WerT ÖeTffTÉTe Magen.
Meisjesschool voor U. L. 0. te Helder.
Maatschappij tot Nut van 't Algemeen.
Soiree Littéraire et Musicale,
Veiling van Woon- en Winkelhuizen.
De Notaris J. W. Hattinga Raven, te Helder,
Schouwburglokaal „Tivoli"
Buitengewone Tooneelvoorstelling,
LEVEND BEGRAVEN.
Verkoophuis „De Roode Kous."
STIJL HANS HIT OECORATIEN.
Makart-Bouquetdragers en -Hangers,
WIJNHANDEL
Hervormde Gemeente te Helder.
Allen, die iets te vorderen hebben van,
verschuldigd zijn aan borgtochten of
papieren onder zich hebben ten laste van
Mejuffrouw NEELTJE WINDER, Weduwe K. DEKKER,
gewoond hebbende te Helder, en aldaar overleden den
4den December 1886, worden verzocht daarvan vóór den
1 Februari 1881 aangifte of betaling te doen ten kantore
van den Notaris HATTINGA RAVEN, te Helder.
Ouders en voogden, die hunne dochters of pupillen na
de Kerstvacantie op bovengenoemde inrichting wenschen
geplaatst te zien, worden verzocht biervan kennis te
geven aan
de Hoofdonderwijzeres,
A. L. VAN DEVENTER.
Allen, die iets te vorderen hebben van
verschuldigd zijn aan borgtochten of
papieren onder zich hebben van den Heer
KORNELIS DE HAAN, gewoond hebbende te Helder, en
aldaar overleden den 4deu December 1886, worden
verzocht daarvan vóór den laten januari a. s. opgaaf of
betaling te doen ten kantore van Notaris HATTINGA RAVEN,
te Helder.
DEPARTEMENT HELDER.
op Vrijdag 17 December,
's avonds ten 8 ure, in Tivoli.
Introductie voor niet-leden: f 1.voor een Heer en
f 0.25 voor eene Dame.
zal, op WOENSDAG 1? JANUARI 1887,
's avon(^s 8 uur, in het lokaal „Tivoli,"
publiek verkoopen
1°. Een WOON- en WINKELHUIS met ERF, te
Nieuwediep, aan de Yischmarkt, 0 218, groot
93 centiaren.
2°. Een WOONHUIS en ERF, aldaar, aan de Yischmarkt,
0 223, groot 77 centiaren.
3°. Een WOONHUIS en ERF, aldaar, aan de Yischmarkt,
0 224, groot 69 centiaren.
4°. Een WOONHUIS en ERF, aldaar, achter het vorige,
0 219, groot 44 centiaren.
5°. Een WOONHUIS en ERF, aldaar, naast het vorige,
0 220, groot 38 centiaren.
6°. Een WOONHUIS en ERF, aldaar, naast het vorige,
0 221, groot 44 centiaren.
7°. Een WOONHUIS en ERF, aldaar, naast het vorige,
0 222, groot 41 centiaren.
8°. Een geheel nieuw gerestaureerd, hecht, sterk en
weldoortimmerd WOON- en WINKELHUIS, genaamd
„DE 0NN00ZELE SCHAAPJES," van alle gemakken
voorzien, te Nieuwediep, aan de Spoorgracht, 0 350,
groot 1 are 31 centiaren.
9°. Een WOONHUIS en ERF, te Nieuwediep, aan de
Kuiperstraat, P 64, groot 90 centiaren.
10°. Eene WONING in drieën bewoond, met ERF en
daarnaast liggenden GROND, te Helder, aan de
Paardenstraat, D 198, groot 2 aren 48 centiaren.
Nadere informatiën ten kantore van Notaris HATTINGA
RAVEN.
te Helder.
door het zoo gunstig bekende
NOORD- 611 ZÖID-HOLLANDSCH TOONEELGEZELSCHAP,
nit den Schouwburg „Harmonie' van Alkmaar.
DirectieW. HART.
DONDERDAG 16 DECEMBER 1886.
Groot Ridder-Tooneelspel in 5 bedrijven en
een Voorspel, met geheel uien we Costumcs.
Prijzen der plaatsen:
Iste Rang 75 Cts. 2de Rang, Heeren 50, Dames 25 Cts.
Bureau-opening 7£ uur.
AANVANG 8 UUR.
Militairen beneden den rang van Korporaal worden
niet toegelaten.
25^" Kaarten zijn van af heden verkrijgbaar bij Mej. de Wed.
JONKER; de HH. WEBER, DE JONG en BAKKER.
Plaatsen te bespreken aan het lokaal 10 cents extra.
Na afloop BAL.
MOLTKE.
Eene plechtige stilte heerschte in 's Rijks vergaderzaal
te Berlijn; want Moltke heeft het woord gevraagd!
Moltke en dan nog wel over de nieuwe legerwet
Eenige seconden te voren was het nog erg rumoerig,
een wild gedruisch van klapperende stoelen en knarsende
deuren. Want in vliegenden haast kwamen de vluchtelingen
terugstormen, die eerst de wijk naar de koffiekamer hadden
genomen, uit narigheid over den eentonigen dreun der
lange rede van Windthorst. Anders is Windthorst een
der boeiendste sprekers; maar ditmaal was hij het niet.
Bovendien had hij alle aantrekkelijkheid verspeeld met
in den aanhef te verklaren, dat hetgeen hij nu te
zeggen had voor zijne partij volstrekt geen verbindende
kracht zou hebben, omtrent hare stem voor of tegen de
legerwet; eene verklaring, die met een spottend „alia!"
van de linkerzijde werd begroet. Een geruimen tijd sprak
hij voort, terwijl de woorden hem van de lippen vloeiden
als het gelijkmatig droppelen en kletteren eener water
leiding, wier kraan niet goed gesloten is. Eindelijk echter
stond bij hem het raderwerk van spraakzaamheid stil, en
kwam Moltke, anders de voornaamste zwijger in den Rijks
dag, aan het woord.
De voornaamste zwijger, zeg ikalthans het is in de
vergaderzaal eene groote zeldzaamheid als hij het woord
voert. Maanden achtereen zit onze grijze veldheer in de
voorste rij der uiterste rechterzijde op zijne plaats zoo stil
en stijf als een metalen beeld, de lange schrale gestalte
gehuld in eene hoogst eenvoudige uniformjas. Een smalle
roode staande kraag omzoomt den mageren hals, waarop
een uiterst netten kop rust, ofschoon met een droog en
tevens zoo schraal gelaat, dat men het met eene hand zou
kunnen bedekken, als de neus niet het grootste er van
was. In zijn voorkomen heeft hij iets van een woestijn
bewoner: over het geheel mager, geen lood overtollig
vleesch aan het lijf, en toch een lichaam, dat niet zoo zeer
uit spieren, zenuwen en pezen, dan wel uit fijn staaldraad
schijnt saamgevlochten. Hij behoort tot die ijzervaste
dunne figuren, welke de tijd maar ongemoeid laat, om
dat er geen plekje aan te vinden is voor een merk van het
jarencijfer.
Ja, hoe oud Moltke is, wie zou dèt weten, wanneer het
niet overal in druk te lezen stond? Volgens zijne doopceel
is hij reeds in zijn 87ste jaar, doch hij kan nog best
doorgaan voor een man van nauwelijks zestig. In alle
geval kon hij dat stellig doen zoolang hij nog zijne licht
blonde pruik droeg, een aardig pruikje, maar op het
laatst zoo kort en kaaltjes afgesleten, alsof hij na den
Sleeswijkschen oorlog geen tijd of geld meer had gehad
om aan een nieuwen haardos te denken. Thans echter
beeft hij dat ding weggedaan en ter eere van het aanstaande
nieuwe leger-septennaat eene prachtige zilvergrijze pruik
aangeschaft. Gij hadt eens moeten zien, welk eene sensatie
dit op de journalistentribune in den Rijksdag teweeg bracht.
„Och, kijk eens, die arme Moltkefluisterde mijn buurman
mij toe. „Ja, waarachtig,' zei een ander, „door zijn angst
voor het lot van de nieuwe legerwet heeft hij eensklaps
grijze haren gekregenAller lachspieren kwamen in
beweging. „Voor den drommel, zwijg dan toch als Moltke
gaat sprekenmompelden een paar anderen, en.... doodstil
was het! Trouwens, iedereen was nieuwsgierig, want Moltke
is evenzeer een bewonderenswaardig redenaar als een dege
lijk schrijver.
Hij was van zijne plaats opgestaan en langzaam door
gestapt naar de tafel der officiëele stenografen, die bij de
sprekers-tribune staat. Tegen den rand der tafel leunende,
had hij bet eene been over liet andere geslagen en zoo
losweg de handen laten neêrhangen, in do eene een lorgnet,
in de andere een velletje papier houdende. En toen, ja
de stem kenmerkte den grijsaardde ademtocht des ouder-
doms trilde er doorheen, en alleen de naastbijstaanden
konden iedere lettergreep opvangen. Hij stond dan ook
omringd door eene dichte wolke van medeleden, die ijlings
elka&r naar voren hadden verdrongen, om geen woord van
MAKART-BOTJQUETTEN,
rond en plat.
ook voor hoeken.
en vele andere nieuwigheden ter opluistering van Speel
tafeltjes, Schrijftafels, Étagères, enz.
JACQDES VAN ROSENDAEL.
van
W. Jager Gerlinga,
firma J. H. ENSCHEDÉ, te HAARLEM.
Dep&t te Helder:
Keizerstraat nabij het Heldersche Kanaal.
J. E. DE JONGH, Agent.
Wegens aanstaand huwelijk der tegenwoordige, vraagt
Mevrouw DE GRAVELEDEBOER, te Alkmaar, tegen
hoog loon met 1 Februari
EENE NETTE DIENSTBODE.
Kerkvoogden dezer Gemeente hebben de eer te berichten,
dat van af heden de inschrijving is opengesteld op eene
GELDLEENING ten laste dier gemeente, groot f12500.
tegen eene rente van 4°/0 's jaars.
Prospectussen dezer leening zijn te verkrijgen bij den
Secretaris, Ankerpark, alhier.
Kerkvoogden voornoemd,
M. W1TSENBURG Jr., Voorzitter.
C. J. VERHEY, Secretaris.
Helder, 12 December 1886.
Spécialiteit in:
Gegoten Fornuizengeëmailleerde Haarden,
Vcrwarmkachels, enz. Vul-regulateurkachcls voor
alle doeleinden, branden 24 uur zonder bijgevuld te worden.
Kolen- en Turfbakken, Haardstellen, Pookcn en
Kolenschoppen, prachtig gebloemde Kachelplaten.
Stallampen en Lantaarns, Stalkcttlngen, Stal-
schoppen. Graanmaten, Bascules en Gewichten,
Thermometers en maatglazen, alsmede Pekel- en
Alcoholwegcrs. Boeren-, Bouw- en Keukengereed
schap. Hont-, Touw-, IMaud- en Borstelwerk.
NB. BUSKRUIT (Crêpée N°. 1)
en HAGEL
RUIME SORTEEHING
19 Koesclxnron. Wl
A. KOSTER, Schagen.
hem te verliezen. Eenigen zaten bijeengepakt op de trap
der tribune, anderen gehurkt op den rand der stenografen
tafel, weder anderen waren op een lijstrand of eenig ander
uitstek geklommen; ieder had getracht een plaatsje te ver
overen waar hij het best kon hooren.
Doch al heeft Moltke eene fijne bevende stem met
zwakken klank, hij spreekt toch levendig en geeft aanzijn
stemgeluid alle noodige nuances. Tevens draagt iedere
volzin het kenmerk van meesterschap over den stijl. Hij
maakt veelal korte, bondige zinswendingen, in een vorm
als van steen gebeiteld. Voor hem is de moedertaal een
volmaakt werktuig, hetwelk hij met evenveel smaak als
nadruk weet te hanteeren. En het zijn gewichtige dingen,
die hij doet hooren, dubbel gewichtig wanneer men be
denkt, wie ze zegt. Hij, de grootste veldheer van zijn
tijd, kondigt nieuwe oorlogen aan, „die uit natuurlijke
noodzakelijkheid spoedig moeten volgen, omdat de Euro-
peesche volkeren, uit vertwijfeling wegens den druk der
gedrukte krijgstoerustingen, eindelijk ter beslissing moe ten
losbreken!' Zijn fijnbesneden mond krinkelt onder de
woorden, wanneer hij er bijvoegt, dat onder zulke omstan
digheden „patroonhulzen de zekerste papieren van
waarde" in het beheer van den Staat zijn. Zou dit uit
den mond van ieder anderen spreker als eene bespottelijke
opgeblazenheid hebben geklonken, bij hem klonk het als
volle bittere ernst, en juist bij die zachte oudemannenstem
maakte de krasse uitval zooveel te meer indruk.
Van tijd tot tijd houdt hij het ouderwetsche lorgnet
voor de oogen en werpt een vluchtigen blik op het papier
in de andere hand, om zich te vergewissen of hij in zijn
vertoog den draad geregeld afspint. Na een vluchtig
hoofdknikje gaat hij dan voort. Menigmaal is het alsof hij
staat te praten met Windthorst, die slechts een paar schreden
van hem verwijderd in zijn fauteuil diep ineengedoken zit.
Terwijl anderen, wanneer zij aan het woord zijn, het
spreken vermoeit, schijnt Moltke er door op te frisschen.
Zoo was het ook nu. Hoe meer hij het slot zijner rede
naderde, zooveel te opgewekter en helderder werd zijn
betoog. Hij wees inzonderheid op gevaar van oorlog van
den kant van Frankrijk, terwijl hij van Rusland zelfs niet
repte. Dat hij over het verbond tusschen Duitschland en
Oostenrijk sprak, schijnt hij eigenlijk te hebben gedaan
om zijnen hoorders leukweg onder het oog te brengen,
dat eene groote mogendheid evenals een gezond mensch
op eigen voeten moet kunnen staan. Maar levendig klonk
vooral zijne verzekering, dat de nieuwe legerwet alleen
was gemaakt „ten einde den vrede in Europa, die tot nog
toe met zooveel moeite was gehandhaafd, ook nog verder
te verzekeren, indien dit mogelijk is.'
Toen men hem dit zoo met verheldering van stem hoorde
zeggen, moest men onwillekeurig denken aan de karak
teristieke schets, die Bismarck eens bij een gesprek over
Moltke in een vertrouwelijken vriendenkring heeft gegeven.
„Wanneer er eene oorlogsverklaring in de lucht zweeft,"
zoo sprak onze Rijkskanselier, „dan wordt zelfs de stille
Moltke spraakzaam, en toen hij in 1870 er op losging,
zou niemand hem zelfs hebben herkend; hij was eensklaps
tien jaar jonger geworden, hield heel opgeruimd met ieder
een praatje, kreeg weêr trek in champagne en zware siga
ren en verloor zelfs de laatste rest der rheumatiek, die hij
zich bij het uitrusten op de koud geworden lauweren van
1866 op den hals had gehaald."
Intusschen is onze grijze veldheer een sprekend bewijs
voor de stelling, dat ook hartstochtelijke rookers zeer oud
kunnen worden. Zijne hooge ingenomenheid met eene
goede sigaar heeft zelfs in den slag van Königgratz eene
kleine rol gespeeld. Ik weet op 't oogenblik niet, wie het
eerst daarvan heeft verhaald, maar ik geloof, dat het Bis-
marck's historiograaf Moritz Busch is geweest, die het uit
den mond van den Rijkskanselier zelf heeft opgeteekend.
Toen namelijk op dien geduchten Julidag van 1866 de
beslissing eenige uren twijfelachtig was gebleven, reed
Bismarck, door pijnlijke onrust gedreven, naar Moltke,
die rustig in den zadel zat en zwijgend den veldslag aan
schouwde. Aan een gesprek met hem viel toen niet te
denken. Maar Bismarck had in zijn sigarenkoker nog twee
sigaren, eene goede en eene slechte. Zonder een woord te
spreken reikt hij Moltke den koker toe. Even zwijgend
bekijkt Moltke nauwkeurig de beide sigaren en neemt
de beste! Voor Bismarck was dit stomme gesprek vol
doende. Hij laat zijn paard omkeeren en rijdt vergenoegd
terug. Want, dacht hij, als Moltke zoo doodbedaard de
beste sigaar kan uitzoeken, dan staat het met onze troepen
zoo slecht nog niet.
Sinds 1867 heeft Moltke zitting in de Volksvertegen
woordiging. Als lid der hoog-conservatieve partij vertegen
woordigt hij er het Oost-Pruisische kiesdistrict Memel
Heydekrug. Hij behoort tot de getrouwste afgevaar
digden; althans in den loop van bijna twintig jaren heeft
hij nooit eene stemming over een eenigszins gewichtig
onderwerp verzuimd.
Zeker zou hij dan dikwerf liever op zijn landgoed in
Silezië zitten, waar hij een groot gedeelte des jaars in
stille afzondering doorbrengt. Aldaar loopt hij als een
vriendelijk land-edelman stallen en schuren rond, neemt
deel aan de kerkelijke aangelegenheden zijner gemeente,
neemt een kijkje in de dorpsschool en ondersteunt allerlei
dingen ten nutte der jeugd en der geheele landelijke streek.
In andere opzichten is zijne strenge spaarzaamheid er even
spreekwoordelijk als zijne Spartaansche eenvoudigheid. Wat
dit betreft, menigeen heeft het gezien hoe hij in eene
droBchke 2de klasse, wegens haren jammerlijken toestand
berucht, langs de straten van Berlijn hotste, gelijk de
spotters zeiden: om getrouw te blijven aan zijn militair
grondbeginsel: „te maken dat men met den minsten omslag
van middelen hét verst komt."
Onder de afgevaardigden is hij de eenige in t,zweierlei
Tuch(benaming van een uniform). De Duitsche kieswet
bepaalt, dat: „voor personen van den soldatenstand bij
leger of marine het kiesrecht blijft rusten zoolang zij
zich bij het vaandel bevinden." Zij mogen dus niet kiezen,
maar wel gekozen worden. Intusschen zal geene partij
een soldaat van beroep tot candidaat voor den Rijksdag
stellen. In dit opzicht is er met den overwinnaar in hon
derd veldslagen echter eene uitzondering gemaakt. Zijne
voortdurende herkiezing is eene daad van dezelfde dankbare
vereering, waarmede in de oudheid de standbeelden der
groote krijgshelden in de openbare vergaderzalen werden
geplaatst. Gelukkig is Moltke voor zijn volk een nog
levend monument. (N. Rott. Crt.)
Snelpersdruk van A. A. Bakker Cz., Nieuwediep.
