1874. N". 114. Woensdag 23 September. 32 Jaargang.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
Bureau: MOLENPLEIN, N°. 163.
HELDERSCHE H
EX NIÉUWEDIEPER COURANT.
,,Wij huldigen het goede."
Verichijnt Dingsdag-, Donderdag- en Zaturdag uaiuiddaa.
Abonnemeetipriji per kwartaal1.30.
t franco per poat - 1.65.
De Bloemenhandel te Parijs.
(Vervolg.)
Van waar komen echter de bloemen, die de wereldstad in zoo
grootén getale noodig heeft? Zij komen uit de omstreken van
Parijs, waar men in het algemeen niet alleen veel zorg aan de
bloemen besteedt, maar daarenboven enkele soorten nog met bijzondere
zorg kweelft. Zoo worden te Brei-Comte-Robert bijna uitsluitend
rozen geteeld en men ziet daar even als in Perzië geheele rozen
velden. In andere streken worden cainelias, weder in andere dahlias
geteeld. Deze bloemen .worden iederen morgen naar de groote
Parijsche markten gebracht, waar zij in het pavillon de9 fleurs door
de kleinhandelaars gekocht worden. De pracht-exemplaren zijn zeer
duur. Eene mooie roos kost twee francs, eene camelia drie francs,
natuurlijk gedurende het ruwe jaargetijde, want zoodra de lente
komt en overal bloemen en bloesems doet te voorschijn komen,
dalen zij zeer in prijs eu dan doen de Parijsche bloemenwinkels
ook bijna in het geheel geen zaken meer.
Het spreekt van zelf, dat de geringere volksklasse niet in staat
is veel geld te besteden voor hare liefhebberij voor bloemen. Zij
vergenoegt zich daarom met eeuige viooltjes. De viooltjes worden
te Parijs tot in den winter en reeds voor het begin der lente te
koop geboden. Het viooltje is de lievelingsbloem der arbeiders
klasse te Parijs.
De bloemen spelen ook in de politiek een rol, en heeft vroeger
in Engeland de roode en witte roos, Lancaster en York, een bloedigen
en langdurigen strijd gestreden, zoo hebben later in Frankrijk de
lelie en het viooltje, het zinnebeeld der onschuld en der bescheiden
heid, een harden strijd gevoerd. Iedereen weet, dat de lelie het
wapen van het oude Fransehe koningshuis, van de Bourbons, is;
misschien weten slechts weinigen, waarom het bescheidene
viooltje later door de Bonapartisten tot symbool hunner partij
gekozen is. De zaak heeft zich aldus toegedragen. Gedurende de
eerste restauratie koesterden de aanhangers van Napoleon de hoop,
dat de Keizer, zoodra de eerste viooltjes zouden ontluiken, het
eiland Elba verlaten en naar Frankrijk terugkeeren zou. Zij
waagden het echter niet deze hoop openlijk uit te spreken, maar
noemden Napoleon „pcre la violette." Onder de vele straatliedjes,
PrijB der Advert-entiën Van 14 regels 60 cent,
elke regel meer 15 cent.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
onzen ballast te hebben uitgeworpen, op een hoogte van
3400 meter, tusschen de eilanden Schokland en Urk gepas
seerd en zeer gelukkig nedergekomen te Blankenham bij
Blokzijl. De ballon is in goeden staat."
In vier uur tijds werd dus een afstand van ongeveer 25
uur afgelegd. Tot op eene hoogte van 3400 meter rees
de ballon en de voortdurende dalingen door den invloed van
den dampkring op bet gas, die mindere zwaarte ten gevolge
bad maakten bet uitwerpen van de geheele hoeveelheid
ballast, ja zelfs aan een paar der medegenomen live pre-
servers noodzakelijk. In den beginne hield men de eilanden
Urk en Schokland reeds voor het vasteland, doch toen
naauwkeurig onderzoek dit vermoeden niet bevestigde, werd
de reis voortgezet, in iets noordelijker rigting, gelukkig niet
zoo noordelijk dat de ballon boven de Noordzee moest gaan
drijven, een eventualiteit waarvoor gevreesd werd en die
zeker geen allerpleizierigste gewaarwordingen zou hebben
opgewekt. De vrees werd niet bewaarheid. Op een weiland
te Blankenham werd het anker geworpen, nadat de ballon
tot op een hoogte van 40 meter boven de zee had gedreven
met de losgemaakte guide-rope, die over het water sleepte.
Verscheidene schepen werden gepasseerd en men hoorde
schieten. Wij zijn eerder geneigd te gelooven, zegt de
Arnst. Crt., dat die schoten saluut-of vreugdeschoten waren,
dan kwaadwillige pogingen van boosaardige varenslui.
Slechts twee personen woonden de nederdaling bij.
Uit erkentelijkheid voor en waardeering van het uitnemend
beleid door den heer Godard aan den dag gelegd, hebben de
beide passagiers den koenen aëronaut jl. Maandag op een
collation genoodigd en hem een kostbaar geschenk in zilver
aangeboden.
Lachezroept de heer Godard en haast zonder dat wij het
voelen, zoo schrijft een medereiziger, de heer Hacke, in de KI.
Crt., gaan wij omhoog. Natuurlijk zien wij spoedig alles al
kleiner en kleiner worden wat ons anders zoo groot toescheen,
verheffen wij ons zonder eenige schommelende of wankelende
beweging. Eisen en ik hebben tegenover elkander plaats
genomen, terwijl Godard midden in het schuitje aandachtig
de bewegingen van barometer etc. gadeslaat. Het panorama
dat zich onder onze voeten vertoont is prachtig. Amsterdam
met zijn schoone kerken en gebouwen, terwijl de tallooze
kanalen alles het aanzien geven van de blokjes van een
legkaart, het groote Paleis voor Volksvlijt, waar wij opstegen,
is voor ons als het ware de plaats, waarvan alle beweging
uitgaat; alle menschen staan daar opeengepakt en staren
ons na. Eisen grijpt de Fransehe en ik wuif mijner goede
woonplaats met onze nationale driekleur een vaartwel toe.
Maar voelden wij onzen blik aangetrokken door het
schoone panorama van Amsterdam, waaraan het krioelen
van al die kleine figuurtjes een eigenaardigen tint bijzet,
de zee vertoont zich spoedig aan onzen blik en kalm en
bedaard nemen wij onzen toestand op. Godard presenteert
ons, of wij nog vóór zee naar beneden willen gaan, maar
Binnenland.
HELDER en NIEUWEDIEP, 22 September.
Ds. A. F. Mackenstein, te Haastrecht, heeft voor het
beroep naar de Hervormde gemeente alhier bedankt.
De lijst van de stemgeregtigde leden der Hervormde
-gemeente alhier zal gedurende de laatste vier dagen van
deze maand ter visie liggen in de consistorie-kamer der
Nieuwe kerk.
Gisteren avond zijn per spoortrein uit het kamp van
Milligen alhier aangekomen de manschappen van het 4de
bat. 7de reg. infanterie, die achtergebleven waren ter
opruiming van dat kamp.
Het gedeelte infanterie uit Groningen, dat hier eenigen
tijd verblijf heeft gehouden in de kazerne der mariniers, is
gisteren weder vertrokken en vervangen door een compagnie
uit Haarlem.
De gouverneur-generaal van Neêrl. Indië heeft, onder
dagteekening van den 20 Julij jl. medegedeeld, dat van een
derde expeditie of oorlog in het binnenland van Atsjin geen
sprake is, en dat hij de geheele onderwerping blijft be
schouwen als een kwestie van tijd.
De minister van Koloniën zal Donderdag 1 Oct. a. s.
in het stedelijk badhuis te Scheveningen een groot dinér
geven ter eere van de uit Atsjin teruggekeerde generaals
van Swieten en Verspijck.
Het plan van eenige particulieren om de beide generaals
en den kolonel van Gogh een eeremaal aan te bieden is,
ofschoon een lOOtal personen zich ter deelneming bereid had
verklaard, opgegeven, daar generaal Verspijck al dadelijk
voor dit huldeblijk had bedankt.
Men schrijft ons van Texel, dd. 22 dezer
„In de nabijheid van het Oosterend, had gisteren de
aangekondigde harddraverij met paard en chais plaats.
Acht personen namen aan den wedstrijd deel.
De prijs in zilverwerk bestaande werd behaald door
den heer C. Spigt; terwijl de premie (een zweep) aan den
heer Tauis te beurt viel. Eenige volksvermakelijkheden
luisterden een en ander op, terwijl een genoegelijk bal de
feestelijkheid sloot."
Door den gemeenteraad van Callantsoog is, behoudens
nadere goedkeuring, het tractement van den hoofdonderwijzer
met f 100 verhoogd.
Tot lid van den raad der gemeente Callantsoog is
in de plaats van den heer C. Hoek, overleden, gekozen de
heer P. Kossen.
De vraag in hóe verre het mogelijk is het vleesch af te
slaan, beantwoordt A. in de Alkm. Crt. met de volgende
berekening
„Een flinke koe koopt men tegenwoordig voor t 280,
hoogstens f 300; veiligheidshalve stellen wij f325. Schoon
aan de haak weegt die koe 765 halve kilo's. 70 halve
kilo's haas, muisjes en biefstuk a 65 c. geven f 45 50, de
overige 695 halve kilo's a 50 c. f 347.50, de kop, tong en
poten f 5, te zamen f 397 (het losse vet laten wij voor
memorie, de huid voor de belasting). Alzoo behaalt de
slager op den koopprijs f 72 winst, of aizoo meer als die
1 prijs tegenwoordig minder is. En bedenkt men, dat er
slagers zijn die, behalve de kalveren, 5 a 7 koeijen in de
14 dagen slagten, dan is het na te gaan dat er zijn, die
gerekend dat de kalveren knechtsloon, patent enz. betalen
f 250, en zelfs hij rijzing der veeprijzen met 20 pCt. nog
f 200 per week verdienen. Geen wonder dan ook, dat
zulk een slagersbaas zooals onlangs een notaris ver
telde zich niet kan bemoeijen met het uitzetten van zijn
geld op kleine bypotheekjes, daar slechts groote zijn aandacht
verdienen."
In eene gisteren gehouden vergadering van het water
schap de Schermer zijn op de voordragt ter benoeming van
een dijkgraaf geplaatst de heeren W. de Geus, te Ursem;
P. Glijnis Pz., te Oterleek en D. Olij, te Zuid- en Noord
Schermeer.
De luchtreiziger Eugène Godard is jl. Zaturdag van
liet terrein achter het Paleis voor Volksvlijt te Amsterdam
met zijn ballon de Météore opgestegen.
Duizenden en duizenden toeschouwers woonden het
ongewone schouwspel hij, vooral buiten den tuin van het
paleis. Op de daken der huizen en op de torens der kerken
hadden velen paats genomen.
Tegen 4 uur aangekondigd, had de opstijging eerst ten
vijf ure in den namiddag plaats. De voorbereidende werk
zaamheden werden door Godard zeiven bestuurd: hij werd
o. a. door eenige mariniers van het garnizoen bijgestaan.
In het schuitje hadden met den luchtreiziger plaats ge
nomen diens tienjarig zoontje en de heeren J. Elias Hacke
van Amsterdam en Henri Eisen van Antwerpen. Nog twee
personen hadden plaatsen besproken, maar zij werden op het
laatste oogenblik afgewezen, om de veiligheid der andere
reizigers niet in gevaar te brengen, daar de rigting van den
wind den luchtbol over de Zuiderzee moest drijven. De
togt had overigens een gunstig aanzien.
De ballon bewoog zich statig in zuidelijke rigting.
Zaturdag avond tegen 9 ure zijn de luchtreizigers met den
ballon op een weiland hij Blankenham, niet ver van Blokzijl, te
midden van verschrikte koeijen, neergekomen, en na den gehee-
len nacht te hebben doorgereden, kwamen zij ten zes ure in
den morgen te Meppel aan, vanwaar zij per staatsspoor van
9 ure vertrokken, om ten 12.25 per rijnspoor met ballon
en materiëel te Amsterdam te arriveeren. Mad. Godard
had reeds het volgende telegram in den vroegen morgen
van haren echtgenoot ontvangen.
„Na een prachtige luchtreis, pleitte d'émotion, die bijna
vier uren geduurd heefr, over de Zuiderzee, zijn wij, na al
die toenmaals in de Parijsche théatres en koffiehuizen gezongen
werden, was er een, dat den titel droeg: „Le pere Violette a
Messieurs les chevaliers de 1'Eteignoir ou les Predictions d'un bon
Luron." [Vader Violette aan de Heeren ridders van den domper
of de voorspellingen van een braaf man]Dit was bijzonder populair.
Mannen en vrouwen begonnen er nu meê bouquetten van viooltjes
te dragen en te gelijk hun afkeer van de Bourbons en hunne
genegenheid voor den gevallen held te openbaren. Een bijzondere
omstandigheid deed de populariteit der bouquetten van viooltjes
nog vermeerderen. Mademoiselle Mars, de beroemde tooneelspeelster,
was eene door de wol geverwde Bonapartiste eu toen zij gedurende
de eerste restauratie, de rol van Elmire in Molière's Tartuffe speelde,
kwam zij met een bouquet van viooltjes op bet tooncel. Er ontstond
een verschrikkelijk tumult. De aanwezige Royalisten verlangden,
dat zij om die vermetelheid weder goed te maken „Vive le roi"
zou roepen.
„Ik heb geroepen," antwoordde zij.
„Men beeft bet niet geboord" antwoordden de Royalisten,
waaronder zich vele „gardes du corps" bevonden.
„Ik beweer dat ik wel geroepen heb" antwoordde de onver-
schrokkene kunstenares, en zeide toen tot bare gezellen op het
tooneel: „Laten wij voortgaan." De opvoering van bet stuk werd
nu niet weer afgebroken. Daar nu in Parijs niets kan gebeuren
zonder dat er een aardigheid of woordspeling aan verbonden wordt,
zoo verzekerde men, dat de kunstenares na de voorstelling gezegd
bad„de gardes du corps hebben niets met Mars te maken." In
één woord, sedert dien avond werden de viooltjes het zinnebeeld
der Bonapartistische partij en wij hebben gezien dat de Bonapartisten,
die den 16den Maart de felicitatiereis naar Chislehurst deden, zich
vooraf van zeer groote bouquetten van viooltjes voorzien hadden.
Men zegt van de boeken, dat zij hunne eigene geschiedenis
hebbeu, maar van de bloemen, die haar kort leven te Parijs eindigen,
zou men dit met hetzelfde recht kunnen zeggen. De roos, die van
daag in den tuin van een bloemkweeker haar knop opent, weet niet
in welk een bouquet zij morgen zal prijken, aan welken boezem zij
zal rieken en tot welk doel zij zal dienen. De bloemen prijken
op de tafels der rijken; zij verboogen de pracht der openbare
feesten; zij versieren zoowel de wieg als bet graf. De ineesten
worden echter op het altaar der liefde geofferd, eu ik meen biermede
niet alleen die liefde, die den bleeken mond met weenende oogen
aanstaart, en den nacht met poëtische zuchten doorbrengt, maar
ook de anti-platonische. De Parijsche théatres alleen verbruiken
duizenden en nogmaals duizenden der fraaiste bouquetten. Die
heerlijkheid duurt echter niet lang en de kostbaarste bouquetten,
die van daag uit de loges op het tooneel geworpen worden, worden
reeds overmorgen uit het venster op straat gegooid en komen in
den zak van den lompenkoopman te recht. Men kan niet schooner
leven en ellendiger sterven dan deze arme bloemen.
Het vlechten van kransen en het maken van bouquetten is een
kunst, die men niet alleen moet leeren, maar die men zelfs zonder
natuurlijken aanleg, zonder smaak en zin voor de rangschikking
der kleuren niet leeren kan. De Parljzenaars hebben bet in deze
kunst tot een groote hoogte gebracht en men kan er zich niet over
verwonderen, dat Parijs dagelijks een aanmerkelijke hoeveelheid
bouquetten naar de provinciën en zelfs naar het buitenland zendt.
Daar de vereering der dooden in bijna geen enkele stad zoo
algemeen is, als te Parijs, ziet men op de Parijsche kerkhoven, en
vooral op Père Lachaise, de schoonste kransen en bouquetten.
Evenals er te Parijs vele Magasins de deuilzijn, winkels waarin
rouwkleederen verkocht worden, zoo zijn er ook bloemenwinkels,
waarin bloemen en kransen tot versiering der graven te verkrijgen
zijn. Zoo bevindt er zich iu de nabijheid van Père Lachaise een
rij van magazijnen, waar alle soorten van bloemen en immortellen
kransen met er in gevlochtene of er op geschilderde opschriften
gevonden worden, die in grooten getale op koopers liggen te
wachten. Deze opschriften duiden den verschillenden graad van
verwantschip aan, zooals bijvoorbeeld: a mon mari, a mon pcre, a
ma soeur, a ma tante. De kooper zoekt een krans met een passend
opschrift uit. Menige weduwe, menige bedroefde moeder geeft
haar laats ten sou uit of brengt een kleedingstuk naar de bank van
leening om op Allerzielendag het graf van haar echtgenoot of van
haar eenig kind te kunnen versieren. Wel is waar koopt ook hier
menige lachende erfgenaam, wien de rijke oom veel te lang geleefd
heeft, met innig welbehagen een krans met het opschrift: a mon
oncle. Er zijn te Parijs en niet alleen te Parijs ontelbare hoéden,
die den rouwband noodig hebben. De inwendige rouw houdt
echter somtijds op als de uitwendige begint. (Slot volgt.)
