herrijzend
W ieringermeerland
KERSTMIS 1947
Daar is uit 'sWerelds duistere wolken...
Sabotage
3e Jaargang' No. 35 24 Dee. 1947
Redactie
en administratie
Nieuwe Niedorp B 58
Tol. 206, Kengetal 2261
Weekblad voor de Wieringermeerbevolking en de herrijzing van het polderland Redacteur: Th. J. van Vegten
Kunnen wij die overbekende Kerst
zang nog zingen? Durven wij het
nog? De Kerstgedachte is altijd met
twee dingen verbonden geweest. Met
licht en met vrede. Het is waar,
licht, dat gaat nog. Als men het ten
minste uitsluitend uiterlijk verstaat
de korste dag is geweest, het licht
klimt straks weer hoger en hoger.
Maar dat hèeft weinig met chris
telijk Kerstmis te maken. Daarover
verheugden zich de heidenen, ouden
en modernen. En zij vierden hun m$cU
winterfeesten.
Maar voor de Christen is dat her
rijzend licht hoogstens symbool van
geestelijke werkelijkheiddonkere
wolken van zonde en schuld, van drei
ging en onrust, waar het licht door
heen breekt.
Wij willen aan die beeldspraak even
vasthouden.
Zo is het misschien geweest in de
dagen omtrent Christus' geboorte: 'n
donkere tijd, een stervende wereld,
veel nood en zorg, en strijd daardoor.
En een hunkerend uitzien naar een
nieuwe tijd en een nieuwe wereld,
naar een wereldheiland, een wereld
redder, die dat alles brengen zou en
aan het troosteloze heden een einde
maken.
En toen is Jezus Christus geko
men en Hij is door steeds meerderen
herkend en erkend als de beloofde
en verwachte Verlosser. En daardoor
zongen steeds machtiger koren van
mensen: Daar is uit 's werelds duis
tere wolken een licht der lichten
opgegaan. Want steeds meerdere
volken kwamen tot zijn schijnsel.
Daardoor konden mensen inderdaad
geloven, dat nu het heil gekomen
was, de nieuwe tijd aangebroken, de
nieuwe wereld doorgebroken.
Licht en Vrede! Het licht van de
nieuwe dag, de vrede van de nieu
we eeuw.
Maar kunnen wij dat nog, mensen
van deze tijd en van deze wereld, die
het Kerstmis van 1947 tegemoet
gaan? Zien wij ergens licht in de
dichte duisternis? En geloven wij nog
in vrede?
Het lijkt, of de wereld steeds don
kerder wordt en de vrede al verder
wegvlucht van deze ongelukkige
aarde. Wij staren naar alle kanten in
de zwarte nacht en wij zien nieuwe
oorlogsgevaren dreigen.
Toen kon men zeggen: daar is uit
's werelds duistere wolken een licht
der lichten opgegaan! Moeten wij
niet veel meer zeggen: het licht, dat
eens ontvlamde, wordt in onze dagen
door opkomende wolken steeds meer
verduisterd en toegedekt?
Het lijkt de omgekeerde gang der
dingen. Toen: het licht breekt de
wolken. Nu: de wolken schuiven zich
voor het licht.
Hoe kunnen we dan Kerstmis vie
ren, onze kerstliederen zingen? Het
lijkt zelfbedrog van mensen, die de
werkelijkheid niet zien of niet willen
en durven zien. Uit angst voor c!e
optrekkende duisternis praat men
druk over het licht en zingt ervan.
Het zou de eerste keer niet zijn, dat
mensen uit de barre werkelijkheid
wegvluchten in een schone en liefe
lijke droom!
Staan de dingen er inderdaad zo
hopeloos voor? Ik geloof, wat do
werkelijkheid betreft, ja. Wij kunnen
de toestand niet ernstig genoeg zien.
Het gaat van kwaad tot erger. De
wereld wordt opgesplitst in twee
kampen, die elkander bestrijden op
leven en dood, het Russische en het
Amerikaanse kamp. En West-Euro
pa dreigt tussen beiden in doodge
drukt te worden en een der terreinen,
waarop die beide grootmachten hun
gigantische strijd zullen uitvechten
over korter of langer tijd, met atoom
bommen en infrarode stralen. Het
mislukken van de Londense conferen
tie is hier een onmiskenbaar teken
aan de wand „Wie het leest, die let
te er op".
En dan toch maar Kerstmis vieren
het feest van licht en vrede? Terwijl
de duisternissen hand over hand toe
nemen en het oorlogsgevaar schijn
baar onafwendbaar nader komt?
Ja, inderdaad, de wolken komen op
en zij worden dichter en dichter.
Maar hebben wolken ooit het licht
kunnen uitdoven Hebben wolken
ooit meer kunnen doen dan het licht
onderscheppen? Blijft het licht niet
schijnen achter de wolken? Kan de
komst van Christus ongedaan ge
maakt worden Hij is geboren. Maar,
zal menig schepticus zeggen: Hij is-
ook gekruisigd. Inderdaad. Maar het
christelijk gelóóf antwoordt: Hij is
ook ppgestaan! d.w.z. Hij kon niet
meer ongedaan gemaakt worden, niet
vernietigd, niet uitgewist. Hij bleef
werkelijkheid en Hij hield de wereld
in Zijn greep en de mensheid kwam
niet los van Hem.
Hij is het licht, dat achter de wol
ken schijnen blijft. En zoals de zon
altijd weer door donkere wolken heen
breekt, omdat haar gloed ze opdampt
of de stormen ze verdrijven, zo zal
het eens weer worden met Zijn licht.
Het zal door de wolken heendringen;
het zal de wolken doen scheuren door
Zijn macht en de oordelen Gods zul
len als machtige stormen de hemel
schoonvegen.
Het licht is er en het blijft. Jezus
Christus is dezelfde in alle eeuwig
heid. Hij is het grote licht, dat de
duisternis overwon en steeds weer
overwinnen zal. Het laatste woord is
en blijft aan Hem. Het einde is het
Koninkrijk van Zijn hemelse Vader,
de nieuwe hemel en de nieuwe aarde,
licht en vrede.
Het licht is gekomen. D'at is en
blijft de vreugde van Kerstmis.
En daarom zingen wij ook nu, juist
nu: Daar is uit 's werelds duistere
wolken een licht der lichten opge
gaan. Want wij geloven in dat onuit
blusbaar licht.
J. V.
Onze Kerst- en Nieuwjaars prijsvraag
Lezers wij zijn het slachtoffer ge
worden van sabotage. Een van de
leerlingen van onze scholen stuurde
een opstel in over de ramp van 17
April 1945.
Wij hadden het al een tijd geleden
aan de zetterij doorgegeven, maar
plaatsing bleef tot onze bevreemding
uit. Toen wij eens poolshoogte gin
gen nemen hoe of het kwam, dat het
opstel nog steeds niet werd ge
plaatst, deelde de chef van de zette
rij ons mede, dat de zetters het niet
wilde zetten. Het was volgens de he
ren te onbenullig en bovendien niet
actueel meer.
Men begrijpt dat daar een* hooglo
pende ruzie over is ontstaan. Tenslot
te is de redacteur baas en maakt hij
uit wat er in de krant komt, en wat
niet. Het zou wat moois zijn als iede
re willekeurige zetter maar uit kon
maken wat hij beliefde te zetten.
Wij zijn dan ook, ondanks de
schimpscheuten die wij over het opstel
te horen kregen, op ons stuk blijven
staan. Tenslotte, toen wij gingen
dreigen met een proces wegens dienst
weigering, haalden de recalcitrante
zetters bakzeil.
Maar wie beschrijft onze schrik,
toen wij eindelijk de drukproef te
zien kregen. Het opstel wemelde van
de fouten. Géén gewone fouten, neen
bewust gemaakte fouten. Van niet
minder dan 41 woorden had men maar
'een ratjetoe gemaakt, waardoor het
opstel totaal onleesbaar werd. Dit
was opzettelijke sabotage!
Men kan begrijpen dat er een stuk
correctie in dat omstel zat. De tijd
hiervoor ontbrak ons echter ten ene-
male. De drukker stond te trappelen
van ongeduld en ook de expeditie
keek onheilspellend naar de klok,
want de krant moest tijdig op de
post zijn.
Wij besloten daarom maar om het
opstel ongecorrigeerd te laten afdruk
ken. Hier volgt het.
DE RAMP
De Duitsers hebben de dijk van de
Wieringermeer opgeblazen waardoor
er een vrezelijke mrosivengrot kwam.
Er ontstond een adotoetnosdn omdat
de bevolking op deze nhesoc uitzon
derlijk mooie pialgdra overhaast
moest vluchten. Om nog maar zoveel
mogelijk van de eigendommen te red
den begon men overhaast de inboe
dels op wagens en in schepen te naled.
Het was een droeve stoet die naar de
rand van de polder optrok en velen
was het niet mogelijk direct een on
derdak te vinden, zodat het sleson
zeer veel moeilijkheden gaf. Bijna al
le Wieringermeer bewoners neurave-
ce. In de nagtendnemree gaf dit een
drukte^ van belang. Het leek wel of
de rnensën door de schok waren sel-
maggalen. Op de dijk stond een gë-
uniformde teutdijli te grijzen. Het
bleek een beruchte teisfefined te zijn
„Kijk" zeiden de mensen, en zij bal
den stiekum de vuisten, „het is die
gemene isackobn."
De bewoners die achter de Terp
woonden waren er wel heel erg aan
toe. Sommigen werden door de Duit
sers gedwongen alle sleimendevlend
af te geven. Helaas bleven er ook nog
wat dieren rethac. Overal zag men
verdijnd wrakhout. Hoewel veel dia-
hausrs verloren ging, zette- men er
heertc alles op om toch in ieder ge
val de allernoodzakelijkste dingen te
nerded. Vóór alles wilde men de oraid
meenemen, en deze werd dan ook snij-
gil verstopt. Want stel je voor dat
men het ntoetinazsd uit gleenand zou
inoefen missen.
Voor de getrofferi bevolking' werd
een ngoerinnoodzivno in het leven ge
roepen tem eenmaal de ragadead -der
bevrijding was aangebroken. Overal
in het land kon men weer het muis-
hwlel horen, en neiredee deed er nu
aan mee. In loezinede rijen trokken
de bevrijders ons land binnen. Het wa
ren gruiste, zelfbewuste, prachtige
kerels. Overal ging men over tot rin-
neetnre van snesbr en hun „soenegsn"
Ja, hun nidee was wel sloomero. De
bevolking van lenderma was gezines-
den. Er kwam een nieuwe ^regering,
en voor de wederopbouw kregen wij
een deskundige telexnecei. De naam
gerisrn stond er borg voor, dat de
bekende toverformule, motorclugteer-
ne, bewaarheid zou worden. Want zie
enkele maanden na de ramp maakte
de boeren alweer nattensaal om het
verdronken land te gaan ploegen. En
geitenteenstadan de zeer vele moei
lijkheden viel de polder alweer In
mebrecde droog.
(Dit opstel werd geschreven
door Jopie Knap, 9 jaar)
LEZERS HELPT ONS
Lezers helpt ons dit opstel weer in
de oude vorm terug te brengen.
Plaats de letters van de foute woor
den zo, jlat het weer normale leesbare
woorden worden. Zet de woorden in
volgorde onder elkaar en U zult zien
dat de eerste letters van de woorden
gelezen van boven naar beneden een
slagzin aangeven die betrekking heeft
op ons blad.
Zendt Uw oplossing in per brief aan
bureau Herr. W.Meerland, Nieuwe
Niedorp B 58. In de linkerbovenhoek
zette men het woord prijsvraag., De
oplossingen moeten uiterlijk 17 Jan.
in ons bezit zijn.
Onder de goede oplossingen zullen
wij verloten vijf exemplaren van het
prachtige boek van de Russische