HELDERSOHE
EN NIEUWEDIEPER COURANT.
Nieuws- en Advertentieblad voor Hollauds Noordertwartier
1886. N°. 78.
Woensdag 30 Juni.
Jaargang 44.
..Wij huldigen
hot guede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag namiddag.
Abonnementsprijs per kwartaal0.90.
franco per post 1.20.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Ad verten tiën: Van 14 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers bij abonnement belangrijk lager.
Bln re enian ci.
De leden der Nederlandsche Vereeniging voor Teeken
onderwijs hebben zich, overeenkomstig het besluit der laatst
gehouden algemeene vergadering, tot den minister van
Binnenlandsche Zaken gewend met het dringend verzoek,
maatregelen te willen nemen ora te verkrijgen, dat het
onderwijs in teekenen allerwegen in de openbare lagere
scholen worde gegeven, in afwachting eener herziening
der wet op het lager onderwijs, waarbij het teekenen onder
de verplichte leervakken worde opgenomen.
Het komt hun overbodig voor, de aandacht van den
minister nader te vestigen op het groote nut van het
onderwijs in teekenen met betrekking tot de algemeene
vorming en ontwikkeling der jeugd; op de behoefte, dia
voor een ieder bestaat om in de beginselen van het teekenen
de noodige opleiding te ontvangen, alsmede op het bijzonder
belang van dit onderwijs voor allen, die later tot de nijver
heid in betrekking zullen staan en door eene grondige
opleiding in staat gesteld kunnen worden om tot den bloei
onzer nijverheid mede te werken.
De voor die opleiding thans bestaande gelegenheid is
naar hunne bescheiden meening onvoldoende: 1. omdat zij
slechts in een betrekkelijk klein aantal gemeenten, en dan
nog niet aan alle scholen eener zelfde gemeente gevonden
wordt; 2. omdat de leeftijd, waarop dit onderwijs gemiddeld
aanvangt, te ver gevorderd is; 3. omdat tengevolge van
een en ander vele leerlingen niet in staat zijn, op lateren
leeftijd het onderwijs in de toegepaste teekenkunst met
vrucht te volgen, en er alsdan veel tijd moet besteed
worden om hun alsnog het onderwijs in de beginselen van
het teekenen te geven.
Aan deze bezwaren meenen zij dat tegemoet kan gekomen
worden, indien de elementen der teekenkunst allerwegen
op jeugdiger leeftijd worden onderwezen. Het elementair
teekenonderwijs gegeven volgens de beginselen, die
daarbij al meer en meer als de doeltreffendste worden
erkend ligt geheel binnen het bereik der lagere school.
Het kan ook in verband met de cischen van het thans
14)
DE ANDERE.
Door W. HEIMBURG.
Het was acht uur 's avonds, toen wy naar de partij gingen:
grootmama plechtig in het zwart moiré, den kanten doek om de
schouders en het mutsje van blonde op het witte haar. Ik in
myn zwartzijden japon met een langen sleep en een kleine
diamanten broche, die nog van mijne moeder nikomstig was.
Charlotto ging vooruitde slanke witte gedaante, door den gloed
der ondergaande zon met een rozerooden tint overtogen, maakte
een allerbekoorlyksten indruk. Het had iets of wat geregend,
en 't was heerlyk lrisch in de lucht; op elk blad parelde een
douwdroppel. Charlotte wierp het hoold naar achteren en ademde
met volle teugen de avondgeuren in.
«Ik heb zoo'n benauwd gevoel," zeide zy daarop, «alsof er een
onweer aan de lucht is. Ik wilde, dat we maar weer naar huis
giDgen."
Daar kwam ons een lange zwarte gedaante met haastige
schreden onder de linden tegemoet.
«Charlotte, myn beste, hoe prachtig ziet ge er uit!" riep hij,
terwyl hij haar met beide handen van zich al hield en met
verrukking beschouwde. «Dat is lief van u, zoo'n lichte japon
aan te doenmaar kom nu even mede, we kunnen de gasten
wel een oogenblik laten wachten, niet waar, Tonia? Gij zult
wel aan moeder zeggen, dat we aanstonds komen. Ik moet myn
Lotje hier eerst nog bedanken." En tevens trok hij haar met
zich mede naar de bank onder de afhangende lindetakken,
waarop ik een fraaien ruiker zag liggen.
Wij stapten door en de oude vrouw zeide: «Charlotte is altyd
zoo vreemd; zou zy zich soms voor ons genecren? Het schijnt
haar altyd te hinderen, als hij haar aanraakt. Hebt ge wel
opgemerkt, dat zij ons nu ook het liefst was gevolgd?"
Werkelijk haalde het jonge paar ons bij het tuinhek alweer
in; dat bedanken moest dus wel schielijk zijn afgeloopen. Ze
kwamen letterlyk in den stormpas achter ons aan. Charlotte
hield in de eene hand haar sleep, in de andere een bouquet bloeiende
rozen. Zij was bleek, hij rood. Het trof mij, dat hy er in zijn
zwarte rok en witten das niet op zijn voorJeeligst uitzag; het
jachtbuis en de kaplaarzen kleedden hem oneindig beter.
Uit de zaal klonken ons luide stemmen tegen: Rika, met een
verblindend witten boezelaar voor, deed de deur open en, op
myn arm geleund, trad grootmama binnen, 't Werd plotseling
doodstil in het groote vertrek, waar het avondrood het kaarslicht
nog verduisterde. Ik hoorde stoelen schuiven, zyden japonnen
ritselen, allerlei menschen zich om ons heen bewegen, en daarop
de stem van de vrouw des huizes. «De barones van Werthern
en hare oudste kleindochter en daar hebt ge de aanstaande
van myn zoon!
Het jonge paar was achter ons binnengekomen. Één oogen
blik bleet het nog stil, maar daarop werden wij van alle kanten
door een stroom van woorden overstelpt: «Eer genoegen
kennismaking." Grootmama was eindelijk op de sofa beland, ik
naast een jong mevrouwtje, maar Charlotte stond nog altijd
naast haar verloofde. Op haar verzoek zette hy een stoel naast
my neer, waarop zy plaats nam. Wonderlijk! Het gesprek
wilde volstrekt niet meer vlottensoms gingen er verscheidene
dominé's achter elkander voorby. De blikken der aanwezigen
dwaalden telkens opnieuw af naar het schoonc, fiere gelaat van
de aanstaande bruid. Een paar jonge meisjes in rosé netel-
doeksche kleedjes zaten stil met elkander te fluisteren. Frits
stond met een heer in een hoek van het vertrek over de voor
uitzichten van den oogst te praten, en grootmama had een gesprek
met de vrouw van den opper-koutvester aangeknoopt.
vigeerende programma voor de hoofdonderwijzers-examens
gegeven worden door het aan de scholen verbonden
onderwijzend personeel, en het zal dit te meer naarmate
de tegenwoordige regeling dier examens langer in werking is.
Ter verkrijging dezer uitbreiding van het teekenonderwijs
ware liet verder hoogst wenschelijk, dat in afwachting
eener bij de wet geregelde verplichte invoering van het
onderwijs in teekenen nu reeds één of meer ambtenaren
belast werden met een onderzoek naar den tegenwoordigen
toestand van het teekenonderwijs, en dat de behartiging
van dat onderwijs hun speciaal werd opgedragen.
De Arnh. Crt. meldt, dat mevrouw Bulkley zich wel
heeft in arrest begeven om de haar opgelegde achttien
maanden celstraf to ondergaan.
Mevrouw Schlingeman heeft zich met een rekwest om
gratie tot den Koning gewend. Evenzoo Kloppers; deze
laatste bevindt zich sedert zijne arrestatie in September
1885 onafgebroken in hechtenis. 26 Januari 1886 werd
hij door de Rechtbank te Arnhem tot een jaar celstraf
veroordeeld. Deze straf, sedert bevestigd, wordt gerekend
te zijn ingegaan met den dag der eerste uitspraak, zoodat
26 Januari a. s. zijn straftijd geheel verstreken zal zijn.
Zelfs zou, bij eene zoo uitvoerige procedure als in dit
strafproces werd gevoerd, het geval zich hier zeer goed
hebben kunnen voordoen, dat K., na bij einduitspraak te
zijn veroordeeld, terstond daarna in vrijheid zou moeten
worden gesteld.
De vier maanden preventieve hechtenis, door K. onder
gaan voor het eerste vonnis, mogen echter volgens de
bestaande strafwetgeving niet bij de opgelegde straf in
mindering worden gebracht. Anders is dit, gelijk men
weet, in het Nieuwe Strafwetboek, dat in September a. s.
in werking zal treden, geregeld; daar wordt aan den rechter
de bevoegdheid gegeven om bij de uitspraak te bepalen,
dat de tijd door den veroordeelde in verzekerde bewaring
doorgebracht, voor de ten uitvoer legging van de hem
opgelegde tijdelijke gevangenisstraf, bij de uitvoering der
straf geheel of gedeeltelijk in mindering zal worden gebracht.
Ik deed mijn best, Charlotte te doen deelen in het onschuldig
gesprek over de acoustiek in de Mariakerk, dat ik met mijn
blond buurvrouwtje voerde, maar tevergeefs zij was niet aan
het praten te krijgen. Het speet my; ze kon zoo aardig zijn als
ze wilde! Daar op eens werd de naam van prins Ottogenoemd,
en alsof' deze de tooverkracht bezat ieders tong te ontboeien, was
het gesprek weldra in vollen gang.
/.Ik hoor dat hij hier voor goed wil blyven wonen," zeide
iemand.
«Wel neen! Hij is hier op hooger verlangen, zooals wel eens
meer
«Zou hij ook weer gondelvaarten op touw zetten, zooals voor
twee jaar?" riep een jong meisje met schitterende oogen.
«We zullen weer wat beleven!" zuchtte de burgemeester.
«Maar komedievoorstellingen krygen we zekerriep de vrouw
van den opperhoutvester verheugd.
«O ja, aan spektakel zal 't niet ontbreken!" merkte haar
echtgenoot droogjes aan.
Ten laatste verklaarde zich één partij voor en één tegen
den prins. De hecren haalden de schouders op en schenen zich
om den doorluchtigen gast niet veel te bekommerende dames
voerden allerhande zaken in zijn voordeel aan.
«Daar komt op die manier wat geld onder de menschen," zeide
de welgedane vrouw van den burgemeester. «Dan hoort men
weer eens muziek!" beweerde een andere. «Rotenberg zou
beschimmelen, als hij niet van tijd tot tijd hier kwam." «Ja!
Ja!" stemden de jonge meisjes toe.
«Nu, 't komt weer uil!" liet de stem van den opperhoutvester
zich thans hooren. «Als iemand bij de vrouwen in een goed
blaadje wil komen te staan, moet hij maar een dozijn dwaze
streken begaan en zorgen dat er zoo- en zooveel liefdesavonturen
van hem ruchtbaar zijn geworden en
Een koor vau vrouwenstemmen bracht hem tot zwygen.
«Dat was niet aardig!" oordeelde de vrouw van den predikant,
„maar de opperhoutvester is altijd zoo ondeugend."
«De vroolijke man met zijn grijzen baard had de algemeene
verontwaardiging gewekt. Hij stond bij het venster en hield de
banden voor de ooren.
«Maar, dames," dus trachtte hy haar tot bedaren te brengen,
t is een ontegensprekelijk feit! Toen er onlangs een bekende
roover en moordenaar terecht werd gesteld, vond men onder zyn
nagelaten papieren wel duizend minnebriefjes."
De uitnoodiging om aan tafel te gaan brak hier het debat af.
Het verloofde paar ging vooruit naar de eetkamer en Charlotte
stond met ondoorgrondelijk gelaat voor haar eereplaats. En
daarop zette zy zich onder de neerhangende berketakkenmaar
het maakte een zonderlingen indruk, dat sc'ioone, onbeweeglijke
aangezicht. Ik zag, hoe zy voor eiken schotel bedankte, hoe
Frits zich bozorgd tot haar overboog en hoe hy eindelyk opstond
en met een lórschen ruk de takken afbrak, zoodat het geheele
festoen naar beneden viel.
Ik zat naast den jovialen opperhoutvester en hij wilde juist
beginnen met zyne bewering van straks nog wat nader toe te
lichten, toen een andere stem zich verhief en ook hem tot zwijgen
drong. De predikant was opgestaan, had aan zyn glas getikt,
en richlte nu het woord tot het verloofde paar.
Hy sprak van het geluk, dat een huis wedervoer, waarin een
lieve dochter welkom werd geheetende drempel moest met
rozen bestrooid worden, als dank voor de rozen der vreugde, die
zij aanbracht. Hij sprak van de familie Roden, die reeds lang
in dat huis woonoe en zich op zoo menigen wakkeren, recht
schapen man, op zoo menige deugdzame vrouw kon beroemen,
en hy wees er met nadruk op, dat degene, die den laatstcn
afstammeling vau de Rodens hare hand zou reiken, zich wél
In dat ge\al had dus lv. reeds in Sepieinoer weder op
vrije voeten kunnen gesteld worden.
De zadelmaker van het Cirque Américain, die zich
te Sluis schuldig zou hebben gemaakt aan diefstal van een
gedresseerd paard en aan misbruik van vertrouwen ten
nadeele van zijnen meester, den heer Pinder, werd Zater
dag jl. door liet Gerechtshof te 's Hage, daar zijne schuld
niet voldoende was gebleken, vrijgesproken, terwijl zijne
onmiddelijkc invrijheidstelling werd bevolen.
De hooioogst is te Midwoud en omstreken in vollen
gang. De opbrengst is zeer voldoende en ook is er voor
het vee nog genoeg gras in de weilanden. De veestapel
is gezond; waren nu de producten wat hooger in prijs,
dan zou er weinig te wenschen overblijven. Ook de vruchten
op de bouwlanden staan over het algemeen zeer goed,
zoodat met grond een ruime oogst kan verwacht worden.
Voor het rijpen van vele vrachten zou het evenwel wen
schelijk zijn, dat de thermometer thans, einde Juni, eens
den zomer ging aanwijzen, want tot heden hebben wij
meestal gure dagen gehad, zooals men die in den herfst
te verwachten heeft.
Het nieuwgebouwde Badhotel te Vlissingen is Zater
dag jl. feestelijk geopend.
De grasverpachtingen zijn te Maastricht dit jaar be
duidend hooger dan in het vorige. Het verschil bedraagt
van 50 tot 80 pCt.
Men schrijft uit Franekeradeel
«Niettegenstaande de minder gunstige weêrsgesteldheid
der laatste dagen staan over het algemeen de vruchten
hier uitmuntend te velde, terwijl ook, wat het hooigewin
aanbelangt, de landbouwers redenen tot tevredenheid hebben.
Meer zonneschijn dan in het eerst dezer week zal velen
welkom zijn, daar de kwaliteit van het hooi dan beter
wordt. Het koolzaad heeft nog niet met bloeien gedaan,
slechts enkele beste stukken worden er aangetroffen, het
vlas overtreft het dit jaar verre. Van de jammen-aardappelen,
die verleden jaar te weinig hebben opgeleverd, zijn er dit
voorjaar aanmerkelijk minder gepoot geworden."
gelukkig mocht achten, daar hij van jongs at iemand was ge
weest, by wien het hart op de rechte plaats had gezeten. En
zoo dronk hij dan op het welzijn van het jonge paar, dat hij
eerlang voor. den preekstoel in de Mariakerk hoopte te zien, op
de blijde verloofden op de gelukkige echtgenooten
«Hoera!" juichten de gasten in koor, terwyl ieder zich met
zijn glas champagne in de hand naar het aanstaande bruidspaar
spoedde.
Te midden van dezen algemeenen opstand zag ik, dat de deur
tegenover my geopend werd, en op den drempel vertoonde zich
prins Otto. Hij was in elegant wandelkostuum en staarde glim
lachend naar dat woelig tooneel. Mevrouw Roden zag hem het
eerst. Ik hoorde haar verschrikt: «Goede hemel de prins!"
Tegelijk was zij hem reeds tegemoetgegaan om hem te verwelkomen.
Hij was geen vreemdeling in dezen kring en ieder scheen hem
gaarne te zien. Verrast en verheugd boog men voor Zijne
Doorluchtigheid; maar na een ridderlijk compliment aan mijne
grootmoeder gemaakt en een hartelijken handdruk met Frits
gewisseld te hebben, nam hij een stoel, school dezen naast
Charlotte en verzocht dat het gezelschap zich niet door hem zou
laten storen, daar hy slechts even den ouden speelmakker uit
zijne jeugd persoonlijk met diens verloving wilde gelukwenschcn.
En inderdaud bracht hij dan ook geen stoornis teweeg. Hy
begon zoo ongedwongen met Charlotte te praten, klonk met
Roden, en lachte zoo hartelyk als elke andere jonge man,
die weet dat hy een welkome gast iu een vroolyken kring is.
Ilij wilde niets eten, maar liet zich den schuimenden champagne
wonderwel smaken.
Ik zag, hoe ook Charlotte haar glas nu telkens aan den mond
bracht, hoe hare oogen begonnen te schitteren, hoe zij steeds
spraakzamer werd hoe zij allengs weer de oude, betooverende
Charlotte was geworden.
Haar verloofde was stil en draaide zyn leeg glas tusschen de
vingers; hy en ik, geloof ik, waren de eenigen van het gezel
schap, die zwegen; ik van onuitsprekelijken angst. Ik kon het
bijna niet langer uithouden in die warme kamer, bij het flikkerende
Kaarslicht, in die benauwde atmosfeer van wyn, spijzen en
geurende bloemen. Maar niemand dacht aan opstaan, want de
prins zat naast Charlotte en praatte en dronk, en vergat dat
hy maar even had willen komen.
Eindelijk sprong hy op en bood Charlotte den arm.
«Kom uan, heeren en dames, naar den tuin!" riep hij. «'tls
een prachtige voorjaarsnacht buiten!"
«Kom mede, Toniafluisterde Frits, terwijl hy mij den arm
gat. Hij rukte my letterlijk mede, het paar achterna, dat de
gang door en de verbaasd opkijkende dienstboden voorby stapte.
Het maanlicht hulde de aarde als in een blauwen sluier, vlier-
boomen en seringen verspreidden een byna bedwelmenden geur,
en in het struikgewas zong de nachtegaal. Als in een droom
volgde ik de witte, voor ons uit zwevende gedaante; geen onzer
sprak een woord, maar zijn arm heelde. Het deed mij ontzaglijk
pynlijk aan. Ik weet niet, waarom myne oogen zich plotseling
met tranen vulden.
«Schreit ge, Tonia?" vroeg hij.
«Neen!" jokte ik.
«Hoe bevalt u nu Zyne Doorluchtigheid?" vroeg hij op bitteren
toon. Maar eer ik nog kon antwoorden, liet hy er op volgen:
«Laten we omkeeren! Het verveelt mij hen op al die kronkel
paadjes achterna te loopen."
Ik bleet aarzelend staan.
«Wat zal ik u zeggen, Tonia?" zeide hij vastberaden. «Wat
echt goud is, smelt niet bij dat flikkervuur." En wy keerden on3
om en gingen zwijgend terug, en toen wij de groote linde bij het
huis naderden, zagen wy hoe de opperhoutvester by het licht van
