HELDERSCHE
EN NIEUWED1EPER COURANT.
Nieuws- en Advertentieblad voet Mails loiMwartier.
1888. N° 102.
Vrijdag 24 Augustus.
Jaargang46.
Uitgever A. A. BAKKER Cz.
BEKENDMAKING.
BEKENDMAKING."
„Wij huldigen
het goede."
Verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdagnamiddag.
Abonnementsprijs per kwartaalf 0.90.
franco per post 1.20.
BUREAU: MOLENPLEIN.
Prijs der Advertentiën: Van 1 4 regels 60 cents, elke
regel meer 15 cents. Groote letters naar plaatsruimte.
Voor winkeliers hij abonnement belangrijk lager.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Helder brengen ter
openbare kennis, dat het lste suppletoir kohier van den hoofdelijken
omslag, dienstjaar 1888, door Heeren Gedeputeerde Staten dezer
provincie, bij besluit van den 16 Augustus 1888, is goedgekeurd
en heden in afschrift gedurende vyf maanden op de Secretarie
der gemeente voor een ieder ter lezing is nedergelegd.
Helder, 22 Augustus 1888.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. A. BEUKENKAMP, Burgemeester.
C. BOON, Secretaris.
De waarnemende Burgemeester der gemeente Helder maakt,
ter voorkoming van ongelukken, bekend, dat, volgens ontvangen
mededeeling van den Heer Commandant van Zr. Ms. instructie
schip „het Loo", in de maand September e. k. aan de Hors
nachtelijke schietoefeningen met geschut zuUen
plaats hebben.
Dat, wanneer die oefeningen zullen gehouden worden, er van
boord van genoemd schip, tot het invallen der duisternis, een
roode vlag zal waaien, en een uur vóór den aanvang twee kanon
schoten zullen gedaan worden.
Helder, 10 Augustus 1888.
De waarnemende Burgemeester voornoemd,
C. A. BEUKENKAMP.
Binnenland.
De „N. Rott. Crt.", in haar eerste artikel besprekende
de beteekenis die de Staats-Commissie aan het hooger land
bouw-onderwijs toekent, behandelt in een tweede artikel het
middelbaar landbouw-onderwijs, dat de Commissie verbeterd
en uitgebreid wil zien voordat de regeling van het hooger
landbouw-onderwijs ter hand wórdt genomen.
Een overzicht van hetgeen ook voor het middelbaar
landbouw-onderwijs in het buitenland gedaan wordt, geeft
ruimschoots gelegenheid om vergelijkingen te maken tusschen
hetgeen elders en hetgeen hier te lande bestaat. De Staats-
Commissie zegt in haar rapport: //Het is onmiskenbaar,
dat het buitenland ons een heel eind weegs is vooruit-
gestreefd, en dat het gemis van voldoend onderwijs onzen
landbouwers en daardoor het geheele vaderland eene onbe
rekenbare schade berokkent." Al wat wij hier bezitten is
de Rijks-Landbouwschool te Wageningen. De Staats-Com-
2)
TH YR A.
Naar het Noorsch van MARIE COLBAN.
missie wenscht haar te behouden, omdat het onderwijs,
daar gegeven, goede vruchten heeft gedragen; maar zij
acht eenige verbetering en voorts aanvulling noodig. Zij
wenscht vereenvoudiging van het onderwijs in afdeeling A,
dat meer bepaald bestemd is voor de zoons van kleine
landbouwers, en tevens verlaging der kosten van het inter
naat, aan deze afdeeling verbonden. Voorts wenscht zij,
dat ook op andere plaatsen van ons land middelbare land
bouwscholen worden opgericht uaar het model van afdee
ling A.
De meerderheid der Commissie is van gevoelen, dat
deze scholen niet door de oprichting van vakscholen over
bodig kunnen worden gemaakt, al hecht zij aan de oprichting
van vakscholen groot gewicht. Zij acht ze zelfs onont
beerlijk. Maar de vakscholen „moeten voorzien in de
behoefte aan practisch onderwijs voor hen, die eene geregelde
opleiding niet ten einde kunnen volgen, of die willen
aanvullen of bijhouden wat zij vroeger hebben geleerd."
Behalve deze landbouwscholen en de vakscholen wenscht
de Commissie ook, op voorbeeld vooral van Duitschland,
wintercursussen opgericht te zieneenvoudige inrichtingen,
waar gedurende één of twee semesters theoretisch onderwijs
wordt gegeven tot aanvulling van de praktijk, zooals die
in het bedrijf zelf wordt geleerd. Deze cursussen zullen
tevens de vakscholen aanvullen. De Commissie verwacht
voor beide instellingen veel van het particuliere initiatief,
maar wil aan beide op gelijke wijze hulp van het Rijk
verzekerd zien.
Een ander middel tot verspreiding van kennis omtrent
landbouwkundige onderwerpen zoekt de Commissie in de
proefvelden, bestemd „om proefondervindelijk aan te toonen
het nut van zekere werktuigen, de werking van meststoffen
of zaden, de uitkomsten van methoden van bearbeiding,
van zekere vruchtwisseling, enz." Zij zijn dus wel te
onderscheiden van de proefvelden, die dienen tot proefneming
cf onderzoek met een wetenschappelijk doel. Ook in Frankrijk
kent men de champs de recherches et d'expériences en de
champs de démonstrations, en ddér wordt aan het aanschou
welijk onderwijs, waartoe de laatstgenoemden de gelegenheid
geven, groote waarde gehecht. Evenzoo in België, waar
bij koninklijk besluit is bepaald, dat er in elke provincie
minstens vijf proefvelden in exploitatie zullen worden
gebracht, onder de leiding van landbouwleeraren. Het doel
wordt diiar omschreven als la vulgarisation de la science,
en deze omschrijving geeft ook de bedoeling van onze
Staats-Commissie met juistheid aan.
Thyra maakte een beweging van ontroering. Hij ging voort:
Je weet hoe mijn geheele leven éón lange strijd is geweest
om tot kunstenaar te worden, en toen eindelijk het geluk, de
overwinning kwam, stierf zij, mijne edele moeder, zonder wie ik
nooit geluk, nooit overwinning zou hebben gekend. Toen kwam
ik hier, herinner je je nog hoe somber, hoe ontoegankelijk ik
was? ik kon geen troost vinden voor haar heengaan, ik kon het
niet begrijpenHoe vroolijk, met hoeveel liefde had ik de kamer
versierd, waarin zij zou wonenMen moet arm zijn geweest om
dat geluk te begrijpen. En toen ging zij van mij weg, nadat ik
haar nauwelyks een jaar bij mij had gehad! Zij was mijn steun
geweest, en toen ik haar steun zou worden, stierf zij
Ben je dadelijk uit Rome gegaan, toen je haar verloren
hadt vroeg Thyra nog altijd bevendzij had slechts eene
halve verklaring gehad, nu dacht hij klaarblijkelijk slechts aan
zijne moeder.
Neen, niet dadelijk, de eerste dagen kwamen haar toe. Ik
zwierf rond in de Campagna, ik begreep niet dat zij weg was,
dat ik nooit dat vredige woord „moeder" meer zou zeggen,
lederen avond ging ik naar het kerkhof, ik kon haar immers
daar niet zoo allée'n laten liggen. Hoe akelig was die zwarte
aardhoop met die verwelkte bloemen! De ouden versierden de
rustplaatsen hunner dooden, zoodat zelfs de asch daarin scheen
meê te leven. Wij zijn wreed voor onze dooden
Er kwam een lange pauze. Thyra voelde dat zij vergeten
was, nu hij aan zijne moeder dacht.
Toen kwam ik hier, begon hij eindelijk weer, en
hier is het goed. Ik verlangde naar een wezen als jij, het is
alsof jij in mij uitwerkt wat slechts even is aangegeven. Je
heft mij op tot de hoogte waarin jij leeft. Zelfs de natuur
begrijp ik door jou anders en beter. Zie die kleine, afgesloten
wereld hier tusschen de scheren; het eerste oogenblik scheen zy
my leelijk, afschrikkend zelfs; jij hebt mij geleerd zetebegrypen
in haar wilde majesteit, in haar grimmigheid, maar ook in hare
liefelijkheid. Het is eene natuur, geschapen voor een reuzenge-
slacht, en jy bent een waardig kind van die natuur. Het is
hier zoo ernstig, maar toch niet somber. Zelfs in het bazuinge
schal van den wind, in het woeste bruisen van de zee vind ik
een zeker genoegen. En het is alsof jij de oorzaak bent van die
betoovering in de natuur, alsof hare diepo poëzie van jou uitgaat.
Als ik jou in mijne nabijheid weet, kan ik haar ook terug geven,
myn penseel vindt dan reinere tinten. Maar je moet mij niet
meer bevelen eene heele week weg te gaanAls ik je niet meer
zie heb ik geen rust meer; ben ik by je, dan voel ik mij zoo
thuis als een kind in zyn wieg. Tot jou trekt mij alles in mijn
ziel, dat verlangt naar trouw, vastheid, kracht, en nog sterker
dan dat alles trekt mij dat andere, je weet zelf wel wat ik be
doel, de God in je
Thyra zag hem aan, alsof zy hem niet goed begreep, maar hy
ging voort:
Yoor het eerst is het mij zalig te leven, en zeg zelf of
dat niet komt door jou, daar ik mij zonder jou zoo weinig ge
lukkig gevoel. Zoo spoedig ik je terug zie, voel ik eene gewaar
wording, die ik niet kan wêergeven. Is dat liefde? Ik geloof
het. Zeg zelf of dat geen liefde zijn moet?
Als je dat vragen kunt, is het zeker geen liefde, ant
woordde Thyra, en weer trilden stem en lippen. Liefde komt
niet als twijfel, zy komt als de eenige zekerheid op aarde,
daarom zullen wy dit gesprek afbreken.
Neen, nu moet je mij aanhoorenJe kunt onmogelijk boos
worden over een gevoel, dat zich als eene natuurmacht van mij
heeft meester gemaakt. Ik wilde niet aan je denken. Ik heb
mijzelf dagen lang gedwongen het niet te doenje hebt mij
immers dikwijls genoeg verteld, dat je ouder bent dan ik, dat je
verloofd bent geweest. Het hielp niet. Jij oud Je bent immers
de heerlijkste zomer, de zomer in zijn schoonheid en in zijn
kracht. O Thyra, wat is het goed bij jouHet is of ik ander
bloed in mijn aderen voel, rijker, warmer. Ik heb het je al zoo
lang willen zeggen, maar je bent zoo koel, altijd diezelfde uit
drukking van stillen trots. Zie je dan niet, dat ik eene vriendin
noodig heb, ik die alleen ben op de wereld O, ik zou dit
oogenblik willen vasthouden, wie weet wat het volgende mij
brengt Ik acht je nog meer, dan ik je liefhebNooit zou ik
het wagen je hand aan te raken, wanneer je ze mij niet zelf
reikte. Als ik op onze wandelingen je arm in den mijnen voel,
maak ik dien licht, nooit zou ik het wagen jouw arm te drukken.
Waarom wendt je je af? Heb je mij niets te zeggen? Maar je
hand trilt in de mijneJe hebt mij lief! Ik zie het, ik voel
hetO, word mijn vrouw, Thyra en laat ons samen's winters
in Napels leven, die stad der vreugde. In de schaduw der
palmen weet ik eene kleine woning: daar vóór schittert de golf
als goud, daar achter drijven eilandjes op de blauwe golven.
Daar zullen wij onze wintertent opslaan Je bent zoo ernstig,
zeg, zal het zoo zijn
Ik kan je nu niet antwoordenniet dadelijk
ik moet eerst tot mijzelf komenhet begrijpen antwoordde
Thyra, in korte afgebroken uitroepende ontroering benam haar
den adem.
De laatste woorden waren nauwelijks hoorbaar, maar hij zag
met verrukking, dat de anders zoo stille, kalme Thyra, trilde
van ingehouden hartstocht. Dat was de zingende Thyra, het
leven van zijn leven
En weêr is die gloed in zijne trekken, die verwonderlijk
genoeg, byna verdwenen was, terwyl hy haar zijne stille beken
tenis deed.
Zij is op de bank naast hem neêrgezegen. Hij wil de ont
roering van het oogenblik niet voorbij laten gaan, hy moet
dadelijk haar antwoord hebben, maar terwijl hij haar nadert in
de hoogste spanning het is het beslissende oogenblik in zijn
leven klinkt een wild gejodel achter het boschje.
Het doortrilt hem als een electrische schok. Achter het boschje
tcordl gezongen en Thyra is hier! Hy staart op haar met een
verwilderden blik.
Zij wa3 het dan nietEn hij was zoo zeker geweest dat zij
het was!
Ha, weêr wordt er gezongen en nu dichter byHij staat als
betooverd, zijn oogen, al zyn zinnen zyn in dat boschje.
Het „Sociaal Weekblad" noemt „eene toe te juichen
proefneming" het dezer dagen vermelde bericht, dat door
de directiën 'der Hollandsche IJzeren en der Nederlandsche
Rijnspoorweg-Maatschappij aan de Regeering voorstellen
zijn gedaan om, bij wijze van proef, gedurende de maanden
December, Januari en Februari aanstaande op Zondagen
aan het personeel meer rust te geven, door op die dagen
eenige treinen te laten uitvallen.
„Een bericht, dat wij zegt het „S. W." van harte
gaarne bevestigd zullen zien door de nieuwe dienstregeling,
waaraan te dien aanzien de Regeering hare goedkeuring
wel niet onthouden zal. Tot de lastigste onderdeelen van
het vraagstuk der Zondagsrust behoort het op dien dag
dubbel drukke spoorwegverkeer. Althans in de zomer
maanden, gedurende welke voor den stedeling het dóen van
uitstapjes op den wekelijkschen rustdag eene voortreffelijke
en door ons allerminst gewraakte ontspanning is. Maar
dit geldt niet, ten minste zeker niet in gelijke mate, voor
den wintertijd. Bij het nemen der beoogde proef kan
blijken, of en in hoever het belang der spoorwegbeambten
vermag behartigd te worden zonder in te sterke botsing
te komen met op zichzelven billijke wenschen van het
publiek."
De militaire oefeningen, waarbij proeven met rij
wielen zullen worden gehouden, zullen plaats hebben van
3 tot 7 September a. s. in het Land van Altena tusschen
Heusden en Woudrichem, en van 3 tot 12 September in
westelijk Noordbrabant, tusschen Wouw en Roozendaal.
Door den Algemeenen Nederlandschen Wielrijders-Bond
is voorgesteld, dat door het Rijk voor logies zal worden
gezorgd, hetzij door inkwartiering, hetzij door het ver
schaffen van veldtenten met toebehooren en waar zulks
niet kan geschieden aan de deelnemers f 1.25 per nacht
en per hoofd uit te keeren. Aan hen, die zulks verlangen,
zullen vanwege den Bond reiskosten en levensonderhoud
worden vergoed.
Door het bestuur is voor elke twee of drie wielrijders
een oppasser aangevraagd. Verschillende beste rijders
hebben zich aangemeld. Door het bestuur is daaruit reeds
eene keuze van zestien personen gedaan, zijnde het benoo-
digde getal.
Door de beide generaais-commandanten, die de oefeningen
zullen leiden, zijn voorloopig aan de deelnemers de volgende
eischen gesteld: De wielrijder is geheel en al soldaat. Hij
moet de grootst mogelijke geheimhouding in acht nemen
ten aanzien van mondeling ontvangen berichten en mag de
Thyra staart hem aan terwyl hij daarheen tuurt. Zij heelt
hem stralend van geluk voor zich zien staan, en bij den eersten
toon van dat gezang verschoot hij van kleur en luisterde alsof
er in de geheele schepping niets was, dan dat éóne zingende
wezen. Wat beduidt dat? Een plotselinge pijn zegt het haar.
Het beduidt, dat zij vergeten is, vergeten voor dien zang, ver
geten in hetzelfde oogenblik, waarin hij haar zijne liefde ver
trouwd heeft, en gesmeekt de zijne te worden.
Nu het zingen ophoudt, verdwijnt hij zoekend in de boschjes.
Het is duidelijk, dat hy de zangeres zoekt. Zij betwijfeld het
niet, dat hij die frissche stem kent; zij zelve heeft het overmoe
dige kind moeten beloven, haar niet te verraden, als hij er naar
vroeg, maar hij vroeg nooit. Zij hoort het kraken in de boschjes.
Hij zocht met zulk een drift, dat hare pas geplante boschjes door
zijn onachtzamen voet werden vertreden.
Eindelijk komt hij er uit en Btaat bezweet en amechtig voor haar.
Welk een zang, Thyra! Het is de wildste zangrapsodie
die ooit een menschenborst ontstroomde!
Op eens wordt hy bleek, en staart Thyra aan met een wonderlyk
vreemde uitdrukking, als zag hij haar voor het eerst.
Dus jij bent het niet, die hier zingende rondzwerft
brengen eindelijk zijn trillende lippen uit. Ik was er zoo zeker
van dat jij het waart! Niemand anders dan jij mag zoo zingen.
Thyra ontstelt hevig; zijne stem klinkt zoo verwonderlijk
smartelijk, en die zachte ontroering van daareven is van zijn
gelaat verdwenenzoo ziet iemand er uit, die door een zware
ramp getroffen is. En dat alles heeft die zang gedaan. Zij
begrijpt het niet. En hij vraagt nog altijd niet, wie gezongen
heeft. Hy moet toch weten, dat wanneer zij het niet is, het de
eenige moet wezen van wie hier sprake kan zyn. Om zijne
gedachten op die andere te brengen, zegt zij
Heb je Magdalena nog niet gezien Zij heeft dikwijls naar
je gevraagd terwyl je weg waart.
Dat is eene groote eer, antwoordde hij, en deed nu ook
zyn best zich goed te houden. Dat persoontje is anders niet
heel genadig jegens mij ik sta niet erg in haar gunst.
Ik geloof het wel, ten minste sedert dien avond dat je haar
al de sterrenbeelden geleerd hebt, en vooral sedert je hebt getoond
belang te stellen in hare vogels. Mocht je toch gelyk hebben,
dat je niet in haar gunst staat, dan moet dat wel zyn omdat je
by alle gelegenheden bewijst, dat je haar geheel als een kind
beschouwt. Wie weet, misschien maken hare vijftien jaren er aan
spraak op, ernstig opgenomen te worden.
Hy lachtohij voelde zich eenigszins schuw om het vorige
gesprek wöer te hervatten, en zij was te trotsch óm hem er toe
te dwingen. Daarom spraken zy over derden, dat is altyd
gemakkelijk.
De naam, dien je vader zijn lieveling heeft gegeven, is al
heel juist, zeide hy. „Narrifas"daarmêe is alles gezegd Wie
kan Narrifas ernstig opnemen
Ik kan je verzekeren, dat dat heel goed mogelijk is. Nar
rifas is diep. De naam is juist, want God's gansche aarde draagt
geen uitgelatener wezen, maar laat ze eens volwassen zijn, laat
de liefde komen, en zie dan wat die van haar maken kan. Let
eens op hoe zy is voor degenen, die zij lief heeft, voor vader ea
