HELDERSCHE
EN NIEUWED1EPER COURANT.
Nienws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
1884 N°. 128.
Vrijdag 24 October.
Jaargang 42.
KENNISGEVING.
NADIA'S GELOFTE.
„Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaal0.90.
franco per post 1.20
Uitgever A. A. BAKKER Uz.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Advertentiën: Vnn 14 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
Het GEMEENTEBESTUUR van den Helder brengt, ter
voldoening aan het bepaalde bij art. 8 der wet van 2 Juni
1875 (Staatsblad No. 95), ter kennis van het publiek, dat aan
het bestuur der Nederlandsche Werklieden-Vereeniging onder de
zinspreuk „Door orde en Spaarzaamheid tot Welvaart" in deze
gemeente, vergunning is verleend tot oprichting van eene brood-
bakkerij, in een lokaal achter het gebouw in de Koningstraat, bij
het kadaster bekend in sectie A, No. 6643.
Helder, 17 October 1884.
STAKMAN BOSSE, Burgemeester.
C. BOON, Secretaris.
Blnnenlan d.
Onder den titel: //Het doel van den strijd" is het
Vaderland van oordeel, dat het zuiverings-proces in de
liberale partij, hetwelk thans in wording is, in plaats van
moedeloosheid te rechtvaardigen, integendeel juist moet
beschouwd worden als een eerste stap om de liberale partij
tot nieuw leven op te wekken en de oude kracht te her
winnen. In ons land gaan de kiezers er slechts zeer noode
toe over om aan iemand, wien zij eens een mandaat hebben
opgedragen, hun vertrouwen te ontzeggen. Waar men
Kamerleden tegen hun zin door anderen ziet vervangen,
daar is het bijna altijd omdat eene andere partij in een
zeker district de meerderheid heeft verkregen, maar bijna
nooit omdat het aftredende lid bij zijne geestverwanten
geen steum meer vindt. Ongetwijfeld is er ook in die trouw
aan eens gewonnen sympathiën veel aantrekkelijks, maar
die aantrekkelijkheid verdwijnt toch, indien men aan zulke
persoonlijke overwegingen 's lands belang ondergeschikt
maakt. Bij ons te lande nu gebeurt dat maar al te dikwijls.
Toch blijkt, dat nu eenmaal het besef was doorgedrongen,
dat Tak aan de zijnen, hoe bekwaam en hoe voortreffelijk
ook, door hunne houding de toepassing der liberale be
ginselen tegenwerkten, bijna overal persoonlijke overwegingen
op zijde gezet werden. Thans heeft de liberale pers liet
volste recht hare geestverwanten met aandrang tot plichts
betrachting op te roepen, omdat zij de overtuiging heeft,
dat, indien den 28 October van liberale zijde de overwin
ning wordt behaald, het niet zal zijn eene overwinning in
schijn, maar eene overwinning, waarvan het land ook de
vruchten zal plukken. Zelfs met eene kleine meerderheid
kan men wel regeeren, indien slechts de meerderheid
18)
Naar het Fransch van Henri Gbéville.
Veroolg.)
Korzof kwam na eenige dagen over. De brief van Nadiahad
hem doen vermoeden, hoewel zij geen [bijzonderheden schreef,
dat cr eenig gevaar dreigde, en hij had alles vaarwel gezegd om
zijn gezin te beschermen. Nadat hij de zaken nauwkeurig met
zijn vrouw besproken had, was hij de eerste om te erkennen,
dat al waren de feiten op zichzelf genomen niet van ernstigen
aard, zy toch de voorboden waren van een niet zeer gunstigen
toestand van zaken.
Het was nu allereerst de qnaestie of men Féodor Stepline nog
in dienst zou houden, dan wel of het wenschelijkcr zou zijn hem
onmiddellijk weg te zenden. Na eenige beraadslaging werden
Dmitri en zijn vrouw het er over eens, Stépline voorloopig in
dienst te houden, daar zij nog geen gegronde termen hadden
om te bewijzen, dat de intendant met de boeren samenspande
om hun heer te bestelen. Het verstandigst was, zooveel mogelijk
te trachten een opstand te vermijden, vooral omdat de familie
dan aan de heidenen zou zijn overgeleverd.
Dat is zeker, zeide Nadia met een zucht, dat al het ge
noegen, dat ik mij van ons verblijf hier voorgesteld had, geheel
vergald is en het beste wat wij doen kunnen is naar Petersburg
terug te keeren. Wil je ons weer meenemen Dmitri?
Ik wil jelui gaarne mee terugnemen, dat spreekt, antwoordde
hymaar ik begrijp niet waarom al je genoegen bedorven is.
Is dit huis dan niet altijd nog je ouderlijke woning? Zijn er niet
evenals vroeger nog een aantal liefelyke herinneringen voor je
aan verbonden? Is het niet het erfdeel, dat onze voortreffelijke
vader aan onze kinderen heeft vermaakt, en ben je niet gelukkig
onze kinderen, bier meer nog dan in de stad, altijd om je heen
heen te kunnen hebben?
Neen, antwoordde Nadia, ik ben niet gelukkig. Ik moet
met open oogen aanzien, dat een ellendeling onze kinderen berooft
van hetgeen hun rechtmatig toekomt. Ik weet, dat hij het doet
omdat hij rekent op onze toegevendheid en zwakheid en daar
komt mijn gevoel van moederlijke waardigheid tegen op. Je
meent, dat het verstandigst is voorloopig de rust te bewaren en
dat denk ik ook, omdat ik alles geloof wat je zegt, maar het is
mij onmogelijk eiken dag dien schurk te zien, die mij walgt,
en nu smeek ik je mij zoo kort mogelijk hier te laten.
Als het er zoo mee gesteld is, zeide Korzof, dan zollen
wij de volgende week reeds vertrekken en zoo gauw ik je met
de kinderen in veiligheid heb gebracht, zal ik dien man, die je
zoo'n hevigen afkeer inboezemt, van hier wegjagen.
De jonge vrouw was er haar man recht dankbaar voor, dat
hij reeds zoo spoedig aan haar verzoek wilde voldoen. Zij was
op het punt hem de eigenlijke reden van haar afkeer voor
Stepline mede te deelen, maar de vrees voor een heftig tooneel,
waarvan de gevolgen niet te overzien zouden zyn, hield er haar
van terug, hoeveel moeite het haar ook kostte
Féodor Stepline vertoonde zich zelden en zijn kinderen schenen
van de aarde weggevaagd te zijn. De beginselen van gelijkheid,
die hy hun had ingeprent en die voornamelijk bestonden in een
een Ira-hrijr is en bij gewichtige stemmingen éene lijn weet
te trekken.
In den laatsten tijd waren er ruim dertig leden, die
elkander verstonden en, zonder ministriëel te zijn, de
Regeering steunden, waar zij werkelijk liberale maatregelen
voordroeg. Maar die dertig waren meestal in de minder
heid, omdat eenige leden, van wie men verwachten mocht
dat zij in denzelfden geest zouden handelen, 's lands belang
het best meenden te behartigen door met de tegenpartij te
stemmen. In werkelijk was er dus in de Kamer geene
liberale meerderheid meer, al waren ook 45 van de 86
leden onder liberale vlag gekozen. Door gansch het land
keeren de liberalen met groote eenstemmigheid zich tegen
de mannen, die het streven der liberale partij met onvrucht
baarheid slaan, en wie dat zijn, men weet het in Dokkum
en Brielle, in Zutphen en Haarlem maar al te goed, al
zijn er in de hoofdstad, die er maar niet achter kunnen
komen. Men weet het: aan dien onhoudbaren toestand,
waarbij de partij haar prestige door hare eigene leden ziet
afbreken, f moet bij deze verkiezing een einde worden ge
maakt. Eén van de beiden: óf de liberale partij moet
werkelijk meerderheid worden, óf de schijn van nog meer
derheid te zijn moet worden afgelegd. Meer dan ooit is
het thans voor de werkelijk vrijzinnigen in den lande iets
waard, zich eenige moeite te getroosten. Volharden de
meesten bij hunne onverschilligheid, dan wordt eene Re
geering der kerkelijke partijen onvermijdelijk; gelukt
het daarentegen ditmaal aan de liberale partij de zege te
behalen, dan kan men ook zeker zijn, dat het met de
zaakwaarnemerij op politiek gebied zal zijn gedaan en dat
aan elk ministerie hoogeie eischen zullen worden gesteld
dan in den laatsten tijd het geval kon zijn.
Onlangs zijn op Cura5au, ten voordeele van de
armen op dat eiland, door eenige leden der bemanning van
het oorlog-stoomschip Alkmaar een paar tooneelvoor3tellingen
gegeven, waarvan de Cur. Crt. het volgende medegedeeld
„Vertoond werden „De Hollanders op Atjeh of de val
van den Kraton" en „Zoo zijn de Studenten." Het eerste
stuk is door de voorstellers zei ven vervaardigd; het geeft
eene eigenaardige voorstelling der episode van het in dienst
treden bij het werfdepot te Harderwijk, van de reis naar
Oost-Indie, van het kamp der Atchinezen en den val van
den Kraton. Met veel belangstelling werd de voorstelling
gevolgd van een feit, dat in werkelijkheid op het oorlogs-
tooneel in Atchin plaats had, en waaraan waarschijnlijk
zeer uitgebreide toepassing van het recht van de sterkste, werden
voortaan uitgeoefend óf geheel onder hen onder voorwendsel
dat men de huiselijke onecnigheden zooveel mogelijk binnenshuis
moest afdoen, óf op kleine weerlooze boertjes, die gewoon
waren slaag te krijgen, maar die 't nimmer in het hoofd kregen
zich te gaan beklagen bij hun ouders. Het zou hun trouwens
zeer weinig gebaat hebben en misschien hadden zij er eerder
nog wat stokslagen bijgekregen, dan dat hun ouders zich bij den
intendant zouden beklaagd hebben.
Toen Korzof een dringend onderhoud met Féodor had, was
deze zoo onderdanig en beleeefd als men wenschen kon. De
intendant behoorde tot die raenschen, welke enkel tegenover
vrouwen of zwakke en toegevende wezens, die zich niet verweren
kunnen, onbeschaamd durven zijn. Dit soort van mcnschen is
niet zeldzaam. Zij gaan langzaam voort met ongestraft verove
ringen te maken, tot zij onverwachts te doen krijgen met een
flink en onverschrokken man, die hen ontmaskert en hun loon
naar werken geeft.
Stepline had er een voorgevoel van dat Korzof die man zou
zijn en daarom was hij tegenover hem beleefd, gedwee, onberis
pelijk. Nadia had gaarne gezien dat hij door de mand was
gevallen, maar dit genoegen werd haar niet gegund Féodor Stepline
was op zijn hoede.
De verbazing was algemeen, zoowel in het dorp als in de
omstreken, toen men hoorde, dat de familie na zulk een korte
verschijning weêr zou vertrekken. Men was het van den prins
zoo geheel anders gewend, die gewoonlyk zijn verblijf zoolang
mogelijk rekte. Zij dachten er echter niet aan zich er over te
beklagen. De emancipatie had de hebzucht en de ontevredenheid
in zoo hooge mate opgowekt, dat de oude weldaden geheel uit
de herinnering van hen, die ze genoten hadden, werden uitge-
wischt. De vrouwen en de grijsaards alleen dachten nog steeds
met innige gehechtheid aan hun goede meesters, die, gedurende
tal van jaren, hun nooit het noodige hout voor een huis of wol
voor een rok hadden geweigerd. Maar de mannen zouden de
dankbaarheid als zwakheid hebben beschouwd.
Toch was er één ding, dat ten gunste van hun meesters sprak
en een gevoel van sympathie opwekte.
Het was een soort van verplegingshuis, dat Roubine eertijds
op verzoek van hun dochter had gesticht. De boeren hadden
weldra het nut van deze inrichting erkend en er steeds gebruik
van gemaakt, want al verkozen zij meerendeels in hun eigen
huis te worden verpleegd, zoo hadden zij toch altijd gaarne
genoten van de raadgevingen en medicijnen, die hun kosteloos
werden verstrekt.
Ook wisten zij zeer goed onderscheid te maken tusschen de
meesters, die naar hunne raeening nog veel te veel van de opbrengst
der bezittingen afstreken, maar toch steeds vriendelijk waren en
volgens de wet handelden en den schraapzuchtigen intendant,
die zich niet ontzag, den boer zoowel als den heer, zooveel hij
kon te plunderen en op te lichten.
Hoezeer Korzof ook besloten was, liever nog een geruimen tijd
den onaangenamen toestand van zaken te verduren, dan de ver
antwoordelijkheid op zich te nemen van een botsing, waarvan de
gevolgen niet te overzien zouden zyn, besloot hij gebruik te maken
van het recht dat hem zijn dok ter 8 titel gaf, om gedurende eenige
eenigen der acteurs werkelijk iiebben deelgenomen; van
velen hunner toch is de borst versierd tnet de Atchin-
medaille. Het doel was zoo edel als men het ook van
dapperen mag verwachten. De opbrengst toch strekte voor
de algemeene armen van dit eiland, en geene betere her
innering konden onze brave zeelieden, die aan den voor
avond van hun vertrek waren, achterlaten. Bij de lauweren,
in Atchin geoogst, voegden zij nu een nieuw bladde
dankbaarheid van armen.
De Gouverneur en familie woonden eene der voorstel
lingen bij, die gezamenlijk f 453 hadden opgebracht.
Door de R. K. Kiesvereeniging „Vrijheid en Recht" te
Alkmaar zijn gisteren avond tot canclidaten voor de Tweede
Kaïner in dit district gekozen de heeren: W. Bos, burge
meester van Oudorp en lid der Provinciale Staten van
Noordholland, en mr. J. A. N. Travaglino, advocaat te
Amsterdam.
Het ziekenfonds te Oude Schild op Texel, dat thans
achttien jaren heeft bestaan, telt nu.115 leden, meestal
visschers. Het fonds bezit thans f 650, welke gelden op
solide wijze zijn belegd. Voor eene contributie van 10 c.
per week genieten de leden kosteloos geneeskundige hulp
en medicijnen, terwijl zij bovendien nog recht hebben,
tijdens ziekte f 4 uit de kas te trekken. Het fonds wordt
geheel kosteloos beheerd.
Te Oosterblokker vond men jl. Zondag in een sloot
n den nieuwen spoorweg het lijk van den heer L. S.,
secretaris dier gemeente.
Te 's Hage is aanbesteed: het maken en stellen van
een ijzeren lichtopstand op Wierincjen en het afbreken en
opruimen van een aldaar bestaanden houten lichtopstand.
Minste inschrijvers waren de heeren L. J. Enthoven en Co.
te 's Hage, voor f 5736.
Te Groningen overleed op 19 dezer, in den ouder
dom van 101 en 9 maanden, mevrouw de wed. C. A.
Beüaard Lormier, geb. Van Waning.
Het volgende moet dezer dagen, als men althans de
's Hertogenb. Crt. mag gelooven, te Huisen hebben plaats
gehad:
„Drie weken was een man getrouwd, toen hij op het
kantoor van den ambtenaar van den burgerlijken stand
aanklopte en zeide„of meneer de trouerie nie kon
uutvegen." Als reden gaf de echtgenoot van drie weken
aan den ambtenaar op, dat hij dacht „'n engeltje bi de
kop te hebben, maar 't is 'n duvelke, jong! wat ik oe
dagen zelf de praktijk waar te nemen en de medicynen uit
te reiken.
Door het aanknoopen van gesprekken lokte hy vertrouwelijke
mcdedeelingen uit, die hij anders nooit zou te weten zijn gekomen
en vóór nog een week ten einde was, had hy de overtuiging
gekregen dat de boeren Féodor evenzeer verfoeiden als hij het
hem misschien deed.
Nauwelijks wist men in het dorp dat de dokter alles behalve
een vriend van den intendant was, zooals deze altyd beweerd
had, of een ieder haastte zich zijn klachten in te dienen; maar
met de gewone arglistigheid, die den boer kenmerkt, geschiedde
het altyd onder voorwendsel van een recept te vragen.
Men begon met te klagen over lichamelijke kwalen, om daarna
over te gaan tot de tegenspoeden van het leven, die nog mocielyker
te dragen waren en op het schuldenregister, dat Korzof voor
Stepline opstelde, moest telkens een nieuwe post bijgeschreven
worden.
Ik geloof, zeide hij eens op een morgen tot Nadia, die,
geheel gereed om te kunnen vertrekken, slechts een wenk van
haar man afwachtte. Ik geloof dat wij den schurk in onze macht
hebben. Ik heb gegevens in overvloed om hem zijn geheele leven
in de gevangenis door te laten brengen, als ik hem aan het
gerecht overlever, maar dat druischt tegen myn gevoel, niet
wat hem betreft; hij heeft zware straf verdiend en wat ik hem
het minst vergeef is, dat hij den naam van onzen vader misbruikt
heeft om de boeren te verdrukken; maar hij heeft kinderen,
die onschuldig en niet verantwoordelijk zyn....
Nadia zweeg. Het tooneel op den dag harer aankomst en de
striem op den arm van haar kind, stonden haar eensklaps weer
voor den geest en zij kreeg een angstig voorgevoel, dat, zoo de
kinderen voor 't oogenblik ook onschuldig waren, eens de dag
zou komen, dat het nu misschien nog sluimerende aangeboren
gevoel van afkeer ook in hen zou wakker wordenmaar zy zeide
niets.
Ik geloof, Nadia, beweerde Korzof, dat het verstandiger
zal zyn ons van den ellendeling te ontslaan, zonder hem aan het
gerecht uit te leveren.
Wat zal ik dankbaar zijn en ruimer adem kunnen halen
als ik weet, dat hij deze plaats heeft verlaten, zeide de jonge
vrouw, haar man met haar mooie sprekende oogen aanziende.
Hoe onaangenaam het onderhoud ook voor hem zou zyn,
besloot Korzof er hoe eerder hoe beter toe over te gaan. Hij
liet den intendant by zich roepen en wachtte hem onverschrokken
af, met de kloekheid van iemand, die weet wat zyn plicht is.
Stepline trad binnen, met een brutaal gezicht, zooals gewoonlyk.
Hy had even goed afstand gedaan van zyn onderdanige manieren,
als van de Russische kleederdracht van zijn voorvaderen.
Neem plaats, zeide Korzof, een stoel aanwijzend.
De intendant gehoorzaamde. Hij hield zyn blikken onafgewend
op het gelaat van den dokter gevestigd, waarop hij een uitdrukking
meende te zien, die hem niet veel goeds voorspelde.
Sedert mijn aankomst alhier, vervolgde de jonge dokter,
heb ik een nauwkeurig onderzoek ingesteld naar allerlei zaken
zooals het de plicht is van ieder eigenaar en huisvader, dio het
welzyn van zyn kinderen beoogt, en ik ben tot de ontdekking
gekomen, dat er betreffende verscheiden quaesties een zeer groot
