HELDERSCHE EN NIEUWEDIEPER COKRAMT. Nieuws- en Advertentieblad voor Hollands Noorderkwartier. 1884. N°. 139.^^, Woensdag 19 November. Jaargang 42. POSTKANTOOR HELDER. 29> N ADI A'S GELOFTE. Uitgever A. A. BAKKER Cz. „Wij huldigen het goede." Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag. Abonnementsprijs per kwartaalf 0.90. franco per post 1.20. Lijst der brieven, geadresseerd aan onbekenden, gedurende de tweede helft der maand September. Namen der geadresseerden. Plaatsen van bestemming. J. GrofferAmsterdam. A. Harms J. Kolstceg Mej. A. Peetere Pietje Selij J. v. d. Loo HarmseHeUevoetsluis. Mej. M. den Held D. PolmanNieuwcr-Amstel. B. DrentNieuwschans. E. Meijer Van het Hulpkantoor Anna Baulowna-polder S. GrinAmsterdam. Briefkaarten DekkerAmsterdam. WoltrinkRotterdam. W. GeursSchiedam. Naar Rtislarid verzonden geweest: C. Lareen Naar JVest-Indie: Albcrbina RasCuraij.ao. Binnen 1 anO, HH. MM. de Koning en de Koningin zullen Maandag 24 dezer, des voormiddags, naar liet Loo vertrekken, ten einde aldaar tot het laatst van December te vertoeven. Naar aanleiding van zeer belangrijke ingekomen stukken in verband met de jongst gehouden verkiezing is door het bestuur der Centrale Kiesvereeniging in het hoofdkiesdistrict Alkmaar eene vergadering der leden belegd, te houden in de kolfbaan van den heer C. Kos Pz. te Schagen, op Donderdag 20 dezer. Tot deze bijeenkomst zijn de leden zeer dringend uitgenoodigd. De minister van Waterstaat brengt ter algemeene kennis, dat het koninklijk besluit van 7 October jl., tot invoering van postbewijzen, den 1 December a. s. in wer king treedt. De postbewijzen zullen aan alle post-, bij- en Naar het Fransch van TI en ai Gkéville. (Slot.) De dagen gingen onder den weldadigen invloed van dezen her stelden vrede kalm en gelukkig voorbij. Sophie trachtte door teederheid en gehoorzaamheid haar moeder het bewijs te geven, dat zij haar dwazu denkbeelden voor goed uit het hoofd gezet had, en zij slaagde daar volkomen in. Volodia had geen toespellingen meer gemaakt op zijn vertrek en niemand sprak er een woord over. Martha durfde zelfs dit onderwerp niet aanroeren, al zag zij ook dat haar broeder dik wijls in gedachten verdiept was. Bij den aanvang van den winter gaf hij onverwachts zijn voornemen te kennen een jaar in het buitenland door te willen brengen. Het was op een avond. Sophie was juist van de piano opgestaan en Nadia, die in een donker gedeelte van de kamer was gaan zitten, om hare oogen, die zooveel tranen gestort hadden, wat te sparen, rustte, al mijmerende, uit van de ver moeienissen van den dag. Wil je heengaan? vroeg zy, plotseling tot de werkelijkheid teruggeroepen. Ja; ik ben hier te gelukkig geweest; gij hebt mij de moeielijkhcden en den strijd des levens bespaard, antwoordde hij terwijl hij de hand van zijn weldoenster eerbiedig aan zijn lippen bracht. Ik weet niet wat eenzaamheid, nog wat hardnekkige studie is... Ik zal nooit een degelijk mensch kunnen worden, voor ik daar kennis mee gemaakt heb! Ik mag het je niet afraden, zeide Nadia met weerzin, ter wijl zij haar hand op het voorover gebogen hoofd van den jongen man legde, alsof zij hem wilde zegenen. Je hebt zonder twijfel gelijk, maar je zult een groote leegte achterlaten... Ik had me voorgesteld, dat je altyd bij ons zou blijven... Het zal ons echter een troost zijn te denken, dat je terug zult komen. Vergeet nooit, Volodia, dat je plaats hier is, bij mijn zoon, bij mij... De blikken van mevrouw Korzof dwaalden door het salon. Martha zeide nietshaar broeder had haar zijn voornemen reeds dien dag medegedeeld, dus had zij tijd gehad zich van haar eerste hevige aandoening te herstellen. Sophie was schijnbaar verdiept in een boek en hield zich alsof zij niets gehoord had. Je komt terug, hoop ik, herhaalde Nadia om ons nimmer weer te verlaten, niet waar Volodia? Pierre bouwde reeds allerlei luchtkasteelen. Hij zou de terug komst van zijn vriend afwachten, om een nieuw systeem van ventilatie in te voeren, dat hu zelf had uitgevonden, en, zooals zij beweerde, doeltreffender was dan hetgeen men tot nu toe gevolgd had. Er ontstond weldra een kruisvuur van vragen en antwoorden in het salon. Toen allen zich ter ruste hadden begeven, ging Volodia naar de kamer van zyn zuster. Mevrouw Korzof heeft mij daareven gezegd, datje een onbepaald crediet geopend heeft bij Rothschild te Parijs, te Londen en te frankfort, zoodat je zonder eenige financiëele zorg je studies kunt voltooien. Hoe goed en zorgvol van haar! zeide Volodia. Zij is altijd dezelfdemaar, Martha, ik heb haar geld niet noodig. Ik heb met het geven van lessen een stuivertje overgespaard.... Ik ook, viel zijn goede zuster hem in de rede; toe neem het van mij aan, ik heb het juist nageteld. Ik heb het de laatste vyf jaren zorgvuldig voor dezen dag bewaard. Zij liet hem met BUREAU: MOI ENPLEIN. hulpkantoren verkrijgbaar worden gesteld tot bedragen van f 1.—, f 1.50, f 2.—, f 2.50, f 3.—, f3.50, f4.—, f4.50, f 5.—, f 5.50, f 6.—, f 6.50, f 7.—, f7.50, f8—, f8.50, f 9.f 9.50 en f 10.welke bedragen door uitsluitend daarvoor dienende zegels worden aangewezen. Boven het bedrag van het postbewijs is cent als recht en i cent voor formnlierkosten verschuldigd. De verzending der postbewijzen is aan de belanghebbenden overgelaten. Zij behooren daarop vóór de verzending den naam van den geadresseerde in te vullen en het bewijs van storting van het formulier af te scheiden. De post bewijzen zijn 6 maanden geldig. Na dien tijd ter uitbe taling aangeboden, is machtiging van het hoofdbestuur der posterijen noodig. Verloren of in het ongereede geraakte postbewijzen kunnen, doch alleen tegen overlegging van het bewijs van storting, door duplicaten worden vervangen. Niet ver van den zeedijk, bij het Nieuwe Schild op Texel, is jl. Zaterdag een groote visch gevonden, vermoe delijk een cazelot. De visch scheen nog niet lang dood te zijn. De vinder had groote moeite om het zeemonster, dat bijna zoo lang was als zijn schuitje, tegen den dijk te brengen. De visch moet wel 8 a 10 meter lang zijn. Het hulpkantoor te Sint-Maarten is o. a. met ingang van 1 December a. s. voor den dienst der Rijks-postspaar bank aangewezen. Men herinnert zich den kellner in het Rotterdamsche Hotel de Hollande, die een bankbiljet van f 1000 ter inwisseling kreeg en daarvan goede sier ging maken. De man werd vrijgesproken, op grond dat niet is gebleken, dat het bij de dagvaarding bedoelde bankbiljet, groot f 1000, hem door den eigenaar ter inwisseling zou zijn ter hand gesteld, in zijn hoedanigheid van loontrekkend kellner of bediende, in dienst van den hótelhouder uit genoemd hótel. Jl. Vrijdag is te Utrecht de Vereeniging ter bevor dering van Zondagsrust in algemeene vergadering bijeen geweest. Het U. D. deelt eenige bijzonderheden omtrent deze samenkomst mede. De toestand is gunstig. Het ledental klom van 800 tot 1300; ook het aantal correspondentschappen en afdeelingen is vermeerderd. Nieuw traden toe Alkmaar, Rotterdam, trots haar schat zien, dien zij, ten koste van dikwijls zeer ver moeiende lessen, verzameld had. Ik neem het gaarne aan, mijn lieve goede zuster, mijn tweede moedertje, antwoordde Volodia, met tranen in de oogen. Eenige dagen later verliet Volodia het hospitaal. Sophie zeide hem vaarwel, evenals de anderen, met dezelfde hartelijkheid, en hij vertrok met een beklemd hart, evenals iemand die het beste van zyn leven achterlaat. Het jaar werd verlengd en de twaalf maanden eindigden met achttien te worden. Toen hij terugkwam, was Volodia niet meer de tengere jongeling, die zijn vrienden zoo bedroefd had achter gelaten gedurende zijn afwezigheid had hij de waarde van het leven leeren kennen en duizend andere dingen meer, die men door eigen ondervinding moet machtig worden. Hij bracht de bouwstoffen mede voor een boek, waarin hij de deugdelijkheid van eene nieuwe proefneming hoopte aan te toonen. Hij was nu een man geworden, een man, in staat om een ernstige rol in het leven te vervullen. Hij vond mevrouw Korzof terug, zooals hy haar verlaten had zij vond nog steeds haar grootste genoegen in de vervulling harer kleinere en grootere plichten. Haar dierbare afgestorvene was haar nooit uit de gedachte; men kon haar dikwijls zien stil staan, alsof zij naar een onzicht baar wezen luisterde, of iemand zag, dien zij alleen zien kon. Mama spreekt tot mijn vader! fluisterde Sophie, den vinger op den mond leggende. En het was waar. Zij raadpleegde in moeielijke omstandigheden hem, die zoo langen tijil haar ge heimste gedachten geraden had, en hij antwoordde haar, want nimmer hadden zij van meening verschild, wanneer het een zaak van plicht of geweten goldzij behoefte slechts een blik in haar binnenste te slaan, om er het antwoord van haar man te vinden. Pierre was veel ernstiger geworden, hoewel ook hij op zijn beurt behoefte had aan die onmisbare zelfstandigheid, welke men verkrijgt door een tijdlang geheel op eigen wieken te drijven. Hij wilde echter het hospitaal niet verlaten, voor Volodia terug gekeerd was, daar hij vreesde, dat gedurende hunne afwezigheid de jongelieden, die aan het hospitaal verbonden waren, zich te veel vrijheid zoude veroorloven. Toen dus het eerste kruisvuur van vragen en antwoorden wat bedaard was, zeide hij vroolijk: Nu ga ik op mijn beurt de wijde wereld in en gij zult eens zien of ik geen schitterende idees mee zal brengen! A propos, zeide Volodia, hoe staat het met je ventilatie- toestel? Ik heb een jaar en een dag op je gewacht, mijn waarde vriend, en heb er toen alleen de proef' van genomen. Is het gelukt? Ongelukkig neen! Het is geen oordje waard. Hij lachte zoo aanstekelijk, dat allen in koor er mee instemden. Den volgenden morgen vond Volodia, toen hij in de eetzaal kwam om te ontbijten, Sophie alleen voor het theeblad zitten. Den vorigen avond hadden zij slechts enkele hartelijke woorden gewisseld en hij maakte eerst later voor zichzelf de opmerking dat, hij haar toch eigenlijk niet goed had aangezien. Zij begroette hem met een vriendelijken glimlach en hij ging naast haar zitten. Terwijl zy zyn glas thee voor hem schonk, sloeg hij haar aan dachtig gade. Zij was misschien minder mooi dan eenige jaren geleden, maar wat was er een ernstige, zachte uitdrukking over haar gelaat gekomen! Zij had ook haar aandeel van 's levens zorgen en droefheid gehad; zij was, zegevierend over zichzelf, Prijs der AdvertentiënVan 11 regels 60 cents, elke regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte. Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager. Nijmegen, Den Haag, Dordrecht, Zaainslag, Eindhoven en omstreken. Een langdurig debat is gevoerd over de vroeger reeds medegedeelde motie, waarin werd verklaard, dat de Ver eeniging wel degelijk niet vijandig staat tegenover hen die Zondagsheiliging willen. Leiden wilde verklaard zien dat de beschuldiging allen grond mist. Ds. Brouwer van Oirschot wilde verklaren, dat de vergadering te hoog staat om zich tegenover een dergelijke beschuldiging te verantwoorden. Ten slotte werd echter cle motie aangenomen met kleine wijziging. Om het neutraal karakter der Vereeniging vol komen duidelijk te doen uitkomen, werd de laatste alinea gewijzigd, zoodat daarin nu de overtuiging wordt uitge sproken, dat de enkele bevordering van Zondagsrust, doel der Vereeniging, onvermijdelijk zoowel aan de stoffelijke als aan de godsdienstige belangen des volks moet ten goede komen. In dien vorm werd de verklaring, nadat vooraf de motie-Leiden met 14 tegen 8 en het voorstel-Brouwer met 16 tegen 6 stemmen verworpen waren, met 20 tegen 2 stemmen vastgesteld. Uit de mededeelingen van het hoofdbestuur bleek, dat een aanvraag aan de directie der Exploitatiemaatschappij om beperking van den Zondagsdienst daar weinig succès had gevonden. Het voorstel van den correspondent te Zwolle was, aan de leden der Vereeniging het gebruik aan te bevelen van etiquetten, het opschrift bevattende: op den Zondag wordt geen bezorging verlangd," indien zij des Zaterdags of des Zondags brieven of pakjes mochten verzenden, die geen bijzonderen spoed vereischcn. Rotterdam stelde, naar aan leiding daarvan, voor, dat bij de Regeering stappen zouden worden gedaan, om op Zondag geen andere brieven te laten bezorgen, dan waarop vermeld staat „spoed." Bij de discussie over deze voorstellen bleek echter, dat er bezwaarlijk uitvoering aan te geven zou zijn. De heer Bekaar, lid van het hoofdbestuur, die als ambtenaar bij de posterijen de vergadering een deskundig advies kon verschaffen, verklaarde, dat, wanneer dienovereenkomstig werd gehandeld, de taak der postambtenaren eerder verzwaard dan verlicht zou worden; daardoor werd verder ook de deur tot misbruiken geopend. Waardeerende de goede uit het strijdperk gestreden en had het genot, dat de vervulling van onze plicht schenkt, naar waarde leeren schatten. En nu hebben we je eindelijk terug, zeide zij. Ik hoop dat je ons niet weer gaat verlaten. Zij rijkte hem het glas toe en het zilveren lepeltje rinkelde zacht tegen den binnenkant. Hij nam het van haar aan en zette het voor zich neer. Ik heb doze vraag lang en breed in myzelf overwogen, zei hij ernstigterwijl Pierre afwezig is, valt er niet aan te denken het hospitaal te verlaten, maar als hij terugkomt.... Een donkere blos kleurde het gelaat van Sophie. Hij zag haar aan en gevoelde nu, dat hy zich sterker gewaand had dan hij werkelijk was. Hij had eenigen tijd van haar verwijderd kunnen leven, met het vooruitzicht haar terug te zien; maar voor goed van haar scheiden.... Wat had nu zijn zelfkastijding uitgewerkt? Hij was nog even ver als voor achttien maanden! Zij vatte het gesprek weer op en haar bewogen stem had iets bijzonder aantrekkelijks. Het i3 wel eens goeds voor een tijdlang zijn huiselijken kring te verlaten, zeide zij, omdat men dan eerst de afwezigen leert waardeeren... Niet waar? Volodia knikte toestemmend. Toen je hier waart, vervolgde zij, beschouwde ik je altijd al3 den strengen mentor en ik kan je niet zeggen hoezeer ik, gedurende je afwezigheid, den vriend gemist heb. Zij zweeg. Hij wachtte tot zij na eenige oogenblikken voort ging: Ik heb veel goed te maken, hernam zij, want ik ben ver scheiden jaren niet lief jegens u geweest. Gedurende je afwezig heid ben ik tot die ontdekking gekomen; Ik wachtte met onge duld je terugkomst om... Zij hield even op met spreken. Om...? herhaalde Volodia met een aanmoedigenden glim lach. Om je vriendelijk te verzoeken mij te willen vergeven, zeide zij, do oogen neerslaande. Ik heb het je nooit kwalijk genomen, zeide hij ernstig, en je weet niet hoe goed mij die laatste woorden doen. Nu zie ik, dat je een waardige dochter van je ouders... O, neenzeg dat niet, riep het jonge meisje droevig uit. Ik weet te goed hoe hemelsbreed ik van mijn moeder verschil... Weet je nog, dat er een tijd wa3 toen ik haar durfde miskennen Ik herinner het mij, zeide Volodia. Sophie bloosde. Zij kon niet terugdenken aan dien tijd van haar leven zonder een gevoel van schaamte, pijnlijker nog in tegenwoordigheid van dien jongen man, dan tegenover ieder ander. Hij begreep dit zeer goed en kwam haar met zijn gewonen tact te hulp. Je waart toen immers nog een kind, zeide hij. Dat is nu al zoo lang geledende toekomst lacht je zoo liefelijk toe. Het grootste geluk, zeide Sophie, zonder hem aan te zien, is de achting van hen, die men lief' heeft. Die heb je immers, antwoordde Volodia. Sophie boog zich over het theeblad, alsof zij eensklaps bijziende was geworden. Op dat oogenblik kwam Pierre binnen en er werd over iets anders gesproken. Veertien dagen later, op het oogenblik dat de jonge man zijn koffers sloot, kwam Volodia, zeer bleek en zichtbaar ontroerd, zijn kamer binnen. Wat scheelt er aan? vroeg Korzof

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche en Nieuwedieper Courant | 1884 | | pagina 1