HELDEKSCIIE
M NIEUWEIMEPEIt COURANT.
1878. N°. 29.
Vrijdag 8 Maart.
Jaargang36.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
BEKENDMAKING.
Binnenland.
„W ij huldigen
het goed e."
Verschijnt Dingsdag, Donderdag en Zaturdag namiddag.
Abonnementsprijs ppr kwartaal1.30.
h w franco per post - 1.65.
Uitgever AA. BAKKER
I! ure au: MOLENPLEIN N°. 163.
Cz.
Prijs der Advertentien: Van 14 regels 60 Cents,
elke regel meer 15 Cents.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
KI ken Donderdag vertrekt de mail naar Oost-ïndie.
Laatste ligting 's avonds 6 uur.
De sluiting der mail naar Batavia en Padang, te ver
zenden per Stoomschip Voorwaarts," geschiedt voor
drukwerken den 8 dezer, na aankomst van trein IV
(Noordhollandsche Spoorweg), ten 10.58 des avonds, voor
brieven den 9 dezer, na aankomst van trein I, ten 9.47
des morgens.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente
ANNA PAULOWNA maken bekend, dat de jaarlijksche
aanneming van Leerlingen op de Openbare Lagere Scholen
in deze gemeente zal plaats hebben op 1 April c. k.
Ouders of Voogden, die hunne Kinderen of Pupillen
op gemelden datum de School wenschen te doen bezoeken,
worden uitgenoodigd daarvan, vóór den 15 Maart e. k.,
opgave te doen aan den betrokken Hoofdonderwijzer.
De Kinderen moeten den leeftijd van 6 jaren bereikt
hebben en een bewijs van inenting kunnen overleggen.
Anna Paulowna, den 5 Maart 1878.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. E. PERK, Burgemeester.
A. J. DE JONGIÏ, Secretaris.
HELDER en NIEUWEDIEP, 7 Maart.
Een treurmare gaat door de gemeente rondeen harer
nuttigste en meest geachte ingezetenen is baar door den
dood ontvallen. De beer L. Verhey, de ijverige, bekwame
en door zijne beminnelijke hoedanigheden uitblinkende
gemeente-secretaris, is niet meer. Aan eene ongesteldheid
van eenige weinige dagen overleed bij, in den ouderdom
van 58 jaren. Zijn beengaan wordt zeer zeker algemeen
betreurd. Voor zijne echtgenoot en kinderen is bet een
onherstelbaar verlies; groot, zeer groot is dat verlies ook
voor de gemeente, die bij een reeks van meer dan 40 jaren
5)
EEN BEDELAAR TE NEW-YORK,
Tellow begon liet nu tijd te vinden om ook eens aan zijn eigen
zaken te gaan denken; maar in plaats dat Erne hein nu alleen
liet, zooals hij verlangd had, bleef hij met zijn beschermer raeê-
loopen, om op allerlei wijs zijn erkentelijkheid te betuigen. Zijn
vurigste wcnsch was nu maar, dat hij spoedig weêr sterk mocht
worden om aan 't werk te kunnen gaan. Enkele uitdrukkingen
van hem maakten Tetlow nieuwsgierig naar de wijze waarop de
ongelukkige zijn nachten sleet sedert hij nergens meer onder dak
kon komen; hij ondervroeg hem dus dienaangaande.
O, antwoordde Erne, ik heb tot nog toe zeer goede nachten
gehad. Als het te koud is om op straat te blijven, meld ik mij
hier of daar hij een politie-buieau aan. Het is daar eigenlijk geen
heel aangenaam verblijf, want men vindt er altijd een bende deug
nieten die niets anders doen dan zingen, vloeken en leven maken
maar, al kan men er niet slapen, men is er ten minste beschut
tegen de koude. Somtijds, als ik een hoop stroo kan vinden, slaap
ik zeer goed onder den ingang van een kelder. Maar het is van
't jaar mooi weêr geweest, en ik heb meestentijds mijne nachten
in de open lucht kunnen doorbrengen.
Bedoelt ge daarmee, dat ge den ganschcn nacht op de been
blecft?
.Ta, op die wijs gaat 't nog het gemakkelijkst. Gewoonlijk
loop ik om de batterij aan den westkant heen (maar niet langs de
rivier, omdat het daar te hard waait) tot aan de Negen en Vijf
tigste Straat, of daaromtrent; daarna ga ik Broadwav door, dat ik
in zijn gelieele lengte afloop. Als men niet te hard aanstapt, is dat
wel genoeg voor den geheelen nacht.
Twee maal de lengte der stad! riep Tetlow uit. Als ge op
die mauier een mijl of tien aflegt, hoe kunt ge dan slapen?
Ik slaap niet veel, dat is waar, maar liet is toch altijd beter
dan het politie-bureau. Tegen den ochtend, als de zalen voor de
huurkoetsiers en de courantenverkoopers opengaan, loop ik daar
in en vind er een overheerlijke rustplaats. Dan heeft men ook nog
huizen, waarvan de muren verwarmd worden door vuur of stoom
van binnen, en men kan nu en dan tegen die muren nog wel eens
een oogenblikje slaap stelen.
Slaap stelen! mompelde dc ander hij zich zelf. Is die gave
Gods hem dan ook onthouden?
Zij liepen nog eenige oogenblikken zwijgend naast elkander voort,
totdat Tetlow stilstond en zeide dat hij nu naar zijn bureau moest.
Terwijl hij van zijn naamgenoot afscheid nam, herinnerde hij liem,
dat zij elkander den volgenden Maandag zouden wederzien.
In den loop van den middag, terwijl hij voor zijn zaken op weg
was, zocht Tetlow het kerkje op, waarover Erne gesprokeu had
omdat hij daar indertijd als lidmaat was ingeschreven. Het was
een kleiu gebouw van stroopkleurigen steen, opgesmukt met tal
van lijstjes, zuiltjes en veelsoortige ornamenten, alles gekroond door
twee torenspitsjes, die er niet onaardig uitzagen. Daar hij op de
met volle toewijding diende. Groot was de aebting, den
braven man toegedragendit bleek o. a. toen bij voor
eenige jaren zijn zilveren huwelijksfeest vierde, en toen
bij ten vorigen jare den dag mogt beleven, waarop bij
voor 25 jaren de betrekking van secretaris aanvaardde.
Scbier alle gemeentenaren deelden toen in de vreugde van
den man, die, ofschoon tot een aanzienlijken werkkring
geroepen, altijd even nederig was, altijd even voorkomend
en dienstvaardig, ook jegens geringen en behoeftigen.
Nevens zijne betrekking van secretaris der gemeente
bekleedde bij die van secretaris bij de Kamer van Koop
handel en Fabrieken, bij 't bestuur van 't Algemeen
Weesbuis en bij dat van den Polder van den Helder en
Huisduinen. Verder was bij penningmeester van bet
Burgerlijk Armbestuur en opzigter der Algemeenc Begraaf
plaats. De altoos werkzame man vond den tijd om ook
deze betrekkingen met naauwgezetheid te vervullen, en
wist zicli ook in de uitoefening van die functiën ieders
achting en genegenheid te verwerven.
Mogen de weduwe en kinderen troost vinden in de
gedachte, dat bun echtgenoot en vader bij zijn beengaan
van deze aarde de meest vereerende gedachtenis achterliet.
En mogen allen, die den braven man leerden kennen en
waardeeren, zich door zijn uitnemend voorbeeld voelen
aangespoord om hem in zijne voortreffelijke hoedanigheden
na te volgen.
Blijkens een bij bet Departement van Marine ontvangen
telegram, is de oefeningsdivisie, onder bevel van den kapt. ter
zee W. Iv. van Gennep, den 5 dezer te St. Vincent (Kaap-
Verdische Eilanden) aangekomen. Aan boord is alles wel.
Naar wij vernemen zal door de Sociëteit Mars op
20 dezer eene Soiree Litteraire et Musicale worden gegeven
ter gelegenheid van baar negenjarig bestaan.
De laatste opvoering van: Een beroemd proces, inliet
Grand Théatre, zegt bet Illd., was een ware triumf voor
Victor Driessens en zijn gezelschap. De hoofdvertooners
werden in den loop van den avond negenmaal teruggeroepen,
het regende bloemen en Victor Driessens, werd met een
prachtigen lauwerkrans vereerd.
Onze plaatsgenooten zijn morgen, Viijdag avond, in de
gelegenheid dit tooneelstuk in Tivoli te hooren. We ver
deur een bordje ontdekt had, waarop het adres van den koster te
lez^n stond, begaf hij zich terstond naar dien kerkedienaar, die
hem naar den predikant verwees, terwijl deze op zijn beurt hem
adresseerde aan den heer Bumpus, lid van dc kerkelijke commissie.
Laatstgenoemde heer zou 's anderen daags te vier uur in het bij
de kerk behoorende schoollokaal te spreken zijn.
Op het vastgestelde tijdstip begaf Tetlow zich naar de aange
duide plaats en werd hij toegelaten bij den heer Bumpus, een
kleine man met een rooden neus, door wien hij op buitengemeen
beleefde wijze ontvangen werd. Terwijl bij hem zijn geval uiteen
zette, wreef de heer Bumpus, met een peiuzeuden blik, zijn glad
geschoren kin nog gladder; en nadat hij een paar maal met zijn
zakdoek over zijn purperkleurigen neus gestreken had, antwoordde
hij op afgemeten toon:
Ik zal de zaak voor den kerkcraad brengen. Dat is alles
wat ik voor u doen kan. mijnheer Tetlow.
Wanneer houdt de kerkeraad weêr vergadering?
Eerst over een maand, tot mijn spijt; de laatste bijeenkomst
heeft pas dezer dagen plaats gehad.
Dus zal ik dien ongelukkige nog een maand lang den kost
moeten geven?Dat wil zeggen dat ik hem zal moeten vet
mesten, om hem zoo bij uwen kerkeraad ter tafel te laten brengen?
riep de annoncen-makelaar met een zeer verschoonbaar ongeduld.
Wat zal ik u zeggen? Wij zijn verplicht de kerkelijke
registers na te slaan om de aanvraag van uw candidaat in over
weging te nemen. En daarbij, vervolgde de heer Bumpus met
kwalijk verborgen hoogmoed naar de torenspitsjes en dc stroop-
kleurige ornamentjes wijzende wij hebben ons diep in de schuld
moeten steken om dat alles zóó te krijgen!
Tetlow naiu met een hart vol bitteren wrevel afscheid van den
schraperigen kerkvoogd. Toen hij 's avonds bij zijn haardvuur zat,
en onder den invloed kwam van de liefderijke sympathie zijner
vrouw, gaf hij den vrijen loop aan zijn kwaad humeur.
De arme Erne is voor van nacht in Bethlehem onder dak;
maar wie weet wat er over drie dagen van hem worden zal? Hoe
vreemd is het toch, dat er voor dien man geen plaats op de
wereld isWij overige stervelingen zijn, wel beschouwd, als het
ware de cijfers op de lei, naast elkaar gezet voor een vraagstuk,
en het volgende oogenblik zijn we uitgewischt om plaats te maken
voor een nieuwe berekening. De arme Erne schijnt zelfs geen deel
uit te maken van de som die bestemd is om te verdwijnen. Als
hij zijn eigen vader was, zou hij de helft van zijn traetement als
pensioen ontvangen hebben als hij aan een ongeneeselijke kwaal
leed, zou hij een bed in het hospitaal krijgen; als hij een mis
dadiger was, zou het hem aan niets ontbrekenals hij maar dronken
was en zich aanstelde alsof hij weêr den goeden weg op wilde,
zouden de matigheids-genootschappen om hem gaan vechten. Maar
omdat Erne nu zijn eigen vader niet is; omdat hij niet op sterven
ligt; omdat hij eerlijk en matig blijft, daarom werpt de maat
schappij hem uit l
trouwen dat liet den talentvollen directeur van voornoemd
gezelschap niet aan belangstellenden zal ontbreken.
In navolging van andere Rederijkerskamers beeft
Olympia in de buitengewone vergadering van gisteren
bare leden doen kennis maken met andere krachten, dan
die de Vereeniging bezit. Het bestuur bad nl. mejufvr.
Betsy Perk uitgenoodigd eene voordragt te houden, die
hieraan beeft voldaan door de lezing van baar treurspel
„De Tempelwijding te Jeruzalem, 300 jaren na Christus.7'
Tot aanvulling van den avond werd door eenige leden
der Kamer zeer verdienstelijk opgevoerd bet blijspel: Een
partij Piket.
- De 1ste luits. Blijenburg en van Rappax-d, van bet
detachement van bet 1ste regiment vesting-artillerie te
Amsterdam, zijn overgeplaatst bij bet detachement van
dat regiment alhier.
Jl. Dingsdag is door bet Departement van Marine
aanbesteedliet maken van twee woongebouwen voor de
dienst van bet loodswezen aan de haven van IJmuiden,
met den aankleve van dien. Minste inschrijvers de beeren
Gebr. Moorman alhier, ad f 31,200.
De Koning van Italië beeft den gepensioneerden
kapt. ter zee W. F. L. de Vriese benoemd tot comman
deur van de Kroonorde van Italië, en den luit. ter zee
lste kl. C. J. dc Jong Hz. begiftigd met eene groote,
zilveren medaille, als erkenning hunner bewezen diensten
en welgeslaagde poging tot redding van bet brandende en
in gevaar verkeerende Italiaansehe schip Dominico Galliano,
in Nov. 1875 ter reede van Batavia.
Het voornemen moet bij de Regering bestaan om,
nadat de commissie van enquête betreffende de longziekte
bare taak zal hebben volbragt, in Zuid-Holland twee lijnen
van afsluiting te trekken, één binnen welke alle runderen
zullen moeten worden ingeënt, en één binnen welke alle
aan longziekte lijdende en verdachte runderen zullen moeten
worden afgemaakt; binnen de eerste lijn zouden de verdachte
runderen niet worden afgemaakt.
Mr. A. P. de Lange, te Alkmaar, beeft tegen 1 Mei
a. s. zijn eervol ontslag aangevraagd als leeraar in staat
huishoudkunde, statistiek en staatsinrigting bij de Rijks
hoogere burgerschool, aldaar.
Niet zonder een zeker gevoel van verveling herinnerde Tetlow
zich den volgenden Maandag morgen, dat hij Erne ten zijuent
bescheiden had. Was liet een vlaag van moedeloosheid, veroorzaakt
door het voortdurend mislukken zijner pogingen? Was het een
overblijfsel van wantrouwen of een gevolg van zijn eigenliefde?
In ieder geval kon hij niet loochenen, al zou hij niet terstond de
reden hebben weten op te geven, dat hij met zekere koelheid zijn
beschermeling weder zag opdagen.
De advertentie-makelaar zat aan zijn schrijftafel, toen hij een
slependen voetstap in den gang hoorde. Dadelijk daarna werd er
zeer bescheiden op de deur geklopt, en Erne trad met zijn gewon?
schroomvalligheid de kamer binnen.
Zoo, sprak Tetlow koeltjes, zijt ge daar? Ik had u zoo vroeg
niet verwacht.
De arme, die reeds een stap vooruit had gedaan, bleef in eens
staan.
Ik had misschien niet moeten komen, begon hijmaar
Ja, ik weel wel, ik had het u gezegd, hernam Tetlow, die
reeds berouw had over zijn ontvangst.
Erne bleef bij de deur staanschaamrood, bijna bevend. Tetlow
merkte op dat hij er beter uitzag, hoewel zijn kleeding nog alles
te wenschen overliet. Hij verzocht liera, wat naderbij te komen.
Zijt ge verscheidene nachten iu Bethlehem gebleven? vroeg hij.
Eén nacht maar, van Vrijdag op Zaterdag.
Waarom niet langer?
Bethlehem is er niet meer, mijnheer.
Hoe bedoelt ge dat?
Zaterdag ochtend is de inrichting overrompeld door een bende
scluildeischers, die alles zijn komen weghalen. Wij werden allen
zonder veel omslag op straat gezet. Niddock heeft echter het huis
nog niet verlaten. Hij verklaarde dat hij de inrichting ten bate
der schuldeischers zou blijven voortzetten. Maar hij mag zijn koffie
wel wat sterker zetten, als hij op betalende bezoekers wil rekenen.
Die opmerking dwong Tetlow een glimlach af; maar zijn vroo-
lijkheid verminderde spoedig, toen hij bedacht dat hij Erne, nu
deze weêr geen onderkomen had, op nieuw tot zijn last zou hebben.
Hij vroeg zich af, of de bedelaar niet een van die rnenschen was,
die men vergeefs tracht op te heffen, omdat zij de wet der zwaarte
kracht in de menschelijke natuur vertegenwoordigen en men ze.
altijd in de onderste laag terugvindt. In zijn gedachten zag hij
reeds hoe die man zich aan zijn eigen bestaan vastklampte en hem
tot een lastpost werd.
Ik verbeeld me, zeide hij een oogenblik later, dat gij niet
heel veel meer over zult hebben van uwe vijf dollars?
Erne staarde, zonder te antwoordeu, door het geopende venster
na.tr buiten. Het scheen tegelijkertijd een terugblik iu het treurig
verleden eu een blik in de toekomst, die zich niet minder droevig
voordeed. Die vraag over het besteden van een geringe geldsom
herinnerde hem den staat van verlatenheid waarin hij verkeerde en
dien hij niet ten laste van zijn weldoener wilde laten komen.
