HELDERSCHE- NIEUWEDIEPER COURANT. r M 33. Jaargang 49. Woensdag 18 Maart 1891. Nieuwsblad voor Hollands Noorderkwartier. J. H. VAN BALEN. DOLORES. S. T. LAND .Br dco'spi-ruci'l uinirncr in l'ir/ertz. Co en. Het Vaderlandl ghetrouwe Blijl ick tot in den doot; Wilhelmutlied. VorsoiiUnt lodoron Diasdag, Donderdag en Zfiterdng. Abonnementsprijs p»er 3 maanden. Voor de courant binnen de gemeente0.70, met Zondagsblad 1.05 naar de overige plaatsen van Nederland 0.90, 1.35 K n naar alle landen, die in het postverdrag zijn opgenomen (inbegrepen Oost- fndie en Amerika) h 1.75, uk 2.10 n n naar Znid-Afrika„22.50, n 8. REDACTEUR-UITGEVER Molenplein 162/163. HELDER. Prijs der advertentiën: Van 15 regols 50 cent, elke regel meer 10 cent. Bij abonnement, naar gelang van de hoeveelheid regels, aanmerkelijk lager. Ingezonden medodecliugen en aanbevelingen, geplaatst tasschen den tekst, per regel 15 ct Advertentiën voor liefdadige doeleinden5 Dienstaanbiedingen voor den werkenden stand. 5 Agenten in liet buitenland: België, Mr. N. Bertoux, Agence de publïcité, 12 Rue Ste-Gudule, Bruxelles; N.-Jersev en Omstreken: Mr. P. Langeveld Mz., Okonite Co, Passaic. Zij, die zich met 1 April a. s. op dit blad abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. 3»^®^ Zij, die zich per week op dit blad willen abonneeren, kunnen zich daartoe aan ons kantoor vervoegen. De prijs is 5} cent per week voor de courant en 8 cent met Zondagsblad, bij vooruitbetaling. NEDERLAND. HELDER, 17 Maart. Zooals verwacht kon worden, heeft het schrijven, waarbij de heer Domela Nieuwenhuis ^bedankte voor het diner ten Hove, tot het maken van allerlei opmerkingen gelegenheid gegeven. r 't Meest juiste, dat wij omtrent zijn brief von den aangeteekend, is de opmerking der „Arnh. Ct." Deze begint nl. met te erkennen, dat de eerste reden, door den heer D. N. opgegeven, dat hij het officieel costuum der Kamerleden niet wil dragen, 't welk verplicht was gesteld voor de bijwoning van den maaltijd, is te recht vaardigen Waarom de volksvertegenwoordigers een costuum moeten hebben, begrijpen wij ook niet, zegt het blad. Dit kan aan ambtenaren of bedienden worden voorgeschreven, maar een officieel costuum behoort niet meer tot onzen tijd. De Amerikanen verschijnen dan ook aan buitenlandsche hoven in het gewaad, dat zij passend vinden. Den anderen grond, dat hij zou aanzitten aan een weelderigen disch, terwijl zoovele dui zenden het allernoodzakelijkste missen, noemt de „Amh. Ct." echter, en te recht dunkt ons, niet houdbaar. Er zal wel nooit een toestand gebo ren worden, dat alle menschen even rijk zijn en hetzelfde op hun tafel kunnen hebben. Men zou aan den heer Nieuwenhuis zeiven kunnen verwijten, dat hij een goede jas, waarschijnlijk des winters een overjas, draagt, terwijl duizen den ternauwernood een hemd hebben. Feuilleton van de Helderache- en Nieuwedieper Courant. 90) Roman van Gravin EUFEMIA BALLESTREM. (Uit het D u i t s c h.) De hertogelijke familie zond nog dienzelfden avond een bode naar den Valkenhof om naar den toestand der barones te vragen en deze kwam terug met het bericht dat zij rustig en vast sliep. En Dolores sliep inderdaad rustig en vast, uitgeput door haar strijd met het verschrikkelijke water. Zij werd opgepast door de oude, trouwe Thérère, die den geheelen nacht niet van het bed harer meesteres week. Dolores droomde weerzij vlqog ver, ver heen en heneden stond Falkner met uitgestrekte armen om haar op te vangen, maar een hevige windvlaag rukte haar met zich voort, totdat zij eindelijk in de wolken verdween en niets meer zag. Plotseling echter scheurden de wolken van een en evenals een Laterna magica vloog het tooneel aan het Heksengat nog eenmaal aan haar geest voorbij en toen zij zag, hoe het water zich hoven haar sloot, ontwaakte zij en nu wist zij, dat zij hetzelfde reeds eenmaal gedroomd had. Gedroomd of beleefd Haar geest was echter te zeer door slaap bevangen om hierover laug te kunnen naden keu en toen zij de oogeu weder sloot, meende zij naast haar bed het geruisch van zijden kleederen le hooren en toen zij met moeite de oogen weder opende, zag zij de Vrijvrouwe Dolorosa over zich gebogen. „Dat was de tweede droom, dien ik u getoond heb," meende zij zich te hooren toefluisteren. „Denk aan de beide andere droombeelden en neem u in Welke idealen inen zich ook 'omtrent de toe komst scheppen kan, er zullen altijd rijken en armen zijn, al mocht men er ook in slagen, .waartoe bijna ieder gaarne wil medewerken, om het lot der minder bemiddelden te verbeteren. Helaas, wij zijn daar verre af, maar is dit een reden dat de Koningin, een maaltijd aanbieden de aan de vertegenwoordigers des volks, deze sobere gerechten zou doen voorzetten het gebruik brengt mede dat hij, die gasten noo- digt, dezen onthaalt, al is het onthaal niet de hooldzaak van de uitnoodiging. Uit Vlissingen schrijft men aan de N. R. Ct. De jongste sneeuwstormen gaven de buiten landsche bladen aanleiding groote verslagen te leveren van den gewoed hebbenden storm, en op den voorgrond treden daar de vertragingen, die den maildiensten van en naar Engeland hebben ondervonden. De Calais-Doverbooten, die den overtocht doen in een paar uren, gebruikten thans daarvoor 8 tot 14 uren, Ostende-Doverbooten kwamen in het geheel niet aan en men zag zich genood zaakt uit Ostende te melden dat de geheele maildienst in de war was. Men verzuimt echter te vermelden, dat onze Nederlandsche mailboo ten Vlissingen-Queenboro (en die booten alleen) de overtochten in den gewonen tijd volbrach ten en hierdoor wederom het bewijs geleverd werd dat geene betere schepen het kanaal beva ren. Ongetwijfeld is men bevreesd dat het reizend publiek meer en meer er mede bekend raakt dat de route naar Engeland over Vlissin gen-Queenboro, de beste en veiligste is en zich daarom meer en meer slechts aan de grootste en beste schepen zal toevertrouwenwaarom anders, waar men van alle andere lijnen de grootste vertragingen moet melden, gewoonlijk verzwegen dat de Nederlandsche mailbooten den overtocht binnen den bepaalden tijd vol brachten Men verwacht, dat de Eerste Kamer kort na Paschen zal bijeenkomen, tot afdoening van de Stedenwet. De commissie van generaals, die belast is met het onderzoek naar den toestand aan de Militaire Academie te Breda, komt, naar men verneemt, in haar rapport aan den minister van Oorlog ten aanzien der huishoudelijke aangele genheden en sanitaire behandeling aan de Aca demie, tot de slotsom, dat de mededeelingen van den heer Goekoop in de Tweede Kamer waaruit het onderzoek voortvloeide niet gegrond warenalthans de indruk, dien de commissie ontving, moet geheel tegenovergesteld zijn geweest. Naar het „Vad." verneemt, zullen de Vorst en de Vorstin Von Wied dezen zomer geruimen tijd te 's Hage en te Scheveningen doorbrengen. Te Scheveningen zullen zij hun Paviljoen be acht Zij richtte zich uit hare kussens op er was niemand. „Thcrèse, was hier iemand vroeg zij aan hare dienstbode, die zich bezorgd over haar heengebogen had. „Vergeef mij ik was ingeslapen," antwoordde deze. „Ik heb gedroomd, dat eene schoone vreemd gekleede dame binnentrad en op uw bed toetrad en ik hoorde haar tegen u fluisteren. Het moet echter een droom zijn geweest, want er is niemand hierik zou er anders op kunnen zweeren, dat ik haar met mijn eigen oogen gezien heb „Het was slechts een droom," dacht Dolores eu sliep weer in. Op den Valkenhof werd ook nog een ander door onrustige droomen geplaagd deze was dokter Rusz en al sliep hij ook onafgebroken door, hij stoorde zijne vrouw voortdurend in den slaap door zijn luid spreken en hare vermoeidheid week geheel, toen zij haar echtgenoot meermalen den naam „Dolores" hoorde uiten. Eene woeste ijverzucht greep het hart dier vrouw aan. Gaarne offerde zij haar eigen slaap op om een geheel "te kunnen vormen uit de afge broken woorden en zinnen, die haar echtgenoot uitte, waaruit zij met woeste vreugde nieuwe kwellingen zocht te putten voor haar gewond hart. Zij had echter niet veel voldoening, want alles wat zij kon afluisteren eu verstaan, was Dolores voor den tweeden maal gered wie zou hebben gedacht, dat zij zou schreeuweu Zij kou er niets uit opmaken. Eenige dagen na het ongeval aan het Heksengat werd de huishouding op Monrepos opgebrokende hertogelijke familie nam een hartelijk eu warm af scheid van Dolores, die beloven moest, de huwelijks feesten in Noordland te komen bijwonen, ten eerste trekken, dat daarvoor reeds in gereedheid wordt gebracht. De aanstaande aftreding, op eigen verlangen, van den directeur van het Kabinet des Konings, Jhr. mr. Alewijn, kan als zeker beschouwd wor den. Als zijn opvolger zou bestemd zijn de oudste referendaris bij het Kabinet, Jhr. mr. P. A. Ge vers Deijnoot. Antirevolutionaire Sociaal-democratie. In de zitting der Tweede Kamer van 12 Maart, bij den aanvang der beraadslaging over de post- wet, zeide de heer Okma, de antirevolutionaire afgevaardigde van Wolvega, het volgende „Mijnheer de Voorzitter In de Eerste Kamer is tot mijn leedwezen er bij dezen minister op aangedrongen, om niet toe te geven aan het billijk verlangen van velen om Zondagsrust te bevorderen. Na lezing van de redevoering van een lid van de Eerste Kamer, dacht ik, het behoeft ons niet te verwonderen, dat reeds ruim 4000 man van het spoorwegpersoneel zich aangesloten hebben bij de sociaal-democraten, om zoo spoedig moge lijk met zulke heeren, die ons volk gebruiken als de Javanen op hunne plantages, voorgoed af te rekenen. Van liefde voor den werkman is bij die heeren niets meer te ontdekken. Men leeft zelf in weelde en stoort zich niet aan de behoeften van ons volk, ja men durft nog te spotten met dat volk, als lijdende aan godsdienstwaanzin. Ik wensch dat de leden van de Eerste Kamer nog eens lezen Het einde eener eeuwvan Bun- geren, en ik vrees dat het einde van die heeren zal zijn, als dat van den adel in Frankrijk. Want naar mijne meening zijn die heeren werkzaam om de uitvoering van het vonnis over hen te verhaasten." Wij hebben gemeend deze woorden volgens den officifielen tekst der „Handelingen" onder de oogen onzer lezers te moeten brengen. De heer Goeman Borgesius maakte de opmer king „Nog nooit, mijnheer de Voorzitter, heb ik over onze ambtgenooten van gene zijde van het Binnenhof zoo minachtend hooren spreken, als thans door den lieer Okma is geschied." De Voorzitter der Kamer, door den heer Bor gesius er opmerkzaam op gemaakt, dat dergelijke taal had behooren gestuit te worden, verklaarde dat, hetzij door de eigenaardige intonatie van den spreker, hetzij door welke oorzaak ook, de woorden van den partijgenoot uit Wolvega hem niet ter oore waren gekomen. Blijkens een bij het Departement van Koloniën ontvangen telegram van den Gouver neur-Generaal van Nederlandsch-lndie zijn in Groot-Atjeh twee bentings nabij Kandang (lig gende ten zuiden van Lampeneroet) genomen, waarbij de kapitein der infanterie H. Van Wicheren en vier mindere militairen sneuvelden en tien minderen gewond werden. als bloedverwante van den bruidegom en ten tweede als vriendin en hofdame van de toekomstige groot hertogin Alexandra, die haar beloofde, de aanstelling daarvan dadelijk aan haren hoogen verloofde te ver zoeken. Dolores was door zooveel goedheid en tege moetkoming diep getroffen, maar prinses Alexandra wilde hiervan niets weten, maar schoof alles op de schitterende innerlijke zoowel als uiterlijke eigen schappen van de eens zoo achtergestelde meesteres van den Valkenhof, die het vooroordeel zoo spoedig had overwonnen en uitgeroeid, dat men tegen haar gevoerd had. En toen Dolores verzekerde, dat deze overwinning de schoouste van haar leven was en zij zich vereerd en gelukkig gevoelde door de vriend schap van zulk een hooggeplaatste vrouw en dat zij den titel van hofdame niet behoefde, om van dit alles verzekerd te zijn, antwoordde prinses Alexandra met dien lijnen tact, die haar zoo eigen was „Neen, lieve Dolores, uwe benoeming zal ook geen genadegift zijn, omdat gij van een tooneel- loopbaan barones von Falkner zijt geworden, dat is slechts een ledige klank ik wil u echter wel bekennen, wat ik daarbij op het oog heb. In uwe bescheidenheid zoudt ge uit uzelve mij niet komen opzoekenzelfs eene uitnoodiging zoudt ge om dezelfde reden afslaan gij moet echter komen, als uw ambt u roept, bij bijzoadere gelegenheden dienst bij mij te doen." Wat kon Dolores aan dit alles tegenoverstellen? Zij kon slechts nemen wat haar aangeboden werd en een natuurlijk gevolg hiervan was, dat een warm gevoel haar hart binnenstroomde. Vóór het op Monrepos ledig en stil werd, waren er nog drie zaken, die haar smart en pijn veroor zaakten. Het eerste was het vertrek van Falkner. Hij was 's morgens 11a het ongeval vertrokken, zonder haar te hebben .gezien, zonder woord, zon der boodschap. Zij moest hem daarvoor slechts te hooger achten, hij steeg daardoor in hare bewon Binnenlandsch nieuws. Helder. De Nationale Kies vereen iging „Burgerplicht" alhier hield jl. Zondagmiddag, onder voorzitterschap van den heer T. Mooy, eene goed bezochte algemeene vergadering. Hier in werd door den Voorzitter verslag uitgebracht over het afgeloopen Vereenigingsjaar, waaruit bleek dat 1890 weinig merkwaardigs opleverde; slechts tweemaal werden de leden samengeroepen, waarvan eenmaal tot het kiezen van een candidaat voor het lidmaatschap van den Gemeenteraad, die later met groote meerderheid van stemmen als zoo danig werd verkozen. De rekening en verantwoor ding van den Penningmeester, sluitende met een saldo van f 19.30, werd, na door eene Commissie, be staande uit de heeren Stooker, Kloosterhuis en Koeman, te zijn nagezien en in orde bevonden, goedgekeurd. Het bedrag der contributie over het loopende jaar werd, met het oog op de op handen zijnde verkiezingen, verhoogd en bepaald op f 1. Alsnu was aan de orde de verkiezing van een candidaat voor het lidmaatschap van de Tweede Kamer. Voorlezing geschiedde van een ingekomen missive van eenige leden der Kies- vereeniging, inhoudende eene aanbeveling voor onzen tegen woordigen afgevaardigde, den heer S. T. Land, wiens verkiezing te meer gewenscht is tegenover de miskenning, die hij dezer dagen van de zijde van den Minister van Marine moest ondervinden. Daar geen der aanwezigen na dere toelichting wenschte en ook geene andere namen op de candidatenlijst voorkwamen, werd terstond tot stemming overgegaan, met dezen uitslag, dat de heer met eenparige stemmen tot candidaat der Vereeniging werd geproclameerd. Hierna werd, op voorstel des Voorzitters, na eenige discussie en mede met algemeene stem men, de volgende motie aangenomen: „De vergadering der Nationale Kiesvereenï- ging „Burgerplicht", te Helder, den heer S. T. Land opnieuw en met eenparige stemmen Can didaat stellende voor het lidmaatschap van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, houdt zich overtuigd, dat hij 's Lands belang, dat van dit district en inzonderheid dat van de Marine en het Zeewezen, zal blijven behartigen met denzelfden moed en met dezelfde trouwhartigheid en zaak kennis, als in het afloopende zittingstijdvak door hem zijn betoond; erkent, dat hij door zijn krachtig optreden, in woord en geschrift, de be langen van het personeel der Marine, ook die van de mindere schepelingen, heeft bevorderd ter goeder trouw en zich plaatsende op den breeden grondslag van bevordering der weerbaarheid en van het zedelijk en lichamelijk behoud van dat personeelbetreurt dat de Minister van Marine dering en zij moest zichzelve ook bekennen, dat hij als man van eer zoo had moeten handelen en toch leed zij daaronder. Haar trots kwam er echter tegenop, dat het hem gelukt was, haar de beken tenis harer liefde te ontrukken, tegen haar wil in, die zoo sterk was geweest, en haar rein, dwaas hart zoo zwak. Daarna werd haar smart veroorzaakt door den erfprins, wiens oogen in een stom vragen op haar gericht waren, maar wien zij nu voor niets ter wereld had kunnen zeggen, dat zij zijn aanzoek uiet kon aannemen. Toen hij zeide „Moet ik met of zonder hoop van u scheiden Zeg mij slechts dat!" toen wrong zij zich de han den en antwoordde smartelijk „Gij moet mij tijd laten, prins Ik ben nog niet besloten. Wanneer heden een beslissend woord moest vallen, zou het zijn: „neen"." „Ik zal wachten," had hij eenvoudig geantwoord. De derde echter, die haar smart veroorzaakte, was Keppler, die tot het laatst had moeten blijven om de portretten der twee prinsessen te voltooien. Met somber gelaat kwam hij afseheid van haar nemen, teruggetrokken als een vreemdeling, zoodat zij verwonderd het hoofd schudde. „Wat heb ik u gedaan vroeg zij zacht en vol verwijt. „Mij Niets en alles antwoordde hij. „Uzelve hebt ge echter het meest getroffen." „Kunt ge mij nog altijd niet vergeven, dat ik niet tot het tooneel terugkeeren wil?" zeide zij vriendelijk en met een mat lachje. „Dat ten eerste," gaf hij na een oogenblik stilte ten antwoord. „Ik hoop echter, dat gij uw ulti matum hierin nog niet hebt uitgesproken." „Maar, lieve vriend, het is beslist." (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche en Nieuwedieper Courant | 1891 | | pagina 1