Naar het Dagblad verneemt, zullen HH. MM. de
Koning en de Koningin, die voornemens zijn 22 April a. s.
hun jaarlijksch bezoek aan Amsterdam le brengen, vandaar
een uitstapje maken naar België. Van Brussel terugge
keerd, zullen HH. MM. een maand op het Loo vertoeven,
waarna Z. M. de Koning van 1 tot 15 Juni te Carlsbad
en H. M. de Koningin met Prinses Wilhelmina te Kis
singen verblijf zullen houden.
Aan de oproeping van de commissarissen der Maat
schappij van Weldadigheid om die instelling geldelijk te
steunen en zoodoende haar voortbestaan mogelijk te maken,
is in zeer ruime mate voldaan. Uit tal van plaatsen
kwamen zeer aanzienlijke bijdragen in en ofschoon van
verscheidene gemeenten de opgaven nog worden tegemoet
gezien, zoo is het een zeer verblijdend feit dat de collecte
volkomen is geslaagd.
Voorloopig kan worden medegedeeld dat tot 29 Februari
was ontvangen aan giften een bedrag van p. m. f 32,700
(twee-en-dertig duizend zevenhonderd gulden).
Jl. Zaterdag middag te 6 uren ving in „De Oude
Doelen" te 's Hage de maaltijd aan ter eere der Transvalers.
Ongeveer 90 gasten waren aangezeten in de met groen
en bloemen en een vlaggentrophee versierde zaal. De burge
meester was gezeten tusschen den Staats-president en den
heer Du Toit, die aan zijn linkerhand prof. De Vries had,
daarna generaal Smit, terwijl rechts van den president
prof. Fruin was gezeten, op wien de heer Beelaerts volgde.
Verder werden de Kamerleden Van Naamen, W. K. Van
Dedem, Schaepman, A. Van Dedem, T. Mackay, Wintgens,
De Bruvn Kops, Keuchenius onder de aanzittenden op
gemerkt.
De „spijskaart" was echt Hollandsch ingericht, aanvangende
met erwtensoep en eindigende met „nagerecht."
Dr. Du Toit ging voor met een kort gebed, waarna de
maaltijd aanving.
Vrijdag, na afloop van het diner, dat de heer Beelaerts
van Blokland gaf ter eere van de Transvaalsche deputatie,
begaf deze zich naar een receptie bij den minister van
Staat, graaf Van Lvnden van Sandenburg, die, gelijk men
weet, tijdens den jongsten Transvaalschen vrijheidsoorlog,
toen hij aan het hoofd stond van het Ministerie van
Buitenlandsche Zaken, bemiddelende stappen bij het Kabinet
te Londen deed beproeven.
Op deze receptie maakten de Transvaalsche heeren als
vanzelf kennis met verschillende autoriteiten.
Zaterdag ochtend nadat het Bestuur van den Vredebond
zijn opwachting bij de deputatie had gemaakt, ontving zij
een afgevaardigde der Amsterdamsche Scherpschutters-
Vereeniging, overbrenger van de uitnoodiging tot den in
den hoofdstad ter eere van de vertegenwoordiger der Boeren
te houden schietwedstrijd, welken de Transvalers beloofden
op 14 Maart a. s. te zullen bijwonen.
Om 12 uren kwam een commissie uit het werklieden
verbond „Patrimonium" de afgevaardigden begroeten.
Vrijdag onderhielden zij zich met den zendingsdirector
Donner.
De leden der deputatie namen Zondag deel aan de gods
dienstoefening in de Kloosterkerk onder het gehoor van
ds. Van der Flier.
Gisteren deed de adviseur der deputatie, jhr. Beelaerts,
de gasten rondleiden op een bezoek aan het Diaconie-
Weeshuis te 's Hage.
En alvorens des avonds ter receptie bij den voorzitter
der Tweede Kamer te verschijnen, brachten de leerlingen
der H. B. S. voor jongens het driemanschap eene serenade.
De minister van Oorlog bood den heeren de gelegenheid
renden invloed op hem uitoefenen, hersenen en hart en elke
beweging verlammen, want Walter, die hem op den voet was
gevolgd, schoof zijn vriend, die stokstijf was blijven staan, ter
zijde. En toch was het geen Medusahoofd, dat bleek van schrik
den indringer aanstaarde, integendeel, het was eene prachtig
schoone vrouw, betooverend van bekoorlijkheid, die juist het
hart van den man, die voor haar knielde, in laaien gloed had
gezet.
Eene lamp, die op eene console stond, wierp haar volle licht
op dat tooneel, dat voor een onpartijdig toeschouwer iets boeiends
moet hebben opgeleverd, en toch het doodvonnis bevatte van den
man, die, als in een stecnen beeld veranderd, tegen de deurpost
leunde.
Een domino, achteloos over een stoel geworpen, op den grond
een zwart lxalf-masker, een roode sjaal en een snoer losgerukte
paarlen, vormden de mise-en scène van dit nachtelijk tooneel.
Nora lag, meer dan zij zat, op den lagen divan. Het Moorsche
kostuum met het op de borst uitgesneden jakje en de rijke
paarlsnoeren, met het met gouddraad doorweven zijden kleed,
dat de heerlijke gestalte zoo weelderig omhulde, paste volkomen
bij hare zonderling schitterende schoonheid en dronken van liefde
zag de man, die daar voor haar op het tapijt knielde en hare
handen met zijne kussen overdekte, tot haar op.
Maar thans wendde hij verschrikt het hoofd om; hij staarde
de nachtelijke indringers aan alsof het spookgestalten waren.
„Erwin," riep hij ontzet en „Erwin" herhaalde eene bezwij
mende stem op den divan.
Nu eerst kwam er weêr leven in den man, die nog altijd als
vastgenageld aan de deur stond. Een enkele kreet van woede
en smart, een heesch geluid, als dat eens tijgers, ontwrong zich
aan zijne borst, en hij snelde vooruit, met iets blinkends in de
opgeheven rechterhand, en nog vóór de schuldige kon opstaan,
weerklonk een schot door den stillen nacht.
Als een echo weerklonk Nora's hartverscheurende kreet, die
den woedende eenigszins tot zichzelven bracht, en toen de rook-
en de kruitdamp optrokken, stond de knielende doodsbleek en
ongedeerd van den grond op, en ving hij Walter, die wankelend
naar een stoel greep, in zijne armen op.
In het beslissende oogenblik had deze zich omgewend en zich
voor Erwin geworpen; de kogel was hem door den schouder
gegaan.
Nu was echter ook de waanzin gebroken, die den toornigen
man het wapen had doen ter hand nemen; luid snikkend wierp
hij zich aan de borst van Walter, die hem met de laatste kracht
van zijn bewustzijn aan het hart drukte.
„Omhelst elkander gij zijt broeders!" stamelde hij met
eene gebrokene stem, „richt het hoofd op, Erwin, op uw voor
hoofd brandt geen Kain's teeken!"
„Een geneesheer, een geneesheer," schreeuwde Erwin, toen de
gewonde ineen zonk, „roept menschen hier, wekt de bewoners
op hij sterft!"
Dat was echter onnoodig; werd het schot buiten 's huis ook
op rekening van de karnavalsvreugd gesteld, de bewoners van
het huis sprongen verschrikt het bed uit en wierpen zich in
hunne kleederen. De schel van mevrouw Mauberts kamer klonk
driftig en luide het geheele huis door met steeds korter
tusschenpoozen, en het dienstmeisje verscheen verschrikt op den
drempel.
De eerste, de eenigste, die meester over zichzelve werd, was
Nora. Zij drong de ongeroepen getuigen de kamer uit en gren-
aan om de militaire inrichtingen te bezichtigen en zich
van de legerzaken op de hoogte te stellen.
Generaal Weitzel onderhield zich in het bijzonder met
den Transvnalschen leger-kommandant, generaal Smit.
Het ontbreekt dus de Transvaalsche deputatie te 's Hage
waarlijk niet aan blijken van belangstelling.
De heeren dr. F. Pijper, te Eenigenburg, en Oh. J.
Pol vliet, te IJmuiden, zijn o. a. benoemd tot gewone leden
van het Historisch Genootschap.
In den toestand van den gepensioneerden vice-admiraal
Gregorv is zulk eene gunstige verandering gekomen, dat
de zieke niet alleen buiten gevaar, maar ook reeds op weg
van beterschap bevindt. (Vad.)
Eene koe, afkomstig van den heer v. d. Burg, van
Opeinde, thans eigendom van den heer W. Atsma te
Oostermeer, heeft in drie jaren tijds twaalf kalveren ge
worpen. Het eerste jaar twee, verleden jaar zes en dit
jaar vier jongen. Dit laatste geval is vooral daarom zoo
bijzonder, omdat de vier jongen betrekkelijk groot en allen
levend en levendig zijn en eene groote overeenkomst in
de kleur van het haar hebben.
Bij arrest van gisteren heeft het Gerechtshof te
Amsterdam bevestigd het vonnis der Arrondissements-
Ilechtbank te Alkmaar, waarbij Hendrik de Vries, ter zake
van het tegen geld inwisselen van een waardeloos papier,
inhoudende 40 goede wenschen in plaats van de betalings
belofte van 40 gulden, tot 6 maanden celstraf is veroordeeld.
De strooper M. v. Zwol, te Terwispel, bekend door
zijne advertentie van dankbetuiging in een nieuwsblad aan
den jachtopziener D. Stobbe gericht, is deswege door den
officier van justitie te Heeren veen geverbaliseerd en tegen
hem 45 dagen celstraf en f 25 boete geëischt.
Omtrent den diefstal in het Postkantoor te Breda
wordt nader gemeld, dat de brandkast, zonder uiterlijke
teekenen van geweld, geopend is en daaruit zijn ontvreemd
36 aangeteekende brieven, te zamen inhoudende aan Neder-
landsche bank- en muntbiljetten f 16295, 1 aan Belgische
bankbiljetten 3000 francs, benevens onderscheidene effecten,
De brieven zijn vermoedelijk op het kantoor van hun enve-
loppes ontdaan, want deze heeft men in een kistje in de haven,
waaraan het kantoor ligt, gevonden. De inbraak moet
waarschijnlijk 's nachts tusschen 12 en 4 uur zijn geschied.
Ook aan ramen of deuren zijn geen sporen van geweld
ontdekt. De justitie is de dader nog niet op het spoor.
Naar men aan de Amsterd. Crt. mededeelt, zou de
verhuizing van dr. Mezger van Amsterdam naar 's Hage
het gevolg zijn van te lioogen aanslag in de plaatselijke
belasting. Hij zou aangeslagen zijn naar een inkomen van
f 120,000, terwijl hij beweert, dat dit niet de helft zou
bedragen.
De Rotterd. correspondent van het U. D. schrijft
naar aanleiding van de tocht van het Transvaalsche drie
manschap door Rotterdam: „De verschijning der Boeren
werkte wel een beetje ontgoochelend. Er was zoo niets te
zien aan die drie mannen met hooge cvlinderhoeden op,
die hun diep over de ooren zakten. Kriiger is een zware
gestalte, met een vreemdsoortig gezicht, waarvan alle
onderdeelen een weinig „verzakt" schijnen. Zijn onderlip
hangt, zijn wangen hangen, ja zelfs cle wallen onder zijn
oogen hangen laag af. Innemend is dat gezicht niet; maar
het boezemt vertrouwen in. Smit heeft iets gentlemanlike
over zich; zijn gelaat, dat gedeeltelijk door een zwaren
baard bedekt is, neemt in; hij heeft iets vreemds in zijn
blik, zijn oogen staan iets dichter bijeen dan normaal is,
maar overigens heeft hij een flink voorkomen. Dutoit is
klein en heeft een zeer levendig voorkomen, maar tevens
delde de deuren, spoorde Robert aan van liet rijtuig, dat nog
altijd voor de deur wachtte, gebruik te maken, om geneeskundige
hulp te halen, en zorgde zelf, hoezeer zij ook over het geheele
lichaam beefde, voor water en linnen doeken.
Als wezenloos knielde Erwin naast den vriend, dien zijne
misdadige hand had getroffen eerst toen Nora naderbij trad
en zijn blikken over hare gestalte, over haar karnavalscostuum,
dat zulk een schreeuwend contrast vormde met den ernst van
dat oogenblik, zweefden, huiverde hij als onder den indruk van
iets ontzettends. Zij wilde het voorhoofd en de slapen van den
gekwetste met sterk reukwater betten, maar toen zij nederknielde
om dat te doen, hield Erwin de hand beschermend over hem en
als vernietigd week zij terug.
Maar hare verschijning vestigde toch zijne gedachten op het
geen noodzakelijk"was; hij deed zelf, wat hij haar verbood. Hij
wreef Walters bleeke voorhoofd met het sterk riekende water;
hij opende zijn jas, zijn hemd, dat rood gekleurd werd door het
warme bloed, dat uit de wonde gudste, en drukte er een natten
doek op.
Mevrouw Maubert verscheen haar kreet, niets meer dan
een tooneelgil, werd door hem niet eens opgemerkt, noch sloeg
hij er acht op; het fluisterende gesprek der beide vrouwen, de
uitroepen van verbazing en ontzetting, de gevraagde en gegeven
inlichtingen, drongen als verwijderende geluiden slechts even tot
zijn oor door.
Daar Erwin verwijt noch klacht slaakte, daar hij niets scheen
te zien dan dien eenen, wiens lippen hij nu en dan met water
bevochtigde, verstomde ook ten laatste het angstige gefluister
der vrouwen het werd doodstil in het kleine vertrek.
Beneden hoorde men luidruchtig gelach en woest getier; het
was eene schare door den wijn bevangen vastenavonds-zotten,
die juichend huiswaarts trokken in den door starren verlichten
nacht, maar voor hen, die hier boven angstig op geneeskundige
hulp wachtten, overstemde het tikken van de pendule, die hen
herinnerde, dat de tijd tot redding onverbiddellijk voortsnelde,
dat dolzinnig gejuich. Telkens hoorde men het naderen van
een rijtuig, dat echter telkens weder voorbijreed De zenuwen
der wachtenden werden op de pijnbank gespannen, maar geen
opbeurend woord van troost, van angst of liefde ging van hart
tot hart.
Mevrouw Maubert kon het niet langer verdragen, de stilte
viel haar pijnlijk en zij verwijderde zich onbemerkt uit de kamer.
Voor de tweede maal vermande Nora zich en naderde de
beide mannenhem, die daar onbewegelijk nederlag en hem, die
over hem waakte. Zij was schoon als de engelen, die na hun
val de herinnering aan het paradijs tot hun eeuwige straf met
zich omdragen als sombere vlammen gloeiden die wonderbare
oogen in het bleeke gelaat, zij knielde langzaam neder en vouwde
de handen, haar blikken vast op hen gevestigd, de angst der
verwachting op de sidderende lippen, naar wier kus hij nog
voor een paar minuten zoo gloeiend smachtte.
Alsof zij eene vreemde ware, zoo onverschillig richtte hij het
oog op haar; hij drukte den doek va8ter op de wond en boog
zioh over den bewustelooze.
„Erwin," zeide zij zacht, „Erwin, spreek tot mij, om Gods
wil, spreek
Bij den klank dier tecdere, geliefde stem huiverde hyhij
zag op, alsof hij zich moest herinneren, sloeg de handen voor
zijn ontroerd en vertoornd gelaat en snikte luid.
Wordt vervolgd.)
iets sluws, ik zou liever met Krüger en Smit dan met Dutoit
omgaan.
Bultenlana.
Uit Soudan zijn de laatste dagen belangrijke berichten
gekomen. De Engelsehe troepen hebben eene glansrijke
overwinning behaald op de „opstandelingen," zooals de
volgelingen van den Mahdi altijd nog heeten. Ziehier
nadere bijzonderheden
Het gevecht duurde drie uren en de vijand bood een
hardnekkigen en wanhopigen tegenstand. Zijn getalsterkte
wordt op 10,000 man geschat en zijn verliezen zijn zeer
ernstig. Er werden 900 lijken in de verschansingen
gevonden. Voorts brachten ook de operatiën der cavalerie
hem verdere verliezen toe, zoodat er minstens 1400 man
buiten gevecht werden gesteld. Het verlies der Engelschen
bedraagt 28 dooden en 142 gekwetsten terwijl twee man
worden vermist.
De Engelsehe strijdmacht bestond uit 3000 man infan
terie, 750 cavaleristen, zes mitrailleuses en 8 kanonnen
van klein kaliber.
Te Londen twijfelt niemand er aan of de dynamiet-
aanslagen op verschillende stationsgebouwen zijn het werk
der Fenians en daar O'Donnovan Rossa in Amerika reeds
eenigen tijd geleden openlijk verkondigde, dat de Ieren
zooveel mogelijk openbaar en bijzonder eigendom, zonder
op gevaar voor menschenlevens te letten, in de hoofdstad
vernielen moesten, ja zoo mogelijk geheel Londen in puin
doen verkeeren, heeft dit vermoeden veel grond van
waarschijnlijkheid. De ontploffing op het Victoria-station
zou vreeselijke verwoestingen hebben aangericht als de
helsche machine 20 minuten vroeger haar uitwerking had
gedaan, want even na middernacht is de drukte er juist
buitengewoon groot.
De verbittering, die gaandeweg in Engeland tegen de
Ieren ontstaat, zou Parnell en zijn staatkundige vrienden
nog wel eens duur te staan kunnen komen. De Times
laat zich althans op de volgende wijze uit: ,,'t Is tamelijk
duidelijk, dat wij hier met een dier lafhartige aanslagen
te doen hebben, waardoor de Ieren de zaak der onafhankelijk
heid van Ierland meenen te kunnen bevorderen. Na de
reeds daarvan geziene bewijzen is het zeker niet onchriste
lijk aan te nemen, dat de hoofden der land-liga, als zij
willen, grooten invloed op de dynamiet-helden kunnen
uitoefenen. Zij zullen verstandig handelen als zij dien
invloed aanwenden om uitspattingen te onderdrukken, daar
de Britsche natie, ondanks haar lankmoedigheid, onmogelijk
zich op den duur dat vermoorden van onschuldigen kan
laten welgevallen en verplicht zijn zal om het onvoldoende
der tegenwoordige maatregelen langs wettigen weg aan te
vullen met bepalingen, die voor de thans nog geduld
wordende Ieren wel eens bijzonder onaangenaam zouden
kunnen worden."
De Regeering heeft inmiddels besloten vriendschappelijke
vertoogen tot de Vereenigde Staten te richten en te wijzen
op het feit, dat Amerikaansche burgers samenspanningen
en aanslagen, met gebruik van dynamiet, tegen personen
en eigendommen in Engeland voorbereiden en ten uitvoer
brengen.
Woodhouse, de kapitein van de Nisero, het op
de Atjehsche kust gestrande Engelsehe schip die den
25 Januari van Penang naar Engeland vertrokken is, deelt
in de Penang Times het volgende mede:
„Toen de schepelingen des nachts van het gestrande
schip aan wal kwamen, vonden zij inlanders op het strand.
De kapitein gelastte zijn Chineeschen kok hun te zeggen,
dat zij Engelschen waren en hun om bijstand te vragen.
Kort daarna kwam de radja van Bangah met 50 gewapenden
en voerde hen gevankelijk naar het dorp.
Den volgenden avond werden zij overgeleverd aan den
radja van Tenom, die inmiddels met 40 volgelingen was
aangekomen. Met moeite kreeg de kapitein den ochtend
daarop verlof om aan boord te gaan. Vijf of zes inlanders
vergezelden hem bij dien tochten al wat hij er van meê-
bracht, chronometers, klokken en al wat waarde had, werd
door den radja in beslag genomen, terwijl deze ook ver
klaarde, dat het wrak nu zijn eigendom was. Na een verblijf
van 3 of 4 dagen te Pangah, werden de schepelingen naar
Tenom gezonden en daar 8 dagen gevangen gehouden,
waarna zij verder binnenslands werden vervoerd.
„19 December kreeg kapitein Woudhouse eindelijk van
den radja vergunning om naar het Hollandsche oorlogsschip
te gaan, op hetwelk zich de Engelsehe consul Kennedy
bevond. Hij moest echter beloven te zullen terugkeeren,
daar anders zijn neef, die meê gevangen was, gedood zou
worden. De tweede machinist, die zeer ziek was, en de
Chineesche kok mochten hem vergezellen. Later bleek, dat
de schepelingen naar het gebergte waren vervoerd. De
kommandant van de Pegasus ontving toen een schrijven
van den tweeden stuurman (van de Nisero), meldende dat
de eerste stuurman krankzinnig was geworden en 12 der
manschappen ziek lagen, en vragende waarom zij niet bevrijd
werden. Kapitein Woodhouse prijst zeer de bejegening, die
hij na zijn loslating van de Nederlanders ondervond."
Na ongeveer twee maanden in de Londensche Dier
gaarde vertoefd te hebben, staat Barnum's „witte" olifant
thans op het punt om Engeland's hoofdstad te verlaten.
Hij zal 13 dezer te Liverpool aan boord gaan, om veertien
dagen later in Barnum's circus te New-York weder voor
het publiek te verschijnen. Ruim 90.000 personen, waar
onder ook de Prins van Wales, hebben het Siameesche
wonder in de Diergaarde bezocht.
Te New-York brak jl. Donderdag morgen vroeg
brand uit ten huize van zekeren Van Riper. Hij zelf
kwam met zijne drie kinderen in de vlammen om. Zijne
vrouw sprong uit eene bovenverdieping en viel dood op
de straat.
Benoemingen, enz.
De officier van administratie 2de kl. J. J. Van Diemen, uit
Oost-Indië teruggekeerd, is op non-activiteit gesteld.
VlsonDerloüten.
De volgende sloepen kwamen binnen
Willem de Zwijger, schipper J. v. d. Hoek, met 220 levende
kabeljauwen k f2.60, 8 botten a f 16.50 't stuk, 400 schelvisschen
5 f 28.50 't honderd, 3 bennen vleet k f21.50, 40 lengen k f 3.65
en 215 doode kabeljauwen f 1.50 k f 1.70 't stuk.
Twee Cornelissen, schipper M. Langbroek, met 140 levende
kabeljauwen 5 f 2.55, 65 doode idem k f 1.50 't stuk, 800 schel
visschen 5 f 26.50 't honderd en 12 lengen 5 f 3.35 't stuk.
Semaphore II, schipper P. Meuldyk, met 120 levende kabel-
