herrijzend W ieringermeerland KERSTMIS 1947 Daar is uit 'sWerelds duistere wolken... Sabotage 3e Jaargang' No. 35 24 Dee. 1947 Redactie en administratie Nieuwe Niedorp B 58 Tol. 206, Kengetal 2261 Weekblad voor de Wieringermeerbevolking en de herrijzing van het polderland Redacteur: Th. J. van Vegten Kunnen wij die overbekende Kerst zang nog zingen? Durven wij het nog? De Kerstgedachte is altijd met twee dingen verbonden geweest. Met licht en met vrede. Het is waar, licht, dat gaat nog. Als men het ten minste uitsluitend uiterlijk verstaat de korste dag is geweest, het licht klimt straks weer hoger en hoger. Maar dat hèeft weinig met chris telijk Kerstmis te maken. Daarover verheugden zich de heidenen, ouden en modernen. En zij vierden hun m$cU winterfeesten. Maar voor de Christen is dat her rijzend licht hoogstens symbool van geestelijke werkelijkheiddonkere wolken van zonde en schuld, van drei ging en onrust, waar het licht door heen breekt. Wij willen aan die beeldspraak even vasthouden. Zo is het misschien geweest in de dagen omtrent Christus' geboorte: 'n donkere tijd, een stervende wereld, veel nood en zorg, en strijd daardoor. En een hunkerend uitzien naar een nieuwe tijd en een nieuwe wereld, naar een wereldheiland, een wereld redder, die dat alles brengen zou en aan het troosteloze heden een einde maken. En toen is Jezus Christus geko men en Hij is door steeds meerderen herkend en erkend als de beloofde en verwachte Verlosser. En daardoor zongen steeds machtiger koren van mensen: Daar is uit 's werelds duis tere wolken een licht der lichten opgegaan. Want steeds meerdere volken kwamen tot zijn schijnsel. Daardoor konden mensen inderdaad geloven, dat nu het heil gekomen was, de nieuwe tijd aangebroken, de nieuwe wereld doorgebroken. Licht en Vrede! Het licht van de nieuwe dag, de vrede van de nieu we eeuw. Maar kunnen wij dat nog, mensen van deze tijd en van deze wereld, die het Kerstmis van 1947 tegemoet gaan? Zien wij ergens licht in de dichte duisternis? En geloven wij nog in vrede? Het lijkt, of de wereld steeds don kerder wordt en de vrede al verder wegvlucht van deze ongelukkige aarde. Wij staren naar alle kanten in de zwarte nacht en wij zien nieuwe oorlogsgevaren dreigen. Toen kon men zeggen: daar is uit 's werelds duistere wolken een licht der lichten opgegaan! Moeten wij niet veel meer zeggen: het licht, dat eens ontvlamde, wordt in onze dagen door opkomende wolken steeds meer verduisterd en toegedekt? Het lijkt de omgekeerde gang der dingen. Toen: het licht breekt de wolken. Nu: de wolken schuiven zich voor het licht. Hoe kunnen we dan Kerstmis vie ren, onze kerstliederen zingen? Het lijkt zelfbedrog van mensen, die de werkelijkheid niet zien of niet willen en durven zien. Uit angst voor c!e optrekkende duisternis praat men druk over het licht en zingt ervan. Het zou de eerste keer niet zijn, dat mensen uit de barre werkelijkheid wegvluchten in een schone en liefe lijke droom! Staan de dingen er inderdaad zo hopeloos voor? Ik geloof, wat do werkelijkheid betreft, ja. Wij kunnen de toestand niet ernstig genoeg zien. Het gaat van kwaad tot erger. De wereld wordt opgesplitst in twee kampen, die elkander bestrijden op leven en dood, het Russische en het Amerikaanse kamp. En West-Euro pa dreigt tussen beiden in doodge drukt te worden en een der terreinen, waarop die beide grootmachten hun gigantische strijd zullen uitvechten over korter of langer tijd, met atoom bommen en infrarode stralen. Het mislukken van de Londense conferen tie is hier een onmiskenbaar teken aan de wand „Wie het leest, die let te er op". En dan toch maar Kerstmis vieren het feest van licht en vrede? Terwijl de duisternissen hand over hand toe nemen en het oorlogsgevaar schijn baar onafwendbaar nader komt? Ja, inderdaad, de wolken komen op en zij worden dichter en dichter. Maar hebben wolken ooit het licht kunnen uitdoven Hebben wolken ooit meer kunnen doen dan het licht onderscheppen? Blijft het licht niet schijnen achter de wolken? Kan de komst van Christus ongedaan ge maakt worden Hij is geboren. Maar, zal menig schepticus zeggen: Hij is- ook gekruisigd. Inderdaad. Maar het christelijk gelóóf antwoordt: Hij is ook ppgestaan! d.w.z. Hij kon niet meer ongedaan gemaakt worden, niet vernietigd, niet uitgewist. Hij bleef werkelijkheid en Hij hield de wereld in Zijn greep en de mensheid kwam niet los van Hem. Hij is het licht, dat achter de wol ken schijnen blijft. En zoals de zon altijd weer door donkere wolken heen breekt, omdat haar gloed ze opdampt of de stormen ze verdrijven, zo zal het eens weer worden met Zijn licht. Het zal door de wolken heendringen; het zal de wolken doen scheuren door Zijn macht en de oordelen Gods zul len als machtige stormen de hemel schoonvegen. Het licht is er en het blijft. Jezus Christus is dezelfde in alle eeuwig heid. Hij is het grote licht, dat de duisternis overwon en steeds weer overwinnen zal. Het laatste woord is en blijft aan Hem. Het einde is het Koninkrijk van Zijn hemelse Vader, de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, licht en vrede. Het licht is gekomen. D'at is en blijft de vreugde van Kerstmis. En daarom zingen wij ook nu, juist nu: Daar is uit 's werelds duistere wolken een licht der lichten opge gaan. Want wij geloven in dat onuit blusbaar licht. J. V. Onze Kerst- en Nieuwjaars prijsvraag Lezers wij zijn het slachtoffer ge worden van sabotage. Een van de leerlingen van onze scholen stuurde een opstel in over de ramp van 17 April 1945. Wij hadden het al een tijd geleden aan de zetterij doorgegeven, maar plaatsing bleef tot onze bevreemding uit. Toen wij eens poolshoogte gin gen nemen hoe of het kwam, dat het opstel nog steeds niet werd ge plaatst, deelde de chef van de zette rij ons mede, dat de zetters het niet wilde zetten. Het was volgens de he ren te onbenullig en bovendien niet actueel meer. Men begrijpt dat daar een* hooglo pende ruzie over is ontstaan. Tenslot te is de redacteur baas en maakt hij uit wat er in de krant komt, en wat niet. Het zou wat moois zijn als iede re willekeurige zetter maar uit kon maken wat hij beliefde te zetten. Wij zijn dan ook, ondanks de schimpscheuten die wij over het opstel te horen kregen, op ons stuk blijven staan. Tenslotte, toen wij gingen dreigen met een proces wegens dienst weigering, haalden de recalcitrante zetters bakzeil. Maar wie beschrijft onze schrik, toen wij eindelijk de drukproef te zien kregen. Het opstel wemelde van de fouten. Géén gewone fouten, neen bewust gemaakte fouten. Van niet minder dan 41 woorden had men maar 'een ratjetoe gemaakt, waardoor het opstel totaal onleesbaar werd. Dit was opzettelijke sabotage! Men kan begrijpen dat er een stuk correctie in dat omstel zat. De tijd hiervoor ontbrak ons echter ten ene- male. De drukker stond te trappelen van ongeduld en ook de expeditie keek onheilspellend naar de klok, want de krant moest tijdig op de post zijn. Wij besloten daarom maar om het opstel ongecorrigeerd te laten afdruk ken. Hier volgt het. DE RAMP De Duitsers hebben de dijk van de Wieringermeer opgeblazen waardoor er een vrezelijke mrosivengrot kwam. Er ontstond een adotoetnosdn omdat de bevolking op deze nhesoc uitzon derlijk mooie pialgdra overhaast moest vluchten. Om nog maar zoveel mogelijk van de eigendommen te red den begon men overhaast de inboe dels op wagens en in schepen te naled. Het was een droeve stoet die naar de rand van de polder optrok en velen was het niet mogelijk direct een on derdak te vinden, zodat het sleson zeer veel moeilijkheden gaf. Bijna al le Wieringermeer bewoners neurave- ce. In de nagtendnemree gaf dit een drukte^ van belang. Het leek wel of de rnensën door de schok waren sel- maggalen. Op de dijk stond een gë- uniformde teutdijli te grijzen. Het bleek een beruchte teisfefined te zijn „Kijk" zeiden de mensen, en zij bal den stiekum de vuisten, „het is die gemene isackobn." De bewoners die achter de Terp woonden waren er wel heel erg aan toe. Sommigen werden door de Duit sers gedwongen alle sleimendevlend af te geven. Helaas bleven er ook nog wat dieren rethac. Overal zag men verdijnd wrakhout. Hoewel veel dia- hausrs verloren ging, zette- men er heertc alles op om toch in ieder ge val de allernoodzakelijkste dingen te nerded. Vóór alles wilde men de oraid meenemen, en deze werd dan ook snij- gil verstopt. Want stel je voor dat men het ntoetinazsd uit gleenand zou inoefen missen. Voor de getrofferi bevolking' werd een ngoerinnoodzivno in het leven ge roepen tem eenmaal de ragadead -der bevrijding was aangebroken. Overal in het land kon men weer het muis- hwlel horen, en neiredee deed er nu aan mee. In loezinede rijen trokken de bevrijders ons land binnen. Het wa ren gruiste, zelfbewuste, prachtige kerels. Overal ging men over tot rin- neetnre van snesbr en hun „soenegsn" Ja, hun nidee was wel sloomero. De bevolking van lenderma was gezines- den. Er kwam een nieuwe ^regering, en voor de wederopbouw kregen wij een deskundige telexnecei. De naam gerisrn stond er borg voor, dat de bekende toverformule, motorclugteer- ne, bewaarheid zou worden. Want zie enkele maanden na de ramp maakte de boeren alweer nattensaal om het verdronken land te gaan ploegen. En geitenteenstadan de zeer vele moei lijkheden viel de polder alweer In mebrecde droog. (Dit opstel werd geschreven door Jopie Knap, 9 jaar) LEZERS HELPT ONS Lezers helpt ons dit opstel weer in de oude vorm terug te brengen. Plaats de letters van de foute woor den zo, jlat het weer normale leesbare woorden worden. Zet de woorden in volgorde onder elkaar en U zult zien dat de eerste letters van de woorden gelezen van boven naar beneden een slagzin aangeven die betrekking heeft op ons blad. Zendt Uw oplossing in per brief aan bureau Herr. W.Meerland, Nieuwe Niedorp B 58. In de linkerbovenhoek zette men het woord prijsvraag., De oplossingen moeten uiterlijk 17 Jan. in ons bezit zijn. Onder de goede oplossingen zullen wij verloten vijf exemplaren van het prachtige boek van de Russische

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Herrijzend Wieringermeerland | 1947 | | pagina 1