bekwaamheid, en schrijver en geschiedkundige van groot
talent en wetenschap. Hij had een warm hart voor
Frankrijk, kende zijn land en zijn volk, en getroostte zich,
toen zijn vaderland hem noodig had, de pijnlijkste opoffe
ringen, men denke aan zijne reis naar de verschillende
Europesche hoven in 1870; hij was een eerlijk man, een
goed burger, een waardig staatsman. Aanspraken genoeg
op de erkentelijkheid der Franschen, den eerbied van het
jongere geslacht, de waardeering van het buitenland, de
warme genegenheid van tijd-, partij- en lotgenooten.
Maar wanneer Thiers een jaar eerder den tol liadde
betaald aan de natuur, ware zijn dood niet geweest eene
ramp voor Frankrijk; er zou een groot en trouw burger
minder zijn geweest, een dag van rouw meer en eene
plaats ledig onder de eersten van Frankrijks zonen, maar
de Muze der geschiedenis van Frankrijk zou niet afge
weken zijn van haar baan, om, de handen wringend, stil
te staan bij het lijk van een tachtigjarig grijsaard en te
vragen: Wat nu?
Eene vraag, die niemand kan beantwoorden. Wat er van
de republique—Thiers zal worden zonder Thiers, is niet te
voorspellen. Er is slechts eene les uit te trekken, eene
les, die Frankrijk echter reeds dikwerf heeft ontvangen,
om die steeds weer te vergeten, namelijk, dat nimmer
eenig volk van menschen diensten mag vragen, die het
slechts van beginselen kan verwachten, nimmer zijne
staatsinrigting kan doen opgaan in een persoon, nimmer
eene constitutie mag vervangen door eene persoonlijkheid.
Want menschen zijn sterfelijk, beginselen blijven.
De staatsman behoort niet te staan boven beginselen,
niet zich te stellen in plaats van beginselen, deze nederig
te dienen, behoort zijne hoogste eer te zijn.
Pruissen vereenzelvigde een deel zijner geschiedenis met
Bismarck; dat Pruissen Duitschland gemaakt heeft, heeft
het gedaan, door zich willenloos en gedachteloos op te
lossen in Bismarck. Pruissen is gelukkig geweest, Bismarck
is blijven leven, totdat zijn werk grootendeels gereed is.
Frankrijk stelde zich in handen van Thiers, en de dood
kwam, en ontnam de teugels aan de handen van den grijs
aard, voordat hij had kunnen doen waartoe hij geroepen was.
Sommige volkeren, die niet opgevoed zijn in de vrijheid,
en door eene ondervinding van eeuwen gewend geraakt
zijn aan de eischen en verpligtingen van een vrij bestuur,
schijnen een onbestrijdbaren aandrift te gevoelen om in
tijden van nood hun lot in handen te stellen van één man.
Zelfs al is die man de eerste onder de menschen, geen
volk kan zulks doen zonder zich te vernederen. Het volk
is grooter, dan de grootste uit het volk. Vrijwillig onder
werpt zich dan de natie aan de toevallen, waaraan het
leven van het individu onderhevig is. Al sterft de natie
niet met hem, aan wien zij haar lot opdroeg, zij ondervindt
den schok van zijn heengaan, als ware het de crisis eener
heftige ziekte.
De dood van Thiers geeft waarschijnlijk eene andere
rigting aan de politieke geschiedenis van Frankrijk. Ons
komt het voor, dat meer dan eenige andere partij de
Bonapartisten door deze gebeurtenis hunne kansen zien
verbeteren. Dit nader uiteen te zetten behouden wij ons
tot een volgend artikel voor.
Binnenland.
HELDER en NIEUWEDIEP, 13 September.
Onze haven leverde gisteren en heden een riant gezigt
op. Meer dan 200 vischschuiten met de kor in de mast
waren binnen. Groot was de hoeveelheid visch, die
ze aanbragten; volgens schatting wel 60,000 stuks. Jammer,
Nooit zou '/ij zulk eene zwakheid voor mogelijk hebben gehouden
nooit had zij gedacht, dat men zoo in cén oogenblik zijn gansche
wil, de heerschappij over zich zelf verliezen en zich aan eene onbekende
macht onderwerpen kon.
Als men vroeger in hare tegenwoordigheid van de macht der
hartstochten over een zwak gemoed sprak, krulden hare schoone
lippen zich tot. een medelijdend, verachtelijk lachje. Doch dezen
avond wierp zij een blik in de diepste afgronden der meuschelijke
ziel, en de schrik, die haar overviel, was le grooter, wijl deze ervaring
haar volkomen nieuw was.
De nacht, welke op dien dag volgde, was verschrikkelijk. Terwijl
zij zich zelve beschuldigde en op de borst sloeg; zich zelve ver-
wenschte en naar een reden zocht om Marcel te verachten en te
haten, boog zich haar hart onder een passie, die over haar heenvoer
als een razende orkaan. Met groote stappen, blootsvoets, en met
trillende lippen, zwierf zij hare kamer rond, zonder rust te vinden,
zonder hare overspanning door vermoeienis tot bedaren te brengen.
Zij was schoon en vreeselijk tegelijk. Nu eens geleek zij eene
antieke Lumenide; straks een Dido, op het punt staande den brand
stapel te bestijgen. Midden in een stortvloed van verweuschingen
schoot er plotseling een straal van geluk uit hare oogen, gleed er
een half waanzinuige glimlach langs hare lippen. Men zou gedacht
hebben dat baar verstand gekrenkt was.
De morgenlucht bracht haar wat rusthare trekken namen weder
de gewone strenge uitdrukking aan, en het gelukte haar, zich een
helder inzicht in haar eigen toestand te vormen.
Zonder dralen wekte zij hare bedienden, gaf bevel om alles voor
de afreis uit Florence gereed te makeu en sclireefeen afscheidsbrief
aan de Marchesa. Eenige uren later reeds werden de zware deuren
van haar paleis te Pistoja achter haar gesloten.
Monsignore Eospigliosi bracht haar een bezoek. Zij sprak met
hem over hare aangelegenheden uitvoeriger dan gewoonlijk; zij ver
haalde van haar verblijf te Florence, van de stemming die zij daar
in de salons gevonden had en van vele andere onverschillige dingen.
Ilij was getroffen over de ongewone en luidruchtige opgeruimdheid,
waarin Lucretia afleiding scheen te willen zoeken. Toen hij den
volgenden dag terugkwam, vond hij de gravin zichtbaar overspannen,
en verstrooid vau gedachten. De bisschop had haar nooit zoo gezien.
Ilij beproefde in hare ziel te lezen, welker mannelijke kracht en
ernstige grootheid hij kende; maar Lucretia hulde zich, na eenige
nlgemeene phrases over de zwakheid vau het menschelijk luirl; en
den dwazen waan der verbeelding, in een ondoordringbaar stilzwijgen.
Nu zij weder te huis en in veiligheid was, poogde zij hare aan
vechtingen te vergeten. Al haar trots kwam in opstandzij vreesde
zich zelve hare zwakheid te bekennen, uit bezorgdheid dat zij daar
door er weder toe zou vervallen.
Wordt vervolgd)
dat daarvan wel 52,000 stuks te klein waren om aan de
zee te ontrukken. Noch védr visschernian noch vóór koopman
hebben deze jonge vischjes waarde. Zoolang een wet de wijdte
der mazen niet regelt zal men op onbedachte wijze de
«groei» aan de zee ontnemen. Daar de kleine tongen
meest in de mazen zitten, z'y'n zij bij het inhalen der kor
meest dood, het overboord werpen geeft dus niets. De
groote tongen golden van 25 tot 40 cents, tarbot naar
grootte van f 2 tot f 8, rog 36 a 62 cents per stuk. De
vangst van dezen laatsten visch was zeer ongelijk, want er
waren schuiten die 5 maar ook die 40 stuks hadden gevangen.
Naar wij vernemen bestaat er vrees, dat een inge
zetene dezer gemeente, zekere C. d. V., door verdrinking
een einde aan zijn leven heeft gemaakt, althans men heeft
aan het einde der Buitenhaven manskleederen, een notitie
boekje en een maatstok gevonden, die den genoemden
d. V. schenen toe te behooren.
De zeemiliciens van Zr. Ms. opleidingsfregat Evertsen,
gedetacheerd op de monitors en staunches, zullen den 16 dezer
weder aan boord van voornoemd fregat geplaatst en ver
vangen worden door anderen.
Wij vernemen, dat de oefenings-divisie, acht dagen
na binnenkomst zal worden ontbonden.
Jl. Dingsdag is de kanonneerboot No. 13 door de
sleepboot Noordzee naar de Heisdeur gesleept, om daar
onder toezigt van den kommandant van dat oorlogsvaartuig
te trachten weder eene versperring te leggen, die in
oorlogstijd het gat daar zal moeten afsluiten voor vijande
lijke schepen. Den vorigen keer werd het beproefd met oude
schokkers, doch door den hevigen stroom, die daar immer
loopt en waarin men steeds werken moet, mislukte deze
proef ten eenenmale. Nu zou het beproefd worden 'met
Herberts bakentonnen No. 1, doch ook ditmaal is men
niet gelukkiger. Een boei is gelegd voor een vloed- en
eb-anker, ieder met zestig vaam ketting, aan ankers van
300 KG. De boei is met de eb doorgegaan en men zal
nu ankers van 600 KG. en zwaardere kettingen gebruiken.
Het werk wordt daar lang niet gemakkelijker door, en
bekwame sloeperlieden en zeesjouwers hebben wij liooren
zeggen, dat het ondoenlijk is, ooit eene versperring in de
Heisdeur te leggen. Van Dingsdag op Woensdag nacht is
de tweede boei, die op sleeper van de kanonneerboot lag,
door het breken der twee zware sleepers driftig geworden
en door het Noordergat met de eb naar buiten gedreven;
die boei zit nu op het strand van Texel, en 't zal niet
gemakkelijk zijn die weder vlot te krijgen en behouden in
de haven te brengen.
Bij de directie der Marine alhier is gisteren aanbe
steed: het verrigten van werkzaamheden betreffende het
uitdiepen en verbreeden van de vaargeul in de voorhaven
van de Zeedoksluis. Ingekomen 10 billetten, van de heeren:
P. Duinker ad f 4499, Gebrs. Janzen f 4140, P. Verhey
f 4088, Gebrs. Korff f 3990, Gebrs. Moorman f 398Ó,
Gebrs. Klein f 3910, D. de Vries f 3400, Gebrs. Boon
f 3300, A. Vos Rz. f 3200 en W. Goedkoop, te Amster
dam, f 2400.
Jl. Dingsdag is door het Departement van Marine
aanbesteed: het maken van twee nieuwe houten zeekapen
en het oprigten derzelvenéén op Vlieland en één op den
Noordvaarder bij Terschelling, alles met den aankleve van
dien. Ingekomen 8 inschrijvingsbilletten. Minste inschrijver
de heer J. F. Philips, alhier, ad f 4290.
Binnenkort zal er weder, even als vroeger, een staf
school voor officieren worden opgerigt. Reeds is bij de
Koninklijke Militaire academie de aanschrijving ontvangen,
om de daartoe benoodigde localiteiten in gereedheid te
brengen. (Vad.)
Aan den heer M. Buys, pred. tc Noordscharwoude,
is door het prov. kerkbestuur van Noordliolland eervol
ontslag uit zijne betrekking verleend tegen 15 October.
Beroepen te Hippolitusboef en Westerland op Wieringen
ds. S. G. Geertsema Beckeringh, pred. te Kleverskerke.
Aangenomen het beroep naar Kwadijk door ds. H.
Hendriks van Dam, pred. tc Pingjum en Zurich.
Bedankt voor het beroep naar de Doopsgez. gemeente
te Makkum, door ds. J. W. van der Linden, pred. te
Barsingerhorn.
In het begin dezer week zijn te Noordscharwoude
twee lijken opgevischt, beiden van personen, die bij gelegen
heid van de kermis vermist geworden waren. De een was
een oud man, bestedeling der Hervormde diaconie van
Zuidscharwoude, de ander een jong man, die als milicien
diende en wegens zijn oppassend gedrag tot korporaal was
bevorderd, mede afkomstig uit laatstgenoemde gemeente.
Men vermoedt, dat beiden bij ongeluk in het water ge
raakt zijn.
Onder het rundvee te Midwoud en in de omstreken
begint de tongblaar te heerschen. Reeds twee gevallen
hebben zich voorgedaan met doodelijken afloop.
Een medewerker van het Handelsblad geeft een ver
slag van den toestand van het champ de Mars, dat thans
ingerigt wordt voor de tentoonstelling. In plaats van het
vlakke terrein worden nu heuvels aangelegd en grachten
gegraven en kanalen voor water-en gaspijpen; overal ver
rijzen reusachtige gebouwen. Meer dan 1200 man werken
dagelijks 12 uren. De groote gaanderij is 706 M. lang en
44 M. hoog, terwijl het gebouw 340 M. breed zal worden.
Vóór 1 October moet alles onder dak wezen.
Men schrijft aan de Standaard het volgende:
In uw veelgelezen dagblad de Standaard van den 5 dezer,
komt een schrijven voor uit 's Hage aan de Amst. Crt.,
omtrent de vergadering der commissie voor de enquête
betreffende den loop der besmettelijke longziekte onder het
rundvee in Nederland.
De schrijver van dit stukje schijnt niet voldoende omtrent
deze zaak te zijn ingelicht, dat hij onderscheidene feiten
mededeelt, welke onjuist, ten minste aan schrijver dezes,
die tot de opgeroepen getuigen behoort, geheel onbekend
zijn, en dientengevolge heeft deze om de waarheid hulde
te doen, het zich ten pligt gesteld, deze tegen te spreken,
en u mede te deelen, wat hij daarvan weet. Dan kan hij
de verzekering geven dat 36 personen, uit de verschillende
provinciën van Nederland, zijn uitgenoodigd, om te worden
gehoord, die voor verre het grootste gedeelte mannen zijn
met practische ondervinding omtrent den aard en den loop
der longziekte onder het vee, en dat het doel der commissie
is om dagelijks drie personen van des morgens 10 tot
des namiddags 4 uur bij afwisseling ieder 2 uur te hooren,
zoodat dat verhoor in 12 dagen zal afloopen. De te be
handelen vraagpunten zijn reeds in het midden der maand
Augustus aau de uitgenoodigden toegezonden, zonder dat
hun iets van geheimhouding bekend werd of gelast is,
terwijl schrijver dezes zeker meent te weten, dat de commissie
dit in geenen deele heeft verlangd, maar integendeel het
aan ieder der uitgenoodigden heeft overgelaten, zich bij
anderen te informeeren, van wie hij vermoed dat zij hier
omtrent meer practische kennis hebben opgedaan dan zij zelf.
Ook heeft de commissie bij de uitnoodiging der personen
er wel op gelet, dat deze niet alleen practische landbouwers
zijn, of zijn geweest, maar ook, dat deze personen voor
een groot gedeelte leden van een Maatschappij van Landbouw
zijn. De zes leden uit Friesland zijn allen leden der Maat
schappij en daaronder de voorzitters en vice-voorzitters,
tevens voorzitters ieder van een afdeeling der meest tellende
leden, benevens nog een lid van het hoofdbestuur, allen
practische landbouwers en veehouders. Schr. dezes heeft
reeds op den 3 dezer aan de uitnoodiging gevolg gegeven,
en kan de verzekering geven, dat meer dan i van de toe
gezonden vraagpunten, allen een op practische ondervinding
gegronde strekking hebhen en ook alzoo worden behandeld.
Dat ook wetenschappelijk gevormde personen worden ge
hoord, ligt geheel in den aard der zaak, daar voor een
groot gedeelte, ook deze een genoegzame practische kennis
van den aard en loop van deze ziekte hebben opgedaan,
om met goed gevolg de beste middelen aan te wijzen, om
dezer» sluipmoordenaar van de welvaart van den veehoudenden
stand in zijn vernielenden loop te stuiten.
Jl. Maandag is te Amsterdam in de Daniël-Stalper-
straat een knaapje van ongeveer 3jarigen leeftijd uit eene
derde verdieping gevallen; het kind was onmiddellijk dood.
Te Berkel en Rodenrijs is een nieuw gekozen raads
lid eenige oogenblikken na zijn installatie, weder in zijn
betrekking geschorst. Het bij de laatste stemming niet
herkozen lid had een bezwaarschrift bij den raad ingediend,
waarin hij beweerde, dat de in zijn plaats tredende geen
lid van den raad kan zijn, omdat hij een kamer verhuurt,
en vuur en licht levert aan de gemeente voor en ten behoeve
der vergaderingen.
Of de raad in deze zaak goed gezien heeft, zullen
Gedeputeerde Staten beslissen.
Een dief maakte zich gisteren nacht meester van
eenige worst uit een vleeschwinkel in de Oeverstraat te
Arnhem. Hij moest daarvoor een ruit door. Om den eige
naar gcene noodelooze schade te berokkenen, heeft hij
eerst de ruit netjes uitgesneden en in de steeg naast het
huis gezet, waarop hij zijn werk verrigtte en na gedanen
arbeid zich verwijderde.
De Landbouw Courant geeft een buitengewoon feest- f
nommer, naar aanleiding van de plegtige opening der nieuwe
gebouwen van de Rijkslandbouwschool met daaraan ver
bonden proefstation te Wageningerj. Het blad herinnert
kort het ontstaan van die school en brengt hulde aan allen,
die tot de oprigting er van hebben medegewerkt, in de
eerste plaats aan den minister Heemskerk, die den vader-
landschen landbouw daarmede weder eene hoogst belangrijke
dienst heeft bewezen.
Men schrijft uit Zwolle aan het U. D.:
«Een naauwkeurig onderzoek naar den aard der zoo zeer
gevreesde aardappel-ziekte in ons vaderland heeft de
overtuiging bevestigd, dat de ziekte haren oorsprong vindt,
of althans zeer bevorderd wordt, door te veel regen. Men
heeft opgemerkt dat in ligte zandgronden, waar de regen
onmiddellijk wegzinkt, geen ziekte wordt aangetroffen. In
ligte kleine streken komt de ziekte sporadisch voor, ter
wijl in de zware klei- en veenstreken, waar men killen
ondergrond heeft, de ziekte zich het ergst voordoet. Ook
na het rooijen heeft men bij proefneming bevonden, dat
aardappelen uit laatstgenoemde gronden het meest aan
bederf onderhevig zijn. Is dit alles zoo, dan zou het aan
te raden zijn, zich voor dezen winter zooveel mogelijk van
zandaardappelen of aardappelen uit de ligte kleistreken te
proviandeeren.»
Bij gelegenheid dat luitenant van W., in garnizoen
te Ketepang Doea, in Jan. jl., met een detachement brieven
afhaalde van Pakan Badak, bleek hem bij den terugkeer
dat de bij de spits ingedeelde fuselier Leenaers vrij onvast
op zijn beenen stond. Hij liet den troep halt houden, ver
ving Leenaers door een inlandsch fuselier en hield den
dronken man bij zich. Deze plaatste zich met het geweer
bij den voet voor zijn luitenant, en vroeg op brutalen toon,
waarom hij geroepen werd, waarop de luitenant van W.
hem eenvoudig gelastte mede naar Pakan Badak te gaan.
Naauwelijks hadden zij 20 a 30 passen gedaan, of de
fourier de Quack, zoon van den heer de Quack van Utrecht,
hoorde dat de grendel van een geweer van regts naar
links werd gebragt. Hij keek om, en zag dat Leenaers
zijn geweer op den luitenant had aangelegd. Door een
spoedige waarschuwing van den fourier kon de luitenant
van W. nog juist bij tijds ter zijde van den weg in de
rimboe springen, terwijl de kogel hem rakelings voorbij
ging. Een schot door den fourier op den misdadiger
gedaan, miste, waarop deze nogmaals zijn geweer afschoot,
zonder evenwel iemand te raken. Leenaers verdedigde zich
voor den krijgsraad met de bewering, dat hij in dronken
schap had gehandeld, doch werd niettemin wegens poging
tot moord, na vervallenverklaring van de militairen stand,
tot 20 jaren tuchthuisstraf veroordeeld.
In een te Liverpool gehouden redevoering verdedigde
de minister van Onderwijs, lord Sandon, de stelling«Kunst
is geen regeringszaak.» Nog nooit, betoogde de minister,
had de bescherming der kunst van staatswege eenig resul
taat opgeleverd.
