Benoemingen, enz.
Frankrijk.
Engeland.
genisstraf van vier jaren en betaling van één geldboete van
12,30 en zes geldboeten van 50 of subsidiaire gevan
genisstraf van 2 dagen voor eerstgenoemde en van 14 dagen
voor laatstgemelde boeten. De jeugdige leeftijd werd door
het hof als verzachtende omstandigheid aangenomen.
Het oud-lid der Tweede Kamer, de heer C. Schiffer
van Bleiswijk, is Dingsdag jl., op zijn landgoed onder
Wassenaar, op ruim 80jarigcn leeftijd overleden.
De nationale schiedwedstrijd, van 24 tot 28 October
in de vlakte van Waalsdorp te houden, zal met eenige feesten
gepaard gaan. De plaats van aantreding voor de deelnemers
zal Zijn het Binnenhof, waarna de wedstrijd in het kamp
zal geopend worden, en de volgende dagen voortgezet. Den
20sten zal te 's Hage een Flobe-A-concours plaatshebben,
en den volgenden dag een algemeen scherm-assaut in het
kamp te Waalsdorp. Behalve dat alle scherpschutterscorpsen,
leger, marine en schutterij in Nederland door afgevaardigden
bij den wedstrijd zullen kunnen worden vertegenwoordigd,
zal hij door eenige Belgische "officieren worden bijgewoond.
Het ministerie van Binnenlandsche Zaken heeft f 500
beschikbaar gesteld tot het aankoopen van prijzen. In den
Zoölogischen Tuin zal een kameraadschappelijk diner worden
gegeven, alwaar ook een militair concert zal plaats hebben;
voorts eene gelegenheids voorstelling in den Koninklijk
Hollandschen schouwburg en iederen avond Reünie in de
sociëteit de Vereeniging.
Bij de najaars-examens voor het lager onderwijs in
Noordbrabant, had dezer dagen een bijzonder voorval plaats.
Voor het teekenen presenteerde zich ter bekoming van eene akte
in dat vak een meester-teekenaar met twee zijner leer
lingen, die hij uitsluitend tot het examen had opgeleid,
en wat was nu de uitslag? Dat de beide leerlingen meesters
werden, dus acten van toelating verkregen, terwijl de meester....
droop en dus leerling is geworden.
De horologiemaker Telgman, te Zutphen, heeft een
kunststuk vervaardigd, dat alleszins vermelding verdient,
t. w. eene afbeelding van de ruïne Eschelo in Tyrol, op
eene rots gelegen. In het rotsgevaarte heeft de maker
zeven uurwerken geplaatst, dienende om onderscheidene
voorwerpen, als torenklokken, wijzerplaten, watermolens
en een fontein, in beweging te brengen. De rots is geheel
omgeven door een helder water, dat als aquarium dient,
en waarin visschen zwemmen. Hierom ziet men een
spoorweglijn, op welke een locomotief met den tender in
een cirkel loopt. Het kunststuk is vier meters groot.
Een treurig ongeval heeft in de vorige week te
Putten plaats gehad. Een gepensioneerd O.-I. onderofficier,
W. v. H., kwam den 7 dezer des avonds beschonken
tehuis en zeide toen tot zijne vrouw, met wie hij niet altijd
in vrede leefde, dat hij een pistool had gekocht en zich
daarmede wilde doodschieten. De vrouw durfde dien nacht
niet bij haar man tehuis blijven, vermits het haar niet
gelukt was hem het pistool afhandig te maken, en zij nu
ook voor haar leven bevreesd was, zoodat zij bij eene
buurvrouw ging slapen.
Den volgenden morgen is de buurvrouw het huis van
v. H. binnengegaan, om te zien wat er dien nacht was
voorgevallen, en vindt v. H. slapende in de schuur liggen,
met het pistool bij zich, waarvan zij zich meester maakt
en nu het huis verlaat.
Eenigen tijd daarna komt v. H. de deur uit en zegt
tegen zekeren v. d. P., die hem tegenkomt;/Ik wilde mij
doodschieten, doch zij hebben mij het pistool afgenomen,
heb jij ook een geweer voor me?" waarop v. d. P. ant
woordde: „Als jij je dood wilt schieten, kun je van mij
wel een geweer krijgen, ga maar meê naar huis."
De dienstvaardigheid van v. d. P. gaat werkelijk zoover,
dat hij, tehuis komende, zijn geweer neemt, den hagel er
afmaakt, doch nog geladen met kruid en prop aan v. H.
ter hand stelt, die er mede de kamer uitgaat, zich achter
het huis van v. d. P. van schoenen en kousen ontdoet en
geposteerd tegen den muur den loop in den mond steekt,
en met den teen aan den trekker het geweer afschiet.
üp het schot komt v. d. P. achter het huis, en vindt
den ongelukkige op den grond liggen, wien het bloed uit
den mond loopt en die niet in staat is tè sprekem
Tot op dit oogenblik verkeert de man nog steeds in
groot gevaar, geeft bloed op en kan niet spreken, door
dien de tong opgekruld achter in den mond zit. (N.A.Ct.)
J. M. Claassen, ontslagen burgemeester van Vlodrop
en Posterholt en J. Russel, uitgever-redacteur van het
nieuwsblad 1'Ami du Limbourg, te Maastricht, zijn wegens
laster, ten nadeele van den commissaris des Konings in
Limburg, veroordeeld tot eene eenzame opsluiting van drie
maanden en eene geldboete van 500.en de kosten
van het geding.
De luxe heeft sedert eenige jaren zulk een omvang
aangenomen, dat het Parijsche Petit Journal zich de moeite
heeft getroost om de cijfers op te sporen, die sedert Jan.jl.
de invoer bereikt heeft van de voornaamste artikelen van
het dames-toilet. Het blad staat in voor de volkomen
juistheid van de volgende opgaven
Artikelen. Hoeveelheid. Vertegenwoordig, waarde.
Haar. 68,700 kilogr. 4,637,250 francs.
Veeren 35,600 543,000
Paarlen138,300 grammen. 2,351,100
Parfumerie. 268,359 kilogr. 1,145,436
Kant 2,012,210
Shawls 521,648
Linten 17,960 1,368,449
Bontwerk 54,700 1,378,400
Het blijkt dus, dat wij nog al verre zijn van den tijd,
waarin een vijgenblad het eenvoudige kleedje der blonde
Eva was. Men versta ons echter wel: wij spreken hier
van Frankrijk. De Nederlandsche vrouwen en meisjes
nemen zoo'n hooge vlugt niet, ofschoon Petit Journal er
bij voegt, dat vele van die voorwerpen de Fransche grenzen
weder over zijn gegaan, nadat zij bewerkt waren door de
bekwame handen der Fransche werklieden. Waar zouden
zij gebleven zijn
't Is een aardig volk daar in het Noorden, schrijft men
uit Hoorn aan het Vaderland, zoo sans gêne, dat men er
soms versteld van staat. Zoo riep op mijn terugreis van
de stad, waar ik een paar dagen met onuitsprekelijk groot
genoegen doorbragt, in de kajuit der boot een overigens
zeer aardig boerinnetje, met fonkelende diamanten in haar
hoofdsieraad, eensklaps met een stem als een stoomfluit tot
haar vriendinnetje: „Wat kaikt dat waif vinnig daer!"
„Jae," antwoordde de vriendin, nog een toontje scherper,
„ze kaikt niks kermis hoor!"
't Is ook niet goed, zegt de correspondent, dat iemand
van zijn hart een moordkuil maakt.
Voor eenige dagen kwam een heer van Charleroi te
Brussel aan. Er viel een fijne regen en daar hij geen
regenscherm had, bood eene dame, welke naast hem stapte,
vriendelijk een plaatsje onder het hare aan, hetgeen hij
onmiddelijk aannam. Op de muntplaats gekomen, verliet
hij, onder veel dankbetuigingen, de vriendelijke dame, ging een
café binnen, en weldra ontdekte hij dat hem zijn horologie
en ketting door de dame waren ontfutseld, benevens een
met brillanten omzette manchetknoop.
De 1ste luit. J. F. van Gorkum, van het 7de reg. infanterie,
is, in afwachting van nadere beschikking, met den 14 dezer op
non-activiteit gesteld.
Oo3t-Indië. Tijdelijk gedetacheerdBij het marine-etabliss.
te Onrust, de luit. ter zee 1ste kl. bij de Kon. Ned. marine J.
M. H. Bcrvoets, ten einde de betrekking van ekwipagemeester bij
dat etablissement te vervullen.
De minister van Marine brengt ter kennis van belanghebbenden,
dat in het volgend jaar eenige jongelingen na afgelegd examen als
scheepsklerk zullen kunnen worden aangesteld. Nadere bijzonder
heden in de Staatscourant van gisteren.
Buitenland.
Eenige mededeelingen betreffende het geslacht van
maarschalk Bazaine zullen in deze dagen den lezer wel
niet onwelkom zijn. In het laatst der vorige'eeuw
woonde te Lessy, bij Metz, een gezin van eigen geërfde
landbouwers, den naam Bazaine voerende. Een der leden
daarvan, Pierre Bazaine, was een ontwikkeld, geleerd man,
bovenal in de wiskunde. Hij huwde in zijn land, kwam
daarna te Parijs, waar hij eenigen tijd later hoogleeraar in
de wiskunde aan het Athenée werd. Toen hij zijn pensioen
erlangde, ging gij dit genieten nabij zijnen geboortegrond,
te Blenod, een nabij Pont-a-Mousson gelegen dorp. Daar
overleed hij in 1863. Pierre Bazaine had drie dochters
en drie zonen. Een der zonen doorliep de polytechnische
school en werd daarna bij de administratie der bruggen en
wegen geplaatst. De tweede zou boekdrukker geworden
zijn, maar stierf op jeugdigen leeftijd. De derde koos de
militaire loopbaan, onderscheidde zich, en stierf in de dienst.
Hij liet drie kinderen na, twee zoons en eene dochter.
De eerste is de uitstekende hoofdingenieur, wien Napoleon
III het kruis van het Legioen van Eer verleende, na vol-
tooijing van de lijn Montangis-Nevers. Bij die gelegenheid
zeide de Keizer: „Gij hebt thans een voor het land nuttige
lijn voltooid, en in uwe loopbaan reeds talrijke belang
rijke werken gemaakt. Gij zijt de broeder van den generaal
Bazaine, een mijner dapperste generaals, met genoegen geef
ik u het eerekruis." Op dat tijdstip had de oudste Bazaine
meer dan 30 jaren dienst gewijd aan de constructie van
spoorwegen in Frankrijk. De zuster huwde met den heer
Clapeyror, hoofd-mijn-ingenieur en lid van het Instituut.
Het derde kind is Achille Bazaine, geboren te Versailles,
en die met moeder, broeder en zuster zijne jeugd te Parijs
sleet, in een vrij nederige woning, rue du Cherche-Midi.
Evenwel ging de familie van tijd tot tijd de vakantie
doorbrengen te Blenod, tot de kinderen aan de keuze van
een werkkring moesten denken. De staat van dienst des
maarschalks, bij het proces voorgelezen, geeft het overige
zijner loopbaan.
Maarschalk Bazaine keert na iedere zitting terneergeslagen
en blijkbaar onder de pijnlijkste indrukken naar zijn appar
tementen terug. De wijze, waarop de hertog van Aumale
het presidium voert, wekt ieders bewondering. Algemeen
wordt ook erkend, dat de president zoo onzijdig mogelijk
blijft en zich wel wacht om partij te trekken voor den
beklaagde.
In de Figaro trad dezer dagen de Villemessant als
profeet op, om te verkondigen, hoe de kwestie der vlag
opgelost kon worden: „Eene deputatie van vertegenwoor
digers des lands," zoo spreekt deze kampvechter der moreele
orde, „zal aan Z. M. de kroon aanbieden. De klokken
zullen luiden. De soldaten zullen het geweer presenteren,
de muziek zal „leve Hendrik V spelende vlaggen zullen
wapperen! Op dit oogenblik zal de Koning, gelukkig in
het geluk, dat hij medebrengt, als hij den grond van
Frankrijk betreedt, te veel tranen in zijne oogen hebben,
om de kleuren van de vlag te onderscheiden."
De graaf van Chambord heeft dezer dagen door
middel van 1' Union zijnen dank betuigd voor de talrijke
heilwenschen en bewijzen van gehechtheid uit alle oorden
van Frankrijk ter gelegenheid van den 29 Sept. te
Frohsdorff ontvangen. „Vol vertrouwen in de toekomst,
zoo heet het in dit communiqué, hoopt hij, met Gods hulp,
over alle belemmeringen te zegevieren; hij rekent op de
medewerking van alle welgezinden, en verheugt er zich
over, dat hij met den dag de gelederen ziet aanwassen
dergenen, die vastberaden met hem tot heil des lands willen
zamen werken.
Maarschalk Mac Mahon komt tegenwoordig bijna
dagelijks te Parijs. Jl. Woensdag wandelde hij te voet
langs de boulevards, maar bijna niemand herkende hen
en ongestoord vervolgde hij, even als ieder ander, zijn weg
De Parijsche commissionair Peake, die, als verdachl
van den hem, volgens zijne aangifte, ontstolen reiszak mei
eene waarde van 300,000 of 400,000 fr., zelf verduisterd
te hebben, in hechtenis was genomen, is, daar het te zijner
aanzien gerezen ongunstig vermoeden gebleken is ongegrond
te zijn geweest, weder in vrijheid gesteld. Omtrent df
beweerde aanhouding te Brest van den vermoedelijker,
dader van den diefstal, den logeergast uit het Parijschf
Hotel du Louvre, Davis, is nog niets verder vernomen.
De Internationale Juriuische Conferentie heeft der
13 dezer hare laatste zitting gehouden. De wensch is
uitgesproken, dat in ieder land vereenigingen, aan de studie
van het internationale volkenregt gewijd, mogen worder
opgerigt. Aan het bureel is de taak van eene permanents
vertegenwoordiging der conferentie opgedragen.
Des namiddags ten 6 ure is door den heer Dudlej
Field, honorair president, een maaltijd aan de leden dei
conferentie aangeboden in de zaal der restauratie „les
Frères Prove^aux. Onder de daar uitgebragte toaster
trok het meest de aandacht die van den heer Bluntschli,
die het betreurde, dat onder de vlaggen, welke de zaal
versierden, wel die van Pruissen, niet die van Duitschland
werd aangetroffen. Hij nam daaruit aanleiding om de
meening te uiten, dat Duitschland niet genoeg gekend
wordt. De bedoelingen van Duitschland zijn vredelievend;
het waardeert andere natiën, met name Frankrijk, en er
kent hare meerderheid in sommige opzigtenmaar het
wenscht, dat ook de verdiensten der Duitsche natie zullen
erkend worden. Duitschland heeft de gewetensvrijheid aan
de wereld geschonken en strijdt nog steeds voor dat beginsel.
De volgende jaarlijksche vergadering zal te Genève
worden gehouden.
't Schijnt niet de ex-Koningin van Spanje, maar de
Koningin van Portugal te zijn geweest, die onlangs, met
hare beide oudste kinderen, gevaar heeft geloopen van te
verdrinken. H. M. wandelde met de beide oudste Prinsen
aan het rotsige strand van Cascaes, toenop eens een golf
over beide laastgenoemden heensloeg en ze een eindweegi
medevoerde. II. M. trachtte oogenblikkelijk hare kinderen
te redden, en 't gelukte haar werkelijk Don Carlos tegrijpeD,
maar ongelukkig bleef ze met hare kleederen aan een
rotspunt hangen, zoodat ze zich niet verder kon bewegen.
Een der wachters aan den vuurtoren heeft haar echter nog
tijdig uit hare moeijelijke positie kunnen bevrijden en ook de
beide kinderen in veiligheid gebragt, zij het dan ook met
eenige moeite. Deze wachter is oogenblikkelijk door den
Koning gedecoreerd en heeft van de Koningin eene voor-
loopige belooning ontvangen van 1200 gulden.
Het Journal Amusant gaf onlangs in de geschiedenis
van doctor Nélaton een aardig staaltje „hoe men beroemd
wordt." Het Journal schrijft:
„Doctor Nélaton was zonder twijfel een bekwaam heel
meester en een handig operateur. Echter was zijn naam
niet buiten de enge grenzen der medische wereld gedrongen.
Daar komt het incident-Garibaldi. Twee maanden later
was de naam van doctor Nélaton een Europesche naam
geworden. De roem kwam tot hem, luidruchtig, bijna
burengeruchtachtig.
O O
,/Had hij evenwel een greintje kennis meer dan hij des
avonds te voren gehad had? neen; maar hij was in de
mode gekomen, zoo als personen en dingen in de mode
komen, zonder dat iemand kan zeggen hoe of waarom.
In het geval van doctor Nélaton is dit het kluchtige,
dat zijne beweerde uitvinding, die hem eensklaps in de
hoogte bragt, hem door een ander was aan de hand gedaan.
Het was toch doctor Jules Guérin, die hem in de
Gazette Médicale den raad gaf eene sondeernaald met eene
porseleinen punt te bezigen, hetgeen de ontdekking van
den kogel in Garibaldi's wond ten gevolge had. Indien
men zekerheid omtrent dit feit verlangt te bekomen, heeft
men slechts de verzameling van gemelde courant na te
slaan, om het met dag en datum gedrukt te zien. Doctor
Nélaton vergat te erkennen, wat hij aan de medewerking
van een zijner vakgenoten verschuldigd was.
Desniettemin was de chirurgijn, wiens verlies wij betreuren,
een zeer merkwaardig, zeer welwillend, zeer lofwaardig
man. Is het echter niet zonderling, dat hij zijn groot
fortuin te danken heeft aan een sic vos, non vobis?
Met al de onnoozelheid die aan de Fransche ingenomen
heid met iemand eigen is, wilden sommigen, na de volbragte
operatie op Garibaldi, van doctor Nélaton een politiek man
maken.
Bewonder deze prachtige redenering„Hij heeft een
kogel uit den voet van een democraat gehaald; dus is hij
de aangewezen persoon voor afgevaardigde der democratie 1"
„Dit is de ongerijmheid zelve. Men had volgens deze
logica, even goed Garibaldi's tandmeester of zijn kleer
maker kunnen kiezen. Doctor Nélaton was te verstandig
om niet te zien welk een dwaas figuur men hem wilde
doen maken. Hij bedankte voor de kandidatuur en verzette
zich tegen alle manifestatie.
Toch was het geschreven dat hij, ondanks zich zeiven,
politieken invloed zou uitoefenen. Én welk een invloed!
„In 1869 was Napoleon III, té Saint-Cloud, verloren
zonder Nélatons tusschenkomst. Ga nu de gevolgen na.
Geen oorlog in 1870 en, bijgevolg, de gansche geschiedenis
van Frankrijk gewijzigd."
De briefwisseling „tusschen Caesar en den Vice-Regent
des Hemels" geeft de Londensche Times aanleiding tot
eenige beschouwingen. In den brief des Pausen leest zij,
„onder eene uiterst dunne vermomming van Christelijke
liefde," zoovele en zoo onverdragelijke beleedigingen als
een Paus slechts kon uitdenken. Zij kan zich den brief
alleen verklaren als eene opwelling van toorn over de
snelle opvolging van gebeurtenissen, die allen toonen, dat
de Duitsche regering weet wat zij wil, en het doet. Ove
rigens werpt noch deze brief, noch des Keizers antwoord
eenig nieuw licht over het geschil; evenmin doen zij tot
