HANDELSDRUKKERIJ.
Koster'" Kleine Wel ie siagen.
Koster's Jleine IM te Scïafoa.
Molenplein 16 3.
Aflevering van Drukwerk geschiedt spoedig, net
uitgevoerd en tegen de billijkste prijzen.
OPENBARE VERKOOPINC
B A C K X,
OPENBARE VERKOOPINC.
JBlScL. Dulfer en o0.,
NB. BUSKRUIT (Crêpée N°. 1)
en HAGEL
J J. KUIJPER, Parkstraat, Bnrg (Texel.
WERNER-SERIE.
OM HAAR GELD,
DE LIEFDE VAN EEN OUDEN VRIJER.
van HAVERGEWAS en verhuring van
NAWEIDE van de plaats Pietershof te
AnnaPaulowna, in eigendom behoorende
aan den heer J. VANGEIJTENBEEK
te Wageningen, op DINSDAG
3! AUGUSTUS 1886, 's middags 12 uur,
in het logement Veerburg te Anna Paulowna.
Notaris te Wieringerwaard.
De Dijkgraaf van den polder Wieringerwaard zal, op
ZATERDAG *28 AUGUSTUS a. des voormiddags tien
uur, ten huize van den Heer A. HEIJN Sz. aldaar,
publiek verkoopen tOt 0,1 iDrfi^lSL 't zooge
naamde schuurtje, staande aan des polders boezemkade, bij
het kadaster aldaar bekend in Sectie A, N°. 410, benevens
vier oude vaartuigen, zooals zij liggende zijn achter des
polders magazijn.
Informatiën op franco aanvrage te bekomen bij den Heer
J. P. SCHENK, Opzichter des polders te Wieringerwaard,
door wien ten dage der verkooping van negen tot tien
uur aanwijzing zal geschieden in loco.
Namens het Collegie van Dagelijksch Bestuur
van den polder Wieringerwaard,
C. Dz. REZELMAN, Dijkgraaf.
J. K. KAAN, Secretaris.
Photo graphie Instantanée.
De ondergeteekenden geven aan liet geachte publiek te
kennen, dat zij zich alhier als Photographen gevestigd hebben.
Hopende door eene nette en goedkoope bediening een
ieder tevreden te stellen.
Met achting, Uw Dienstw. Dien.,
voorheen D. PIGEAUD.
IX" .A. 3M A-m (Vervolg van pag. 1).
Wat en of Nana wel iets van haar vaderlijk vermogen bezat,
was moeielijk uit te maken, want haar vader, in de vaste ver
onderstelling zijne dochter het landgoed als eigendom te zullen
nalaten, had al zijn geld weder tot verbetering er van besteed.
Siegmund, met onbepaalde volmacht belast, bood haar, om allen
twijfel daaromtrent op te heffen, in naam van mevrouw Barbara
eene hoogst bescheidene rente voor haar leven aan, die de be
zitter ten allen tijde te betalen had, en Nana nam dit voorstel
als eene weldaad aan. Zoozeer Siegmund vroeger er tegen was
geweest het goed te bezitten, zoo ernstig drong hij er nu op aan,
nu de gieterij er aan verbonden was, en hij zelf alle uitzicht
had eens de eigenaar te worden, om het goed aan te houden.
Wie stond hem verder in den weg Nana, kinderloos en daarbij
bevreesd voor mevrouw Barbara's toorn, Nana kon de erfgename
niet meer zijnen Paul was ver verwijderd, eene afwezigheid van
negentien jaren had zijn dorst naar daden en avonturen niet
kunnen lesschen, die was nog heviger geworden dan het heimwee,
dat nu en dan uit zijne brieven sprak. Hij had Griekenland
verlaten, om in Spanje nieuwen roem in te oogstenonder Zu-
mala Carreguy's vanen had hij gevochten als een held en was
bewonderd als een held. Bij Bilbao hevig gewond, had hij zijn
ontslag moeten nemen, en sinds sukkelde hij aan zulk eene
bedenkelijke borstziekte, dat hy het schoone Zuiden niet met het
koude klimaat van zijn vaderland durfde verwisselen. En waarom
ook Siegmund ontried hem zelf in bezorgde broederliefde zijne
terugkomst, die gevaarlijk was voor zijne lijdende gezondheid,
dit te meer, daar Paul ginds ruimschoots schadeloosstelling ge
vonden had. Een schoon meisje, vol gloeiende geestdrift voor de
zaak, die hij diende en vol van nog glooiender liefde voor hem
zelf, was sinds drie jaren zyne vrouw en onophoudelijk bezig,
hem zijn vaderland te doen vergeten. Het huwelijk was tot nu
toe kinderloos, en als Paul niet meer terugkwam, dan zou
mevrouw Barbara te weinig sympathie voor de jonge weduwe
hebben, die zij niet gezien had, om haar te stellen boven Sieg
mund en diens kinderen.
Wat Nana betrof, men vergunde haar op Eltach voort le leven,
of beter gezegd, de familie verbande haar derwaarts, want mevrouw
Barbara wilde haar niet terugzien. De oude dienstboden van het
huis werden, nu alles op rekening van mevrouw van der Meulen
bestuurd werd, gedeeltelijk ontslagen, gedeeltelijk verwisseld, en
Nana, zwijgend en onverschillig, wist zich de aanhankelijkheid
der nieuwen niet te verwerven. Zij ontmoette in plaats van
eerbied en oplettendheid, die zij vroeger gewoon was, knorrige
en norsche gezichten, dikwijls zelfs kwalijk verheelde gering
schatting. Zij was nu niet meer de meesteres, die allen prezen
om hare goedheid, zij was voor deze menschen niets dan eene
overtreedster, die slechts door 's konings genade uit het tuchthuis
gered was.
Tot haar eigen geluk evenwel beschouwde Nana deze aan
houdende beleediging vol deemoed en geduld als eene rechtvaardige
straf, als zij zich herinnerde, dat bij alle grootmoedigheid, toch
ook de zelfzuchtige angst van Oswald's liefde met iemand anders
te moeten deelen, haar tot den stap verleid had, die zooveel ver
driet en ellende over eene gansche familie bracht.
Zoo bleven dan Siegmunds bezoeken, hoe kort zij altijd waren,
en hoe koel en beleedigend zijn toon ook was, toch lichtpunten
van haar, aan vrienden arm, leven. Hij kon haar nu en dan
inlichtingen geven omtrent Oswald en den kleinen Constantijn,
en hoe spaarzaam deze berichten ook zijn mochten, Nana's ver
smachtende ziel hoorde ze zoo gaarne.
I)e tusschenkomst van den ouden baron en van vele voorname
personen, meer wel nog het belang dat men onder de hoogste
standen in dit droevig voorval stelde, had den Koning bewogen,
om Oswald weder eene staatsbetrekking te geven, die hij bij den
dood van zijn schoonvader had laten varen. De bestaande toe
standen in aanmerking genomen, werd hij in eene verwijderde
provincie des lands geplaatst en leefde daar, zooals Siegmund
vernomen had, geheel menschenschuw en stil, slechts voor zyn
ambt. Zijne geschiedenis was hem ver voorgegaanhij was het
voorwerp der algemeene nieuwsgierigheid en oplettendheid, maar
de ruwheid, waarmede hij nieuwsgierige blikken en nog meer
nieuwsgierige vragen afwees, dien zijn gewond hart pijnlijk aan
deden, maakte hem onbemind en zonderde hem geheel af. Zijn
kind had hij niet bij zich; hoezeer zijn hart weleer aan dit kind
alle liefde en toegenegenheid had toegedragen, thans, nu het hem
toescheen te zijn de oorzaak van al de ellende en schande, waarin
zyn geluk was ondergegaan, had hij een afkeer van den knaap
gekregen. Het kind zyner zonde en zyner lichtzinnigheid zou
Beste Bascules met beugel en schuifgewicht, 150 kilo
14.80, 200 kilo 15.40, 250 kilo 17.25; Rachinc-olie,
Stofbrillen. Zicltten, Snikken, Graanschoppen en
Gaffels, Rest- en Graanvoeken, Keukengereedschap,
Kinderwagens, Kaaskleursel (Kerbet) en Stremsel,
Thermometers en maatglazen.
Geijkte Raten en Gewichten, Tooiahaiik-bascules
en Familieschalen.
vervaardigd door GEORGE CHEARIN, Boston.
Steeds» voortiandeni
eene ruime keuze van Spiegels, Stoelen, Tafels, enz.;
Petroleum-kookmachines, blauwe Ketels, Pannen, Zeepbakken,
Koffiekannen, enz.rieten Stoelen, Spoormanden, Kinder
stoelen, enz.
Artillerie-V rijkorps.
SCHIETWËDSTKflJD op Zondag 29 Augustus 1886,
des morgens ten 8 ure, in het fort Admiraal Dirks.
Uitreiking der Prijzen in het lokaal Musis Sacrum
dienzelfden dag, des namiddags 3 ure.
Het Bestuur.
Uitgave van P. GOUDA QUINT, te Arnhem.
Vertaling van Hermiua.
8 Deelen. Prijs ƒ12.50.
Gebonden in fraaie,gelijke, blauw linnenStempelbanden ƒ17.30.
BevattendeIngen. Geb.
EEN HELD VAN DE PEN. Derde druk. ƒ1.90. ƒ2.50
GLüCK AUF! Vijfde druk„2.25. „2.85
EENE ONU1TYVISCHBARE HERINNE
RING. Met nieuw portret in lichtdruk en
levensbericht der Schrijfster. Derde druk. 1.90. 2.50
TOT HOOGEN PRIJS. Derde druk. 2.40. 3.—
VINETA. Derde druk2.40. 3.
AAN HET ALTAAR. Vijfde druk. 1.90. 2.50
VERBROKEN BOEIEN. Vierde druk. 1.90. 2.50
OVERWONNEN. Tweede druk. 1.—. 1.60
Alle deelen zijn ook afzonderlijk tegen den bijgevoegden
prijs verkrijgbaar.
Sedert verschenen van dezelfde Schrijfster en Vertaalster:
LENTEBODEN. In groot 8vo formaat. ƒ2.75. 3.50
DE EGOÏST. Novelle1.65. 2.25
BIJGELOOF. Blijspel1.30. 1.90
ARENDSVLUCHT. Novelle1.30. 1.90
ONDER BETOO VERING. Tweede druk. 2.40. 3.—
VADERLAND. Tooneelspel1.30. 1.90
EEN GODSOORDEEL. Tweede druk. 1.65. 2.25
DE GELUKSBLOEM. In groot 8vo formaat. 2.75. 3.50
VIJF NOVELLEN. (Verdacht. Zijn
woord van eer. Bevrijd. De wilddief.
KiesIn groot 8vo formaat2.50. 3.25
nNTX-EJXJ WE R.OMAJVS.
door
W. HEIMBURG,
Schrijfster van: Liesje van den LompenmolenEen arm
Meüje, Haar eenige Broeder, enz.
Vertaling van HERMINA.
Prijs 2.50.
Naar het Engelsch van A. TROLLOPE,
Schrijfster van: Phineas FinnDe School van Doctor
Wortle, enz.
Door MYRA. Prijs f 2.90
door zyne tegenwoordigheid niet altijd weder de spottende blikken
en de scherpe verwijten te voorschijn roepen, waaronder zijn
trots zoo onuitsprekelijk leed zij zouden vergeten worden
door de wereldhij en het kind en Nana
Ook zijOf hij aan haar dacht, wier liefde zoo groot was, dat
deze tot zonde werd? Wel klaagde hij zichzelf aan, maar de
vreeselijke gevolgen, die de onnadenkende hartstochtelijkheid van
Nana had gehad, overstemden toch zijn berouw. De trotschen
man kon den diepen val maar niet verkroppen. Zijne schuld was
onbarmhartig voor de wereld onthuld, zijn kind onttrokken aan
de verborgenheid, om den smaad zijner geboorte aan de wereld
te openbaren, en de smadelijke verdenking was opgewekt, dat
Oswald aan het bedrog niet vreemd was geweest, dat zijne behoef
tige neefs beroofde van eene erfenis, om dien aan het eigen kind
op onrechtmatige wijze te geven.
En deze verdenking drukte Oswald het hevigst zulke eene
daad, die Nana zonder nadenken had verricht, zou in strijd
geweest zijn met zyne verstandige natuur. Maar Nana, dat had
zij voldoende getoond, was de vrouw, die zijne schuld met hare
liefde wist te bedekken, en daarom moest hij des te meer zich
onttrekken aan haar, om haar te bewijzen, dat geenerlei gemeen
schap bij dit spel tusschen hen bestaan had, dat hij werkelijk de
bedrogene was. Den ouden baron wist hij te bewegen, reeds
bij zijn leven een recht van eerstgeboorte ten gunste van de
jongere linie van Eltach in het aanzijn te roepen, en eerst daarna,
nu zijne neefs wederom zijne belangeloosheid erkenden, onttrok
hij zich aan de wereld, zelfs aan zijn oom om als een kluizenaar
te leven. Streng eenvoudig was zijne levenswijze; zijn gering
inkomen was voldoende voor zijne behoeften, de spaarpenningen,
die Nana versmaad had, konden de opvoeding van den kleinen
Constantijn bestrijden, die bij een predikant in de kost was.
Zoo was deze gelukkige familie uit elkaar gerukt, allen afge
zonderd, die elkaar hadden liefgehad het meest afgezonderd
het naar liefde verlangende kind. En slechts een tijd lang hield
ook de wereld zich met hen bezig; de stroom van nieuwe ge
beurtenissen ging over de treurige geschiedenis, en de treurende
harten zij waren vergeten!
Het beheer van het landgoed en de gieterij te Eltach
gingen onder Siegmund's leiding, naar het scheen, hun
geregelden gang. ITij was vaker te Eltach dan te huis, men
kon het hem duidelijk aanzien, dat hij behagen schepte in
zijne onderneming, die dagelijks breeder omvang verkreeg. Ook
hier voerde hij, overeenkomstig zijn voortvarend karakter, ver
beteringen en uitbreidingen in, hij sloot aanzienlijke leeningen,
die door de nieuwe en kostbare inrichtingen moesten gedekt
worden en vond ook, ten minste aanvankelijk, geloof en vertrouwen
in zijne handelingen. Of mevrouw Barbara dit alles aangenaam
was, daar kon op dit oogenblik niet naar gevraagd worden. Van
den uitgebreiden fabrieksarbeid begreep zij niets; zij was dus
geheel in Siegmunds macht. Sprak zij van verkoopen, dan
moest ze toch toegeven, dat een gunstig bod moest worden
afgewacht, en Siegmund zorgde wel, dat haar zoo iets nooit ter
oore kwam. En daarbij werd mevrouw Barbara, over wier
hoofd nu tachtig jaren met hunne zorgen en stormen waren
heengegaan, onverschillig in vergelijking van vroeger, toen zij
overal bij was, en te stomp en te oud om nog belang te stellen
in het nieuwe en vreemde, dat niet met hare zienswijze strookte.
Want zij werd merkbaar van dag tot dag minder; duidelijk en
scherp zag haar geest, gelijk het oog van een zwakziende, slechts
wat in de verte lag, het nabijzijnde verdween in nevel. En onder
alles wat haar lief en dierbaar was uit haar vroeger leven, was
haar Pauls beeld het onvergetelijkst. Wat hem betrof, zij wist
alles, haar geest had er zich altijd mede bezig gehouden, hare
liefde tot hem was niet, als bij Nana, door ontzettende voorvallen
geschokt, hare herinnering aan hem was ongestoord eene goede
geweest. Zij wist waarom hij heengegaan was, dat hij in een
vreemd land aan gevaren blootgesteld, onder vreemde menschen
leefde, zij wist het maar al te goed, dat zijn vader hem verstooten
en zijn broeder hem vergeten had. Maar zij had hem niet
vergeten, zy had op zijne terugkomst gehoopt, sinds het verlangen
van heimwee in zijne brieven doorschemerde, ja eindelijk had zij,
sedert haar geestvermogen zwakker werd, hem eiken dag met
een bewogen gemoed verwacht en vol geduld weer de teleur
stelling van den vorigen dag vergeten. En eindelijk werd
het gedurig hopen vervuld; een bleeke, vroeg oude man,
met eene schoone vrouw bij zich, trad op zekeren dag hare
eenzame kamer binoen, en eer hare oude, moede oogen hem
nog recht hadden gezien, had haar hart hem reeds herkend. Zij j
was noch verschrikt, noch verwonderd, dat hy er nu was; de
tijd zijner afwezigheid, hoewel het twintig jaren waren, scheen
haar toe als van gisteren op van daag. Zij zag ook niet, hoe
bleek en ziek en uitgeput hij was, zij wist dat het Paul
was en dat hij nu weder terug was.
In hare herinnering had zijn beeld duidelijker geleefd dan het
nu het geval was; de vreemde, jonge vrouw, wier taal zij niet
verstond, ontrustte haar, zij was spoedig met de zekerheid
tevreden, dat Paul er was, en leefde dan als vroeger in een
lang vervlogen tijd.
Ook Paul was zijn vaderland vreemder geworden, zijn vaderland,
dat dezen naam nauwelijks voor hem verdiende, maar waarnaar
hij toch met een smachtend heimwee verlangd had. Zijns vaders
stem was verstomd, zijne tante een kind geworden, en Siegmund
scheen hem in zijne waardigheid als hoofd van het huis en
huisvader een geheel ander persoon toe. Nu elk van de broeders
op zichzelf stond door eigen krachten en beginselen, kwam
het verschil hunner karakters en hunner zienswijzen nog duide
lijker uit, dan in hunne jeugd, toen ten minste de uitspanningen
gemeenschappelijke begeerte bij hen waren.
Ondanks dit verschil toch, dat zich vertoonde, was in hunne
houding tot elkaar de grootste overeenstemming merkbaar, en
Siegmund was er meer de man naar, dit ieder te tooneu, dan
Paul.
Wellicht had deze in 't oog vallende oplettendheid van den
oudsten broeder, hare aanleiding in de plichten der gastvrijheid,
wellicht in Paul's lichamelijken toestand, die Siegmund maar al
te zwak en ziekelijk moest voorkomen. Het ongelukkige schot,
dat Pauls longen had geraakt, bleef ongeneeslijk in zijn gevolgen
het verlangen naar het vaderland was slechts de wensch geweest,
in den geboortegrond begraven te worden.
Zijne vrouw was hem gevolgd met al de geestkracht, die eene
Spaansche vrouw ontwikkelt, zoodra hare aandoeningen worden
opgewekt, en het leven dezer vrouw werd beheerscht door ééne
aandoening: de liefde tot haar man. Zijne gezondheid was met
zijn vaderland niet teruggekeerd, Manuela's leven was van den
eersten dag van haar huwelijk een leven van verpleging en zorg
en moeite voor haar man. Wel kwamen daartusschen dagen van
hoop, dat hij moed en vreugde in het leven had en ook opge
wekt was, maar er kwam ook gedurig omkeer de ziekte ging
met langzame schreden haar verwoestenden gang. Tegelijk met
het vervallen zijner krachten doofde de geestdrift voor den oorlog
uit een diepe behoefte aan rust deed zich bij hem gelden.
Het vaderland, het vaderland, dat was zijn verlangen van den
morgen tot den avond, men kon het hem aanzien, dat hij angst
had het niet te zullen terugzien.
Na een driejarig huwelijk had zijne vrouw eindelijk de hoop
van moeder te worden, en de ongemakken eener lange en moeie-
lijke reis, die vrees baarden voor haar toestand, zouden hem bijna
zijn plan hebben doen opgeven. Maar zijne vrouw drong er op
aan, alsof zij zelf het heimwee had. Zij hield hem voor, dat zij
niet in staat zou zijn hem later met een klein kind te vergezellen
zij stelde het hem voor, hoe heerlijk het zijn zoo, als de wieg
van zijn kind een plaats zou vinden daar, waar eens de zijne had
gestaan en hij zag hare lachende lippen en geloofde alles, ach
zoo gaarne!
Zoo kwamen zij in het land, en Manuela trachtte het even
oprecht lief te hebben als het hare. Haar schoon, warm Spanje
was het niet, dit land, ook de menschen stonden ver van haar,
reeds de vreemde taal, die koud en hard in hare ooren klonk,
scheidde haar van hen. Maar zij voelde zich door dit alles niet
gedrukt, zij had immers haar man, en hij vergoedde haar alles,
vrienden, vaderland, en vaderhuis. Zijne verpleging nam haar
bovendien geheel in beslag, de lange reis had zijne krachten uit
geput. Wat haar betrof, zij dacht weinig aan zich zelf; de
steun en vriendelijke raadgevingen, die eene vrouw in haar toestand
zoo gaarne van eene vrouw ondervindt, vielen haar van hare
schoonzuster niet ten deel; mevrouw Louise Borbeck was te
onverschillig en te zorgeloos, om eene zoo natuurlijke behoefte
te begrijpen, te traag van begrip om zich met hare gedachten
boven het alledaagsche te verheffen, en mevrouw Van der Meulen
was geestelijk en lichamelijk zwak. Maar nog het geluk, noch
het gevaar van dit oogenblik zag Manuela met spanning tegemoet
zij hing slechts aan den man, wien zij onuitsprekelijk liefhad,
die van dag tot dag bleeker en zieker werd, nu het heimwee
hem niet meer staande hield. Het was een weemoedig samenzijn,
de smart van het scheiden vervulde ieder, zelf Siegmunds
verstandelijke gemoedsaard wist de smart niet te boven te komen.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk van A. A. Bakker Cz., Nieuwediep.
