1872. N°. 93.
Zondag 4 Augustus.
30 Jaargang.
De Internationale in den Haag.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
HELDERSCHE
>at.
vits-
Eu.
rijm
I.lil.
kil
3 U
:n :i
alm
E.V IIEUWEDIEPER COURANT.
„Wij huldigen het goede."
Versohijiit Dïngsdag-, Donderdag- en Zaturdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaal1.30.
sJ franco per post - 1.65.
Bureau: MOLENPLEIN, N°. 163.
Prijs der Advertentiën: Van 14 regels CO cent.
elke regel meer 15 cent.
Groote letters óf vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
VERTREKDAGEN DER BRIEVENMALEN I
Naar Oost-lndië: via Triest 6 Aug. 's avonds 6 u. 25 m.
t Marseille 15 Aug. 's avonds 6 u. 25 ni.
t Brindisi 8 Aug, 's avonds 6u. 25 m.
West-ludië: viaSouthampton 15 Aug., 's morg. 6 u. 25 m.
Suriname via St. Nazaire 4 Aug., 's avonds 6 u. 25 m.
Kaap de Goede Hoop: 8 Aug.,'s morg. 6 u. 25 m.
via Triëet 7 Aug.,'s m. 6u. 25 m.
an q
ligeni
igerei
De Internationale, de groote en gevreesde vereeniging,
die haar leger onder glle beschaafde volkeren recruteert,
en door hare organisatie en het aantal harer leden eene
schier onwederstaanbare macht erlangt, alleen met het doel
de positie der arbeidende klasse te verbeteren, zij 't
ten koste van de belangen van de belangen van andere
zij 't ook door omverwerping van de geheele in
lichting der maatschappij, heeft haar jaarlijksch congres
legen September te 's Gravenhags aangekondigd. Dat is
verschrikkelijk, niet waar, dat de eerste woelgeesten der
wereld, die niet vreemd zijn geweest aan zoo menige van
oproer vergezelde werkstaking, ja, zelfs niet aan de brand
stichtingen der Parijsche Commune, hunne gevaarlijke
leerstellingen zullen komen verkondigen in ons rustige
Nederland, waar het ook al niet aan ontevredenen ontbreekt,
die er open ooren voor hebben en onze tot nog toe tamelijk
ruBtige werklieden tegen hun lot verbitteren en jegens
hunne patroons opzetten zullen
In den Haagschen gemeenteraad is gevraagd, of de policie
het houden van dit congres zou gedoogen, en 't antwoord
daarop luidde, dat deze zaak de Rijks-, niet de gemeente-
policie betrof. Men heeft toen adressen aan den mjnister
1 van justitie ter teekening gelegd, hem verzoekende, de
sangekondigde vergadering niet te veroorloven. Genoemde
inister moet dan ook reeds ernstig aan 't overwegen zijn,
«f hij de bijeenkomst zal toelaten of verbieden, en, mag
«en sommige couranten gelooven, dan is onze regeering,
naar aanleiding van het aangekondigde congres, in onder
bedeling getreden met andere mogendheden, dewijl de
vrees bestaat, dat op hetzelve kolossale werkstakingen in
heel westelijk Europa beraamd zouden worden.
Of onze minister van justitie zoo druk zit te overwegen,
i Juij
B5f
«61
87Ü
30
25Ü
2»ii
18
411
97}
76}
93}
245}
261
228}
227
100}
281}
69}
60
«ld
64}
256
668
156
53it
85
99}
Horace Greeley.
76
7!
87}
»di«P>
Geachte Eedacteur! In een paar nummers van uw blad las ik
kele zinsneden, betrekking hebbende op den man, wiens naam
M het hoofd van dezen brief vermeld staat, en die hem niet alleen
in een niet zeer gunstig licht plaatsten, maar zijne uitwendige
persoonlijkheid en karakter dermate caricaturiseerden, dat het mij
niet ongepast voorkwam een onpartijdig artikel aan hem te wijden
i voor te stellen als den persoon die hij is, en wel als een
vu Amerika's edelste zonen, sedert meer dan 80 jaren de politieke
toongever en ongetwijfeld de meest populaire man der Yereenigde
"aten.
Horace Greeley, de tegenwoordige caudidaat voor het hoogste
wbt ter begeving van het volk, het presidentschap, en daartoe door
twee conventiën, de liberale republikeinsche en democratische, ge-
vertegenwoordigende het beste en meest denkende gedeelte der
■die, werd den 3 Februarij 1811 te Amhirste in den staat New-
nampshire geboren. Zijn vader was een arme landbouwer en
verhuisde in 1821 naar den staat Vermont. De jonge Horace
"deelde zijn tijd tusschen de boerderij en de lagere school en
fttd eindelijk op 16jarigen leeftijd leerling op een drukkerij. Na
harde leerjaren werkte bij achtereenvolgens op verschillende
plaatsen en kwam eindelijk in Augustus 1831 te New-York
aai, waar hij spoedig werk vond in een drukkerij in Chatkamstreet.
Januarij 1833 rigtte hij met een ander een dagblad op, de
ring Post genaamd, dat echter slechts een maand leefde, maar
Maart 1834 kwam hij weder met een nieuw blad, „de New-
jotker», voor den dag, eeu weekblad flink van vorm en inhoud.
paalde zich nu niet langer tot het technische gedeelte, maar
«ad ook langzamerhand als redacteur op en kreeg spoedig als
zoodanig een zeer goede reputatie,
ferzelftler tijd schreef hij politieke artikelen voor een klein blad,
Jeffersonian, en op den 10 April 1841, den dag waarop presi
dent Harrison ten grave daalde, gaf hij, schier geldeloos en zonder
™'P> het eerste nummer uit der thans zoo alom betaamde New-
I°tk Tribune.
1848 werd hij tot lid van het Congres gekozen, ter vervul-
Mner opengevallen plaats, waar hij echter slechts voor een jaar
!'°o hield. In 1851 maakte hij een reis naar Europa en was
k Ia d'an<* VSn eerste 'ntematl°uale tentoonstelling
Ia 1856 trad hij op als een heftig bestrijder der slavernij en
een geschiedenis dier instelling uit, ofschoon hij later, bij het
'wreken van den oorlog der Zuidelijke rebellen, de stelling voor-
u, dat de Zuidelijke staten zich in vrede zouden afscheiden, wanneer
meerendeel harer bevolking zulks wensebte. Bij den aanvang
vijandelijkheden echter gaf bij door zijn magtig blad een on-
aardelijken steun aan het gouvernement. De oorlog geëindigd
meenen wij te moeten betwijfelen en het bericht omtrent
de geopende onderhandelingen volstrekt niet te moeten
gelooven. Wij zouden althans meenen, dat de regeering
'wel iets beters en verstandigers te doen had dan het
voorbeeld te volgen der Spaansche, die zich, hoewel met
zeer weinig succes, tot alle kabinetten gericht heeft met
het voorstel om gemeenschappelijk maatregelen te nemen
tegen de Internationale. Dus zoudt gij -vraagt men
wellicht de vreemde onruststokers maar ongestoord
willen laten vergaderen en hunne dwaze theoriën laten
verkondigen, terwijl toch de overheid het onbetwiste recht
heeft, dergelijke bijeenkomsten van buitenlanders, die zich
piet op het ons gewaarborgde recht van vergadering kunnen
beroepen, te verbieden? Ja, dat zouden wij inderdaad
willen. Wij zouden de vrijheid, welke wij voor ons zeiven
begeeren om te mogen vergaderen, te mogen zeggen en te
mogen doen drukken naar goedvinden, ook aan deze
buitenlanders willen gunnen. En waarom niet, het congres
voor de sociale wetenschappen en de Evangelische Alliantie
zijn immers ook hier te lande gehouden? Meent gij, dat
dit wat anders was? Wij bestrijden zulks niet, maar voor
<le regeering valt dat moeilijk te beoordeelen. De statuten
(Ier Internationale zien er zoo bar niet uit, als deze instel
ling zich hier en daar wel eens in hare agenten betoond
heeft. Maar zij zou die agenten in het openbaar misschien
desavoueeren en vragen, of hare bekende grondstellingen
reden kunnen geven om haar de gastvrijheid en de vrije
uiting van gedachten niet te gunnen, welke aan andere
yereenigingenwordt toegestaan.
Nederland is, hoewel het in dit opzicht jegens eigen
Zonen meermalen onbillijk was, van oudsher het oord, waar
vreemdelingen, om do wille van godsdienstige, wijsgeerige
©f staatkundige begrippen uit hun vaderland verdreven,
een veilig toevluchtsoord en een onbelemmerde drukpers
Ier verspreiding hunner gedachten vonden. Wat zij ook
verkondigden, het deerde ons volk niet in zijne godsdienst
©f zeden, hun verblijf en hunne werkzaamheid brachten geen
oneer over ons land. Dat zal ook geene vergadering der
Internationale doen. De Nederlandsche beginselen en staats
instellingen loopen geen gevaar, al verkondigen eenige
vreemdelingen theoriën en denkbeelden, die er lijnrecht
tegen indruischen. Wij zouden ons werkelijk moeten
schamen indien wij voor het tegendeel bevreesd waren.
Wij, die de vrijheid liefhebben, moeten niet terugdeinzen
zijnde, was hij ook weder de groote man om steeds een algemeene
amnestie voor te slaan, en hielp hij het gouvernement uit eene
zeer dubbelzinnige positie, door zich borg te stellen voor Jefferson
Davis, den ex-president der Confederatie; een daad, die hem toen
ih het Noorden zeer veel vijanden, maar in het Zuiden warme
aanhangers bezorgde. Voorts gaf hij een welgeschrevene, uitge
breide, maar wel wat eepzijdige geschiedenis der rebellie in het
licht, benevens meer geschriften van politieken aard, alsmede een
boek over den landbouw, van welk bedrijf hij een hartstogtelijk
voorstander is.
Steeds getrouw als hoofdredacteur en mede-eigenaar aan den
Tribune verbonden, is zijn naam sedert tal van jaren bij het
volk bekend geweest. Als den vriend van de landbouwende en
werkende klassen heeft hij door de geheele Unie een grooten aan
hang, dat niet te verwonderen is, als men bedenkt, dat de dage-
lijksche en wekelijksche editiën van zijn blad schier een half millioen
abonnenten tellen. Noord en Zuid, Oost en West bereisd hebbende,
is hij persoonlijk met alle toestanden ten volle bekend.
Als politicus is zijn woord een magtspreuk en heeft hij
steeds op alle landszaken een verbazenden invloed uitgeoefend.
Presidenten en kabinetten zijn door hem gemaakt en ontbonden en
behalve dat is zijn persoon zoo verbonden met instellingen van
allerlei en zoo uiteenloopenden aard, dat hij daardoor als het ware
aan alle klassen toebehoort. Leg een kind een goed portret van
hem voor, of een der tallooze caricaturen, die sedert jaren op hem
vervaardigd worden door politieke tegenstanders of komische illus-
tratiën, en het zal u zeggen„that 's old Horace."
Greeley is een onvermoeid werker, en hoewel in vele opzigteu
een natuurkind en iemand van zeer eenvóudigen aard, is hij vol
strekt niet de man als hij door velen wordt voorgesteld in liet
buitenland, als gekleed in een ouden witten jas, een versle
ten hoed met touwtjes te zaam gehouden, enz. Wel had in
vroegere jaren zijn persoon een zeer bijzonder voorkomen, door
dat hij zich toen zeer weinig om zijn toilet bekommerde, zoodat
de witte jas en hoed van vroeger dan ook spreekwoordelijk zijn
geworden en ik onlangs nog in een Franseh blad eene correspon
dentie zag van het Journal des Débats, die hem voorstelt als
„vêtu en Jocrisse. Zijn uiterlijk voorkomen is thans geheel da}
van een gentleman, terwijl zijn hoogst innemend, zachtaardig,
goedig gelaat geheel berekend is om de harten der menigte te
winnen. Als een redenaar (in welke kwaliteit ik zelf het genoegen
had hem te zien en te hooren) munt hij niet uit en moet hij als
zoodanig verre onderdoen voor een Wendell Philips, Baucroft of
Sumner.
Ook zijn schrift is zeer slecht en voor een oningewijde schier
onleesbaar; eene eigenschap, die ook een onuitputtelijke bypn is
voor paskwillen van allerlei aard.
De groote aanbeveling, die Greely echter bij de natie heeft, is
zijne eerlijkheid als politicus, daar hij steeds zijn eigene hei
voor de consequentiën der vrijheid; wij moeten, vertrou
wende op de kracht der vrijheid en der waarheid, evenveel
aandurven als Zwitserland en Engeland, die alle staatkun
dige vluchtelingen en dweepers vrij laten binnenkomen,
vergaderen en praten, als Engeland vooral, welks mipistep
van binnenlandsche zaken, op den wensch vap den heer
Ballie Cochrane, om repressieve maatregelen Jegen de
Internationale, hooghartig kon antwoorden, dat vrije landen
dergelijke maatregelen niet noodig en van de Internationale
niets te duchten hebben.
Vereenigingen als de Internationale worden slechts ge
vaarlijk daar, waar aan alle meeningen geene vrije uiting
verzekerd wordt. Daar worden zij de middelen tot samen
werking van alle staatkundige ontevredenen, die er zich
van bedienen om hunne wraakgierige of oproerige plannen
te beramen en steun te verschaffen. Hier te lande valt
nergens tegen samen te zwerenwie 't beproeven wou zou
geen eedgenooten vinden, maar met verachting bejegend of
uitgelachen worden. En wie lust heeft, de eene of andere
klasse of instelling der maatschappij in woord of schrift
aan te vallen, hij ga gerust zijn gang, de wet is machtig
genoeg om hem te straffen, indien zijne afkeurende woorden
Jtlaats maaktpn voor werkelijke samenspanning, bedreiging
of aanranding.
Door het congres der Internationale te weren, zullen
wij hare meeningen en bedoelingen toch niet kunnen buiten
sluiten, zij zullen jn het geheim voortwoekeren en daardoor
jdes te schadelijker en gevaarlijker xyorden.
Laat daarom de Internationale ongehinderd, openlijk en
yrij vergaderen in het vorstelijk 's Gravenhage; laten de
buitenlandsche gedelegeerden in onze vrije lucht verkon
digen wat zij elders slechts durven fluisteren, al wat zij op
't harte hebben, wat zij willen,,en hoe zij tot volvqering
van hunnen -syil denken te gerake». Wij z.ullen luisteren'
als belangstellende hoorders, en licht ook iets.leshesj. Tegen
opgeschroefde, hoogdravende, holje redeneeringen en .theo
riën, zullen wij des noodig bedaard ons gevoelen ontwik
kelen; wij zullen trachten, liet „hoort en wederhppat" in
practijk te brengen, onze Nederlandsche werklieden, die
reeds meermalen getoond hebben nipt zeer vatbaar te zijn
voor de inblazingen der hier weinig bijval vindende Inter
nationale, zullen, bezadigd en voorzichtig en niet v&i na
tuurlijk verstand misdeeld als zij zijn, onze redenen wegen
tegen het gesprokene. ,Zjj zullen» iumg nationaal» het
dere inzigten volgt en niet te koop is voor geld of eer, in
tegenstelling van meest alle zijne ambigenooten. Wat hij zijn pligt
in het belang van het algemeen denkt te zijn, doet hij. Toen hij
zich borg stelde voor Jefferson Davis, werd het hem dringend voor
gehouden, hoe zijn blad, tijdelijk duizenden abonnés verliezen zoude,,
dat een groot gpldelijk verlies hem te wachten Btoqd yppr de uit
gave van bet tweede deel zijner „Geschiedenis dfsr rpbqffie," algmede
dat hij er zjjn kans mede verspeelde om senptor der Vereenigde
Staten te worden. „Gentlemen!" was zijn antwoord, „dat alles
weet ik even goed als gij, maar ik geloof, dal iic in dézen niet
anders mag handelen," en hij téekende zijn naam.
Ook in zijn particulier leven heeft hij zich tallooze malen de
vriend van anderen betoond en veelal tot zijne schade, daar zijne
goedhartigheid hem dikwijls verleid heeft voor anderen in de bres
te springen, waardoor hij vaak aanzienlijke sommen verloren
heeft. „Zonderling," zeide hij onlangs, „dat men, als het eet» borg
stelling betreft, altijd mijn schrift zoo goed lezen kan, tenyjjl men
apders klaagt, dat men er schier niet wijs uit kan worden.
Ongeveer dertig mijlen van New-York, te Chappagua, hepft hij
een soort van modelhoeve; hij brengt daar wekelijks eeu paar dagen
door, meestal met landelijken arbeid, en nog verleden week be-
rigtten de bladen, dat Horace Greeley drie uren lang bout gekapt
liad. Toen de commissie der liberale republikeinsche conventie
hem officieel het berigt kwam brengen zijner benoeming als candi-
daat voor het presidentschap, vonden zij hem als een soort van
modernen Cincinnatus bezig met het boomen snoeijen.
Tot de bijzonderheden zijner politieke gevoelens behoort nog te
worden aangemerkt, dat hij een gfpot voorstander is van het
„protective tariff" of de belasting op den invoer ter bescherming van
het inlandsche fabriekwezen, alsmede van het presidentschap voor
slechts één vierjarige term, zoodat die magistraatspersoon niet her
kiesbaar is.
Hij is een groot vereerder van wijlen Charles Diekens en zat bij
het laatste verblijf van dien genialen schrijver in Amerika voor
bij het banket, dat de pers van New-York bem (Diekens) aanbood.
Op godsdienstig terrein is hij een lid der Unitarian Church,
zijnde de m,eest liberale kerk in dit land. Verdraagzaamheid is
zijn motto, vandaar dat ook de Catholielfen hem in hunne organen
zper aanbevelen. Sedert zijn candidatuur is hij persoonlijk als
redacteur afgetreden, om in geen dubbelzinnige positie te staan.
Alles in aanmerking genomen, is hij een tilet te minachten
tegenstander voor generaal Grant, en is zelfs zijne verkiezing verre
van onwaarschijnlijk. Zeker is het, dat de strijd zeer hevig zal
zijn, want de Grant-clique is met de bajonetten controle in het
Zuiden en het beheer der financiën in het Noorden, niet minder
invloedrijk, eij steunt daarbij meer op gezag dan rede.
De uifslag te voorspellen behoort natuurlijk niet tot het heden.
De natie zal daarover in November uitspraak doen.
Kansas City, 12 Julij 1872. J. W. v. d. H.
