HELDERSUHE
MEMVEIIIEPER COURANT.
- ei Advertentieblad Toor Hollands Noordertwartier.
1886. N°. 68.
Jaargang 44.
Zondag 6 Juni.
BEKENDMAKING.
„Wij huldigen
het goede."-
Yenchijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaalO.OO.
franco per post 1.20.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Ad verten tiën: Van 1i regels 60 cents, elks
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
H E R IJ K
van de Maten en Gewichten
in de gemeente Helder.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der gemeente Helder
brenoen ter kennis van de ingezetenen, dat de bij de Wet voor
geschreven Heryk der Maten en Gewichten, door Heeren Gede
puteerde Staten der provincie Noordholland, voor dit jaar, in
deze gemeente is bepaald van '24 Juni tot 7 Juli en geregeld is
als volgt:
1°. Voor «Ie Gewichten voor fijnere wegingen
van 1 gram en «laarhoven uit al «Ie wijken
«Ier gemeente:
Op DONDERDAG den 24 JUNI e. k., van des voor
middags 10 tot des namiddags 3 ure.
2°. Voor «Ie overige Gewichten en de Maten
Van VRIJDAG 25 JUNI tot en met ZATERDAG
3 JULI, op alle werkdagen, van des voormiddags 8
tot des namiddags 3 nre, en op MAANDAG 5 JULI,
des voormiddags van 8 tot 10 ure.
Op MAANDAG, DINSDAG en WOENSDAG den 5,
6 en 7 JULI e. k. voor de Marine-Etablisse
menten; en wel op den 5 Juli des namiddags van
tot 4 ure, op den 6 Juli van des voormiddags 7
tot des namiddags 4 ure, en op 7 Juli van des voor
middags 7 tot des namiddags 2 ure.
Het verrichten der werkzaamheden voor den Heryk zal plaats
hebben in het lokaal der Gymnastiek school aan de Kerkgracht.
Voorts wordt in herinnering cebracht, dat by Kon. besluiten
van 1 September 1877 (Stbl. No. 175) en 27 Juli 1878 (Stbl.
No. 101) voorgeschreven is:
a. dat GEENE NIEUWE TONNEMATEN op den inhoud
van 2 Hectoliter en GEENE NIEUWE CILINDRISCHE
MATEN, UIT DUIGEN SAMENGESTELD, waarvan
volgens vroegere bepalingen, HOOGTE en MIDDELLIJN
ongeveer gelijk waren, mogen worden GEIJKT
b. dat deze CILINDRISCHE MATEN VOORTDUREND
mogen worden HERIJKT, en de TONNEMATEN van 2
Hectoliter op 1 JANUARI 1879 buiten gebruik zyn gesteld
c. dat de TONVORMIGE MATEN op den inhoud van en
1 Hectoliter UITSLUITEND voor den handel in aard- en
DE ANDERE.
Door W. HEIMBURG.
Na deze woorden heerschte er eenige oogcnblikken een onbe
haaglijke stilte in het vertrek, slechts afgebroken door het
gekletter van den lepel, dien Charlotte driftig op haar bord liet
vallen.
„Die beschuldiging is hard!" zeide Roden eindelijk.
„Maar niet onverdiend!" antwoordde de oude vrouw. „Hy
was een speler."
Charlotte hief het hoofd op als een gekwetste ree; haar groote
oogen vulden zich met blinkende tranen.
„Daarvan weet ik niets," zeide Roden. „Ik weet alleen dat
hy eens zijn laatste zakgeld aan een armen soldaat gaf, die naar
huis ging om zijne moeder te begraven, en dat hy eens blindelings
in het water sprong om iemand te redden, die het leven moede
was." Eensklaps zag hij Charlotte over de tafel aan, en nu trof
hem zulk een dankbare, zulk eeu vurige blik, dat hy verlegen
zweeg en voor zich keek.
„Ja, zulke dingen deed Johan!" riep zy. „Ik weet nog veel
meer zulke trekken van hem. Maar als men iets buitengewoons
is en doet, en niet den gewonen, alledaagschen sleur volgt, dan
heet men tegenwoordig dadelyk slecht en verachtelyk! Johan
was iemand, die
„Die zeer lichtzinnig was," vulde grootmama bedaard den
volzin aan. „Juist uit hetgeen ge daar noemt, bleek zyn volslagen
gebrek aan ernst, zyn onnadenkende en loszinnige aard. Daar
is een spreekwoord: „Al te goed is buurmans gek!"
Charlotte zweeg, maar zag den jongen man aan, alsof zij van
hem hulp verkrachtte. En toen hij bleef zwijgen en als toe
stemmend het hoofd boog, verscheen weer die minachtende glim
lach om haar mond; zij viel achterover in haar stoel, liet het
hoofd op de hooge leuning rusten en wijdde al hare belangstelling
aan de gebeeldhouwde eikenhouten zoldering. Mevrouw Roden
putte zich echter uit in troostgronden en voerde allerlei voor
beelden aan van verloren zonen, die op het pad der deugd terug
gekeerd waren. En zoo werd het gesprek in dien treurigen
geest voortgezet, totdat de hangklok tien luid dreunende slagen
deed hooren en onmiddelijk daarop een torenklok buiten hetzelfde
uur verkondigde. Nu stond mijne grootmoeder van tafel op.
Daar werden brandende kaarsen op blinkend geschuurde koperen
kandelaars binnengebracht en zoo gingen wij door de koele, groote
gang, waar het zoo eigenaardig naar versche melk rook, de breede
trap op naar de bovenverdieping. Zoover ging ook Frits Roden
met ons mede. Nu wenschte hij ons goedennacht en floot zijn
jachthond, die den geheelen avond naast hem had gelegen, waar
mede ik hem de voordeur hoorde uitgaan.
„Hy ziet 's avonds zelf na, of alles goed voor den nacht is
verzorgd," zeide zyne moeder trotsch. „Toen ik weduwe werd
en het domeingoed onder zijn beheer kwam, had ik natuurlyk
groote zorg, hoe het zou gaan; maar hoe jong hij destijds nog
mocht wezen, het gaat alles even geleidelyk en ordelyk toe, als
toen myn beste man nog leefde. Het eenige, wat hem ontbreekt,
is een vrouw; want ik kan somB niet meer de handen uit de
mouw steken, zooals ik wel wilde. Maar als 't u belieft,
hier links, mevrouw van Werthernl"
Wy waren een voorzaal doorgekomen met groote en prettige
kasten tegen de muren, en betraden nu de logeerkamer, waar
de hoog opgestapelde bedden met de witte en gebloemde dekens
onze vermoeide ledematen toelachten. Ook hier een knappend
houtvuur in de kachel tegen de herfstlucht en een fijne lavendel
geur; ook hier alles even gemakkelijk en gezellig als beneden in
de huiskamer. Grootmama zou naast ons logeeren in een kleiner
boomvruchten bij de maat, zoowel bij IJK als HERIJK
blyven toegelaten; en
d. dat is ingevoerd EENE ANDERE SOORT van CILIN
DRISCHE MATEN, uit duigen samengesteld, op een inhoud
van 2, 1 en Hectoliter, waarvan bodem- en duigen-dikte
merkelijk minder zijn dan van de sub a en b genoemde
cilindrische maten, en waarvan de MIDDELLIJNEN en
HOOGTEN zich verhouden als 4 tot 5, zoodat ook de
inwendige afmetingen belangrijk van de vroegere verschillen.
Omtrent alle wettelijke bepalingen en voorschriften, betreffende
den Heryk der Maten en Gewichten, kunnen belanghebbenden
inlichtingen bekomen ter Secretarie dezer gemeente.
De belanghebbenden worden aangemaand stiptelijk aan hunne
verplichting te voldoen.
Helder, den 10 Juni 1886.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
STAKMAN BOSSE, Burgemeester.
C. BOON, Secretaris.
De BURGEMEESTER der gemeente Helder maakt ter
voorkoming van ongelukken, gedprende de practische schiet
oefeningen, bekend:
dat het gevaarlijk is projectielen aan te raken of op te nemen,
die op de „Onrast" ongesprongen blijven liggen, en het den
visschers aangeraden wordt, bij het vuren van het fort Erfprins
(kenbaar aan een roode vlag van de Batterij), niet tegen wind
en stroom in het Noordergat voor anker te komen.
Helder, 31 Mei 1886.
De Burgemeester voornoemd,
STAKMAN BOSSE.
De vertrekdagen der mails naar Oost-Indië gedurende de maand
Juni zyn als volgt
8 Juni Hollandsche mail (over Marseille).
9 Juni Hollandsche mail (uit Amsterdam).
11 Juni Engelsche mail (over Brindisi).
19 Juni Hollandsche mail (uit Amsterdam).
19 Juni Hollandsche mail (over Marseille).
20 Juni Fransche mail (over Napels).
25 Juni Engelsche mail (over Brindisi).
29 Juni Hollandsche mail (over Marseille).
30 Juni Hollandsche mail (uit Amsterdam).
Laatste buslichtingen aan het Postkantoor te Amsterdam:
Ned. mail (uit Amsterdam) brieven 8 u. 's morgensdrukwerken
den vorigen avond 8.45.
Ned. mail (over Marseille) brieven 4.30 u. 's avonds; druk
werken 2 u. 's avonds.
Fransche mail, brieven 4.30 u. 's avondsdrukwerken 2 u. 's av.
Fransche mail (Napels) brieven 11 uur 's morgens; drukwerk
10 u. 's morgens.
Engelsche mail, brieven 11 u. 's morg.drukwerken 10 u. 's morg.
Om van de aansluiting te Brindisi zeker te zijn, is het raad
zaam daags te voren, op hetzelfde uur, van de voorloopige ver
zending gebruik te maken.
vertrek met één raam. En toen onze vriendelijke gastvrouw nog
duizenden dingen gevraagd had: of wij gewoon waren hoog of
laag te liggen? en 's morgens koffie of thee te gebruiken?
beloofde zij ons reeds den volgenden ochtend bij tijds onze nieuwe
woning te laten zien, die vlak in de buurt lag want daarop
was zy byzonder gesteld geweest! De kamers lieten niets te
wenschen over, verzekerde zy; vroeger hadden ze zelfs vorsten
geherbergd. Het gebouw, het Ridderhuis genoemd, was door
een regeerend vorst gesticht, een liefhebber van pracht en weelde
uit den lustigen rococotijd, die altijd zulk een menigte gasten
bij zich noodigde, dat het kasteel geen kamers genoeg bevatte.
Het lag juist daartegenover, en het kleine kwartier op de tweede
verdieping had leeg gestaan; 't scheen slechts een bewaarplaats
van oude papieren en akten te zijn. En toen had zy Frits
aanstonds een brief laten schryven, of dat bovenhuis niet in huur
was te krijgen? En ja, het werd toegestaan en de opbrengst
zou ten bate komen van de kinderbewaarschool, die de hertogin
hier had opgericht. Zie, zóó had ze dat klaargespeeld; en ja,
de behangsels waren oud, maar de fraai ingelegde vloeren weer
duidelijk voor den dag gekomen, nu Haune en Rika ze eens
flink geschuurd en geboend hadden. Het zag er deftig uit
en uit de achterkamer bad men het gezicht in haar tuin. In
het vooijaar was daar alles wit van de vlierbloesems en kon
men het bijna niet uithouden van den geur, eu juist in dien
hoek kwamen alle nachtegalen van Rotenberg bijeen. En nu
wenschte zy nogmaals goedennacht en de jonge juffertjes
moesten maar eens goed op haar droomen letten; zeker zou er
wel iets inkomen van haar aanstaanden man en droomen
kwamen altijd uitl En daarop dribbelde zij heen en sloot de
deur zoo zacht achter zich dicht, alsof wij allen al in diepe
sluimering lagen.
«Slaapt wel!" zeide grootmama nu ook, terwijl zij zich naar
haar kabinetje begaf, en stil begonnen wij ons voor den nacht
gereed te maken. Charlotte zat nog in haar witte peignoir op
den rand van het bed haar lang donker haar te borstelen, toen
ik al half in slaap was. Daar hoorde ik haar op eens hardop
lachen.
„Wat is er, prinsesje? vroeg ik, weer geheel wakker geworden.
Nu kwam zij op mij toe en ging bij mij aan het bed zitten.
„Help mij even met mijn haar te vlechten!" vroeg zij,en terwijl
ik de zware tressen in orde bracht, lachte zij wederom.
„Waarom lacht ge?" vroeg ik opnienw.
„Omdat ik my zoo amuseer," zeide zij, terwijl ze opstond en
haar vlechten naar achter wierp. „Ik vind dat wy hier zoo
uitstekend goed in deze idyllische omgeving passen ik ten
minste 1 Nu, slaap wel, en droom maar niet van dien „voortreffe-
lijken jongeling,,, die op zyn minst honderd jaar te laat op de
wereld is gekomen. Morgen ga ik „Herman en Dorothea" nog
eens lezen en denk dan aan den „welgemaakten zoon en de
wakkere huisvrouw.»
„Het bevalt mij hier best, Charlotte," merkte ik verstoord aan.
„O ja wel 1 Alles is hier zoo ontzettend gemoedelijk, zoo echt
landelijk. Gij hebt altijd een byzonder penchant voor dat
onschuldige dorpsleven gehad."
„Foei, Charlotte!"
„Maar ik heb het heimwee naar de stad!" barstte zij op eens
snikkende uit. „Ik weet zeker, dat ik het zal besterven als ik
hier moet blyven!"
En met deze nare profetie drukte ze haar mooi kopje in de
kussens en liet haar tranen den vrijen loop.
Ik was alweer ingeslapen, toen ik my nog eens bij den naam
hoorde roepen.
„Wat is er, Lotje? Mankeert je iets?"
Maar daar klonk het zaeht grinnekend door de donkere kamer
Binnenland.
Door de Vereeniging tot ontwikkeling van den landbouw
in Holland's Noorderkwartier is aan Z. M. den Koning
een adres gezonden en aan den minister van Binnenland-
sche Zaken in afschrift medegedeeld, waarin wordt ver
zocht, dat niet opnieuw aan de Tweede Kamer in over
weging zullen worden gegeven ontwerpen van wet, in
afwijking van de regels der gemeentewet omtrent plaatse
lijke belastingen ten behoeve der gemeenten Edam, Pur-
merend, Hoorn en Alkmaar, en te bevorderen, dat de
wik- en weegloonen, in die steden geheven wordende, in
overeenstemming met art. 254 der gemeentewet, tot het
wettig bedrag worden teruggebracht.
Een uitstekend voorbeeld is gegeven door eenige
liberalen in Oisterwijk, die, blijkens een schrijven van
mr. Verster in de N. Rott. Crt., geld hebben bijeengebracht
en aan de „Liberale Unie" opgezonden, om besteed te
worden voor de goede zaak. In hun eigen district staat
het toch hopeloos met hun kansendaarom willen zij langs
dezen weg de geestverwanten helpen in de districten, die
met eenige inspanning te winnen zijn.
Het voorbeeld moge wekken tot navolging. Er zijn veel
verloren streken, waar de liberalen op deze wijze ten bate
„Tonia, hebt ge dien grooten lederen buidel wel gezien, dien de
wakkere huisvrouw onder haar boezelaar heeft hangen? Een
groot marokijnen hart is er bovenop gestikt. Daar zitten de
centen in van de melk want ze verkoopt die zclvo per liter.
Hoe zoudt ge 't vinden, als die „welgemaakte zoon" eens op u
of mij verliefd werd en wij op onzen trouwdag als de attributen
onzer waardigheid, niet alleen een muts en een paar pantoffels,
maar ook die geldbeurs kregen?"En nu lachte zij zoo hartelijk,
dat ik onwillekeurig met haar moest instemmen, hoewel ik
eigenlijk niets lachwekkends daarin vond.
Maar daarop sliep ik in en stond O wonder! in mijn
droom aan de wit geschuurde melktafel in de gang beneden en
vulde den eenen liter vóór en den anderen na met schuimende
melk uit de blinkend geschuurde koperen kan, terwijl het rood
marokijnen hart op de geldbeurs mij in de oogen schitterde. En
ik was zoo gelukkig in mijn droom, zoo gerost en zoo dankbaar 1
Mevrouw Roden had niet te veel gezegd van onze woning;
het waren inderdaad vorstelijke vertrekken, die wij den volgenden
dag betraden. Wel is waar moesten wij een smal achtertrapje
opgaan, dat onmiddelijk naar den tuin voerde, die vroeger mis
schien tot het Ridderhuis behoord had en met den tuin van het
kasteel vereenigd wae geweest, maar nu een deel van het domein
uitmaakte. De trap bracht ons op een kleinen, net beschoten
overloop, waarop de drie wit geverfde, met smalle vergulde
randen afgezette deuren van onze kamers uitkwamen. In het
kabinetje, dat op den tuin uitzag, was het door fraai pleisterwerk
omringde plafond-schilderstuk nog uitstekend bewaard gebleven:
Aurora in een fladderend rozerood gewaad op de wolken zwevend,
door bloemen strooiende Amortjes omgeven, en medaillons in de
hoeken. De muren waren echter eenvoudig gewit, de schoorsteen
was dichtgemetseld, en daarnaast stond, in een hoek gedrongen,
alsof zij zich over haar eigen voorkomen schaamde, een kleine
potkachel, verroest en scheef.
„Hier zullen de kinderen slapen," besliste grootmama. Maar
nu opende mevrouw Roden een deur, die toegang gaf tot een
klein, met een sierlijk ijzeren hek omgeven balkon. Dat was
heerlijk! In bonten najaarsdos lag de tuin aan onze voeten,
en door de half ontbladerde takken had men een uitgestrekt
vergezicht, tot waar een blauwe bergketen den horizon begrensde.
„Dit gedeelte van den tuin, waarop ge hier neerziet, kunt gy
gerust als uw eigendom beschouwen," zeide onze gezellin. „*t
Heeft wel iets van een romantische wildernismaar daar hebben
jonge menschen niet tegen. Mijn Frits ten minste niet; als ik
hem zocht, vond ik hem hier altijd onder de hooge boomen, in
het een of ander boek verdiept. Na, daarvoor heeft hij tegen
woordig geen tijd meer. En nu, mevrouw van Werthern, komen
we aan de voorkamers.»
Twee prachtige vertrekken wezenlijk! Hooge vensters, fraai
pleisterwerk aan dc zoldering, en een paar vertrouwen wekkende
en veelbelovende kachels. „Maar dat is meer dan wy dnrfden
hopen!" verklaarde grootmama verheugd.
„Ja, myn beste mevrouw, ieder zou het ook niet gekregen
hebbenof denkt ge, dat het Frits en mij onverschillig is, wie
over onze plaats en door onzen tuin loopt? Ja, niet waar, freule
Charlotte, 't is een prachtig uitzicht, zoo tegenover de bel-etage
van het hertogelijk kasteel, en juist de kamers, die altijd bewoond
worden! Kijk, Anita neemt dezen mooien najaarsdag nog eens
waar, om de vensters open te zetten."
Ik trad naast Charlotte en wy zagen samen naar de overzyde.
Juist boog zich uit een der hooge ramen een vronwelyke gestalte
ver naar voren, terwyl zij de groene jaloezieën wyd opende. Op
den donkeren achtergrond van het vertrek schitterde een geheel
kleurenspectrum ons tegen, veroorzaakt door een enkelen zonne-
