HELDERSCHE
EN NIEUWEDIEPER COKRAMT.
Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier.
1884. N°. 139.^^, Woensdag 19 November. Jaargang 42.
POSTKANTOOR HELDER.
29> N ADI A'S GELOFTE.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
„Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaalf 0.90.
franco per post 1.20.
Lijst der brieven, geadresseerd aan onbekenden,
gedurende de tweede helft der maand September.
Namen der geadresseerden. Plaatsen van bestemming.
J. GrofferAmsterdam.
A. Harms
J. Kolstceg
Mej. A. Peetere
Pietje Selij
J. v. d. Loo
HarmseHeUevoetsluis.
Mej. M. den Held
D. PolmanNieuwcr-Amstel.
B. DrentNieuwschans.
E. Meijer
Van het Hulpkantoor Anna Baulowna-polder
S. GrinAmsterdam.
Briefkaarten
DekkerAmsterdam.
WoltrinkRotterdam.
W. GeursSchiedam.
Naar Rtislarid verzonden geweest:
C. Lareen
Naar JVest-Indie:
Albcrbina RasCuraij.ao.
Binnen 1 anO,
HH. MM. de Koning en de Koningin zullen Maandag
24 dezer, des voormiddags, naar liet Loo vertrekken, ten
einde aldaar tot het laatst van December te vertoeven.
Naar aanleiding van zeer belangrijke ingekomen stukken
in verband met de jongst gehouden verkiezing is door het
bestuur der Centrale Kiesvereeniging in het hoofdkiesdistrict
Alkmaar eene vergadering der leden belegd, te houden in
de kolfbaan van den heer C. Kos Pz. te Schagen, op
Donderdag 20 dezer. Tot deze bijeenkomst zijn de leden
zeer dringend uitgenoodigd.
De minister van Waterstaat brengt ter algemeene
kennis, dat het koninklijk besluit van 7 October jl., tot
invoering van postbewijzen, den 1 December a. s. in wer
king treedt. De postbewijzen zullen aan alle post-, bij- en
Naar het Fransch van TI en ai Gkéville.
(Slot.)
De dagen gingen onder den weldadigen invloed van dezen her
stelden vrede kalm en gelukkig voorbij. Sophie trachtte door
teederheid en gehoorzaamheid haar moeder het bewijs te geven,
dat zij haar dwazu denkbeelden voor goed uit het hoofd gezet
had, en zij slaagde daar volkomen in.
Volodia had geen toespellingen meer gemaakt op zijn vertrek
en niemand sprak er een woord over. Martha durfde zelfs dit
onderwerp niet aanroeren, al zag zij ook dat haar broeder dik
wijls in gedachten verdiept was.
Bij den aanvang van den winter gaf hij onverwachts zijn
voornemen te kennen een jaar in het buitenland door te willen
brengen. Het was op een avond. Sophie was juist van de piano
opgestaan en Nadia, die in een donker gedeelte van de kamer
was gaan zitten, om hare oogen, die zooveel tranen gestort
hadden, wat te sparen, rustte, al mijmerende, uit van de ver
moeienissen van den dag.
Wil je heengaan? vroeg zy, plotseling tot de werkelijkheid
teruggeroepen.
Ja; ik ben hier te gelukkig geweest; gij hebt mij de
moeielijkhcden en den strijd des levens bespaard, antwoordde hij
terwijl hij de hand van zijn weldoenster eerbiedig aan zijn lippen
bracht. Ik weet niet wat eenzaamheid, nog wat hardnekkige
studie is... Ik zal nooit een degelijk mensch kunnen worden,
voor ik daar kennis mee gemaakt heb!
Ik mag het je niet afraden, zeide Nadia met weerzin, ter
wijl zij haar hand op het voorover gebogen hoofd van den jongen
man legde, alsof zij hem wilde zegenen. Je hebt zonder twijfel
gelijk, maar je zult een groote leegte achterlaten... Ik had me
voorgesteld, dat je altyd bij ons zou blijven... Het zal ons echter
een troost zijn te denken, dat je terug zult komen. Vergeet
nooit, Volodia, dat je plaats hier is, bij mijn zoon, bij mij...
De blikken van mevrouw Korzof dwaalden door het salon.
Martha zeide nietshaar broeder had haar zijn voornemen reeds
dien dag medegedeeld, dus had zij tijd gehad zich van haar
eerste hevige aandoening te herstellen. Sophie was schijnbaar
verdiept in een boek en hield zich alsof zij niets gehoord had.
Je komt terug, hoop ik, herhaalde Nadia om ons nimmer
weer te verlaten, niet waar Volodia?
Pierre bouwde reeds allerlei luchtkasteelen. Hij zou de terug
komst van zijn vriend afwachten, om een nieuw systeem van
ventilatie in te voeren, dat hu zelf had uitgevonden, en, zooals
zij beweerde, doeltreffender was dan hetgeen men tot nu toe
gevolgd had. Er ontstond weldra een kruisvuur van vragen en
antwoorden in het salon. Toen allen zich ter ruste hadden
begeven, ging Volodia naar de kamer van zyn zuster.
Mevrouw Korzof heeft mij daareven gezegd, datje een
onbepaald crediet geopend heeft bij Rothschild te Parijs, te Londen
en te frankfort, zoodat je zonder eenige financiëele zorg je
studies kunt voltooien.
Hoe goed en zorgvol van haar! zeide Volodia. Zij is altijd
dezelfdemaar, Martha, ik heb haar geld niet noodig. Ik heb
met het geven van lessen een stuivertje overgespaard....
Ik ook, viel zijn goede zuster hem in de rede; toe neem
het van mij aan, ik heb het juist nageteld. Ik heb het de laatste
vyf jaren zorgvuldig voor dezen dag bewaard. Zij liet hem met
BUREAU: MOI ENPLEIN.
hulpkantoren verkrijgbaar worden gesteld tot bedragen van
f 1.—, f 1.50, f 2.—, f 2.50, f 3.—, f3.50, f4.—, f4.50,
f 5.—, f 5.50, f 6.—, f 6.50, f 7.—, f7.50, f8—, f8.50,
f 9.f 9.50 en f 10.welke bedragen door uitsluitend
daarvoor dienende zegels worden aangewezen.
Boven het bedrag van het postbewijs is cent als
recht en i cent voor formnlierkosten verschuldigd. De
verzending der postbewijzen is aan de belanghebbenden
overgelaten. Zij behooren daarop vóór de verzending den
naam van den geadresseerde in te vullen en het bewijs
van storting van het formulier af te scheiden. De post
bewijzen zijn 6 maanden geldig. Na dien tijd ter uitbe
taling aangeboden, is machtiging van het hoofdbestuur der
posterijen noodig. Verloren of in het ongereede geraakte
postbewijzen kunnen, doch alleen tegen overlegging van
het bewijs van storting, door duplicaten worden vervangen.
Niet ver van den zeedijk, bij het Nieuwe Schild op
Texel, is jl. Zaterdag een groote visch gevonden, vermoe
delijk een cazelot. De visch scheen nog niet lang dood
te zijn. De vinder had groote moeite om het zeemonster,
dat bijna zoo lang was als zijn schuitje, tegen den dijk te
brengen. De visch moet wel 8 a 10 meter lang zijn.
Het hulpkantoor te Sint-Maarten is o. a. met ingang
van 1 December a. s. voor den dienst der Rijks-postspaar
bank aangewezen.
Men herinnert zich den kellner in het Rotterdamsche
Hotel de Hollande, die een bankbiljet van f 1000 ter
inwisseling kreeg en daarvan goede sier ging maken. De
man werd vrijgesproken, op grond dat niet is gebleken,
dat het bij de dagvaarding bedoelde bankbiljet, groot
f 1000, hem door den eigenaar ter inwisseling zou zijn
ter hand gesteld, in zijn hoedanigheid van loontrekkend
kellner of bediende, in dienst van den hótelhouder uit
genoemd hótel.
Jl. Vrijdag is te Utrecht de Vereeniging ter bevor
dering van Zondagsrust in algemeene vergadering bijeen
geweest. Het U. D. deelt eenige bijzonderheden omtrent
deze samenkomst mede.
De toestand is gunstig. Het ledental klom van 800 tot
1300; ook het aantal correspondentschappen en afdeelingen
is vermeerderd. Nieuw traden toe Alkmaar, Rotterdam,
trots haar schat zien, dien zij, ten koste van dikwijls zeer ver
moeiende lessen, verzameld had.
Ik neem het gaarne aan, mijn lieve goede zuster, mijn
tweede moedertje, antwoordde Volodia, met tranen in de oogen.
Eenige dagen later verliet Volodia het hospitaal. Sophie zeide
hem vaarwel, evenals de anderen, met dezelfde hartelijkheid, en
hij vertrok met een beklemd hart, evenals iemand die het beste
van zyn leven achterlaat.
Het jaar werd verlengd en de twaalf maanden eindigden met
achttien te worden. Toen hij terugkwam, was Volodia niet meer
de tengere jongeling, die zijn vrienden zoo bedroefd had achter
gelaten gedurende zijn afwezigheid had hij de waarde van het
leven leeren kennen en duizend andere dingen meer, die men
door eigen ondervinding moet machtig worden. Hij bracht de
bouwstoffen mede voor een boek, waarin hij de deugdelijkheid
van eene nieuwe proefneming hoopte aan te toonen. Hij was
nu een man geworden, een man, in staat om een ernstige rol in
het leven te vervullen.
Hij vond mevrouw Korzof terug, zooals hy haar verlaten had
zij vond nog steeds haar grootste genoegen in de vervulling
harer kleinere en grootere plichten.
Haar dierbare afgestorvene was haar nooit uit de gedachte;
men kon haar dikwijls zien stil staan, alsof zij naar een onzicht
baar wezen luisterde, of iemand zag, dien zij alleen zien kon.
Mama spreekt tot mijn vader! fluisterde Sophie, den vinger
op den mond leggende. En het was waar. Zij raadpleegde in
moeielijke omstandigheden hem, die zoo langen tijil haar ge
heimste gedachten geraden had, en hij antwoordde haar, want
nimmer hadden zij van meening verschild, wanneer het een zaak
van plicht of geweten goldzij behoefte slechts een blik in haar
binnenste te slaan, om er het antwoord van haar man te vinden.
Pierre was veel ernstiger geworden, hoewel ook hij op zijn
beurt behoefte had aan die onmisbare zelfstandigheid, welke men
verkrijgt door een tijdlang geheel op eigen wieken te drijven.
Hij wilde echter het hospitaal niet verlaten, voor Volodia terug
gekeerd was, daar hij vreesde, dat gedurende hunne afwezigheid
de jongelieden, die aan het hospitaal verbonden waren, zich te
veel vrijheid zoude veroorloven. Toen dus het eerste kruisvuur
van vragen en antwoorden wat bedaard was, zeide hij vroolijk:
Nu ga ik op mijn beurt de wijde wereld in en gij zult eens
zien of ik geen schitterende idees mee zal brengen!
A propos, zeide Volodia, hoe staat het met je ventilatie-
toestel?
Ik heb een jaar en een dag op je gewacht, mijn waarde
vriend, en heb er toen alleen de proef' van genomen.
Is het gelukt?
Ongelukkig neen! Het is geen oordje waard.
Hij lachte zoo aanstekelijk, dat allen in koor er mee instemden.
Den volgenden morgen vond Volodia, toen hij in de eetzaal
kwam om te ontbijten, Sophie alleen voor het theeblad zitten.
Den vorigen avond hadden zij slechts enkele hartelijke woorden
gewisseld en hij maakte eerst later voor zichzelf de opmerking
dat, hij haar toch eigenlijk niet goed had aangezien. Zij begroette
hem met een vriendelijken glimlach en hij ging naast haar zitten.
Terwijl zy zyn glas thee voor hem schonk, sloeg hij haar aan
dachtig gade. Zij was misschien minder mooi dan eenige jaren
geleden, maar wat was er een ernstige, zachte uitdrukking over
haar gelaat gekomen! Zij had ook haar aandeel van 's levens
zorgen en droefheid gehad; zij was, zegevierend over zichzelf,
Prijs der AdvertentiënVan 11 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
Nijmegen, Den Haag, Dordrecht, Zaainslag, Eindhoven en
omstreken.
Een langdurig debat is gevoerd over de vroeger reeds
medegedeelde motie, waarin werd verklaard, dat de Ver
eeniging wel degelijk niet vijandig staat tegenover hen die
Zondagsheiliging willen. Leiden wilde verklaard zien dat
de beschuldiging allen grond mist. Ds. Brouwer van Oirschot
wilde verklaren, dat de vergadering te hoog staat om zich
tegenover een dergelijke beschuldiging te verantwoorden.
Ten slotte werd echter cle motie aangenomen met kleine
wijziging. Om het neutraal karakter der Vereeniging vol
komen duidelijk te doen uitkomen, werd de laatste alinea
gewijzigd, zoodat daarin nu de overtuiging wordt uitge
sproken, dat de enkele bevordering van Zondagsrust, doel
der Vereeniging, onvermijdelijk zoowel aan de stoffelijke als
aan de godsdienstige belangen des volks moet ten goede
komen. In dien vorm werd de verklaring, nadat vooraf
de motie-Leiden met 14 tegen 8 en het voorstel-Brouwer
met 16 tegen 6 stemmen verworpen waren, met 20 tegen
2 stemmen vastgesteld.
Uit de mededeelingen van het hoofdbestuur bleek, dat
een aanvraag aan de directie der Exploitatiemaatschappij
om beperking van den Zondagsdienst daar weinig succès
had gevonden.
Het voorstel van den correspondent te Zwolle was, aan
de leden der Vereeniging het gebruik aan te bevelen van
etiquetten, het opschrift bevattende: op den Zondag wordt
geen bezorging verlangd," indien zij des Zaterdags of des
Zondags brieven of pakjes mochten verzenden, die geen
bijzonderen spoed vereischcn. Rotterdam stelde, naar aan
leiding daarvan, voor, dat bij de Regeering stappen zouden
worden gedaan, om op Zondag geen andere brieven te laten
bezorgen, dan waarop vermeld staat „spoed."
Bij de discussie over deze voorstellen bleek echter, dat
er bezwaarlijk uitvoering aan te geven zou zijn. De heer
Bekaar, lid van het hoofdbestuur, die als ambtenaar bij
de posterijen de vergadering een deskundig advies kon
verschaffen, verklaarde, dat, wanneer dienovereenkomstig
werd gehandeld, de taak der postambtenaren eerder verzwaard
dan verlicht zou worden; daardoor werd verder ook de
deur tot misbruiken geopend. Waardeerende de goede
uit het strijdperk gestreden en had het genot, dat de vervulling
van onze plicht schenkt, naar waarde leeren schatten.
En nu hebben we je eindelijk terug, zeide zij. Ik hoop
dat je ons niet weer gaat verlaten. Zij rijkte hem het glas toe
en het zilveren lepeltje rinkelde zacht tegen den binnenkant. Hij
nam het van haar aan en zette het voor zich neer.
Ik heb doze vraag lang en breed in myzelf overwogen, zei
hij ernstigterwijl Pierre afwezig is, valt er niet aan te denken
het hospitaal te verlaten, maar als hij terugkomt....
Een donkere blos kleurde het gelaat van Sophie. Hij zag
haar aan en gevoelde nu, dat hy zich sterker gewaand had dan
hij werkelijk was. Hij had eenigen tijd van haar verwijderd
kunnen leven, met het vooruitzicht haar terug te zien; maar
voor goed van haar scheiden.... Wat had nu zijn zelfkastijding
uitgewerkt? Hij was nog even ver als voor achttien maanden!
Zij vatte het gesprek weer op en haar bewogen stem had iets
bijzonder aantrekkelijks.
Het i3 wel eens goeds voor een tijdlang zijn huiselijken
kring te verlaten, zeide zij, omdat men dan eerst de afwezigen
leert waardeeren... Niet waar?
Volodia knikte toestemmend.
Toen je hier waart, vervolgde zij, beschouwde ik je altijd
al3 den strengen mentor en ik kan je niet zeggen hoezeer ik,
gedurende je afwezigheid, den vriend gemist heb.
Zij zweeg. Hij wachtte tot zij na eenige oogenblikken voort
ging:
Ik heb veel goed te maken, hernam zij, want ik ben ver
scheiden jaren niet lief jegens u geweest. Gedurende je afwezig
heid ben ik tot die ontdekking gekomen; Ik wachtte met onge
duld je terugkomst om...
Zij hield even op met spreken.
Om...? herhaalde Volodia met een aanmoedigenden glim
lach.
Om je vriendelijk te verzoeken mij te willen vergeven,
zeide zij, do oogen neerslaande.
Ik heb het je nooit kwalijk genomen, zeide hij ernstig, en
je weet niet hoe goed mij die laatste woorden doen. Nu zie ik,
dat je een waardige dochter van je ouders...
O, neenzeg dat niet, riep het jonge meisje droevig uit.
Ik weet te goed hoe hemelsbreed ik van mijn moeder verschil...
Weet je nog, dat er een tijd wa3 toen ik haar durfde miskennen
Ik herinner het mij, zeide Volodia.
Sophie bloosde. Zij kon niet terugdenken aan dien tijd van
haar leven zonder een gevoel van schaamte, pijnlijker nog in
tegenwoordigheid van dien jongen man, dan tegenover ieder
ander. Hij begreep dit zeer goed en kwam haar met zijn gewonen
tact te hulp.
Je waart toen immers nog een kind, zeide hij. Dat is nu
al zoo lang geledende toekomst lacht je zoo liefelijk toe.
Het grootste geluk, zeide Sophie, zonder hem aan te zien,
is de achting van hen, die men lief' heeft.
Die heb je immers, antwoordde Volodia.
Sophie boog zich over het theeblad, alsof zij eensklaps bijziende
was geworden.
Op dat oogenblik kwam Pierre binnen en er werd over iets
anders gesproken.
Veertien dagen later, op het oogenblik dat de jonge man zijn
koffers sloot, kwam Volodia, zeer bleek en zichtbaar ontroerd,
zijn kamer binnen.
Wat scheelt er aan? vroeg Korzof