de vrome,: en
gevoelige Koning Wilhelm heeft dit heerlijk deuk! die
op de bevolking van Lotharingen in toepassing gebn wc
Jl. Maandag zat een passagier alleen in een:
partiment van een spoorwegrijtuig op den sneltrein tns £e'
Londen en Birmingham, toen de vloer uit den wa. toe
zakte. Hij klom op de bank en bragt het alarmsc: mc
beweging, maar te vergeefs. De spaanders van den ®n
door de draaijende wielen omhoog gesplinterd, dra
hem, volgens zijne eigene uitdrukking, „als biefstc ei
een pan, murw te prikken», zoodat hij, van twee k» zu'
het minste kiezende, uit den waggon sprong en geld 0
na eene zware rol partij, beneden aan de spoorb#
laud kwam.
De Globe zegt begunstigd te zijn met de pas va
het Food-Journal per luchtballon ontvangen berigtf
Parijs. Daaraan is het volgende ontleend: „Er zijn: va
binnen Parijs 388 pareu molensteenen aan het werk,
per dag 7000 centenaars goed meel leveren. De rep
heeft vóór de insluiting eene groote hoeveelheid s gr
steenen gekocht.... en de molens werken in eenigs f
wegstations, waar zij door locomotieven worden gei"
