damsche Tramwaymaatsehappij zijn de directeuren van
Maurik en van Wijk als zoodanig geschorst.
Door de Maatschappij tot exploitatie van veestallen
en veetransporten te Utrecht zijn in de afgeloopen week
2500 stuks vee naar het buitenland verzonden.
Tusschen Zalt-Bommel en Waardenburg is een 72jarig
landbouwer en een 17jarig jongmensch, die mot een goede
som geld van de Gorinchemsche paardenmarkt terugkeerden,
door drie reizende straatrauziekanten aangevallen, deerlijk
mishandeld en van geld en kostbaarheden beroofd. In de
worsteling heeft echter een der muziekanten van den 1 "jarige
met een tabaksdoos zulk een stomp gekregen, dat hij neer
viel. Ook de twee aangeranden hadden zware verwon
dingen bekomen, later werden de drie personen op den weg
gevonden. De eene aanrander werd terstond in hechtenis
genomen, en de beide anderen was men spoedig meester.
Voor het behoud van het leven van den ouden landbouwer
vreest men.
Door den heer A. Meijers, eenig lid der gefailleerde
firma „de Vlissingsche Handelsbank, is aan zijne concur
rente crediteuren een accoord aangeboden, waarbij hij zich
verbindt, hun ter algeheele kwijting hunner schuldvorde
ringen te betalen 5 pCt. van het bedrag waarvoor die zijn
geverifieerd, boven en behalve hetgeen zij zullen ontvan
gen uit de baten, welke na aftrek van de kosten zullen
blijken aanwezig te zijn en ponds-pondsgewijze zullen
verdeeld worden.
Uit Tolbert schrijft men aan de Prov. Gron. Crt.:
Een onzer ingezetenen slagtte een varken. Toen het dier
gedood en alles naar behooren verrigt was, bleek het, dat
om de tong van de „onreine" een ring zat, ter grootte van
een gewonen vingerring. Dit geval, zoo vreemd als men
nooit iets in het dorp beleefde, houdt de heele buurt bezig.
Naar men zegt, doch hiervoor wil de berigtgever niet
verantwoordelijk zijn, heeft de baas dit varken nooit
hooren knorren of schreeuwen. Is dit waar, dan ligt de
vraag voor de hand, of het niet goed zou zijn alle varkens,
zoowel de viervoetige als de tweebeenige, een ring om
den tong te doen? Men neme die vraag eens in overweging,
dd&r vooral, waar men last heeft van lange, scherpe of wel
van kwaadsprekende tongen.
Een wenk voor allen, die niet ziek willen worden,
vindt men in de Gartenlaube aldus verhaald: Wat weet
gij, lezer, van uw ligchaam en zijne behoorlijke verzorging,
van zijn ontstaan en groei, van het te behoeden voor
ziekten en van de natuurlijke behandeling van eenige ligte
ongesteldheden? Niets. Wij willen door onze kleine herinne
ringen welligt een moeder voor den smartelijken aanblik
van haar stervend kind, of eene liefhebbende moeder voor
een kind in hare gezondheid bewaren. Komt men als
geneesheer aan het tranenrijke ziekbed of aan de legerstede
des doods, ziet men het eenige kind van een gelukkig
menschenpaar in de troostelooze worsteling met den „wurg-
engel" de croup of diphtheritis dan rijst onwillekeurig
de vraag bij ons op: konden deze kwalen niet verhoed,
niet voorkomen zijn geworden? Op deze vragen klopt
het geweten met hamerslagen: aan wie de schuld? Zeker
in duizend gevallen zal er evenmin van schuld sprake
kunnen zijn, als bij onweder of aardbeving, maar evenzeer
moeten wij opregt bekennen, dat bij eenig overleg en
goeden wil de geringe of zware ziekten voorkomen hadden
kunnen worden. Opdat in deze niet gebrek aan kennis
of onverstand als verontschuldiging zou worden ingeroepen,
is het noodig dat men zekere ziekteoorzaken herhaaldelijk
aanwijst en in herinnering brengt.
Laat ons hetgeen wij hier bedoelen met een paar voor
beelden toelichten. Wij begeven ons in gedachten naar
een station van een kleine of groote plaats. Het uur van
vertrek is nog niet aangebrokenin de warme wachtkamer
zitten verschillende personen. Ons oog valt op een paar
allerliefste kinderen, een blonden knaap en een bruinoogig
zusje, welke voor de eerste maal met mama op reis gaan
en schuchter ongeduldig wachten op de dingen die komen
zullen. En die mama moet wel een zeer goede moeder
zijn, want zij heeft die kinderen zorgvuldig ingestopt en
de hals goed met een dikken wollen omslagdoek omhuld,
die zelfs de armen en het lijf omvatten, terwijl nog
bovendien daarover een bonten kraag de kleeding voltooit.
Nu, die zullen niet bevriezen, hooren wij een der aan
wezigen zeggen, en welgevallig neemt de zorgvuldige,
maar dwalende moeder die opmerking voor lof aan.
Doch inderdaad moeten die zweetdroppels, die de kinderen
op 't voorhoofd paarlen, tot andere gedachten brengen.
De kinderen eenigszins van hunne bedekking te ontdoen
is niet de moeite waardde trein zal over een kwartier
komen, en men laat de kinderen ingepakt bij den warmen
kagchel staan. En de trein werd opgehouden en het
kwartier werd een half uur. Eindelijk, daar komt de
trein; allen stuiven naar buiten op het tochtig perron,
bestormen de waggons en zijn blij een plaats te hebben
bekomen. Maar de moeder moet daarbij hare sterk zwee-
tende kinderen aan den scherpen noordoostenwind bloot
stellen
Een ander voorbeeld. Mevrouw A. brengt aan
mevrouw B. een bezoek. Zij komt binnen, gedoscht in
fluweel, zijde en kant. De „mode/' d. w. z. de goede
toon, brengt mede, dat men geen kleederen afdoet. Men
raakt in een geanimeerd gesprek over.... hoogst belangrijke
zaken, de minuten worden uren, tot eindelijk mevrouw A.,
klagende over de hitte van de kamer of den kagchel, haar
bezoek eindigt, men lacht nog over de opgezette kleur en
de roode wangen.... 14 dagen later verneemt men de zware
ziekte van de jonge mevrouw A., die toch altoos zoo
gezond was. Uit de eenvoudige verkoudheid, opgedaan
bij haar laatste bezoek, heeft zich een langere ziekte ont
wikkeld, en de roode rozenwangen maken plaats voor de
witte leliën des doods. Deze voorbeelden mogen nu dezen
of genen overdreven toeschijnen, helaas eischen ligtzinnig-
heid en onverstand der menschen dagelijks nieuwe offers.
Vreemd, dat bij de geringere klasse, die als het meest
gehard wordt aangezien, de onzinnige gewoonte heerscht
om den hals met dikke wollen doeken te omwikkelen, en
die in de warme kamer om te houden. De nadeelige
gevolgen openbaren zich in allerlei ongesteldheden, waar
onder wij willen noemen hoofd- en aangezigtsroos
rheumatische en neuralgische aandoeningen gezigts-
verlamming oog- en oorlijden croup en, ten minste
als door koude vatten begunstigd diphtheritis.
Derhalve, men stelle het ligchaam niet bloot aan te
snelle temperatuurs-veranderingen en vergete daarbij niet,
dat eene warme kleeding de talrijke poriën der huid opent,
welke de deur en <le vensters van het ligchaam zijn en
die men openzet tot intreden der verkoudheid.
Een angstig dik „instoppen" en een lang verblijf in
een warme kamer zijn veel nadeeliger dan een verblijf in
koeler ruimte, bij matige beweging.
Mogen deze wenken bij dit gure jaargetijde, wanneer
zoo groote temperatuur-verschillen zoo duizendmalen
aanleiding kunnen geven tot koude vatten, behartiging
vinden, want het verzuim van den eenvoudigsten gezond
heidsmaatregel kan de bron van treurige en bittere ervaring
worden, terwijl een verstandig willen van de althans zeer
uitvoerige waarneming der omstandigheden het hoogste
ideaal van den geneesheer, om de ziekte te voorkomen,
tot vervulling kan brengen, waarbij men zijne hulp niet
behoeft in te roepen tot herstel van liet gepleegd verzuim.
In 1878 werden voor 3,189,326 p. st. aan boter uit
Frankrijk in Engeland ingevoerd. De waarde van den
gelieeien invoer was 9.954,053 p. st. Nederland zond voor
eene waarde van 21 millioen p. st., Denemarken 11 inillioen,
de Vereenigde Staten voor een millioen en Duitschland
voor 652,493 p. st.
Dezer dagen heeft Dagbladet gemeld, dat de Noor-
weegsche dichter Björnstjerne Björnson uit zijn land gevlugt
was, omdat hij daar wegens majesteitschennis vervolgd werd
nadat hij den Koning tot een duel zou uitgedaagd hebben.
Björnson spreekt nu in een brief aan de Neue freie Presse
dit verhaal tegen.
Een nieuwe zeeslag heeft plaats gehad tusschen de
Chilianen en de geallieerden (Peruanen en Bolivianen), en
wel bij Iquique. De laatsten werden geslagen. De Peru-
aansche korvet Pilcomaya werd genomen.
Dezer dagen is een Brusselsche schilder tot acht
dagen gevangenisstraf veroordeeld. De man had zich,
wandelende over de straat, even bij den neus gegrepen.
Het geheim van die vreemde, doch schijnbaar geheel on
schuldige handeling bestond, naar de bladen zeggen, hierin,
dat de schilder een agent in burgerkleeding, een zooge-
naamden „stillen agent," ontmoette en dezen door zijn
greep als een „mouchard" aanduidde.
In een donkeren nacht, in den vorigen winter, zag
de nachtwacht van zeker Russisch dorp een slede, door
een paard getrokken, voor de herberg stilhouden. Er
waren drie gedaanten in, die op zijn herhaald geroep geen
antwoord gaven, maar onbewegelijk bleven zitten. De
nachtwacht durfde de zaak alleen niet aanhij ging daarom
naar de overheid van het dorp en verhaalde dat er verdachte
personen waren aangekomen.
Een half uur daarna waren al de dorpelingen bij de
herberg bijeen, maar ondanks de dringende aansporingen
van den burgemeester waagde niemand het, de geheimzinnige
gedaanten te naderen. Eindelijk nam een vrouw een kloek
besluit; zij ging, met de woorden: „ik moet toch eens
sterven," moedig op de slede los, zag een der gedaanten
vlak in het gezigt, maar deinsde met een luiden kreet terug,
en nam de vlugt. Al de dorpelingen volgden haar voorbeeld,
en niemand wist wie de geheimzinnige gedaanten waren.
Eerst den volgenden morgen ontdekte men, dat in de
slede drie lijken zaten, en een geregtelijk onderzoek bragt
aan het licht, dat den vorigen avond in een naburig dorp
drie paardendieven op heeter daad betrapt en door de
woedende boeren doodgeslagen waren. De boeren hadden
de lijken in een slede gezet en het paard voortgejaagd en
zoo waren de onwelkome gasten bij de herberg aangekomen.
Onlangs kwam het proces tegen de boeren, die de dieven
gedood hadden, in behandeling. De beschuldigden werden
vrijgesproken.
V isolitoeristen.
De schelvischvangst is belangrijk verbeterd; er kwamen gisteren
vele schuitjes binnen met 2 a 300 stuks, een zelfs met 600. De
prijs varieerde nog al sterk, naar gelang de schuitjes vóór of na
het vertrek van den laatsten treiu binnenkwamen. Kabeljaauw is
er ook genoeg gevangen. Deze houden de visschers evenwel meest
in hun bun, totdat er weer stormweer komt en de prijs dan zooveel
te hooger is. Rog is weinig aangebragt en gaat tot goede prijzeu
van de hand.
Benoemingen, enz.
De luit. ter zee 1ste kl. A. P. Hooghwinkel wordt, ter zake
van in en door de dienst ontstane ligchaamsgebreken, op pensioen
gesteld ad f 2225 's jaars.
Bevorderd tot luit. ter zee 1ste kl. die der 2de kl. II. van den
Pauvert.
De luit. ter zee 2de kl. R. C. van der Meulen, dienende aan
boord van het ramschip Guinea, wordt met den 30 dezer op non
activiteit gesteld en met den 1 December vervangen door den luit.
ter zee 2de kl. N. W. van Ammers.
De luit. ter zee 2de kl. C. A. de Brauw wordt met den 1
December geplaatst aau boord van het schroefstoomschip Alkmaar.
Staten-Generaal.
Tweede Mainer.
Zitting van Dingsdag 25 November. Het begrootingsdebat is
voortgezet. De heer Heydenrijck weet den toestand van het oogen-
blik aau de magteloosheid der liberalen en betoogde, dat de regter-
zijde eenstemmig is in den strijd voor regt voor allen; de lieer
Barge achtte Grondwets-herziening niet noodig; de heer Gratama
drong aan op censusverlaging en bespoediging van de invoering der
onderwijswet; de heeren Mirandolle en Mees wilden de daden der
regering afwachten de heer Kool bestreed de militaire politiek der
regeringde heer VVassenaer wil censusverlaging binnen de grenzen
der Grondwetde heer Lohman bestreed de afstemming (Ier be-
grooting om redenen daarbuiten. Bijna allen bestreden de rede
van den heer van Houten.
Zitting van Woensdag 26 November. Voortzetting der alge-
meene beraadslaging over de Staatsbegrooting voor 1880. De heer
Brouwers betoogt de onmogelijkheid om de nieuwe Schoolwet uit
te voeren en beweert dat de heer Kappeyne, die onmogelijkheid
beseffende, is afgetreden; de heer Idzerda houdt vol dat, als de
natie kennis kon nemen van de stukken betreffende de ministeriële
crisis, zij een gunstiger oordeel zou vellen over het onlangs afgetreden
Kabinet. Laatstgenoemde spreker deed o. a. de vraag of de regering
ook eene specifieke opgaaf kan geven omtrent de kosten van de
invoering der onderwijswet. De heer Hutgers van Rozenburg be
pleitte de regten der liberale partij om aan 't bewind te zijn; hij
drong aan op weder-indiening der bekende Kanalen-wet en uitte
vree3 omtrent de optreding van den tegenwoordigeu minister van
Oorlog. In Indische aangelegenheden hoopte spreker dat de tegen
woordige regering het voetspoor zou volgen van den ex-minister
van Rees, aan wiens maatregelen men te danken heeft hel succes
n Atsjin.
Aan de Memorie van Beantwoording van den minister van Oorlog
op het Kamerverslag ontleenen wij het volgende:
„Ten opzigte van de positie Helder stelt de minister meer prijs
op de verdediging van de haven en de reede, dan op die der toe
gangen tot deze laatste. Bij het verbeteren van deze positie hadden
dan ook, naar zijne meening, de werken, bestemd voor de ver
dediging van de haven cn de reede, in de eerste plaats onderhanden
behooren genomen te zijn.
Voor deze verdediging moet, in verband met dc bestaande batterij
Wierhoofd, het in aanbouw zijnde koepelfort op de Harssens strekken.
Het spreekt van zelf, dat aan dit fort groote sterkte moet worden
gegeven en dat het met vuurmonden van groot kaliber moet worden
bewapend, daar tot voorwaarde moet worden gesteld, dat het fort
den strijd tegen een sterke vijandelijke vloot moet kunnen voeren
en aan haar aanvallen moet kunnen weerstaan.
Aangezien de kustbatterij van het fort Kijkduin alleen bestemd
is, om den toegang door het Schulpengat te verdedigen, behoeft
dit fort niet meer te worden verbeterd dan noodig is, om de tor
pedoversperring, waardoor dit zeegat zal worden afgesloten, voldoende
onder zee te houden.
Ook de verdediging van de positie Helder aan de landzijde kan
op eenvoudige wijze geschieden."
In antwoord op eenige vragen en opmerkingen, zegt de minister
van Oorlog, dat hij het zeer betreurt, dat, ondanks de vele maat
regelen, die hiertegen bij voortduring genomen worden, het mis
bruik van sterken drank, waaraan ook militairen zich schuldig
makeu, niet geheel is nit te roeijen. Maar dat misbruik is, helaas
een volkskwaal, en aan een nationaal leger, gelijk het Nederlaudschc
is, zijn niet alleen al de deugden, maar ook de ondeugden eigen
van het volk, waartoe het behoort. Zoolang dus die verderfelijke
kwaal onder ons volk heerscht, zal ook ons leger niet vrij daarvan
zijn. Toch is er, dank zij de gestrengheid waarmede tegen dronken
schap van militairen wordt gewaakt, en het verwijderen uit de
gelederen van die militairen, welke zich als onverbeterbare dronkaards
doen kennen, bij vergelijking met vroeger veel verbetering te
bespeuren. De ergerlijke voorvallen, die nu cn dan nog wel eens
voorkomen, mogen in geen geval het geheele leger verweten worden.
Dit geldt ook het dragen van wapenen buiten dienst, eene zaak,
waarop door de militairen groote prijs wordt gesteld. De militair,
die misbruik van zijn wapen maakt, wordt gestreng gestraft en
hem wordt bovendien het dragen van wapenen buiten dienst voor
geruimen tijd ontzegd.
Bij het ten uitvoer brengen zijner organisatieplannen zal de
minister van Oorlog voorstellen om de tractemenleu der luitenants
en der kapiteins eenigszins afhankelijk te maken van liet aantal
dienstjaren, dat zij in hunne rangen hebben doorgebragt.
De minister van Oorlog heeft inlichtingen verschaft op het
adres van jhr. A. L. 1'. van de Spiegel, kapitein der artillerie te
Willemstad, houdende verzoek om, tengevolge van eene hem opge
legde straf, zijne zaak door een krijgsraad te doen onderzoeken.
Uit die inlichting blijkt, dat ook de minister de klagt ongegrond acht.
FranKrijK.
De uniform, die Prins Louis Napoleon op den dag
van zijn overlijden droeg, is, volgens Bonapartistische
bladen, teruggevonden.
Te Argenteau is een knaapje van drie jaren door
een haan aangevallen, die het kind niet slechts doodelijk
verwondde, maar het zelfs de oogen uit het hoofd ge
haald heeft.
Engelana.
De veranderingen, sedert het sluiten van het Oosten-
rij ksch-Duitsche verbond in de betrekkingen tusschen
Frankrijk en Engeland gekomen, zijn het onderwerp van
een artikel in den Standard, onder de Engelsche bladen
het eerste, dat zich zoo categorisch hierover uitlaat. De
Standard zegt aan Engeland de vriendschap op. In 1876,
toen het Kabinet van Sint-Petersburg op nieuw voor den
dag kwam met de eischen die den Kriin-oorlog hadden
doen ontstaan, zou Frankrijk zijne wonden hebben moeten
vergeten om Rusland aan te vallen en dusdoende aan
Engeland de vernedering van een bekentenis van magte
loosheid te besparen. Frankrijk echter zeide: „dit raakt
mij niet;" en in deze zorgelooze houding was blijkbaar
zekere spijt of wrok te erkennen; er lag iets in als trok
Frankrijk van de gelegenheid partij oin Engeland te
herinneren„gij hebt mij aan mijn lot overgelaten."
„Wij," dus vervolgt liet Londensche blad, „herhaalden
toen dat een politiek van wrok niet was een goede politiek
en als Frankrijks diplomatieke overleveringen onwaardig
moest aangemerkt worden; wij voegden er zelfs bij, dat
zeer waarschijnlijk Frankrijk zou zien, dat Engeland geheel
alleen kan doen wat gedaan moet worden of zich de
noodige bondgenooten kan weten te verschaffen om zijn
oogmerk te bereiken. Het defensief verbond, pas tusschen
Duitschland en Oostenrijk gesloten, heeft wel is waar
volstrekt niet ten doel Frankrijks gevoeligheid op te
wekken, maar zal niettemin onze naburen in staat stellen,
zei ven te kunnen oordeelen of hetgeen wij toen zeiden
gegrond was en of onze voorspellingen al dan niet zijn
uitgekomen." Daarna treedt de schrijver van het artikel
in een onderzoek van de uitwerking van het Oostenrijksch-
Duitsch verbond op Frankrijk, en nu leest men: „Het
verbond is tegen geene der mogendheden, dus ook niet
tegen Frankrijk gerigt. Maar het kan niet anders dan
paal en perk stellen aan zekere welbekende wenschen,
welke men bij voortduring koestert, zonder juist er van
te spreken. En toch is het zeker, dat dit het eenige
middel is om tot een practisch doel te geraken. Zoolang
de inzigten van Duitschland en Oostenrijk blijven wat zij
zijn, zal de handhaving van hunnen invloed van groot
gewigt wezen voor de Engelsche politiek. Een goede
verstandhouding tusschen Engeland, Duitschland en Oosten
rijk is de natuurlijkste aller alliantiën, de alliantie die de
meeste waarborgen geeft voor de handhaving van den
Europeschen vrede."
Aan de Admiraliteit is dezer dagen rapport gezonden
over de torpedo-manoeuvres, welke in den nazomer te
Portsmouth hebben plaats gehad. Het gold de vraag of
een vijandelijk escader torpedo-bevestiging forceeren kan.
Het antwoord luidde bevestigend. Bij het einde dei-
manoeuvres was het gelukt een vrije geul voor invaart in
de haven te maken. In geval echter van een werkelijk
gevecht, zouden daar zoovele schepen en menschenlevens
mede gemoeid zijn, dat de scheidsregters van oordeel waren
op dezen grond, aan de verdedigers den palm der over
winning toe te kennen. De dertig toegevoegde scheids
regters waren het daarmede niet eens; zij meenden, dat in
tijd van oorlog dergelijke consideraties dikwerf niet in
aanmerking kwamen. De uitvoerbaarheid is bewezen en
dat is voldoende. De Admiraliteit schijnt zich bij deze
conclusie te zullen aansluiten.
Oultscmand.
De 82 jaren, die Keizer Wilhelm reeds telt, verhinderen
niet, dat de grijze Keizer nog met jongelingsvuur het
jagtvermaak bijwoont niet alleen, maar zijn hand is nog
vast, zijn oog is nog scherp. Dit toonde hij op een jagt-
partij, welke ook de Koning van Saksen, diens oudste zoon
en de Grootvorst Wladimir van Rusland bijwoonden. De
laatste was de gelukkigste jager, daarna volgde de Koning
