BINNENLAND.
districtEn niet alleen hier, maar door het geheele land,
getuige haar smartelijk zoeken naar bondgenooten bij de
stembus! Zij zelf is er van overtuigd, dat zij dood is. Zij
heeft een labgzamen zelfmoord begaan, toen zij zich met
geblinddoekte oogen en gebondene handen overgaf aan de
commissarissen van het Dagblad van 's Gravenhage, toen
zij haar kracht zocht in eene politiek, tot zoolang in
Nederland onbekend, die haar wapens niet meer koos,
maar met alle middelen, ook de ellendigste, streed. De
politiek heeft de kiezers een tijd iang kunstmatig opge
wonden, maar thans komt de reactie. Hoevele conserva-
tiven hier in dit district, verder mogen wij niet
oordeelen, niet hebben gestemd, omdat zij het //Commune
verdichtsel gemeen vonden, is moeijelijk te zeggen. Dat er
velen zijn is echter een feit, dat niemand zal betwisten.
Zoo gaat het telkens. De toon is te hoog opgeschroefd;
in plaats van leiders der openbare meening, begint het
publiek in de organen dier rigting vermakelijke gooche
laars te zien, aan wier toeren men eene zekere kermis-
bewondering niet kan weigeren, maar waarin men evenmin
gelooft, als in het wonder^dat uit een in een hoed gebakken
omelette een tortelduif kan groeijen!
Voor eene conservative partij, die zich stelt op zuiver
historisch standpunt, wier beginselen duidelijk omschreven,
hoofdzakelijk daarin zouden bestaan om de eigenaardigheden
der Nederlandsche nationaliteit te bewaren voor den wel
eens te veel nivellerenden invloed der liberale begrippen,
is misschien thans de tijd der geboorte aangebroken. Indien
zich thans een man kon vertoonen, geen Fransch spre
kende diplomaat of lid van den Ilaagschen adel, maar een
gemoedelijke overtuigde persoonlijkheid, een naam dragende,
die prijkt op een blad der Nederlandsche geschiedenis, die
onder de leuze: „Holland bovenal!* de conservativen om
zich schaarde, den schop gaf aan 't geknoei en de on-
waarheidspolitiek der laatste jaren, de roemrijke herinne
ringen van het oude gemeenebest der Vereenigde Neder
landen vastknoopte en verbond aan onze staatsinstellingen,
eene partij vormde, die des noods de Prinsenvlag opheesch
tegenover de Nederlandsche driekleur, welk een toekomst
zoude de partij dan te gemoet mogen gaan In haar
Prinsenvlag zoude ieder herkennen als vredesbeginsel de
nationale kleuren, terwijl zij, die rood voor Oranje bleven
voeren, zich zouden zeggen, dat, hetzij men hem Prins of
Koning heette, onder denzelfden Vorst beide partijen
willen strijden voor 't heil van 't Vaderland!
Wij voor ons meencn van alle partijen te mogen vragen,
wat wij zelf trachten te doen, warmen strijd voor duidelijk
gestelde beginselen met eerlijke middelen. Staatskunst,
geen staatskunstenarijgeen coalitiën en concessiën, en
hoe al die dingen heeten, waarvoor het eerlijk Hollandsch
geen woord heeft
HELDER en NIEUWEDIEP, 22 Junij.
In een onzer vorige nommers deed de heer Melvill van
Carnbée eene annonce plaatsen, houdende uitnoodiging tot
het inzenden van geldelijke bijdragen ten behoeve der
koloniale militairen, die bij de ramp van het stoomschip
Willem III al hunne goederen hebben verloren. Die uit
noodiging is zonder gevolg gebleven: noch bij den heer
Melvill, noch aan 't bureau dezer courant zijn giften
ingekomen. Zou deze ongunstige uitkomst ook veroorzaakt
verklaring bij:
„Zoo als gij weet, ben ik veehandelaar; iedereen tot op twintig
mijlen in den omtrek is dit bekend. Niets is dus natuurlijker, dan
dat ik een paar mau medeneem, want ik zal u vergezellen tot
Enkirchen, waar juist een likeurstoker, inet wien ik zaken doe,
mij wacht. Paar gekomen, zal ik u hem aanbevelen; hij is de
opregtheid en zelfopoffering in persoon. Ik ben zeker, dat hij u in
behouden haven zal doen binnenloopen."
Terwijl ik met den vader sprak, onderhield Rutant zich met de
dochter; zij sprak tamelijk goed Fransch. Hij verhaalde haar onze
veldslagen, gevangenneming en al wat er na onze vlugt was voor
gevallen, waarin zij een levendig belang scheen te stellen. Men
weet niet wat er nog kan gebeuren. Rutant is een knappe jongen;
hoewel dorpeling van geboorte, bezit hij beschaafde manieren en
heeft eene goede opvoeding genoten.
Rij het naar bed gaan was hij in zichzelveu gekeerd en fluisterde
inij toe: „Drommels, sergeant! jufvrouw Annchen zou eene goede
partij zijn, hé? Later kom ik misschien wel in deze streken terug,
per spoor is het niet ver. Een huwelijk zou aan onze avonturen
de kroon opzetten. Het zou niet kwaad zijn, dat eens ernstig in
overweging te nemen, sergeant!"
„O neen!" antwoordde ik, iu het rijk der blijde verwachtingen
en begoochelingen behoeft niemand vreemdeling te zijn en ook
voor ons, arme vlugtelingdn, is er toegang.* Daarna sliep ik in
Den volgendeu morgen tegen zeven uur giugen wij, begeleid
door onzen gastheer, als boerenjongens verkleed op reis naar
Enkirchen. Na een marsch van vijf a zes uren kwamen wij zonder
eenig ongeval daar aan en vonden inderdaad den Belgischen likeur
stoker. Diens goede hoedanigheden waren door Winselbach niet
overdreven voorgesteld. Hij gaf ons te kennen, dat wij voor ossen
drijvers zouden doorgaan en nam op zich, ons zonder letsel naar
Maastricht over te brengen.
Wij moesten te Enkirchen overnachten, ten einde den volgenden
morgen met den trein van zeven uur te kunnen vertrekken. De
goede Straatsburger hield ons tot het laatste oogenblik van ons
vertrek gezelschap. 'Met tranen in de oogen bedankten wij hem,
Vooral Rutant, wiens gedachten bij Annchen te Beul waren achter
gebleven, trachtte zich zoo voorkomend mogelijk voor te doen en
beloofde later eens terug te zullen komen, waarop de heer Winsel
bach hem en ook mij plegtig uitnoodigde, bij de eerste gelegen
heid hem nog eens te komen bezoeken.
Ten tien uur te Aken aankomende, zeide de Belgische koopman
tot ons„Indien gij verlangend zijt de stad te bezigtigen, bestaat
hiertoe gelegenheid, daar wij eerst om vier uur verder reizen; ik
heb terwijl nog eenige zaken te regelen, dan vinden wij elkander
precies om vier uur aan het station. Hij dreef de edelmoedigheid
zelfs zoo ver, dat hij ons ieder een tieufruncstuk aanbood „om
ons te vermaken," zoo als hij zei.
Het was ons onbekend dat er twee stations te Aken zijnop
het bepaalde uur begaven wij ons bij ongeluk juist naar het verkeerde.
Geruimeu tijd hadden wij vergeefs gewacht, alvorens onze dwa-
zijn door de overtuiging, dat de schade, door die militairen
geleden, door het gouvernement behoort te worden vergoed?
II. M. de Koningin, beschermvrouw der vereeniging
Tot nut der armen, te de Rijp, heeft ter gelegenheid van
HDs. geboortedag weder honderd gulden aan die inrigting
geschonken.
De Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij zal
ten behoeve van den aanleg van den Oosterspoorweg een
geldleening sluiten van 11,000,000.
Men schrijft uit Schagen dd. 20 dezer: Op de
gisteren hier gehouden jaar-paardenmarkt werden ruim 200
aan de lijn gebragt. Er waren zeer goede rij- en werk
paarden. Door Zuidhollandsehe kooplieden werden voor
Fransche rekening inkoopen gedaan. Buitenlandsche koop
lieden heeft men niet opgemerkt. De handel was zeer
geanimeerd en vlug. De prijzen liepen, voor rijpaarden
tot 360 en voor werkpaarden van j 150 tot 250 per
stuk behalve eenige mindere soorten.
Het provinciaal geregtshof te Amsterdam heeft, bij
arrest van gisteren, Samuel Marcus Koster, looper bij het
bevolkingsregister aldaar, op grond van gebrek aan het
vereischte regterlijk bewijs van schuld, vrijgesproken van
de hem ten laste gelegde 17 vervalschingen in dat register
en 19 opligtingen. Het Hof heeft hem echter ter zake
van eene vervalsching in een door hem als geschreven
erkend verhuurbillet schuldig verklaard aan valschheid in
een der certificaten vermeld bij art. 162 van den C. P.,
en hem deswege, met toepassing van verzachtende omstandig
heden, op grond van vroeger onbesproken levensgedrag,
veroordeeld tot eene cellulaire gevangenisstraf van 1 jaar
en eene geldboete van j 50.
In de week van 1117 dezer zijn te Amsterdam aan
pokken overleden 44 mannen en 40 vrouwen, te zamen 84,
waaronder 56 kinderen; de vorige week 120, waaronder
74 kinderen.
Op verschillende plaatsen in ons land werden dezer
dagen concerten gegeven bij gelegenheid van het Pauselijk
jubileum. Een der schitterendste en best geslaagde was
ongetwijfeld dat hetwelk jl. Woensdag in het Paleis voor
Volksvlijt te Amsterdam plaats had onder de gewaardeerde
leiding van den heer Joh. J. H. Verhulst, en met mede
werking van een koor van 250 zangers en de lieeren
den Decker en Sylva.
De werkelijke toestand van Parijs, zooals die geweest
is tijdens het schrikbewind der Commune en de inneming
door de troepen van Versailles, zegt het Amst. Volksbl.,
doen ons al de schrikkelijke ellende kennen van een volk
aan woeste hartstogten ten prooi gegeven. Men bedriegt
zich echter geheel, wanneer men meent, dat door het fusil
leren bij tientallen van opstandelingen de herhaling van
zulke gruwelen kan voorkomen worden. Het slechte wordt
niet door het slechte overwonnen; de wilde hartstogt
niet door het militair geweld; het kwade moet met den
wortel worden uitgeroeid, dat isin het hart der menschen
moet de zonde bestreden worden; en dat geschiedt alleen
door beter onderwijs, door meer godsdienstige opvoeding,
door meer redelijk geloof. De vreeselijke gebeurtenissen,
die wij beleven, moeten niet terugvoeren tot de verroeste
wapenen der reactie, maar moeten allen aansporen, om nog
krachtiger dan tot heden geschiedde, voor de ontwikkeling
van het goede te waken.
ling op te merken. Wat nu te beginnen? Het beste was te voet
Limburg te bereiken. Wij besloten zulks te doen, doch ziet, twee
agenten van politie hadden onze spraak herkend en vroegen enze
papieren. Onuitsprekelijk was onze angst. Ik antwoordde, dat wij
geen papieren hadden, dat wij ossendrijvers in dienst van den
likeurstoker C. waren en dat hij ons bevolen had hem daar te
wachten. Zij waren echter met deze verklaring niet tevreden en
gelastten ons hen te volgen naar het bureau van den commissaris.
Wij achtten ons reddeloos verloren. De gedachte, in het gezigt eener
veilige haven schipbreuk te zullen lijden, sloeg ons geheel ter neder
reeds zagen wij de gevangenis in het verschiet, toen een dikke
heer, die alles gehoord had, naderbij kwam en tot hun zeide:
„Ik ken mijnheer C. persoonlijk; van morgen heb ik hem ont
moet. Deze twee menschen waren bij hem; ik kan u verzekeren
dat het zijne bedienden zijn."
Onze bemiddelaar scheen een voornaam ingezetene te zijn. Zijne
tusschenkomst bezorgde ons de vrijheid: zij bogen en trokken af.
De dikke heer wenkte ons en zeide: „Ik hoorde eenige
woorden van het gesprek, en dit in verband gebragt met uwe
verlegenheid, deed mij vermoeden wie gij waart. Wilt mij volgen,
ik moet u eens afzonderlijk spreken."
Zoodra wij met onzen nieuwen redder het station verlaten
hadden, uoodigde hij ons uit, openhartig te zeggen wie wij waren.
Hij nam ons met zich naar huis, een prachtige woning!liet
het ons daar aan niets ontbreken en bragt ons 's avonds, niet
tegenstaande het streng koud was, buiten de stad.
„Daar ginds," zeide hij, op een toren in de verte wijzende,
ziet gij den burg van Vaels; eenmaal daar zijnde, zijt gij op
Hollandsch grondgebied, alle gevaar is dan voor u geweken."
De liefderijke Duitscher stopte ons ten overvloede ieder nog
eenige geldstukken in de hand, zeggende: „Dït doe ik ter her
innering aan mijne brave overledene vrouw, die ook in Frankrijk
geboren werd."
Geachte lezers en lezeressen! die u verwaardigde mij eenige
oogenblikken met uwe aandacht te volgen, mijn verhaal loopt ten
einde. Daar de eenvoudige onopgesmukte waarheid de eenige
verdienste is waarop het aanspraak kan maken, zal dit reisverhaal
u niet geheel onwelkom zijn.
's Morgens ten 10 ure bereikten wij Maastricht. De kerkklokken
noodigden de geloovigen ter kerk; ook wij gaven aan die roepstem
gehoor, ten einde God voor zijn bijstand te danken en zijn zegen
af te sineeken voor allen, die ons de behulpzame hand gereikt
hadden.
Ten slotte zij nog dit gezegdDe vreeselijke menschenslagtingen
en bloedbaden, waarvan wij getuigen waren en helaas! bij onzen
terugkeer in Frankrijk welligt weder getuigen moeten worden,
zullen nooit in staat zijn de zoete indrukken weg te nemen, die
onze lotgevallen, hoe pijnlijk overigens, in onze ziel hebben achter
gelaten, want zij leerden ons de menschheid van zijne edele en
verhevene zijde kennen.
Omtrent de ontvangst der Nederlandsche deputatie
door den Patis, meldt de Tijd: liet adres, door den heer
mr. F. A. Vos de Wael, president der deputatie, voorge
lezen, werd door Zijne Heiligheid en de aanwezige prelaten
met levendig welgevallen aangeboord. De H. Vader ge
waagde in zijn antwoord van zijn bijzondere genegenheid
voor ons vaderland, dat hem door de gebeden der geloo
vigen, door milde bijdragen en door wakkere strijders voor zijn
regten beeft gesteund. Zijne Heiligheid prees de Nederland
sche regering, en deelde zijn zegen uit aan de leden der
deputatie, hunne familiën en parochiënvoorts aan de
onderteekenaars van het feestadres, aan al hun landgenooten,
zoowel katholieke als onkatholieke, en ten slotte aan Z. M.
den Koning, wiens welwillende bedoelingen, zeide de
Heilige Vader, mij bekend zijn.
Een boerendeern, die zich jl. Maandag van Voor
schoten naar 's Hage begaf en vermoeid op een bank in
het Bosch had plaats genomen, knoopte daar kennis aan
met een smidsjongen. Spoedig waren zij op zeer vertrou-
welijken voet en werd zij zoodanig door Amor beheerscht,
dat het jonge mensch gelegenheid vond zich van een harer
oorbellen en van haren balsketting meester te maken,
waarmee hij zich toen ijlings verwijderde. (D/)
Onder de uitspraken der arrondissements-regtbank
te 's Hage op jl. Dingsdag was ook een veroordeeling tot
25 boete van een dame, die geweigerd had aan een
militair, die bij haar als garnisaire wegens wanbetaling
van plaatselijke directe belasting ingekwartierd was, te ver
strekken datgene wat de wet voorschrijft.
- Eergisteren is, volgens het Vaderland, aan den
Scheveningschen weg een manspersoon, tamelijk wel gekleed,
de kamer eener villa binnengeloopen en heeft de vrouw
des huizes in het Duitsch om geld gevraagd, haar met zijn
woeste zwarte oogen en met gebaren bedreigende. De
doodelijk verschrikte vrouw gaf geen teeken van geneigd
heid om aan dat verzoek te voldoen, hetwelk daarop in
het Fransch en later in het Engelsch herhaald werd.
Eindelijk, ziende dat hij niet verder kwam, dacht de
indringende vreemdeling zijn doel te bereiken inet de dame
bevreesd te maken door haar te vertellen, dat hij een lid
van de Parijsche Commune was, dat hij hier was gekomen
om den Haag in oproer te brengen, en dat, als zij geen
geld gaf, haar villa het eerst zou branden. Ziende dat hij
zijn doel niet bereikte, is hij weder verdwenen. Hij had
een verbrande gelaatskleur, een zwarten knevel en zou een
rood lint onder zijn jas gedragen hebben. De politie heeft
terstond ijverige nasporingen gedaan.
Voor de arrondissements-regtbank te Rotterdam stond
jl. Dingsdag een persoon teregt, wegens diefstal van een
bakkerswagon met brood. Deze man was vroeger als sol
daat bij het Oost-Indische leger met eene jaarlijksche gra
tificatie van 100 ontslagen, nadat hij tengevolge van de
dienst het gebruik der linkerhand moest missen. Daarop
had hij een leven vol ontberingen geleid, zonder in staat
te zijn om met werken zijn dagelijksch brood te verdienen;
hij was naar de gevangenis gebragt, toen hij de milddadig
heid zijner uiedemenschen had ingeroepen en vervolgens
naar een der rijks-bedelaarsgestichten vervoerd. Op 13
dezer had hij, door den honger gedreven, uit een bakkers
wagen een brood willen nemen, maar de wagen was geslo
ten, en nu had hij den geheelen wagen medegenomen.
Door een brugwachter aangehouden, stond hij gisteren
teregt. Hij werd veroordeeld tot eene maand gevangenisstraf.
In de vergadering der Prov. Staten van Utrecht is
eergisteren tot lid van de Gedep. Staten, in de plaats van
wijlen J. P. C. baron van Reede tot der Aa, benoemd,
jhr. D. J. A. A. van Lawick van Papst tot Nyeveld,
burgemeester van Maarssen en Maarsseveen.
Een ijzingwekkende gebeurtenis had jl. Dingsdag
nacht te 'g Bosch plaats: Op het appèl der militairen
ontbrak jl. Maandag o. a. een brigadier der huzaren. De
patrouille werd uitgezonden om de achterblijvers op te
sporen, en ontdekte in een achterbuurt bedoelden brigadier,
die op hare komst het op een loopen zette. Een gedeelte
der patrouille echter had op den hoek eener naauwe
straat post gevat en wachtte hem af met geveld geweer,
om hem te arresteeren. Hetzij door de duisternis of hoe
dan ook, de vlugteling liep, er willende doorbreken, in
volle vaart met het hart in een der bajonetteu en stortte
onder den uitroep: o God! dood tegen den grond. (N.R.C.)
Eene verpachting van ongeveer 300 hectaren hooiland j
te Kuinre bragt dezer dagen 47000 op, tegen 12000
in 1868.
Te Vlissingen heeft een oppassend werkman, Provoost
genaamd, met het lossen van een stuk bazalt zijn been
verbrijzeld.
Sedert eenige dagen ziet men in de omstreken
van Enschedé weder Fransche kooplieden, die de boste
paarden bij de landbouwers opkoopen tot den prijs van
350 a 430.
Tot lid der Provinciale Staten van Limburg is voor
het district Venlo gekozen de heer Janssen, burgemeester
van Beesel.
In eene zeer goedkoope restauratie dacht een hon
gerige gast zich aan een heerlijk bord soep te vergasten,
doch vond bij den eersten schep een stuk van een katoenen
jak op zijn lepel. Verontwaardigd riep hij den restauratie
houder en toonde hem zijn vondst. „Alle waar naar zijn
geld" antwoordde deze zeer bedaard„dacht gij, dat wij
voor dien prijs soep van zijden japonnen konden geven?"
In de AVest-African Herald van 29 April leest men
onder het opschrift: „een uitstekend oogheelkundige," het
volgende
De oudste officier van gezondheid, aan boord van het
Nederlandsch oorlogschip het Loo, nu op de reede van
Elmina, is een uitstekend oogheelkundige. Hij heeft te
Elmina zeven personen genezen, die te voren geheel blind
