Caisse Hypothécaire van Brussel.
Landré en Glinderman,
ZALF HQLLQWAYs
zv f IJ JE;
Hoofdgracht K (30.
Voorheen F. AU F OEM BRINKE.
De ondergeteekende lieel't, in rijke keuze de nieuwste modellen
Fantasie- en Zijden-Hoeden.
Groote sorteering Strookoeden. solide kwaliteit, tegen de laagste prijzeu.
Aanbevelend,
O- Ik.. STA.J3l1L.MAN.
H. A. STAL.ERMANN, Dijkstraat, Helder,
beveelt zijn
Algemeenen Boekhandel,
Aü ver tentie-tour eau,
COURANTEN- en TIJDSCHRIFTEN-BUREAU.
LfüBSSI 33L.IOTHE 3CEE..
TF.F.KEN- en SCHRIJFBEHOEFTEN,
MACHINALE B OEKBINDERIJ
en BOEK- en &TEEMHU KWERK aan.
HOLLANDSCH E
IJzeren Spoorweg-Maatschappij.
Op den 6 luni c. k. treedt in werking liet Iste Vervolg
op het TARIEF van 20 Mei 1884 voor het vervoer van
ijl- en» vrachtgoederen in locaal verkeer,
bevattende o. a. vrachtprijzen voor bet verkeer met de
Stations der lijn HoornEnkhuizen.
Exemplaren van het Vervolg zullen binnen eenige dagen
aan de Stations en Bestel kantoren, tegen betaling,
verkrijgbaar zijn.
DE ADMINISTRATEUR.
Amsterdam, 3 Juni 1885.
Directie der Agentschappen voor Nederland
Rankastraat, 20, '<S G11A VENHAGE.
De Caisse Hypothecaire te Brussel verschaft groote en
kleine kapitalen onder 1« hypothecair verband op landerijen,
gebouwen (ook in aanbouw), aflosbaar in annuïteiten (geene
vooruitbetaling).
Posten beneden f 5000 worden niet dan bij uitzondering
aangenomen.
Agent voor Helder, Schaffen, Alkmaar, Hoorn, Enkhuizen,
t/m. Medemblik, de eilanden Texel en Wleringen,
L. W. E. OUDENHOVEN, Makelaar te Helder, die te
spreken is: Maandags CAFÉ SUISSE, Kal verstraat,
Amsterdam, van 14 uren 's middagsDonderdags Hotel
VREDELUST te Schaffen, van lü12 uren 's morgens;
Zaterdag'* van 113 uren 's middags HELDERSCHE
WAPEN, bij den Heer PABST te Alkmaar.
De Koninklijke Magazijnen van Werktuigen
van
Ingenieurs te Amsterdam
berichten, dat hunne voorraad H00IB0UWWERKTUI&EN,
zooals de wereldberoemde B u c k e v GRAS-
M A A1M ACH IN ES, Ransome's PA ARI)EN HOOIH A RK E N
en HOOISCHUDDERS, niet zeer groot is. Tengevolge
van het overlijden van twee ven noot en zullen deze
Werktuigen zeer goedkoop worden uitverkocht. Gelieve
dus uwe commissie ten spoedigste op te geven aan Hunnen
Agent voor Texel en omstreken den Heer
J. J. KUIJPER,
te Oosterend op Texel (Noordholland
bij wien teekenïng en prijsopgaaf gratis verkrijgbaar zijn.
Voorbandea:
PRACHTIGE AMERIKAANSCHE
staande en hangende KLOKKEN,
Nickel-Horloges, zware soliede Uurwerken.
J. J. KUIJPER, Oosterend (Texel).
AMSTERDAMSCHE COURANT.
NIEUWS- EX ADVERTENTIEBLAD.
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en feestdagen
De Amsterdatuscïic Courant zal na nauwgezette
keuze de belangrijkste en belangwekkendste gebeurtenissen
van den dag mèaedeelen.
De AmsterdaimscBie Courant is het goedkoopste
Dagblad van Nederland. Voor Amsterdam per
3 maanden f 1.50, franco per post f 1.80.
Niemand kan door den prijs worden afgeschrikt onze
Courant iederen dag alleen of met een vriend gesamenlijk
te ontvangen.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Bureau: Lokaal „De Brakke Croiid." Xe* 53.
Puisten, zioeeren en klierachtige gezwellenIn de jaargetijden,
waarin de temperatuur zoozeer veranderlijk is, vertoonen
zich bovengenoemde ongemakken voortdurend bij zwakke
en volbloedige gestellen. Een ieder is in staat om deze
vreeselijke plagen tegen te gaan. In den aanvang gaat de
genezing hiervan zeer gemakkelijk, maar wanneer men ze
verzuimt, dan bieden zij lang aan alle geneesmiddelen
weerstand. De Zalf van Hollowav, gewreven op, of zooveel
mogelijk bij de aangedane plaats, zal geheel en al de oor
zaak van deze ziekten uitroeien. Schurft, zeere hoofden
en alle kinderziekten verdwijnen vnor de genezende zalf.
terwijl de pillen het inwendige gestel versterken. Voor
scheurbuik, onder welke gedaante ook, zijn zij zeer aan te
bevelen.
Doosjes PILLEN en Potjes ZALF
1 0.80, f 1.85, f 3.—, f 6.75, f 13.50 en f 20.50.
Ze worden verkocht bij de Apothekers.
Voor den verkoop in het groot vervoege men zich
Professor Hollowaï, 533, Oxford-Street, Londen
De Wereldtentoonstelling te Antwerpen.
Onder dezen titel behelst het Vaderland de volgende corres
pondentie uit Antwerpen dd. 4 dezer:
Het i9 zoo'n algemeenc usance geweest, te klagen over de
guurheid van ons lenteweder, dat ik er waarlijk tegen opzie te
bekennen van mijn reporters-standpunt een tegenovergesteld ge
voelen te zijn toegedaan. Een reporter heeft een hekel aan
nattigheid ten minste in de gedaante van hemèlwater vooral
wanneer hij in officiéél gewand plechtigheden moet bijwonen,
maar do „warmte" is hem een gruwel. En het is hier op dit
oogenblik zoo brandend heet, dat zelfs de Vlaamsche raosschcn
op het dak zitten te gapen, wat op 't gezag der universeele
manier van spreken, de grootste hitte is, die men zich voor kan
stellen. Toch was ik heusch van plan u hedenavond een zeer
degelijken brief te schrijven wat hij 94 graden Fahrenheit in
do zon, op een Tentoonstelling is men altoos in de zon,
een daad is, waarvan de minste menschen begrip hebben: een
beredeneerd verslag over den toestand van het blindenonderwijs
in de verschillende landen van Europa ter Tentoonstelling ver
tegenwoordigd in verband met de politieke richting van het
Staatsbewind. De lange titel stond al op het papier, toen mijn
dikke Vlaamsche hospita mij kwam storen met de mededeeling,
dat er iemand was om mij te spreken, welke tncdedeeling gevolgd
werd door een gestommel op de trap, welk gestommel alras bleek
veroorzaakt te worden door mijn oom Gozeman, die ergens in
Polderland wonende, naar Antwerpen gekomen was om onder
mijn voorlichting de expositie tc zien. 't Rijtuig wachtte beneden,
tegenstribbelen baatte niet, en een oogenblik later reden wij naar
de „reuzenballon," zooals Jan Van Beers zingt. Ik stevende den
ingang voor de cartes permanentcs in en mijn oom zocht
toegang door hot tourniquet met het opschrift tickets. „Iledde
ghai ne coupon?" vroeg de controleur. „Neen, maar ik wil er
hier een koopen," antwoordde oom. „Neje, ginder an den kiosk."
En oom moest terug naar een kiosk, waar hij, behalve zijn kaartje,
een boekje met advertenties op den koop toe kreeg. De Ant-
werpsche kiosken maatschappij heeft het recht van uitgifte «Ier
intreekaarten voor een ontzaglijke som gepacht en verdient geld
als water met haar advertcnticbockjes. Nieuw oponthoud aan
het tourniquet. Mijn oom, die zeer gezet is, raakte in de klem.
„Awel-ghai zait tc dik!" Oom werd boos, en schold de Belgen
voor magere sprinkhanen uit, wat ze niet zijn, en wat daarom
de billijke verontwaardiging der omstanders gaande maakte. Een
dikke ossenkooper uit Brasschaat riep uit: „zal ikkik urn 'non
pataat geven, zulleen drong de menigte op. Mijn oom zwaaide
met zijn stok, ten teeken van strijdvaardigheid, sloeg er zijn eigen
hoed meê af, welke onder de voet kwam, door een straatjongen
werd opgeraapt, die er hard mede wegliep, en oom wrong zich
eindelijk door den nauwen ingang heen. Om de algemeenc
bespotting te ontgaan, waaraan hij nu blootstond, sleurde ik Item
voort naar de Brasserie Grubcr Co.; restaurant de
Strassbourg. Juist sloeg do klok twaalf uur. We drongen
de deur in, wat niet gemakkelijk ging, zóó vol was bet er. „Geen
plaats," riep de jongen, die voor portier speelt.
„Wat?
„Neen, mijnheer, tusschen halftwaalf en halftwee is het hier
altoos vol, alleen reeds van de exposanten en van hen, die amb
telijk aan de tentoonstelling verbonden zijn."
„En 't is zoo'n goede restauratie en niet duur, heb je
gezegd," mompelde oom, maar ik trok hem voort naar le Restaurant
Populaire.
Toen de man dit opschrift las, zei hij: „Neen, merci! naar
een Volksgaarkeuken, ga ik niet. Ik ben lid van den Raad moet
je denken!"
„'t Is geen Volksgaarkeuken het is er alleen maar goedkoop
en niet al te best."
„Merci!"
„Dan naar het Cafó-restaurant Viennois."
„Hoe is het daar?"
„O, keurig netjes ingericht, maar de comsumptie is schraal."
„Dan hierheen!" en oom die dampte en zuchtte als een loco
motief, stoomde de Löwenbrau binnen om een glas Münchener
te drinken.
Het was brandend heet. Oom bad het erg te „kwaad." Het
zweet gutste hem langs de dikke wangen de oogen puilden
hem uit het hoofd maar toch deed hetgeen hij hier te aan
schouwen kreeg zijn gemoed in opstand komen. „Er uit neef
bulderde hij.
„Maar oom als u geen rust neemt, krijgen wij een beroerte!"
„Dat hebben de dokters mij al zoo lang voorspeld! Heb je
die heeren gezien, die daar bedienen, met die verwijfde gezichten
cn hun haar alaCapoul? Ik moet daar niets van hebben!"
Een paar seconden later,sukkelden wij In den Soetenlnval
binnen. Het is een mooi in oud-Vlaaraschen stijl opgetrokken
gebouwtje. Men tapt er overheerlijk bier, maar juist toen oom
wilde bestellen, monsterde hij met groote oogen het dienend
dair.espersoneel, waarvan eenigen op al te voorkomende wijze
den gasten ter wille waren.
„Ik geloof'.... dat 't.... hier niet fatsoenlijk is, neef!"
„Maar wy komen om het bier...."
„Ik drink geen bier, dat mij door onreine handen wordt ge
schonken Voort, van bier."
„Maar oom; ik bezwijk."
„Als je hart maar niet bezwykt."
Nu zijn de meisjes in „In den Boeten Inval" zeker voorkomend,
maar oom is te streng. In Nederland moet de eerbaarheid per
se op klompen loopen, anders vertrouwt men haar niet. Dit is
een dwaling, die ons nationaal gebrek aan bevalligheid in de hand
werkt en aan alles wat „plomp" is een getuigschrift van goed
gedrag uitreikt. Oom blnasde en pufte intusschen door het aller
koketste paviljoen van de Eaux minórales de Spa voorbij,
zonder aandacht te schenken aan het keurig ingerichte Bouillonhuis
van dr. Rem mer ich, waar men voor 30 centimes een heerlijken
kop bouillon drinkt, geschonken door een juffrouw, die onuit
staanbaar lispelt als ze Fransch spreekt en beminnelijk praat, als
ze in baar moedertaal, het Engelsch, u te woord staat, en verdween j
in de Antwerpsche Melkinrichting. Daar vond ik hem i
druk bezig de echte Vlaamsche koebeesten te keuren, welke hy
voor even degelijk en gezond verklaarde als de twee stoere
Vlaamsche meiden, die hem een glas versch gemolken melk
voorzetten. Ik had daar minder trek in, en stelde voor een glas
champagne te drinken bij Manuel en Co. uitRhoims. „Het
schijnt je tc smaken" zei oom, toen hij mij het schuimend,
goudgeel, geurig en prikkelend vocht zag savoureeren. „Geef er
mij twee glazen van deux verres," verduidelijkte hij, twee
vingers in de hoogte stekende als zwoer hij bij een duren eed,
„dat geleuter met óón glas moet vandaag maar uit zijn!" Toen
hij zich den champagne had laten smaken, vroeg hy of dc juffrouw
hem ook aan een of ander hoofddeksel kon helpen.
„Ci, ci, je vous prêterai mon petit chapeau".... was het oolyke
antwoord. Oom vond die aardigheid niet gepast tegen een lid
van den Raad, maar 't meisje maakte het goed, door aan te raden
op de tentoonstelling zelve een hoed te koopen.
„Al was 't maar een fez of muts" zei oom, en mcenende dat
hij de afdeeling Algiers binnenstapte, kwam bij terecht in het
in Algcrijnschejt stijl gebouwde paviljoen van Georges Sachse
uit Bon fa rik. Oom, die een echte wijnproever is, hoewel de
de wijn hem streng verboden is, daar het opstijging veroorzaakt
en het bloed te veel aanzet, deed zich bier te goed aan verschei
dene merken vins d'Algórie, vergat den hoed dien hij koopen
moest, cn begon in dien opgewekten staat te geraken, welken
men gewoon is op te merken bij lieden die den prins in het oog
krijgen. Ik waagde hem daaromtrent een opmerking te maken.
„Dat komt omdat ik nog niet gegeten heb, jongen" antwoordde
hij en arm in arm zeilden wij naar dc An twerpschc Bon ds-
b rood bakker ij, een inrichting waar uitmuntend fijn brood
gebakken wordt. Oom was voor de toonbank zeer opgewonden.
De heldere bakkersvrouw „doet mij de dood nog an," begon hij
te neuriën, welk geneurie gaandeweg in een bedenkelijk forte
overging, toe hij de bakkerin bij den arm vatte en onder het
gezang van:
„Kan je dan geen schotsche drie?
„Kan je dan niet dansen?
een deuntje wou gaan springen. Ik bracht hem tot Ledaren,
deed verscheidene inkoopen en troonde oom niet zonder moeite
meö naar Van Houten's Cacao-paviljoen.
„Da's sjiek," zei hy onwillekeurig.
„Vindt u niet, heeren," antwoordde mevrouw Van Heukelom,
een zeer beschaafde dame, voor wie ik mij wel een beetje schaamde
maar oom hield zich goed, geboeid als hij scheen door de
waarlijk schoone inrichting van het etablissement, verreweg het
aantrekkelijkste van den gcheelen tuin. Oom keek zijn oogen
uit, bewonderde het mollige Smyrnaasch tapijt, de fraaie divans.
De cacao, van Van Houten, die het gemak aanbiedt van zich
terstond met water te vermengen werd ons uit fijne kopjes door
twee meisjes, die buitengewoon Hollandsch-bedecsd waren, ver
gezeld van het stereotiepe „Asjeblieft hoeren" voorgediend. Oom
glimlachte goedkeurend cn zei fluisterend: het lijken wel een
paar nonnetjes. Toon ik de broodjes uit de Antwerpsche Bonds-
bukkery te voorschijn gehaald had, waarvan mijn oom de grootste
helft verorberde, vertelde ik mevrouw Van Heukelom oom's
wedervaren aan den ingang heden morgen. De groora Van
Houten houdt er twee kereltjes in netto uniform op na werd
uitgestuurd om een hoed te koopen. Oom kwam dus cindelyk
weêr in het bezit van een extra-glimmcnden cylinder, die hem
zóóveel te klein bleek, dat zijn lioofd in zijn volle joviale ronding
voor het oog der wereld behouden bleef. Het was ongeveer vier
uren geworden, toen wij het paviljoen verlieten. Wij passeerden
do Brasserie Allemande van Gebr. Müsser, hoewel ooms
nadorst zich bijna door het parelende Pilsncrbicr liet verlokken,
en wilden nu eindelijk, een kijkje gaan nemen op de tentoon
stelling zelve, toen hij het rood, wit en blauw van 't Lootsje
der Erven Lucas Bols in het oog kreeg. „Holland bovenalNeef
daar moeten we heen", riep hij smachtender dan ooit Goelhc's
Mignon haar Dahin! heeft kunnen „seufzen."
Het gebouwtje zelf, waarin Bols de dorstende lafenis biedt,
is een parodie op onzen oud-Hollandsehen bouwtrant en komt
blijkbaar uit de bekende „kuiperij", waar musea, spoorwegstations,
scholen, postkantoren, kloosters, drankhuizen en ministeries naar
óón mal vervaardigd worden. Het gebouwtje, dat plat gedrukt
wordt door zijn ongeëvenredigd groot «lak, maakt van binnen
den indruk van de werkplaats eens alchimists. Er heerscht oen
geheimzinnig donker, waarin men na eenig turen een in gothischen
stijl opgetrokken tapknst opmerkt. En toch is dit naargeestig
kluisje een der drukst bezochte inrichtingen van den hof. Dat
dankt Bols, behalve aan de uitstekende waren, die hij schenkt,
aan de Friezinnetjes die er bedienen. Eén vooral is allerbe
koorlijkst. Hoewel volbloed Hollandsch, spreken beiden keurig
Fransch. Nauwelijks was oom op het bordesje of een der Ilebe's
bad hem een prijscourantje, smaakvol op Hollandsch papier ge
drukt, in de hand gestopt. Met de fok op den neus, bekeek hij
het eerst van alle kanten en zei toen, de welluidende titels der
dranken paraphraseerende, tegen het mooiste Friezinnetje: „Van
uwe likeuren zou ik 't liefst drinken Mademoiselle en Robe
Verte, omdat zij naar u genoemd moet. zijn, naar u, die zeker
zijn zult als de Roses sans ópines; want hoe heerlijk de
Huile de Vónus ook z:j, hoe begeerlijk het Eau d' ar gent
de ma Tante, uw Eau de Vie moet het lang gezochte
Parfait d'amour wezen. En riedt gij mij dan aan: Retour-
n e z - ydan zou ik nooit iets anders begccren danE1 i x i r d c
longue vie."
Deze schitterende improvisatie werd afgebroken door den heer
in het buffet met de mededeeling, dat oom niet al te familiaar
mocht worden met.... zijn vrouw! Oom was diep teleurgisteld
en dronk een glaasje te veel op het Lang Leven der mooie
Friezin. Om hem weder normaal te krygen, trachtte ik hem in
II. J. Bridge's English Limonade- and Sodawater inrich
ting binnen te loodsen, waar de schenkster oom een compliment
maakte over zijn mooien hoed. Dit vond oom zóó ongepast, dat
hij de kachelpijp met geweld over het voorhoofd drukte, als
protest tegen de restaurecrende macht van het soda-water, naar
het Moselhauschon uit Traben a/d Mosel liep, reeds
vroeger aangetrokken door het rijmpje op het uithangbord:
Ein fröhlich Gemuth und edler Wein
Die mógen oft beisammen sein.
Toen ik hem daar vond," zat hij zijn toorn te koelen op een
flesch Rhijnwijn, die hij zóó lang drilde, tot de llesch voor goed
soldaat was.
Het was vyf uren geworden maar oom wilde van geen
naar huis gaan weten nog lang niet. Hij zou en moest de
tentoonstelling zien. Ik wist niet beter te doen, dan schijnbaar
toe te geven. Dicht bij den zij-ingang, links van het tentoon
stellingsgebouw, exporteert de Compagnie génerale des
Waggons-lits haar fraai ingerichte slaapwagens. Oom liet zich
geleiden als een lam. In plaats van in het gebouw, bracht ik
hem in de waggon, waar hij op een der sofa's nederzeeg en wol
dra ronkte als een os. Ik stopte den bewaker een vijffrank
stuk in de handen, met verzoek mijn oom te laten uitslapen.
Toen te zeven uren het geschetter der klaroenen de sluiting der
tentoonstelling aankondigde, en ik mij naar ooms geïmproviseerd
logement spoedde, stond hij mij met het joviaalste gezicht van dc
wereld op te trede af te wachten. Oom kon blijkbaar niet veel
verdragen, maar de rede verkreeg bij hem ook weder spoedig
de overhand.
„Jammer, dat ik morgen niet blyven kan om toch iets van de
tentoonstelling tc zien. Wat moet ik er tante van vertellen als
ik thuis kom? Ik zal een mal figuur maken, jongen zooals
ik vandaag nl gedaan heb." Maak u maar niet ongerust
oom. Ik geef u al mijn verslagen in „Het Vaderland" meê. U
leest ze in den trein en discht dan thuis zooveel moois op als
u zelf maar wil."
Snelpersdruk van A. A. Bakker Cz., Nieuwodiop.
