EN
HELMRSCHE
MEIIWEDIEPER COURANT.
1876. F. 135.
34 Jaargang,
Vrijdag 10 November.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
Binnenland.
Brieven uit de Hoofdstad.
„W ij huldigen
het goed e."
Verschijnt Dingsdsg, Donderdag en Zatnrdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaal1.30.
j ii franeo per post - 1.05.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
Bnreau: MOLENPLEIN N°. 163.
Prijs der Advertentiën: Van 14 regels 60 Cents,
elke regel meer 15 Cents.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Blken Donderdag vertrekt de mail naar
Oost-Indlë. Laatste ligting 's avonds 6 uur.
De sluiting der mail naar Batavia, te verzenden per
mailboot Holland, geschiedt voor drukwerken den
10 November a. 8., na aankomst van trein III (Noord-
hollandsche Spoorweg), ten 10.58 des avonds, voor brieven
den 11 November, na aankomst van trein I, ten 9.47 des
morgens.
Met deze mailboot heeft er geen verzending via Napcis
en Padang plaats.
HELDER en NIEUWEDIEP, 9 November.
Volgens een bij bet Departement van Marine ontvangen
telegram is Zr. M. scbroefstoomscbip Prinses Marie, onder
bevel van den kapt.-luit. ter zee C. J. Smith, in deu avond
van den 6 dezer te Plymouth aangekomen en zou den
volgenden dag de reis voortzetten. Aan boord is alles wel.
Naar aanleiding van 's Konings besluit van den 6
dezer wordt Zr. Ms. brik Zeehond, liggende te Hellevoet-
sluis, met den 16 dezer in dienst gesteld en het bevel
daarover opgedragen aan den kapt.-luit. ter zee jhr. E.
P. E. de Stuers.
Aan den lsten luit. van het 1ste reg. vesting-artil
lerie J. M. K. Bisdom, is o. a. de Atsjin-medaille 1873/74
toegekend.
Het was een zeldzame avond, welken we gisteren in
Tivoli doorbragten. De faam, die de groote tragédienne
voorafging, had een uitgezocht publiek bijeengebragt.
Eerbiedige stilte heerschte, die aan 't einde plaats maakte
voor de uiting van een diep gevoelde geestdrift. Een
enkel woord van le jeu de l'amour. Het behoort tot de beste
stukken van Marivaux en handhaaft met succes een plaats
7 November.
Amice
'Mag ik het nog wagen, u met dien naam, die betuiging der
innigste vriendschap, aan te spreken? Zult ge n nog verwaardigen
een blik te slaan in dezen brief van den trouwelooze, die in uw
oog een woordbreker, een meineedige, enfin al wat leelijk is moet
schijnen? O voorzeker, de schijn is tegen mijvele zijn de dagen
die ik liet voorbijgaan zonder eenig levensteeken te geven aan mijn
besten vriend in heel NoordhollandMaar hoor nu, zoo ge uw
beide ooren niet ganschelijk voor mij gesloten hebt, hoe plechtig
ik u bezweer: 1°. dat ik het niet helpen kon en 2°. dat ik
beloof het nooit weer te zullen doen!
En laat ik nu mogen hopen, dat onze beproefde vriendschap, o
mijn beproefde vriend, weder zoo vast staat als een rots te midden
der baren, waartegen de golven des wantrouwens in schuim uiteeu-
stuiveu.
Misschien verdenkt ge me wel, mijn waardste, dat ik die hoog
dravende beeldspraak alleen gebruik om een passende overgang te
hebben naar de feesten, waarmede mijne medeburgers en burgeressen
in de vorige week zich in het gansche heelal vermaard hebben
weten te maken. Maar ik betuig u ten stelligste, dat zoodanig
opzet mij ten eenenmale vreemd is. Ik zal u over de Kanaalfeesten
geen woordzeggen, omdat er reeds woorden genoeg voor misbruikt
zijn, al bad ook buiten bet Handelsblad, niemand er van gerept.
Zal ik, om oprecht en waar te blijven, een dissonant vormen in
het koor van lofgezangen, dat weergalmd heeft van de Breesaap
tot aan en tot over het IJ? Zal ik de onbeschrijfelijke wanorde
schilderen, die hier aan het station, ginds te Velzen, in en om de
tribune en overal geheerscht heeft? Zal ik u de ergernis beschrijven,
waarmede men de vooruitstrevende hoofdstad door den feestredenaar
aan IJmuidens strand heeft hooren bespotten? Niets van dat alles;
zelfs geen woord van de soiree, waarbij eerzame huismoeders en
respectabele juffrouwen een wedstrijd schenen te houden in het
exposeeren van heel-ontbloote schouders en meer dan half-ontbloote
boezems. Geen woord van dat alleshet is voorbijgegaan met en
als een vuurwerk; en wat rest er? Niets dan een debet-post van
om en bij de f 100,000 ende hoop dat het Kanaal nog wel
in orde zal komen 1
Welnu, zegt ge, dat heeft men al lang gehoopt; dat kon men
immers blijven hopen, ook zonder juichtonen en vreugdevuren?
juist. Maar eeuwen geleden reeds laakte de profeet de vloek
waardige onverschilligheid van het volk, dat zich de leus had ge
kozen: „Laat ons eten en drinken en vroolijk zijn, want
morgen sterven wij!
Spreken wij er niet meer van. Amsterdam, dat zich reeds zoo
naamloos veel leed en opofferingen voor dat Kanaal getroostte,
't Is met dien eed van Amstelaa» in orde: plaatsgebrek
belette de opname van een Amsterdamschen Brief op den gewonen
tijd. Redactie.
op het repertoire. Dorante verlangt kennismaking met de
dochter van Organ en acht daarvoor het beste middel om
haar karakter te leeren kennen, zich in het costuum van
een knecht te steken, terwijl zij, bekend met zijn komst,
de rol van hare kamenier overneemt. Het slot van deze
verkleeding laat zich gemakkelijk begrijpen. Hoewel de
intrigue zeer eenvoudig is, vinden wij het oude thema
niet onaardig weêrgegeven.
Ondankbaar mag de taak genoemd worden van mede
werkende acteurs, die op zich zei ven niet geheel zonder
verdiensten zijn, om op te treden met een Agar, want het
publiek schenkt hun niet dan middelmatige aandacht en
teregt, men was gekomen om de groote treurspeelster te
zien en zoo mogelijk te, gevoelen in Horaceen van het
oogenblik dat zij optrad, had men slechts oogen voor haar,
niemand wilde ééne geste, één woord verliezen.
Met steeds klimmende bewondering volgde men haar,
luisterde men naar de volle altstem, die de schoone verzen
zoo prachtig deed klinken, bespiedde men elke beweging
van dat gelaat, van die gestalte van klassieke schoonheid.
Inderdaad, in iedere pose is ze waardig in marmer te
worden gebeiteld. De dood van Canrille, het slot der vierde
acte, maakte een overweldigenden indruk.
Met een woord van hulde voor den heer Rebel (Curiace)
en den heer Gibeau (Vieil Horace) eindigen wij deze regelen,
daar het ons niet mogelijk is onzen lezers van dit grootsche
tooneel eene voorstelling te geven, het laat zich niet
beschrijven, althans onze pen is er te zwak voor.
Voor de plaats onzer inwoning is de optreding van de
beroemde tragédienne eene gebeurtenis geweest, die wij
ten hoogste waardeeren. Madlle Agar is boven alledaagschen
lof verheven.
De Tweede Kamer der Staten-Generaal is tot her
vatting harer werkzaamheden bijeengeroepen tegen Maandag
den 20 dezer, des namiddags te 3 ure.
Tot zetters van 's Rijks belastingen zijn benoemd:
had allerminst verdiend om zijn „slaperigheid" gegispt te worden.
Groote goden, mijn vriend, wat zult ge den neus voor de brave
Amsterdammers hebben opgetrokken, toen ge die onpleizierige
benaming op ons hoordet toepassen! Maar ge weet wel weet
ge 't niet? dat het ganschelijk onverdiend is. Slaperig? Wij?
En geen acht dagen geleden hadden we pas beslpten de nacht-
wachts op non-activiteit te brengenDat alleen is bewijs genoeg
hoe wakker we zijn!.... Hoor ik u daar niet praten van inbraken
en diefstallen met „braak?".... Jawel, daar doen we tegenwoordig
sterk in. maar dat is eenvoudig een bewijs, dat het met de zorg
voor onze veiligheid zoo niet langer kan. De groote stap is einde
lijk gedaan, wel een beetje laat, maar het ligt er toch toe: niet
minder dan honderdduizend gulden is bij de vaststelling der
begrooting uitgetrokken voor eene algeheele reorganisatie onzer
dag- en nacbtpolitie. Ja, mijn vriend, het staat er: èn nachtpolitic
Gisteren avond nog het was een onstuimige, koude avond
schelde de nachtwacht (gemeentelijk ambtenaar als hij isaan mijn
huisdeur om „een turfje asjeblieft!" te bedélen. Welnu, dat is voor
't laatst geweest. Vermeerdering en uitbreiding van het veel te
kleine korps politie-agenten, die ook den nachtdienst waarnemen,
is nu No. 1 van het nieuwe programma. Hopen we, dat de
inbraken dan niet meer tot de orde van den dag behooreu! Men
begint er hier reeds aan te gewennen en er zich vroolijk over te
maken. Maandag nacht werd er inbraak en een kleine diefstal
gepleegd in het kantoor van de papierhandelaars de Ruijter en
Meijer in de Nieuwstraat alhier, en onmiddellijk daarop verscheen
gisteren avond van die firma iu het Handelsblad de volgende
curieuse proclamatie:
Heeren Inbrekers,
die hedennacht eene vergcefsche attaque op onze brandkast onder
namen en zich ontzaglijk veel moeite gaven (eene betere zaak
waardig) den inhoud te bemachtigen, berichten wij tot hunnen
troost, dat daarin hoegenaamd geen waarde verborgen was noch
ooit is; en aangezien bet bun toch wel niet te doen zal zijn om
het mobilair te beschadigen, zij bij minder voorzichtige inwoners
van Amsterdam met meer succes kunnen werkzaam zijn. Het
bagatel, dat zij in een der lessenaars vonden, zal bun toch niet de
moeite waard geweest zijn to beproeven of onze kleine onkostenkas
ook wel eens beter voorzien is; in elk geval zullen wij ook die
voortaan ledig achterlaten, als wij ons onbewoond kantoor aau de
waakzaamheid onzer zoo uitnemend ingerichte nachtpolitie en
wachts moeten achterlaten. De Ruïter en Meyer.
Wat dunkt u? Is het niet uf we allengs verzeild zijn geraakt
in het vaderland der Rinaldo's, waar het „publiek" langs den
meer en meer gebruikelijken weg van de dagbladpers, met
boeven en gauwdieven correspondeert? Ik mag van uw rechtgeaard
vriendenhart veronderstellen dat gij u somwijlen bij het eerste
hanengekraai bezorgd gevoelt, of niet wellicht in de nachtelijke
stilte de lage roofzucht haar schennige hand naar de woonstede
van uwen vriend heeft uitgeslagen? Stel u gerust: ik heb redenen
van vrijstelling; vooreerst gebruik ik geen brandkast en ten andere
woon ik op een behoorlijken afstand van het nachtwachtshuisje
mijner wijk, welke gebouwtjes de „heeren inbrekers" bijzonder
schijnen aan te trekken. Het is overigens wel te begrijpen, dat
betrekkingen en vrienden buiten de stad zich ongerust over ons
beginnen te maken. Yoor een ondernemend uitgever ware het
te Blokker de heeren D. Koning en C. Wagenaar; te
Bovenkarspel de heeren J. Boon en L. Mantel; te Broek
op Langendijk de heeren J. Dirkmaat en C. Spaans.
De Hollandsche Spoorwegmaatschappij heeft dezer
dagen de voor reizigers, met retourkaarten voorzien, gunstige
bepaling weder ingevoerd, dat vergunning verleend wordt
ook op de heenreis op elk station uit te stappen en een
of meer treinen over te blijven.
De verhuizing van vele gezinnen van Texel naar
elders is opmerkelijk. Zij is een gevolg van de laatste
drooge jaren, die aan de veefokkerij in de eerste plaats en
ook aan andere bedrijven groote schade berokkent.
Te Texel heeft men in dit najaar een ruim bezoek
van wilde ganzen; zoo zelfs, dat vele vrij-acten worden
uitgereikt om het wild te dooden, aangezien het nog al
schade aan de landerijen toebrengt.
Het wrak van de Merwede is jl. Vrijdag avond te
Terschelling in veiling gebragt en verkocht voor f 5200.
Het Engelsche schip Aretas of Aberystwyth, kapt.
Thomas, van Port Madoe met leijen naar Hamburg, is
jl. Dingsdag te Terschelling gestrand en zal met de lading
weg zijn. Alleen de stuurman is gered.
De tweede algemeene vergadering der «Vereeniging
tot Ontwikkeling van den Landbouw in Holland's Noorder
kwartier werd op den 1 Nov. onder voorzitterschap van
den heer J. Breebaart Kz., te Winkel, in het hotel de
Toelast, te Alkmaar, gehouden. Een flinke opkomst toonde
de belangstelling der leden in deze jeugdige en krachtige
Vereeniging.
Na het behandelen van punten van huishoudelijken aard
en voorlezing van de hoogstbelangrijke rapporten over ver
schillende prijsuitlovingen en gedane proefnemingen, werden
de volgende voorstellen, door het bestuur gedaan, aan
genomen als:
Uit te loven een prijs van f 100 voor den zwartbonten
stier van Nederlandsch ras, geboren in 187G, die, bij uit-
niet kwaad, een geschikt postkaartje iu den handel te brengen,
waarvoor ik het copyrecht gratis afsta:
Zulk een kaart kon menig kloppend hart geruststellen. Misschien
is onze Minister van Finanticn wel zoo medelijdend, ze van port
vrij te stellen.
Zoo leeren wij hier, ons goedsmoeds in den loop der wereldsche
dingen te schikken. Wat helpt al dat rcclameeren en protesteereu
Niets niemauda)Vraag het mijn protesteerenden stadgenoot „burger"
Ris. Deze befaamde houtzaagmolenaarsknecht-volkszaakwaameraer
en ceuige zijner geestverwanten voelen zich niet gesticht over het
beleid van den Burgemeester bij de September-oulusten. Daar
kan niemand iets tegen hebben. Maar wat doet burger Ris? Hij
slooft zich af om te bewerken dat er op dc September-weeën ook
November-naweeën komenhij stuurt malle telegrammen aan den
Koning, klaagt den Burgemeester bij de justitie aan alsof ZEd.
Achtb. een zakdoek of een parapluie gekaapt heeft, geeft er zijn
heele zagerij aan en laat voor zich bedelen alsof hij een landlooper
was, waarbij de weduwe van den man die aan een bajonnetsteek
stierf, met haar vier kinderen en haar miserabel aanzien voor het
effect moet zorgen. Hoe dwaas is dat alles, en welk een potsier
lijke nasleep van het kermis-oproerLaat burger Ris als een
kerel zijn planken blijven zagen, dan neein ik den hoed voor hem
af; nu lachen alle menschen hem uit om zijn caricatuur-revolutie
Sinds den dag dat ik u de laatste maal schreef en het is
zeer lang! zijn we hier raidden in het thealer-seizoén geraakt.
Er is nu zeer veel goeds! Of gaan de Amsterdamsche oogen en
ooren, bij genoegzame vatbaarheid, niet te gast aan de heerlijke
kunst waarvan de groote Erancjaise Agar de waardige priesteresse
is? Welk een studie en welk een kunst! Zullen we Zaterdag
niet het „onherroepelijk éénige" concert hebben van de groote
Nilsson, de Zweedsche diva, die in het Oosten bare duizenden
gezameld heeft en in het Westen hare tienduizenden? In den
Stadsschouwburg worden voortdurend fijne schotels gediend, met
een afwisseling die waarlijk de digestie bevordert. Veel nieuws en
veel goeds; schoon, laat ik bet eerlijk bekennen, ik de wedergade
van De Danicheffs nog altijd wachtende ben. In Frascati geven
de heeren Prot eu Kisteraaker het beste wat het repertoire van de
laatste tijden oplevert; zoo worden b. v. Marie Jeanné, de vrouw
uit de volksklasseen „Ines de Castro" er zeer goed opgevoerd.
Maar wat ik u o mijn kunstlieveude vriend ten sterkste
op het hart druk is een bezoek aan de schilderijen-tentoonstelling,
die dezer dagen in Arti et Amicitiae op het Rokin geopend is.
Ik gevoel geen roeping u een uittreksel te geven van den catalogus,
met de bijvoeging welke stukken ik „lief gepenseeld", „breed
getoetst" of „pittig gebruind" vind, en u dat als een critisch
verslag op te disschen. Maar ik zeg u alleen dat ge er eens heen
moet gaan en dat ge u dien gang niet beklagen zult. Er is zeer
veel moois.
Een handdruk, een groet, en ik blijf tot in verre geslachten
Uw AMSTELAAR.
